Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012
Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012
Ασπίδα Σανιδά στον ανακριτή...
Η πρώην ηγεσία του Αρείου Πάγου
αναλαμβάνει την υπεράσπιση του πειθαρχικώς ελεγκτέου ανακριτή Ν.
Ζαγοριανού, με σκοπό να αποφευχθεί, πάση θυσία, ο ορατός κίνδυνος της
πειθαρχικής δίωξής του για παραλείψεις και αβλεψίες κατά τη διερεύνηση
του σκανδάλου της Ζίμενς.
Ο Γ. Σανιδάς περιλαμβάνεται στον κατάλογο των μαρτύρων που προτείνει ο ανακριτής
Οι συνταξιοδοτηθέντες πλέον εισαγγελέας και πρόεδρος του Αρείου
Πάγου Γ. Σανιδάς και Ρ. Κεδίκογλου, που έχουν βρεθεί στο επίκεντρο
σφοδρότατων επικρίσεων, όχι μόνον από την αντιπολίτευση αλλά και από το
δικαστικό σώμα, για παρεμβάσεις στο έργο των δικαστών, περιλαμβάνονται
στον κατάλογο των μαρτύρων που προτείνει ο ανακριτής. Η πιθανή, εντός
των ημερών, δίωξη του Ν. Ζαγοριανού από τον αρχαιότερο αντιπρόεδρο του
Αρείου Πάγου, προϊστάμενο επιθεώρησης Ι. Παπανικολάου, θα δώσει τη
χαριστική βολή στον Γ. Σανιδά, επί των ημερών του οποίου υπήρξε πλήρης
κάλυψη των χειρισμών του ανακριτή, που τελικά οδήγησαν στο φιάσκο
Χριστοφοράκου.
Μαζί με τους Γ. Σανιδά και Ρ. Κεδίκογλου συστρατεύονται ως
μάρτυρες και οι Ι. Σακκελάκος, προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών
Αθηνών, που τοποθετήθηκε στη θέση αυτή από το Ανώτατο Δικαστικό
Συμβούλιο με εισαγγελέα τον Γ. Σανιδά, ο Χαρ. Αθανασίου, πρόεδρος της
Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, ο οποίος έχει παρέμβει τρεις φορές για
να υπερασπιστεί τον Ν. Ζαγοριανό, προκαλώντας ρήξη στους κόλπους της
Ενωσής του, καθώς και ο Δ. Κυριτσάκης, πρώην αντιπρόεδρος Α.Π. και
σήμερα διορισμένος, με πράξη του υπουργού Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκη,
πρόεδρος στην Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Την ίδια στιγμή σοβαρά ερωτηματικά ως προς τη σκοπιμότητά της προκαλεί η επιχείρηση αφαίρεσης της πειθαρχικής δικογραφίας από τον κ. Παπανικολάου, η οποία συνοδεύτηκε από έντονο παρασκήνιο, χωρίς τελικά να ευοδωθεί. Ενώ ο αντιπρόεδρος είχε ξεκινήσει αυτεπαγγέλτως την έρευνα σε βάρος του κ. Ζαγοριανού, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ι. Τέντες παρενέβη στην υπόθεση ζητώντας του εγγράφως να παραδώσει τον φάκελο. Το πρωτοφανές επιχείρημα που προέβαλε είναι ότι, ως ιεραρχικά ανώτερος, ανέθεσε την έρευνα στον «καταλληλότερο» προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών Φ. Μακρή, αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Ο κ. Παπανικολάου, εξοργισμένος από την παρέμβαση, δεν ενέδωσε και είναι αποφασισμένος να ολοκληρώσει την έρευνα μέχρι τις αρχές της επόμενης εβδομάδας οπότε λήγουν και τα καθήκοντά του ως προϊσταμένου επιθεώρησης. Εμπρός στην πεισματική άρνηση του επιθεωρητή, ο κ. Τέντες ανέκρουσε πρύμναν. Πληροφορίες αναφέρουν ότι στην τελική του απόφαση να υπαναχωρήσει έπαιξαν ρόλο και εισηγήσεις από συναδέλφους του εισαγγελείς.
