Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Ευρώπη: το τέλος της παρτίδας;

Jacques Sapir
Η διαδικασία που ονομάζεται «ευρωπαϊκή οικοδόμηση», με το αδιέξοδο που  προέκυψε στο σχεδιασμό του προϋπολογισμού της ΕΕ για τα έτη 2014-2020, και, δευτερευόντως, τον προϋπολογισμό του 2013, υπέστη μια τριπλή αποτυχία: οικονομική , πολιτική και συμβολική.
 
Η συμβολική είναι σίγουρα πιο σημαντική. Αυτό το αδιέξοδο που στην καλύτερη περίπτωση θα κρατήσει μέχρι τις αρχές του 2013 ακολουθεί  το αδιέξοδο της αρχής αυτής της εβδομάδας ως προς το ζήτημα της ενίσχυσης στην Ελλάδα, και τις εξαιρετικά σκληρές διαπραγματεύσεις για τη συμμετοχή των αντίστοιχων κρατών στα πλαίσια του αεροναυπηγικού ομίλου EADS, και τη σημαντική μείωση των αεροναυπηγικών φιλοδοξιών της Ευρώπης. Είναι άκρως συμβολικό ότι όλα αυτά συνέβησαν μέσα σε οκτώ ημέρες.
Μια οικονομική αποτυχία

Το ζήτημα του προϋπολογισμού της ΕΕ, από οικονομική άποψη, είναι σημαντικό. Όχι τόσο για τα ποσά που περιλαμβάνει. Η συνεισφορά στον προϋπολογισμό της ΕΕ έχει φτάσει το 1,26% του ΑΕΠ των χωρών. Έτσι, για το 2013 προβλέπονται € 138 δισεκατομμύρια. Αλλά το μικρό μέγεθος αυτού του χρηματικού ποσού δημιουργεί προβλήματα. Σε μια εποχή που η ευρωζώνη, ένα υποσύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), βρίσκεται σε ύφεση, και η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί σίγουρα το 2013 και το 2014, η κοινή λογική υπαγορεύει ότι θα έπρεπε να υπάρξει κάποια συμφωνία για ένα προϋπολογισμό οικονομική ανάκαμψης, που θα προωθούσε τη ζήτηση και πολιτικές προσφοράς και ανταγωνιστικότητας σε ορισμένες χώρες. Τώρα, βλέπουμε να γίνεται ακριβώς το αντίθετο. 
Είναι σαφές ότι κάθε χώρα έχει την τάση να κινείται άτακτα, αν και είναι υποχρεωμένη να τηρεί τους κανόνες της δημοσιονομικής λιτότητας, που θεσμοθετήθηκαν στην τελευταία Συνθήκη της ΕΕ, και αυτό δεν είναι το λιγότερο παράδοξο! Ο καθένας προσπαθεί να περάσει το δικό του, και σε συναντήσεις όπως αυτή που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Πέμπτης 22 και Παρασκευή 23 Νοεμβρίου, στις Βρυξέλλες, βρίσκουν τον ιδανικό κλειστό χώρο για διαφωνίες και αντιπαραθέσεις.
Στις παρούσες συνθήκες, είναι σαφές ότι η ύφεση δεν μπορεί να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά παρά μόνο με ένα συνδυασμό πολιτικών τόνωσης της ζήτησης και της προσφοράς. Αυτές οι πολιτικές έχουν ποσοτικοποιηθεί. Μόνο για να ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα των  τεσσάρων χωρών  της Νότιας Ευρώπης (Ισπανία, Ελλάδα, Ιταλία και Πορτογαλία), χρειάζονται γύρω στα € 257 δισεκατομμύρια το χρόνο, όπως έχει γραφτεί σε προηγούμενο σημείωμα (1) .
Στην πραγματικότητα, αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς, θα πρέπει να προσθέσουμε τουλάχιστον άλλα € 100 δισεκατομμύρια σε αυτό το ποσό για τη χρηματοδότηση μεγάλων έργων, ώστε να εναρμονιστεί ο ανταγωνισμός μεταξύ όλων των χωρών. Η πρόσθετη αυτή δαπάνη  357 δισ. ευρώ, σε σύγκριση με ένα προϋπολογισμό 138 δισ. ευρώ περίπου, είναι σημαντική. Αυτό σημαίνει ότι ο προϋπολογισμός θα πρέπει να αυξηθεί από 1, 26% σε 4,5%.
Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα είναι πολύ πιο περίπλοκο.
Τα 138 δισεκατομμύρια που προβλέπονται στον προϋπολογισμό του 2013 θα οδηγήσουν σε αναθεωρήσεις προϋπολογισμών, περισσότερο ή λιγότερο σημαντικές σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από τα επιπλέον 357 δισεκατομμύρια που χρειάζονται, τα 257 δισεκατομμύρια θα είναι καθαρές μεταφορές προς τις τέσσερις χώρες της Νότιας Ευρώπης που έχουν ήδη αναφερθεί, αλλά που όμως, αυτά τα δισεκατομμύρια θα πρέπει να τα δώσουν άλλα κράτη, τα οποία στην ουσία δεν μπορεί παρά να είναι η Γερμανία, η Αυστρία, η Φινλανδία και η Ολλανδία. Αυτό μας κάνει να συμπεράνουμε ότι από μόνη της η Γερμανία θα έπρεπε να συμβάλλει με το 85% -90% του ποσού αυτού, το οποίο σε καθαρές μεταφορές είναι το 8, 5% - 9% του ετήσιου ΑΕΠ της και για  μια περίοδο πάνω από δέκα έτη θα έφτανε τα € 3570 δισεκατομμύρια του συνολικού προϋπολογισμού της.
Όταν μιλάμε, με τρεμάμενη φωνή και δάκρυα στα μάτια για "ευρωπαϊκό φεντεραλισμό", στην πραγματικότητα μιλάμε για αυτό, αφού χωρίς  σημαντικές μεταφορές χρημάτων φεντεραλισμός δεν μπορεί να υπάρξει !
Ως προς αυτό, θα πρέπει να τονιστεί ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν για ένα ποσό 978 δισ. ευρώ που θα πρέπει να δοθεί σε μια επταετία (2014-2020), όταν για την ίδια περίοδο θα έπρεπε να δώσουν 2499 δισεκατομμύρια περισσότερα. Υπολογίστε λοιπόν το μέγεθος της  υποχρέωσης και την αδυναμία υλοποίηση της, υπό τις παρούσες συνθήκες.

Εάν οι 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταβάλλουν τόση μεγάλη προσπάθεια για να συμφωνήσουν σε ένα όχι και μεγάλο ποσό, δεν βλέπω πώς θα μπορούσαν να αποφασίσουν για ποσά  2,5 φορές πιο μεγάλα. Με λίγα λόγια, η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχει αλληλεγγύη στο εσωτερικό της ΕΕ, ακόμη και όταν αυτή η αλληλεγγύη είναι προς το συμφέρον όλων.
 Αυτό που αποκαλύπτεται από αυτή την κατάσταση είναι ότι στην ΕΕ δεν υπάρχει η έννοια του "κοινού αγαθού" (res publica). Αυτό αντανακλάται και στον τρόπο που (κακο) μεταχειρίστηκαν την Ελλάδα. Είναι απολύτως σαφές ότι το βάρος του χρέους δημιουργεί χρέος. Στην περίπτωση της Ελλάδα, η μόνη λύση θα ήταν  μια αθέτηση πληρωμών (μια "αναδιάρθρωση") που θα αφορά το μισό του  χρέους που κατέχουν οι δημόσιοι οργανισμοί, έτσι όπως επιβλήθηκε  μια αντίστοιχη αθέτηση πληρωμών στους ιδιώτες πιστωτές. (2)
Αλλά οι χώρες της Ευρωζώνης δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν αυτή την πραγματικότητα. Έτσι θα ξαναδώσουν χρήματα. Αυτό όμως δεν θα λύσει τίποτα, και οι περισσότεροι ειδικοί το γνωρίζουν. Ωστόσο, πέρα από αυτό το οποίο δεν αποτελεί παρά μόνο μια προσωρινή λύση, οι ίδιες χώρες δεν συμφωνούν ούτε και στο πόσα χρήματα θα πρέπει να δανείσουν βραχυπρόθεσμα στην Ελλάδα. Αυτό το είδαμε στις αρχές της εβδομάδας της 19ης Νοεμβρίου. Οι χώρες αυτές προτιμούν να μεταφέρουν την ευθύνη στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Ο συγγραφέας αυτού του κειμένου στο παρελθόν ήταν ιδιαίτερα επικριτικός  και ασκούσε σκληρή κριτική εναντίον αυτού του οργανισμού. (3) Ωστόσο, είναι σαφές ότι ο κανονισμός λειτουργίας του ΔΝΤ δεν του επιτρέπει να δανείζει μια χώρα που είναι αναμφισβήτητα αφερέγγυα Από την άποψη αυτή, το ΔΝΤ κάνει ακριβώς αυτό που θα έπρεπε να κάνει, όταν ζητά από τις χώρες της ευρωζώνης, να αποφασίσουν  μια μακροπρόθεσμη λύση για την Ελλάδα και αυτή η λύση δεν μπορεί παρά να είναι μια μερική στάση πληρωμών.
Επιπλέον, απορρίπτονται όλες οι λογικές λύσεις, προς  όφελος εκείνων που εξυπηρετούν τα άμεσα συμφέροντα του τάδε ή του δείνα. Αυτή η ασυνέπεια είναι το προϊόν μιας βασικής ασυνέπειας: θέλει να αποφύγει τη χρεοκοπία, αλλά αρνείται να πληρώσει το τίμημα! Έτσι, δεν εκπλήσσει που οι ευρωπαϊκές χώρες δεν κατάφεραν να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία, όποια κι αν είναι, για τον προγραμματισμό των προϋπολογισμών με χρονικό ορίζοντα το 2020, ή ένα ρεαλιστικό σχέδιο σωτηρίας της Ελλάδας.
Η διπλή αυτή αποτυχία μας δείχνει ότι η "ιδέα της Ευρώπης" εξαντλήθηκε. Γι αυτό θα ζήσουμε με "μπαλώματα" , και θα συνεχίσουμε ολοένα και χειρότερα μέχρι τη στιγμή που θα αναγκαστούμε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα.
Μια πολιτική αποτυχία

