Η CIA πίσω από το Facebook

Επίσημες δηλώσεις επιβεβαιώνουν αυτό που υποψιάζονταν πολλοί. Το Facebook…
Η CIA πίσω από το Facebook
δεν είναι τίποτε άλλο από ένα πείραμα της CIA και μάλιστα πείραμα το οποίο πήγε πολύ καλύτερα απ’ότι οι ίδιοι περίμεναν. Τα εύσημα, σύμφωνα με τον διευθυντή της CIA, ανήκουν στον Mark Zuckerberg, ο οποίος στην CIA είναι γνωστός με την κωδική ονομασία “The Overlord” (Ο Επικυρίαρχος).
Ο διευθυντής της CIA, αφού έδωσε συγχαρητήρια στον Mark Zuckerberg δήλωσε τα εξής στην συνεδρίαση του Κονγκρέσου για τη συνέχιση της χρηματοδότησης του πειράματος:
“Μετά από χρόνια δημόσιας παρακολούθησης, μείναμε πραγματικά εκπληκτοι με το πόσο πολλοί άνθρωποι είναι πρόθυμοι να δημοσιεύσουν την διεύθυνσή τους, τις θρησκευτικές και πολιτικές τους πεποιθήσεις, αλφαβητική λίστα με όλους τους φίλους τους, προσωπικά e-mail, τηλέφωνα, εκατοντάδες φωτογραφίες του εαυτού τους, ακόμα και πληροφορίες για το τί ακριβώς κάνουν από λεπ΄το σε λεπτό. Πραγματικά είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα για τη CIA”.
Επίσης υπογράμμισε πόσα λεφτά γλυρώνει η CIA από το Facebook. Δυστυχώς, όπως δήλωσε, άλλα προγράμματα όπως το Twitter δεν πηγαίνουν τόσο καλά: “400 δισ tweets και ούτε μια χρήσιμη πληροφορία…”
Επίσημες δηλώσεις επιβεβαιώνουν αυτό που υποψιάζονταν πολλοί. Το Facebook…
Η CIA πίσω από το Facebook
δεν είναι τίποτε άλλο από ένα πείραμα της CIA και μάλιστα πείραμα το οποίο πήγε πολύ καλύτερα απ’ότι οι ίδιοι περίμεναν. Τα εύσημα, σύμφωνα με τον διευθυντή της CIA, ανήκουν στον Mark Zuckerberg, ο οποίος στην CIA είναι γνωστός με την κωδική ονομασία “The Overlord” (Ο Επικυρίαρχος).
Ο διευθυντής της CIA, αφού έδωσε συγχαρητήρια στον Mark Zuckerberg δήλωσε τα εξής στην συνεδρίαση του Κονγκρέσου για τη συνέχιση της χρηματοδότησης του πειράματος:
“Μετά από χρόνια δημόσιας παρακολούθησης, μείναμε πραγματικά εκπληκτοι με το πόσο πολλοί άνθρωποι είναι πρόθυμοι να δημοσιεύσουν την διεύθυνσή τους, τις θρησκευτικές και πολιτικές τους πεποιθήσεις, αλφαβητική λίστα με όλους τους φίλους τους, προσωπικά e-mail, τηλέφωνα, εκατοντάδες φωτογραφίες του εαυτού τους, ακόμα και πληροφορίες για το τί ακριβώς κάνουν από λεπ΄το σε λεπτό. Πραγματικά είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα για τη CIA”.
Επίσης υπογράμμισε πόσα λεφτά γλυρώνει η CIA από το Facebook. Δυστυχώς, όπως δήλωσε, άλλα προγράμματα όπως το Twitter δεν πηγαίνουν τόσο καλά: “400 δισ tweets και ούτε μια χρήσιμη πληροφορία…”
Πηγή: The Onion
SBBCNEWS.COM
http://sbbcnews.com/site/?p=3435 

Στους συμπατριώτες μου που αγωνίζονται για το νερό και τα δάση, την θάλασσα και την αξιοπρέπεια.

Να ξαναδώσουμε στις λέξεις το νόημά τους

18 January, 2013 by antigoldgreece

Από ΙΕΡΙΣΣΟΣ

Αυτός ο άνθρωπος με το σκαμμένο πρόσωπο είναι 65 χρονών και ταξίδεψε 8 ώρες όλη την νύχτα, από την πατρίδα του Αριστοτέλη, για να σηκώσει τον δικό μας επιτάφιο μπροστά στην Βουλή των Ελλήνων. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Είναι φορές, που στο πέρασμα της ιστορίας, κάποιες εποχές ξεχωρίζουν απ’ την καθημερινότητα κι αναγορεύονται σε ηρωικές.

Ολόκληροι λαοί, μικρές κοινωνίες, ακόμα-ακόμα και παρέες, σηκώνονται κι ορθώνουν το ανάστημα στο κάλεσμα της εποχής και της μοίρας.

Δεν το επιλέγουν σχεδόν ποτέ, υποχρεώνονται από την ζωή και τις συγκυρίες. Γίνονται ώριμα τέκνα της ανάγκης και της οργής, όπως λέει κι ο ποιητής.

Και τότε οι καθημερινοί άνθρωποι, της διπλανής πόρτας, παίρνουν και μακραίνουν και ψηλώνουν και ξεπερνούν το μπόι που είχαν μέχρι πρότινος. Γίνονται πιο άνθρωποι (άνω θρώσκουν δηλαδή) και αγωνίζονται για ιδέες ανώτερες, που μέχρι τότε τις διάβαζαν αδιάφορα στα βιβλία ή τις έβλεπαν σε ταινίες για εποχές άλλες, για άλλες χώρες μακρινές και γι’ άλλους ανθρώπους.

Αγωνίζονται. Αγωνίζονται για την πατρίδα, για την αξιοπρέπεια, για την ζωή τους, για τον τόπο τους και τα παιδιά τους, για τον δίπλα τους.

Βλέπουν το ψέμα και το γνωρίζουν, την υποκρισία και την οσμίζονται, την υστεροβουλία και την αποκρούουν. Ξεχωρίζουν το σπουδαίο απ’ το ευτελές, το πρωτεύον απ’ το ασήμαντο. Ωριμάζουν αιώνες, σε μόλις έναν χρόνο.

Ξαναδίνουν το χαμένο νόημα στις λέξεις, κάνουν τις αφηρημένες έννοιες πιο συγκεκριμένες, ξαναζωντανεύουν τα τραγούδια που σκονίστηκαν απ’ τον χρόνο κι ευτελίστηκαν απ’ το εμπόριο.

Έρχονται πιο κοντά ο ένας με τον άλλον, ακόμα-ακόμα γνωρίζονται μεταξύ τους, άνθρωποι που μέχρι τότε ήταν σαν ξένοι, αδιάφοροι ο ένας για τον άλλον, ίσως και αντίπαλοι -για να μην πούμε- ακόμα και εχθροί. Τους φέρνει κοντά το κοινό πρόβλημα, ο κοινός αγώνας, η ανώτερη ιδέα. Έτσι τα έκανε πάντα η ιστορία στο διάβα της.

Αναπτύσσεται μεταξύ τους μια κοινωνικότητα άλλης ποιότητας κι ένα άλλο δέσιμο, άγνωστα μέχρι πρότινος.

Δημιουργούν, διδάσκουν, επιταχύνουν την πρόοδο, βελτιώνουν την γεύση της ζωής.

Αλλοίμονο σ’ αυτούς που δεν καταλαβαίνουν και στέκονται απορημένοι να τους κοιτούν, γιατί έτσι έμαθαν κι έτσι εξακολουθούν να αναμετρούν: με την βόλη τους, με το «έχει» και με τα αργύρια.

Αλλοίμονο σ’ αυτούς που δεν κατάλαβαν την ευγένεια και την αξία της αλληλεγγύης.

Αλλοίμονο σ’ αυτούς που ξεπουλούν και ξεπουλιούνται κάνοντας την εκπόρνευση ιδεολογία.

Στους συμπατριώτες μου που αγωνίζονται για το νερό και τα δάση, την θάλασσα και την αξιοπρέπεια.

http://antigoldgreece.wordpress.com/2013/01/18/%CE%BD%CE%B1-%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CF%8E%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CF%8C%CE%B7%CE%BC%CE%AC-%CF%84%CE%BF/ 

ΑΛΕΞΙΣΦΑΙΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Φώτο: Φοβάται κάποιον ο Πρόεδρος?

Η φωτογραφία του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, από την χθεσινή ψηφοφορία στην Βουλή είναι αποκαλυπτική. Ο Σαμαράς, κάτω από το ακριβό κουστούμι του, φορούσε αλεξίσφαιρο, το οποίο σχηματίζεται φανερά κάτω από το σακάκι του.
Τι φοβάται ο Σαμαράς;

Γιατί γενικά το να κυκλοφορεί Έλληνας πρωθυπουργός με αλεξίσφαιρο, δεν είναι και πολύ σύνηθες γενικά, αλλά το να κυκλοφορεί με αυτό εντός του ναού της Δημοκρατίας είναι αξιομνημόνευτο. Ειλικρινά ποιος θα μπορούσε να τον απειλήσει με όπλο εντός της Βουλής;
Τα ''μαλακισμένα'' του Καμπουράκη σίγουρα όχι.....

http://airetikosonair.blogspot.gr/2013/01/blog-post_9715.html

Αυτόματη λιτότητα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΟ: Αυτόματη λιτότητα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ επέβαλε η γερμανόδουλη ΕΕ (με πρώτο προσκυνητή τον ντόπιο ψευδοπρωθυπουργικό τραγέλαφο) - Έρχονται μισθοί Κίνας και τουλάχιστον 11 δις (εκτός μνημονίου) επιπλέον μέτρα κατ'έτος για την Ελλάδα

(του Λεωνίδα Βατικιώτη)

Το «δημοσιονομικό Νταχάου» δεν είναι πλέον απλώς ένας κίνδυνος που ίπταται πάνω από την Ευρώπη ή μία απειλή της Γερμανίας. Από την 1^η Ιανουαρίου 2013 τέθηκε σε πλήρη ισχύ υπό την μορφή του Δημοσιονομικού Συμφώνου για τα περισσότερα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ενέκριναν την σχετική απόφαση η οποία ψηφίστηκε από την σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 2 Μαρτίου 2012. Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο έχει εγκριθεί μέχρι στιγμής από 16 χώρες από τις 25 που το ενέκριναν, μια και Αγγλία και Τσεχία το είχαν εξ αρχής απορρίψει.

Η δικαιολογία που χρησιμοποιήθηκε για την επιβολή του ήταν πως αποτελούσε όρο απαράβατο για την πρόσβαση στα κονδύλια του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, που θα ξεκινήσει να λειτουργεί τον Ιούνιο του 2013. Οι Βρυξέλλες δηλαδή άσκησαν τον εξής εκβιασμό προς τα κράτη μέλη δικαιολογώντας κατ’ αυτό τον τρόπο την θέσπιση των νέων κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας: Αν θέλετε να μπορείτε να αξιοποιήσετε τα 500 εκ. ευρώ του νέου μηχανισμού θα πρέπει πρώτα να έχετε εφαρμόσει τους συγκεκριμένους κανόνες ή τουλάχιστον να τους έχετε ψηφίσει. Τι προβλέπουν αυτοί οι κανόνες; Κρατικούς προϋπολογισμούς ισοσκελισμένους ή πλεονασματικούς, με το «διαρθρωτικό έλλειμμα» (με τον συγκεκριμένο όρο να περιγράφει ένα νέο ορισμό του ελλείμματος) να μην υπερβαίνει το 0,5% του ΑΕΠ. Σε διαφορετική περίπτωση θα ενεργοποιούνται αυτόματοι διορθωτικοί μηχανισμοί που θα επαναφέρουν την δημοσιονομική πειθαρχεία.

Εξοντωτικές κυρώσεις

Αν κάποιο κράτος μέλος της ΕΕ αποκλίνει απ’ αυτούς τους στόχους, τότε ένα άλλο κράτος – μέλος θα μπορεί να το καταγγέλλει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και να του επιβάλλεται ποινή που μπορεί να φτάνει κατ’ ανώτατο όριο στο 0,1% του ΑΕΠ! Αυτό το πρόστιμο μάλιστα για τα κράτη μέλη της ευρωζώνης θα κατευθύνεται στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, ενώ για τις χώρες που είναι απλώς μέλη της ΕΕ κι όχι της ευρωζώνης τα πρόστιμα θα χρηματοδοτούν τον προϋπολογισμό της ΕΕ. Για να έχουμε και μια εικόνα της τάξης μεγέθους, το συγκεκριμένο πρόστιμο στην περίπτωση της Ελλάδας (όπου το 2013 το ΑΕΠ αναμένεται να φτάσει τα 183,049 δισ. ευρώ καταγράφοντας ελέω λιτότητας έξι χρόνια συνεχούς πτώσης!), θα ανέλθει σε 183,049 εκ. ευρώ! Το ποσό αυτό, με βάση την εισηγητική έκθεση του κρατικού προϋπολογισμού προσεγγίζει τις δαπάνες προσωπικού των νοσοκομείων, που ανέρχονται σε 200 εκ. ευρώ! Η ποινή επομένως που θα καταβληθεί στην Ελλάδα σε περίπτωση που κάποιο κράτος μέλος προσφύγει εναντίον μας μπορεί να ισοδυναμεί – κατ’ ανώτατο όριο – με την απόλυση, χωρίς αποζημίωση εννοείται, όλου του προσωπικού των νοσοκομείων, πρακτικά δηλαδή με το κλείσιμό τους.

Η αξιοποίηση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ως μηχανισμού επιβολής της λιτότητας και δίωξης κάθε φιλολαϊκής πολιτικής είναι οφθαλμοφανές ότι σηματοδοτεί τον μετασχηματισμό του ρόλου της δικαιοσύνης ή το ξεγύμνωμά της για όποιους δεν είχαν αυταπάτες για το ρόλο που διαδραμάτιζε σε τελική ανάλυση. Έργο της πλέον δεν είναι η αποκατάσταση των αδικιών, η προστασία των αδυνάτων ή η επιβολή φραγμών απέναντι στην αδικία του κράτους αλλά η επιβολή της λιτότητας και της γενικευμένης φτώχειας. Η δικαιοσύνη έτσι γίνεται μακρύ χέρι της οικονομικής ελίτ, υποτάσσεται απροκάλυπτα στις πιο αντιδραστικές δυνάμεις που έχουν σφραγίσει τον χαρακτήρα της ΕΕ στοχεύοντας στην υπονόμευση του κράτους πρόνοιας και της κοινωνικής ευημερίας.

