Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

ωχ!αμαν!μανα μου!!!

Ντοκουμέντα-φωτιά του ΔΝΤ στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ > Έρχονται Μεγάλες Δίκες και Λαικά Δικαστήρια!


Aπόρρητα ντοκουμέντα-σοκ από το αρχείο του ΔΝΤ στα χέρια ειδικής ομάδας του Αλέξη Τσίπρα που την αποτελούν οικονομολόγοι, Έλληνες και ξένοι, καθώς και στελέχη κορυφαίων νομικών εταιρειών. Μια καταιγίδα διαρροών εγγράφων- φωτιά που τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί κορυφαία πολιτικά στελέχη που πρωταγωνίστησαν και εξακολουθούν να πρωταγωνιστούν στα βρώμικα deals των τελευταίων 3 χρόνων φθάνουν με «ειδικές αποστολές» στην Κουμουνδούρου. Για την ώρα οι αποστολείς παραμένουν άγνωστοι αλλά η εγκυρότητα των εγράφων δεν αμφιβητείται.

Τα συγκεκριμένα έγγραφα αποδεικνύουν ότι την βρώμικη δουλειά στα περίφημα Μνημόνια την έκαναν κυρίως Έλληνες πολιτικοί και τεχνοκράτες.
Χαρακτηριστικά είναι τα δύο έγγραφα φωτιά που απεκάλυψε η Ζωή Κωνσταντοπούλου στη Βουλή. Παρότι το ΔΝΤ έχει κάθε λόγο να υπερασπισθεί το «ανθρώπινο» πρόσωπο του, δεν μπορούμε να μην συνυπολογίσουμε στην προκληθείσα κόλαση την εμπλοκή ασχέτων, ανικάνων αλλά και επικινδύνων Ελλήνων πολιτικών και τεχνοκρατών.
Η ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που μελετά τα έγγραφα φωτιά εμπλουτίζει τους φακέλους της καθημερινά με νέο υλικό. Στόχος είναι η σε βάθος διερεύνηση τόσο των συνθηκών κάτω από τις οποίες μπήκαμε στην περιπέτεια των Μνημονίων, όσο και το παρασκήνιό τους.
Έλληνες και ξένοι παρατηρητές εκτιμούν ότι τυχόν άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα έχει εκρηκτικές συνέπειες για τους 3 της συγκυβέρνησης. Ήδη κάποιοι κάνουν λόγο για τις Μεγάλες Δίκες και τα Λαικά Δικαστήρια μέσα από τα οποία οι πολίτες θα ζητήσουν το αίμα και τις ζωές τους πίσω...
 http://sklantzithres.blogspot.gr/2012/12/blog-post_1.html

Πού έχει πάτο το βαρέλι της ξεδιαντροπιάς;


Είναι μερικοί άνθρωποι που το ψέμα το έχουν κάνει δεύτερη φύση. Οι επαγγελματίες πολιτικοί πρέπει να έρχονται κατά σειράν, μετά τις φλιτζανούδες και τα μέντιουμ. Αν μας διαφεύγει καμιά συμπαθής κατηγορία επαγγελματιών ας μας συγχωρέσει.
Ο Πάχτας, επαγγελματίας πολιτικός, είπε λοιπόν προχθές στην εκπομπή του Εξάντα πως οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν στην περιοχή θα είναι 1600 άμεσες και μαζί με τις έμμεσες θα φτάσουν στις 5000 θέσεις εργασίας.
Παραθέτουμε λοιπόν την σελίδα από την Μ.Π.Ε. της ίδιας της εταιρείας (σελίδα 18 του Παραρτήματος ΙΧ, για ταοικονομικά στοιχεία), που λέει πως, στην πλήρη ανάπτυξη όλων των δραστηριοτήτων της εκμετάλλευσης, οι θέσεις εργασίας θα είναι 1300 άμεσες, 565 έμμεσες και 315 παρακινούμενες. Δηλαδή σύνολο 2180, κι αυτό για το χρονικό διάστημα που θα «δουλεύουν οι μηχανές στο φούλ».
Δηλαδή η εταιρεία διαψεύδει τον Πάχτα. Πού έχει πάτο το βαρέλι της ξεδιαντροπιάς;
Και κάτι άλλο. Αν δείτε προσεκτικά, στην επικεφαλίδα του Πίνακα 2, λέει πως στους θεωρητικούς υπολογισμούς αυτούς, δεν περιλαμβάνονται περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Τι να σημαίνει άραγε αυτό; Προφανώς δεν συμπεριλαμβάνονται οι θέσεις εργασίας που θα χαθούν στις άλλες οικονομικές δραστηριότητες της περιοχής (τουρισμός, αλιεία, κτηνοτροφία, γεωργία, μελισσοκομία, υλοτομία, κ.λ.π).
Δείτε όμως και τα οικονομικά στοιχεία του Πίνακα 2. Θα δουλέψουν 1300 άτομα και θα έχουν εισόδημα 17,7 εκ. € τον χρόνο. Αν κάνετε την διαίρεση με το 1300, θα δείτε πως το μέσο εισόδημα για κάθε εργαζόμενο θα είναι 13.615 € τον χρόνο, δηλαδή 972,5 € τον μήνα. Στην σελίδα 18 του ίδιου Παραρτήματος λέει πως ο φόρος κατά μέσο όρο θα είναι 18%. Δηλαδή καθαρά στο χέρι τον μήνα είναι 797 €.
Αυτός είναι ο πλούτος που θα εισρέει σε κάθε εργαζόμενο, τον μήνα. Γι’ αυτά τα λεφτά θα υποθηκεύσουν την υγεία και την ζωή τους, γι’ αυτά τα λεφτά θα υποθηκευθεί το μέλλον της περιοχής.

Στάθης: Συμβιβασμός με το Βιασμό;