Το πρόβλημα είναι και πολιτικό, και είχε αναδειχθεί με την ευκαιρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, το βράδυ της 22 προς 23 Νοεμβρίου. Ας παραβλέψουμε εντελώς τη  "συμμαχία" μεταξύ της γερμανίδας καγκελαρίου, κυρίας Άνγκελα Μέρκελ και του Βρετανού  πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον, μια συμμαχία που θα μπορούσε να οδηγήσει στην απομόνωση της Γαλλίας. Ωστόσο, η "συμμαχία" αυτή είναι στην πραγματικότητα καθαρά συγκυριακή. Η Βρετανία επιδιώκει τον παλιό στόχο της να υποβαθμίσει την ΕΕ σε ζώνη ελεύθερων συναλλαγών και ένα ρυθμιστικό πλαίσιο όσο το δυνατόν λιγότερο δεσμευτικό.
Η Γερμανία, από την πλευρά της, και μ’ αυτήν συνδέονται ως προς αυτό το σημείο χώρες, όπως η Φινλανδία, η Ολλανδία και η Αυστρία, είναι σαφώς αντίθετη οι μεταφορές πόρων να είναι περισσότερο δεσμευτικές. Είναι γνωστή η απόλυτη αντίθεση των ηγεσίας όλων των κομμάτων της Γερμανίας, σε μαζικές μεταφορές, ειδικά στην Ευρωζώνη.
Η αντίθεση σε μια  Ένωσης Μεταβίβασης χρηματικών πόρων αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της γερμανικής πολιτικής, και αυτό εξηγείται όχι μόνο λόγω της επίδρασης που οι μεταβιβάσεις αυτές θα έχουν στη γερμανική οικονομία (4), αλλά και στα δημογραφικά στοιχεία αυτής της χώρας, που δείχνουν μια σταδιακή μείωση του πληθυσμού. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Γερμανία συμμερίζεται την άποψη της Μεγάλης Βρετανίας σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Γερμανοί ηγέτες συνειδητοποιούν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να είναι κάτι διαφορετικό από μια απλή ζώνη ελεύθερων συναλλαγών. Ωστόσο, τα συμφέροντά τους συμπίπτουν με αυτά των βρετανών στη μη δέσμευση για  παροχή πρόσθετης χρηματοδότησης στο βαθμό που γνωρίζουν πολύ καλά ότι, λόγω ανωτέρας βίας, αυτοί θα είναι που θα συνεισφέρουν τα περισσότερα. Από αυτή τη συμμαχία  οι γαλλικές θέσεις συνάντησαν μεγάλη αντίδραση.Εδώ θα πρέπει να διαλύσουμε τις τόσο διαδεδομένες στη γαλλική πολιτική ελίτ,  ψευδαισθήσεις . Οι γάλλοι ηγέτες έχουν την εντύπωση ότι μπορούν με ορισμένες  παραχωρήσεις σε κάποια σημεία, να καταφέρουν τους γερμανούς ηγέτες  να συμβάλουν περισσότερο χρηματικά, βλέποντας τη (σχετικά) λιγότερο άκαμπτη στάσης τους στο ζήτημα της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη.
Να θυμηθούμε ότι στις πρώτες συναντήσεις  για την κρίση στις αρχές του 2010, η Γερμανία ήταν τελείως αντίθετη με τη διάσωση της Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, οι γάλλοι ηγέτες κάνουν όχι ένα, αλλά δύο λάθη εκτιμώντας τη γερμανική θέση. Το πρώτο λάθος είναι ότι συγχέουν την κρίση χρέους με την κρίση ανταγωνιστικότητας. Αυτές οι δύο κρίσεις είναι διακριτές, αν και η δεύτερη ανατροφοδοτεί συνεχώς την πρώτη. Η γερμανική θέση ήταν να κάνει παραχωρήσεις για την κρίση χρέους, προκειμένου να αποφευχθεί μια οικονομική καταιγίδα που θα χτυπούσε την Ευρωζώνη, αλλά να αρνηθεί να κάνει οποιαδήποτε παραχώρηση για την κρίση ρευστότητας. Οι Γερμανοί ηγέτες κάνουν σαφή διάκριση μεταξύ των δύο αυτών κρίσεων. Θεωρούν ότι η κρίση χρέους είναι πρόβλημα συλλογικό, ενώ η κρίση ανταγωνιστικότητας αφορά το κάθε κράτος μέλος ξεχωριστά!
Ετσι,από την αλλαγή της στάσης τους ως προς την κρίση χρέους δεν μπορεί κανείς να διακρίνει, την όποια διαφοροποίηση τους ως προς τη δομική κρίση, την ανταγωνιστικότητα.
Το δεύτερο λάθος είναι ότι αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η επιλογή για τη Γερμανία δεν μπορεί να είναι η πάση θυσία διάσωση της Ευρωζώνης. Η Γερμανία πάνω απ 'όλα επιθυμεί να μην αλλάξει το στάτους κβο (το οποίο της επιτρέπει να πραγματοποιεί τεράστια εμπορικά πλεονάσματα του ισοζυγίου πληρωμών σε βάρος των άλλων χωρών της ευρωζώνης) . Για να διατηρηθεί αυτό το στάτους κβο έχει ήδη συμφωνήσει ότι θα βοηθήσει, και έχει επιτρέψει μια αμοιβαιοποίηση του χρέους – παράτο  ό, τι λένε - με τη μορφή αγοράς στη δευτερογενή αγορά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, του χρέους των χωρών που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Στην πραγματικότητα, η Γερμανία είναι συνυπεύθυνη για τον προϋπολογισμό της ΕΚΤ από την αρχική συμβολή της σε αυτό το όργανο. Αλλά δεν είναι έτοιμη να προχωρήσει πέρα ​​από μια ετήσια εισφορά της τάξης του 2% του ΑΕΠ της (50 δισ. ευρώ).
Αν ζητηθεί από τη Γερμανία να καταβάλει τα ποσά που αναφέρθηκαν πιο πάνω, και που αντιστοιχούν στο 8% με 9% του ΑΕΠ της, για να συνεχίσει να υπάρχει η Ευρωζώνη,η  Γερμανία θα προτιμήσει να βάλει ένα τέλος στη ζώνη του ευρώ. Εκεί που οι Γάλλοι πολιτικοί ηγέτες βλέπουν την αρχή μιας διαδικασίας, η οποία θα μπορούσε να επεκταθεί, πρακτικά μπορεί να βρεθούν μπροστά σε μια πολύ περιορισμένη δέσμευση της Γερμανίας.
Επομένως, η σημερινή κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αν και από μόνη της αυτή η διάσταση  αρκεί για να οδηγηθούμε στη καταστροφή.
Είναι και πολιτική. Η ιδέα μιας συμμαχίας μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας, που τόσο την υπερασπίστηκε η προηγούμενη κυβέρνηση, βασίστηκε στην ψευδαίσθηση, που τροφοδοτείται από την άγνοια ή τη σκοπιμότητα, ότι η κρίση της ευρωζώνης ήταν μόνο μια κρίση χρέους.
Αν έτσι ήταν, είναι πιθανό ότι θα μπορούσε να βρεθεί το έδαφος για μια σταθερή συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών. Αλλά η κρίση του ευρώ είναι πρωτίστως μια κρίση που προκύπτει από την ετερογένεια των οικονομιών, μια ετερογένεια  η οποία αυξάνει φυσικά σε ένα σύστημα με ενιαίο νόμισμα και ενιαία νομισματική πολιτική, ακόμη και εν απουσία μαζικής  μεταφοράς χρημάτων, και που οδηγεί σε μια πιο σοβαρή κρίση ανταγωνιστικότητας, η οποία με τη σειρά της οδηγεί σε αύξηση των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού.
Σε αυτό το σημείο, οι αντίστοιχες θέσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας αποκλίνουν αυθόρμητα, και αυτό η νέα κυβέρνηση της Γαλλίας το σημείωσε.Οταν όμως προσπάθησε να συγκεντρώσει γύρω της τις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη συμμαχία, προσωρινή μεν, αλλά επίφοβη,Γερμανίας και Βρετανίας.
Στην πραγματικότητα, εντός της ευρωζώνης η Γερμανία μπορεί πάντα να βρει συμμάχους και να χαράξει μια στρατηγική εξόδου, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Η Γαλλία είναι αυτή που σε τελευταία ανάλυση, όπως λένε οι πιλότοι των μαχητικών είναι "out of power, out of altitude and out of idea »" (το οποίο σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει "ανίσχυρη, στάσιμη, και άνευ ιδεών") . Ο Φρανσουά Ολάντ πρέπει να καταλάβει ότι υπό τις παρούσες συνθήκες, η μόνη δυνατότητα που έχει η Γαλλία είναι να θέσει τη Γερμανία μπροστά στην επιλογή να προχωρήσει προς μια ομαλή διάλυση της Ευρωζώνης στην οποία αναμφίβολα θα χάσει σίγουρα κάποια από τα οφέλη της, ή σε μια άτακτη έκρηξη στην οποία η Γερμανία θα έχει πολύ περισσότερα να χάσει.

Μια συμβολική αποτυχία

Οι αποτυχίες, τόσο οι οικονομικές όσο και οι πολιτικές της περασμένης εβδομάδας, αποκαλύπτουν, προφανώς, μια μεγαλύτερη συμβολική αποτυχία. Σήμερα, υπάρχει κανείς που εξακολουθεί να πιστεύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Η ανάλυση των τελευταίων δημοσκοπήσεων που δημοσιεύτηκαν τον Ιούνιο και το Νοέμβριο μας οδηγούν σε ένα αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα. Η απώλεια εμπιστοσύνης στην ικανότητα της ΕΕ να παράγει κάτι θετικό για τους λαούς είναι τεράστια. Ποτέ ο Ευρωσκεπτικισμός δεν ήταν τόσο ισχυρός, όχι μόνο στη Βρετανία αλλά και στη Γαλλία και στην ίδια τη Γερμανία. Σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, μια δημοσκόπηση που πραγματοποιείτε σε τακτική βάση σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (5), το ποσοστό εμπιστοσύνης για την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μειωθεί στο 31%. Το 28% των ερωτηθέντων εκφράστηκε "πολύ αρνητικά" για την ΕΕ, και το 39% δεν εξέφρασε καμία άποψη. Το πιο εντυπωσιακό ήταν η εξέλιξη των αποτελεσμάτων χρονικά. Οι αρνητικές γνώμες από 15% το φθινόπωρο του 2009 αυξήθηκαν στο 28% την άνοιξη του 2012, ενώ την ίδια περίοδο οι ευνοϊκές, από το 48% πήγαν στο 31%.
Υπάρχουν όμως και χειρότερα : το 51% των ερωτηθέντων δεν αισθάνονται αλληλέγγυοι  με τις άλλες χώρες που περνάνε κρίση.
 