Καταιγισμός αντιλαϊκών μέτρων

Το ενδεχόμενο της προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, εναντίον ενός κράτους μέλους (για να μην μείνει καμιά αμφιβολία για τις περίφημες «αρχές της αλληλεγγύης» επί των οποίων υποτίθεται έχει οικοδομηθεί η ΕΕ) δεν είναι καθόλου υποθετικό. Είναι τόσο αυστηρές οι προβλέψεις για τα μέτρα που οφείλει να λάβει κάθε κράτος μέλος για να επιβάλλει την δημοσιονομική πειθαρχεία που οι προσφυγές θα γίνουν θέμα ρουτίνας. Για παράδειγμα, ορίζεται ότι αν το δημόσιο χρέος κάποιου κράτους μέλους υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ τότε θα πρέπει κάθε χρόνο αυτό να μειώνεται κατά ένα εικοστό. Στην περίπτωση της Ελλάδας, ξανά, ο παραπάνω όρος σημαίνει ότι θα πρέπει κάθε χρόνο, πέρα απ’ όσα μέτρα απαιτούνται για την ισοσκέλιση του προϋπολογισμού, την εξάλειψη δηλαδή των ελλειμμάτων, να επιβάλλονται κι άλλα μέτρα ύψους 11,82 δισ. ευρώ έτος (αυτό το ποσό είναι το 1/20 ή το 5% μεταξύ του επιτρεπόμενου ορίου στο δημόσιο χρέος ύψους 60% του ΑΕΠ που ισοδυναμεί με 109,83 και του πραγματικού δημόσιου χρέους που ανέρχεται σε 346,20 δισ. με βάση τον προϋπολογισμό του 2013 και πριν την μίνι αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους που έφερε η απόφαση του Eurogroup της 27^ης Νοεμβρίου 2011). Επομένως αν η Ελλάδα (ή οποιαδήποτε άλλη χώρα έχει δημόσιο χρέος που ξεπερνάει το 60%) δεν επιβάλει περικοπές ύψους 11,82 δις. ευρώ ετησίως (που για το 2013 με βάση τον κρατικό προϋπολογισμό προσεγγίζει τις αμοιβές προσωπικού του Δημοσίου οι οποίες ανέρχονται σε 12,7 δις. ευρώ) θα τιμωρείται με την απόλυση όλου του νοσοκομειακού προσωπικού! Το δίλλημα έτσι που θέτει το Βερολίνο (θυμίζοντας τις πιο λαμπρές στιγμές από την πρόσφατη ιστορία του) είναι: «είτε απολύετε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους μόνοι σας, δηλαδή με δική σας πρωτοβουλία, είτε όλους τους νοσοκομειακούς κατόπιν απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Διαλέγετε και παίρνετε»!

Το πλέον σκανδαλώδες όμως είναι πως οι ηγέτες της ΕΕ απαίτησαν ώστε το Δημοσιονομικό Σύμφωνο να έχει συνταγματική ισχύ. Δηλαδή, οι κανόνες της αιματηρής λιτότητας και της εξαθλίωσης της κοινωνίας – γιατί περί αυτού πρόκειται – να αποτελούν σταθερά στην οικονομική πολιτική, ανεξαρτήτως του τι θα ψηφίζουν οι πολίτες κάθε φορά. Έτσι για παράδειγμα αν στην Ελλάδα ή οποιαδήποτε άλλη χώρα εκλεγεί μια κυβέρνηση που θα έχει υποσχεθεί να δώσει αυξήσεις στους μισθούς ή να προβεί σε αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου, η υλοποίηση του προγράμματός της θα προσκρούσει σε μια συνταγματική δέσμευση που – για πρώτη φορά τόσο καταφανώς – δεν θα εγγυάται πολιτικά δικαιώματα, δημοκρατικές ελευθερίες και κοινωνικές κατακτήσεις αλλά την υποχρέωση στην πείνα και στις αυτοκτονίες λόγω απόγνωσης!

ΕΕ δύο ταχυτήτων

Το δημοσιονομικό σύμφωνο συνιστά τομή στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης επειδή για πρώτη φορά δημιουργεί μια Ένωση δύο ταχυτήτων με θεσμικό τρόπο. Η ευρωζώνη αποκολλάται από την ΕΕ (η οποία πλέον υποβαθμίζεται) κατά πολλούς, κυρίως όμως, θεσμοθετημένους τρόπους, όπως για παράδειγμα με τις δύο συνόδους κορυφής που θα οργανώνονται κάθε χρόνο τουλάχιστον – αν δεν προκύπτει ανάγκη και για έκτακτη σύνοδο – με θέμα το ευρώ. Επίσης με τον διορισμό προέδρου στη βάση της αρχής της πλειοψηφίας κι όχι της ομοφωνίας, όπως συνηθιζόταν ως τώρα. Άλλωστε και το ίδιο το δημοσιονομικό σύμφωνο ψηφίστηκε και τέθηκε σε ισχύ χωρίς την ομόφωνη έγκριση και των 27 κρατών – μελών της ΕΕ. Η εντεινόμενη δε συζήτηση που έχει δει το φως της δημοσιότητας έκτοτε για το κατά πόσο η Αγγλία πρέπει να συνεχίσει να είναι στην ΕΕ ή όχι, βεβαιώνουν για το βάθος του ρήγματος που δημιουργήθηκε και τον μη αντιστρεπτό του χαρακτήρα.

Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι το Δημοσιονομικό Σύμφωνο (που εγκρίθηκε από την "ελληνική" βουλή κάτω από ένα πέπλο μυστικότητας έτσι ώστε να μη χρειαστεί να λογοδοτήσουν οι βουλευτές που σήκωσαν το χέρι τους γι’ αυτό το τερατούργημα) εγκαινιάζει μια εποχή λιτότητας χωρίς τέλος. Όποιος πιστεύει ότι η εκπλήρωση των όρων για διαρθρωτικό έλλειμμα της τάξης του 0,5% του ΑΕΠ (που αυτή τη στιγμή πληρείται μόνο από 4 χώρες) θα ανοίξει τον δρόμο για την αναδιανομή ή τις κοινωνικές παροχές πλανάται πλάνην οικτράν. Στο Δημοσιονομικό Σύμφωνο από την τέταρτη κιόλας σελίδα εκφράζεται η προθυμία των κρατών μελών να υιοθετήσουν «ένα νέο φάσμα μεσοπρόθεσμων στόχων που συνάδει με τους περιορισμούς που προβλέπονται από την παρούσα συνθήκη». Σε επόμενο άρθρο εξ άλλου υπογραμμίζεται η σημασία που έχει το «Σύμφωνο για το ευρώ +» που υπογράφτηκε από τους ηγέτες στης ΕΕ στη σύνοδο της 24^ης-25^ης Μαρτίου 2011. Στις διατάξεις του προβλέπεται η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και η επανεξέταση του μοναδιαίου κόστους εργασίας σε κάθε κράτος μέλος σε σύγκριση πάντα με τους «κυριότερους εμπορικούς εταίρους». Δηλαδή την Κίνα! Γίνεται επομένως εμφανές ότι η ΕΕ μετατρέπεται σε Κέρβερο της λιτότητας, των περικοπών και της φτώχειας!

(ΠΗΓΗ: περιοδικό Επίκαιρα)

Αναρτήθηκε από Ιδιοισομμασιώτες  
http://idioisommasi.blogspot.gr/2013/01/1182.html 

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΟΝ ΣΤΟ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΤΕΡΥΓΑ ΓΙΑ ΕΓΚΡΙΤΟΥς ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΛΟΓΟΥΣ.

ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥς ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΦΥΛΑΚΗ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΤΡΕΛΛΑΔΙΚΑ.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΕΧΟΥΝ ΣΑΛΤΑΡΕΙ ΠΑΙΔΙΑ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΛΛΑ ΛΩΛΟΙ.

ΤΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΡΙΤΟΙ ΜΑΣ ΤΣΑΜΠΟΥΝΑΝ?????

Προκόπης Παυλόπουλος: "Η δημόσια περιουσία, θυσία στο βωμό του Μνημονίου" 11/05/2011 - 09:00 Ι. Στα «Επίκαιρα» της 24ης Φεβρουαρίου 2011...

(τεύχος 71, σελ. 120-121), με τίτλο «Ποιος, πότε και πώς έβαλε “πωλητήριο” στη δημόσια περιουσία», είχα επισημάνει, μεταξύ άλλων, και τα εξής: Α. Πρώτον, ότι με την από 8/5/2010 Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης –η οποία, σημειωτέον, ουσιαστικά, είναι ανίσχυρη ως ευθέως α ντισυνταγματική, αφού ουδέποτε κυρώθηκε από τη Βουλή, κατά προκλητική παραβίαση του άρθρου 36 παρ. 2 του Συντάγματος– καταργήθηκε ρητώς (βλ. ιδίως το άρθρο 14 παρ. 5 της Σύμβασης) κάθε ασυλία, λόγω εθνικής κυριαρχίας, της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου. , ότι με την από 8/5/2010 Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης –η οποία, σημειω τέον, ουσιαστικά, είναι ανίσχυρη ως ευθέως α ντισυνταγματική, αφού ουδέποτε κυρώθηκε από τη Βουλή, κατά προκλητική παραβίαση του άρθρου 36 παρ. 2 του Συντάγματος– καταργήθηκε ρητώς (βλ. ιδίως το άρθρο 14 παρ. 5 της Σύμβασης) κάθε ασυλία, λόγω εθνικής κυριαρχίας, της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου. Β. Δεύτερον, τα Μνημόνια, με συγκεκριμένη πρόβλεψή τους, έχουν επιβάλει ως μέσο εκπλήρωσης των μνημονιακών δανειακών μας υποχρεώσεων την εκτέλεση ειδικού προγράμματος αποκρατικοποιήσεων για την πώληση περιουσιακών στοιχείων και δημόσιων επιχειρήσεων (Πίνακας 3 του Μνημονίου Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής και παρ. 3i του Μνημονίου Συνεννόησης στις συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής). Στο σχέδιο νόμου «Αναμόρφωση του πλαισίου λειτουργίας του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών, Σύσταση Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας και άλλες διατάξεις», το οποίο συζητείται αυτή την εβδομάδα στη Βουλή, προστέθηκε τροπολογία (άρθρο 1 παρ. 2) με την οποία προβλέπεται, επιπλέον, ότι: «Τα έσοδα από την αποκρατικοποίηση και αξιοποίηση των επιχειρήσεων και των λοιπών περιουσιακών στοιχείων των προηγουμένων παραγράφων και του άρθρου 48 του Ν. 3871/2010 (Α’ 141) προορίζονται αποκλειστικά για τη μείωση του δημόσιου χρέους». Οφείλω να εκθέσω την άποψη ότι το τόσο σημαντικό αυτό ζήτημα έρχεται στη Βουλή με τροπολογία και διότι, έτσι, η Κυβέρνηση πιστεύει ότι θ’ αποφύγει ενδεχόμενη επισήμανση αντισυνταγματικότητάς της από το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής, δεδομένου ότι, όπως ήδη διευκρινίστηκε, η όλη τροπολογία στηρίζεται στην αντισυνταγματική –λόγω παραβίασης του άρθρου 36 παρ. 2 του Συντάγματος– Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης της 8ης Μαΐου 2010. , τα Μνημόνια, με συγκεκριμένη πρόβλεψή τους, έχουν επιβάλει ως μέσο εκπλήρωσης των μνημονιακών δανειακών μας υποχρεώσεων την εκτέλεση ειδικού προγράμματος αποκρατικοποιήσεων για την πώληση περιουσιακών στοιχείων και δημόσιων επιχειρήσεων (Πίνακας 3 του Μνημονίου Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής και παρ. 3i του Μνημονίου Συνεννόησης στις συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής). Στο σχέδιο νόμου «», το οποίο συζητείται αυτή την εβδομάδα στη Βουλή, προστέθηκε τροπολογία (άρθρο 1 παρ. 2) με την οποία προβλέπεται, επιπλέον, ότι: « Οφείλω να εκθέσω την άποψη ότι το τόσο σημαντικό αυτό ζήτημα έρχεται στη Βουλή με τροπολογία και διότι, έτσι, η Κυβέρνηση πιστεύει ότι θ’ αποφύγει ενδεχόμενη επισήμανση αντισυνταγματικότητάς της από το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής, δεδομένου ότι, όπως ήδη διευκρινίστηκε, η όλη τροπολογία στηρίζεται στην αντισυνταγματική –λόγω παραβίασης του άρθρου 36 παρ. 2 του Συντάγματος– Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης της 8ης Μαΐου 2010. ΙΙ. Από το συνδυασμό των ρυθμίσεων αυτών προκύπτουν δύο επιπλέον επώδυνα για τον Τόπο και το Λαό μας απροκάλυπτα ψεύδη, προερχόμενα από τον Πρωθυπουργό του «λεφτά υπάρχουν». Από το συνδυασμό των ρυθμίσεων αυτών προκύπτουν δύο επιπλέον επώδυνα για τον Τόπο και το Λαό μας απροκάλυπτα ψεύδη, προερχόμενα από τον Πρωθυπουργό του «λεφτά υπάρχουν». Α. Το πρώτο συνίσταται στο ότι έχει δεσμευθεί, «μνημονιακώς», για την εκποίηση δημόσιας περιουσίας, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του τον περασμένο Φεβρουάριο, και μάλιστα με την «υπόσχεση» ότι θα απαγορεύσει ακόμη και συνταγματικώς τέτοια εκποίηση! Το συνίσταται στο ότι έχει δεσμευθεί, «μνημονιακώς», για την εκποίηση δημόσιας περιουσίας, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του τον περασμένο Φεβρουά ριο, και μάλιστα με την «υπόσχεση» ότι θα απαγορεύσει ακόμη και συνταγματικώς τέτοια εκποίηση! Β. Το δεύτερο αφορά στη διάψευση των ισχυρισμών του, επίσης τον περασμένο Φεβρουάριο, ότι το πακέτο αποκρατικοποιήσεων των 50 δις ευρώ είναι απόφαση της Κυβέρνησής του και όχι απαίτηση της Τρόικας. Το αφορά στη διάψευση των ισχυρισμών του, επίσης τον περασμένο Φεβρουάριο, ότι το πακέτο αποκρατικοποιήσεων των 50 δις ευρώ είναι απόφαση της Κυβέρνησής του και όχι απαίτηση της Τρόικας. ΙΙΙ. Ειδικώς ως προς το δεύτερο αυτό ψέμα, η προαναφερόμενη τροπολογία επιβεβαιώνει, με τρόπο εκκωφαντικό, ότι όχι μόνο το πακέτο αποκρατικοποιήσεων των 50 δις ευρώ υιοθετείται, με συνοπτικές μάλιστα διαδικασίες –γι’ αυτό και η όλη του αοριστία και προχειρότητα– σε εκπλήρωση των λεόντειων όρων του Μνημονίου, αλλά, επιπροσθέτως, εφεξής όλοι οι πόροι του θηριώδους –και προφανώς ανέφικτου– αυτού πακέτου αποκρατικοποιήσεων προορίζονται αποκλειστικώς για την αποπληρωμή των μνημονιακών δανειακών μας υποχρεώσεων. Ειδικώς ως προς το δεύτερο αυτό ψέμα, η προαναφερόμενη τροπολογία επιβεβαιώνει, με τρόπο εκκωφαντικό, ότι όχι μόνο το πακέτο αποκρατικοποιήσεων των 50 δις ευρώ υιοθετείται, με συνοπτικές μάλιστα διαδικασίες –γι’ αυτό και η όλη του αοριστία και προχειρότητα– σε εκπλήρωση των λεόντειων όρων του Μνημονίου, αλλά, επιπροσθέτως, εφεξής όλοι οι πόροι του θηριώδους –και προφανώς ανέφικτου– αυτού πακέτου αποκρατικοποιήσεων προορίζονται αποκλειστικώς για την αποπληρωμή των μνημονιακών δανειακών μας υποχρεώσεων. Συμπερασματικώς, και λόγω Μνημονίου, τουλάχιστον έως το 2015 από τις κάθε είδους αποκρατικοποιήσεις, που αφορούν σε πώληση περιουσιακών στοιχείων και δημόσιων επιχειρήσεων, ούτε ευρώ δεν μπορεί να δαπανηθεί για την εξυπηρέτηση στοιχειωδώς αναγκαίων στόχων. Είτε πρόκειται για επενδύσεις υπέρ των αποκρατικοποιούμενων δημόσιων επιχειρήσεων είτε πρόκειται για ενίσχυση του Προγράμματος Δημόσιων Επενδύσεων – μόνου πλέον σημαντικού μοχλού ενίσχυσης οιασδήποτε αναπτυξιακής προσπάθειας. Όλα, λοιπόν, για το Μνημόνιο, όλα για το μνημονιακό χρέος!... Και η Χώρα γραμμή προς την καταστροφή, δέσμια της ανεύθυνης πολιτικής εκείνων που την οδηγούν «στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα...». Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 5/5/11