Του ΣΤΑΘΗ*
Σίμος Κεδίκογλου: «Δεν υπάρχει περίπτωση για νέα μέτρα. Δεν μίλησε κανένας για νέα μέτρα στις Βρυξέλλες». Δεν μπορεί να είναι τόσο βλαξ! κάτι άλλο συμβαίνει.
Ούτε μπορεί να θεωρεί τόσο βλάκες τους Ελληνες (εκτός κι αν είναι τελείως βλαξ), ώστε να τους απευθύνεται με τέτοιον ιταμό για τη λογική, την πολιτική και την ηθική τρόπο. Κάτι άλλο
συμβαίνει! Κι αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο κ. Κεδίκογλου απλώς κυβερνά.
Διότι έτσι κυβερνάται η Ελλάδα, με ανακολουθίες, ψέματα, απατεωνιές και δοκησισοφίες.
Ενθυμούμαι τον κ. Σαμαρά να υπόσχεται ότι οι πολιτικές (κι όποιες άλλες) ευθύνες για την υποταγή της χώρας μας σε καθεστώς Μνημονίου θα διερευνηθούν και θα αποδοθούν. Τώρα λέει τρίχες. Και ας μη μας σοκάρει η λέξη.
Θα έπρεπε να μας σοκάρει η υπαναχώρηση, η ανακολουθία, η μετάλλαξη, η εξαπάτηση.
Αν όμως ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Κουβέλης δεν έχουν κόστος για τέτοιες συμπεριφορές, τότε το κόστος είναι όλο δικό μας.
Οχι μόνον για όσα παθαίνουμε, αλλά και για τον τρόπο που εκπίπτουμε, όταν ανεχόμαστε να μας εξαπατούν, όταν
την ανακολουθία, την υπαναχώρηση και την εξαπάτηση τις αποδεχόμαστε ως αναπόφευκτα στοιχεία της πολιτικής και του κυβερνάν.
Οταν ο μιθριδατισμός μας οδηγεί στον παχυδερμισμό μας, γιατί να μην πετσοκόβει η κυβέρνηση Σαμαρά τις αναπηρικές συντάξεις; Μάλιστα με τον εξής ενδεικτικό της παρακμής μας τρόπο: υπαναχωρώντας πάνω στην υπαναχώρησή της.
Διότι, ενώ είχε ανακαλέσει την αρχική εξαγγελία της περικοπής αυτών των συντάξεων μπροστά στη γενική κατακραυγή, όταν κατακάθισε ο κουρνιαχτός επανήλθε στις περικοπές, βέβαιη
ότι κι αυτό θα το καταπιούμε, όπως και τόσα άλλα κατάπιαμε.
Και μάλλον είχε δίκιο η κυβέρνηση. Οι αντιδράσεις αυτήν τη φορά ήταν ισχνότερες και βαίνουν αναλόγως. Ετσι όμως το κόστος που δεν έχει η κυβέρνηση, το έχω εγώ ο ραγιάς που σκύβω το κεφάλι.
Κι όσον πιο ραγιάς νοιώθω με το ένα και το άλλο, τόσο πιο πολύ χάνω τον αυτοσεβασμό μου κι αφήνω γύρω μου τη συμφορά να φουντώνει. Πεινάνε
τα παιδιά; - ραγιάς εγώ.
Δεν έχουν φάρμακα οι γέροντες; - ραγιάς εγώ.
Δεν μπορώ να πάω φαΐ στο σπίτι; - ραγιάς εγώ, μου φταίει, φερ’ ειπείν, ο δημόσιος υπάλληλος κι όχι όσα του κάνουν κι εκείνου, ίδια ή χειρότερα με τα δικά μου.
Για «πατριωτικό καθήκον» -το ξεπούλημα της πατρίδας- μιλά ο κ. Στουρνάρας, κιχ εγώ! Ανήμπορος απ’ τον ίδιον τον ηθικό μου ξεπεσμό, χώνομαι πιο βαθιά στον καναπέ να μην ακούω, αλλά
ακούω τους τεχνοκράτες γύρω απ’ τον κ. Στουρνάρα, τους ανθρώπους της αγοράς (λύκοι οι άνθρωποι στους ανθρώπους), να γρυλίζουν κάτι απάνθρωπα και άκρως ηλίθια, ατελέσφορα, αμήχανα και της πλάκας, απ’ αυτά
που μόνον ένα υβρίδιο γραφειοκράτη - τεχνοκράτη - γκόλντεν μπόυ θα μπορούσε να ξεστομίζει, και χάσκω.
Ακούω τον κ. Σαμαρά μετά από άπειρα ψέματα (για το Μνημόνιο, την επαναδιαπραγμάτευση, το μείγμα - ου μην και το κοκτέιλ, την κατάργηση των χαρατσιών και τόσα άλλα) να δηλώνει ότι «βρισκόμαστε στο ζενίθ της αξιοπιστίας μας» και δεν πιστεύω στα αυτιά μου.
Ομως για αυτό κυβερνούν.
Διότι εγώ δεν πιστεύω στα αυτιά μου. Και σιγά σιγά αρχίζω να μην πιστεύω σε τίποτα.
Αν λοιπόν θέλω να αλλάξουν τα πράγματα, πρέπει να πιστέψω (όχι με τη μεταφυσική έννοια, αλλά με την καλογερική -καθ’ ότι δύσκολη- της επιλογής) σε κάτι. Δεν θα πω σε τι, αυτό είναι δουλειά του κάθε σκεπτόμενου πολίτη.
Θα σας πω όμως, διότι αυτό είναι το καθήκον μου ως πολίτη, για την προσωπική μου επιλογή (άλλωστε σε αυτή τη βάση επικοινωνούμε κάθε μέρα).
Θεωρώ λοιπόν, πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη, αναγκαία μια νέα Εθνική Στρατηγική, που στην τρέχουσα συγκυρία καλείται να προτείνει στον λαό η Αριστερά. Πρόκειται για εγχείρημα τιτάνιο
διότι αφορά στον ταξικό πυρήνα του πολιτικού προβλήματος που έχει σήμερα η κοινωνία των εργαζομένων με την οικονομία της φρίκης, η εργασία με το κεφάλαιο. Επ’ αυτού του θεμελιώδους
προβλήματος οι προσεγγίσεις των κομμάτων και των σχημάτων της Αριστεράς είναι διαφορετικές μεταξύ τους και ενίοτε στο εσωτερικό τους (όπως στον ΣΥΡΙΖΑ - τουλάχιστον για την ώρα).
Για την ώρα, επίσης, η ντόπια άρχουσα τάξη (υποτελής πάντα στους ξένους) τρίβει τα χέρια της για την αδυναμία της Αριστεράς να δράσει ενωτικά. Οχι να ενωθεί, αυτό θα ήταν ίσως καταστροφικό και για την ίδια  την Αριστερά, αλλά να «επεξεργαστεί ένα πρόγραμμα άμεσων μέτρων και με ανοιχτό διάλογο (σ.σ.: μπροστά στον λαό), να επεξεργαστεί ένα μεταβατικό πρόγραμμα και μια κοινή βάση για τον σοσιαλισμό» - όπως έγραφε χθες στην «Εφημερίδα των Συντακτών»  ο καθηγητής Ευτύχης Μπιτσάκης. «Αυτό είναι το καθήκον της Αριστεράς σήμερα. Θα μπορέσει να ανταποκριθεί;».
Αλλά, ακόμα και αν η Αριστερά βρει έναν τρόπο να συγκλίνουν οι δυνάμεις της, ούτε αυτό σήμερα είναι αρκετό. «Σήμερα χρειάζεται ένα πλατύ, λαϊκό μέτωπο σωτηρίας, το οποίον δεν θα περιλαμβάνει μόνον τις δυνάμεις της Αριστεράς», όπως καταλήγει ο καθηγητής κ. Ε. Μπιτσάκης, κι όπως
πολλοί αριστεροί έλεγαν ήδη πριν από την κρίση και τα Μνημόνια, όταν μιλούσαν για ένα νέο ΕΑΜ, που αυτήν τη φορά θα μπορούσε να ανατρέψει την ολοκληρωτική κατίσχυση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά σε σειρά ευρωπαϊκών χωρών.
Αυτό ακριβώς το ενδεχόμενο, που συνιστά τον εσώτερο τρόμο για το σύστημα, έχουν ενωθεί για να αντιμετωπίσουν Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Διαπλοκή, Μέρκελ, Φασισμός και λοιπές ανίερες δυνάμεις της Ιεράς Συμμαχίας.
Δεν σας κρύβω ότι (πάντα προσωπικά μιλώντας) με ανησυχεί... κάπως η (αυτονόητη) ικανότητά τους, όχι μόνον να δρουν ενωτικά, αλλά να ενώνονται κατά του κοινού Εχθρού Λαού, ενώ
οι λαϊκές δυνάμεις, κατά μέρος τουλάχιστον, ούτε καν ενωτικά μπορούν να δράσουν. Δεν σου ζητώ να αλλάξεις αυτό που είσαι, που είναι ο καθένας μας - μάλλον το αντίθετο. Σου ζητώ απλώς να σταθούμε πλάι πλάι, διαφορετικοί μεν, αλλά στην ίδια  όχθη. Δεν χρειάζεται να μου λες σε τι διαφωνούμε, ούτε ότι δεν με εμπιστεύεσαι - αυτά θα κριθούν στην πράξη.
Διότι πράξη θα υπάρξει, θέλεις δεν θέλω...
*Δημοσιεύθηκε στο www.enikos.gr την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012.

30 Νοεμβρίου 2012

Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός



Εδώ η χώρα πρέπει ν’ αποφασίσει ορισμένα πράγματα. Θέλει ή δε θέλει ανάπτυξη; Θέλει ή δε θέλει ν' αξιοποιήσει τον ορυκτό της πλούτο; Εάν δε θέλει, τότε να το πούμε και να το πάρουμε απόφαση συνολικά. Αλλά θα είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη, η οποία έχει ορυκτό πλούτο και δεν τον αξιοποιεί.

Η παραπάνω αποστροφή είναι του πρώην υπουργού Περιβάλλοντος, κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου, και ακούστηκε στο εξαιρετικό ντοκυμαντέρ του Εξάντα "Ο Θησαυρός της Κασσάνδρας" που προβλήθηκε προχτές από τη ΝΕΤ (και μπορείτε να το δείτε εδώ).

Στην πρό(σ)κληση του κυρίου υπουργού ας απαντήσουμε με μια ερώτηση: αν αύριο εντοπιστεί ένα κοίτασμα ουρανίου κάτω από τον Βράχο της Ακρόπολης, κι αν ο μόνος τρόπος αξιοποίησης του κοιτάσματος είναι να ξηλωθεί ο Βράχος και ό,τι βρίσκεται επάνω του, θα βρεθεί αλήθεια κανείς που να θέσει στα σοβαρά το ερώτημα "ή το ουράνιο ή ο Παρθενώνας";

Το υποθετικό και ακραίο αυτό ερώτημα σκοπό έχει να καταδείξει το εξής προφανές (μπαίνω στον πειρασμό να πω "αυτονόητο"): ότι η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας δεν είναι κάποιος Ιερός Σκοπός που πρέπει προγραμματικά να προτάσσεται παντός άλλου, ούτε είναι μια απόφαση που θα παρθεί άπαξ και δια παντός, με παπική βούλα ή με διάταγμα του ανωτάτου σοβιέτ, καθολικής εφαρμογής σε όλη την επικράτεια. Μια οργανωμένη κοινωνία στα πλαίσια του κράτους δικαίου δεν αποφασίζει γι' αυτά τα θέματα αφηρημένα · αποφασίζει in concreto, παναπεί επί του συγκεκριμένου, παναπεί ότι η κάθε περίπτωση αντιμετωπίζεται ξεχωριστά και αφού συνεκτιμηθούν οι ιδιαιτερότητές της.

Η λέξη-κλειδί είναι η στάθμιση: κάθε μορφής επένδυση έχει κάποια προσδοκώμενα οφέλη και κάποιες πιθανές ή βέβαιες επιπτώσεις. Στην αξιολόγησή της, λοιπόν, ο φορέας που καλείται να πάρει τις πολιτικές αποφάσεις και η κοινωνία ευρύτερα οφείλει να σταθμίσει τα οφέλη και τις επιπτώσεις χρησιμοποιώντας το εργαλείο που λέγεται "ανάλυση κόστους-ωφέλειας" (cost-benefit analysis). Η παγίδα βέβαια είναι η εξής: ενώ τα προσδοκώμενα οφέλη μπορούν σχεδόν πάντα να αποτιμηθούν σε αριθμούς λίγο-πολύ συγκεκριμένους (κρατικά έσοδα από δικαιώματα εκμετάλλευσης, φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν και πάει λέγοντας), το ίδιο δεν ισχύει πάντοτε για τις επιπτώσεις. Στο παράδειγμα της Κασσάνδρας, ας πούμε: πώς μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα η καταστροφή ενός αρχέγονου δάσους; Η ενδεχόμενη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα ή η διάβρωση του εδάφους; Οι επιπτώσεις σε όμορα οικοσυστήματα (π.χ. στο θαλάσσιο περιβάλλον); Η τυχόν ανάγκη να μετακινηθούν οικισμοί; Η μετατόπιση της τοπικής οικονομίας από ορισμένες δραστηριότητες (που σταδιακά θα εγκαταλειφθούν) σε άλλες;

Τα ερωτήματα αυτά δεν είναι καινούργια, απλώς ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα για τέτοια θέματα είναι εξαιρετικά περιορισμένος. Θα επανέλθουμε σε αυτά παρακάτω, για την ώρα όμως θα πρέπει να επισημάνουμε κάτι άλλο: ότι η περίφημη "ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας", που τόσο μας απασχολεί, δεν περιορίζεται μόνο στη δημοσιονομική προσαρμογή και δεν εξαρτάται μόνο από την παραμονή στην ευρωζώνη. Εξαρτάται και από τον σεβασμό της χώρας σε αυτό που λέμε "ευρωπαϊκό κεκτημένο", μέρος του οποίου -και μάλιστα σημαντικό- αφορά και την προστασία του περιβάλλοντος. Για την ακρίβεια, σχεδόν το σύνολο του corpus του ελληνικού δικαίου περιβάλλοντος δεν είναι παρά μεταγραφή της δευτερογενούς ευρωπαϊκής νομοθεσίας, δηλαδή των κοινοτικών οδηγιών: η προστασία των βιοτόπων, οι διαδικασίες περιβαλλοντικής αδειοδότησης, η διαχείριση των υδάτινων πόρων είναι εργαλεία που τα έχουμε εισάγει στη χώρα μας από το Κοινοτικό Δίκαιο (αυτό που θα έλεγε η κυρία Λαγκάρντ "ιμπλεμεντέισον"). Η προστασία του περιβάλλοντος, λοιπόν, δεν είναι βίτσιο κάποιων παλαβών που αγαπάνε τα δάση ή ψυχοπονάνε για τις αρκούδες: αποτελεί διεθνή υποχρέωση της χώρας, αποτελεί ένα από τα στοιχεία που (θα έπρεπε να) μας κατατάσσει στον ανεπτυγμένο κόσμο.