 
(Σε γενικές γραμμές, η γνώμη σας για την ΕΕ είναι πολύ θετική, αρκετά θετική, ουδέτερη, αρκετά αρνητική ή πολύ αρνητική;)
 
Με άλλα λόγια, η πολιτική της ΕΕ έχει αύξηση την αμοιβαία δυσπιστία, κάτι το οποίο θα έπρεπε κανονικά να πολεμήσει. Και είναι προφανές ότι η απώλεια εμπιστοσύνης στην ΕΕ και τα θεσμικά της όργανα τείνει να γενικευτεί. Τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από αυτό;
Επομένως, αυτό που τίθεται σε αμφισβήτηση είναι η συνολική αξιοπιστία της ΕΕ , οπότε, οι στρατηγικές των ευρωπαϊστών γίνονται λιγότερο αποτελεσματική.
Οι στρατηγικές αυτές στηρίζονται στα εξής: α) σε μια απονομιμοποίηση των αρνητικών κριτικών, καθώς τις συνδέουν  με την κατηγορία των "ανίδεων" που υποτίθεται ότι αδυνατούν να κατανοήσουν τη θετική συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης β) στην αιτιολογία ότι αυτά τα όχι και τόσο ενθαρρυντικά αποτελέσματα οφείλονται πολύ απλά στις αντικειμενικές δυσκολίες που προκάλεσε η κρίση.
Όσον αφορά το πρώτο, μπορούμε να πούμε πολλά. Μπορούμε να διακρίνουμε αμέσως τις ομοιότητες μεταξύ του επιχειρήματος αυτού και τα επιχειρήματα του δέκατου ένατου αιώνα που συνηγορούσαν υπέρ του δικαιώματος ψήφου με εισοδηματικά κριτίρια αφού τα άτομα με πολύ μικρά εισοδήματα, γενικά, δεν διέθεταν ανώτερη παιδεία  και θεωρούνταν εγγενώς ακατάλληλα να κρίνουν ένα πρόγραμμα που είναι κάτι το  "σύνθετο". Στην πραγματικότητα, το επιχείρημα αυτό δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από ένα εξορθολογισμό της αντιδημοκρατικης πορείας στην οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 2005.
Το δεύτερο επιχείρημα έχει μια δόση αλήθειας. Είναι σαφές ότι ο αντίκτυπος της κρίσης έχει αλλάξει τις προτιμήσεις των ατόμων. Αλλά η εξήγηση αυτή στρέφεται εναντίον αυτών των Ευρωπαϊστών αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση απέτυχε να προστατεύσει τους ανθρώπους από τις συνέπειες της κρίσης; Στην πραγματικότητα, η κρίση λειτουργησε ως δείκτης ανάδειξης των αδυναμίιών και των ελλείψεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Υπάρχει και ένα τρίτο επιχείρημα, το οποίο χρησιμοποιείται ανά διαστήματα, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να εμποδίσει την επιστροφή στις  ενδοευρωπαϊκές  συγκρούσεις των προηγούμενων αιώνων. Αυτό όμως είναι λάθος, και από τεχνική και από ιστορική πλευρά.
Από τεχνική άποψη, η ΕΕ δεν κατάφερε να αποτρέψει τις συγκρούσεις στα Βαλκάνια, και η επίλυσή τους οφείλεται πολύ περισσότερο στο ΝΑΤΟ παρά στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ιστορικά, τα δύο πιο σημαντικά γεγονότα η γαλλο-γερμανική συμφιλίωση και η πτώση του Τείχους του Βερολίνου δεν είναι σε καμία περίπτωση προϊόν της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έτσι, όπως βλέπουμε, με τη σημερινή της πολιτική, η ΕΕ τροφοδοτεί την επιστροφή μισητών αντιθέσεων, τόσο μεταξύ χωρών (Ελλάδα και Γερμανία, αλλά και Πορτογαλία ή Ισπανία και Γερμανία) όσο και στο εσωτερικό τους (Ισπανία  με Χώρα των Βάσκων και την Καταλονία και στο Βέλγιο). Αυτή η συμβολική αποτυχία βραχυπρόθεσμα είναι σίγουρα το πιο σοβαρό, δεδομένου ότι επηρεάζει την αντιπροσώπευση των λαών. Αν η πολιτική αποτυχία και η οικονομική αποτυχία δείχνουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δυσκολεύεται να προχωρήσει, η συμβολική αποτυχία, η οποία αναδεικνύεται από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ανοίγει το δρόμο στον ριζοσπαστισμό της κοινής γνώμης σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα.
Να αντλήσουμε  διδάγματα από την εξάντληση ενός ευρωπαϊκού σχεδίου

Τώρα καθίσταται αναγκαίο να εργαστούμε χωρίς παραχωρήσεις για ένα απολογισμό του έργου του έργου που παράγεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και το οποίο μέχρι σήμερα έχει σαφώς αποτύχει. Αυτό δεν σημαίνει ότι ολόκληρο το ευρωπαϊκό εγχείρημα είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Αλλά για μία ακόμα φορά, δεν θα πρέπει να ταυτίσουμε την Ευρώπη με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι σαφές ότι ορισμένες χώρες εκτός ΕΕ ενδιαφέρονται να υπάρχει μια ισχυρή και ευημερούσα Ευρώπη. Οι περιπτώσεις της Ρωσίας και της Κίνας βγάζουν μάτια. Επιπλέον, η Ρωσία είναι και αυτή μια ευρωπαϊκή χώρα, αν και δεν είναι αποκλειστικά ευρωπαϊκή.
Μπορούμε λοιπόν  να σκεφτούμε ένα ευρωπαϊκό σχέδιο που να περιλαμβάνει όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των χωρών που σήμερα δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ούτε φιλοδοξούν να γίνουν.Το σχέδιο αυτό πρέπει να βασίζεται σε πρωτοβουλίες Βιομηχανικές, Επιστημονικές και Πολιτιστικές, ο αρχικός πυρήνας του οποίου μπορεί να μεταβάλεται, αλλά για να προχωρήσει  θα πρέπει να αναθεωρηθούν μια σειρά από κανόνες και κανονισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, θα πρέπει να πάψει να  υπάρχει το ευρώ.Η διάλυση του ευρώ, αν γίνει συντονισμένα  στις  χώρες μέλη της Ευρωζώνης, θα αποτελέσει από μόνη της ένα εργαλείο ευρωπαϊκό, και θα μπορούσαν άμεσα να οικοδομηθούν μηχανισμοί διαβούλευσης και συντονισμού που θα διασφαλίζουν ότι οι συναλλαγματικές ισοτιμίες των εθνικών νομισμάτων δεν θα αυξομειώνονται ακανόνιστα, αλλά με βάση τις βασικές παραμέτρους της οικονομίας.
Η διαδρομή απαιτεί θάρρος, μιας και οι σημερινοί ηγέτες ορισμένων χωρών είναι οι άμεσοι κληρονόμοι των "ιδρυτών" της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά όλη αυτή η κληρονομιά θα πρέπει δια μιας να εκκαθαριστεί! Αν αρνηθούν να το πράξουν σημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές χώρες θα μπουν σε μια νέα ιστορική φάση βίαιων αντιπαραθέσεων, τόσο εσωτερικών όσο και εξωτερικών, μια φάση που προετοιμάζεται.
Αν αληθεύει ότι "η ιδέα της Ευρώπης" είναι κομιστής ειρήνης,τότε η συνέχιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη σημερινή της μορφή δεν μπορεί παρά να είναι μια πηγή συγκρούσεων όλοένα και πιο βίαιων.
Σημειώσεις
(1) Jacques Sapir,  “Le coût du fédéralisme dans la zone Euro“ – Το κόστος του φεντεραλισμού στην Ευρωζώνη”, άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα “Russeurope”, στις 10/11/2012, URL: http://russeurope.hypotheses.org/453
(2) Jacques Sapir, Grèce: seule l’annulation de la dette peut apporter un début de solutionΕλλάδα: μόνο η διαγραφή του χρέους μπορεί να αποτελέσει την αρχή για μια λύση", άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα "Russeurope", στις  20/11 / 2012 URL: http://russeurope.hypotheses.org/522
 
(3) Jacques Sapir, Le Krach Russe, La découverte, Paris, 1998. Idem, Les Économistes contre la Démocratie, Albin Michel, Paris, 2002. Idem, “Le FMI et la Russie: conditionnalité sous influences”, in Critique Internationale, n°6, Hiver 2000, pp. 12-19.
(4) Ο Patrick Artus, La solidarité avec les autres pays de la zone euro est-elle incompatible avec la stratégie fondamentale de l’Allemagne : rester compétitive au niveau mondial ? La réponse est oui, Flash Économie, NATIXIS, n° 508, 17 juillet 2012. –Η αλληλεγγύη με τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης είναι ασυμβίβαστη με τη βασική στρατηγική της Γερμανίας να παραμείνει ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο; Η απάντηση είναι ναι! "Flash Économie, Natixis, n ° 508, 17 Ιουλίου2012.
(5) Eurobaromètre Standard 77, L’opinion publique dans l’union européenne, Commission européenne, Direction générale Communication, Ιούλιος 2012, URL : http://ec.europa.eu/public_opinion/archives/eb/eb77/eb77_first_fr.pdf

Αναδημοσίευση από "περγάδι(το)"

Σύντομη Περιγραφή: 

Jacques Sapir
Αρθρο του  Jacques Sapir για την κρίση του ευρώ, όχι μόνο οικονομική, αλλά και πολιτική και συμβολική. Ήρθε η ώρα για μια συμφωνία  διάλυσης του ευρώ, αν θέλουμε να ξαναχτίσουμε την ιδέα της Ευρώπης σε άλλη βάση ...Αν αληθεύει ότι "η ιδέα της Ευρώπης" είναι κομιστής ειρήνης,τότε η συνέχιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη σημερινή της μορφή δεν μπορεί παρά να είναι μια πηγή συγκρούσεων όλοένα και πιο βίαιων.
Μυστική συμφωνία Σαμαρά - Βενιζέλου για να «χτυπήσουν» τον Τσίπρα
Στο πολιτικό παρασκήνιο – αφού το προσκή­νιο είναι ένα ενεργό... ναρκοπέδιο – αποφάσι­σαν να λύσουν τα ουκ ολίγα προβλήματά τους ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Κυρίως αυτά που αναμένεται να τους ταλαιπω­ρήσουν το αμέσως επόμενο διάστημα. Έτσι αποφάσισαν να τα πουν κρυφά από κάθε αδι­άκριτο μάτι, καθώς τα γραφεία τους στη Βουλή επικοινωνούν χωρίς να είναι ορατή η μετάβαση από το ένα στο άλλο.

Την περασμένη εβδομάδα λοιπόν το γραφείο του πρωθυπουργού έγινε ο τόπος της μυστικής συνάντησής του με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ώστε να επιλυθούν δύο κρίσιμες εκκρεμότητες.

Ο εκλογικός νόμος

Το πρώτο μεγάλο αγκάθι τους ήταν – και είναι – ο νόμος με τον οποίο θα πάνε στις επόμενες εκλογές. Η οιονεί προεκλογική περίοδος, την οποία ήδη διανύουμε, και η διαρκώς αυξανόμε­νη ανασφάλεια για τις αντοχές της κυβέρνησης υποχρέωσαν τους δύο προέδρους να συζητή­σουν τον νέο νόμο με προσανατολισμό ένα εί­δος απλής αναλογικής.