Η κόντρα Τέντε-Παπανικολάου έδωσε την αφορμή στο ΠΑΣΟΚ να εξαπολύσει νέα επίθεση κατά της κυβέρνησης. «Αυτές είναι οι συνέπειες των παρεμβάσεων της Ν.Δ. στη Δικαιοσύνη επί 5,5 χρόνια», τονίζει το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, Ντ. Ρόβλιας. «Η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν σεβάστηκε την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Οφείλει όμως τώρα να αφήσει επιτέλους ανεπηρέαστη την έρευνα για την υπόθεση Ζίμενς, έστω και σ' αυτό το επίπεδο». Ο κ. Ρόβλιας ζητεί να δοθούν στη δημοσιότητα τα έγγραφα που αντάλλαξαν οι δύο ανώτατοι δικαστές, κάτι που είναι πολύ πιθανό.
Απαντώντας ο υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Δένδιας, κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ για παρεμβάσεις τονίζοντας ότι «είναι αυτό που οφείλει επιτέλους να αφήσει τη Δικαιοσύνη να λειτουργήσει ανεπηρέαστη, αντί να ζητά -κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου- τη δημοσιοποίηση μιας εν εξελίξει πειθαρχικής έρευνας σε ένα πολιτικό κόμμα!».
Από την πλευρά του, ο συνήγορος κατηγορουμένου στη Ζίμενς Ι. Μαντζουράνης, από τη «Συσπείρωση Νομικών ενάντια στην αυθαιρεσία», δήλωσε:
«Τα κομματικά και προσωπικά συμφέροντα που εξυπηρετεί η πολιτική χειραγώγηση της ανάκρισης συνασπίζονται στην υπεράσπιση του ελεγχόμενου ανακριτή. Ο κατάλογος των προτεινόμενων από τον ανακριτή μαρτύρων είναι αποκαλυπτικός. Πάση θυσία επιδιώκεται η αφαίρεση της πειθαρχικής δικογραφίας από τον αρχαιότερο αντιπρόεδρο Α.Π. Ι. Παπανικολάου και γι' αυτό και αναζητείται πειθαρχικός ανακριτής της αρεσκείας των εξυπηρετηθέντων συμφερόντων του κυβερνώντος κόμματος. Ωστόσο υπάρχουν και δικαστές με σθένος και ανεξαρτησία στην Ελλάδα». *
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=81174
Εγκλημα διαπράττεται! Και δεν σηκώνει μισές δουλειές.
Κατιμάς με γραβάτες…
Ο Στάθης στον eniko
Ας πούμε σήμερα κι ένα ωραίο για να ευθυμήσουμε…λιγάκι:
Κουρδοαρμενικής καταγωγής, Τούρκος επιχειρηματίας εμπορεύεται με καταπληκτική επιτυχία γιαούρτι (του διάσημου πλέον) ελληνικού τύπου, με τησλαβική επωνυμία τσοπάν (ζουπάν, τσοπάνης, chobani) - Βυζάντιο (και μεταβυζάντιο) το μεγαλείο σου!..
Ωραία, τέλος!
Δεν θα υπάρξουν νέοι φόροι, έλεγε ο κ. Σαμαράς για να υφαρπάξει την ψήφο μας, την υφήρπαξε και μας έμπηξε τους…βαρύτερους φόρους που έχουν υπάρξει ποτέ.
Τους βαρύτερους. Τους πιο άδικους. Τους πιο ανάλγητους. Τους πιοηλίθιους. Τους πιο αντιαναπτυξιακούς. Απολύτως ατελέσφορους.
Η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων είναι πλέον ανύπαρκτη, ενώ ηφοροδιαφυγή παραμένει άπιαστη. Ο κ. Στουρνάρας έκοψε κι έραψε στο γόνατο ένα φορολογικό σαν να έσφαζε σ’ αυτό το γόνατο αρνί. Ενα φορολογικό όχι απλώςληστρικό, αλλά εξοργιστικά ηλίθιο - σαν να προσπαθεί να αποδείξει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν παρά μόνο βλάκες! Ικανοί μόνον για παραλογισμούς, όπως το εν λόγω πόνημα.