Στον οποίο ανεπτυγμένο κόσμο, που λες, έχουν αντιμετωπίσει τέτοια ζητήματα από πολύ παλιότερα και έχουν δημιουργήσει ορισμένα εργαλεία προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους. Ένα από τα εργαλεία αυτά είναι η αρχή της προφύλαξης (precautionary principle -μεταφράζω πρόχειρα):

Η αρχή της προφύλαξης ορίζει ότι αν μία πράξη ή μία πολιτική ενέχει το ρίσκο της πρόκλησης βλάβης στον πληθυσμό ή στο περιβάλλον, εν απουσία επιστημονικής συναίνεσης για το αν η πράξη ή η πολιτική είναι επιζήμια, το βάρος της απόδειξης ότι δεν είναι επιζήμια το φέρει αυτός που επιχειρεί την πράξη.

Η υιοθέτηση της αρχής της προφύλαξης αναγνωρίζει ακριβώς την αντικειμενική δυσκολία που προκύπτει όταν πρέπει να εκτιμηθούν οι ενδεχόμενες επιπτώσεις μιας επένδυσης και -συνακόλουθα- να αποτιμηθούν. Η εφαρμογή της αρχής της προφύλαξης στην πράξη, μέσα από τη διαδικασία της ανάλυσης κόστους-ωφέλειας, επιβάλλει τη χρήση ορισμένων πρόσθετων εργαλείων όπως είναι η εκ των προτέρων αξιολόγηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων (environmental impact assessment), που γίνεται μέσω ειδικών επιστημονικών μελετών. Οι μελέτες αυτές, με τη σειρά τους, οφείλουν να συνεκτιμούν τις επιπτώσεις που από τη φύση τους δεν μπορούν να αποτιμηθούν επακριβώς σε χρήμα (όπως π.χ. η καταστροφή ή υποβάθμιση ενός οικοσυστήματος -τα λεγόμενα externalities, βλ. ενδεικτικά εδώ, .pdf), καθώς και να εξετάζουν όλες τις εναλλακτικές επιλογές προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο περιβαλλοντικός κίνδυνος, μεταξύ των οποίων (και εδώ είναι το κουμπί) και την λεγόμενη do-nothing alternative: την εναλλακτική δηλαδή του να μην κάνεις απολύτως τίποτα, να μην πειράξεις απολύτως τίποτα -με άλλα λόγια, να μην προχωρήσεις στην επένδυση. Ας σημειωθεί, τέλος, ότι η εφαρμογή της αρχής της προφύλαξης δεν σημαίνει ότι μια περιβαλλοντικά επιζήμια πολιτική απαγορεύεται εκ των προτέρων: σε γενικές γραμμές, η προφύλαξη υποχωρεί σε περιπτώσεις "υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος" (overriding public interest) -η αναγνώριση όμως του συμφέροντος αυτού προϋποθέτει την εφαρμογή όλης της διαδικασίας που περιγράφεται παραπάνω.

Το συμπέρασμα που προκύπτει από όλες αυτές τις τεχνικές και ίσως λιγάκι κουραστικές θεωρήσεις είναι το εξής: ότι ερωτήματα όπως αυτά που θέτει ο Παπακωνσταντίνου ("θέλουμε ανάπτυξη ή δεν θέλουμε;",  "θέλουμε να αξιοποιήσουμε τον ορυκτό μας πλούτο ή δεν θέλουμε;") δεν είναι τίποτε άλλο παρά απλοϊκές προσεγγίσεις ενός σύνθετου προβλήματος. Και, στο μέτρο που τα ερωτήματα αυτά τίθενται από κάποιον που κυκλοφορεί με τον αέρα του μεταρρυθμιστή/εκσυγχρονιστή/τεχνοκρατικής αντίληψης πολιτικού, στο μέτρο επίσης που αναπαράγονται άκριτα από τους οργανικούς διανοούμενους ή ψευτοδιανοούμενους του συστήματος, δεν εξυπηρετούν τίποτε άλλο πέρα από το να αποπροσανατολίζουν τον δημόσιο διάλογο, αναβαπτίζοντας συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές σε δήθεν "αυτονόητα", δημιουργώντας πόλωση και ρίχνοντας το ανάθεμα του αντιδραστικού σε όσους έχουν το θράσος να ζητάνε μια λιγότερο μανιχαϊστική αντιμετώπιση τόσο σοβαρών ζητημάτων, που από τη φύση τους δεν χωράνε στη λογική άσπρο-μαύρο.

Όπως πολύ εύστοχα επεσήμανε και ο Τάλως προχτές στο twitter, "αναπτυξιακή επιλογή" είναι και το να εισάγουμε από το εξωτερικό ραδιενεργά απόβλητα για θάψιμο: και έσοδα μπορεί να αποφέρει στο δημόσιο ταμείο και θέσεις εργασίας να δημιουργήσει, θέλουμε όμως τέτοιου είδους ανάπτυξη; Ακριβέστερα: θα δεχόμασταν τέτοιου είδους ανάπτυξη μόνο και μόνο επειδή έχει οικονομικά οφέλη, χωρίς να συνυπολογίσουμε το ενδεχόμενο κόστος; Το ίδιο ακριβώς ερώτημα, λοιπόν, πρέπει να απαντηθεί και στις Σκουριές και οπουδήποτε αλλού, και πρέπει να απαντηθεί στη βάση μιας επιστημονικά τεκμηριωμένης όσο και πολιτικής προσέγγισης, και όχι βέβαια με τη λογική ότι, στο δημοσιονομικό χάλι που βρισκόμαστε, δεν μπορούμε να είμαστε επιλεκτικοί. Στο κάτω-κάτω της γραφής, η κυρίαρχη αφήγηση της Κρίσης είναι ότι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε επειδή καταναλώναμε υπέρμετρα στο Παρόν παίρνοντας δανεικά από το Μέλλον: είναι τουλάχιστον οξύμωρο, οι ίδιοι άνθρωποι που διακονούν αυτήν την αφήγηση, να προτείνουν ως θεραπεία την επανάληψη της ίδιας πρακτικής σε άλλο πεδίο.

Η άλλη όψη αυτού του συμπεράσματος, βέβαια -και εδώ απευθύνομαι στον κόσμο της αριστεράς και της οικολογίας, τον κόσμο του οποίου νιώθω κι εγώ μέρος-, είναι ότι η στάθμιση που περιγράφεται πιο πάνω, όπως δεν μπορεί να καταλήγει πάντοτε υπέρ της ανάπτυξης, έτσι δεν μπορεί να καταλήγει και πάντοτε υπέρ του περιβάλλοντος. Υπάρχουν και θα υπάρχουν περιπτώσεις όπου το προσδοκώμενο οικονομικό όφελος θα είναι τόσο οφθαλμοφανώς υπέρτερο, ώστε να επιβάλλει την ανοχή της περιβαλλοντικής ζημίας. Στις περιπτώσεις αυτές, η προσέγγιση της αριστεράς θα πρέπει να μετατοπίζεται σε άλλες παραμέτρους -παραμέτρους όπως ο περιορισμός της ζημίας, η όσο το δυνατόν καλύτερη αποκατάσταση ή η εξασφάλιση αντισταθμιστικού οφέλους για το κοινωνικό σύνολο. Στον μανιχαϊσμό της κυρίαρχης αφήγησης ας μην αντιτάξουμε έναν "δικό μας" μανιχαϊσμό.

Τελειώνοντας, ας διευκρινίσω ότι αυτή η ανάρτηση δεν αφορά συγκεκριμένα την περίπτωση της Κασσάνδρας -παίρνει απλώς αφορμή από αυτήν για να καταδείξει ότι, τελικά, ο τρόπος που θέτεις το κάθε ερώτημα υπαγορεύει σε μεγάλο βαθμό και την απάντηση. Και ο τρόπος που θέτει το ερώτημα ο Παπακωνσταντίνου είναι απλώς ο λάθος τρόπος: στο μέτρο δε που αναπαράγεται όλο και περισσότερο στον δημόσιο διάλογο σε τούτη την εποχή της κρίσης, είναι επιπλέον και επικίνδυνος.