Ο αυθαιρέτως διορισμένος κ. Στουρνάρας ζει στον κόσμο του ονείρου και της ψευτο- φιλοδοξίας του.

ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ.....ΒΕΤΟΣ!!!!

Το «φαινόμενο Στουρνάρα»!

 

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω μια προσωπική μου άποψη από την αρχή: Η εκμετάλλευση στον καπιταλισμό πραγματοποιείται από τάξη σε τάξη και όχι από χώρα σε χώρα.

Συνεπώς η κρίση η οποία σήμερα μαστίζει την ελληνική κοινωνία και έχει αποσαθρώσει τον κοινωνικό ιστό, αλλάζει ριζικά τις πολιτισμικές συμπεριφορές, χλευάζει αιωνόβια συστήματα ηθικών αξιών, αλλάζει τον πολιτικό χάρτη, καθιερώνει ως θεσμό πλέον την ανεργία, δημιουργεί νέα κοινωνικά στρώματα και κοινωνικές κατηγορίες, είναι φαινόμενα τα οποία οφείλονται κυρίως στις μεγάλες ταξικές διαφορές.

Όλες αυτές οι εξελίξεις σε συνδυασμό με την πασίδηλη ανικανότητα, να ενσκήψει στα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα, του υπουργού Οικονομικών οδηγούμεθα σε νέες μορφές καπιταλιστικής ανασυγκρότησης που όμως προσκυνούν στον ίδιο θεό: Το κεφάλαιο, την παραγωγή, την πώληση, το κέρδος.

Εν πολλοίς μιλάμε για γιγαντιαίες διαδικασίες που ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια μας, όχι όμως του αρμόδιου Υπουργού.

Ο αλαζόνας κ. Στουρνάρας εμφανίζεται με απλούς τρόπους, το παίζει ωραίος και ψύχραιμος και το μόνο που νομίζει ότι απειλεί την υπεροχή του είναι ενδεχομένως η… φάλτσα νότα της φωνής του! Δεν έχει αντιληφθεί ότι δεν είναι καθόλου διατεθειμένος ο ελληνικός λαός να ανεχθεί την αλυσίδα δουλείας που έχει ήδη κατασκευάσει με τους συνεργάτες του. Ο αυθαιρέτως διορισμένος κ. Στουρνάρας ζει στον κόσμο του ονείρου και της ψευτο- φιλοδοξίας του.

Με λίγα λόγια πιστεύω ό,τι συνθέτουν τα ενενήντα εκατοστά του homo sapiens για τον κ. Στουρνάρα έμεινα έξω από τον δικό του λογαριασμό!

Οι προσωπικές μου διαπιστώσεις από την παρατήρηση του φαινομένου «Στουρνάρα» με οδηγούν σε ένα μόνο συμπέρασμα: Να τον διώξει άμεσα ο κ. Σαμαράς πριν είναι πολύ αργά για όλους. Γιατί εάν θέλουμε πολιτική Σημίτη δεν έχουμε παρά να τον επαναφέρουμε.


Τ.Χ

Αναρτήθηκε από mixalis
http://syrosgreece.blogspot.gr/2013/01/blog-post_16.html?spref=fb 

ΣΤΟΥ ΜΑΝΩΛΑ ΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ

ΣΤΟΥ ΜΑΝΩΛΑ ΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ

Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*


Σιγά μην έλειπε ο φάντης από τη Σαρακοστή που περνάει η χώρα. Για την τρομοκρατία ο λόγος που εισέβαλλε προσφάτως στην πολιτική αντιπαράθεση και στην κοινωνική σύγκρουση. Με τα γκαζάκια σε σπίτια δημοσιογράφων, με την απόπειρα εμπρησμού στο σπίτι του αδελφού Κεδίκογλου και –το χειρότερο - με τις σφαίρες στη Συγγρού.


Πριν φτάσουμε όμως σε σοβαρές ενέργειες βίας είχε προηγηθεί η φωνακλάδικη ατζέντα της βίας από την κυβερνητική προπαγάνδα -με αφορμή τη βίλλα Αμαλία.

Τη βία έκλινε σε όλες τις πτώσεις ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Η βία είχε γίνει το κύριο πιάτο στο μενού των μεγάλων ΜΜΕ. Όλο για βία άκουγες –αν και ακόμα βία δεν έβλεπες. Αυτοί όμως την πρόβλεπαν.


Τώρα δικαιώνονται όλοι τους: Σας τα λέγαμε εμείς! Αποδεικνύεται έτσι πέραν πάσης αμφιβολίας η πολιτική τους οξυδέρκεια. Λες και το εύχονταν οι μπαγάσηδες. Και με δεδομένες τις επιδόσεις τους στα κακά μαντάτα, θα πρέπει να ανησυχούμε για το αύριο. Διότι όταν διαφημίζεται σύσκεψη κορυφής για την τρομοκρατία, το Μαξίμου διαπράττει διαρροές για αντάρτικο πόλεων και τα έγκυρα ΜΜΕ προειδοποιούν για ακήρυχτο πόλεμο, τότε…


Τότε τι; Γιατί να ανησυχούμε εμείς που δεν ξέρουμε τη διαφορά λαβής και κάννης και η μόνη τουφεκιά που μας συγκινεί είναι στου Μανώλα την ταβέρνα; Ας ανησυχούν οι τρομοκράτες μήπως πιαστούν. Ας ανησυχούν οι αντιτρομοκράτες –μήπως πιαστούν στον ύπνο πάλι. Ας ανησυχούν εκείνοι που υπόσχονται νόμο και τάξη, έχουν τα γένια και τα χτένια για να τους κάνουν καλά τους εγκληματίες με τα Καλάσνικοφ.


Δυστυχώς αποδεικνύεστε αδιάβαστοι αν σκέφτεστε έτσι. Διότι ήδη ακούγονται και γράφονται τα ίδια και τα ίδια, που τα μάθαμε απ’ έξω σαράντα χρόνια με τη 17Ν. Ότι για την τρομοκρατία φταίει η πολιτική οξύτητα, τα «αλληλοΰβριζόμενα» κόμματα, η κοινωνική ένταση –και τελικώς η αριστερά. Τότε έφταιγαν κατά περίπτωση το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Τώρα, από δω το πάνε, από κει το φέρνουν, στο τέλος στο ΣΥΡΙΖΑ καταλήγουν. Παίρνοντας σβάρνα και τους κοινωνικούς αγώνες και τα κινήματα και όποιον αντιστέκεται στις πολιτικές τους.


Γι’ αυτό μη γελάτε με του Μανώλα την ταβέρνα. Εκεί τους βόλευε να ψάχνουν για δεκαετίες τους τρομοκράτες. Το αποκλείετε εκεί να τους ψάχνουν και τώρα, αν έτσι τους βολεύει;


*Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013.


http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10666:karteros&catid=72:dr-ekdilosis&Itemid=279

Απαγορεύεται η προσωποκράτηση για χρέη στο Δημόσιο !

Επειδή κάθε μέρα ακούμε για συλλήψεις πολιτών για χρέη προς το Δημόσιο, σκεφθήκαμε να υπενθυμίσουμε ότι υπάρχει σχετική απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου η οποία έχει κρίνει αντισυνταγματική τη στέρηση της προσωπικής ελευθερίας των οφειλετών. Η εκτέλεση της απόφασης είναι υποχρεωτική και οι παραβάτες πρέπει να τιμωρηθούν.
Η υπόθεση της προσωποκράτησης για χρέη προς το Δημόσιο, παραπέμφθηκε στο ΑΕΔ λόγω των αντίθετων αποφάσεων που εξέδωσαν για το ζήτημα αυτό οι Ολομέλειες του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας. Συγκεκριμένα, η Ολομέλεια του ΑΠ είχε κρίνει ότι είναι συνταγματική, ενώ αντίθετα, η Ολομέλεια του ΣτΕ, με συντριπτική πλειοψηφία 24 προς 3 έκρινε ότι σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται η επιβολή του επαχθούς μέτρου, ακόμη κι όταν ο οφειλέτης του Δημοσίου έχει τη δυνατότητα να καταβάλει τα χρέη του και δεν τα αποπληρώνει. Ειδικότερα, κρίθηκε από το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο ότι είναι «συνταγματικώς ανεπίτρεπτο» το μέτρο της προσωποκράτησης, καθώς είναι αντίθετο στις επιταγές των άρθρων 2 και 5 του Συντάγματος που προβλέπουν ότι ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας, όπως και ότι η προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Ένα βήμα πιο πέρα προχώρησαν πέντε σύμβουλοι Επικρατείας, κατά τη γνώμη των οποίων το μέτρο της προσωποκράτησης παραβιάζει και το άρθρο 7 του Συντάγματος, που ορίζει ότι το ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως μέσον για την επίτευξη σκοπού, έστω και δημόσιου συμφέροντος.  Της απόφασης αυτής  είχε προηγηθεί το 2003 η ομόφωνη κρίση του ΣτΕ για την αντισυνταγματικότητα της προσωπικής κράτησης για ληξιπρόθεσμα χρέη προς το ΙΚΑ και τα ΝΠΔΔ.
πηγές: antinews.gr, pressgr.com
.
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ by ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
http://justiceforgreece.wordpress.com/2013/01/16/%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%87%CF%81/ 

Ο Σαμαράς, ο απόλυτος αχυράνθρωπος, το ανθρωπάκι αυτό...

Βίλλα Σαμαρά

Ο αντίπαλος μαθαίνει, και μαθαίνει γρήγορα. Ο Σαμαράς γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι η Δευτέρα 14 Ιανουαρίου είναι η μέρα που θα θυμόμαστε για δεκάδες χρόνια ως τη μέρα της εθνικής ξεφτίλας και της απόλυτης παράδοσης της εθνικής μας κυριαρχίας.

Γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι η λίστα Λαγκάρντ έχει τόση λάσπη, που μπορεί να θάψει…αυτόν και ολόκληρη την κυβέρνηση. 

Του Βασίλη Καφετζόπουλου

Ο Σαμαράς, ο απόλυτος αχυράνθρωπος, το ανθρωπάκι αυτό που παρόλα αυτά βραβεύεται ως «πολιτικός της χρονιάς», γνωρίζει πολύ καλά τι κάνει. Οι κραυγές του για την ανομία, τη βία, για τα κέντρα και τα παράκεντρα, φανερώνουν δύο πλευρές: Αφενός, είναι πασιφανές παραπέτασμα καπνού. Αντιπερισπασμός. Θα ήθελε κανείς να συζητάμε για την εθνική ανεξαρτησία της χώρας που παραδίδεται και με το νόμο στους δανειστές, στα εκτρώματα της λίστας Λαγκάρντ, για το Μπόμπολα της Χαλκιδικής, των εθνικών οδών και του Mega ή για τα μπουκάλια μπύρας; Η ερώτηση είναι ρητορική.

Δεύτερον, είναι επίδειξη δύναμης. Αλλά όπως κάθε ψευτόμαγκας, επίδειξη δύναμης κάνει εκεί που τον παίρνει. Και παρουσιάζει την σύλληψη 92 καταληψιών που ουσιαστικά παραδόθηκαν στην αστυνομία (αλήθεια, γιατί;) ως μέγιστο κατόρθωμα. Και προσπαθεί να εδραιώσει την κυριαρχία του στον ελληνικό λαό όχι ως πρωθυπουργός, αλλά ως βασιλιάς του 12ου αιώνα. Διά του φόβου και της δύναμης. Ποιός, ο Σαμαράς, που μόνο καφέ δε σερβίρει στη Μέρκελ. Γιατί την Ελλάδα την έχει ήδη σερβίρει.

Είναι τυχαίο ότι ο συνήθης εργολάβος τέτοιων «εκκαθαρίσεων» και αντιπαραθέσεων, η Χρυσή Αυγή, έμεινε έξω από το χορό; Ένα χορό που σε γενικές γραμμές, δεν είναι και πολύ μακριά από τις αντιλήψεις της. Μ’ ένα σμπάρο δυό τρυγόνια, λοιπόν, για τον χερ Σαμαρά. Και επιβλητικός, και μακριά από τα σκάνδαλά του. Το κράτος και όλο το πολιτικό σύστημα απευθύνει μια ερώτηση, θέτει μια θεματολογία. Πεινάς; Κρυώνεις; Εξαγριώνεσαι με τα σκάνδαλα; Δεν έχει σημασία, μη γίνεσαι πεζός. Σημασία έχει το γκαζάκι.