Βεβαίως δεν είναι έτσι! Δεν είναι βλαξ ο κ. Στουρνάρας ούτε ανίκανος, ούτε πολύ περισσότερο μαθητευόμενος μάγος. Εγκληματίας είναι, που έφτιαξε ένα φορολογικό που θα παραλύσει έτι περαιτέρω τη χώρα.
Διότι η χώρα πρέπει να παραλύσει.
Εγκλημα διαπράττεται! Και δεν σηκώνει μισές δουλειές.
Οσο για τα «μέτρα». Τα ίδια και τα αυτά όπως με τους φόρους. «Δεν θα πάρουμε νέα μέτρα πλέον», ισχυρίσθηκε ο κ. Σαμαράς, αμέσως μόλις ψηφίσθηκε το πακέτο που θα έφερνε τη δόση. Ψέματα! Βεβαίως ψέματα: «Νέα μέτρα
ύψους 3,8 δισ. τον Μάρτιο» προβλέπει η Κομισιόν. Αλλά ακόμα κι αυτή λάθος προβλέπει. Νέα μέτρα θα παρθούν πριν απ’ τον Μάρτιο. Το ξέρουν όλοι, το ξέρουν οι αριθμοί, το ξέρουν ο κ. Σαμαράς, η κ. Μέρκελ, ο κακομοίρης ο κυρΚουβέλης, οι πάντες.
Απλώς βαδίζουν την πεπατημένη Παπακωνσταντίνου (σ.σ.: «αν χρειασθεί να πάρουμε κι άλλα μέτρα, εγώ θα έχω αποτύχει ως υπουργός»), βαδίζουν την πεπατημένη Βενιζέλου (σ.σ.: «ως το 2012 θα έχουμε βγει απ’ την κρίση, πάλι στις αγορές»), βαδίζουν την πεπατημένη της «πρώτης εντύπωσης» κι ύστερα φυγή προς τα μπρος. Πάντα κατά κρημνών, πάντα στον ίδιο μονόδρομο.
Χθες έγραφε η στήλη για την άρση της ασυλίας της χώρας έναντι των πιστωτών της (ήγουν την καθαίρεση της εθνικής κυριαρχίας εις όσα αφορούν στον δημόσιο πλούτο) – το θέμα έφερε στη Βουλή ο κ. Λαφαζάνης, μονόστηλα οι εφημερίδες! Αντιθέτως, τριστηλοτετράστηλα για τις «διακοπές» του κ. Τσίπραστη Λατινική Αμερική. Ετσι κυβερνάται η χώρα! Διά της προπαγάνδας! Με στόχο μια διαρκή χειμέρια νάρκη αποβλάκωσης.
Καθ’ ότι, όταν προ διετίας ήδη ετέθη το θέμα της ασυλίας της εθνικής περιουσίας, βούιξε ο τόπος. Δύο χρόνια μετά, το θέμα αυτό κλείνει (με την Ελλάδαπαγιδευμένη) και δεν κουνιέται φύλλο! Γιατί λοιπόν
μετά ο κ. Στουρνάρας να μη γράφει τον Αρειο Πάγο στα τεφτέρια του(εννοώ άλλη λέξη, ομόηχον περίπου) και να μην ψάχνει εναλλακτική της
έμπνευσης Βενιζέλου για την είσπραξη του χαρατσιού, όχι μέσω τηςΔΕΗ πλέον, αλλά των βεσπασιανών ίσως.
Αφού μας έχει για βλάκες ο κ. Κεδίκογλου, γιατί να μην παίζει κάθε μέρα την ίδια κασέτα; Γιατί να μην απολύει ο κ. Μανιτάκης εκείνους που δεν θα απέλυε;
Αλλά αν ο κ. Σαμαράς είπε ψέματα για τους φόρους και λέει ψέματα για τα μέτρα, δεν λέει τίποτα καλύτερο για την ανάπτυξη.
Διότι ουδεμία ανάπτυξη πρόκειται ποτέ να συμβεί, όταν πλέον η μέση ετήσια αμοιβή του Ελληνα εκπαιδευτικού είναι 14.100 Ευρώ και του Γερμανού59.400! (Μέσος όρος στην Ενωση, τα 25.000 Ευρώ).