Print Friendly and PDF

ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ Ο ΕΟΠΥΥ ΑΡΠΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΚΙΝΗΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ, ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ!


eopyy

ΤΟΥΣ ΤΑ ΒΟΥΤΑΕΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΔΩΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ! Η ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!!!
Αν και οι γιατροί, μηχανικοί και δημοσιογράφοι-εκδότες εφημερίδων, είναι ελεύθεροι επαγγελματίες, τα ταμεία τους είναι Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου! Με αυτό τον απλό τρόπο, επειδή τα ταμεία τους τα ...βάφτισαν ΝΠΔΔ κι επειδή από αύριο οι συγκεκριμένοι ασφαλιστικοί φορείς υπάγονται στον ΕΟΠΥΥ, αμέσως και η ακίνητη περιουσία τους περιέρχεται στην κατοχή του ΕΟΠΥΥ! 
Τι θα γίνει από 'δω και μπρος; Ο ΕΟΠΥΥ έχει ζωή ελαχίστων μηνών. Θα βουτήξει το ρευστό των ταμείων ΤΣΑΥ, ΤΣΜΕΔΕ ΚΑΙ ΕΤΑΠ-ΜΜΕ για να καλύψει τις πληρωμές, φαρμακοποιών και άλλων προμηθευτών για ελάχιστους μήνες. Αμέσως μετά θα...βάλει λουκέτο. Θα γίνει της Πόπης με το ασφαλιστικό σύστημα να έχει ουσισαστικά καταρρεύσει. Θα έχει απομείνει στον ΕΟΠΥΥ η ακίνητη περιουσία των ταμείων, την οποία απλά και ωραία θα την παραδώσουν στους δανειστές....Γερμανούς!!!
ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΞΑΝΑΚΑΤΑΚΤΟΥΝ!!!

Κύπρος: Ένας μικρός ενεργειακός γίγαντας

Η ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ ΑΙΜΟΡΡΑΓΕΙ

Έλληνες να χαιρόμαστε την πρωθυπουργάρα μας!!!

Οι τρελά αμειβόμενοι υποτακτικοί του αντωνάκη ... Δείτε πόσο μας κοστίζουν !

ΔΕΙΤΕ ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΙ ΤΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΠΑΜΕ ΚΑΤΑ ΔΙΑΟΛΟΥ...

Τους προυπολογισμούς τους για το 2013 κατέθεσαν οι Γενική Γραμματεία του Πρωθυπουργου και η Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης...Ναι όσο κι αν σας κάνει εντύπωση στον Σαμαρά δεν φθάνουν οι υπάλληλοι της γραμματείας της κυβέρνησης και συνέχισε την...επινόηση του Τζέφρι διατηρώντας

τη γραμματεία πρωθυπουργου!!! Ξέρετε πόσο κοστίζουν στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό οι βολεμένοι και τα γαλάζια παιδιά του Μεσσήνιου; Μόλις...

4.500.000 ευρώ τον χρόνο... Δεν μπήκαμε στον κόπο να αναρτήσουμε ολόκληρους του προυπολογισμούς γιατί έιναι μακροσκελέστατοι αλλά τα σύνολα θα σας πείσουν...




Έλληνες να χαιρόμαστε την πρωθυπουργάρα μας!!!
 triklopodia.gr

το καταρ(blackwater) η τουρκια και η θρακη

Τουρκία: Στρατιωτική συμφωνία με Κατάρ και Σαουδική Αραβία

Η αγαστή συνεργασία της Τουρκίας με τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, μετουσιώθηκε σε συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας, με έμφαση στη στρατιωτική εκπαίδευση. Το τουρκικό Κοινοβούλιο προχώρησε στην επικύρωση των διμερών συμφωνιών. Η συμφωνία με το Κατάρ υπογράφτηκε στην Άγκυρα στις 2 Ιουλίου και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 7 Νοεμβρίου με τον Νόμο 3849/2012. Το ενδιαφέρον είναι ότι στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα από τουρκικής πλευράς θα συμμετάσχουν η Στρατοχωροφυλακής, της Ακτοφυλακής και της Συνοριοφυλακής…
Η συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία υπογράφτηκε στο Ριάντ, πρωτεύουσα της αραβικής χώρας στις 29 Μαΐου και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 10 Οκτωβρίου με τον Νόμο 3634/2012. Περιλαμβάνει περίπου τα ίδια με την αντίστοιχη συμφωνία με το Κατάρ. Ωστόσο, θα πρέπει να επισημανθεί ότι παρά τις συμφωνίες και την κοινότητα επιδιώξεων στο ζήτημα της απομάκρυνσης ή όχι του Σύρου προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ, η Τουρκία βλέπει μα καχυποψία, η Τουρκία βλέπει με καχυποψία την εμπλοκή των χωρών αυτών στη γειτονιά της, αν και ενδιαφέρεται ακόμα περισσότερο για το ισλαμικό κεφάλαιο που συνδέεται με αυτές…

http://www.defence-point.gr/news/?p=62887


Άραβες από το Κατάρ σε σκληρή στρατιωτική εκπαίδευση στην Θράκη


  • Οι ηγεσίες των ενόπλων δυνάμεων του αραβικού εμιράτου και της χώρας μας θα παρακολουθήσουν την κοινή άσκηση την Πέμπτη 12 Ιουλίου στην θέση «Αμπελώνες» Κομοτηνής
  • Οι ηγεσίες των ενόπλων δυνάμεων του αραβικού εμιράτου και της χώρας μας θα παρακολουθήσουν την κοινή άσκηση την Πέμπτη 12 Ιουλίου στην θέση «Αμπελώνες» Κομοτηνής

Ρεπορτάζ Μελαχροινή Μαρτίδου


150 Ευέλπιδες από το Κατάρ έρχονται στην Κομοτηνή για να εκπαιδευτούν στα σύγχρονα όπλα και σε πραγματικό φυσικό περιβάλλον κάτι που δεν έχουν την δυνατότητα να κάνουν στην χώρα τους που υπάρχει μόνο έρημος. Το κράτος του Κατάρ είναι ένα ανεξάρτητο εμιράτο της Μέσης Ανατολής, που καταλαμβάνει τη χερσόνησο Κατάρ, επί της ανατολικής ακτής της Σαουδικής Αραβίας στον Αραβικό ή Περσικό Κόλπο. Έχει έκταση 11.437 km² και πληθυσμό 833.285 κατοίκους. Είναι κράτος πλούσιο σε πετρελαιοπηγές, έχει ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλή εισοδήματα στον κόσμο.

Οι Καταρινοί ευέλπιδες συνοδεύονται από 21 ανώτερους αξιωματικούς που θα διαμένουν σε ξενοδοχεία της περιοχής ενώ θα μετέχουν σ΄ ένα εξαντλητικό πρόγραμμα διαρκούς εκπαίδευσης μέσα σε δάση και φυλλωσιές με επίκεντρο την θέση «Αμπελώνες» όπου την ευθύνη της φιλοξενίας και εκπαίδευσης έχει αναλάβει η 21 ΤΕΘ Ταξιαρχία Πίνδος. Μιλήσαμε με τον διοικητή ταξίαρχο κ. Πανά ο οποίος χθες ανέμενε τον ταξίαρχο του Κατάρ και ρύθμιζε τις τελευταίες λεπτομέρειες.


Έρχονται για να ζήσουν μια εκπαίδευση που δεν έχουν την δυνατότητα να την κάνουν στην χώρα τους θα πει ο κ. Πανάς, έρχονται για να δουν πως διαβιώνουν έξω όταν βγαίνουν σε ασκήσεις εκτός ερήμου, πώς να προφυλάσσονται από ενέδρα, πώς να κάνουν μια εκκαθάριση αποψίλωση περιοχής, να κάνουν περιπολίες όταν είναι σε επιχειρήσεις εκπαιδευόμενοι σε βασικά αντικείμενα τα οποία δεν μπορούν να τα κάνουν στην χώρα τους όπου έχουν ένα άλλο περιβάλλον. Ψάχνουν να βρουν διαφορετικό έδαφος σε περίπτωση που χρησιμοποιήσουν τις δυνάμεις τους σε Νατοϊκές ασκήσεις, να δουν πως μπορεί να εξελιχθεί μια στρατιωτική επιχείρηση σε άλλο έδαφος και μέσα από την συνεργασία με άλλους στρατούς.

Το ότι επιλέγουν το ελληνικό στρατό είναι ότι αναγνωρίζουν το αξιόμαχο του στρατού μας. Η Θράκη δεν επιλέχθηκε τυχαία ήταν στοχευμένη η επιλογή; 

- Βεβαίως ήταν μελετημένη και στοχευμένη η επιλογή της Θράκης γιατί εκπαιδεύονται σε δύο χώρους στην Κομοτηνή και στην Ξάνθη όπου είναι τα πεδία βολής με μεγάλους χώρους εκπαίδευσης και τους εξασφαλίσαμε ιδανικές συνθήκες. Ψάχνουν να κάνουν τις επιχειρήσεις τους σε διαφορετικό έδαφος σε περίπτωση που χρησιμοποιήσουν τις δυνάμεις τους σε άλλο περιβάλλον και θέλουν να δουν την δική τους ετοιμότητα σε ένα διαφορετικό γεωφυσικό περιβάλλον από τη χώρα τους. Επέλεξαν την Ελλάδα γιατί δεν τους αντιμετωπίσαμε σαν χρήμα και γιατί τους εξασφαλίσαμε τιμές που θα κόστιζε και σε μας με τις καλύτερες δυνατές παροχές.

Διατροφικά έχετε κάνει κάποια προετοιμασία;

- Φροντίσαμε να υπάρχει κοτόπουλο και μοσχάρι κι έχουμε βρει τα καταστήματα που θα προμηθευτούν οι ίδιοι το κρέας, ενώ έχουν φέρει δικούς τους μάγειρες που θα αναλάβουν την εστίασή τους.

Οι πόλεις κ. ταξίαρχε, οι κάτοικοι θα αισθανθούν κάτι από την άφιξή τους και τις ασκήσεις που θα γίνονται;

- Θα υπάρχει μεγάλη κινητικότητα, σίγουρα θα ακούν και πυροβολισμούς και θα βλέπουν στρατιωτικές κινήσεις με αποκορύφωμα την Πέμπτη 12 Ιουλίου όταν είναι κι εδώ οι ηγεσίες τους όπως και ο αρχηγός ΓΕΣ της χώρας μας οπότε θα γίνει μια μεγάλη κοινή άσκηση, πιθανόν ανοικτή και για το κοινό.