Τι λες για το γκαζάκι; Υπάρχουν διάφορες πιθανές απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα. Υπάρχουν απαντήσεις που υπερασπίζονται κάποιες δημοκρατικές κατακτήσεις, αν και τώρα αυτές είναι και εκφυλισμένες, και μακριά από τους σκοπούς που γεννήθηκαν για να εξυπηρετούν. Υπάρχουν και απαντήσεις στο μήκος κύματος του απεταξάμην.

Υπάρχει όμως «σωστή» απάντηση; Και μια απάντηση δε κρίνεται από την ιδεολογική της τεκμηρίωση, ούτε από τις προθέσεις της. Κρίνεται από το τι παράγει. Η πολιτική δε γίνεται με ιδεολογία. Και κάθε δεδομένη απάντηση, είτε πιο «αριστερή», είτε πιο «δεξιά», είναι εξίσου χρηστική, για το σύστημα, ή μη χρηστική, για τον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό. Ούτε με τους εξεγερμένους, ούτε με τους νοικοκυραίους, αλλά με τις νοικοκυρές

Αυτού του είδους η σκέψη, η ενασχόληση ενός μεγάλου δυναμικού του προοδευτικού και αριστερού χώρου, η σπατάλη δυνάμεων αλλά και ανθρώπων, είναι ενδεικτική της επικράτησης της απολιτικής ακόμη και στις γραμμές μας.

 Όταν ο αντίπαλος επιχειρεί έναν αντιπερισπασμό, η αυθόρμητη αντίδραση είναι να μετακινηθούμε εκεί, εκεί όπου έχει θόρυβο, εκεί όπου γίνεται το νταβαντούρι. Δεν είναι όμως και η ενδεδειγμένη αντίδραση, η πολιτική αντίδραση της αποκάλυψης και της ενίσχυσης του μετώπου που πρόκειται να χτυπηθεί συνεχεία του αντιπερισπασμού. Η αυθόρμητη διολίσθηση όλου αυτού του δυναμικού αγωνιζόμενων ανθρώπων προς την ενστικτώδη αντίδραση χωρίς σκέψη για το τι παράγει αυτό, υποδηλώνει αυτήν ακριβώς την ένδεια και την υποταγή σε εύκολα, αυθόρμητα σχήματα.

Δίνουμε εύκολα στο Σαμαρά αυτή τη μάχη. Τη μάχη των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου. Τη μάχη της λίστας Λαγκάρντ. Ας μη χάσουμε αυτές τις μάχες τόσο εύκολα. Και αν τις κερδίσουμε, έχουμε να κερδίσουμε πολλά περισσότερα, πολλούς παραπάνω ελεύθερους χώρους και το κυριότερο, πολλούςπαραπάνω ελεύθερους ανθρώπους.

Maga μου O αντίπαλος μας χρησιμοποιεί στρατηγικά του πλεονεκτήματα σε αυτή τη μάχη ενάντια στη «βία και την ανομία». Καταρχήν, χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς των ΜΜΕ και ολόκληρη την κρατική μηχανή, με αιχμή την αστυνομία.

Σε δεύτερο επίπεδο, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το ιδεολόγημα του ευρωπαϊσμού και την προοπτική διαμόρφωσης «ευρωπαϊκού» κόμματος με τις επιχειρούμενες αναμρφώσεις του πολιτικού σκηνικού, να χτίσει προφίλ σταθερού ηγέτη – πεφωτισμένου βασιλιά, να αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Αν πρέπει, είναι αναγκαστικό, να δώσουμε αυτήν τη μάχη, ας επικεντρωθούμε εκεί. Ας εστιάσουμε ακριβώς στην αποκάλυψη αυτών των χαρακτηριστικών, και τη στέρηση αυτής της πρωτοβουλίας. Γιατί τον πόλεμο δεν τον κερδίζουν μόνο πολλές μικρές μάχες. Τον κερδίζουν και η απόσπαση στρατηγικών πλεονεκτημάτων του αντιπάλου, και η οικοδόμηση των δικών μας πλεονεκτημάτων. Και σε αυτό υπολειπόμαστε σφόδρα, ενώ το σύστημα μια χαρά την κάνει τη δουλειά του.

Θα είναι νίκη να μη κλείσουν και άλλοι κατειλημμένοι χώροι; Πιθανόν ναι. Θα γείρει την πλάστιγγα υπέρ του ελληνικού λαού; Σίγουρα όχι. Γιατί δεν έχει καμία σχέση με μια πλατιά κίνηση και με πραγματικά προβλήματα που αυτή τη στιγμή δημιουργούν υλικούς όρους για μεγάλες, τεράστιες εκρήξεις. Εκρήξεις εκατομμυρίων νοικοκυραίων.

Απεταξάμην Μήπως η εύκολη λύση είναι να καταδικάσουμε; Να αποκηρύξουμε, να αποπέμψουμε; Εάν υπάρχει μία συμφωνία ό,τι κατακτήσεις όπως το άσυλο, έννοιες όπως η δημοκρατία, η αντίσταση και ο αγώνας δέχονται όντως μια επίθεση σήμερα, εάν υπάρχει όμως και μια συμφωνία ότι η μορφή που αυτές οι κατακτήσεις έχουν, έχει απομακρυνθεί από τις έννοιες που υπερασπίζονται, τότε όχι, δεν είναι λύση. Όχι, γιατί δεν υπάρχει σωστή και λάθος τοποθέτηση, παρόλο που υπάρχει δεξιόστροφη και αριστερόστροφη. Όπως δεν απαντάει κανείς στην Τρέμη για το εάν είναι με την «ένοπλη και αιματηρή επανάσταση», όχι γιατί δεν είναι, αλλά γιατί ξέρουμε τι εννοεί ο Μπόμπολας που της το ψιθυρίζει στο αυτί.

Η αριστερή τοποθέτηση είναι η τοποθέτηση που απελευθερώνει τη σκέψη του ανθρώπου που κυκλοφορεί με το μπουφάν στο σπίτι από το κρύο και θέλει και μπορεί να αντιδράσει τώρα, σήμερα. Το πεδίο αντιπαράθεσης της αριστεράς και της δεξιάς δεν είναι η Βίλλα Αμαλίας. Αυτό είναι το πεδίο που έχει επιλέξει ο αντίπαλος επειδή τον συμφέρει. Υπάρχουν φορές που κάποιες μάχες δε πρέπει να δωθούν, για να κερδηθεί ο πόλεμος. Ούτε όμως και να παραδοθούμε. Το πεδίο αντιπαράθεσης, αυτής της αντιπαράθεσης που δίνεται σήμερα και όχι αύριο ή χτες, είναι η δημοκρατία, η ανεξαρτησία, η αξιοπρέπεια. Η διέξοδος ή ο κατακρυμνισμός της χώρας. Η παράβλεψη αυτού του στοιχείου, ποιά δηλαδή είναι η μάχη που δίνει ο ελληνικός λαός σήμερα, συνιστά ηθελημένη παραδοχή ήττας σε αυτή.

Έχουμε δρόμο για τη διέξοδο Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη να διαβούμε. Ο ελληνικός λαός συνεχίζει να αγωνίζεται για την επιβίωσή του, ακόμη και αν το κάνει σε σχετική απομόνωση από τους χιλιάδες αγωνιστές που πλημμύρισαν το κέντρο της Αθήνας ενάντια στον Δένδια. Ο ελληνικός λαός πρέπει να ενωθεί, και θα ενωθεί, για να κατακτήσει τη διέξοδο από τη σαπίλα που βιώνουμε. Ο Σαμαράς, ο άσχετος αυτός κατά τα άλλα πολιτικάντης, κατάφερε να μας εξωθήσει να ασχοληθούμε μια ολόκληρη εβδομάδα και παραπάνω με το θέμα των ονείρων του. Εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες ενός δυναμικού 10 χιλιάδων, ίσως και παραπάνω, ανθρώπων. Αδυναμίες προφανείς. Άλλοι με 10 χιλιάδες είχαν κοντέψει να πάρουν την εξουσία. Την πραγματική.

Ο Βασίλης Καφετζόπουλος είναι Υπ. Διδάκτορας Ιατρικής
http://paganeli.wordpress.com/2013/01/15/%CE%B2%CE%AF%CE%BB%CE%BB%CE%B1-%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC/ 

Γ. Κοντογιώργης - Παρέμβαση στο Πρωινό ΑΝΤ1 - 14.1.13

Ευτυχώς που δε φύγαμε από το ευρώ…

του Γιάννη Κυριακάκη, οικονομολόγου  (Χανιά)

Φαντάζεστε τι θα είχαμε πάθει αν φεύγαμε από το ευρώ; Όχι θέλω να το φανταστείτε, έστω και για λίγο. Εφιάλτης σκέτος.

Πρώτο και κύριο, δεν θα είχαμε πετρέλαιο να ζεσταθούμε. Η κατανάλωσή του θα ήταν μειωμένη από πέρυσι μπορεί και 80% ! Άσε που η τιμή του θα είχε εκτοξευτεί στα 1,3 – 1,35 ευρώ το λίτρο.
Γιατί μήπως θα είχαμε να πληρώσουμε  το ρεύμα; Οι διακοπές ηλεκτροδότησης θα πήγαιναν σύννεφο. Μπορεί και 30.000 διακοπές μηνιαίως. Και λίγες λέω!
Τα αυτοκίνητα, νομίζετε ότι θα είχαμε βενζίνη να τα κυκλοφορούμε όπως πριν; Χιλιάδες ιδιοκτήτες θα αναγκάζονταν να καταθέσουν τις πινακίδες τους στις κατά τόπους ΔΟΥ. Ουρές να δουν τα μάτια σας.
Επίσης θα έπεφτε γερή πείνα. Αρκετοί θα καταφεύγανε στα συσσίτια. Υπολογίζω ότι μπορεί και 250.000 μερίδες φαγητού να μοιράζονταν καθημερινά σε όλη τη χώρα. Οι άνθρωποι θα άρχιζαν να ψάχνουν στους κάδους των σκουπιδιών για να φάνε. Τα παιδιά θα λιποθυμούσαν στα σχολεία από την πείνα. Φρίκη σας λέω . Ευτυχώς που δε φύγαμε!
Κόσμος θα πετάγονταν στο δρόμο. Οι άστεγοι θα έφταναν τις 20.000. Μη με πείτε υπερβολικό αλλά  θα βλέπαμε ανθρώπους να κατοικούν, όπως παλιά, σε σπηλιές (π.χ στου Φιλοπάππου).
Όσο για την ανεργία, δεν το συζητάμε. Οι άνεργοι θα έφταναν το 1,5 εκατομμύριο κι η ανεργία των νέων θα σκαρφάλωνε στο 56,6%. Οι νέοι θα μετανάστευαν στο εξωτερικό. Γιατροί μηχανικοί και άλλοι επιστήμονες, που για να σπουδάσουν ο ελληνικός λαός ξόδεψε  περιουσίες, θα έφευγαν για να επιβιώσουν στη Γερμανία, τη Βρετανία, τη Σουηδία κ.α.
Οι άνθρωποι θα βυθίζονταν στην κατάθλιψη και την απελπισία. Οι αυτοκτονίες θα ξεπερνούσαν τις 3.000 την τελευταία τριετία. Πολύ σας φαίνεται; Μιλάμε για μεγάλη απελπισία.
Τι νομίζετε δηλαδή ότι αν φεύγαμε από το ευρώ θα συνεχίζαμε να παίρνουμε τους ίδιους μισθούς με πριν; Το πολύ 300 με 400 ευρώ (σε δραχμές εννοείται) το μήνα για ολοήμερη δουλειά  και απλήρωτοι επί μήνες θα ήταν πολλοί από μας.
Αφήστε που αν είχαμε φύγει από το ευρώ θα είχαν έρθει όλοι οι αετονύχηδες – που είχαν τα λεφτά τους έξω -και θα αγόραζαν τα πάντα για κομμάτι ψωμί.  Θα άρπαζαν λιμάνια, αεροδρόμια, τη ΔΕΗ, την ΑΤΕ, την ΕΥΔΑΠ, ακτές, νησιά, βουνά.
Τώρα όμως ο εφιάλτης είναι παρελθόν. Τώρα ήρθε η ώρα της ανάπτυξης. Οι μεγάλες επενδύσεις έρχονται. Δε σκοπεύω να σας κουράσω, καθώς υπάρχουν πιο ειδικοί να μιλήσουνε γι’ αυτό. Άλλωστε γι’ αυτό υπάρχει κι η τηλεόραση.  Θα αναφέρω μόνο δυο  παραδείγματα από την περιοχή που ζω και είναι ορατά τα πρώτα σημάδια τόνωσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Για παράδειγμα στο Δήμο Χανίων έχουν κατατεθεί δεκάδες αιτήσεις για νέους οίκους ανοχής στην περιοχή του Ακρωτηρίου. Οι κάτοικοι, ως συνήθως αντιδρούν αλλά αυτές είναι νοοτροπίες του παρελθόντος και η γνωστή εχθρότητα που αντιμετωπίζει πάντοτε το επιχειρείν.
Άλλο παράδειγμα το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Jessica. Μη σας ξεγελά το όνομα, δεν σχετίζεται με τις προαναφερθείσες επενδύσεις στα Χανιά. Το όνομα σίγουρα δε σχετίζεται. Πρόκειται  να  χρηματοδοτηθεί  η κατασκευή υπόγειων πάρκινγκ και εμπορικών κέντρων στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο. Ότι ακριβώς μας έλειπε. Δόξα τω Θεώ αυτοκίνητα έχουμε, βενζίνη έχουμε, θα πληρώνουμε, θα παρκάρουμε στα γκαράζ και θα ψωνίζουμε από τα εμπορικά κέντρα, κατά κανόνα Κυριακές που θα είναι πλέον ανοιχτά.
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθούμε και στα παρεξηγημένα επενδυτικά έργα που εντάχθηκαν στο φαστ τρακ. Αιολικοί σταθμοί, φωτοβολταϊκά πάρκα, χρυσορυχεία, γήπεδα γκολφ κ.λ.π.. Περισσότερο είναι γνωστά με ψευδώνυμα όπως πράσινη ανάπτυξη, βιώσιμη και αειφόρος ανάπτυξη, ήπιες μορφές ενέργειας. Εκεί μας έχει φτάσει η δίωξη της επιχειρηματικότητας. Τι άλλο πρέπει να σκαρφιστεί ένας επιχειρηματίας για να βγάλει κανένα φράγκο;
Αν είχαμε φύγει από το ευρώ θα τα είχαμε όλα αυτά;
Αυτή την πορεία πρέπει να συνεχίσουμε.
Με υπομονή και σκληρή δουλειά. Έτσι θα βγούμε από την κρίση, θα απελευθερωθούν οι υγιείς δυνάμεις του τόπου, θ’ απελευθερωθούν και από τον Κορυδαλλό, ο Λαυρεντιάδης, ο Γαβαλάς, ο Ψωμιάδης (ο Βωβός δε θυμάμαι αν είναι μέσα) κ.α. και  όλοι μαζί θα ριχτούμε στη μάχη της ανάπτυξης. Κανένας δεν περισσεύει. Θα συστρατευθούμε όλοι.
Ενδεικτικό της αλλαγής του κλίματος είναι ότι ακόμη και διαπρύσιοι κήρυκες της εξόδου από την ευρωζώνη δείχνουν να το ξανασκέφτονται. «Καμία  θυσία για το ευρώ» λένε τώρα. Αυτό μάλιστα, είναι μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση.
Δηλαδή αν μας  ζητήσουν να κάνουμε θυσίες για το ευρώ, λέω αν, απίθανο μου φαίνεται, τότε να τους πούμε όχι. Ή να το διαπραγματευθούμε βρε αδερφέ. Πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε. Είδατε κι ο Σόιμπλε δεν είναι τόσο κακός. Μέχρι και τον Τσίπρα δέχεται να δει.
Και για όσους θα αναρωτηθούν αν πιστεύω ότι αρκεί μια αλλαγή νομίσματος για να βγούμε από την κρίση, θέλω να ξεκαθαρίσω τα εξής:
Εννοείται πως όχι.
Μετά από σκληρή και μακροχρόνια μελέτη του Κέυνς, των νεοκεϋνσιανών και των μετακεϋνσιανών, του Σουμπέτερ και της δημιουργικής καταστροφής, της θεωρίας της υποκατανάλωσης και  των μακρών κυμάτων του Κοντράτιεφ, κατέληξα στο παρακάτω:
Όπως είχε πει ένας κομμουνιστής καπνεργάτης σε μια απεργιακή συνέλευση γύρω στο 1930: «Οικονομική κρίση είναι ένα μεγάλο παλούκι που έχουν οι καπνέμποροι στον κώλο τους, και θέλουν να το βγάλουν από τον δικό τους κώλο και να το βάλουν στον δικό μας»
Παρακαλώ όπου καπνέμποροι βάλτε αστική τάξη και με το παλούκι κάντε ότι νομίζετε.
Πηγή: Aristrero Blog

Ο ΑΓΩΝ ΤΟΥ

//ΠαραλληλοΓράφος//

u know us… beta!

O Αγών του υπουργού Μάκη Βορίδη

Posted on 11 Νοεμβρίου, 2011 4:49 μμ από inflammatory

61

Επειδή η ακροδεξιά στην Ελλάδα είναι συνδεδεμένη με τις μελανότερες σελίδες της ιστορίας, προκειμένου να αναδειχθεί σε υπολογίσιμη δύναμη οι εκπρόσωποι της ακολούθησαν 2 τακτικές με την αρωγή -φυσικά- των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης:

1. Προσπάθησαν να αποποιηθούν την ταμπέλα του “ακροδεξιού” ώστε να συγκαλύψουν ή να εξωραϊσουν τη σκοτεινή πλευρά των πολιτικών θέσεων τους, λαϊκίζοντας συστηματικά, χρησιμοποιώντας την απλοϊκή ρητορική της “κοινής λογικής” και καπηλεύοντας τον Ελληνικό πατριωτισμό του “όταν-εμείς-χτίζαμε-Παρθενώνες-εσείς-τρώγατε-βελανίδια”.

2. Αξιοποίησαν τεχνιέντως την κοινωνική ανασφάλεια που προκλήθηκε την περίοδο των “ισχνών αγελάδων”, ποντάροντας στην ξενοφοβία για να αποσπάσουν ψήφους.

φωτο απο JungleReport

Ο Μάκης Βορίδης συγκεκριμένα, ανέλαβε (κατόπιν Μιχαλολιάκου και μέχρι το 1990) Γενικός Γραμματέας της Νεολαίας της ΕΠΕΝ, του κόμματος που αποσκοπούσε να συγκεντρώσει τους νοσταλγούς των Απριλιανών (κατόπιν αποτυχίας των ΕΔΕ και “Εθνικής Παράταξης”) με ιδρυτή τον έγκλειστο στη φυλακή επικεφαλής της Χούντας των Συνταγματαρχών, Γεώργιο Παπαδόπουλο. Το Μάρτιο του ’85 διαγράφεται απο το φοιτητικό σύλλογο της Νομικής για φασιστική δράση. Δύο μήνες αργότερα κρατώντας ενα αυτοσχέδιο τσεκούρι συμμετέχει μαζί με άλλα μέλη της ΕΠΕΝ σε επίθεση εναντίον διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν για την “αστυνόμευση των Εξαρχείων και αστυνομική βία“. Το όνομα του φιγουράρει στο εξώφυλλο των ΝΕΩΝ της 13ης Μαίου 1985, με λεζάντα “Ωρα 10:45 – Επίθεση Φασιστών”.
Ένα χρόνο αργότερα η ΕΦΕΕ υποβάλει μήνυση εναντίον του για την αιματηρή επιδρομή ΕΠΕΝιτών σε φοιτητές της Νομικής με στιλέτα και λοστούς τον Απρίλιο του ’86, γεγονός που κατείγγειλαν σε ανακοινώσεις τους όλες οι φοιτητικές παρατάξεις, συμπεριλαμβανομένης της ΔΑΠ.
Το 1994 λαβαίνει μέρος το ιδρυτικό συνέδριο του “Ελληνικού Μετωπου” , κόμμα με ιδεολογική βάση στον ελληνικό εθνικισμό, απο στελέχη του ευρύτερου ακροδεξιού χώρου όπως ΕΝΕΚ, ΕΠΕΝ, Ελληνική Δύναμη κλπ. Μετά απο διαδικασίες ο Μάκης Βορίδης αναλαμβάνει πρόεδρος. Τρία χρόνια αργότερα τον Οκτώβριο του 1997, το Ελληνικό Μέτωπο διοργανώνει την “Ευρωπαϊκή Εθνικιστική Συνδιάσκεψη”, με την συμμετοχή του γαλλικού Front National του Jean Marie LePen που εκπροσωπήθηκε από τον Γενικό Γραμματέα του Καρλ Λανγκ και τον Ευρωβουλευτή Λε Ρασινέλ, του Φλαμανδικού Μπλοκ (Vlaams Blok) που εκπροσωπήθηκε από τον πρόεδρό του Frank Vanheke και του Ισπανικού Εθνικού Μετώπου (Frente Nacional) που εκπροσωπήθηκε από τον Κίκε Φαλκόν.
Το 2002 ο “Ιός” περιγράφει στο “λιφτινγκ της ελληνικής ακροδεξιάς“
Σκηνή στην τηλεόραση του Antenna: η Ελλη Στάη απευθύνεται στον καλεσμένο της εκπομπής της Μάκη Βορίδη και τον χαρακτηρίζει ακροδεξιό. Αυτός δείχνει πειραγμένος και τη διαψεύδει με χαμόγελο: “Ποιος σας είπε ότι είμαι ακροδεξιός;” Η κ. Στάη ψελίζει αμήχανη: “Εγώ ξέρω ότι είσαστε ακροδεξιός”. Ο κ. Βορίδης, όμως, την αποστομώνει: “Από πού συμπεραίνετε ότι είμαι ακροδεξιός;” Η γνωστή δημοσιογράφος μένει εμβρόντητη. Οι συνεργάτες της δεν την είχαν προετοιμάσει γι’ αυτό το ενδεχόμενο. Και εκεί που οι τηλεθεατές γνώριζαν τον Βορίδη μόνο ως δικηγόρο της Γιούλης Μπάρκα, ξαφνικά διαπίστωσαν ότι πρόκειται για εκπρόσωπο μεγάλου και ανερχόμενου κόμματος, ισοδύναμου περίπου με το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Η πεποίθησή τους εδραιώνεται την επομένη, όταν εμφανίζεται και πάλι ο κ. Βορίδης, καλεσμένος αυτή τη φορά του Γιάννη Πρετεντέρη και του Mega, για να λύσει το πρόβλημα της “λαθρομετανάστευσης” στην Ελλάδα και να κατακεραυνώσει τον υπουργό Μακεδονίας Θράκης. Μάταια ο κ. Πασχαλίδης επισήμαινε ότι τα επιχειρήματα του συνομιλητή του απέβλεπαν απλά σε μια “διαχείριση του φόβου” και στη δαιμονοποίηση των μεταναστών. Ο κ. Βορίδης είχε την έμμεση υποστήριξη ή την ουδετερότητα του υπόλοιπου πάνελ.

Υπόθεση ΜΑΒΗ: χαρτογραφώντας τις διασυνδέσεις

10 Απριλίου 1994: ομάδα ένοπλων κουκουλοφόρων, προερχόμεων απο το ελληνικό έδαφος πραγματοποιούν επιδρομή σε αλβανικό στρατόπεδο νεοσυλλεκτων δίπλα στο βορειοηπειρωτικό χωριό Επισκοπή, σκοτώνοντας εν ψυχρώ έναν στρατιώτη κι έναν αξιωματικό, τραυματίζοντας βαριά άλλους 3, παίρνοντας έναν όμηρο ώς τα ελληνικά σύνορα κι “απαλλοτριώνοντας” μια δεκαπενταριά όπλα. Το ίδιο βράδυ, η εθνικιστική οργάνωση “Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου” (ΜΑΒΗ) διεκδίκησε το χτύπημα, στέλνοντας σχετική προκήρυξη στην “Ελευθεροτυπία“.
19 Μαρτίου 1995: Νυχτερινό μπλόκο της ΕΛ.ΑΣ. πραγματοποιεί έρευνα σε δυο οχήματα, ένα ΙΧ κι ένα φορτηγό, που κινούνταν στα ελληνοαλβανικά σύνορα, για να βρει -και να κατασχέσει- ένα πραγματικό οπλοστάσιο: 6 καλάσνικοφ με 878 σφαίρες, 2 πιστόλια “τοκάρεφ” με 42 σφαίρες, 1 φορητό ασύρματο, 1 ξιφολόγχη, δίκοπο μαχαίρι, κιάλια, στρατιωτικές στολές και μάλλινες κουκούλες. Οι 7 επιβάτες των δύο οχημάτων (ανάμεσά τους ο έφεδρος αξιωματικός Γ. Αναστασούλης κι ο πρώην αστυνομικός Απ. Καρβελάς) συλλαμβάνονται.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Ιου, ο επικεφαλής των κατηγορουμένων, Γ. Αναστασούλης, επικαλείται ως άλλοθι για την απουσία του από τη δολοφονική επίθεση της ΜΑΒΗ το ’94 , τη συμμετοχή του στο ιδρυτικό συνέδριο του “Ελληνικού Μετώπου”.

Στη δικογραφία ο Μάκης Βορίδης και ο Ανδρέας Μαρτίνος βεβαιώνουν την παρουσία του κατηγορούμενου στο ξενοδοχείο Ντιβάνι-Ζαφόλια, όπου και το συνέδριο του Ελληνικού Μετώπου. “Πράγματι ο Γ. Αναστασούλης παρεβρίσκετο τότε στο συνέδριο του ‘Ελληνικού Μετώπου“, μας δήλωσε ο Μ. Βορίδης (18.10.97). Οσο για το αν ο Αναστασούλης υπήρξε μάχιμο στέλεχος της φιλόδοξης οργάνωσης του, ο πρόεδρος Βορίδης τα μάσησε: “Δεν ξέρω. Δεν ξέρω καν αν ποτέ γράφτηκε στο κόμμα. Διότι, ξέρετε, στο ιδρυτικό συνέδριο άλλοι συμπλήρωναν και άλλοι ξέχναγαν να συμπληρώσουν τις αιτήσεις εγγραφής. Πάντως θέλω να δηλώσω ότι εμείς εκτιμούμε πολύ τον Γ. Αναστασούλη”.

http://parallhlografos.wordpress.com/2011/11/11/%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%8D-%CE%BC%CE%AC%CE%BA%CE%B7-%CE%B2%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7/

ΑΝΤΕ ΣΗΚΩ

January 13th, 2013 | Author: kartesios

Ξεκίνησε ως «δεν επιτρέπεται να σκέφτεσαι έτσι…». Αυτό το «έτσι» ήταν το διαφορετικά. Ας πούμε, δεν επιτρεπόταν να σκέφτεσαι «δε θα ψηφίσω». Σου ορμούσαν δέκα ανοιχτά στόματα που ούρλιαζαν «Ντροπή! Για να μπορείς να ψηφίζεις πέθαναν στο Πολυτεχνείο». Δεν επιτρεπόταν να σκέφτεσαι έτσι…
Αν τολμούσες να πεις ότι ψήφισες κάποιο κόμμα της Αριστεράς, ορμούσαν 10 άλλα στόματα που ούρλιαζαν «Τον παππού μου τον έσφαξαν οι κουμουνιστές με κονσερβοκούτι. … Τη γιαγιά μου τη γάμησαν οι κουμουνιστές με όπλο…. Χαμένη ψήφος…. Θα κερδίσουν οι Δεξιοί…. Θα κερδίσουν οι ΠΑΣΟΚοι…» Δεν επιτρεπόταν να ψηφίζεις έτσι…
Πέρασαν τα χρόνια. Δούλεψες. Ταξίδεψες. Δεν έβαζες χρήματα στην άκρη. Δεν τα γούσταρες τα χρήματα, βρε αδελφέ. 10 στόματα ούρλιαζαν «Αχαΐρευτε. Πότε θα ωριμάσεις; Πότε θα σοβαρευτείς; Πότε θα πάρεις σπίτι; Πότε θα τακτοποιηθείς; Πότε θα κουρευτείς; Πότε θα ντυθείς σαν άνθρωπος;». Δεν επιτρεπόταν να ζεις έτσι…
Ένα πρωί, βγήκε ένας μαλάκας στην τηλεόραση. Πίσω του είχε θάλασσα και μια βαρκούλα.  Είπε για Μνημόνιο και ΔΝΤ. Βγήκες στους δρόμους. Προσωπικά δεν είχες να χάσεις τίποτα. Ούτε καταθέσεις, ούτε σπίτια. Μόνο εσένα είχες να χάσεις.  10 στόματα άρχισαν να ουρλιάζουν «Αναρχικέ, ρεμάλι, μπαχαλάκια. Ανθέλληνα. Εσύ τα έφαγες. Γκλομπ, γκλομπ, γκλομπ. Ειρηνικά ρε. Μόνο ειρηνικά. Πίσωωωω….». Δεν επιτρεπόταν να πας μπροστά έτσι.
Γέμισες νεύρα και θυμό. Φώναζες. Έβριζες. Αναρωτιόσουν γιατί δεν ξυπνάνε αυτοί που έχουν να χάσουν και χάνουν. Μάλωνες. Δέκα στόματα ούρλιαζαν «Γραφικέ. Αντι – ευρωπαϊστή. Οπισθοδρομικέ. Αποτυχημένε. Συνταγή επιτυχίας. Θυσιάσου. Ευρώ. Ανάπτυξη. Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας». Δεν επιτρεπόταν να θυμώνεις έτσι…
Άρχισες να μένεις μόνος. Δεν άντεχες να τους βλέπεις αγκαλιά με μια γυμνή ελπίδα. Στην αναμονή του σφαγείου. Άρχισες να μην καταλαβαίνεις τίποτα απ’ όσα έλεγαν. 10 στόματα άρχισαν να φωνάζουν «Μπεεε… η δόση… μπεεεεε…. το eurogroup…  μπεεεεε… ο πρωθυπουργός… μπεεε…. το στικάκι…. μπεεεεεε…. με τη βοήθεια του Θεού… μπεεεεε… ευτυχώς που υπάρχουν οι δανειστές μας… μπεεεεε». Δεν επιτρεπόταν να μη βελάζεις έτσι….
Τώρα υπάρχουν εξελίξεις. Γίνονται μεταρρυθμίσεις. Εσύ βλέπεις καταστροφή. Οι άλλοι ότι αλλάζει το κλίμα. Εσύ βλέπεις κατακτητές. Οι άλλοι επενδυτές. Εσύ βλέπεις λεηλασία. Οι άλλοι ευκαιρίες. Δέκα στόματα ανοίγουν να φωνάξουν…. Σιωπή. Κανείς ήχος. Το κόλπο έπιασε. Τέλος πια το «Δεν επιτρέπεται να σκέφτεσαι έτσι…». Τώρα απλώς δεν επιτρέπεται να σκέφτεσαι. Ούτε έτσι, ούτε αλλιώς.
Στ’ αρχίδια σου. Αν το σκεφτείς λίγο ακόμη μπορεί ν’ αρχίσεις ν’ αναρωτιέσαι μήπως έχουν εκείνοι δίκιο κι εσύ να είσαι τυφλός. Να είσαι κουφός. Μην το σκέφτεσαι. Κάνε!
 http://kartesios.com/?p=109212

Μια πρακτική τόσο γνωστή…

Οι ΑΧΡΕΙΟΙ του Mega έχουν αποχαλινωθεί τελείως…

Με την κεντρική αυτή εστία της δωσίλογης αυθάδειας και μοχθηρίας έχουμε ασχοληθεί πολλές φορές.

Κάποια, ωστόσο, γεγονότα της επικαιρότητας μας υποχρεώνουν να επαναλάβουμε κάποια πράγματα.

 Ποια είναι αυτά τα γεγονότα;

            α). Το δάνειο-μαμούθ, ύψους 98 εκατ. Ευρώ: Οι δωσίλογες εστίες και οι γενίτσαροι του καθεστώτος αμείβονται πάντα. Και είναι τόσο πιο σκανδαλώδης η αμοιβή τους όσο μεγαλύτερος είναι ο δωσιλογισμός τους και ο βαθμός της αγριότητας, αλλά και της βλακείας του ροπαλοφόρου…

            β). Η εμετική καμπάνια της megaφιλανθρωπίας!

            Επ’ αυτού έχουμε γράψει εδώ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7153

            γ). Τα «γκαζάκια» εναντίον των τηλεστάρ του δωσιλογισμού και οι λεονταρισμοί τους για την τρομοκράτησή τους: Την τρομοκράτηση της «αντικειμενικής ενημέρωσης»(εδώ γελάνε)!!!

            Σημείωση: Η τρομοκράτηση των δωσίλογων δεν μας ξενίζει, απεναντίας μας ικανοποιεί. Εμείς είμαστε του δόγματος του Κολοκοτρώνη: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»…

            Τα παιχνίδια, όμως, με τα «γκαζάκια», από «κουκουλοφόρους», μας παραπέμπουν στις κατασκευασμένες και σκηνοθετημένες τρομοκρατικές προβοκάτσιες των μυστικών υπηρεσιών: Μια πρακτική τόσο γνωστή…

            Διατηρούμε, λοιπόν, τις επιφυλάξεις μας για τέτοιου είδους πρακτικές, αν και το Mega έχει προκαλέσει τέτοια ΟΡΓΗ που τίποτα δεν αποκλείουμε.

            Το σίγουρο πάντως είναι ένα: Όπως στρώνει κανείς κοιμάται…

            Το δημοσιογραφικό «πορνείο» του  Mega θα έχει την ίδια τύχει με τα αφεντικά του και τους δωσίλογους πολιτικούς: ΟΧΙ με «ύποπτα» γκαζάκι (που ηρωοποιούν), αλλά με λαϊκό λιντσάρισμα…

            δ).  Ο ακραία προσβλητικός και προκλητικός εμπαιγμός της νοημοσύνης μας από τους «εισαγγελείς» της κακοήθους νεοπλασίας του Δελτίου των 8!!!

            Οι «γορίλες» αυτοί του γλοιώδους λακεδισμού μάς δηλώνουν ανερυθρίαστα ότι θα συνεχίσουν να είναι «τσεκουράτοι»: Δηλαδή ακόμα πιο «τσεκουράτοι» δωσίλογοι και «εισαγγελείς»…

            Διαβάστε επ’ αυτού το μικρό σχόλιο του Νίκου Μπογιόπουλου, ΕΔΩ:

http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=11/1/2013&columnId=1821

                ε).  Οι «Ρινόκεροι» της «αλητείας» και της χυδαιότητας: Καμπουράκης-Οικονομέας.

          

            Αυτές οι γλίτσες που έχουν φιλήσει, όλες τις πασοκικές κατουρημένες ποδιές και  που ηδονίζονται με αυτές τις διαστροφές τους, αυτοί που   το παίζανε κάποτε και «ντούροι» αντιεξουσιαστές (Οικονομέας) έχουν ξεπεράσει κάθε όριο: Η παλιά Τρούμπα ωχριά μπροστά τους…

            Για όλους αυτούς του λόγους θα αναδημοσιεύσουμε ένα απόσπασμα από παλιό μας άρθρο, με  τίτλο:

«Mega: Η επίλεκτη «ομάδα κρούσης» του κατοχικού καθεστώτος…»

Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6969

Το Mega είναι από τις πιο επιθετικές και δόλιες «ομάδες κρούσης» του καθεστωτικού δωσιλογισμού.

Το Mega είναι ο μεγάλος και κεντρικός φακός μέσα από τον οποίο καθρεφτίζεται, πιο μακάβρια, ο ολοκληρωτισμός των ισχυρών ελίτ εξουσίας, συνακόλουθα και ο ολοκληρωτισμός της σήψης του καθεστώτος, των μηχανισμών του και των «εκτελεστών» μπράβων του, δηλαδή των δημοσιογράφων: Εδώ γιγαντώνεται και χρωματίζεται έντονα, με όλα τα χρώματα της ίριδας, η καθεστωτική αθλιότητα και αναισχυντία, οι ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ του κόσμου του θεάματος και των «μπράβων» του.

Στην επίλεκτη αυτή «ομάδα κρούσης» των «νταβάδων» ξεπετιέται, σαν ορμητικός χείμαρρος, ΟΛΗ η φαιά Πανούκλα της μωρολογίας και της ηλιθιότητας...

Αλλά και η αβυσσαλέα σήψη των συντελεστών του τηλεθεάματος. Σε αυτό το αυτιστικό θέαμα αποτυπώνεται δραματικά όλη η πνευματική ανέχεια, η κυνική μωρολογία, η σήψη και αυθάδεια των κυρίαρχων ελίτ εξουσίας και των ροπαλοφόρων τους.

Ο δωσιλογισμός, η κομπάζουσας βλακεία, το αχαλίνωτο ψεύδος, η παρασιτική «αλητεία» και το κιτσαριό, όλα αυτά στο Mega παίρνουν αποκρουστικές μορφές, μέσα από ένα θίασο πολύχρωμης ποικιλίας και ρόλων...

Το Mega τα έχει όλα και «συνθέτει» κάθε καρυδιάς καρύδι: Από «σοβαρούς» και επιτήδειους τηλεστάρ-λακέδες που φοράνε, μάλιστα, και τη γενειάδα της «προοδευτικότητας» και της «αμεροληψίας (Τσίμας, Πρετεντέρης, Τρέμη και ΣΙΑ) μέχρι καραμπινάτους συμπλεγματικούς βλάκες και μωρολόγους, μαϊμούδες και χυδαιολόγους: Καψής, Σκαρβελάκης, Καμπουράκης, Οικονομέας και λοιποί…

Όλος αυτός ο θίασος, με αλαλαγμούς υστερικούς, δίνει τα ρέστα του σε κάθε επιλογή της ευρω-χρηματιστηριακής χούντας και των εγχώριων «νταβάδων» της.

Θυμάστε το θεατρικό σκηνικό που έστησε αυτός ο θίασος στην εκλογή Παπαδήμου. Τέτοια εργολαβία ανοικτής, αφηνιασμένης και φαιής προπαγάνδας υπέρ του τραπεζίτη δεν έχουμε ξαναζήσει…

 Ανεπανάληπτη είναι επίσης η καθημερινή καταιγίδα που βιώνουμε, ΥΠΕΡ των ευρω-κατοχικών δυνάμεων. Μια καταιγίδα παραφιλολογίας, ψεύδους και παραπληροφόρησης, μωρολογίας και χυδαιότητας εναντίον του ελληνικού λαού και ΟΛΩΝ όσων αντιδρούν και εξεγείρονται εναντίον της αποικιοκρατικής ΦΡΙΚΗΣ και των δυναστών μας.

Τέτοιο τηλεοπτικό δωσιλογισμό, τέτοιες δοξολογίες υπέρ του ευρω-φασισμού, αλλά και τέτοιες νεροποντές φθόνου, μίσους και υστερίας εναντίον του αγρίως λεηλατημένου ελληνικού λαού δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο.

Οι ΑΧΡΕΙΟΙ του Mega έχουν αποχαλινωθεί τελείως…

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7194

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΚΙΟΜΩΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟ

13 Μάι, ’10 10:44 ΠΜ

Εγραψε: Pitsirikos

Μια από τις κυρίαρχες τάσεις στην Ελλάδα τις δυο τελευταίες δεκαετίες ήταν η επιθυμία των ανθρώπων να γίνουν γνωστοί. Όλοι ήθελαν να γίνουν διάσημοι και δακτυλοδεικτούμενοι. Ξαφνικά, τα πράγματα άλλαξαν – τώρα οι περισσότεροι θα ήθελαν να είναι αόρατοι.



Στα χρόνια της ψευδοευμάρειας, η φήμη και η αναγνωρισιμότητα έμοιαζαν να μπορούν να σου εξασφαλίσουν τα πάντα, ενώ υποδήλωναν κοινωνική καταξίωση και επαγγελματική επιτυχία.
Τώρα που η οργή αρχίζει να ξεσπάει επί δικαίων και αδίκων, το να είσαι γνωστός αποτελεί μεγάλο μειονέκτημα.
Κάποιοι δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα και συνεχίζουν να ποζάρουν ανέμελα. Οι πιο υποψιασμένοι προσπαθούν να προλάβουν τις εξελίξεις. Πώς; Καταδικάζοντας τη βία.
Έχετε προσέξει πως όλοι οι άνθρωποι της τηλεόρασης καταδικάζουν τη βία; Την καταδικάζουν διαρκώς. Την καταδικάζουν, γιατί νιώθουν πως σύντομα θα την συναντήσουν.
Δεν έχω ακούσει ποτέ τον μπακάλη, τον μανάβη, τον περιπτερά ή την ψιλικατζού να καταδικάζουν τη βία. Έχετε ακούσει εσείς ποτέ κανένα χασάπη να καταδικάζει τη βία;
Πολιτικοί, τηλεδημοσιογράφοι και λοιποί άχρηστοι διάσημοι καταδικάζουν τη βία, γιατί βλέπουν τον κόσμο να έρχεται καταπάνω τους – καταδικάζουν τη βία που έχει ως στόχο τους ίδιους. Τους διαφεύγει πως η βία έχει αίτια – και για πολλά απ’ αυτά τα αίτια είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι.
Αν γίνει μια διαδήλωση κατά της βίας, κάποιοι απ΄ αυτούς τους διάσημους θα αναγκαστούν να δώσουν το παρών. Το αστείο είναι πως θα διαδηλώσουν κατά της βίας, έχοντας δίπλα τους τους σωματοφύλακές τους.
http://pitsirikos.net/2010/05/%CE%B7-%CF%86%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B1-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1-%CF%83-%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%B8%CE%B5%CE%AF/ 

Στ' αρχίδια μας η Ιστορία.

Ο Κουίσλινγκ Σαμαράς, ο Κουίσλινγκ Βενιζέλος και ο Κουίσλινγκ Κουβέλης...

...η μοίρα τ' όρισε,  αύριο Δευτέρα 14-1-2013, ν' αναβιώσουν την αρχέγονη παράδοση των Εφιαλτών, καθώς θα υπογράφουν με χέρι σταθερό σαν του δολοφόνου,  το παρακάτω:

όπως άλλωστε έκαναν οι προκάτοχοί τους το Μάρτιο, και οι προκάτοχοι των προκατόχων τους τα προηγούμενα χρόνια των μνημονίων και των προ-προηγούμενων χρόνων της κατοχής και των ακόμα πιο πίσω χρόνων. 

  

Μα θα μου πείτε, θα έρθει κάποτε η Ιστορία να τους κρίνει, θα τους βρει λερούς μ' όλου του κόσμου τα εγκλήματα στην πλάτη και θα τους βάλει στη θέση που τους αξίζει, με φόντο τα συντρίμμια που αφήσανε και τις τιμωρίες που δεν δόθηκαν όσο τα πράγματα ήταν ακόμα ζεστά. 