Όπως τη Δευτέρα... «ομολόγησε» ο Πάρις Κουκουλόπουλος, εκ των στενότατων συνεργα­τών του Ευ. Βενιζέλου, στον Real FM, συζητείται το σενάριο να διατηρηθεί το «κατώφλι» του 3% για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή, αλλά από εδώ και πέρα αρχίζει ένα περίεργο γαϊτα­νάκι, καθώς:

1 Η υποτιθέμενη «απλή αναλογική», την οποία θα προτείνει το ΠΑΣΟΚ μαζί, ενδεχο­μένως, με τη ΔΗΜΑΡ, θα διατηρεί και το περίφη­μο «μπόνους» εδρών. Άρα τίθεται ένα ερώτημα για το πόσο... απλή θα είναι αυτή η αναλογική.

2 Το «μπόνους» σχεδιάζεται να δοθεί, με κάποιον τρόπο, όχι απαραιτήτως στο πρώτο κόμμα, αλλά και σε συνασπισμούς κομμάτων, κάτι που έως τώρα απαγορεύεται.

3 Με άλλα λόγια, το «μπόνους» προορίζεται για όσα κόμματα θα συμμετέχουν σε κυ­βέρνηση συνεργασίας.

Εδώ όμως αρχίζουν μια σειρά εύλογα ερω­τήματα, τα οποία περιγράφουν αφενός πόσο δύσκολο είναι το τοπίο για ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΔΗΜΑΡ και αφετέρου ότι οι συμφωνίες Σαμαρά και Βενιζέλου δεν είναι βέβαιο πως θα ευδοκι­μήσουν. Ας τα δούμε αναλυτικά:

◆ Πώς είναι δυνατόν να δοθεί «μπόνους» εδρών σε κόμματα επειδή θα συμφωνήσουν σε δημιουργία κυβέρνησης; Αν το «μπόνους» δοθεί σε άλλο κόμμα πλην του πρώτου, δηλα­δή στο δεύτερο, το τρίτο, το έκτο κ.λπ., τότε θα έχουμε μια καραμπινάτη αλλοίωση της λαϊκής ετυμηγορίας.

◆ Δεδομένου ότι χρειάζονται 200 ψήφοι στη Βουλή για να ισχύσει ο εκλογικός νόμος από τις επόμενες εκλογές και 180 από τις μεθεπόμενες, ποιοι άλλοι, πλην των 166 των Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, θα βρεθούν να ψηφίσουν μια απλή ανα­λογική που... δεν θα είναι απλή; Μήπως έχουν δίκιο οι... Καμμένοι που ψιθυρίζουν ότι ο εκλογι­κός νόμος επιτάχυνε τις «εξελίξεις» στο κόμμα τους, αφού από τους 20 βουλευτές τους χρειά­ζονται 14 για να συμπληρωθούν οι 180;

Αν δεν... ευδοκιμήσει το «μαγείρεμα», θα συμφωνήσουν οι κυβερνητικοί εταίροι στην κα­θαρή απλή αναλογική ή απλώς θα ανακρούσουν πρύμναν;

Ας μείνουμε λοιπόν στο προφανές: Η μυστική συμφωνία Σαμαρά - Βενιζέλου δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσπάθεια να μπει φρένο στον ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα είναι ο τρόπος...

Η λίστα Λαγκάρντ

Το δεύτερο μεγάλο θέμα που απασχόλησε τους προέδρους της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ είναι η εν αναμονή... αυθεντική λίστα Λαγκάρντ, η οποία θα συγκριθεί με αυτήν που έχει στο στικάκι του ο Βενιζέλος, αυτήν δηλαδή που κατείχε και ο Παπακωνσταντίνου και η οποία έκοβε βόλ­τες και περαντζάδες χωρίς να υπάρξει έλεγχος.

Το ερώτημα αν θα υπάρξουν διαφορές μετα­ξύ της γαλλικής λίστας και αυτής του Βενιζέλου πλανάται αφότου εστάλη στη Γαλλία το αίτημα επαναποστολής της λίστας. Σε περίπτωση λοι­πόν που προκύψουν ζητήματα, είναι απαραίτη­το να υπάρξει μια διαχείριση που δεν θα προκα­λεί τριγμούς στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Όπως όλα δείχνουν, τα κρυφά ραντεβουδάκια των δύο αρχηγών θα συνεχιστούν, αφού τα προβλήματά τους δεν μοιάζει εφικτό να λυθούν με ένα και μοναδικό...

14/12/2012 - Ο Δ. ΚΑΖΑΚΗΣ ΣΤΟ ΑΝΤ1

ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ … Eλεύθερο το στοίχημα στο διαδίκτυο. Η Κομισιόν παγώνει την απόφαση της ΕΕΠΠ!




Εδεσε τα χέρια της Επιτροπής Ελέγχου και Εποπτείας Παιγνίων η Κομισιόν και η Ανεξάρτητη Αρχή για τα τυχερά παίγνια δεν μπορεί να εφαρμόσει την απόφαση που η ίδια εξέδωσε στις 5 Νοεμβρίου και αφορούσε στην εκδίωξη όλων των εταιριών που δραστηριοποιούνται στο διαδικτυακό στοίχημα και δεν είχαν υπαχθεί στο μεταβατικό καθεστώς.
Εν μέσω διαδικασιών που εξελίσσονται σε πολλά διαφορετικά μέτωπα για το μονοπώλιο, την πώληση του ΟΠΑΠ, την αδειοδότηση της αγοράς, την λειτουργία ή όχι των 24 εταιριών που μπήκαν στο μεταβατικό καθεστώς, ο πρόεδρος της Επιτροπής Ελέγχου και Εποπτείας Παιγνίωνκ. Ευγένιος Γιαννακόπουλος, μιλώντας σε συνέδριο για τα τυχερά παιχνίδια σε κεντρικό ξενοδοχείο, όταν ρωτήθηκε σχετικά με την επιστολή που απέστειλε την περασμένη εβδομάδα η Κομισιόν και για την οποία είχε γράψει πρώτο το Sentragoal πριν από ένα μήνα και μιλούσε για παράβαση της κοινοτικής οδηγίας για μη κοινοποίηση της απόφασης της ΕΕΕΠ, ήταν απόλυτα σαφής.
«Θα σεβαστούμε την ευρωπαϊκή νομοθεσία», ήταν τα λόγια του κ. Γιαννακόπουλου και μπορεί να παρερμηνεύτηκε αρχικά η απάντησή του.
Καθώς αρκετοί κατάλαβαν ότι θα δοθεί παράταση 10 εβδομάδων για δοθεί η δυνατότητα σε όλες τις εταιρίες να υπαχθούν σε μεταβατικό καθεστώς, αλλά αυτό πολύ απλά δεν μπορεί να το κάνει ο πρόεδρος της Ανεξάρτητης Αρχής.
Είναι θέμα του Υπουργείου Οικονομικών και οι πληροφορίες μας αναφέρουν ότι αυτό θα συμβεί τις επόμενες εβδομάδες.
Αυτό όμως που είπε ουσιαστικά ο κ. Γιαννακόπουλος και είναι πολύ σημαντικό, είναι ότι η ΕΕΕΠ δεν πρόκειται να ζητήσει να ασκηθούν διώξεις εναντίον όσων εταιριών δεν έχουν υπαχθεί στο μεταβατικό καθεστώς. Ούτε φυσικά σε ΜΜΕ, ούτε σε παίκτες που ποντάρουν σε εταιρίες οι οποίες είναι αδειοδοτημένες στην Ευρωπαϊκή Ενωση και όχι στα νησιά Κουρασάο για παράδειγμα.
Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά η ΕΕΕΠ θα ακολουθήσει διαδικασία διαλόγου με την Κομισιόν και δεν θα προβεί σε «τσαμπουκάδες» γνωρίζοντας τι επιπτώσεις μπορεί να έχει μία τέτοια συμπεριφορά. «Δεν θα γίνουν τα λάθη του παρελθόντος, όπως με τα τεχνικά παίγνια και τα δεκάδες χιλιάδες ευρώ που πλήρωνε πρόστιμο κάθε μέρα το ελληνικό κράτος», τόνισε χαρακτηριστικά στο Sentragoal στέλεχος της επιτροπής παιγνίων.
http://www.24betgr.com

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Για ποια ακριβώς υποτίμηση με τη δραχμή μας μιλάτε;


Ένα από τα ατράνταχτα επιχειρήματα του λόμπυ του ευρώ είναι πως η επάνοδος στο εθνικό νόμισμα θα έχει ως αποτέλεσμα μια μεγάλης έκτασης υποτίμηση του με ότι αυτό συνεπάγεται για το λαό.



του Στρατή Μαζίδη
Η παραμονή μας λοιπόν στο γερμανικό μάρκο γνωστό και ως ευρώ υποτίθεται ότι αποτέλεσε τη στρατηγική επιλογή η οποία θα μας προστάτευε από την υποτίμηση.
Η πραγματικότητα όμως έδειξε ότι το θέμα δεν ήταν η υποτίμηση ως γενική έννοια αλλά η “υποτίμηση” του λαού.
Για παράδειγμα οι κατα καιρούς οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων σε συνδυασμό με τα φοροχαρατσώματα δε συνιστούν ένα είδος υποτίμησης;
> Όταν ο βασικός μισθός από τα € 700,00 πέφτει στα κάτι παραπάνω από € 400,00 για έναν 25αρη νεοεισερχόμενη δεν είναι υποτίμηση;
> Η πτώση των τιμών των ακινήτων ακόμη και σε ποσοστό 60% (έχω χαρακτηριστικές περιπτώσεις) δεν είναι υποτίμηση;
> Το ότι 1.500.000 κόσμος πέρασε στην ανεργία και πλέον από Χ ποσό έχει € 0,00 στην τσέπη του, δεν είναι υποτίμηση;
Τώρα το λόμπυ του ευρώ αφού παραδέχεται τη δραματική κατάσταση που έχουμε περιέλθει, προειδοποιεί ότι αν πάμε στη δραχμή αυτή η υποτίμηση θα γίνει χειρότερη ομολογώντας την αστοχία της αρχικής του εκτίμησης.
Λένε μάλιστα ξεδιάντροπα ότι οι κερδοσκόποι θα κάνουν τα ευρώ τους δραχμές και θα τα πάρουν όλα για ένα κομμάτι ψωμί. Λες και με το ευρώ δεν έχουν πέσει οι τιμές στον πάτο της θάλασσας. Η μόνη διαφορά είναι ότι απλά θα τα πάρουν για ένα κομμάτι στρούντελ ή μπριός.
Εν πάση περιπτώσει όμως η δραχμή μετά από μια περίοδο έντονου κλυδωνισμού με σωστό τιμονιέρη και καλό πλήρωμα μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη και την ευημερία. Σίγουρα θα ακριβύνουν η Mercedes και η BMW αλλά θα γίνουν πιο προσιτά τα λεμόνια Κορινθίας, το Κασέρι Μυτιλήνης και οι πατάτες του Νευροκοπίου. Αυτά δηλαδή με τα οποία χορταίνει ο άνθρωπος όταν πεινάει.
freepen.gr

Και οι Ισραηλινοί συνεχίζουν να σκοτώνουν (παιδάκια) αδιακρίτως...