Το Κατάρ απ’ ότι γνωρίζουμε δεν έχει εμπλακεί σε εμπόλεμες επιχειρήσεις;

- Όχι αλλά έχουν δώσει βαρύτητα τα τελευταία χρόνια στο να εκπαιδεύουν τον στρατό τους σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα και τις ανάγκες του ΝΑΤΟ».

Η χώρα του Κατάρ διατηρεί μια μικρή στρατιωτική δύναμη περίπου 11.800 ανδρών, συμπεριλαμβανομένου ενός στρατού (8500), Ναυτικό (1800) και τη δύναμη του αέρα (1.500). Υπέγραψε αμυντική συμφωνία με την Ηνωμένες Πολιτείες και Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και με τη Γαλλία, νωρίτερα το 1994. Το Κατάρ διαδραματίζει ενεργό ρόλο στις συλλογικές προσπάθειες υπεράσπισης του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου τα άλλα πέντε μέλη του είναι η Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Μπαχρέιν, η ΗΑΕ και το Ομάν. Η παρουσία μιας μεγάλης αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στη χώρα παρέχει τη χώρα με μια εγγυημένη πηγή της άμυνας και εθνικής ασφάλειας

Το διαβάσαμε από το: Άραβες από το Κατάρ σε σκληρή στρατιωτική εκπαίδευση στην Θράκη http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/07/blog-post_3474.html#ixzz2DndUSgJZ

US Blackwater Settles Criminal Charges.

Secret Desert Force Set Up by Blackwater’s Founder

Adam Ferguson/VII Network
Erik Prince, the founder of Blackwater, has a new project.

ABU DHABI, United Arab Emirates — Late one night last November, a plane carrying dozens of Colombian men touched down in this glittering seaside capital. Whisked through customs by an Emirati intelligence officer, the group boarded an unmarked bus and drove roughly 20 miles to a windswept military complex in the desert sand.
Multimedia
Doug Mills/The New York Times
Sheik Mohamed bin Zayed al-Nahyan of Abu Dhabi hired Erik Prince to build a fighting force.
IN THE SAND  The training camp for the foreign force, located on an Emirati military base, includes barracks for the soldiers.
THE PAPER TRAIL A collection of documents about the secret army includes recruits’ permits. Some details have been obscured.
GeoEye, via Google Earth
A satellite image of the camp in the United Arab Emirates built to train an 800-member military unit.
The army is based in Abu Dhabi, the capital of the United Arab Emirates, but will serve all the emirates.
The Colombians had entered the United Arab Emirates posing as construction workers. In fact, they were soldiers for a secret American-led mercenary army being built by Erik Prince, the billionaire founder of Blackwater Worldwide, with $529 million from the oil-soaked sheikdom.
Mr. Prince, who resettled here last year after his security business faced mounting legal problems in the United States, was hired by the crown prince of Abu Dhabi to put together an 800-member battalion of foreign troops for the U.A.E., according to former employees on the project, American officials and corporate documents obtained by The New York Times.
The force is intended to conduct special operations missions inside and outside the country, defend oil pipelines and skyscrapers from terrorist attacks and put down internal revolts, the documents show. Such troops could be deployed if the Emirates faced unrest in their crowded labor camps or were challenged by pro-democracy protests like those sweeping the Arab world this year.
The U.A.E.’s rulers, viewing their own military as inadequate, also hope that the troops could blunt the regional aggression of Iran, the country’s biggest foe, the former employees said. The training camp, located on a sprawling Emirati base called Zayed Military City, is hidden behind concrete walls laced with barbed wire. Photographs show rows of identical yellow temporary buildings, used for barracks and mess halls, and a motor pool, which houses Humvees and fuel trucks. The Colombians, along with South African and other foreign troops, are trained by retired American soldiers and veterans of the German and British special operations units and the French Foreign Legion, according to the former employees and American officials.
In outsourcing critical parts of their defense to mercenaries — the soldiers of choice for medieval kings, Italian Renaissance dukes and African dictators — the Emiratis have begun a new era in the boom in wartime contracting that began after the Sept. 11, 2001, attacks. And by relying on a force largely created by Americans, they have introduced a volatile element in an already combustible region where the United States is widely viewed with suspicion.
The United Arab Emirates — an autocracy with the sheen of a progressive, modern state — are closely allied with the United States, and American officials indicated that the battalion program had some support in Washington.
“The gulf countries, and the U.A.E. in particular, don’t have a lot of military experience. It would make sense if they looked outside their borders for help,” said one Obama administration official who knew of the operation. “They might want to show that they are not to be messed with.”
Still, it is not clear whether the project has the United States’ official blessing. Legal experts and government officials said some of those involved with the battalion might be breaking federal laws that prohibit American citizens from training foreign troops if they did not secure a license from the State Department.
Mark C. Toner, a spokesman for the department, would not confirm whether Mr. Prince’s company had obtained such a license, but he said the department was investigating to see if the training effort was in violation of American laws. Mr. Toner pointed out that Blackwater (which renamed itself Xe Services ) paid $42 million in fines last year for training foreign troops in Jordan and other countries over the years.
The U.A.E.’s ambassador to Washington, Yousef al-Otaiba, declined to comment for this article. A spokesman for Mr. Prince also did not comment.
For Mr. Prince, the foreign battalion is a bold attempt at reinvention. He is hoping to build an empire in the desert, far from the trial lawyers, Congressional investigators and Justice Department officials he is convinced worked in league to portray Blackwater as reckless. He sold the company last year, but in April, a federal appeals court reopened the case against four Blackwater guards accused of killing 17 Iraqi civilians in Baghdad in 2007.
To help fulfill his ambitions, Mr. Prince’s new company, Reflex Responses, obtained another multimillion-dollar contract to protect a string of planned nuclear power plants and to provide cybersecurity. He hopes to earn billions more, the former employees said, by assembling additional battalions of Latin American troops for the Emiratis and opening a giant complex where his company can train troops for other governments.
Knowing that his ventures are magnets for controversy, Mr. Prince has masked his involvement with the mercenary battalion. His name is not included on contracts and most other corporate documents, and company insiders have at times tried to hide his identity by referring to him by the code name “Kingfish.” But three former employees, speaking on the condition of anonymity because of confidentiality agreements, and two people involved in security contracting described Mr. Prince’s central role.
The former employees said that in recruiting the Colombians and others from halfway around the world, Mr. Prince’s subordinates were following his strict rule: hire no Muslims.
Muslim soldiers, Mr. Prince warned, could not be counted on to kill fellow Muslims.
A Lucrative Deal
Last spring, as waiters in the lobby of the Park Arjaan by Rotana Hotel passed by carrying cups of Turkish coffee, a small team of Blackwater and American military veterans huddled over plans for the foreign battalion. Armed with a black suitcase stuffed with several hundred thousand dollars’ worth of dirhams, the local currency, they began paying the first bills.
The company, often called R2, was licensed last March with 51 percent local ownership, a typical arrangement in the Emirates. It received about $21 million in start-up capital from the U.A.E., the former employees said.
Mr. Prince made the deal with Sheik Mohamed bin Zayed al-Nahyan, the crown prince of Abu Dhabi and the de facto ruler of the United Arab Emirates. The two men had known each other for several years, and it was the prince’s idea to build a foreign commando force for his country.
Savvy and pro-Western, the prince was educated at the Sandhurst military academy in Britain and formed close ties with American military officials. He is also one of the region’s staunchest hawks on Iran and is skeptical that his giant neighbor across the Strait of Hormuz will give up its nuclear program.
“He sees the logic of war dominating the region, and this thinking explains his near-obsessive efforts to build up his armed forces,” said a November 2009 cable from the American Embassy in Abu Dhabi that was obtained by the anti-secrecy group WikiLeaks.
For Mr. Prince, a 41-year-old former member of the Navy Seals, the battalion was an opportunity to turn vision into reality. At Blackwater, which had collected billions of dollars in security contracts from the United States government, he had hoped to build an army for hire that could be deployed to crisis zones in Africa, Asia and the Middle East. He even had proposed that the Central Intelligence Agency use his company for special operations missions around the globe, but to no avail. In Abu Dhabi, which he praised in an Emirati newspaper interview last year for its “pro-business” climate, he got another chance.
Mr. Prince’s exploits, both real and rumored, are the subject of fevered discussions in the private security world. He has worked with the Emirati government on various ventures in the past year, including an operation using South African mercenaries to train Somalis to fight pirates. There was talk, too, that he was hatching a scheme last year to cap the Icelandic volcano then spewing ash across Northern Europe.
The team in the hotel lobby was led by Ricky Chambers, known as C. T., a former agent with the Federal Bureau of Investigation who had worked for Mr. Prince for years; most recently, he had run a program training Afghan troops for a Blackwater subsidiary called Paravant.
He was among the half-dozen or so Americans who would serve as top managers of the project, receiving nearly $300,000 in annual compensation. Mr. Chambers and Mr. Prince soon began quietly luring American contractors from Afghanistan, Iraq and other danger spots with pay packages that topped out at more than $200,000 a year, according to a budget document. Many of those who signed on as trainers — which eventually included more than 40 veteran American, European and South African commandos — did not know of Mr. Prince’s involvement, the former employees said.
Mr. Chambers did not respond to requests for comment.
He and Mr. Prince also began looking for soldiers. They lined up Thor Global Enterprises, a company on the Caribbean island of Tortola specializing in “placing foreign servicemen in private security positions overseas,” according to a contract signed last May. The recruits would be paid about $150 a day.
Within months, large tracts of desert were bulldozed and barracks constructed. The Emirates were to provide weapons and equipment for the mercenary force, supplying everything from M-16 rifles to mortars, Leatherman knives to Land Rovers. They agreed to buy parachutes, motorcycles, rucksacks — and 24,000 pairs of socks.
To keep a low profile, Mr. Prince rarely visited the camp or a cluster of luxury villas near the Abu Dhabi airport, where R2 executives and Emirati military officers fine-tune the training schedules and arrange weapons deliveries for the battalion, former employees said. He would show up, they said, in an office suite at the DAS Tower — a skyscraper just steps from Abu Dhabi’s Corniche beach, where sunbathers lounge as cigarette boats and water scooters whiz by. Staff members there manage a number of companies that the former employees say are carrying out secret work for the Emirati government.
Emirati law prohibits disclosure of incorporation records for businesses, which typically list company officers, but it does require them to post company names on offices and storefronts. Over the past year, the sign outside the suite has changed at least twice — it now says Assurance Management Consulting.
While the documents — including contracts, budget sheets and blueprints — obtained by The Times do not mention Mr. Prince, the former employees said he negotiated the U.A.E. deal. Corporate documents describe the battalion’s possible tasks: intelligence gathering, urban combat, the securing of nuclear and radioactive materials, humanitarian missions and special operations “to destroy enemy personnel and equipment.”
One document describes “crowd-control operations” where the crowd “is not armed with firearms but does pose a risk using improvised weapons (clubs and stones).”
People involved in the project and American officials said that the Emiratis were interested in deploying the battalion to respond to terrorist attacks and put down uprisings inside the country’s sprawling labor camps, which house the Pakistanis, Filipinos and other foreigners who make up the bulk of the country’s work force. The foreign military force was planned months before the so-called Arab Spring revolts that many experts believe are unlikely to spread to the U.A.E. Iran was a particular concern.
An Eye on Iran
Although there was no expectation that the mercenary troops would be used for a stealth attack on Iran, Emirati officials talked of using them for a possible maritime and air assault to reclaim a chain of islands, mostly uninhabited, in the Persian Gulf that are the subject of a dispute between Iran and the U.A.E., the former employees said. Iran has sent military forces to at least one of the islands, Abu Musa, and Emirati officials have long been eager to retake the islands and tap their potential oil reserves.
The Emirates have a small military that includes army, air force and naval units as well as a small special operations contingent, which served in Afghanistan, but over all, their forces are considered inexperienced.
In recent years, the Emirati government has showered American defense companies with billions of dollars to help strengthen the country’s security. A company run by Richard A. Clarke, a former counterterrorism adviser during the Clinton and Bush administrations, has won several lucrative contracts to advise the U.A.E. on how to protect its infrastructure.
Some security consultants believe that Mr. Prince’s efforts to bolster the Emirates’ defenses against an Iranian threat might yield some benefits for the American government, which shares the U.A.E.’s concern about creeping Iranian influence in the region.
“As much as Erik Prince is a pariah in the United States, he may be just what the doctor ordered in the U.A.E.,” said an American security consultant with knowledge of R2’s work.
The contract includes a one-paragraph legal and ethics policy noting that R2 should institute accountability and disciplinary procedures. “The overall goal,” the contract states, “is to ensure that the team members supporting this effort continuously cast the program in a professional and moral light that will hold up to a level of media scrutiny.”
But former employees said that R2’s leaders never directly grappled with some fundamental questions about the operation. International laws governing private armies and mercenaries are murky, but would the Americans overseeing the training of a foreign army on foreign soil be breaking United States law?
Susan Kovarovics, an international trade lawyer who advises companies about export controls, said that because Reflex Responses was an Emirati company it might not need State Department authorization for its activities.
But she said that any Americans working on the project might run legal risks if they did not get government approval to participate in training the foreign troops.
Basic operational issues, too, were not addressed, the former employees said. What were the battalion’s rules of engagement? What if civilians were killed during an operation? And could a Latin American commando force deployed in the Middle East really be kept a secret?
Imported Soldiers
The first waves of mercenaries began arriving last summer. Among them was a 13-year veteran of Colombia’s National Police force named Calixto Rincón, 42, who joined the operation with hopes of providing for his family and seeing a new part of the world.
“We were practically an army for the Emirates,” Mr. Rincón, now back in Bogotá, Colombia, said in an interview. “They wanted people who had a lot of experience in countries with conflicts, like Colombia.”
Mr. Rincón’s visa carried a special stamp from the U.A.E. military intelligence branch, which is overseeing the entire project, that allowed him to move through customs and immigration without being questioned.
He soon found himself in the midst of the camp’s daily routines, which mirrored those of American military training. “We would get up at 5 a.m. and we would start physical exercises,” Mr. Rincón said. His assignment included manual labor at the expanding complex, he said. Other former employees said the troops — outfitted in Emirati military uniforms — were split into companies to work on basic infantry maneuvers, learn navigation skills and practice sniper training.
R2 spends roughly $9 million per month maintaining the battalion, which includes expenditures for employee salaries, ammunition and wages for dozens of domestic workers who cook meals, wash clothes and clean the camp, a former employee said. Mr. Rincón said that he and his companions never wanted for anything, and that their American leaders even arranged to have a chef travel from Colombia to make traditional soups.
But the secrecy of the project has sometimes created a prisonlike environment. “We didn’t have permission to even look through the door,” Mr. Rincón said. “We were only allowed outside for our morning jog, and all we could see was sand everywhere.”
The Emirates wanted the troops to be ready to deploy just weeks after stepping off the plane, but it quickly became clear that the Colombians’ military skills fell far below expectations. “Some of these kids couldn’t hit the broad side of a barn,” said a former employee. Other recruits admitted to never having fired a weapon.
Rethinking Roles
As a result, the veteran American and foreign commandos training the battalion have had to rethink their roles. They had planned to act only as “advisers” during missions — meaning they would not fire weapons — but over time, they realized that they would have to fight side by side with their troops, former officials said.
Making matters worse, the recruitment pipeline began drying up. Former employees said that Thor struggled to sign up, and keep, enough men on the ground. Mr. Rincón developed a hernia and was forced to return to Colombia, while others were dismissed from the program for drug use or poor conduct.
And R2’s own corporate leadership has also been in flux. Mr. Chambers, who helped develop the project, left after several months. A handful of other top executives, some of them former Blackwater employees, have been hired, then fired within weeks.
To bolster the force, R2 recruited a platoon of South African mercenaries, including some veterans of Executive Outcomes, a South African company notorious for suppressing rebellions against African strongmen in the 1990s. The platoon was to function as a quick-reaction force, American officials and former employees said, and began training for a practice mission: a terrorist attack on the Burj Khalifa skyscraper in Dubai, the world’s tallest building. They would secure the situation before quietly handing over control to Emirati troops.
But by last November, the battalion was officially behind schedule. The original goal was for the 800-man force to be ready by March 31; recently, former employees said, the battalion’s size was reduced to about 580 men.
Emirati military officials had promised that if this first battalion was a success, they would pay for an entire brigade of several thousand men. The new contracts would be worth billions, and would help with Mr. Prince’s next big project: a desert training complex for foreign troops patterned after Blackwater’s compound in Moyock, N.C. But before moving ahead, U.A.E. military officials have insisted that the battalion prove itself in a “real world mission.”
That has yet to happen. So far, the Latin American troops have been taken off the base only to shop and for occasional entertainment.
On a recent spring night though, after months stationed in the desert, they boarded an unmarked bus and were driven to hotels in central Dubai, a former employee said. There, some R2 executives had arranged for them to spend the evening with prostitutes.