Στ' αρχίδια μας η Ιστορία. Αυτά είναι για τους θρησκόληπτους, που βολεύονται να αφήνουν το σήμερα να γλιστρά σε ένα απροσδιόριστο και μακρινό αύριο, όπου όλα τάχατες τότε θα κριθούν συνολικά. Μέχρι τότε όμως όλοι μας θάμαστε νεκροί, και οι απόγονοι δεν θα θυμούνται, το πολύ πολύ κάποιο ευαίσθητο τρισέγγονο να φτύσει με σιχασιά στον τάφο του προγόνου του. Ούτε καν οι ιστορικοί δεν θ' ασχολούνται. Ελάχιστα τα δημοσιεύματα, τα πιο πολλά περιθωριακά, άνευρα και χλιαρά, κι ο κόσμος ακινητοποιημένος και αναίσθητος, βουβός και μοιραίος. 

Στ' αρχίδια του κι αυτουνού. 

Ο πόλεμος λένε αποκτηνώνει, αφυδατώνει από αισθήματα και συναισθήματα, μπλοκάρει τις σκέψεις, ακρωτηριάζει τη βούληση και την ελπίδα, εξοντώνει τα κίνητρα και τις προσδοκίες, στήνει γύρω απ' τον καθένα τείχη, κονταίνει τις κινήσεις του σώματος και του μυαλού, μικραίνει τις χειρονομίες, συρρικνώνει το ανθρώπινο και μεγεθύνει το ζωώδες.     

Κι εμείς τώρα έχουμε πόλεμο. Τι κι αν δεν πέφτουν βόμβες από πάνω. Αυτό που μαρτυράει πότε υπάρχει πόλεμος και πότε όχι, είναι τα θύματα. Κι όταν τα θύματα είναι πολλά, κι όταν υπάρχει θύτης και όχι κάποιο γεγονός φυσικό και θεόσταλτο, τότε ναι, υπάρχει πόλεμος.  Και κρίμα στους λαούς που λιποψύχησαν, που τσλαπατήθηκαν, που αφέθηκαν να λεηλατηθούν και μάλιστα αμαχητί και συναινετικά. Όποιες και να είναι οι εξελίξεις, τίποτε το καλό δεν προμηνύεται για το μέλλον.

http://e-cynical.blogspot.gr/2013/01/blog-post_13.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+Cynical+%28CYNICAL%29 

ΣΥΡΙΖΑ και καταλήψεις

13/01/2013

Από την Εποχή

Η εβδομάδα ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο για τον ΣΥΡΙΖΑ και κλείνει με τον χειρότερο. Τη Δευτέρα είχαμε δηλαδή μια λαμπρή στιγμή, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαρατέθηκε μετωπικά με το Mega, το Μπομπολέικο και το όλον σύστημα της διαπλοκής. Την Παρασκευή όμως, είδαμε τη μεγάλη υποχώρηση στο θέμα της καταστολής των καταλήψεων, που σηματοδοτήθηκε από τη συνέντευξη στον Real FM του συντρόφου Τσίπρα. Αν δεν πρόκειται για άστοχες εκφράσεις του προφορικού λόγου, και όντως η απόφαση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αποστασιοποιηθεί από τις διωκόμενες αυτή τη στιγμή καταλήψεις, τότε τόσο το λαϊκό κίνημα  όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπουν σε σκληρή δοκιμασία.
Πρώτα απ’ όλα, αν δεν αναχαιτιστεί τώρα η φασίζουσα γραμμή της κυβέρνησης στο πεδίο των ελευθεριών, πολύ γρήγορα η ίδια η Αριστερά θα βρεθεί σε ασφυκτικό κλοιό. Χτες ήταν οι μετανάστες, σήμερα οι αναρχικοί, αύριο οι αριστεροί και οι συνδικαλιστές. Χτες έπρεπε να καταδικαστεί η «βία», σήμερα η «ανομία», αύριο ο «ιδεολογικός εξτρεμισμός». Χτες ήταν στο στόχαστρο η εξέγερση, σήμερα η πολιτική ανυπακοή, αύριο η όποια  πολιτική δράση εναντιώνεται στο Μνημόνιο. Αν η κατάληψη ενός εγκαταλελειμμένου κι ετοιμόρροπου σπιτιού θεωρείται πλέον έγκλημα καθοσιώσεως, δεν θα θεωρηθεί το ίδιο και μια κατάληψη επιχείρησης από απλήρωτους εργαζόμενους ή ενός άδειου κτιρίου από άστεγους; Κι αν καταδικάζουμε την «ανομία» (sic) εν γένει, πώς μπορούμε να υπερασπιστούμε τα κινήματα «Δεν Πληρώνω» ή τις επανασυνδέσεις ρεύματος στα σπίτια αυτών των  φτωχοδιαβόλων που παλεύουν για την επιβίωση; Το έχουμε ξαναπεί πολλές φορές: Η υποχωρητικότητα απέναντι στις επιθέσεις του ταξικού αντιπάλου δεν τον καταπραΰνει, αλλά τον οδηγεί στην αποθράσυνση.  Όποιος παίρνει τα λίγα, θα ζητήσει και τα περισσότερα. Ήδη ο Πρετεντέρης επιτίθεται στα… τρομοκρατικά δημοσιεύματα του left.gr με στόχο τη φίμωση της ιστοσελίδας. Ένα νέο ιδιώνυμο αρχίζει να κάνει την εμφάνιση του.
Πέρα όμως από την κεντρικοπολιτική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, το να αφεθούν οι καταλήψεις στις τύχες τους θα δώσει ζωτικό χώρο στους φασίστες. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα η Villa Amalias αποτέλεσε φραγμό στην επέκταση της φαιάς πανούκλας των κατ’ επάγγελμα κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα. Η ανυπαρξία της θα κάνει πολύ πιο εύκολη την εξαγωγή της φασιστικής τρομοκρατικής δραστηριότητας σ’ άλλες γειτονιές του κέντρου. Και ας μην έχει κανένας την αυταπάτη ότι η υιοθέτηση της χρυσαυγίτικης ατζέντας από την κυβέρνηση θα κάνει περιορίσει τους ναζί. Η διεθνής εμπειρία ενισχύει την εκτίμηση ότι θα γίνουν πιο επιθετικοί στο δρόμο και ο λόγος τους πιο ηγεμονικός στο δημόσιο διάλογο.
Αλλά οι καταλήψεις δεν είναι μόνο αντιφασιστικό ανάχωμα. Αυτές καθ’ αυτές χρήζουν υπεράσπισης ως χώροι συλλογικότητας, αυτοοργάνωσης, αντιεμπορευματικής έκφρασης. Σε καταλήψεις, στέκια και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους παίρνει ανάσες κοινωνικότητας και βρίσκει χώρο δημιουργικής πολιτικής δράσης ένας ολόκληρος κόσμος που σε διαφορετική περίπτωση θα ασφυκτυούσε στην αλλοτροιώση της εξατομίκευσης και του εμπορεύματος. Γι’ αυτό η εμβέλεια των αυτοδιαχειριζόμενων στεκιών ξεπέρασε αυτήν του αναρχικού χώρου. Είναι άλλωστε  χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι αριστεροί και αριστερές εμπλέκονται σε ανάλογα εγχειρήματα.
Έχει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ αρκετούς και (ισχυρούς) λόγους για να στηρίξει το κίνημα υπεράσπισης των καταλήψεων. Ωστόσο, νομίζω ότι η στάση που θα υιοθετήσει τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πιο σημαντική για τον ίδιο, παρά για το κίνημα. το οποίο ούτως ή άλλως θα υπάρξει (έστω κι αποδυναμωμένο) γιατί εκφράζει  μια υπαρκτή κοινωνική ανάγκη.  Ένας ΣΥΡΙΖΑ φοβισμένος και υποχωρητικός, ένας ΣΥΡΙΖΑ που εντέλει αποδέχεται το πλαίσιο του αντιπάλου,  όχι μόνο δεν θα μπορέσει να διευρυνθεί, αλλά γρήγορα θα απολέσει τα ερείσματά  του στον (καθόλου ευκαταφρόνητο αριθμητικά) κόσμο της αντίστασης. Κυρίως όμως θα χάσει τα ερείσματά του στις καρδιές των χιλιάδων αριστερών που είδαν στην υπόθεσή του την πιο μεγάλη ελπίδα των τελευταίων δεκαετιών.
Γιάννης Αλμπάνης
http://yalmpanis.wordpress.com/2013/01/13/%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82/ 

Η πεπονόφλουδα του κυρίου Πεπόνη

Η πεπονόφλουδα του κυρίου Πεπόνη

Του Κώστα Βαξεβάνη
Ο Οικονομικός Εισαγγελέας Γρηγόρης Πεπόνης, δυστυχώς πάτησε την πεπονόφλουδα. Πιστεύω, (θέλω να πιστεύω για να είμαι ειλικρινής) από άγνοια των ηλεκτρονικών μέσων. Μερικές ώρες πριν δημοσιευτεί η αποκάλυψη του HOT DOC για το τι επεξεργασία έγινε στο στικάκι με τη Λίστα, ανακοίνωσε πως η ημερομηνία αλλοίωσης ήταν η 8η Ιουλίου του 2011. Ως αποδεικτικό αυτής της άποψης, ο κύριος Εισαγγελέας δεν έχει προσκομίσει κάποια πραγματογνωμοσύνη, αλλά μια εκτύπωση των στοιχείων των αρχείων Excel, από τα οποία φαίνεται πως ένα στικάκι έχει αντιγραφεί από άλλο στικάκι στις 2:02 το μεσημέρι της 8ης Ιουλίου του 2011. Αυτό και τίποτα άλλο. Ούτε αλλοίωση, ούτε ιστορικό επεξεργασίας. Ένα απλό copy δηλαδή.
Ο καθένας πιο σχετικός από τον ίδιο, θα μπορούσε να του πει, πως ένα μικρό παιδί, μπορεί να κάνει ένα στικ από άλλο στικ και η αντιγραφή να δείχνει ό,τι ώρα θέλει, αλλάζοντας τα settings στο κομπιούτερ. Προχρονολογώντας δηλαδή την αντιγραφή. Αν για παράδειγμα ο κύριος Βενιζέλος ο οποίος παρέλαβε τη λίστα από τον κύριο Διώτη ήθελε να τον ενοχοποιήσει, μπορούσε αντί να παραδώσει το USB που παρέλαβε, να κάνει ένα αντίγραφο προχρονολογημένο. Έτσι στο αρχείο αυτό, δεν θα φαινόταν κανένα άλλο στοιχείο (πότε έγινε από το CD,πότε εκτυπώθηκε, αν υπήρξαν πιθανές αλλοιώσεις κλπ). Αυτή η πιθανότητα μάλιστα θα έπρεπε να είναι αντικείμενο της εισαγγελικής έρευνας, αφού ο Βενιζέλος, κράτησε επί 7 μήνες το στικάκι στο σπίτι του και δεν το παρέδωσε στο υπουργείο.
Η επιπόλαιη διαρροή για ένα επιπόλαιο στοιχείο, λίγες ώρες μετά την πρόταση παραπομπής του Παπακωνσταντίνου, δημιουργεί μόνο σύγχυση και απαξιώνει το έργο της Δικαιοσύνης, του οποίου ο κύριος Πεπόνης υπήρξε από τους καλούς εκφραστές.
Αν ο κύριος Πεπόνης, από τις 6 Ιανουαρίου που επικοινώνησα μαζί του, δεχόταν να παραλάβει τα στοιχεία της πραγματογνωμοσύνης που έκανε το HOT DOC, θα είχε αποφύγει ο ίδιος την πεπονόφλουδα και η χώρα μια ταλαιπωρία. Η διοχέτευση ωστόσο προς τα έξω των στοιχείων που συγκέντρωσε αποδεικνύουν κάτι πολύ σημαντικό. Το USB που παραδόθηκε από τον Βενιζέλο στο γραφείο Σαμαρά, ενδεχομένως να μην έχει πληροφορίες για το ιστορικό της λίστας, αν αυτό έχει αντιγραφεί από άλλο USB με στόχο την αλλοίωση των αποδεικτικών στοιχείων για την αλλοίωση. Ενδέχεται μοναδικό αξιόπιστο τεκμήριο να είναι το ηλεκτρονικό στικάκι που έχουμε στην κατοχή μας. Αν λοιπόν αυτό παραδοθεί στη Δικαιοσύνη, αποκαλύπτονται όλα τα στοιχεία για την αρχική εγγραφή από το CD. Και πρέπει να απαντηθούν τα ερωτήματα που μπαίνουν.
Αν εξάλλου, εμείς πιστοποιήσουμε πως το USB μας, προήλθε από αντίγραφο πριν την παραλαβή του Βενιζέλου, τότε πρέπει ο Βενιζέλος να εξηγήσει πώς το δικό του CD, είναι «τυφλό».
Αυτά για ξεκίνημα.
Υ.Γ. Βασικό ερώτημα παραμένει γιατί δεν αξιοποίησαν τη λίστα. Αν ήταν νόμιμη τότε έχουν κάνει παράβαση καθήκοντος και απιστία. Αν ήταν παράνομη, τότε ο Βενιζέλος επί 7 μήνες κατείχε στο σπίτι του παράνομα, παράνομο υλικό και κατέστησε τον πρωθυπουργό αποδέκτη προιόντων εγκλήματος δίνοντάς του παράνομο υλικό.

http://harryklynn.blogspot.gr/2013/01/blog-post_6264.html 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το βουνό κι ο Μωάμεθ

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το βουνό κι ο Μωάμεθ

Όπως σοφά κάποιος έγραψε "Μην περιμένετε την Επανάσταση. Η Επανάσταση έγινε. Την έκανε το Κεφάλαιο και νίκησε!"
Επομένως εμείς που βρισκόμαστε από την άλλη πλευρά, αυτή τη στιγμή καλούμαστε να κάνουμε διαχείριση της ήττας μας και όχι αντεπανάσταση.
Αυτά τα αναφέρω ως εισαγωγή σε όσα θέλω να πω περί ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίον οι μισοί κατηγορούν ότι παραείναι ακραίος για τα γούστα τους, αφού στους κόλπους του έχει αναρχικούς και άλλες δυνάμεις ανατροπής του συστήματος και οι άλλοι μισοί τον κατηγορούν ότι παραείναι ελαφρύς για τα γούστα τους καθώς συμπλέει με απόψεις νοικοκυραίων και άλλες δυνάμεις ήπιας διαχείρισης του συστήματος.
Ποια είναι η αλήθεια;
Ότι είναι και τα δύο!
 
Έχει ειπωθεί ξανά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στη θέση που είναι επειδή παράτησε τις δικές του θέσεις και υιοθέτησε τις απόψεις, τις επιδιώξεις και την ψυχολογία των πλατειών, των κοινωνικών και εργασιακών κινητοποιήσεων και διεκδικήσεων.
Δεν πήγε ο κόσμος στον ΣΥΡΙΖΑ. Πήγε ο ΣΥΡΙΖΑ στον κόσμο.
Και αυτό συνεχίζει να κάνει και σήμερα.
Πηγαίνει με τα νερά του κόσμου που αντιτίθεται από μερικώς έως και ολικώς στην κυβερνητική διαχείριση της κρίσης.

Τα γκάλοπ είναι μισοστημένα, αλλά περιλαμβάνουν και κάποιες αλήθειες αξιοποιήσιμες, τις οποίες επιβεβαιώνουμε όσοι κινούμαστε στην κοινωνία και συνομιλούμε με αρκετό κόσμο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πιάσει ταβάνι, προς το παρόν τουλάχιστον.
Αν δε γίνει κάτι συνταρακτικό, πέρα από τα γνωστά που, αν και συνταρακτικά, δε μας συντάραξαν όσο θα νομίζαμε, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν περνά το 30% ούτε με σφαίρες.
Και αν δεν το περάσει και αρκετά μάλιστα, κυβέρνηση δε βλέπει ούτε με κυάλι.
Το μνημονιακό στρατόπεδο είναι ευέλικτο και έχει και πανίσχυρα όπλα, με κυριότερο όλων τα ΜΜΕ.
Εξάλλου έχει αλλάξει πλέον τακτική και καταστέλλει εν τη γενέσει του οποιοδήποτε ξέσπασμα κάποιας εστίας κοινωνικής διεργασίας. Δεν ξανακανει το λάθος της ανοχής, όπως το διάστημα 2010-11, ανοχή που επέτρεψε να ζυμωθεί πολιτικά ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού που προηγουμένως κοιμόταν ατάραχο.



Όταν εξάλλου πολλοί κάναμε αγώνα να ξεσηκώσουμε κόσμο να αντισταθούμε, να προλάβουμε το κακό της υπογραφής ιδίως της δεύτερης Δανειακής Σύμβασης το Φεβρουάριο, προειδοποιώντας ότι, αν αυτή υπογραφεί και ψηφιστεί, τότε τα πράγματα είναι πλέον πολύ δύσκολα, δεν το λέγαμε για πλάκα ούτε προπαγανδίζαμε κάτι ούτε κάναμε ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής.
Απλώς έτσι είχαν τα πράγματα. Όταν μπει η ταφόπλακα από πάνω, μετά οι δυνατότητες λιγοστεύουν.
Όπως φωνάζαμε και τότε, έτσι λέω και τώρα ότι μετά από εκείνη την υπογραφή τα πράγματα είναι διαφορετικά σε σχέση με πριν.
Υπάρχουν πολύ μικρότερα περιθώρια στην ομαλή ανατροπή τους.
Η πρώτη Δανειακή ήταν κωλόχαρτο και μάλιστα πέρα ως πέρα παράνομο.
Η δεύτερη όμως είναι πολύ δεσμευτικότερη και ορισμένες διατάξεις της καθιστούν την ομαλή ανατροπή της πάρα πολύ δύσκολη.
Και απαιτεί τουλάχιστον ένα πολύ μεγάλο και πλατύ λαϊκό μέτωπο για να αντιμετωπιστεί από μια μελλοντική κυβέρνηση της αριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν ένα όπλο μόνο μπορεί να έχει και να επικαλεστεί: το λαό που αντιστέκεται. Και όχι μόνο ποιοτικά. Κυρίως ποσοτικά.
Εδώ όμως υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα: ο λαός μας δεν αντιστέκεται.
Αποδέχθηκε την ήττα και πλέον στην πλειοψηφία του, αντιλαμβάνεται πως έτσι θα ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια της κρίσης και ίσως της ζωής του, και περιμένει μπας και τσιμπήσει κάνα ξεροκόμματο από την παρούσα κατάσταση.
Άλλοι μένουν υπομένοντας, άλλοι έφυγαν ή ετοιμάζονται να φύγουν όπως-όπως στο εξωτερικό και άλλοι ψάχνουν να βρουν πώς θα τη βολέψουν.
Αυτοί που αντιστέκονταν, στην πλειοψηφία τους έχουν απογοητευθεί, διότι ενθουσιάστηκαν την εποχή των μεγάλων κινητοποιήσεων και η απότομη προσγείωση στη μικροαστική ανεκτικότητα τούς τραυμάτισε το ηθικό, ίσως και ανεπανόρθωτα.



Και τώρα τι ζητάμε από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Να ικανοποιεί σχεδόν 2 εκατομμύρια "θέλω", όσα και τα "θέλω" κάθε πολίτη που τον στήριξε;
Πρώτα απ' όλα αυτό είναι ανέφικτο, λόγω του ετερόκλητου χαρακτήρα αυτού του πλήθους.
Μια ματιά στα ευρήματα των exit poll του Ιουνίου αρκεί για να καταδείξει πως ήμασταν όλοι μας διαφορετικοί: αριστεροί, κεντρώοι, σοσιαλιστές, πατριώτες, διεθνιστές, σοσιαλδμοκράτες, αναρχικοί, κομμουνιστές μέχρι και... εθνικιστές ήταν που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές.
Σε κάποιες έρευνες μάλιστα αναδείχτηκε κι ένα άλλο θέμα: ότι π.χ. στο μεταναστευτικό έχει μετατοπιστεί σημαντικά η άποψη του μέσου ψηφοφόρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Παλιότερα ήταν το αμιγώς φιλομεταναστευτικό, διεθνιστικό κόμμα, αλλά τώρα εισρέοντας στους κόλπους του πολίτες από διαφορετικές ιδεολογίες, αναγκαστικά τον μετατόπισαν.
Ομοίως στα ζητήματα πολιτικής κάλυψης ακραίων μεθόδων κοινωνικής αντίστασης.
Οι παλιοί τάσσονταν εν συνόλω υπέρ, ενώ τώρα έχει ενταχθεί στο κόμμα αυτό ένα μεγάλο ποσοστό μετριοπαθέστερων πολιτών, που δεν ενστερνίζονται τέτοιου είδους ενέργειες και που αν δεν είχαν ενταχθεί αυτοί, ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα θα ήταν ακόμη το μικρό άτακτο αδερφάκι του ΚΚΕ με ένα ποσοστό το πολύ 5-6%.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ περίμενε πολύ.
Από τον Ιούνη μέχρι το Δεκέμβρη περίμενε να δει τις διαθέσεις του λαού.
Είδε ανεκτικότητα, διάθεση για διαχείριση και όχι για ακραίες και ακαριαίες πολιτικές ενέργειες.
Είδε υποτονικότητα στο εργασιακό μέτωπο.
Σε ορισμένες περιπτώσεις προσπάθησε να βγει μπροστά και να τραβήξει τον κόσμο, αλλά αυτό δεν τράβηξε.
Είδε απ' την άλλη, τις δημοσκοπήσεις και το εν γένει κλίμα στην κοινωνία να διαμορφώνεται υπό την ατζέντα του "φρόνιμου κι υπάκουου παιδιού" στα μνημονιακά ζητήματα και την ατζέντα του "νόμου και της τάξης" στα άλλα ζητήματα.
Κακά τα ψέματα, ο κόσμος τσιμπάει. όλοι μας τσιμπάμε.
Το σύστημα είναι παντοδύναμο.
Μας πάει και μας φέρνει όπου, όποτε και όπως θέλει.
Μας επιβάλλει το θέμα συζήτησης, το ύφος και το όριο των απόψεων που δύνανται να γίνουν ανεκτές.



Καλείται ο ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσει στο προαιώνιο ερώτημα αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα.
Δηλαδή να απαντήσει στο ερώτημα: θα μένει σταθερός στις θέσεις του και θα περιμένει το λαό να τον προσεγγίσει;
Ή θα μετακινείται αυτός προς τα κει που κινείται ο λαός;
Δεν υπαρχει σωστή απάντηση.
Την πρώτη τακτική την ακολουθεί δεκαετίες τώρα το ΚΚΕ, με αποτέλεσμα της δημιουργία μιας μικρής μειοψηφίας χωρίς ιδιαίτερο ρόλο στην κοινωνία. Είναι ιδεολογικά κάθαρό, αλλά είναι και στο 6-7% μια ζωή.
Η δεύτερη τακτική είναι οππορτουνιστική και φυσικά διατρέχει κινδύνους αφομοίωσης, λαϊκισμού κλπ.
Δεν υπάρχει κάτι σωστό απ' τα δύο.
Όποιο δρόμο κι αν διαλέξεις, ενέχει το ρίσκο του να μην πιάσει και να κατηγορηθεί ότι αν έκανε το αντίθετο, θα ήταν καλύτερα και σίγουρα θα βρεθούν ουλάχισοτν οι μισοί να σε κατηγορήσουν γιατί δεν διάλεξες τον άλλο δρόμο.
Πάντοτε ο καλύτερος παικτης μιας ομάδας εξάλλου, είναι αυτός που δεν έπαιζε στον αγώνα χθες.

Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ μετακινείται διαρκώς για να βρει το λαό, τους πολλούς. Το όριο αυτών που αποφασίζουν να ρισκάρουν στα εκβιαστικά διλήμματα των κυβερνώντων ήταν το 27% και μάλλον βαίνει μειούμενο, καθώς η καθεστωτική προπαγάνδα αφενός και η αριστερή μίρλα αφετέρου έχουν πάντοτε εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Οι υπόλοιποι δεν γουστάρουν σπασμωδικές κινήσεις και είναι μεγάλο ρίσκο το να περιμένεις να ξυπνήσει ο Βελουχιώτης μέσα τους.
Ε, και ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, προκειμένου να μην καταντήσει ΚΚΕ, ακολουθεί την τάση της κοινής γνώμης για μετριοπαθέστερη στάση.
Αφού ο Μωάμεθ δεν πάει στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ.
Το αν κάνει καλά το βουνό, θα κριθεί εκ του αποτελέσματος δυστυχώς.
Διότι ακόμη κι αν το βουνό περίμενε αιωνίως τον Μωάμεθ, πάλι θα το κατακρίναμε για δογματισμό και νωχελικότητα.
Το ένα ζήτημα, οπότε, είναι αν θα καταφέρουν να συναντηθούν το βουνό και ο Μωάμεθ και το σημαντικότερο είναι, αν και όταν συναντηθούν εν τέλει, προς τα πού θα πάνε μαζί. Αν και πόσο θα παρεκκλίνουν από τον αρχικό τους προορισμό.
Πάντως είναι καλύτερα, αν δε γίνεται αλλιώς, να παρεκκλίνεις κάπως από τον αρχικό σου προορισμό και να πας λίγο παραπέρα, παρά να μην πας καθόλου.
Εάν εξάλλου επιθυμούμε και ετοιμάζουμε την επανάσταση, δε χρειαζόμαστε σε κάτι τον ΣΥΡΙΖΑ. Πάμε και μόνοι μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κοινοβουλευτικό κόμμα και επομένως είναι επιλογή πολιτικής και κοινοβουλευτικής διαχείρισης της κατάστασης και όχι επιλογή επανάστασης με την κυριολεκτική έννοια του όρου τουλάχιστον.

Δεν κατηγορώ λοιπόν τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε γιατί ενστερνίζεται κάποιες φορές άτακτες μεθόδους ούτε γιατί έχει στους κόλπους του αναρχικούς.
Από πότε εξάλλου το να είσαι αναρχικός αποτελεί ποινικό αδίκημα; Μια ιδεολογία, όπως όλες οι άλλες είναι και μάλιστα η κατ' εξοχήν υποστηρικτική στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες.
Αλλά δεν τον κατηγορώ ούτε γιατί δείχνει πολλές φορές να ενστερνίζεται τη φρασεολογία και την κοσμοθεωρία του μικροαστού νοικοκυραίου.
Ούτε αυτό εξάλλου είναι εξ ορισμού κακού. Στην πραγματικότητα, όλοι μικροαστοί νοικοκυραίοι είμαστε, που απλώς κάνουμε κάποια διαλειμματάκια σε καταστάσεις κοινωνικής έντασης.

Και δεν τον κατηγορώ για ένα λόγο: γιατί προσπαθεί από κάπου να μας "πιάσει", να πάει με τα νερά μας, εμάς των πολλών.
Αλλά δε μας πιάνει πουθενά!
Γιατί εμείς, μπροστά στο να μην αποδεχθούμε επιμέρους απόψεις ή πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ με τις οποίες δε συμφωνούμε, είμαστε ικανοί να αποδεχθούμε να μας κυβερνά επ' αόριστον η ληστρική συμμορία των μνημονίων!



Έχουμε εθιστεί ως λαός σε μια παράδοξη διαδικασία:
Όταν πρόκειται για την αριστερά, βάζουμε τον πήχυ στο.... Θεό και της ζητάμε να περάσει πάνω απ' αυτόν. Αν δεν τα καταφέρει, μαύρο φίδι που την έφαγε. Δεν την δικαιολογούμε λάθη, αστοχίες, μικρότητες, φιλοδοξίες, διαφορετικές επιμέρους τακτικές ή απόψεις. Δεν της δικιολογούμε τίποτα.
Όταν πρόκειται για ΟΛΕΣ τις άλλες παρατάξεις, τότε βάζουμε τον πήχυ στο πάτωμα και προκειμένου να τις ανεχτούμε, ζητάμε μόνο να κάνουν το ελάχιστο βήμα-άλμα, για να το περάσουν!
Έτσι έχουμε ως λαός πάντοτε διαφορετική μονάδα μέτρησης της ανοχής και της υποστήριξης ενός πολιτικού χώρου.
Η αριστερά πρέπει να πιάνει και να ξεπερνά το μέγιστο, ενώ οι υπόλοιποι αρκεί να ξεπερνούν το ελάχιστο.

Έτσι, ποτέ δε θα αλλάξει τίποτα σ' αυτόν τον τόπο.
Θα ανεχόμαστε δεκαετίες, και αιώνες ίσως, την ίδια καθεστωτική ελίτ να εγκληματεί κατά των ζωών μας κι εμείς, όσο θα τσακωνόμαστε για το αν θα πρέπει να στρίψουμε το πηδάλιο λίγο πιο αριστερά ή λίγο πιο δεξιά, τόσο θα καθίσταται πιο βέβαιο πως θα πέσουμε στο βράχο που βρίσκεται μπροστά μας.
Θα βριζόμαστε μεταξύ μας για το αν πρέπει η αριστερά να υπηρετεί στην πολιτική της καθημερινότητα τον ιδεολογικό της ρόλο της ανατροπής ή τον θεσμικό της ρόλο ως κοινοβουλευτικό κόμμα και...
Μέχρι να το λύσουμε το ζήτημα, θα μας έχουν πάρει και τα σώβρακα.
Υγιαίνετε.

http://toixo-toixo.blogspot.gr/2013/01/blog-post_13.html