Και βεβαίως αυτό δεν ισχύει μόνο για τους καθηγητές, αλλά και για τους γιατρούς, τους μηχανικούς κι όλους τους επιστήμονες. Με ποιους λοιπόν θα αναπτυχθεί η χώρα; με τα λεφτά των επενδυτών, τόσα όσα χρειάζονται γασκλάβους; με τους κακοπληρωμένους εργαζόμενους (και τουςκαλοπληρωμένους δημοσιογράφους που τους συκοφαντούν);
Κι εννοώ τους βαλτούς δημοσιογράφους. Απ’ τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Που επί είκοσι χρόνια δεν άφησαν κλάδο εργαζομένων ασυκοφάντητον:
ρετιρέ, συντεχνίες, υψηλόμισθοι, καλλιέργεια του μίσους ανάμεσα στους
μισθωτούς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, σκυλάδες οι αγρότες,
τεμπέληδες, διεφθαρμένοι, άχρηστοι Ελληνες – κι άλλα ων ουκ έστιν τέλος.
Και ποιοι τα έγραφαν όλα αυτά; αργυρώνητοι πολυθεσίτες (700 σιτίζει το ΑΠΕ), αργόμισθοι σε γραφεία Τύπου, παλιάνθρωποι που το παίζουν πασόκοι, αριστεροί, δεξιοί, για να ’χουν πλάτες κι αβάντα, ενώ δεν πιστεύουν ούτε στονερό της μάνας τους.
Σκύβαλα που έσκαψαν τον λάκκο της Ελλάδας (τώρα τα μισά έχουν πέσει κι αυτά μέσα, πλην όμως τα υπόλοιπα συνεχίζουν το… θεάρεστο έργο τους). Με την ΕΣΗΕΑ να σιωπά. Ενοχη σαν λαδωμένος ποντικός. Ομως κι αυτοί, οινεκροθάφτες της δημοσιογραφίας, βλάκες μας θεωρούν διότι ουδέν κόστοςέχουν. Πολλοί μάλιστα συνεχίζουν να πλουτίζουν μες στην κρίση.
Σνομπάρουν τις αυτοκτονίες, σνομπάρουν τους αγανακτισμένους, σνομπάρουν τα σωματεία, ονομάζουν «λαϊκιστή» όποιον δεν είναι δουλικό των αφεντικών και συνεχίζουν. Σνομπάρουν την κατοχή, τους επιτηρητές,
ορισμένοι μάλιστα τους δοξάζουν κιόλας, σνομπάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ κι όλο το
δημοκρατικό καρκατσουλιό (αίφνης βρίσκουν τον ΣΥΡΙΖΑ πολύ ΠΑΣΟΚ - ποιοι; οιδημοσιογράφοι της διαπλοκής!). Κινδυνολογούν για το λόμπι της δραχμής, για τη «δόση ή χανόμαστε» κι ό,τι άλλο εκβιαστικό. Αλλά πάνω απ’ όλα μας θεωρούν βλάκες,
αλλοιώς, θρασύδειλοι καθώς είναι, δεν θα έπαιρναν το ρίσκο να μαςπτύουν κατάμουτρα και να μας λένε ότι βρέχει. Σε αυτόν
τον κατιμά της δημοσιογραφίας βασίζεται το σύστημα διακυβέρνησης των «νταβατζήδων», αυτό που τώρα συνεχίζει ο κ. Σαμαράς. Βάζει φόρους πουδεν θα έβαζε, παίρνει μέτρα που δεν θα έπαιρνε και μιλά για ανάπτυξηδημιουργώντας σκλάβους,
σκλάβους στον μισθό, στο ηθικό, στην αξιοπρέπεια.
Ανάπτυξη για ποιους; τους «νταβατζήδες». Με ποιους; με τουςσκλάβους! Τον σκλάβο-δάσκαλο, τον σκλάβο-γιατρό, τον σκλάβο-μαθητή, τονσκλάβο-εργάτη. Σκλάβους σε αυτούς που εκπροσωπεί ο Φούχτελ με τη συνέργεια των ημεδαπών μεταπρατών.