Νέο θύμα της Ισραηλινής ''θηριωδίας'' στη Δυτική Όχθη είναι ένα παιδί από την Παλαιστίνη το οποίο δολοφονήθηκε από Ισραηλινούς στρατιώτες. Το περιστατικό περιγράφηκε ως εξής από τους Ισραηλινούς αξιωματούχους: αρχικά αναφέρθηκαν στο δολοφονημένο παιδί ως ''Παλαιστίνιο άντρα'' και εν συνεχεία ισχυρίστηκαν ότι ''επιτέθηκε'' προς τους στρατιώτες στρέφοντας "όπλο" εναντίον τους με τους τελευταίους να ''αντιδρούν'' όντας σε αυτοάμυνα..

Τελικά, όπως αποδείχτηκε, ο ''άντρας'' που δολοφονήθηκε ήταν απλώς ένα έφηβο αγόρι και το επίμαχο "όπλο" ένα παιδικό παιχνίδι... Και το πλέον εξοργιστικό: οι Ισραηλινοί στρατιώτες εμπόδισαν το ασθενοφόρο να μεταφέρει το παιδί στο νοσοκομείο, με αποτέλεσμα ο έφηβος από την Παλαιστίνη να ξεψυχήσει δίχως καν να δεχθεί την απαραίτητη ιατρική βοήθεια..
Οι διαδηλώσεις των Παλαιστίνιων ήταν μαζικές και αντιμετωπίστηκαν με τα συνήθη μέσα καταστολής: με χημικά δακρυγόνα και με βίαιες προσπάθειες απομάκρυνσης των διαδηλωτών από τους δρόμους.
Τι δήλωσε η γυναίκα που σκότωσε τον Παλαιστίνιο έφηβο; επέμεινε ότι η συγκεκριμένη πράξη ήταν απαραίτητη (''η αποστολή της''), και ότι είναι μία καλά εκπαιδευμένη στρατιώτης.. Ο διοικητής της εξύμνησε τον επαγγελματισμό της για τον φόνο ενός αθώου παιδιού... Μήπως ο διοικητής της ''συμφωνεί'' και με την παρεμπόδιση του ασθενοφόρου;; Δεν μιλούμε, λοιπόν, για λάθος αλλά για μία προκλητική και στυγερή δολοφονία ενός αθώου παιδιού...
pentapostagma.gr

Bαριά συμπτώματα διπολικής πολιτικής διαταραχής παρουσιάζει η κυβέρνηση, αφού την ίδια στιγμή που ευαγγελίζεται την ανάπτυξη και δίνει τα «ρέστα» της για την προσέλκυση επενδυτών, στέλνει στην πυρά δεκάδες χιλιάδες επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στον κλάδο των φωτοβολταϊκών και των υπόλοιπων ΑΠΕ.

Ο τρόπος μάλιστα που επέλεξε να «τιμωρήσει» τους επενδυτές της πράσινης ανάπτυξης, έχει προκαλέσει παράκρουση στην αγορά, αφού η κυβέρνηση προχώρησε με το «έτσι θέλω» και χωρίς να υπάρχει καν σχετική απαίτηση από την τρόικα, στην επιβολή έκτακτης εισφοράς επί του τζίρου των ΑΠΕ, και μάλιστα αναδρομικά!

Όπως σχολίαζαν παράγοντες της αγοράς όταν προεκλογικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ των προτάσεών τους για την οικονομία έθεταν και θέμα φορολόγησης κατά 1% του τζίρου των επιχειρήσεων, έπεσε φωτιά να τους κάψει…
Σήμερα, όμως, που η τρικομματική κυβέρνηση αποφάσισε, διέταξε και επέβαλε έκτακτη εισφορά 10%-30% επί του τζίρου των ΑΠΕ, κατάπιαν τη γλώσσα τους.

Τα μέτρα προκάλεσαν αντιδράσεις και στο εσωτερικό των κομμάτων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση αφού, την ώρα που έχουν γίνει κουρελόχαρτο σύνταγμα και νόμοι προκειμένου να διευκολυνθούν οι επενδύσεις, ψηφίστηκε στο Μνημόνιο 3 μια βαθιά αντιαναπτυξιακή ρύθμιση που οδηγεί σε περιπέτειες έναν αναπτυσσόμενο κλάδο της οικονομίας.

Η κατάσταση, πλέον, στις επιχειρήσεις των ΑΠΕ είναι δραματική αφού περισσότεροι από 10.000 επενδυτές στον τομέα των φωτοβολταϊκών, που πλήττονται περισσότερο από τα αντιαναπυξιακά μέτρα της κυβέρνησης, οδηγούνται σε αδυναμία αποπληρωμής των δανείων τους προς τις τράπεζες και με μαθηματική ακρίβεια στην πτώχευση. Σε κατάσταση πανικού βρίσκονται και οι πάνω από 20.000 εργαζόμενοι του κλάδου, που συνειδητοποιούν ότι οδηγούνται στην ανεργία ενώ μέχρι πρότινος είχαν ενταχθεί στην περισσότερο αναπτυσσόμενη και εύρωστη αγορά εργασίας.


«Ξαφνικός θάνατος»

Οι παράγοντες της αγοράς μιλούν για «ξαφνικό θάνατο» των επιχειρήσεων αφού, σύμφωνα με τα μέτρα που ψηφίστηκαν στο Μνημόνιο 3, επιβάλλεται έκτακτη εισφορά 25%-30% επί του τζίρου των φωτοβολταϊκών (πλην οικιακών) και 10% στους λοιπούς σταθμούς ΑΠΕ και τους σταθμούς ΣΗΘΥΑ.

Η έκτακτη εισφορά έρχεται να προστεθεί στους φόρους (εταιρικό και μερισμάτων) της τάξης του 40% που επιβάλλονται επί των κερδών, ανεβάζοντας τη συνολική φορολόγηση σε εξωπραγματικά ύψη, με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις να κινδυνεύουν να καταστούν άμεσα μη βιώσιμες.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, τα μέτρα πλήττουν περισσότερο τους πολύ μικρούς και μικρομεσαίους επενδυτές. Συγκεκριμένα, υπολογίζονται σε 3.000 οι πολύ μικροί επενδυτές φωτοβολταϊκών που έχουν υλοποιήσει πριν από το τέλος του 2011 έργα 20 kWp, σε πάνω από 5.000 οι επενδυτές που έχουν κατασκευάσει έργα των 100 kWp και σε περίπου 500 οι επενδυτές με φωτοβολταϊκά πάρκα ισχύος άνω των 150 kWp.

Στους χαμένους συμπεριλαμβάνονται και οι αγρότες με τα, περίπου, 300 αγροτικά φωτοβολταϊκά πάρκα που βρίσκονται σε λειτουργία και οι οποίοι έχουν δανειστεί με υψηλά επιτόκια.

Επί ποδός βρίσκονται και οι τράπεζες, με τα στελέχη τους να εκφράζουν έντονη ανησυχία για το τι μέλλει γενέσθαι αφού εκτιμούν ότι τα μέτρα θα επηρεάσουν άμεσα τη δυνατότητα των πελατών τους να ανταποκριθούν στις δανειακές τους υποχρεώσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι και το ΥΠΕΚΑ έχει πλήρη επίγνωση των κινδύνων αφού στην ανακοίνωση για την τελική ρύθμιση της έκτακτης εισφοράς επί του τζίρου ανέφερε: «το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής βρίσκεται σε διαρκή επικοινωνία με τις Τράπεζες και προσδοκά στη θετική ανταπόκρισή τους». Και όταν αναφέρεται στην ανταπόκριση, εννοεί τους τρόπους αντιμετώπισης που πρέπει να βρουν οι τράπεζες για να αποτρέψουν κατά το δυνατόν ένα «κραχ» στη συγκεκριμένη αγορά, αναλαμβάνοντας μερίδιο του κόστους.


Διαφωνία τρόικας

Τα συγκεκριμένα μέτρα αποτελούν προσωπική «επιτυχία» της κυβέρνησης και δεν μπορεί να πετάξει, κατά την προσφιλή τακτική της, το μπαλάκι στην τρόικα, η οποία, μάλιστα, διά του αρμοδίου επιτρόπου έχει εκφράσει τη διαφωνία της. Είναι χαρακτηριστική η απάντηση που έδωσε ο επίτροπος Oettinger στις 24.10.2012 στον Σύνδεσμο Εταιρειών Φωτοβολταϊκών για το θέμα: «Κατανοούμε ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν απορρίπτει την ιδέα για φορολόγηση λειτουργούντων φωτοβολταϊκών σταθμών, παρά τις επανειλημμένες και σαφείς αναφορές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι τέτοια μέτρα αποτελούν αναδρομικές μεταβολές των συστημάτων ενίσχυσης υπαρχουσών επενδύσεων. Τέτοια μέτρα αναδρομικού χαρακτήρα πρέπει, κατά την άποψή μας, να αποφεύγονται πάση θυσία, καθώς υποσκάπτουν την εμπιστοσύνη των επενδυτών».

Το ΥΠΕΚΑ υποστηρίζει ότι τα μέτρα, όπως και εκείνα του Αυγούστου που έβαλαν «πάγο» σε νέες επενδύσεις στον τομέα των φωτοβολταϊκών, είναι αναγκαία προκειμένου να αντιμετωπιστεί το έλλειμμα ύψους 370 εκατομμυρίων ευρώ του Ειδικού Λογαριασμού, που διαχειρίζεται ο Λειτουργός της Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΛΑΓΗΕ Α.Ε.) και μέσω του οποίου αποζημιώνονται οι παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ.

Τα στελέχη της αγοράς αντιτείνουν ότι τα μέτρα είναι αποσπασματικά και δεν πείθουν για την αντιμετώπιση του προβλήματος, αλλά αντίθετα θα διαιωνίσουν το πρόβλημα. Επισημαίνουν ακόμα ότι το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι τα χρήματα που δίνουν οι καταναλωτές για την καθαρή ενέργεια, αλλά τα χρήματα που δίνουν για να στηρίζουν ένα ξεπερασμένο και ρυπογόνο ενεργειακό μοντέλο που συνεχίζει να εξαρτάται από τον λιγνίτη και το πετρέλαιο.

Η επόμενη «μάχη» αναμένεται να δοθεί στα εθνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια, αφού ήδη οι ενώσεις των επενδυτών ΑΠΕ έχουν κάνει προσφυγή στο ΣτΕ και αναμένεται και προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.


το ποντίκι

Πηγή: Φωτοβολταϊκά ήθελες; Άρπα την! - RAMNOUSIA


Φωτογραφίες - μέσω του  antiparios - από την σημερινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας.
Οι κάτοικοι κατέλαβαν όλες τις Δημόσιες υπηρεσίες, Τράπεζες, Δημοτικές επιχειρήσεις και σε μια μεγαλειώδη συγκέντρωση έστειλαν το δικό τους μήνυμα. 




Posted by

ΤΟ ΕΥΡΩ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΗς ΚΡΙΣΗΣ

Τί είναι πραγματικά το ευρώ? Πώς μας κλέβει η Ε.Κ.Τ.

180612euro

Το Ευρώ ως νόμισμα δεν είναι αξιόγραφο (δηλ. αποδεικτικό αξίας) αλλά χρεόγραφο (δηλ. αποδεικτικό χρέους) !!! Το Ευρώ δεν έχει αντίκρισμα σε Χρυσό, όπως έχουν όλα τα Εθνικά νομισματα.
Το Ευρώ στην έκδοσή του από την  Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα  δεν αντικατοπτρίζει απολύτως τίποτε. Η έκδοση του Ευρώ στηρίζεται σε ένα οικονομικό κατασκεύασμα που λέγεται fiat money .

Το Ευρώ, έχει αξία μόνον και μόνον επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση, το όρισε ως νόμιμο μέσον συναλλαγών, κατά παράβαση των κανόνων της αγοράς των συναλλαγών, δεδομένου ότι η πολιτική εξουσία, εκ του ρόλου της δεν μπορεί να επιβάλλει εμπορικά ειωθότα και πρακτικές, αλλά μόνο να ρυθμίσει  τα ήδη υφιστάμενα. …

Στην ουσία, ένα νόμισμα των 50 Ευρώ δεν αντικατοπτρίζει ισόποση αξία αλλά ισόποσο χρέος (!!!) της χώρας μας, προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αφού το Ευρώ, ανήκει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τα αρχικά “BCE ECB EZB EKT EKP”είναι τα αρχικά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στις πέντε γλωσσικές παραλλαγές – BCE, ECB, EZB, EKT και EKP – που αντιπροσωπεύουν τις 11 (πριν από το 2002) επίσημες γλώσσες της ΕΕ. 

Τα 50 Ευρώ, που έχεις στην τσέπη σου, δεν σημαίνουν ότι έχεις Χρυσό αξίας 50 ευρώ στην τσέπη, όπως συνέβαινε με τη δραχμή. Με τη δραχμή, 50 δραχμές, ισοδυναμούσαν σε ποσό χρυσού, αντίστοιχο με πενήντα δραχμές.
Αντίθετα, τα 50 Ευρώ, αντικατοπτρίζουν χρέος ύψους 50 ευρώ, της Ελλάδας και κατ’ επέκταση των πολιτών της, προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

 Κάθε χώρα – μέλος της Ε.Ε. αντί να εκδίδει το νόμισμά της κυριαρχικά, έστω στα πλαίσια της Ε.Ε., αναγκάζεται να δανείζεται το χρήμα (τα Ευρώ) από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, είτε με τη μορφή των βραχυπρόθεσμων ρέπος, είτε με κρατικά ομόλογα, είτε με απευθείας δανεισμό τραπεζών.

Η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα χορηγεί τα ποσά με τόκο (!!!), ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι το ελάχιστο 1,25 %, δηλ. εάν δανείσει 100 Ευρώ σε μια τράπεζα, ή εάν αγοράσει βραχυπρόθεσμα ρέπος ή ομόλογα για 100 Ευρώ θα εισπράξει τουλάχιστον 101,25 Ευρώ !!!

 Η πρακτική του fiat money, μέσω δανεισμού, ισοδυναμεί με υποδούλωση και απώλεια κυριαρχίας, από τη στιγμή της έκδοσης του νομίσματος αυτού καθ’ εαυτού. Σχετικό  άρθρο θα δεις  εδώ
Με δεδομένο ότι, από τη στιγμή που το κεφάλαιο του δανεισμού προέρχεται από τον ένα και μοναδικό εκδότη του νομίσματος, δηλ. την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, τότε είναι αδύνατο να αποδοθεί ο τόκος, όσο μικρός και εάν είναι αυτός, αφού το ποσό του τόκου πολύ απλά δεν υφίσταται.

Δηλαδή:
Φαντασθείτε ένα πολύ απλό παράδειγμα, όπου μαζεύεται μια παρέα για να παίξει μπίλιες (τις θυμάστε τις μπίλιες;) και μόνον ο Ένας, αποκλειστικά, παρέχει π.χ. 100 μπίλιες για το παιχνίδι, με τη συμφωνία ότι στο τέλος του παιχνιδιού η παρέα θα πρέπει να του αποδώσει 101 μπίλιες! Στο τέλος του παιχνιδιού, εκ των πραγμάτων, θα λείπει μια μπίλια, αφού δεν υπάρχουν άλλες μπίλιες, εκτός από αυτές που έχει ο Ένας της παρέας.
Όσο προσεκτικά και εάν έπαιξε η παρέα θα χρωστάει πάντα τουλάχιστο μια μπίλια, εκτός από τις 100 που επέστρεψε και πρέπει να δανεισθεί ξανά, εάν θέλει να συνεχίσει να παίζει. Φυσικά οι απρόσεκτες παρέες που ενδεχομένως να έχασαν μπίλιες ή να τις ¨οικειοποιήθηκαν¨ (κοινώς έκλεψαν) απλά χρωστούν περισσότερες.
Φυσικά,  αυτός που παρείχε τις μπίλιες θα απειλεί ότι δεν θα ξαναδώσει άλλες μπίλιες, εάν δεν του αποδοθούν οι χρεωστούμενες μαζί με την επιπλέον μπίλια του τόκου.
Ο Ένας  βέβαια, δέχεται και ανταλλάγματα σε είδος, όπως μπάλες, πατίνια ή άλλα παιχνίδια, τα οποια τα αξιώνει σε αντάλλαγμα για τις χαμένες μπίλιες.

Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με το ΕΥΡΩ.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, είναι ο Ένας παίκτης που έχει τα Ευρώ, τις μπίλιες του παραδείγματος. Η ΕΚΤ. δανείζει στις άλλες χώρες «συμπαίκτες» και με το τέλος του παιχνιδιού, ζητάει τον τόκο, το 1,25% δηλαδή τη μία μπίλια από τις άλλες χώρες.
Αφού όμως μόνο η Ε.Κ.Τ. κόβει και έχει το χρήμα, οι άλλες χώρες, που δεν έχουν δικαίωμα να τυπώσουν Ευρώ, δεν μπορούν και να ξεπληρώσουν το 1,25 που οφείλουν. Έτσι η Ε.Κ.Τ., αξιώνει από τους δανειζόμενους υλικές αποζημιώσεις, π.χ. νησιά, ΔΕΚΟ, πετρέλαια, χρυσό κλπ, προκειμένου να καλυφθεί το 1,25% του τόκου.

Εδώ να θυμίσουμε, ότι το Ευρώ δεν είναι αξιόγραφο (δηλ. αποδεικτικό αξίας, αφού δεν έχει αντίκρυσμα σε χρυσό) αλλά χρεόγραφο (δηλ. αποδεικτικό χρέους).
Στην περίπτωση του Ευρώ,  συμβαίνει το εξής εξωφρενικό.

Έρχεται μία Τράπεζα, η Ε.Κ.Τ., τυπώνει άχρηστα χαρτιά, χωρίς αξία και αντίκρυσμα, τα δανείζει στις χώρες και στη συνέχεια αξιώνει από αυτές την Εθνική τους Κυριαρχία, με συνεργούς πάντοτε τις Κυβερνήσεις, οι οποίες εκτελώντας εντεταλμένη Υπηρεσία, θέτουν του Λαούς, σε κατάσταση Οικονομικής εξάρτησης και υποδούλωσης.

Ο ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου κος Γ. Κασιμάτης πρόσφατα σε σχετική ομιλία του, αναφέρθηκε στο άρθρο 120 του Συντάγματος. Για όσους δεν γνωρίζουν το άρθρο 120 στην παρ.4 αναγράφει «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία», η δε έννοια της βίας δεν αφορά μόνον τη σωματική και φυσική βία, αλλά και την ψυχολογική, όπως π.χ. ψυχολογική βία του τύπου «Πώς θα πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις εάν δεν συμφωνήσουμε με το Μνημόνιο; (με το οποίο ξεπουλάμε όλη την Ελληνική Επικράτεια)».
Βέβαια αυτό που δεν αναφέρεται είναι, ότι με ρητό όρο της δανειακής σύμβασης οι δανειστές μας μπορούν να καταγγείλουν τη σύμβαση εάν δεν πληρωθεί το ¨Σχετικό χρέος¨ της χώρας (άρθρο 8 παρ.1 (ζ) ), ήτοι οι υφιστάμενες υποχρεώσεις της Ελλάδας σε Ευρώ ή σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα. 
Δεδομένου όμως ότι τα ποσά του δανείου είναι μικρότερα του υποτιθέμενου χρέους αυτό συνεπάγεται ένα και μόνο πράγμα: ότι τα ποσά που δανεισθήκαμε δεν πάνε σε μισθούς, συντάξεις κλπ, αλλά σε αποπληρωμή προηγούμενων οφειλών !!! Άρα εκτός από ψυχολογική βία έχουμε ταυτόχρονα και εξαπάτηση από τον πολιτικό κόσμο !!! 
Συνεπώς κατά το Σύνταγμά μας έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να αντισταθούμε, με κάθε μέσον, κατά οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει ή το έχει ήδη καταλύσει.. Η αντίσταση κατά της βίαιης κατάλυσης του Συντάγματος ουσιαστικά σημαίνει την φυσικώ τω τρόπω εκδίωξη των όσων κατέλυσαν το Σύνταγμα, με απλά λόγια την εκδίωξη ¨κλοτσηδόν¨ από το Μαξίμου των βιαστών του Συντάγματος.

 http://dimtris-kypriotis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_3243.html

Την κοπανάνε από την ΔΗΜΑΡ οι “Ελεύθεροι πολίτες”… “Εξαπατήσατε τον λαό”!

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Δεκεμβρίου 14, 2012

Η Διοικούσα Επιτροπή του κόμματος των “Ελευθέρων Πολιτών” με ευθύνη απέναντι στους πολίτες που δοκιμάζονται και ειδικά εκείνους που μας τίμησαν με την ψήφο τους στις πρόσφατες εκλογές  ξεκαθαρίζει και κάνει σαφή τα κάτωθι:

Η σταθερή και συνεχής μνημονιακή πολιτική που ακολουθεί και στηρίζει πιστά η “Δημοκρατική Αριστερά”, ως εταίρος της τρικομματικής κυβέρνησης, και η οποία έχει ως αποτέλεσμα τη διάλυση του κοινωνικού ιστού της χώρας και τον αφανισμό ολόκληρης κοινωνικής τάξης, βρίσκουν εμάς τους “Ελεύθερους Πολίτες” κάθετα αντίθετους.

Η αναποτελεσματικότητα και η λάθος κατεύθυνση των σκληρών μέτρων λιτότητας και η κοινωνική αναλγησία είναι το τρίπτυχο που διέπει την εφαρμοσμένη πολιτική των μνημονίων και την οποία στηρίζει το κόμμα της ΔΗΜ.ΑΡ.

Είναι σαφές ότι η στάση και η πολιτική που τηρεί και ακολουθεί η Δημοκρατική Αριστερά,

βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τις προεκλογικές δεσμεύσεις μας, με τις θέσεις και την πολιτική συμφωνία των “Ελεύθερων Πολιτών” με την “Δημοκρατική Αριστερά” και ακυρώνουν την προγραμματική συμφωνία των δύο κομμάτων.

Μετά και από τα παραπάνω, η Διοικούσα Επιτροπή των Ελευθέρων Πολιτών, δηλώνει ότι από τούδε και στο εξής δεν υφίσταται πλέον καμία πολιτική συνεργασία με το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Εμείς οι Ελεύθεροι Πολίτες,

Δεν πουλάμε τις ιδέες, τις θέσεις και τις αρχές μας,

Δεν ξεπουλάμε τα όνειρα των νέων, των συνταξιούχων και της μεσαίας τάξης,

Δεν θα στερήσουμε την ελπίδα από τον ελληνικό λαό.

Θα είμαστε απέναντι σε κάθε υπονόμευση η οποία θίγει τα συμφέροντα του Έλληνα πολίτη.

Συνεχίζουμε τον αγώνα, με βάση τις πολιτικές μας θέσεις, με οδηγό την ιδρυτική μας διακήρυξη, σε συμπόρευση με όλους τους πολίτες, για να κάνουμε πράξη όσα οραματιζόμαστε για την  πολύπαθη πατρίδα μας.

  ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΣΤΗ… ΡΟΥΜΑΝΙΑ!

Toυ Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Εξω φρενών εναντίον των Ρουμάνων ψηφοφόρων ήταν η γερμανική δεξιά εφημερίδα«Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της αναφερόμενο στο αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών που έγιναν την περασμένη Κυριακή στη μεγαλύτερη βαλκανική χώρα: «Η έκβαση των εκλογών στη Ρουμανία είναι καταστροφή τόσο για τη χώρα όσο και για την ΕΕ» τόνιζε στους τίτλους της. «Ο λαός μίλησε, η Ρουμανία έχει ένα νέο κοινοβούλιο. Ομως είναι πολύ χειρότερο από το προηγούμενο» υπογράμμιζε ευθύς ευθύς εξαρχής το κύριο άρθρο της γερμανικής εφημερίδας και εξηγούσε γιατί, κατά τη γνώμη της, το νεοεκλεγέν ρουμανικό κοινοβούλιο είναι χειρότερο από εκείνο που υπήρχε μέχρι τώρα.

Τόσο κακό μάλιστα ώστε η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» να το συγκρίνει με εκείνο που προέκυψε από τις γερμανικές εκλογές της… 5ης Μαρτίου 1933, όταν το ναζιστικό κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ πήρε το 43,9% των ψήφων! «Σχεδόν το ένα τρίτο των εκλεγέντων βουλευτών και γερουσιαστών δεν θα είχε θέση στο κοινοβούλιο ενός κράτους δικαίου. Ανάμεσά τους υπάρχουν πρώην συνεργάτες της κομμουνιστικής μυστικής υπηρεσίας Σεκουριτάτε, καταδικασμένα στα δικαστήρια άτομα που ξεπλένουν χρήμα, καταχραστές και απατεώνες» γράφει η γερμανική εφημερίδα. «Οι αξίες επί των οποίων στηρίζεται η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν ισχύουν στη χώρα που έγινε δεκτή στους κόλπους της ως πλήρες μέλος το 2007» προσθέτει.

Το διασκεδαστικό είναι ότι όλα αυτά τα γράφει η δεξιά γερμανική εφημερίδα επειδή στις βουλευτικές εκλογές της Ρουμανίας σαρώθηκε κυριολεκτικά το κόμμα του δεξιού… «γερμανοτσολιά» προέδρου της χώρας, Τραϊάν Μπασέσκου. Από 32% που είχε πάρει στις προηγούμενες εκλογές κατεβαίνοντας μόνο του, τώρα έπεσε στο 16% και μάλιστα ηγούμενο συνασπισμού δεξιών κομμάτων. Το κόμμα του προέδρου Μπασέσκου δηλαδή έχασε πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους του, εξαιτίας της πολιτικής ανελέητης και εξουθενωτικής λιτότητας που ακολούθησε κατ’ εντολήν της Γερμανίας, της ΕΕ και του ΔΝΤ όλα αυτά τα χρόνια. Αντιθέτως, ο συνασπισμός των αντιπάλων του Μπασεσκού, ο οποίος αποτελείται από τους σοσιαλδημοκράτες του πρωθυπουργού Βίκτορ Βιορέλ Πόντα και τους εθνικοφιλελεύθερους του προέδρου της Γερουσίας Κριν Αντονέσκου, σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του παίρνοντας το 58,7%των ψήφων και το 68% των εδρών! Οι Γερμανοί δεν έχουν να προσάψουν το παραμικρό στοιχείο αντιδημοκρατικότητας στον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών στη Ρουμανία.
Απλώς δεν τους αρέσουν καθόλου αυτοί που νίκησαν στις εκλογές αυτές και η προοπτική ότι οι νικητές θα κατεδαφίσουν το αυταρχικό κράτος της δεξιάς στη Ρουμανία και θα αναθεωρήσουν το Σύνταγμα της χώρας, έχοντας οριακά ξεπεράσει το όριο του 66,6% των εδρών που τους δίνει το δικαίωμα να αλλάξουν συνταγματικά άρθρα με αποφάσεις του κοινοβουλίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι το βαθύτατα αντιδημοκρατικό ρουμανικό Σύνταγμα που βρίσκεται εν ισχύι, δίνει το δικαίωμα στον πρόεδρο της Δημοκρατίας να μη δίνει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον αρχηγό του κόμματος ή του συνασπισμού κομμάτων που κέρδισε τις εκλογές, αλλά σε… όποιον θέλει ο πρόεδρος! Είναι δε εξωφρενικό ότι η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» υπαγορεύει στον γερμανόφιλο πρόεδρο της Ρουμανίας να… μη δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον ηγέτη του 58%, αλλά σε εκείνον του 16%!!! «Ο Μπασέσκου θα εξαντλήσει πλήρως όλες τις αρμοδιότητές του» γράφει η γερμανική εφημερίδα απαντώντας στο ερώτημα που η ίδια θέτει, αν «πρέπει ο πρόεδρος Μπασέσκου να χρίσει πάλι πρωθυπουργό τον Βίκτορ Πόντα». Παρακινεί δηλαδή τον Ρουμάνο πρόεδρο σε μια άκρως και εξόφθαλμα αντιδημοκρατική κίνηση και έπειτα θα φωνάζει, αν δικαίως το ρουμανικό κοινοβούλιο καθαιρέσει τον Μπασέσκου από το αξίωμά του και παραπέμψει σε δημοψήφισμα την επικύρωση της καθαίρεσης.
Αυτή τη βαθιά αντιδημοκρατική στάση τους οι Γερμανοί τη δικαιολογούν ισχυριζόμενοι ότι η ήττα του Μπασέσκου δημιουργεί… γεωπολιτικούς κινδύνους για τη Δύση! «Η εκλογική νίκη του συνασπισμού του Πόντα, στον οποίον κυριαρχούν ρωσόφιλες, αντιευρωπαϊκές και αντιδυτικές ομάδες, συνιστά έναν αξιοσημείωτο κίνδυνο σε μια περιοχή που είναι εκτεθειμένη στην αυξανόμενη επιρροή της Μόσχας. Μετά την Ελλάδα, η Ρουμανία είναι ήδη η δεύτερη οξεία προβληματική περίπτωση για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια. Οι διατλαντικές συμμαχίες ξεφτίζουν στα νοτιοανατολικά άκρα τους» γράφει περισπούδαστα η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Αντιλαμβανόμαστε την αγωνία τους να σώσουν τον γερμανόδουλο Μπασέσκου, αλλά ελπίζουμε και ευχόμαστε να μην τα καταφέρουν αυτή τη φορά.
*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Για τα πανηγύρια

Σηκώθηκε σκόνη χτες (13/12/2012) από τους πανηγυρισμούς του πρωθυπουργού (που μας έσωσε) του Στουρνάρα (που δικαιώθηκε) και των παπαγάλων των media (που έτσι εξασφαλίζουν ακόμη το παντεσπάνι τους) για τη μεγάλη εθνική επιτυχία της δόσης.

Κάτω απ τη σκόνη ωστόσο, προσπαθεί να βολευτεί (και να κρυφτεί) μια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου η οποία μια μέρα πριν (12/12/2012) δημοσιεύεται στην εφημερίδα της κυβέρνησης (Αρ Φ. 240) και περιγράφει λεπτομερέστατα πως οι πιστωτές δένουν το…προτεκτοράτο τους χειροπόδαρα.

Δημήτρης Μυς

Αν ψάχνετε να βρείτε ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο, μάλλον θα πρέπει να ρωτήσετε το δικηγορικό γραφείο Cleary, Gottlieb Steen & Hamilton, και τις τράπεζες Τράπεζες Deutsche Bank AG, London Branch και Morgan Stanley & Co International plc οι οποίες κρατούν στο εξής τους λογαριασμούς του ελληνικού «κράτους». Ούτε ευρώ δεν διακινείται πλέον χωρίς τη σύμφωνη γνώμη τους. Όχι μόνο από αυτά τα 50 δισ που μας… έφερε ο Σαμαράς, αλλά ούτε από αυτά τα οποία θα μαζεύει το κράτος από τη φορολόγησή μας και το ξεπούλημα της δημόσια περιουσίας
Πέραν αυτών, που σε γενικές γραμμές γνωστά είναι πια, μια μέρα πριν την απόφαση για την εκταμίευση της δόσης για την οποία πανηγυρίζουν οιΣαμαροστουρνάρηδες η πράξη νομοθετικού περιεχομένου που κατατέθηκε στις 12/12/2012 ρυθμίζει και κάποιες «λεπτομέρειες» τις οποίες προφανώς οι τοκογλύφοι εταίροι έθεταν ως προϋποθέσεις για να δώσουν τη δόση.
Για παράδειγμα: « Το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης (εφεξής ΥΔΜΗΔ) αποστέλλει οριστικοποιημένη κατάσταση στην Ενιαία Αρχή Πληρωμής (εφεξής ΕΑΠ) σε έντυπη μορφή συνοδευόμενη από ηλεκτρονικό αρχείο, σύμφωνα με τα στοιχεία που τηρεί, όσων υπαλλήλων τελούν σε διαθεσιμότητα ή αργία κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ν. 4093/2012 (Α΄222)  «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής2013−2016. Επείγοντα μέτρα εφαρμογής του ν. 4046/2012και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013−2016». Η εν λόγω κατάσταση πρέπει να περιέχει τουλάχιστον τα εξής στοιχεία: ΑΦΜ, επώνυμο, όνομα,οργανικό φορέα, σχέση εργασίας και εάν ο υπάλληλος τελεί σε καθεστώς διαθεσιμότητας ή αργίας. Στην αναλυτική κατάσταση θα πρέπει να υπάρχει διαφοροποίηση στο καθεστώς αργίας σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 105 του ν. 4057/2012. Η ΕΑΠ υποχρεούται επίσης, στην περίπτωση που διαπιστωθεί από τον ως άνω έλεγχο ότι δεν έχουν ληφθεί υπόψη οι διατάξεις του ν. 4093/2012, να προβεί σε έκτακτη προσωρινή παρακράτηση αποδοχών και να τη συμπεριλάβει σε νέα αναλυτική κατάσταση».
Αλλο παράδειγμα: Ρύθμιση ζητημάτων κατεπείγοντος χαρακτήρα του υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας,Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων 1. Από την 1η Ιανουαρίου 2015 καταργείται η υποχρεωτική εγγραφή στα Εμπορικά Επιμελητήρια, όπως αυτή προβλέπεται στο ν. 2081/1992 (Α΄ 154), όπως ισχύει. Από την αυτή ημερομηνία, η εγγραφή σε αυτά τα Επιμελητήρια καθίσταται προαιρετική.

Με απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων ρυθμίζονται ειδικότερα θέματα για την εφαρμογή του παρόντος άρθρου. 2. Από την 1η Ιανουαρίου 2013 τα δίδακτρα των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, κατά την έννοια του άρθρου 11 του ν. 3279/2004 (Α΄ 205), διαμορφώνονται ελεύθερα.

Στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχόμενου (αυτή που στα κρυφά κατατέθηκε μια μέρα πριν πανηγυρίσει ο Σαμαράς ) , μεταξύ άλλων βλέπουμε και τα περί «ομολόγων τιτλοποίησης περιουσιακών στοιχείων ως μέσο απαλλαγής από την καταβολή δόσεων».

Όπως διαβάσαμε στον capital, μεταξύ άλλων: -Για να εκταμιεύεται κάθε ποσό που θα καλύπτει εθνικές ανάγκες, σύμφωνα με την Πράξη θα πρέπει να προηγείται αίτημα χρηματοδότησης να συνοδεύεται από «πιστοποιητικό συμμόρφωσης».

Το πιστοποιητικό συμμόρφωσης θα δίδεται από το νομικό σύμβουλο του κράτους και το υπουργείο Οικονομικών στο «επιτηρητή» της δόσης, το EFSF. Η Ελλάδα θα υποχρεούται μάλιστα να ενημερώνει μάλιστα το EFSF εάν ανάμεσα στην ημερομηνία κατάθεσης του πιστοποιητικού και της αίτησης, έχει αλλάξει κάτι που θα καθιστούσε ανακριβές το πιστοποιητικό. -Για να αποφανθεί το EFSF, θα πρέπει πρώτα να λάβει γνωμοδοτήσεις από τις και άλλες συνεργαζόμενες δικηγορικές εταιρείες Cleary, Gottlieb Steen & Hamilton, για το κατά πόσο η Ελλάδα συμμορφώνεται με τους όρους εκταμίευσης. -Ως ομόλογα τιτλοποίησης ορίζονται τα ομόλογα που θα εκδίδουν εταιρείες ειδικού σκοπού που συστάθηκαν για λογαριασμό της Ελλάδας ή του ΤΑΙΠΕΔ, ή ποιας οντότητας το διαδεχθεί στο μέλλον, και θα έχουν μετοχές στις εταιρείες και άλλα περιουσιακά στοιχεία, ακόμη και οικόπεδα, δικαιώματα αποθήκευσης φυσικού αερίου, οικονομικά δικαιώματα, δικαιώματα ψήφου κλπ. -Εφαρμοσμένο δίκαιο είναι το αγγλικό. -

Η Ελλάδα, η Τράπεζα της Ελλάδος και το ΤΧΣ παραιτούνται απαρέγκλιτα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα σύμβαση τροποποίησης, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά, κάθε δικαιώματος ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόδοσης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων, στο μέτρο που τα παραπάνω δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο. Μεγάλο πανηγύρι, πράγματι…

ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ΚΑΡΤΑ

 
Δεν πίστευε στα μάτια της μια δημόσια υπάλληλος στα Τρίκαλα, βλέποντας την ευχετήρια κάρτα που έλαβε από την Γερμανία. Η κάρτα απεικονίζει σε… κεράκι τους Πορτογάλους και τους Ισπανούς να προσεύχονται, τους Ιρλανδούς να φλέγονται και την Ελλάδα ήδη να μην υπάρχει και να έχει λιώσει…



Πηγή: trikalanews.gr

Μαύρα σκυλιά είναι, λυσσασμένα για λεφτά, μαύρα με την τρίχα μέσα κι έξω σαν λυκάνθρωποι, γιατί τα ταΐζω;..

Φίλε μου…ΓΙΑΤΙ;;;

Ο Στάθης στον eniko

Γιατί δεν απορώ που ο κ. Μανιτάκης, αυτός ένας άτεγκτος, κυβερνά μεΠροεδρικά Διατάγματα;

Γιατί όμως να απορώ, όταν ο κ. Σαμαράς έχει κάνει το ΚοινοβούλιοΚομαντατούρ και κυβερνά με Προεδρικά Διατάγματα.

Στα πόσα Προεδρικά Διατάγματα ο κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίαςθα σπάσει την πέννα του και θα σκύψει το κεφάλι που δεν όρθωσε;

Με πόσα χορταίνει ο… κ. Κόκκαλης;

Του δίνει ο κ. Στουρνάρας τα λαχεία και το ξυστό να κονομάει (κι απ’ αυτά) για τα επόμενα 12 χρόνια, την ίδια ώρα

που η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα σε βαρειά άρρωστη ηλικιωμένη γυναίκα, εγκλωβίζοντάς την στο σκότος και το κρύο του Αδη για τρεις μέρες! Γιατί δεν απορώ;

Γιατί δεν απορώ που οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι πληρώνουν το 71% των φόρων;

Γιατί δεν μου κάνει εντύπωση που η τρόικα ζητάει κι άλλη αύξηση -εδώκαι τώρα- αυτών των φόρων;

Γιατί δεν γελάω που το επιτελείο (άκου, επιτελείο!) Στουρνάρα το ’χει ρίξει στο ράβε - ξήλωνε του φορολογικού έως την εσχάτη ώρασβήσε – γράψε,σβήσε – γράψε

πάνω σε ένα παλίμψηστο που όσο κι αν το ξύσεις μόνο μια λέξη σου βγάζει ευανάγνωστη: κορόιδα!

Γιατί δεν απορώ που στρίμωξαν την Ντόυτσε Μπανκ για φοροδιαφυγή - μα δεν είναι οι τραπεζίτες αδιάφθοροι; Είναι, εκτός απ’ τη Ζήμενς, διεφθαρμένη και η ΜΑΝ; Τι μου λες; Quo vadis, Τζερμάνια;

Λέει η «Die Presse» ότι «η Ελλάδα βρίσκεται υπό καθεστώςπροτεκτοράτου της τρόικας». Για αυτό συναντήθηκαν χθες ο κ. Κουβέλης και ο κ.Ρουπακιώτης; Είχαν καιρό να ιδωθούν και είπαν να το συζητήσουν από κοντά τα θέμα;

Λες να μπήκε ο Φώτης στον πειρασμό να ντυθεί Μπάτμαν και νακατεβάσει απ’ το αέτωμα του Κοινοβουλίου τη σημαία  της Μπούντεσμπανκ;

Γιατί επιμένει η «Die Presse» σήμερα, και χιλιάδες άλλοι κάθε μέρα, ότι «η Ελλάδα είναι οικονομικό και πολιτικό πειραματόζωο στο εργαστήριο του ευρώ»;

Πόσο είναι το προσδόκιμο ζωής ενός πειραματόζωου; Εξαρτάται απ’ τοεργαστήριο; – αν το δουλεύει ο Μένγκελε ή ο Καλιγκάρι; Κι αν το πειραματόζωο δεν είναι Χουντίνι;

Και καλά «οικονομικό» πειραματόζωο! «πολιτικό», όμως; Τι εξετάζει η Ενωση; πότε το «αυγό του φιδιού» βγάζει ποντίκια; Και γιατί δεν είμαστε, εκτός από «οικονομικά – πολιτικά» πειραματόζωα, και «κοινωνικά» τοιαύτα; Στις πόσες αυτοκτονίες δηλαδή δικαιούται να γίνει κανείς πειραματόζωο;

Γιατί δεν θυμώνω πια με αυτούς που σπάνε το ηθικό του κοσμάκη και τον βρίζουν εκ του ασφαλούς, δημοσιογράφοι με δυο – τρεις αργομισθίες έκαστος κι άλλοι

«αποκαταστημένοι» σε πολλές θέσεις -ΑΠΕ, Ερτονέτ, γραφεία Τύπου τραπεζών και κομμάτων-

δημοσιογράφοι που γράφουν με το σταυρό στο χέρι, πόσο σας αξίζουνόλα αυτά που τραβάτε, πόσον ακόμα θα πρέπει να τιμωρηθείτε,

ώσπου να δει φως στο βάθος του τούνελ το αφεντικό τους και να πάρει κι άλλο δάνειο -θαλασσοδάνειο, εννοείται, διότι η χώρα μας στις θάλασσες πρωτεύει- στις μαύρες θάλασσες

της Παταγονίας. Εκεί μόνον μπορεί να ανακηρύξει ΑΟΖ το τρίο των Ανδρεικέλων. Αν δεν έχουν αντίρρηση οι παρεπιδημούσες το Ακρωτήριο Χορν φώκιες καθώς και οι όρκες, που τυγχάνουν και κάπως πιο ζόρικες.

Γιατί δεν θυμώνω που οι άπληστες και λαίμαργες τράπεζεςεξακολουθούν να ρουφούν με επιτόκια 19% το αίμα όσων ακόμα δεν έχουν καταλήξει ανέστιοι κι άστεγοι, άνεργοι και ζητιάνοι;

Γιατί ακούω τι λέει ο κ. Προβόπουλος για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η οικονομία ενώ στα χέρια του καπνίζουν τα εξάσφαιρα των επιτοκίων;

Γιατί αυτοί που φορούν κάθε πρωί τη γραβάτα τους μπροστά στον καθρέφτη τους δεν βλέπουν τον παρία που κρέμασαν τα έργα τους; - και γιατί

εμείς αντιμετωπίζουμε όλους αυτούς τους δον Κορλεόνε με περισσή ευγένεια,

μαθημένοι μάλλον απ’ την ευπρέπεια μέσα μας, πιστοί στην αγωγή την μάνας και του πατέρα μας κακό να μην κάνουμε, καλό να μοιραζόμαστε, γιατί;

Μαύρα σκυλιά είναι, λυσσασμένα για λεφτά, μαύρα με την τρίχα μέσα κι έξω σαν λυκάνθρωποι, γιατί τα ταΐζω;..

Εκτός ελέγχου το χρέος της Ισπανίας