Mark Mazzetti reported from Abu Dhabi and Washington, and Emily B. Hager from New York. Jenny Carolina González and Simon Romero contributed reporting from Bogotá, Colombia. Kitty Bennett contributed research from Washington.
This article has been revised to reflect the following correction:
Correction: May 19, 2011

An article on Sunday about the creation of a mercenary battalion in the United Arab Emirates misstated the past work of Executive Outcomes, a former South African mercenary firm whose veterans have been recruited for the new battalion. Executive Outcomes was hired by several African governments during the 1990s to put down rebellions and protect oil and diamond reserves; it did not stage coup attempts. (Some former Executive Outcomes employees participated in a 2004 coup attempt against the government of Equatorial Guinea, several years after the company itself shut down.)
Correction: June 7, 2011

An article on May 15 about efforts to build a battalion of foreign mercenary troops in the United Arab Emirates referred imprecisely to the role played by Erik Prince, the founder of the security firm Blackwater Worldwide. He worked to oversee the effort and recruit troops. But Mr. Prince does not run or own the company Reflex Responses, which has a contract with the government of the U.A.E. to train and deliver the troops, according to the company president, Michael Roumi. An article on May 16 repeated the error.

Mossad, Blackwater, CIA Led Operations in Homs

Mossad, Blackwater And CIA ‘Led Operations In Homs’

March 10, 2012
Homs

CIA, Mossad and Blackwater agents are involved in military violence in the Homs district, an Arab news agency exclusively reports.

huffingtonpost.co.uk
According to Al-Manar, which is affiliated with Hezbollah, the Lebanon-based militant group and political party, a coordination office with agents from the three branches of intelligence is in operation in nearby Qatar.
Salim Harba, a Syrian expert in strategic affairs, told Al-Manar the office was established: “Under American-Gulf sponsorship. The office includes American, French, and Gulf – specifically from Qatar and Saudi Arabia – intelligence agents, as well as CIA, Mossad, and Blackwater agents and members of the Syrian Transitional Council.”
He added: “Qatar has also made deals with Israeli and American companies to arm the armed groups, and Gulf countries have been financing the agreements.”
The revelations come as the agency reported around 700 Arab and Western gunmen had surrendered in Baba Amr, leaving the region under the control of the Syrian army. Israeli, American and European-made weapons were also seized in the district.
According to Harba, the captured gunmen were variously from the Gulf, Iraq, Lebanon, Qatar, Afghanistan, Turkey and France.
The website quoted a source as saying: “Huge and critical surprises will be uncovered in the coming few days… such as the kinds of arms seized, as well as the military tactics the armed groups followed, and the sides that supervised operations.”
Harba claims the Syrian security forces have paperwork that could “harm everyone who conspired against Syria.”
He added: “The significance of the security operation in Homs is due to the high expectations that regional and international sides had from the armed gangs in Baba Amr … they wanted Homs to be turned into a new Benghazi.”
According to state news agency SANA, President Bashar Assad insists he will continue to confront “foreign-backed terrorism.” Since the uprising began last March, he has blamed armed gangs and foreign terrorists for the unrest, not protesters seeking change.
Western powers however have categorically denied any military involvement in Syrian internal conflict, Russia Today reported.
The United Nations believes more than 8,000 people have been killed in Syria since the start of anti-government protests in March 2011.
Activists put the total closer to 10,000 deaths, 600 of which are believed to be children.

A License To Kill: Beyond Good And Evil

June 10, 2012 by Daniel Mabsout
Sunday, June 10th, 2012

War Crimes in Iraq
The world order must act and for that it needs agents and instruments of action. The task is huge and it needs a huge army, the Army is there and also the weapons are there, all sorts of weapons, but there are actions the armies will not do, or will only do reluctantly and with repercussions.The US army has committed atrocities -no doubt- by the standards of any army; these are considered atrocities that should not have happened, that is why they were leaked to the media in order to deny the fact that they were normal and natural and insinuate that they were a deviation that needed to be checked.
A regular army has a set of moral principles that are there, and even if the army will not abide by them, any deviation is considered as such and is not really praised, and could even be sanctioned, as happened to some US soldiers in Iraq or – previously – in Vietnam when the atrocities committed by US soldiers were denounced and exposed.
Due to this, the world order wanted to carry on the evil job of genociding humanity- but needed something other than a regular army, something that has no moral code, that will be free to act and let loose from any obligation towards humanity. This is how assassins’ schools probably started, they originated from this certain need the world order felt -at a certain moment of history – to breed a species of devils, or specially trained killers, specialized in killing, that can kill anyone anytime and anyplace with whatever means or weapons without suffering any psychological, moral or emotional set back, and out of their own freedom and with no obligation on others..
Organizations like Black Water did not spring from the need to meet security requirements as pretended, but from this need to have someone- other than the regular army -that could carry on special secret missions that involve massive killing and slaughter and which break the laws of humanity; someone anonymous that will assume the job out of obsession with killing and with his role as a killer, someone who cannot be identified nor located easily in case of retaliation or set back; some one that can turn the filthy job of killing into a clean one, behind which no one specific is found or identified, no definite organization, except the floating name –maybe- of al Qa’ida.
This cleanliness of the job is most important, it makes the crime look as if committed by an occult power, transcendental, beyond reach, that no one can have access to, that no one can challenge or defeat; a super hidden power that could not be revealed, equal- in this -to the blind destiny that rules and strikes without thinking or discriminating, without memory or remorse, a machine functioning with the proper mechanism fed with the proper reaction to move when necessary.
There is no doubt that the US and allies have invented the biggest assassin human machine that ever existed. And along with the researches that developed the killing air drones, and those that discovered and developed the viruses and bacteria that attack human beings and spread diseases, were conducted studies – of a different kind – carried on by specialized centers and researchers, that analyzed –extensively-the human and social behavior in all its complexity for the purpose of designing – to perfection –the future killing assassins who will carry on the difficult job of doing away with the portion of humanity targeted by the world order. It is not an easy task to design such a person that will kill without motivation, who attempts at human life not in order to serve his country or his ideology or to defend himself or his land, but who kills because he has the desire and inclination to do.
Whether Arab, Latin, Anglo Saxon or God knows what, the future assassin must- definitely – undergo a brainwashing, maybe a sort of identification with a special divinity to whom everything is permitted and whose acts are not accountable and who – because of this – they can dispose of human life without fear. These are the assassins that will be in charge of the major task of liquidating humanity as assigned by the world order. Whether he looks Muslim or bearded, with his face is covered or not, this is not the real identity of this assassin, his identity is that of an assassin even if the world order wants you to identify him as a Muslim or a terrorist- as they say. For us- he is nothing but a killer that has graduated from the assassins’ schools of USA because these killers are school graduates, they have diplomas probably and licenses: licenses to kill and slaughter and come out clean of all this, and you can be sure, they believe in what they are doing.
Abu Ghraib Prison
These schools-are not functioning alone, they are assisted –as well–by multiple research centers that work day and night on the human psyche to obtain the best results for the best product. As for the ground of application and practice of these theories and concepts of the human psyche, there are non other than Guantanamo and Abu Ghraib and the multiple underground prisons that US intelligence is monitoring -all over the world -through local and foreign agents.
These are the places where the extent of human suffering is studied and the extent of human violence is measured by means of torture and deprivation and humiliation practiced on mostly innocent victims who have been chosen at random, from poor countries, from the streets of Baghdad or Basra, or from the villages of Afghanistan and Baluchistan -after being accused of crimes they did not commit-.
They are going to be used as guinea pigs who will have to feed- unwillingly- and provide material for the researches conducted by the bloody masters of this world who have decided to do away with humanity and have- for this purpose- mobilized science and man and built schools and prisons.

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις – Πορεία 1/12





ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΠΟΡΕΙΑ 1/12 • 12:00 • ΠΛ.ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
Σε μια νομιμότητα, που μας λεηλατεί τη ζωή, παραμένουμε εστίες ανομίας.
Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι είναι κομμάτια απελευθερωμένου χωροχρόνου. Είναι θραύσματα ουτοπίας, μέσα στην κοινωνική ερημοποίηση που επιβάλλουν οι κυρίαρχοι. Είναι κοινωνικά αναχώματα απέναντι στο φασισμό. Μέσα τους κυοφορείται ο σπόρος της ανατροπής. Σε αυτούς τους χώρους πειραματιζόμαστε, με τις δομές που οραματιζόμαστε. Προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε την αντιεμπορευματική, αυτοοργανωμένη έκφραση, μέσα από συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις. Δημιουργούμε εστίες αντιπληροφόρησης, μέσα από ραδιοφωνικές συχνότητες και διαδικτυακά εγχειρήματα. Αναπτύσουμε τη συλλογική αυτομόρφωση, με μαθήματα, ανοιχτά σε όλους. Αναπτύσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη, με ιατρεία και συλλογικές κουζίνες. Έτσι δημιουργούμε σιγά σιγά, σε κάθε πόλη και γειτονιά, τις σχέσεις και τις ιδέες που θα ανατρέψουν το καθεστώς δουλείας, που μας έχει επιβληθεί.
ΕΜΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ
ΑΥΤΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ
Η καταστολή στην κατάληψη Δέλτα, αλλά και σε όλα τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα σε όλη την χώρα (Δράκα, Apertus, Αφροδίτης 8), είτε αυτή προέρχεται απευθείας από την κρατική γραμμή, είτε μέσω κάθε λογής παρακρατικών οργανώσεων, έρχεται να προστεθεί σε μια μεγάλη λίστα επιθέσεων στην κοινωνία, με αποκορύφωμα τα αντιεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα, που μας επιβάλλουν τα τελευταία χρόνια. Η συνεχής και παραδειγματική επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στο σύνολο των ανθρώπων που αντιστέκονται, μόνο στόχο έχει τον εκφοβισμό και την παύση κάθε ανατρεπτικής πρακτικής και φωνής. Με όπλα τους τον αποπροσανατολισμό και τον τρόμο, προσπαθούν να μας καταστήσουν άβουλους υπηκόους τους, για να μπορέσουν να στρώσουν το δρόμο προς μια ολοκληρωτική κοινωνία.
συντονισμός καταλήψεων, αυτοοργανωμένων χώρων και στεκιών αθήνας, σύντροφοι-συντρόφισσες

κοψτε εναν αρχιμηδη.....

Ο σύμβουλος του Υπουργού Οικονομικών που εισηγήθηκε την κατάργηση του αφορολόγητου για τα παιδιά ονομάζεται Πάνος Τσακλόγλου. Είναι πρόεδρος του συμβουλίου οικονομικών εμπειρογνωμόνων και καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ), με ειδίκευση σε ζητήματα οικονομικής ανισότητας, φτώχειας και οικονομικού αποκλεισμού.
Ο κ. Τσακλόγλου δεν είναι ενταγμένος σε κόμμα, αλλά λέγεται ότι βρίσκεται πιο κοντά στη... ΔΗΜΑΡ. Ως σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, λέγεται ότι είναι ο άνθρωπος που έπεισε τον πρωθυπουργό να υιοθετήσει η κυβέρνηση την πρόταση που ουσιαστικά καθιστά τα παιδιά τεκμήριο διαβίωσης στο όνομα της εύρεσης εσόδων για την παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων.

 Το βιογραφικό του ...

Ο Πάνος Τσακλόγλου είναι Καθηγητής στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ερευνητικός Εταίρος, Institute for the Study of Labor (IZA, Bonn) και μέλος της Αρχής Διασφάλισης Ποιότητας Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΑΔΙΠ). Έχει Πτυχίο Οικονομικών Επιστημών από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και M.A. in Economics και Ph.D. από το Πανεπιστήμιο του Warwick.
Είναι πρώην μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (2002-04), του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (2002-2005) και του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων σε θέματα Απασχόλησης και Κοινωνικής Πολιτικής (2001-02). Έχει διατελέσει Επισκέπτης Καθηγητής στα Πανεπιστήμια Warwick, Bristol, Charles (Prague) και στο London School of Economics. Έχει συμμετάσχει σε πολλά ευρωπαϊκά ερευνητικά Προγράμματα και δίκτυα και είναι μέλος της Εκδοτικής Επιτροπής των περιοδικών Review of Income and Wealth και Journal of Economic Inequality.
Η έρευνά του επικεντρώνεται σε ζητήματα Οικονομικής Ανισότητας, Φτώχειας, Κοινωνικού Αποκλεισμού, Οικονομικών Αποδόσεων της Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Πολιτικής (κυρίως Αναδιανεμητικού Ρόλου του Κράτους).

enikos

Το σφουγγάρι

by Σώτος Χρυσαφόπουλος

spongeΚανένας από όλους όσοι βρέθηκαν κάποια στιγμή στο τιμόνι αυτής της χώρας μέσα σε όλη τη μακραίωνη ιστορία της, κανένας, μα απολύτως κανένας, δεν είχε ποτέ την τόση ανείπωτη αυθάδεια, ώστε να ισχυρισθεί επί των ημερών του ότι «τώρα ξεκινάει η Ελλάδα!» Ούτε ένας! Ούτε καν αυτός ο Ιωάννης Καποδίστριας ο οποίος ως πρώτος κυβερνήτης του Νεώτερου Ελληνικού Κράτους θα μπορούσε να το αποτολμήσει, ασκώντας με μια ανάλογη δήλωση εν τέλει ένα κάποιο εύλογο τέτοιο δίκαιωμα· και ωστόσο, δεν το έπραξε. Διότι συναισθανόταν, ως φαίνεται, εκείνο που συνεπάγεται το αξίωμα: να βαραίνει πάντα ασήκωτη στους ώμους η ευθύνη, που απορρέει από την έννοια της συνέχειας στην Ιστορία.
Αυτή η έννοια, η έννοια της συνέχειας στην Ιστορία, είναι το ισχυρότερο γνώρισμα ενός λαού και της ταυτότητάς του· κάθε λαού. Τον συνδέει με τα επιτεύγματα των προγόνων του, τον συνδέει με τις μελανές του σελίδες. Και τον φέρνει αντιμέτωπο με αμφότερα, είτε πρόκειται για το προαιώνιο είτε για το αμέσως πρόσφατο παρελθόν· για να τον διδάξει και να τον συνεγείρει ή να τον νουθετήσει.
Σε ένα λαό η ιστορική συνέχεια χαρίζει νόημα· και σε έναν αυθάδη χαρίζει κινηματογραφικά και τηλεοπτικά πλάνα, πίσω από τα οποία αυτός νομίζει ότι μπορεί να κρύψει την αυθάδεια, ενώ απλώς τη μεγεθύνει.
Η συνέχεια της Ελληνικής Ιστορίας έχει βρεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο εχθρών κι επιβουλέων, συνειδητών επιτηδείων και οργανωμένων ή απλώς επιπολαίων και περεμπιπτόντων αφελών. Κοσμοθεωρίες και θεωρίες, αντιλήψεις, παρανοήσεις, προκαταλήψεις, ιδεοληψίες και δοξασίες, για τη γλώσσα, για τη θρησκεία, για τον πολιτισμό, για το Έθνος-Κράτος, για τον πολιτικό προσανατολισμό, για το σύγχρονο κόσμο και για πολλά-πολλά άλλα σταθμίσθηκαν και ζυγίσθηκαν επάνω της. Από εκείνους που διανοήθηκαν να αναμετρηθούν μαζί της, όσοι προσέκρουσαν στο δέος, κατέληξαν να πριονίζουν τη συνέχεια· και όσοι προσέκρουσαν στη συνέχεια, κατέληξαν να πριόνιζουν το δεός. Από όλους, μόνο ένας διανοήθηκε να διαγράψει· και να πει: «Η Ελλάδα τώρα ξεκινάει!»
Αλλά και τι να διαγράψει κανείς; Τι θα μπορούσε να διαγράψει ένας, ας πούμε, Ιωάννης Καποδίστριας και να πει ότι «τώρα ξεκινάει η Ελλάδα»; Τον Οθωμανικό ζυγό; Διαγράφεται αυτό; Υπάρχει τίποτα στην Ιστορία που να διαγράφεται;
Τι διαγράφει, λοιπόν, ο αυθάδης; Όχι, ασφαλώς, ό,τι του χαρίζει πλάνα! Κάτι διαγράφει όμως· κάτι πάντως οπωσδήποτε· κάτι του οποίου η διαγραφή του επιτρέπει κατά την κρίση του να πει ότι τώρα ξεκινάει η Ελλάδα. Ποιο είναι αυτό; Οι αυτόχειρες; Οι εξευτελισμένοι γριές και γέροντες; Οι απεγνωσμένοι του κατακρημνισμένου μόχθου; Τα κατεστραμμένα όνειρα των νέων; Ο παγκόσμιος διασυρμός; Το μέγα έρεβος; Η βαρειά αδικία; Οι προδομένοι; Σφουγγάρι; Και αυτά; Όλα; Όλα και όλοι για μια δόση; Και επαίτης και αυθάδης;
Στη θέση του θα παρακαλούσα το Θεό να πάρω δρόμο και να φύγω. Για να κρατήσω  ως έσχατη διαφυγή την ύπατη υποκρισία ότι, εάν παρέμενα, θα δικαιωνόμουν από τις εξελίξεις. Μαθημένος ως θα ήμουν στην πολιτική ατιμωρησία, θα αποδεχόμουν την κληρονομιά του προκατόχου μου και, κληρονομώντας την, θα πίστευα πως θα μπορώ να ισχυρισθώ με… ασφάλεια ό,τι ακριβώς δικαιούται τώρα κι εκείνος να ισχυρίζεται, από τη στιγμή που δέχθηκα εγώ ο ίδιος να μη διερευνηθούν οι ευθύνες του. Και δήθεν μεταθέτοντας κάτι τέτοιο για αργότερα, θα κληροδοτούσα με τη σειρά μου στον επόμενο που μοιραία θα με διαδεχθεί το ήδη θεσπισμένο πλέον δικαίωμα στη φράση ότι «η Ελλάδα τώρα ξεκινάει».
Μόνο που για μια τόσο βαρειά κουβέντα δεν θα καταλογίζεται, φυσικά, στον επόμενο και τόση πια πολλή αυθάδεια.

H δική σας πρόταση ποια είναι, κύριε;

Οπωσδήποτε, θα έχετε παρατηρήσει πως όποιος τολμάει να αμφισβητήσει το Μνημόνιο, την Τρόικα και τα νέα μέτρα αντιμετωπίζεται πάντα με ειρωνεία από τους συνομιλητές του και τον ρωτούν με ύφος υπεροχής ποια είναι η δική του πρόταση για τη λύση του προβλήματος.
Κάποιοι νομίζουν πως αυτό συμβαίνει τώρα και μόνο στην Ελλάδα.
Δεν είναι έτσι. Η ερώτηση «εσείς τι προτείνετε;» -μπολιασμένη με ειρωνικό ύφος- είναι σχεδόν οικουμενική από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, όταν οι νεοφιλελεύθεροι φασίστες κατάφεραν να επικρατήσουν ιδεολογικά και πρακτικά, χωρίς σχεδόν κανείς να το πάρει χαμπάρι.
Υπάρχει κάτι γελοίο στο ερώτημα «εσείς τι προτείνετε για να βγούμε από την κρίση;», γιατί οτιδήποτε προτείνεις σκοντάφτει πάνω σε εκατομμύρια προϋπάρχουσες δεσμεύσεις -και σε δομές που αντιμετωπίζονται ως ιερές (όπως οι αγορές)-, οπότε εσύ υποτίθεται πως δεν μπορείς να τις αγγίξεις και θα πρέπει να τις σεβαστείς.
Δηλαδή, το ερώτημα «εσύ τι προτείνεις;» εμπεριέχει την απάντηση πως εσύ δεν μπορείς να προτείνεις τίποτα γιατί αυτή είναι η κατάσταση, αυτή ήταν πάντα η κατάσταση, αυτή θα είναι πάντα η κατάσταση και δεν αλλάζει με τίποτα.
Φυσικά, το ερώτημα «εσύ τι προτείνεις;» εκστομίζεται πάντα από ανθρώπους που δεν έχουν -και δεν θα έχουν ποτέ- κανένα οικονομικό πρόβλημα.
Δεν θα σου πει ποτέ κανένας άνεργος με ειρωνεία «εσύ τι προτείνεις;», ούτε θα σε διαβεβαιώσει κάποιος άστεγος πως όλα πάνε καλά και πως το Μνημόνιο και το δίκιο των αγορών είναι ο μόνος τρόπος.
Αντιπαρέρχομαι το γελοίον του επιχειρήματος πως αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι η μόνη επιλογή• με αυτή τη λογική, οι άνθρωποι θα ήταν ακόμα στις σπηλιές.
Βέβαια, όπως τα βλέπω τα πράγματα, η ανθρωπότητα ετοιμάζεται να επιστρέψει στις σπηλιές. Τέλος οι βόλτες.
Σε μια προσπάθεια να δώσω μια συνολική απάντηση στο ερώτημα «εσύ τι προτείνεις;», έχω στύψει το μυαλό μου.
Οπωσδήποτε, δεν είναι και εύκολο να παρουσιάσεις ένα ολοκληρωμένο, εφαρμόσιμο και δίκαιο πρόγραμμα, ως εναλλακτική λύση απέναντι στη δικτατορία των αγορών και το αδιαμφισβήτητο δίκιο των τραπεζιτών.
Μετά από ανάγνωση χιλιάδων βιβλίων και ατελείωτες ώρες σκέψης -αλλά και γόνιμου διαλόγου με επιφανείς προσωπικότητες- νομίζω πως έφτασα επιτέλους σε μια ολοκληρωμένη πρόταση που απαντάει οριστικά στο ειρωνικό ερώτημα «εσύ δηλαδή τι προτείνεις;».
Λοιπόν, εγώ προτείνω να τους γαμήσουμε την Παναγία.