Δεν είναι αυτός ο μονόδρομος ο δρόμος της Ελλάδας - «το καλό τοπαλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι», όπως λέει κι ο λαός. Κι ο λαός ξέρει τι λέει…
Σου παίρνουν τα όνειρα
Εμείς που μείναμε πίσω (Γράμμα από την Ελλάδα)
19 Δεκ, ’12
12:18 ΠΜ
Καλησπέρα. Παρακολουθώ καιρό τις αναρτήσεις σου και έχω
διαπιστώσει ότι θες να αποτελέσεις δίαυλο ανάμεσα στους ξενιτεμένους που
ψάχνουν την ελπίδα και τους εναπομείναντες κολασμένους. Ή/και
αντίστροφα (;). Εδώ και καιρό σκέφτομαι να γράψω για την άλλη πλευρά.
Αυτών, που οι ξενιτεμένοι νοσταλγούν από μακριά. Μας αναφέρουν, σαν
εμείς που μείναμε πίσω, να έχουμε ακόμη ένα προνόμιο. Ότι είμαστε εδώ.
Κι όμως. Τα πράγματα για εμάς εδώ, μας προκαλούν τα ίδια ή παρόμοια
συναισθήματα.Είμαι κοντά στα 30. Με τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά μου κι όλα τα προαπαιτούμενα εκείνα που χρειάζονταν για να στρώσουν το δρόμο προς την επιτυχία (εδώ γελάμε δυνατά).
Δουλεύω σε έναν φορέα του Δημοσίου, με μπλοκάκι, την νέα δημοφιλή σχέση εργασίας που σαρώνει όλες τις στατιστικές και αποκαθιστά την κοινωνική δικαιοσύνη.
Αυτοί που ζητούσαμε πρωταρχικά μια κοινωνία των ελεύθερων συνεργαζόμενων παραγωγών βλέπουμε τους κόπους σιγά – σιγά να πιάνουν τόπο, σε μια κοινωνία των ελεύθερων συνεργαζόμενων συνεργατών. Μια μικρή νίκη.
Παρ’ όλα αυτά, παραμένω απλήρωτη πολλούς μήνες τώρα από τους συνεργάτες μου και τα Χριστούγεννα θα βγουν με γονική παροχή, αλλά δεν γκρινιάζω γιατί είμαι συνεργάτης. Φέρω μερίδιο ευθύνης γι αυτό. Το λέει και η σύμβασή μου αν δεν με πιστεύεις.
Ταυτόχρονα, βιώνω μια καθημερινότητα όπως, λίγο πολύ, όλοι. Την ξέρεις, την ξέρουμε.
Αυτή η καθημερινότητα όμως έχει δεχθεί ένα ακόμη, βαρύ πλήγμα. Έχουν φύγει πολλοί από αυτούς που παλιότερα την συνέθεταν, την καθόριζαν και βασικά ήταν αυτοί που είχαμε επιλέξει να το κάνουν. Αυτό, Πιτσιρίκο δεν αντέχεται.
Φυσικά, πάλι, προσπαθείς να κάνεις το καλύτερο, αλλά το να φεύγουν οι φίλοι σου –ένας ένας- για το εξωτερικό ή για μακρινές επαρχίες της χώρας, είναι πολλοί, μικροί θάνατοι.
Αυτοί που φεύγουν, έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα ‘ναι για λίγο, ότι θα έρχονται με την πρώτη ευκαιρία για επίσκεψη.
Εμείς που μένουμε πίσω, τους αποχαιρετάμε με την ψευδαίσθηση ότι με την πρώτη ευκαιρία θα πάμε να τους δούμε. Ευκαιρία για ταξίδια.
Μόνο που τώρα, εγώ έχω την επιλογή περίπου 10 ευρωπαϊκών πρωτευουσών και μία των ΗΠΑ, αλλά δεν έχω χρήματα να πάω μέχρι την Κόρινθο.
Εκείνοι πάλι, σιγά – σιγά αραιώνουν τις επισκέψεις τους. Κι έτσι γίνεται η απώλεια συνήθειά μας.
Σου παίρνουν τα όνειρα και με ακόμη έναν ευφάνταστο τρόπο: τα όνειρα, τα έχεις μοιραστεί με τους δικούς σου, με τους φίλους σου. Τους εμπεριέχουν. Και τα δικά τους, εσένα.
Βαριέσαι να εξηγήσεις στην κάθε καινούρια γνωριμία γιατί πιστεύεις αυτό που πιστεύεις ή γιατί θέλεις αυτό που θέλεις.
Φοβάσαι πλέον να εκτεθείς συναισθηματικά στους καινούριους. Μεγαλώνεις, και οι μισές σου αναμνήσεις βρίσκονται διασκορπισμένες σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης.
Μ’ αυτούς τους ανθρώπους έχεις βαδίσει τους ίδιους δρόμους, έχεις κοινές αναπαραστάσεις, έχεις φωνάξει τα ίδια συνθήματα, έχεις – ανεπίτρεπτα- ξεκαρδιστεί μέσα σε σοβαροφανείς συνευρέσεις, έχεις τραγουδήσει τα πιο όμορφα τραγούδια.
Κι αυτό δεν ήταν κάποιες όμορφες στιγμές για να θυμάσαι στο μέλλον. Ήταν η καθημερινότητά σου. Που έγινε θυσία κι αυτή στον βωμό της επελαύνουσας ανάπτυξης, όταν θα βγούμε ξανά στις αγορές.
Πρόσφατα, έμαθα ότι καλός κι αγαπημένος φίλος, δεν θα ‘ρθει για Χριστούγεννα. Δεν του φτάνουν λέει.
Για σκέψου. Κάποτε μοιραζόμασταν 50 σεντς και 15 ώρες την ημέρα και σήμερα μας χωρίζουν κάτι χιλιάδες χιλιόμετρα.
Κάποιοι άλλοι θα έρθουν για λίγες μέρες. Έτσι, για να λέμε ότι βρεθήκαμε. Μόνο που αυτό δεν λέγεται πια καθημερινότητα. Λέγεται ευχάριστο μουσικό διάλειμμα, που σου δίνει την ψευδαίσθηση της ομαλότητας.
Όπως και να ‘χει, την ελπίδα δεν τους χαρίζουμε. Την χτίζουμε με κόπο μέρα με τη μέρα. Ότι στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε, τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους, παλιά τραγούδια θα θυμηθούμε, ονόματα και βλέμματα και δρόμους.
*εννοείται ότι αν επιλέξεις να δημοσιεύσεις τις σκέψεις μου, καλό θα ήταν να μην αναφερθείς σε ονόματα. Οι συνεργάτες και λοιποί καιροφυλακτούν.
(Αγαπητή φίλη, ο αποχωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος. Φέρουμε όλοι ευθύνη για τους συμπατριώτες μας που έφυγαν στο εξωτερικό – εννοώ αυτούς που δεν ήταν δική τους επιλογή να φύγουν. Αλλά μπορούμε να τους φέρουμε σύντομα πίσω. Αν το θέλουμε πολύ, θα το καταφέρουμε. Μόνοι μας, χωρίς τη βοήθεια του σύμπαντος. Αν μου επιτρέπετε, να μη φοβάστε να εκτεθείτε στους καινούριους ανθρώπους. Αν φοβόμαστε εμείς τις καινούριες γνωριμίες, μπορεί κάποιοι άλλοι να φοβούνται τους φίλους μας που μετανάστευσαν στο εξωτερικό. Κι αυτοί καινούριοι είναι εκεί. Και μπορεί να έχουν σπεύσει διάφοροι να αποκαθηλώσουν την Κική Δημουλά αλλά έγραψε «Η μοναξιά φοβάται μόνο τον άνθρωπο δίπλα σου». Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε. Να είστε καλά.)
Ο ΜΠΟΥΧΕΣΑΣ
"Δεν νομίζω ότι υπάρχει περισσότερο αναξιοπρεπής άνθρωπος στα όρια της ελληνικής επικράτειας"
Ο Έρμιππος γράφει για την αναλγησία του Κώστα Καραμανλή
Μου έστειλαν έναν δεσμό μιας ιστοσελίδας που ασχολείται με τα
παραπολιτικά. Ο τίτλος: Το έριξαν... έξω με παϊδάκια και τσίπουρο ο
Καραμανλής με τον Γκιουλέκα!
Οι σημαντικές ειδήσεις που βγαίνουν: α) Ο Καραμανλής συναντήθηκε με
βουλευτές της ΝΔ σε ταβέρνα της Βάρης, διάσημης για τα παϊδάκια της β) ο
πρόεδρος ήταν ως συνήθως λιγομίλητος γ) αποκάλυψε ότι συνηθίζει να
ξυπνάει νωρίς το πρωί και να περπατάει για ώρες δ) όταν ρωτήθηκε για την
πολιτική κατάσταση είπε: στηρίζουμε Νέα Δημοκρατία, στηρίζουμε Σαμαρά.
Αυτά.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει περισσότερο αναξιοπρεπής άνθρωπος στα όρια...
της ελληνικής επικράτειας. Χειρίστηκε τις δημόσιες υποθέσεις με ισχύ
ελέω θεού μονάρχη για πέντε ολόκληρα χρόνια. Κάτι που ζήτησε μόνος του,
χωρίς να τον υποχρεώσει ή να τον παρακαλέσει κανείς. Συνέδεσε το όνομα
του, καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως, με μια ανυπολόγιστων διαστάσεων
καταστροφή. Και την στιγμή που ένας ολόκληρος λαός περνά από το αμόνι
μιας βαθιάς υπαρξιακής κρίσης, ο ίδιος δεν ένοιωσε την παραμικρή ανάγκη
να υπερασπίσει τον εαυτό του, να απολογηθεί ή να ζητήσει συγγνώμη. Να
πει κάτι, σε κάθε περίπτωση. Επί τρία χρόνια περιφέρεται σιωπηλός και
φαινομενικά ατάραχος, μέσα σε μια κοινωνία βαθιά αγωνιούντων ανθρώπων,
ταυτίζοντας την εικόνα του αποκλειστικά με ταβέρνες, ψησταριές και
σουβλατζίδικα. Οι περισσότερες φωτογραφίες του που κυκλοφορούν τον
δείχνουν να κάθεται σε ένα στρωμένο τραπέζι, πίσω από μια ποικιλία ψητών
και ορεκτικών.
 |
| O Kαραμανλής στη Μύκονο, 2012 |
Όπως και να' χει πάντως, δεν παραλείπει να εισπράττει κάθε μήνα τον
παχυλό μισθό του βουλευτή, -αξίωμα που διαθέτει χάριν της γενναιοδωρίας
του εκλογικού νόμου, αφού η εκλογή του είναι αυτόματη και απορϋπόθετη-,
και να χρησιμοποιεί όλα τα προνόμια που του παρέχει η πολιτεία, με πρώτο
αυτό της χορηγίας πολυάριθμης αστυνομικής φρουράς, για τον ίδιο και την
οικογένεια του. Η μόνη του κοινοβουλευτική του δραστηριότητα για τα
τρία βασανιστικά και τραγικά για την χώρα χρόνια περιορίζεται στην βουβή
παρουσία του σε κάποιες, μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού,
κρίσιμες συνεδριάσεις της βουλής.
Ακόμη και ο χειρότερος θα ντρέπονταν, νομίζω. Αν δεν είχε τι να πει ή αν
δεν ήθελε να μιλήσει τουλάχιστον θα κρύβονταν. Θα είχε εξαφανισθεί από
το προσκήνιο και από τον δημόσιο χώρο. Αυτός, όμως, δεν φαίνεται ούτε
καν να ενοχλείται. Και από την άλλη μεριά κανείς δεν σκέφθηκε να τον
ενοχλήσει. Μια σπάνια περίπτωση ανθρώπου, που σε μια χώρα που δεν
διαθέτει θεσμούς και δικλείδες ασφαλείας, έφτασε να απολαύσει τα ανώτατα
αξιώματα. Και σήμερα περιφέρεται από ταβέρνα σε ταβέρνα, μακάριος και
αμέτοχος, μέσα στα ερείπια.
Από lifo
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
0 σχόλια: