ΟΙ OFFSHORE ΚΟΝΟΜΕΣ ΤΟΥ MISTER JUMBO ...

ΟΙ OFFSHORE ΚΟΝΟΜΕΣ ΤΟΥ MISTER JUMBO ...

The $43 million bond deal

Another way Greeks use offshore companies is to buy and sell bonds — thus keeping the arrangements cloaked in secrecy and avoiding taxes on the profits, according to Panayiotis Douvis, author of the book Offshore Activities and former director of investigations at the Greek Financial Crimes Unit.

Apostolos Vakakis.On February 21, 2007, a Cyprus law firm created an offshore company in the BVI  called Karpathia Ltd. It used the same registered agent as the Greek military contractor, Commonwealth Trust Limited. It named two companies as nominee directors of Karpathia.

Documents obtained by ICIJ reveal that the single shareholder behind the mysterious entity was Apostolos Vakakis, chairman of the retail conglomerate Jumbo SA, one of Greece’s largest companies.

In July 2007, Karpathia purchased 3.5 million convertible bonds issued by Jumbo SA for €36.7 million ($49.7 million), according to records from Greece’s security and exchange commission. Within the next six months, while Jumbo’s stock remained stable, Karpathia made a windfall: It sold 2.85 million bonds for €65.1 million ($92.6 million) –a $43 million profit, financial records show.

The buyers of the bonds remained anonymous and are part of the mystery surrounding the transaction.

Vakakis did not answer detailed questions sent to him by ICIJ, but he said in an email: “I have declared officially all without exception my transactions that should be announced in public, as provided by relevant Greek legislation.”

Vakakis also said that capital gains from buying and selling bonds at the time of Karpathia’s transaction was “absolutely tax-free anyway” in Greece. He didn’t respond to a follow-up question from ICIJ about whether Karpathia’s capital gains had at any point become taxable dividends upon distribution to him, the sole shareholder of the offshore company.

“One does not use a legal entity in order to hide the identity of the beneficial owner by using shadow names but to be able to complete a transaction in a straightforward manner,” said Vakakis.

Πηγή: International Consortium of Investigative Journalists 

http://lobbystasgr.blogspot.gr/2013/04/offshore-mister-jumbo.html#more

Το Lobbystas.gr ρωτά τον κ. Βακάκη. Αποστόλη έχουν γίνει συναλλαγές μεταξύ offshore σου στην Κύπρο και στα Βritish Virgin Islands; 

http://lobbystasgr.blogspot.gr/2013/04/jumbo-british-virgin-islands.html#more

ΠΟΛΑΝ-«ο Αντώνης Σαμαράς ουδέποτε είχε σχέση με την Άννα Βίσση»

Οκτώ χρόνια σχέσης διατήρησε η Άννα Βίσση με τον σημερινό πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά. Οι δυο τους γνωρίστηκαν μέσω του Μανώλη Μητσιά –φίλος και των δύο- ο οποίος τότε εμφανιζόταν στο ίδιο κέντρο με την Άννα Βίσση. Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και οι δυο τους δείχνουν πραγματικά ερωτευμένοι, παρόλο που δεν τους συνδέει τίποτα εκ πρώτης όψεως. Εκείνη τραγουδίστρια, εκείνος ένας πολλά υποσχόμενος πολιτικός μιας και είναι ήδη βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας από την Καλαμάτα. Οι δυο τους, μετά από τριβή τόσων χρόνων, έδινε τέλος στη σχέση του και τραβούσε ο καθένας τον δρόμο του. Εκείνο που δεν είναι και ιδιαίτερα γνωστό είναι πως δέκα πέντε χρόνια μετά και όταν η Άννα Βίσση μίλησε σε συνέντευξή της για την άγνωστη σχέση της με τον Αντώνη Σαμαρά ενώ εκείνη ήταν ήδη με τον Νίκο Καρβέλα, ο γνωστός πολιτικός απαρνήθηκε τη σχέση του μαζί της. Τότε ο Νίκος Καρβέλας, θέλοντας δημόσια να υπερασπιστεί τη γυναίκα του με δηλώσεις του στο «Βήμα» είχε πει πως «πολιτικός που δεν έχει guts να παραδεχτεί πως έχει ερωτευτεί τις γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή του παρά μόνο τη γυναίκα του είναι ή απογοητευτικός ή ψεύτης». Το τότε κόμμα του Αντώνη Σαμαρά που πλέον δεν υπάρχει, η «Πολιτική Άνοιξη» είχε αναγκαστεί τότε να εκδώσει ανακοίνωση στην οποία ανέφερε πως «ο Αντώνης Σαμαράς ουδέποτε είχε σχέση με την Άννα Βίσση». 


Πηγή: http://www.gossip-tv.gr/showbiz/story/147409/anna-bisse-oi-antres-pou-perasan-apo-te-zoe-tes-kai-te-stigmatisan#ixzz2PWE9vHKt

Η Ολλανδία με το κεφάλι στη δίνη της κρίσης

Η Ολλανδία με το κεφάλι στη δίνη της κρίσης

Όπου και να γυρίσεις το κεφάλι σου αυτό τον καιρό ακούς κυβερνήσεις και αρχηγούς κρατών να παραδέχονται ανοιχτά ότι «κάναμε» ή «έγιναν» λάθη. Κι αναρωτιέσαι, πώς στο καλό έτυχε και όλοι μαζί οι σοφοί να πέσουν την ίδια περίοδο ακριβώς στο λάθος; Όλοι μαζί ταυτόχρονα; 

Στην Ελλάδα βρήκαμε τη δικαιολογία στο «υπερτροφικό δημόσιο» και στους αναρίθμητους δημοσίους υπαλλήλους, στην Ιταλία στις κρατικές σπατάλες και στα μπούνγκα-μπούνγκα του Σίλβιο, στην Ισπανία στα φαραωνικά έργα και τις παραθεριστικές κατοικίες, στην Πορτογαλία στα δεν ξέρω τι, ένα μίγμα από όλα τα προηγούμενα με ολίγην από δημοσίους υπαλλήλους ως το απαραίτητο καρύκευμα στη σούπα των λαθών, στις ΗΠΑ στα ανεξέλεγκτα δάνεια, μόνο η Γερμανία τα έκανε όλα σωστά, και δεν περιέπεσε στον πειρασμό, το ίδιο και η Φιλανδία και το κολλητήρι της η Ολλανδία. Βέβαια, υπάρχουν πολλά ράμματα για τη γούνα της Γερμανίας η οποία ακόμα μπορεί να κρύβει κάτω απ’ το χαλί τα χάλια της ναυαρχίδας της, τής Deutsche Bank,  και των μεγαλοεταιριών της, στο βαθμό που θα καταφέρουν να επιβιώσουν χωρίς τα «μαύρα» τους ταμεία, τα οποία όπως πάνε τα πράγματα θα μείνουν ανενεργά για πολύ καιρό ακόμα .

Δυστυχώς για τη Γερμανία, και ίσως ευτυχώς για τους υπόλοιπους ταλαίπωρους της Ευρωζώνης, η Ολλανδία δεν θα μπορεί για πολύ ακόμα να στέκεται στο πλευρό της. Άλλο να βλέπεις στα χαρτιά τα νούμερα να μιλάνε από καιρό για το υπέρογκο ιδιωτικό χρέος των Ολλανδών, κι άλλο να τα βλέπεις να ζωντανεύουν και να ρίχνουν αληθινά χαστούκια.

Η Ολλανδία, είναι πλέον γεγονός και επισήμως, ότι δεν μπορεί άλλο να κρύβεται ότι δεν βρίσκεται σε κρίση, σε κρίση οικιστική, λίγο πολύ όπως και οι ομοιοπαθείς της στις ΗΠΑ, Ισπανία και Ιρλανδία.

Η πορεία προς το «λάθος» γνωστή και μη εξαιρετέα: Οι τράπεζες μοίραζαν αφειδώς δάνεια για κατοικία, σε ποσά τα οποία υπερέβαιναν πολλές φορές το ετήσιο εισόδημα των αιτούντων ή ακόμα και την αξία της κατοικίας. Οι ιδιοκτήτες, αφ’ ενός τύγχαναν φορολογικών διευκολύνσεων, αφ’ ετέρου επένδυαν τα δανεικά σε διάφορα funds που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια με μεγαλύτερες αποδόσεις από τους τόκους, με την προοπτική σε κάποιο σύντομο μεταγενέστερο χρόνο να πουλήσουν το σπίτι σε υψηλότερη τιμή, αφού οι τιμές συνέχιζαν ν’ ανεβαίνουν, και να ξεπληρώσουν αφ’ ενός το δάνειο, αφ’ ετέρου να βάλουν και κάτι στην άκρη απ’ αυτό.

Μόνο που τους πρόλαβε η κρίση! Οι τιμές των σπιτιών κάνουν χαμηλές πτήσεις, οι φορολογικές διευκολύνσεις κόπηκαν ήδη από φέτος, τα νοικοκυριά βρίσκονται σε αδυναμία πληρωμής και οι τράπεζες ανακαλύπτουν ότι από τα δις των δις που έδωσαν σε οικιστικά δάνεια κάποια δεν θα τα δουν ποτέ να επιστρέφουν στα ταμεία τους.  Καμιά άλλη χώρα στην ΕΖ δεν βρίσκεται τόσο βαθιά στο χρέος όσο η Ολλανδία, αναφέρει το Spiegel. Αυτή τη στιγμή οι τράπεζες έχουν γύρω στα 650 δις δάνεια-φούσκα στα τεφτέρια τους, ενώ το μέσο ιδιωτικό χρέος ανέρχεται στο 250% του μέσου ετήσιου εισοδήματος. Για σύγκριση, το μέσο καταναλωτικό χρέος του Ισπανού  ανέρχεται μόνο στο 125%.

Ενός κακού, όπως λέει και το ρητό, μύρια έπονται. Η Ολλανδική ανταγωνιστικότητα, δύσκολα θα βγάλει τη χώρα από το χρέος με τέτοιο βάρος. Η ανεργία ήδη αυξάνει με ασυνήθιστους ρυθμούς, επισήμως στο 7.7%, χωρίς να συνυπολογίζονται οι 800,000 εργαζόμενοι με μπλοκάκι, που είναι κι εδώ αόρατοι. Μόνο το Φεβρουάριο, 755 επιχειρήσεις κήρυξαν πτώχευση, πρωτοφανές νούμερο από το 1981, και να σκεφτείς ότι ο χρόνος ακόμα δεν περπάτησε. Και η ανεργία δεν χτυπάει πλέον τους ανειδίκευτους, αλλά και τους «εξειδικευμένους».

Ο πρωθυπουργός Dijsselbloem ανήγγειλε περικοπές 4.5 δις, στα γνωστά της υγείας, παιδείας, πρόνοιας κλπ, οι οποίες όμως θα εφαρμοστούν από του χρόνου, διότι όπως δήλωσε: "Sticking the knife in even more deeply" would be "very, very unreasonable." Προσέξτε τον εμφατικό διπλασιασμό του «very», όταν απευθύνεται στο εκλογικό σώμα, όπου εντελώς τυχαία ξαναθυμάται τις σοσιαλδημοκρατικές του ρίζες. Τo ίδιο και το «unreasonable”, όταν πρόκειται για τους άρειους του Βορά, κι όχι για τους μαυριδερούς του Νότου.

Οι Ολλανδοί ήδη νοιώθουν την κοφτερή άκρη του μαχαιριού να τους αγγίζει στο σβέρκο. Θα συνεχίζουν άραγε να γλείφονται στην ποδιά της Μέρκελ; Είναι αλήθεια ότι το βλέπω λιγάκι χλομό. 

Αχ, τι ωραία που περνάμε εις τας Ευρωζώνας! http://e-cynical.blogspot.gr/2013/04/blog-post.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+Cynical+(CYNICAL)

Όταν ο Πομάκος νιώσει… Πομάκος, τότε αυτόματα θα νιώσει και θα είναι Έλληνας!

Όταν ο Πομάκος νιώσει… Πομάκος, τότε αυτόματα θα νιώσει και θα είναι Έλληνας!

Από έναν Θρακιώτη δάσκαλο
Αγαπητοί συνάδελφοι, 
Είναι γνωστό σε όλους πως το κράτος μας κάνει εδώ και χρόνια τα πάντα για να σώσει την αγαπημένη μας πατρίδα. 
Για να το επιτύχει αυτό έχει επιλέξει την οδό της οικονομικής μας εξαθλίωσης και παράλληλα της ψυχολογικής και ηθικής. Κάνει δηλαδή τα πάντα, για να μην κάνει τίποτα.
Την ίδια ώρα λοιπόν, που στην ίδια χώρα οι περισσότεροι απογυμνώνονται οικονομικά (χάνοντας όλο και περισσότερα στηρίγματα), σε κάποιους άλλους χαρίζονται απλόχερα (με σχετική αμοιβαιότητα πάντα) χρηματικά πακέτα διόλου ευκαταφρόνητα την σήμερον ημέρα.
Τώρα πολύ εύλογα θα αναρωτιέστε, ποιοι μπορεί να είναι αυτοί που καρπώνονται αυτά τα απλόχερα χαρισμένα δώρα.

Κοιτάζοντας όμως κανείς για λίγο πια το δέντρο και όχι το δάκτυλο, τότε χωρίς μεγάλη δυσκολία ξεκινά να αναζητά τον χρηματοδότη και όχι τον παραλήπτη.
Συνάδελφοι!
Μπορεί για κάποιους από εσάς να είναι πολύ σημαντικό, το ποιά παράταξη θα κερδίσει τις εκλογές ή το ποιος συνάδελφος θα μας αντιπροσωπεύσει στα εκπαιδευτικά συμβούλια. Για μένα όμως σημαντικότερο όλων αυτών είναι το κάτω από ποια σημαία θα ξυπνήσει αύριο η οικογένειά μου και κάτω από ποια σημαία θα αναπαύονται οι παππούδες μου.
Κύριοι και κυρίες,
Κατάγομαι από την Θράκη, από την πόλη της Κομοτηνής. Εκεί από την14 Μαΐου του 1920 τιμούμε και γιορτάζουμε κάθε χρόνο την απελευθέρωσή μας από τον τουρκικό ζυγό. Ξέρετε, μετά από τα παρακάτω, δεν θα ‘ναι υπερβολή να δηλώσω πως ακόμη και μέχρι σήμερα, το έτος 2012, ο τόπος μου διέπεται από κάποιας μορφής τουρκοκρατία.
Η Θράκη κατοικείται σήμερα από περίπου 350.000 ανθρώπους, Έλληνες, πολίτες. Γύρω στους 120.000 από αυτούς είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Αυτοί λοιπόν αποτελούν και τη γνωστή ελληνική μουσουλμανική μειονότητα. Οι 60.000 από τους 120.000 είναι οι τουρκοφανείς (κοινωνική ομάδα που διασπάται σε αρκετές μικτότερες υποομάδες). Γύρω στους 20.000 είναι οι Ρομά και 40.000 είναι οι Πομάκοι.
Εδώ και πολλές δεκαετίες η τουρκική αλυτρωτική πολιτική, με την κρατική ανοχή-προδοσία, στα πλαίσια μιας ανύπαρκτης (κυρίως από την απέναντι πλευρά) ελληνοτουρκικής φιλίας, θέτει τις βάσεις και σπέρνει τους σπόρους της πολύ μεθοδικά, έτσι ώστε την στιγμή του θέρους να μαζέψει ευκολότερα πολύ περισσότερους καρπούς.
Έτσι λοιπόν ακόμα και η πιο καλόβουλη προσπάθεια ερμηνείας των κινήσεων της Τουρκίας στη Θράκη, είναι αδύνατον και ουτοπικό να μην καταλήξει στις προ πολλών ετών μελετημένες και σταδιακά υλοποιημένες και υλοποιούμενες βλέψεις των γειτόνων.
Το σχέδιο έχει ως εξής:
Τουρκοποίηση του συνόλου του μουσουλμανικού πληθυσμού, δημιουργία θρακικού ζητήματος (καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως του αυτοπροσδιορισμού), αίτημα για συνδιοίκηση, ανεξαρτητοποίηση και τελικά προσάρτηση. Και όλα αυτά, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, μόνο με την χρήση δημοψηφισμάτων.
Ποιο είναι λοιπόν το μέσο για να επιτευχτεί το σχέδιο; Η μη τουρκοφανής μουσουλμανική μειονότητα, η οποία ανέκαθεν και συστηματικά κακοποιείται από σύσσωμο το ελληνικό κράτος και αντιμετωπίζεται σαν κάτι ξένο, προβληματικό και εχθρικό.
Η λυσσαλέα και απρόσκοπτη γειτονική προπαγάνδα για την εμφύτευση τουρκικής συνείδησης στη μειονότητα και η παράλληλη και συστηματική αδιαφορία-κακοποίηση-προδοσία από μέρους της ελληνικής πολιτείας, σπρώχνουν όλο και πιο επικίνδυνα κοντά τη μειονότητα στην αγκαλιά της «μητέρας» Τουρκίας.
Επειδή είμαι λοιπόν και του επαγγέλματος γνωρίζω πως τα παραδείγματα είναι αυτά που μένουν. Παραπάνω μίλησα για χαρισμένα πακέτα χρημάτων από κάποιους σε κάποιους άλλους και μάλιστα σας προκάλεσα να αναζητήσετε τον πομπό και όχι τον δέκτη. 500 ευρώ μηνιαίως είναι το ποσό που παρέχει ο ζάπλουτος Τούρκος επιχειρηματίας Ομάρ Μπαμπά για κάθε παιδί που εγκαταλείπει το ελληνικό σχολείο για να φοιτήσει σε ιδιωτικό μουσουλμανικό ιεροσπουδαστήριο, χάριν της ορθότερης εκμάθησης του Ισλάμ κατω από τη σκέπη βέβαια της τουρκικής κυβέρνησης.
Χίλια ευρώ ετησίως για κάθε κεφάλι ανήλικου κοριτσιού που θα φορά την παραδοσιακή τούρκικη μαντίλα (η οποία θεωρείται χρόνια τώρα παρωχημένη στην γείτονα) παρέχει άτυπα το τουρκικό προξενείο.
Το Πομακόπουλο που ουδεμία σχέση έχει με την τούρκικη κουλτούρα και γλώσσα καλείται να μάθει δίχως άλλη επιλογή τρείς άγνωστες προς αυτό γλώσσες, από την πρώτη κιόλας δημοτικού. Και αυτό γιατί η ελληνική πολιτεία δείχνει να μην αναγνωρίζει το πομάκικο κομμάτι της μουσουλμανικής μειονότητας και με τη βία σπρώχνει το μικρό παιδί στην σύγχυση, στην αμάθεια και έπειτα στην τουρκοποίηση καθώς μέσα στα μειονοτικά σχολεία οι γλώσσες που διδάσκονται είναι τα τούρκικα, τα αραβικά και τα ελληνικά (καμία αναφορά στα πομάκικα).
Εδώ και χρόνια προσφέρονται δωρεάν δορυφορικά πιάτα (συνδεδεμένα άμεσα με τα τούρκικα ραδιοτηλεοπτικά μέσα) κυρίως στα ορεινά χωριά της Θράκης (πομακοχώρια) όπου μέχρι σήμερα το σήμα των ελληνικών δικτύων δεν έχει φτάσει ή είναι ανεπαρκές.
Στο κέντρο της Κομοτηνής εδώ και κάποια χρόνια δεσπόζει, κάτω από τη σκέπη ενός νεόκτιστου και πολυτελούς κτηρίου, η μεγαλοπρεπής τούρκικη τράπεζα Ζιράατ Μπανκη οποία δανείζει, επιλεκτικά σε μουσουλμάνους αλλά και συλλόγους που φωνάζουν ότι είναι τούρκικοι, με χαμηλά επιτόκια 3% ενώ οι ελληνικές με 14%. Αποτέλεσμα αυτών είναι ο χριστιανός να πουλά και ο μουσουλμάνος (η τράπεζα στην ουσία) να αγοράζει γη.
Ο εγκληματικός (όχι μόνο για τη Θράκη) “Καλλικράτης” μετέτρεψε τους δήμους της Κομοτηνής σε τέσσερεις, με αποτέλεσμα να μην ισχύει πλέον η κοινωνική ισορροπία στους πληθυσμούς των νέων δήμων και έτσι δυο από τους τέσσερεις δήμους να έχουν για άρχοντα μουσουλμάνο, εκλεκτό εννοείται του τουρκικού προξενείου και έτοιμο να λειτουργήσει προς όφελος του.
Η επίσης εγκληματική κομματική λίστα έφερε επικίνδυνα αποτελέσματα στην περιοχή. Τα κόμματα που είχαν αξιώσεις στην περιοχή είχαν ως πρώτο όνομα στη λίστα μουσουλμάνο (εκλεκτό του προξενείου) με αποτέλεσμα δύο από τους τρείς βο«υ»λευτές του νομού Ροδόπης να είναι τελικά από τους παραπάνω «εκλεκτούς».
Όπως φαίνεται τα παραδείγματα είναι πολλά και τα συναντά κανείς καθημερινά και σε όλα τα κομμάτια της κοινωνίας της Θράκης.
Το ζήτημα είναι ότι εφόσον το επίσημο κράτος εδώ και δεκαετίες κάνει τα πάντα για να μην κάνει τίποτα, ο κλήρος πέφτει μόνο σε εμάς τους πολίτες. Εύλογα θα διερωτάται κανείς τι μπορεί να κάνει για να βοηθήσει. Το λιγότερο αλλά συνάμα σημαντικότατο που μπορεί να κάνει κάποιος από εδώ είναι αρχικά να ενημερωθεί για το ζήτημα και έπειτα να μεταλαμπαδεύσει το ζήτημα ως «ιεραπόστολος» και να το γνωστοποιήσει σε όσο το δυνατό περισσότερους συμπολίτες μας.
Στόχος δεν είναι η ελληνοποίηση των Πομάκων. Στόχος είναι η συνειδησιακή τους αφύπνιση. Όταν ο Πομάκος νιώσει Πομάκος τότε αυτόματα θα νιώσει και θα είναι Έλληνας!
zagalisa.gr
http://lithosfotos.blogspot.gr/2013/04/blog-post_864.html

ΕΡΩΤΗΣΗ Λαφαζάνη, Στρατούλη, Ουζουνίδου, Φωτίου Προς τον κ. Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας

ΕΡΩΤΗΣΗ Λαφαζάνη, Στρατούλη, Ουζουνίδου, Φωτίου
Προς τον κ. Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας
Θέμα : Εξοντωτικές αυξήσεις ασφαλιστικών εισφορών για τους Μηχανικούς στο ΕΤΑΑ

Σε συνέχεια της υπ΄ Αριθμ. Πρωτ. 1987/21-9-2012 ερώτησης Βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για τις αυξήσεις στις εισφορές των Μηχανικών, επανερχόμαστε διαπιστώνοντας ότι η τρικομματική συγκυβέρνηση συνεχίζει την προσπάθεια εξόντωσης των εργαζομένων. Σε στενό συντονισμό με τη ηγεσία του ΕΤΑΑ, επιτίθεται στους Μηχανικούς του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΤΕΕ), θέτοντας σε εφαρμογή τις διατάξεις του άρθρου 44 του Ν. 3986/11 που αφορά στις νέες ασφαλιστικές εισφορές των μηχανικών. Πριν λίγες μέρες μάλιστα, στις κινητοποιήσεις της 28ης Μαρτίου, επιστράτευσε τα ΜΑΤ για να εμποδίσει την είσοδο των μηχανικών στο Ταμείο τους ενώ, με την πραξικοπηματική συμπεριφορά του Προέδρου του ΕΤΑΑ, επιχειρεί να εμποδίσει την αντιμετώπιση των ζωτικής σημασίας ασφαλιστικών προβλημάτων που έχουν θέσει οι εκπρόσωποι των μηχανικών, στη συνεδρίαση της διοίκησης του ταμείου.
Παρά τις διαπιστώσεις των Υπουργών για βούλιαγμα των δραστηριοτήτων των Μηχανικών και παρά τις εξαγγελίες για ενεργοποίηση ασφαλιστικού Κλάδου Προνοιακών Παροχών, η Κυβέρνηση εμμένει στις υπέρογκες αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών, με υποχρεωτική ένταξη ανά τριετία σε ανώτερη ασφαλιστική κατηγορία και με τη συνεχιζόμενη απόδοση εισφορών υπέρ του Ταμείου Αλληλεγγύης, στο οποίο όμως οι Μηχανικοί δεν μπορούν να ενταχθούν.
Οι εργαζόμενοι Μηχανικοί έχουν ενημερώσει, επανειλημμένως και σε όλους τους τόνους την Κυβέρνηση, ότι δεν αντέχουν τις υπάρχουσες ασφαλιστικές εισφορές, πόσο μάλλον τις αυξημένες, σε πρώτη φάση άνω του 25%. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΤΑΑ, 27.943 Μηχανικοί δεν εξόφλησαν το β' εξάμηνο του 2012 τις εισφορές τους. Ένα ποσοστό 40% των ελεύθερων επαγγελματιών (περίπου 8.000 ασφαλισμένοι) έχουν προβεί σε διακανονισμό με αβεβαιότητα για τη δυνατότητά τους να ανταπεξέλθουν στην επόμενη δόση και 3.778 εταιρείες δεν έχουν πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων σε αυτές Μηχανικών. Πολύ μεγάλο ποσοστό των νέων διπλωματούχων δεν κάνουν πλέον έναρξη επαγγέλματος για να αποφύγουν τις υπέρογκες εισφορές. Για τον ίδιο λόγο, παρατηρείται κύμα πρόωρης συνταξιοδότησης και αθρόες αιτήσεις διαγραφής από το ΤΕΕ, προκειμένου να διακοπεί και η ατέρμων διόγκωση χρεών. Ως αποτέλεσμα των προηγουμένων, η προ τριετίας αναλογία μεταξύ ενεργών και συνταξιούχων, επτά προς ένα, ήδη μετατρέπεται σε δύο προς ένα.
Το ΤΕΕ, κατά τους προηγούμενους μήνες, κατέθεσε αίτηση αναστολής κατά της επίμαχης διάταξης. Περαιτέρω, η Αναλογιστική Μελέτη κατ’ ανάθεση του ΤΕΕ, του Δρ. Αλέξανδρου Ζυμπίδη, καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, τα συμπεράσματα της οποίας έχουν τεθεί σε γνώση όλων των Αρμοδίων, προβλέπει ότι η αύξηση των εισφορών θα οδηγήσει τον Ασφαλιστικό Φορέα σε ελλειμματική τροχιά. Τέλος, η Νομική Υπηρεσία του ΕΤΑΑ αποφάσισε ότι υφίσταται σοβαρό πρόβλημα εφαρμογής της διάταξης του εδ. γ’ παρ. 15 του αρ.44 του Ν. 3986/11 για την Ειδική Προσαύξηση, για την επίλυση του οποίου απαιτείται ιδιαίτερη νομοθετική παρέμβαση δια τυπικού νόμου.
Σε ότι αφορά τα ταμειακά διαθέσιμα του ΤΣΜΕΔΕ (άνω των 3 δις), που είχαν κατατεθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος, με κυβερνητική ευθύνη μετατράπηκαν σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια ελληνικού δημοσίου. Με το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων και τη δανειακή σύμβαση της 26ης Οκτωβρίου 2011, το ΤΣΜΕΔΕ έμεινε με το 50% της αξίας των διαθεσίμων του, που προέρχονται αποκλειστικά από τις εισφορές των ασφαλισμένων. Οι απώλειες για το ταμείο ξεπερνούν το 1,5 δισεκατομμύριο €, χωρίς να συνυπολογιστούν η μη καταβολή της κρατικής χρηματοδότησης (άλλα 500 εκατ. €), αλλά και η υπαγωγή της Attica Bank σε διαδικασία «κουρέματος».
Η κυβέρνηση και η Τρόικα εμφανίζονται να «αντισταθμίζουν» με τα νέα χαράτσια, υπέρογκων αυξήσεων των εισφορών, τις απώλειες που υπέστη το ΤΣΜΕΔΕ από τις μνημονιακές πολιτικές και κυρίως από την εφαρμογή του PSI και να εξυπηρετούν τα ελλείμματα άλλων ασφαλιστικών φορέων, μιας και ο Κλάδος των Μηχανικών του ΕΤΑΑ είχε πλεόνασμα 385 εκ. ευρώ το 2011. Ουσιαστική όμως επίπτωση των αυξήσεων θα είναι η δραματική υποβάθμιση της δημόσιας ασφάλισης, λόγω της αδυναμίας των ασφαλισμένων να καταβάλλουν υπέρογκα αυξημένες εισφορές, καθώς και η επακόλουθη κατάρρευση των εσόδων των ταμείων και η βίαια εξώθηση των λίγων, που θα διατηρήσουν την δυνατότητα, στις αβέβαιες και περιορισμένης επάρκειας ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

Επειδή, από την Αναλογιστική Μελέτη του ΤΕΕ τεκμηριώθηκε ότι η εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 44 του Ν. 3986/11, σε συνδυασμό με τις απώλειες που υπέστη το ΤΣΜΕΔΕ από τις μνημονιακές πολιτικές και κυρίως από την εφαρμογή του PSI, θα οδηγήσει τον Ασφαλιστικό Φορέα σε ελλειμματική τροχιά.
Επειδή, η εφαρμογή μιας διάταξης, με διαπιστωμένη ελλειμματική προοπτική για τον Ασφαλιστικό Φορέα και με εκκρεμή την Απόφαση αναστολής από το ΣτΕ, συνεπάγεται πολιτικές, δεοντολογικές και ποινικές ευθύνες για τους Αρμόδιους.
Επειδή, η Διοίκηση του ΕΤΑΑ αποφάσισε την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 44 του Ν. 3986/11, που αφορά στις νέες ασφαλιστικές εισφορές των μηχανικών, παρά τη διαφορετική ερμηνευτική άποψη της Νομικής Υπηρεσίας του Ταμείου.
Επειδή, οι Μηχανικοί αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις, λόγω της αυξανόμενης ανεργίας και ύφεσης στους κλάδους δραστηριοποίησής τους.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός:

Σε ποιες ενέργειες θα προβεί προκειμένου να μην εφαρμοστούν οι νέες εξοντωτικές αυξήσεις στις εισφορές των Μηχανικών του ΕΤΑΑ;

Οι ερωτώντες βουλευτές

Λαφαζάνης Παναγιώτης

Στρατούλης Δημήτρης

Ουζουνίδου Ευγενία

Φωτίου Θεανώ

«Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν Άνθρωπος, των μεν όντων ως έστιν, των δε ουκ όντων ως ουκ έστιν»

Σε αυτό το σύντομο άρθρο θα ασχοληθώ με την ελληνικής ιστορία ως πηγή έμπνευσης του προτάγματος της αυτονομίας. Οι πηγές που θα αναφερθούν είναι οι πιο γνωστές και δεν καλύπτουν όλο το εύρος των στοιχείων που μας χρειάζονται για να στηρίξουμε την άποψη μας. Με αφορμή λοιπόν την άνοδο του εθνικισμού και την αποδοχή των ιδεών του ναζισμού από ένα μέρος της Ελληνικής κοινωνίας, υπάρχει μια τάση σήμερα από μια μερίδα ανθρώπων να θεωρούν τα ακροδεξιά κόμματα ως γνήσιους φορείς του Ελληνικού πολιτισμού, με αποτέλεσμα να γίνονται κινήσεις δημιουργίας σχολείων που θα διδάσκουν στα παιδιά την «πραγματική ελληνική Ιστορία», ενώ οποιαδήποτε άλλη θεώρηση της ελληνικής ιστορίας βαφτίζεται ως «μπολσεβίκικη», «ανθελληνική», και Νέο-ταξική. Όποιο είδος γνώσης δηλαδή δεν συνάδει με το χριστιανικό και φυλετικό φαντασιακό τείνει να θεωρείται ως εχθρικό προς την υποτιθέμενη ιστορική αλήθεια του λαού και της παιδείας του. Κάνουν όμως λάθος. Η αρχαία Ελλάδα δεν αποτελεί προνόμιο ούτε των αστών, ούτε των εθνικιστών, αλλά ούτε και ένας αγνοημένος και αδιάφορος χώρος επαναστατικής έμπνευσης όπου κυριαρχεί η ‘ταξική’ δουλοκτητική κοινωνία, όπως τόσα χρόνια μας το παρουσιάζουν οι θιασώτες του ψευδο-επαναστατικού προτάγματος του Μαρξισμού. Η πραγματικότητα που προκύπτει από την μελέτη της αρχαιοελληνικής λογοτεχνίας αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή οι ρίζες, τόσο της επαναστατικής σκέψης, όσο και η συμπεριφορά του αυτόνομου και ολοκληρωμένου δημοκρατικού αμφισβητία πολίτη, βρίσκονται στην Αρχαία Ελλάδα. Το αυτόνομο- αντιεξουσιαστικό κίνημα σε όλο τον κόσμο εμπνέεται από τις πολιτική δομή των Ελληνικών Πόλεων και της άμεσης δημοκρατίας, (Παρισινή κομμούνα 1870, επανάσταση του 1905, τα πρώτα soviet, η CNT το 1936 στην Ισπανία, τα Ουγγρικά συμβούλια κ.λ.π) όσο κανένας άλλο πολιτικός χώρος. Τα διδάγματα για μια συνεχή αμφισβήτηση της εξουσίας και για ένα πολιτικά ελεύθερο τρόπο ζωής συναντώνται στη σκέψη δεκάδων φιλοσόφων, καλλιτεχνών, και τραγικών ποιητών, για τους οποίους φυσικά ελάχιστα ακούσαμε να αναφέρονται στα μαθητικά μας χρόνια. Ο 20ός αιώνας μπορεί να αποκαλείται ο αιώνας των τεχνολογικών επιτευγμάτων και της καταναλωτικής ευημερίας, αλλά πολιτικά τουλάχιστον ποτέ δεν ξέφυγε από το μεταφυσικό-οντολογικό πλαίσιο του Πλατωνισμού και του Χριστιανισμού.

Στην ουσία ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός ποτέ δεν εκτιμήθηκε στις σωστές του διαστάσεις, που δεν είναι άλλες από αυτές της χειραφέτησης, της αυτονομίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Τα επαναστατικά σπέρματα της σκέψης των αρχαίων διανοητών είναι παρόντα σε πολλά συγγράμματα που φυσικά αποσιωπήθηκαν από την κυρίαρχη κουλτούρα. Από τα Ομηρικά κιόλας έπη, και συγκεκριμένα στην Ιλιάδα, ο Θερσίτης είναι εκείνος που πρώτος υψώνει το ανάστημα του στην εξουσία του βασιλιά Αγαμέμνονα, βρίζοντας και χλευάζοντας την αλαζονεία του και φυσικά βιώνει την άμεση καταστολή της εξουσίας του. Αργότερα ο σοφιστής Πρωταγόρας λέγοντας το περίφημο «Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν Άνθρωπος, των μεν όντων ως έστιν, των δε ουκ όντων ως ουκ έστιν». (μτφ: Μέτρο για όλα τα πράγματα αποτελεί ο Άνθρωπος. Για όσα υπάρχουν, ότι υπάρχουν και για όσα δεν υπάρχουν, ότι δεν υπάρχουν), δεν μας κηρύσσει τίποτα άλλο παρά την ανθρώπινη αυτονομία. Ο άνθρωπος είναι εκείνο το ον που στηριζόμενο στη λογική του σκέψη και στις αισθήσεις του έχει την ικανότητα να ανακαλύπτει την αλήθεια και να κρίνει το δίκαιο, ενώ με την ταυτόχρονη αμφισβήτηση του θεού που αναφέρεται στο απόσπασμα «Περί μεν Θεών ούκ έχω ειδέναι, ουθ’ως εισίν ουθ’ως ούκ εισίν ουθ’οποίοι τινές ιδέαν, πολλά γαρ τα κωλύοντα ειδέναι ή τ’αδηλότης και βραχύς ων ο βίος του ανθρώπου», (Για τους θεούς δεν μπορώ να γνωρίζω τίποτα. Ούτε ότι υπάρχουν, ούτε ότι δεν υπάρχουν, ούτε τι λογής μορφή έχουν. Γιατί είναι πολλά τα όσα εμποδίζουν να τους γνωρίζουμε: από τη μία το άδηλο του ζητήματος και από την άλλη η συντομία της ανθρώπινης ζωής), γκρεμίζεται κάθε θεϊκή προέλευση της αλήθειας και της ετερονομίας των ανθρώπινων κοινωνιών. Αλλού ο Αισχύλος τονίζει το «τους πάντας θεούς εχθαίρω» (Μισώ όλους τους θεούς) που συμπληρώνει την παραπάνω άποψη, που μαζί με το «Κράτος τε βία» (το κράτος ταυτίζεται με την βία) επιβεβαιώνει τον πυρήνα του αντιεξουσιαστικού προτάγματος ούτε «Ούτε θεός, Ούτε αφέντης».

Από την άλλη ο ιστορικός Θουκυδίδης με το «Άνδρες γαρ Πόλις» (Τη Πόλη την αποτελούν οι άνθρωποί της), περιγράφει με τρείς λέξεις την έννοια της συλλογικής αυτονομίας. Μόνο οι πολίτες της πόλεως, της κοινωνίας θα λέγαμε σήμερα, μπορούν να συμβάλλουν στην αυτοθέσμιση της, πράγμα που σημαίνει ότι αυτοί είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι του πολιτικού τους γίγνεσθαι. Την ίδια στιγμή η απουσία εκπροσώπων της πολιτικής ζωής μας τονίζεται στην φράση του Αριστοτέλη «Δημοκρατία εστίν μεν πολιτεία, εν η κλήρω διανέμονται τας αρχάς» (Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα εκείνο όπου τα αξιώματα μοιράζονται με κλήρωση). Στην οριζόντια δομή της Αθήνας του 5ου αιώνος η έννοια του εκπροσώπου ήταν άγνωστη. Όλες οι αποφάσεις παίρνονταν συλλογικά στην εκκλησία του Δήμου και οι ίδιοι οι πολίτες τις εκτελούσαν, ενώ προηγουμένως είχε προηγηθεί συζήτηση με εξαντλητικά επιχειρήματα για ζητήματα που αφορούσαν σχεδόν τα πάντα, καθημερινής φύσεως προβλήματα όπως και ζητήματα πολέμου. Το περίφημο δίπολο “Οπλίτης – Πολίτης” που αναγγέλλουν τα κακέκτυπα του πατριωτισμού για να τονίζουν το ηρωικό στρατιωτικό παρελθόν των αρχαίων Ελλήνων που υποτίθεται πρέπει να μιμηθούμε, εκτός του ότι δεν λαμβάνει υπόψη την έννοια του πολίτη με την έννοια της συμμετοχής που αναφέραμε παραπάνω, σαν δεύτερο όρο του δίπολου, παραλείπει να δει ότι ο πόλεμος ήταν αποτέλεσμα συνέλευσης και όχι εντολή κάποιου ανώτερου ιεραρχικά ηγέτη που αποφάσισε να κάνει πόλεμο για τα συμφέροντα μιας οικονομικής ελίτ. Με τα σημερινά δεδομένα φυσικά ‘ο πόλεμος’ μπορεί, ύστερα από συνέλευση των πολιτών, να στραφεί και εναντίον των σφετεριστών της ζωής του, των εξουσιαστών δηλαδή και να δημιουργηθεί έτσι ένας ταξικός – κοινωνικός πόλεμος πράγμα που συνέβαινε αρκετά συχνά και στον αρχαίο κόσμο αν ρίξει κανείς μια ματιά στο έργο του Αριστοτέλη «Αθηναίων Πολιτεία».

Στο κοινωνικό επίπεδο η έλλειψη μισαλλοδοξίας και απαξίωσης για τον ξένο είναι εμφανέστατη σε πολλούς διανοητές. Πρώτα ο Ηρόδοτος θεωρεί τον ελληνικό πολιτισμό ως αποτέλεσμα επιδράσεων πολιτιστικών στοιχείων άλλων πολιτισμών αποδεικνύοντας έτσι ότι η ετερότητα αποτελεί βασικό της πολιτικής κουλτούρας του 6ου και 5ου π.χ. αιώνα. Εκεί όμως που φαίνεται έντονα το στοιχείο της ανοιχτότητας της Πόλεως είναι το απόσπασμα που μας σώζεται από τον σοφιστή Αντιφώντα: «έπει φύσει πάντα πάντες ομοίως πεφύκαμεν και βάρβαροι και Έλληνες είναι», (Όλοι οι άνθρωποι δηλαδή είναι από τη φύση ίσοι και οι Έλληνες και οι βάρβαροι), και ολόκληρο το κείμενο που βρέθηκε αναφέρει τα εξής: [Εκείνους που κατάγονται από πατέρες ευυπόληπτους τους σεβόμαστε και υποκλινόμαστε μπροστά τους, ενώ εκείνους που κατάγονται από ταπεινή οικογένεια ούτε τους σεβόμαστε ούτε υποκλινόμαστε μπροστά τους. Ως προς αυτό λοιπόν το πεδίο συμπεριφοράς μας, έχουμε γίνει βάρβαροι, απολίτιστοι, γιατί ως προς τη φυσική μας υπόσταση όλοι έχουμε φτιαχτεί από την ίδια φύση και οι Βάρβαροι και οι Έλληνες...ως προς τις φυσικές μας ιδιότητες ούτε οι βάρβαροι διαφέρουν σε τίποτε (για να θεωρούνται κατώτεροι) ούτε οι Έλληνες (για να θεωρούνται ανώτεροι), αφού αέρα αναπνέουμε όλοι με το στόμα και τη μύτη και τρώμε όλοι με τη βοήθεια των χεριών μας...]. Φράση μοναδική που ρίχνει χαστούκι σε όσους θέλουν να χρησιμοποιήσουν το ιστορικό παρελθόν για να στηρίξουν απόψεις περί ρατσισμού και καθαρότητας της φυλής, ενώ ταυτόχρονα εξυψώνει στο αίσθημα δικαιοσύνης και ισότητας που διαπερνά τους ενεργούς πολίτες της Αθήνας. Για το ζήτημα του νόμου και της ταξικής του διάστασης ο Ανάχαρσης αναφέρει: «Οι Νόμοι μοιάζουν με τον ιστό της αράχνης. Όπως δηλαδή σε αυτόν, άμα πέσει καμιά μύγα ή κανένα κουνούπι πιάνεται, ενώ άμα πέσει καμιά σφήκα ή μέλισσα τον σχίζει και φεύγει, έτσι και στους νόμους, άμα πέσει στη λαβίδα τους κανένα φτωχός πιάνεται, ενώ άμα πέσει κανένας πλούσιος ή ισχυρός, τον τσακίζει κι ελεύθερα διαφεύγει» Στο ίδιο πνεύμα κινούνται και οι Κυνικοί με πρωτοπόρο τον Διογένη που αποκαλεί τον εαυτό του «πολίτη του Κόσμου» καθώς και τον Ζήνωνα τον Κιτιέα που σαν άλλος P. J. Prοudhon αναφέρει ότι «οι καρποί ανήκουν σε όλους και η γη σε κανέναν». Ασκούσε κριτική στην πολυτέλεια και σαν αρχαίος ‘situationist’ θεωρούσε ψεύτικη και παραπλανητική κάθε επίδειξη πλούτου και δύναμης. Η δε αντι-κρατική του φιλοσοφία φαίνεται στα λίγα αποσπάσματα που έχουν σωθεί και όπου οραματίζεται μια κοινωνία ελεύθερη και α-κρατική, χωρίς άρχοντες, στρατό, δικαστήρια, αστυνομία, ναούς και χρήματα. Οι άνθρωποι οφείλουν να ζουν με αλληλεγγύη και να ορίζουν μόνοι τη νομοθεσία που θα τους διέπει. Λέει χαρακτηριστικά ότι «δεν πρέπει ζούμε χωριστά σε κράτη και δήμους, παρά όλους να τους λογαριάζουμε για συνδημότες και συμπολίτες μας, και μια ζωή και οργάνωση να υπάρχει για τους πάντες».

Όσα αναφέρθηκαν αποτελούν μια μικρή εικόνα του βασικού άξονα στον οποίο κινείται η αρχαία ελληνική πολιτική σκέψη και από την οποία μπορούμε να αντλήσουμε σπέρματα αυτονομίας, ελευθερίας και αλληλεγγύης για μια κοινωνία που να σέβεται τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Δυστυχώς τα κείμενα που έχουν σωθεί είναι ελάχιστα. Η καταστροφή τους υπήρξε ανεπανάληπτη, τόσο από τους φορείς της Χριστιανικής μισαλλοδοξίας, όσο και από τους εκάστοτε εξουσιαστές που έβλεπαν σε αυτά τα κείμενα της δημοκρατικής λογοτεχνίας ένα μελλοντικό εχθρό. Δεν τυχαίο άλλωστε που τα έργα του Πλάτωνα σώθηκαν σχεδόν ακέραια καθώς και των Νέο-Πλατωνικών, κλασσικοί διανοητές που εξυμνήθηκαν από το σύστημα και οι θεωρίες του αποτέλεσαν δεκανίκι σε βασιλιάδες, φεουδάρχες, φασίστες, κοινοβουλευτικούς και κάθε είδους δυνάστη. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι και οι λέξεις κλειδιά που οδηγούν τους αγώνες μας έχουν επίσης την ρίζα τους στο αρχαίο – ελληνικό φαντασιακό τρόπο αντίληψης των πολιτικών πραγμάτων: Αν – αρχία ( χωρίς αρχή, χωρίς εξουσία και κυβέρνηση) και Δημο – κρατία ( Ο δήμος κυβερνά αυτόνομα – αυτοδίκαια – αυτοτελώς, χωρίς εκπροσώπους και ειδικούς).

κείμενο από Miltos C.

http://eagainst.com/articles/%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1/

Η ΖΕΤΤΑ ΣΕ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟ....

Η ΖΕΤΤΑ ΣΕ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟ....

ΑΠΟ ΤΑ ΤΟΠΙΚΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΠΛΕΩΝ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΡΟΥΤΟ Η ΖΕΤΤΑ ΜΑΚΡΗ.
ΘΑ ΓΕΛΑΣΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕ ΠΙΚΡΑΜΜΕΝΟΣ...
ΑΙ ΚΙΟΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΡΑΔΙΚΙΟΥ!!!

Η ίδια, μιλώντας σήμερα στο ραδιόφωνο του Alpha 989 είπε:

«Ο Θανάσης ο Νάκος δε νομίζω ότι θα το επέτρεπε αυτό που έγινε. Το γύρισαν πίσω το στεφάνι που έστειλα, ζήτησα να ανάψω ένα κερί, με κόπο το κατάφερα και αυτό. Για έναν άνθρωπο που επί είκοσι χρόνια εκπροσωπούσε τον νομό είναι τουλάχιστον ύβρις να μην πήγαινα να τον αποχαιρετήσω».
ΝΑΙ ΖΕΤΤΑ ΜΟΥ ΘΑ ΣΗΚΩΝΟΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΕΠΕΡΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΡΕΑ!!!!!
ΛΙΓΕΣ ΦΩΤΟ ΤΩΡΑ ΠΡΙΝ ΤΑ ΜΠΟΤΟΞ.

 ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΗΘΩΡΟΥΣ

 

ΚΑΙ ΕΔΩ ΜΙΑ ΝΑ ΚΡΙΝΕΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ.ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ

ΟΥΠΣ.......ΛΑΘΑΚΙ....

 

http://anemosantistasis.blogspot.gr/2013/04/blog-post_1010.html

Διαβαστε κατι λιγο παλιο αλλα επικαιρο, για το τι εστι ζεττα.

Γιατί θα έπρεπε να ντρέπεται η Ζέττα Μακρή

Καλησπέρα Voliotaki,
Προβληματίστηκα πολύ πριν μπω στην διαδικασία να γράψω αυτές εδώ τις γραμμές κι αυτό γιατί προσπάθησα να σταθμίσω όλες τις παραμέτρους, ώστε να μην αδικήσω κανέναν.

Ήμουν κι εγώ ένας από τους δεκάδες αυτούς τρελούς που χθες το πρωί βρεθήκαμε στο Εκθεσιακό Κέντρο, για την κοπή της πίτας της αγαπημένης μας ομάδας. Εκείνης δηλαδή της ομάδας που σύσσωμος ο ντόπιος πολιτικός κόσμος έσπευσε να εκμεταλλευτεί άπειρες φορές, με πρώτους βέβαια τους εκάστοτε κομματάρχες ακόμα και Βουλευτές ή πολιτευτές του ΠΑΣΟΚ. Αυτός ήταν εξάλλου και ο λόγος που κανείς τους, πέραν του Αποστόλη του Παπατόλια, δεν τόλμησε να πατήσει το πόδι του στην εκδήλωσή μας. Πού να τολμήσει για παράδειγμα η Ροδούλα η Ζήση ή ο Γιάννης ο Στάμος ή ακόμα και ο Κώστας ο Καρτάλης, από τον οποίο μεταξύ μας προσωπικά δεν περιμένω και τίποτα, αντίθετα όμως με την Ροδούλα, η οποία έζησε, μεγάλωσε και έκανε πολιτική καριέρα και μάλιστα επί σειρά πολλών ετών στην πόλη μας.

Στην εκδήλωση ήταν και αρκετοί δεξιοί, όπως οι Βουλευτές Νάκος και Μαρκάκης, ο Δημοτικός Σύμβουλος ο Γιώργος ο Μουλάς, ο οποίος και αυτό πρέπει να το λέμε και δημοσίως, ήταν ο μόνος που στάθηκε δίπλα μας από την αρχή μέχρι και σήμερα, ήταν επίσης ο Τάσος ο Μπατζιάκας και φυσικά η Ζέττα η Μακρή.

Δεν θα σταθώ σε κανέναν από τους παραπάνω, παρά μόνο στην Ζέττα και αυτό γιατί λίγο πολύ, τόσο οι δύο Βουλευτές με ερωτήσείς τους στην Βουλή, όσο και ο Μπατζιάκας, κάτι έκαναν, φώναξαν, προσπάθησαν, άσχετα εάν δεν κατάφεραν τίποτα. Εδώ δεν κατάφερε η κυβερνητική Ροδούλα, ο Νάκος θα τα κατάφερνε;

Και ερχόμαστε στην κυρα-Ζέττα, η οποία μάλιστα χθες είχε και το θράσος να απαντήσει σε αναδημοσίευση, προσέξτε σε αναδημοσίευση του ρεπορτάζ του e-Volos.gr και όχι στο e-Volos.gr. Απάντησε λοιπόν στο blog Fimotro, το οποίο αναδημοσίευσε το χθεσινό ρεπορτάζ του e-Volos.gr, το οποίο κατέγραφε την πραγματική αλήθεια, ότι δηλαδή μας προκάλεσε με την "κόκκινη φορεσιά", που μόνο σαν υποκρισία φάνηκε στα μάτια μας και αρχίσαμε τα συνθήματα.

Γιατί διαψεύσατε κα Μακρή την αλήθεια του ρεπορτάζ; Φορέσατε την "κόκκινη φορεσιά" σας χθες και ήρθατε πρωί, πρωί στο Εκθεσιακό, ναι ή όχι; Η πρεμούρα σας ήταν αν βρίσαμε και το Νάκο, που στην τελική έκανε και μια ερώτηση στην Βουλή και όχι μόνο εσάς; Την προκλητική αντίθεση, με εσάς ντυμένη σωστό μοντελάκι, όταν από αυτή την ιστορία έμειναν δεκάδες άνεργοι της ΠΑΕ Ολυμπιακός Βόλου, την υπολογίσατε πριν ακούσετε τα γαλλικά μας; Η πρεμούρα σας ήταν να μην μάθει η Συγγρού τα μαντάτα σας και χαλάσει το προφίλ σας στο Κολωνάκι; Δεν ξέρουν νομίζετε κα Μακρή στο Κολωνάκι πώς πολιτεύεστε; Γνωρίζουν μια χαρά, όσο γι' αυτό να είστε σίγουρη.

Τέλος, τί νομίζετε ότι είναι οι ομάδες κα Μακρή; Άλλο οι ποδοσφαιρικές ομάδες και άλλο οι δημοτικές. Ο Ολυμπιακός δεν είναι προεκλογικό χαράκωμα και εμείς, οι φίλοι του, δεν είμαστε αγριάνθρωποι και ανεγκέφαλοι μαλάκες, που αν φορέσετε τα χρώματα της ομάδας μας και έρθετε στις εκδηλώσεις μας, θα σας ψηφίσουμε. Εσείς δεν ήσασταν που κάποτε φορούσατε γαλάζια φορεσιά και τρέχατε στη Νέα Ιωνία;

Να γιατί θα έπρεπε να ντρέπεστε κα Μακρή, κυρίως επειδή μας θεωρείτε ΜΑΛΑΚΕΣ. Δεν είμαστε όμως και θα το διαπιστώσετε στην κάλπη.

Υ.Γ.: Γιώργο Μουλά, χθες έκοψες την πίτα. Μήπως πρέπει να αναλάβεις και την ευθύνη και να τρέξεις τις εξελίξεις στην δημοτική ομάδα της Ζέττας που συμμετέχεις και που τα έχει βρει με τον Σκοτινιώτη και έχουν καταντήσει το Δημοτικό Συμβούλιο παιδική χαρά;

ΑΠΟ: ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

 http://voliotaki.blogspot.gr/2012/02/blog-post_489.html

Μπάρμπα...κατά που πέφτει το Μπαχρέιν?

Βλέπετε φωτογραφία από μια χώρα όπως το Μπαχρέιν, όπου το 80-85% του πληθυσμού διαδήλωσαν στους δρόμους κατά του βάναυσου καθεστώτος Al Khalifa, η οποία αγνοήθηκε από όλα τα διεθνή ΜΜΕ, και εννοείται και από τα ελληνικά!

Πότε άνθρωποι από οποιαδήποτε άλλη χώρα σε αυτό το υψηλό ποσοστό διαμαρτυρήθηκε ποτέ για κάτι σε ένα μοναδικό γεγονός;

Ναι, πληθυσμιακά του Μπαχρέιν είναι μικρό κράτος με μόλις ένα εκατομμύριο, αλλά όταν 800.000 άνθρωποι διαδήλωσαν σε μια μέρα, είναι μια ντροπή για κάθε άνθρωπο, την εκεί και όχι μόνο κυβέρνηση και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να αγνοήσει την ένδοξη επανάσταση του Μπαχρέιν! Είναι σαν μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι διαδηλώνουν στην Κίνα ή 250 εκατομμύρια διαμαρτύρονται στις ΗΠΑ, οπότε γιατί άλλα μέτρα και άλλα σταθμά σε άλλες περιπτώσεις, και γιατί τόση υποκρισία;

Να τα βλέπουμε, και εμείς οι ''επαναστάτες'' του πληκτρολογίου, εδώ στην Ελλάδα. Φανταστείτε σε μία μέρα να κατέβαιναν στους δρόμους της Ελλάδας 8 εκατομμύρια. Και πολλοί λιγότεροι, από το παραπάνω νούμερο, είναι αρκετό, να ρίξει κάθε κυβέρνηση, ή τουλάχιστον να γεννήσει άμεσα τις συνθήκες άμεσης ανατροπής της.

Τελικά αυτοί οι Άραβες, δεν είναι και πολύ φίλοι του καναπέ.....

Μνησικακία και ενδόρρηξη

Μνησικακία και ενδόρρηξη

Η πτώχευση που βιώνουμε αναδεικνύει συμπεριφορές και χαρακτήρες που σε προηγούμενο χρόνο ελάνθαναν ή καλύπτονταν. Στην επικράτεια της σπάνεως και της γυμνής ύπαρξης, του φόβου και της απελπισίας, οι άνθρωποι εκδιπλώνονται αλλιώς, ατομικά και συλλογικά. Το ζούμε καθημερινά: παλιές παρέες σπάνε, φιλίες δοκιμάζονται, ειρηνικές συμβιώσεις ραγίζουν. Οι συμβάσεις και οι αμοιβαίες παραδοχές απαιτούν κόπο, τον οποίο ελάχιστοι πια είναι διατεθειμένοι να καταβάλουν. Οι δρόμοι χωρίζουν. Ο καθείς υποφέρει τον πόνο μόνος του, με τον δικό του τρόπο.
Ενας τρόπος είναι ο σκεδασμός του πόνου: σαν κακία προς τον άλλο, τον κάθε άλλον. Το νιώσαμε αυτό διάχυτο τις τελευταίες μέρες με την τραγωδία που ζει ο κυπριακός λαός, μια καταστροφή παρόμοια με την ελληνική, μάλλον και μεγαλύτερη, δεδομένων της χρονικής πύκνωσης, του αιφνιδιασμού και του περιβάλλοντος κατατρομοκράτησης που ζουν ακόμη οι Ελληνες της νήσου, με τον περιορισμό κυκλοφορίας χρήματος και την απειλούμενη στενότητα αγαθών. Πολλοί Ελληνες ένιωσαν συμπόνια, γιατί ήδη γνωρίζουν τι σημαίνει η πτώχευση, η ανεργία, ο αναγκεμός. Ολοι σχεδόν ένιωσαν φόβο, γιατί το «ατύχημα» που όλοι φοβόμασταν είναι ίσως αυτό ακριβώς, η πτώση της Κύπρου· και γιατί υποδορίως συνδέουμε τα παθήματα της Κύπρου με ευρύτερη εθνική καταστροφή. Κάποιοι Ελληνες όμως δεν μπόρεσαν να κρύψουν τη χαιρεκακία τους για τα παθήματα των αδελφών τους. Είναι σοκαριστικό, αλλά συμβαίνει.
Γιατί; Οτι οι εγχώριοι οπαδοί τού «ναι σε όλα» επιχαίρουν για το βαρύ τίμημα του ατελέσφορου κυπριακού «όχι», διότι έτσι δικαιώνεται η δική τους στάση, είναι μια κάποια εξήγηση· αλλά παραείναι προφανής και εύκολη, για να μπορεί να εξηγήσει τη χαιρεκακία και τη μισανθρωπία που χύθηκε στον αέρα τη δεδομένη ιστορική στιγμή: Ο,τι έπαθαν οι Κύπριοι, το άξιζαν· ας πρόσεχαν· ας επέλεγαν ικανότερους ηγέτες· ας μην έστηναν πλυντήρια για Ρώσους ολιγάρχες· ας περιμάζευαν τους τραπεζίτες τους. Και τα λοιπά. Πίσω από τον ρηχό πραγματισμό των αιτιάσεων, διακρίνεται μια καταπλήσσουσα μνησικακία, μια φιλέκδικη απονομή «καθαρής» δικαιοσύνης, πολύ παρόμοια άλλωστε με τη ρητορική του Β. Σόιμπλε. Ο Γερμανός υπουργός περιέγραψε την τιμωρία της Κύπρου ως επαναφορά του αμαρτήσαντος εντός των κανόνων και εξήγησε τα αντιγερμανικά αισθήματα ανά την Ευρώπη ως φθόνο για τον Γερμανό καλό μαθητή.
Ωστε, στη δημόσια σφαίρα, οι καταστροφές ανθρώπων, οικογενειών και λαών, αλλά και οι μείζονες γεωπολιτικές μεταβολές, οι ανακατατάξεις ισχύος, η συντριβή των αδυνάτων, συζητούνται πλέον με όρους αμαρτίας, τιμωρίας, φθόνου, εκδίκησης, μνησικακίας. Ας μείνουμε στη μνησικακία. Αναπόφευκτα, ο νους τρέχει στους στοχαστές της νεωτερικότητας, που είδαν τη μνησικακία να διαπερνά τη συλλογική ψυχή.
Ο Νίτσε την είδε ως δηλητήριο και φλόγα που κατατρώει τον αδύναμο άνθρωπο: «Η μνησικακία, γεννημένη από την αδυναμία, βλάπτει περισσότερο από τον καθένα τον ίδιο τον αδύναμο – σε άλλη περίπτωση, όπου μια πλούσια φύση αποτελεί προϋπόθεση, είναι ένα πλεονάζον συναίσθημα, η τιθάσευση του οποίου είναι σχεδόν η απόδειξη του πλούτου του».
Ο Μαξ Σέλερ αφιέρωσε μία περίφημη πραγματεία στον «Μνησίκακο άνθρωπο»· η μελέτη του έδωσε πλούσιους καρπούς και στην ελληνική σκέψη: θυμάμαι πρόχειρα τον Κωστή Παπαγιώργη, που τον μετέφρασε κιόλας· τον Βασίλη Καραποστόλη που περιέγραψε σε ανύποπτο χρόνο τον νεοελληνικό βίο με τον «χόλο» και τις «προστριβές»· και πιο πρόσφατα, τους Θ. Λίποβατς και Ν. Δεμερτζή που εφάρμοσαν όψεις της σελεριανής μνησικακίας κατά τη μελέτη του πολιτικού βίου.
Για να καταλάβουμε (ή, μάλλον, να αντέξουμε) την περιρρέουσα μνησικακία, ανατρέχουμε στον Σέλερ: «Η μνησίκακη κριτική δεν θέλει αυτό που διατείνεται ότι θέλει, αλλά χρησιμοποιεί το κακό ως βάση για να λοιδορεί». Ο Ελλαδίτης, ήδη κατεστραμμένος υλικά και ευρισκόμενος σε καθεστώς φόβου, στην καταστροφή του Κυπρίου βρίσκει μια ευκαιρία να λοιδορήσει, και διά της λοιδορίας να παροχετεύσει το δηλητήριο που έχει μέσα του· νομίζει ότι έτσι, με τη λοιδορία του άλλου, δικαιώνει τη δική του αρρώστια. Πολύ περισσότερο που ο άλλος είναι ο απορριφθείς αδελφός· το έδαφος της μνησικακίας είναι η αδελφοφαγία.
Η κυπριακή πτώχευση ήταν το ατύχημα που πυροδότησε όχι μόνο την εκδίπλωση της μνησικακίας, αλλά και δείχνει επιταχυμένη τη διαδικασία ενδόρρηξης των Ελλήνων. Βουλιάζουμε μες στον φόβο, στην ανημπόρια, στην κακία, στον χειρότερό μας εαυτό.
http://vlemma.wordpress.com/2013/03/31/mnisikakia-endorrixi/ 

 

http://anemosantistasis.blogspot.gr/2013/03/blog-post_9551.html

Στάχτη από φράγκα !!!

Στάχτη από φράγκα !!!

 

Σήμερα έκαψα 4.000 ευρώ σε πενηντάρικα. 80 πενηντάευρα.

Τα ‘βαλα μέσα σε μια πήλινη λεκάνη, εκεί που ζύμωνε η συχωρεμένη η μάνα μου κάποτε τα κουλούρια της Λαμπρής, τσαλακωμένα σαν μαρουλόφυλλα τα ‘βαλα κι ύστερα έπιασα το ένα, το άναψα με το τσακμάκι στην άκρη, το γύρισα προς τα κάτω να κάνει φλόγα και το ‘ριξα μέσα.

Λαμπάδιασε η τσανάκα στο λεφτό. Σαν να ‘καιγε η ολυμπιακή φλόγα μέσα της ήτανε.

Και βγάζανε έναν μαύρο…καπνό πηχτό τα μελάνια, βρομοπράματα.

Του Γιάννη Μακριδάκη

Για κάνα δεκάλεπτο περίπου καιγόντανε κι ένιωθα πολύ μεγάλη ηδονή. Από τη μια που μπόρεσα να λευτερωθώ από δαύτα, που κατάφερα επιτέλους να δω πόσο ευτελή κωλόχαρτα είναι και να τους φερθώ κατά πως τους αξίζει, από την άλλη που σκεφτόμουνα, όσο η φωτιά κόρωνε, την ξινισμένη της μούρη, τι θα πάθαινε άμα μ’ έβλεπε να τα καίω σκεφτόμουνα, τώρα που ετοιμάζεται να βάλει χέρι στις καταθέσεις και να μας της κλέψει, σαν που έκανε στην Κύπρο.

Πουτάνα, έλεγα μέσα μου, κι είχα τα μάτια μου καρφωμένα μες στην τσανάκα που κάπνιζε, ούτε εγώ θα ‘χω πια τέτοια κωλόχαρτα, ούτε εσύ θα βρεις τίποτα να αρπάξεις. Θα σε καταστρέψω. Όποτε πέφτει στα χέρια μου τέτοιο κωλόχαρτο, θα του βάζω φωτιά, να το καίω. Κι είχα ένα χαιρέκακο γέλιο στο στόμα, κακαριστό και ύπουλο.

Το ίδιο ακριβώς είχα κάνει μια χρονιά και με τις κολοκυθιές. Μου τα τρώγανε οι ποντικοί κάθε βράδυ τα κολοκύθια και το πρωί πήγαινα και τα ‘βρισκα δαγκαμένα. Παίρνανε το ποσοστό τους οι κύριοι, με φορολογούσανε ολονυχτίς και μου κουρεύανε τον κόπο. Πού να τα φας μετά τ’ απομεινάρια. Τ’ αποφάγια των ποντίκαλων θα φας; Ούτε να το σκεφτείς, με τόσες αρρώστιες που κουβαλάνε. Αυτοί μπορεί να ‘χουνε περπατημένο, μπορεί και γλυμένο όλο το κολοκύθι αλλά να πιπιλίσανε μονάχα την άκρια. Από τη στιγμή που περάσανε κι αγγίξανε οι σιχαμεροί, δεν αγγίζεις εσύ απάνω του, πάει κόπος σου, τον πετάς και δε γεύεσαι τίποτα. Έγινε μια δυο τρεις φορές αυτή η δουλειά, την τέταρτη ξύπνησα πρωί πρωί και βγήκα στον μπαξέ, πήρα την τσάπα και τις ξεπάτωσα όλες τις κολοκυθιές, παλιοπούστηδες, είπα, ούτε εγώ θα φάω κολοκύθι αλλά ούτε εσείς πια, κερατάδες, νηστικοί θα μείνετε, θα ψοφήσετε της πείνας, κι ένιωθα πάλι την ίδια ηδονή θυμάμαι, όσο την έκανα τη δουλειά αυτή, την ίδια όπως και σήμερα το πρωί που της πήρα τη μπουκιά απ’ το στόμα της σκρόφας και την έκαψα. Προτού προλάβει να αγγίξει αυτή, το ‘κανα. Δεν χρειαζότανε να κάτσω να την περιμένω πότε θα βάλει το σιχαμερό της χέρι στις οικονομίες μου. Αφού το ‘βαλε στην τσέπη του γείτονα, του Κύπριου, εμένα θα αφήσει;

Σηκώθηκα λοιπόν πρωί πρωί κι αντί να πάω στο χωράφι, πήγα στην τράπεζα. Ίσαμε ένα χρόνο είχα να μπω σε τράπεζα, ξεχασμένα τα ‘χα έτσι κι αλλιώς τα φράγκα εκεί μέσα. Τα σήκωσα όλα κι έφυγα. Μου λέει ο ταμίας, να σας δώσω μια θυρίδα να τα κρύψετε; Πού θα τα πάτε; Στο σπίτι θα σας τα κλέψουν. Του λέω δεν θέλω θυρίδα, δεν θέλω να τα κρύψω, να τα κάψω θέλω, γι’ αυτό τα παίρνω. Σιγά μην τα αφήσω έτσι ζωντανά, να τα βρούνε οι τοκογλύφοι, να τα γλεντήσουνε εις υγείαν του κορόιδου. Αμφιβάλλω άμα με πίστεψε, σαν σαλεμένο με κοιτούσε, με το στόμα ανοιχτό και κουνούσε και την κεφαλή του απάνω κάτω, μα άλλη κουβέντα δε σταύρωσε.

Γύρισα μάνι μάνι στο χωριό και πήγα στο χωράφι, τα βαλα μες στην τσανάκα και τα μπουρλώτιασα. Λευτερώθηκα. Σαν πουλάκι έγινα, λαφρύς κι αέρινος. Ύστερα πήρα τη στάχτη και την έθαψα σ’ ένα σημείο χέρσο. Μη τυχόν και την πάρει ο αέρας φοβήθηκα και την κυκλοφορήσει εδώ κι εκεί και μαγαρίσει τα φυτά μου. Στάχτη από φράγκα, ό,τι χειρότερο.

http://paganeli.wordpress.com/2013/03/31/%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%87%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%86%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B1/ 

Ρόδινη βροχή στους σιτοβολώνες της Ιστορίας !!!

 

Του Μάκη Γεωργιάδη

Τα ραγισμένα πρόσωπα του Ιανού της εποχής, ισχυρό αποτύπωμα στις ρυτίδες  ανθρώπινων προσώπων.  Όταν τα λούζει το σπαρακτικό φως μιας αυγής  πίσω από  συρματοπλέγματα κι όταν τα τυλίγει το σκοτάδι στις υπόγειες στοές της ιστορίας. Ραγισμένα πρόσωπα, ρυτίδες  αέναου κάματου  και βασανιστικές σκέψεις  να τρυπώνουν από όλες του μυαλού τις χαραμάδες.

Ένα  βαθύ βλέμμα στο παρελθόν το οποίο για χρόνια το είχε σκεπάσει η λήθη. Δεν μπορείς να…κοιτάζεις στοργικά ό, τι παραμορφώνει με βιαιότητα την αλήθεια και  καταργεί τη μνήμη για να την αντικαταστήσει με σκόρπιες ψευδαισθήσεις ομοψυχίας  και ενότητας. Ένα βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και δεν μπορεί να ξεκρίνει το σχήμα και την υφή των εξελίξεων.

Πώς να τα διακρίνεις άλλωστε όλα αυτά όταν ακόμα ο χτύπος της καρδιάς του μέλλοντες κρύβεται  μέσα στις υπόγειες στοές  της αντίστασης  που  ολοένα και πιο έντονα σκάβονται κάτω από τις πόλεις μας. Ανοίγονται  εντός μας άλλοτε με πυρετό και έξαψη και άλλοτε με την ψυχραιμία μιας απελπισίας ή μιας γνώσης.

Μπλέκονται έτσι οι εικόνες τόσο που να θαμπώνει το τοπίο. Τι παράξενος καιρός, κατάλληλος για σπορά. Εξίσου κατάλληλος και για συγκομιδή. Για θερισμό.
Είναι αυτός ο ίδιος ο καιρός ο θεριστής των ρόδων. Αυτό που μπορείς να προσμένεις, σαν ένα αόρατο χέρι να κόβει τα τριαντάφυλλα και από ψηλά να τα πετάλι προς τη γη. Μια ατελείωτη βροχή από κόκκινα τριαντάφυλλα που πέφτουν απαλά στη γη. Ροδώνες ολάκεροι να πέφτουν σαν βροχή αυτές τις ραγισμένες αυγές  σαν απαλά χάδια πάνω στους σιτοβολώνες. Τα στάχυα να πλαγιάζουν αγκαλιά με τα τριαντάφυλλα κάτω από το ανεπαίσθητο άγγιγμα του αέρα και να σμίγουν θροΐζοντας απαλά.

Είναι ίσως αυτή η εικόνα από ένα μέλλον  που περιμένουν όσοι κινούνται τώρα υπόγεια στα καταφύγια της  ιστορίας και περιμένουν να ξεπηδήσουν στο προσκήνιο. Να πλημμυρίσουν τους δρόμους όπως εκείνες τις μέρες της άνοιξης  της παρισινής Κομμούνας. Περιμένουν να πάρουν το λόγο και να κρατήσουν στα δικά τους χέρια τη λάμψη από την ελευθερία του ανθρώπου.

Με τέτοια ορμή και  αποφασιστικότητα που να αφήνει να περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι τις κάνες των τουφεκιών τις φράζουν τα τριαντάφυλλα. Έτσι που η άνοιξη να δικαιώνεται μέσα από τα δικά τους βήματα και να προχωράει ακάθεκτη αψηφώντας  την ιδέα της φθοράς και την απειλή του θανάτου. Το σύνθημα… Το σύνθημα για μια νέα αρχή είναι αυτή η ατελείωτη βροχή από ρόδα. Εκεί που οι επιθυμίες μας να αλλάξουμε τον κόσμο θα σμίγουν με τη μακρινή ενατένιση του μέλλοντος, χωρίς να εγκαταλείπουν τις παρακαταθήκες του παρελθόντος. Εκεί που θα δικαιώνονται όσοι κάποιο ανοιξιάτικό πρωινό πήγαν για «καθαρό αέρα»  κι έπεσαν σαν τον Μπελογιάννη βαστώντας σφιχτά  ανάμεσα στα δάχτυλα ένα γαρύφαλλο.

Το αίμα από αυτό το γαρύφαλλο είναι αυτό το ίδιο τι αιθέριο έλαιο που κρύβει η αντίσταση. Που δε σβήνει, δε χάνεται στο πέρασμα των χρόνων και  θα συναντηθεί με το  αιθέριο έλαιο του φωτεινού μέλλοντος  της απελευθέρωσης, το οποίο κρύβεται  στα σπλάχνα  αυτής της παράξενης βροχής από τριαντάφυλλα.

Τριαντάφυλλα που περιμένουν μαζί με τα στάχυα που λικνίζονται από τον άνεμο τον καιρό του θερισμού.  Καιρός που ίσως δεν είναι και πολύ μακριά, αλλά χρειάζεται να έχεις ανοιχτή καρδιά και μυαλό για να ακούσεις την παράξενη αυτή βροχή η και μπορεί να χρειαστεί να χάσεις και τον ύπνο σου για να τα καταφέρεις να την ακούσεις. Βλέπεις καμιά φορά η ιστορία είναι βιαστική όσο κι αν για τα ανθρώπινα μέτρα φαίνεται να κυλάει αργά…http://paganeli.wordpress.com/2013/03/31/terra-incognita-%CF%81%CF%8C%CE%B4%CE%B9%CE%BD%CE%B7-%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%83%CE%B9%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7/

Ο Αγώνας του Θανάτου

Posted on Μαρτίου 30, 2013 by Jonathan Livingston

Η αλήθεια, ο μύθος και η προπαγάνδα σε ένα μόνο ποδοσφαιρικό ματς.

Θέλοντας να γράψω για τον περιβόητο αγώνα συνειδητοποίησα μερικά λίγο-πολύ γνωστά πράγματα: Τα γεγονότα πολλές φορές μπλέκονται με τον μύθο, το από στόμα σε στόμα δημιουργεί παραφιλολογία και η προπαγάνδα ζευγαρώνει με την πολιτική δημιουργώντας το ιδανικό ταίρι. Η ιστορία που θα σας παραθέσω λοιπόν περιέχει κάτι απ όλα τα παραπάνω, ως και οφείλει άλλωστε. (Ας σημειωθεί κάπου εδώ ότι έχουν κυκλοφορήσει βιβλία και ταινίες με διαφορετική προσέγγιση και οπτική.)

Ουκρανία 1942, καλοκαίρι. Το Κίεβο βρίσκεται υπό γερμανική κατοχή και ο ποδοσφαιριστής της Ντιναμό, Τρούσεβιτς, εργάζεται στον φούρνο του Σβετσόφ. Οι Γερμανοί ζητούν τη δημιουργία μικτής Κιέβου, έτσι ώστε να έχουν αντίπαλο για τις δικές τους στρατιωτικές μονάδες. Ο Τρούσεβιτς, έχει αρνηθεί νωρίτερα να συμμετάσχει σε γερμανική ομάδα και μετά από προτροπή τους, συγκροτεί την Στάρτ. Η μικτή Κιέβου, Στάρτ, αποτελείται από 8 παίχτες της Ντιναμό (Τρούσεβιτς, Σβιριντόφσκι, Κορότκιχ, Κλιμένκο, Τιούτσεφ, Πούτιστιν, Κουζμένκο, Χοντσαρένκο), και 3 της Λοκομοτίβ (Μπαλάκιν, Σουκάρεφ, Μέλνικ).

Η άρτια φτιαγμένη και εμψυχωμένη Στάρτ, νικάει τον έναν αγώνα με τα τον άλλο. Επιβάλλεται σε ομάδες Ούγγρων, Ρουμάνων, ακόμα και Γερμανών. Η λαϊκή ανταπόκριση στο πρόσωπο της ομάδας συνεχώς αυξάνεται και η φήμη της αρχίζει να ενοχλεί. Η Στάρτ παραμένει αήττητη και προκαλείται σε αγώνα απ την εξίσου άχαστη Φλάκελφ, την ομάδα της γερμανικής αεροπορίας.
6 Αυγούστου. Ο αγώνας ανάμεσα σε Σταρ και Φλάκελφ εξελίσσεται σε γερμανική πανωλεθρία. Σκορ 5-1. Η ήττα πληγώνει τον εγωισμό των Γερμανών. Η ήττα είναι ανεπίτρεπτη. Αμέσως ζητούν να οριστεί η ρεβάνς το ταχύτερο δυνατόν.

9 Αυγούστου. Εδώ ξεκινά ο μύθος, ή μήπως άλλη μια αλήθεια; Διαιτητής του αγώνα ορίζεται άντρας των Ες Ες. Λίγο πριν την έναρξη εισβάλει στα αποδυτήρια της Στάρτ. Ζητά τη συμμόρφωση των παιχτών, ζητά να χαιρετήσουν Χιτλερικά. Οι ομάδες βγαίνουν στον αγωνιστικό χώρο, οι Ουκρανοί αρνούνται να χαιρετήσουν τοιουτοτρόπως. Ακολουθεί ένας αγώνας αντιαθλητικός, με διαιτησία κατάφορη προς τη Στάρτ. Μετά από χρόνια θα βρεθούν απόγονοι ποδοσφαιριστών της Στάρτ που μιλούν για ένα σκληρό αλλά θεμιτό παιχνίδι. Η ουκρανική ομάδα προηγείται στο ημίχρονο με σκορ 3-1. Στην ανάπαυλα γίνεται λόγος για πιέσεις. Προτρέπουν τους ουκρανούς παίχτες να χάσουν. Να αναλογιστούν τις πιθανές συνέπιες. Τους απειλούν. Το δεύτερο ημίχρονο δεν διαφέρει σε τίποτα από το πρώτο. Οι ουκρανοί αγωνίζονται το ίδιο εμψυχωμένα. Τελικό σκορ, Στάρτ-Φλάκελφ 5-3.

16 Αυγούστου. Η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι, Η Στάρτ νικάει 8-0, όπως είχε κάνει και παλιότερα, την γερμανική Ρούχ.
19 Αυγούστου. 9 ποδοσφαιριστές της Στάρτ συλλαμβάνονται και βασανίζονται από την Γκεστάπο. Αργότερα και οι άλλοι 2. Βασανίζονται μέχρι θανάτου και εκτελούνται. Οι επιζώντες 3 και μεταφέρουν την ιστορία σε μας.
Η Ντιναμό Κιέβου, τιμά τους ποδοσφαιριστές της Στάρτ και το 1971 στήνει μνημείο στο γήπεδο της. Το 1981 το στάδιο μετονομάζεται από Ζενίτ σε Στάρτ.

luben.tvhttp://apolasos.wordpress.com/2013/03/30/%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85/

ΝΕΦΕΛΙΜ ΤΡΩΝΕ ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ ΤΣΟΝΤΕΣ ΜΕ ΓΙΟΥΡΓΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΡΘΡΟΥ ΑΠΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ (http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2013/03/25_31.html).
ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΙΣ (ΕΙΔΗΣΕΙΣ)...

Ένας συνταξιούχος(κανεις δεν τον ξερει) που ζει(λεμε τωρα...) στην περιοχή Μακρυγιάννη(τρεχα γυρευε) της Πάτρας, θορυβημένος από τα όσα διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα με την συμμορια τραπεζιτων...
σήκωσε τις καταθέσεις του(αμ δε..) και αποφάσισε να φυλάξει τα λεφτά του(λεμε και κανενα αστειο) στο υπόγειο του σπιτιού του...
Όπως γράφει το patrastimes(αν ψαξετε το αρθρο δεν θα βρειτε καμμια λεπτομερια,φωτο,κτλhttp://www.patrastimes.gr/arthro.php?id=37218), ο συνταξιούχος είχε την έμπνευση να κρύψει τις 25.000 γιουργια, που ήταν οικονομίες μιας ζωής μαζί με τσοντες που είχε μέσα σε κουτιά.

Για κακή του τύχη έπεσε σε νεφελιμ που είχαν ροπή προς την ηδονοβλεψια, με αποτέλεσμα πριν από δυο εικοσιτετράωρα, όταν πήγε να ελέγξει αν τα λεφτά βρίσκονται στη θέση τους, να πάθει σοκ με αυτό που αντίκρισε.

  Γιουργια και τσοντες είχαν γίνει κομμάτια μετά από επίθεση των νεφελιμ ενώ μεγάλο μέρος των χρημάτων αναπαυόταν στην κοιλιά των νεφελιμ.
 http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2013/03/25_31.html


 Με το παρακάτω άρθρο μια  μορφή “ειδησεογραφίας” που είχαμε ξεχάσει επανεμφανίζεται για να πιστοποιήσει ότι υπάρχει μαζική εκροή καταθέσεων. Αυτή η “ειδησεογραφία” κυκλοφόρησε πολύ  την περασμένη άνοιξη καλοκαίρι και μετά -καθώς οι καταθέσεις επέστρεφαν- εξαφανιστηκε. Ας το δούμε:

Πάτρα: Τα ποντίκια του έφαγαν 25 χιλιάδες ευρώ! 

…

Κοινά χαρακτηριστικά αυτών των “ειδήσεων”:

• Οργιώδη φαντασία  ανάλογα το επίπεδο του συγγραφέα αλλά πάντα το ίδιο τέλος.
• Κοινή πλοκή  ηθογραφικό περιεχόμενο.
• Πρωταγωνιστής ένας, ζει μόνος ψιλοπαράξενος γέρος /γρια. Παιδιά εγγόνια λοιποί συγγενείς δεν αναφέρονται.
• Σε  κανένα ρεπορτάζ δεν είδαμε ούτε όνομα, ούτε φωτογραφία του παθόντα, ούτε video, ή εικόνες από τα κατεστραμμένα χρήματα.
• Τα  περισσότερα ρεπορτάζ αυτού του ειδους  έρχονται από την επαρχία και αφορούν συνταξιούχους.
• Πάντα οδηγούν τον αναγνώστη στο συμπέρασμα ότι οι τράπεζες είναι οι πιο  κρυψώνες για τα χρήματα. http://papaioannou-giannis.net/2013/03/30/%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%83%CE%B5%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CE%BE%CE%B5%CF%87%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B1/#more-115951

Η φλόγα της Δύναμης

Η φλόγα της Δύναμης

Αν σε ραπίζουν με κύματα κλιμακούμενου τρόμου και φαίνονται να σου στερούν και την υποψία ακόμη ελπίδας, αν θέλουν να σε εθίσουν στη μιζέρια και την πιο δυσβάσταχτη θλίψη κι αν κραδαίνουν πάλι απειλητικά τα ρόπαλα και σε σημαδεύουν με όπλα και βλέμματα μίσους

εσύ σφύριξέ τους κατάμουτρα κάτι παλιά κι αλάνθαστα λόγια:

"Η δύναμη δεν μετριέται από τον πόνο που μπορείς να προκαλέσεις αλλά από τον πόνο που μπορείς ν'αντέξεις!"

Και την ίδια στιγμή δολοφόνησε τον μεγαλύτερο και πιο ύπουλο δυνάστη:
Το Φόβο σου!

Ο κόσμος δονείται από αυτούς που μετατρέπουν και τον ίδιο τον πόνο και το φόβο τους σε (μια ακατανόητη για τους παραιτημένους, τους γονυπετείς, τους φιλήσυχους, τους καιροσκόπους, τους βασανιστές και τους αφεντάδες) Δύναμη!

Kι αυτοί γίνονται πυρπολητές, σκαπανείς, και δημιουργοί...

Ακόμη κι αν καούν και οι ίδιοι από τη φλόγα της...

ανιχνευτής
http://antidras.blogspot.gr/2013/03/blog-post_31.html


 

ΜΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ ΧΑ

ΜΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ ΧΑ

 «Προ[σ]βλέπουμε σ’ έναν διακρατικό εθνικοσοσιαλισμό όλων των λευκών»: Μια από τις πρώτες ιδεολογικές διακηρύξεις της Χρυσής Αυγής (που πολύ θα ήθελε να ξεχάσει)

Σημ.: Το άρθρο αναλυτικά, σε ανεπτυγμένη μορφή (με όλες τις υποσημειώσεις, τις σχετικές σελίδες από το έντυπο του 1981 ,όπως και το πλήρες έντυπο, σε μορφή pdf) στο ιστολόγιο της Βασιλικής Μετατρούλου, εδώ

 του Κλέωνα Ιωαννίδη

(από το ιστολόγιο της  Βασιλικής ΜεταΤρούλου

Είναι γνωστό πως η «Χρυσή Αυγή» αποτελεί ενεργό μέλος του Ευρωπαϊκού Εθνικού Μετώπου (ENF),[1] μιας άτυπης φασιστικής Διεθνούς,[2] που εκπροσωπεί φασιστικά κόμματα και οργανώσεις από 13 ευρωπαϊκές χώρες και ιδρύθηκε  το 2004 ενόψει ευρωεκλογών. Δεν είναι γνωστό, όμως, ότι η ΧΑ είχε προσχωρήσει, από τις απαρχές της, στην ακραία ναζιστική-εθνικοσοσιαλιστική (μαύρη) Διεθνή Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη (New European Order [NEO] ή  Nouvel Ordre Européen).

Μικρή ιστορική αναδρομή

Η Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη δημιουργήθηκε το 1951, ως διάσπαση μιας προηγούμενης πανευρωπαϊκής νεοναζιστικής συμμαχίας, του Europäische Soziale Bewegung (ESB), επειδή η τελευταία δεν ήταν αρκετά «ριζοσπαστική» στα ζητήματα της «υπεράσπισης της βιολογικής ακεραιότητας των λευκών Ευρωπαϊκών λαών και του αντικομμουνισμού».[3] Οι διαφωνούντες προχώρησαν στη δική τους συνδιάσκεψη, τον Σεπτέμβριο του 1951 στη Ζυρίχη, και τη δημιουργία της Νέας Ευρωπαϊκής Τάξης, η οποία, στη διακήρυξή της, ήταν περισσότερο σαφής: Καλούσε για «πόλεμο ενάντια στους μπολσεβίκους Μογγόλους και τους καπιταλιστές νέγρους, στο καθήκον του λευκού ανθρώπου για την φυλετική επιβίωση και το Aufartung».[4]

Ακολούθησαν συνδιασκέψεις της NEO στο  Παρίσι (1953), τη Ζυρίχη (1960, 1962), το Μιλάνο (1965, 1967), τη Βαρκελώνη (1969, υπό την αιγίδα του ισπανικού CEDADE), τη Λυών (1972, 1974), τη Βαρκελώνη (1977, 1979) κ.α. To 1979, η Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη δίνει στη δημοσιότητα τη «Διακήρυξη της Βαρκελώνης», προϊόν της 14ης συνδιάσκεψής της, με συμμετοχές νεοναζιστών από όλο τον κόσμο. Τον Νοέμβριο του 1980 ο Νίκος Μιχαλολιάκος απολύεται από την 42μηνη περιπετειώδη στρατιωτική του θητεία[5] και ένα μήνα μετά εκδίδει το πρώτο τεύχος του περιοδικού Χρυσή Αυγή, στο οποίο αναγράφεται ως «υπεύθυνος έκδοσης». Ο υπότιτλός του ήταν «Εθνικοσοσιαλιστική περιοδική έκδοσις», ο αγκυλωτός σταυρός παρών, μαζί με τον Χίτλερ, και το εθνικοσοσιαλιστικό στίγμα δίνεται απολύτως σαφώς, όπως θυμάται ο ίδιος ο Φύρερ, σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα:

«Η Χρυσή Αυγή αυτοχαρακτηρίζετο μέσα από τις σελίδες του εντύπου του [sic] σαν έκδοση εθνικοσοσιαλιστική και αυτή η διαφορά όχι μόνο ορολογίας αλλά και ουσίας ήταν που σαφέστατα την διαχώριζε από το μεγαλύτερο μέρος του εθνικού χώρου, που εκείνη την εποχή δραστηριοποιείτο».[6]

Το CEDADE (Círculo Español de Amigos de Europa-Ισπανικός Κύκλος των Φίλων της Ευρώπης) ήταν μια ισπανική νεοναζιστική οργάνωση, ιδρυμένη το 1966 στη Βαρκελώνη· μεταξύ των ιδρυτικών της στελεχών ήταν ο Leon Degrelle και ο Otto Skorzeny.[7] Στην προσπάθειά της να βρει διεθνή στηρίγματα και να διαχωριστεί από τον «εθνικό χώρο» των βασιλοχουντικών και φιλομεταξικών, η ΧΑ στρέφεται στο CEDADE και στους Ευρωπαίους νεοναζί ομοϊδεάτες της.

Ένα σπάνιο έντυπο του 1981 με την ιδεολογική διακήρυξη της ΧΑ υπέρ του ναζισμού/εθνικοσιαλισμού

To εξώφυλλο της σπάνιας έκδοσης του 1981

Αυτό διαπιστώνει ο αναγνώστης από μια σπάνια έκδοση της ναζιστικής συμμορίας, των πρώτων μηνών του 1981, που παρουσιάζουμε κατ’ αποκλειστικότητα σήμερα. Το έγχρωμο εντυπωσιακό εξώφυλλο δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: Ένας αξιωματικός των SS, δύο σβάστικες και ο τίτλος «Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη» δίνουν το μήνυμα πεντακάθαρα. Στον ελληνικό πρόλογο, γραμμένο από τη ΧΑ, διευκρινίζεται:

«Έχοντας ήδη διακηρύξει ότι προβλέπουμε [sic] σ’ έναν διακρατικό εθνικοσοσιαλισμό όλων των λευκών [...], συνεχίζουμε με τη διασαφήνιση αυτής της θέσεως και προσφέρουμε στον αναγνώστη μας, ένα βασικό κείμενο, σχετικό με τη θέσι μας αυτή: Την διακήρυξι της Βαρκελώνης». Για τη μετάφραση, Χρυσή Αυγή.

Μετά τα προλογικά, ακολουθεί ένα δισέλιδο με τα 7 σημεία της διακήρυξης, όπου τα «άχρηστα βιοψυχικώς παράσιτα» απειλούν την «τελειοποίηση που είναι η μοίρα του λευκού ανθρώπου». Η διακήρυξη κλείνει με τη θέση πως «καλό στην ανθρωπότητα» και τον εμπλουτισμό του ανθρώπινου είδους κάνουν μόνο οι «φυλετικές elite» και πως αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της «διοικητικής ιατρικής».

Ο πρόλογος του εντύπου με την υπογραφή της ΧΑ

Στις υπόλοιπες σελίδες ακολουθεί η ανάλυση όλων των παραπάνω: εθνικοσοσιαλιστικές αηδίες για τη λευκή φυλή, τον λευκό άνθρωπο,  «νεγροποιήσεις», «υπανθρώπους Εβραίους», την εφαρμογή «ευγονικής πολιτικής για την σωτηρία των λευκών λαών», τις «αντιφυσικές τάσεις-ομοφυλοφιλία» (αλίμονο!), τη φυλάκιση του Rudolf Hess, κλείνοντας με μια καταγραφή διώξεων εθνικοσοσιαλιστών και κάλεσμα για τη δημιουργία μιας «Ευρώπης των λευκών λαών».

Το έντυπο διαφημιζόταν στο περιοδικό της οργάνωσης  — βλ. τη διαφήμιση με όλα τα μέχρι τότε εκδοθέντα «ιδεολογικά» της έντυπα, τχ. 10 (Μάιος-Ιούνιος 1983). Δίπλα στην ειδική έκδοση της χρυσαβγίτικης* συμμορίας με τον «μνημειώδη λόγο του Αδόλφου Χίτλερ για την 9η επέτειο από την ανάληψη της αρχής στο Σπορπάλαστ του Βερολίνου», φιγουράρει και το εν λόγω έντυπο.

 Η Χρυσή Αυγή επίσημο μέλος της νεοναζιστικής Διεθνούς

Μετά την έκδοση του εντύπου, αντιπροσωπεία της ΧΑ ταξίδεψε στη Βαρκελώνη, συμμετείχε στην 15η συνδιάσκεψη της Νέας Ευρωπαϊκής Τάξης και υπέγραψε τη νέα επικαιροποιημένη διακήρυξη.  Εκεί γίνεται αναφορά «στον ρόλο της Ελλάδος ως φραγμού στις διεισδύσεις των Ασιατικών ορδών στην Ευρώπη. Εκφράζεται η αλληλεγγύη προς τους ανά τον κόσμο φυλακισμένους εθνικοσοσιαλιστάς και προς τους Έλληνες συναγωνιστές που αντιμετωπίζουν την κρατική τρομοκρατία».[8]

Το ναζιστικό μόρφωμα ήταν και επίσημα, πλέον, μέλος της νεοναζιστικής διεθνούς. Κατόπιν, η ομάδα τύπωσε και δεύτερο έντυπο, με τίτλο Νέα Ευρωπαϊκή Τάξις 2, όπως βλέπουμε στην παραπάνω διαφήμιση.

«Έλληνες εθνικιστές» με την ελληνική εκδοχή του Aufartung

Έχουμε ακούσει άπειρες φορές τον Νίκο Μιχαλολιάκο και τα πρωτοπαλίκαρα της ναζιστικής οργάνωσης να  ωρύονται, όταν τους ρωτάνε εάν είναι νεοναζί, απαντώντας με το στερεότυπο: «Είμαστε Έλληνες εθνικισταί, (κύριε)!». Δεν γνωρίζουμε εάν έτσι είχαν συστηθεί τότε, το 1981, όταν ταξίδεψαν στη Βαρκελώνη για να προσχωρήσουν στη νεοναζιστική Διεθνή ή εάν είχαν πει, λόγου χάρη, «Ich bin ein griechischer Nationalsozialist»… Μας μοιάζει το λιγότερο παράταιρο, όταν φανταζόμαστε αυτές τις λέξεις από την τσιριχτή φωνή του φύρερ Μιχαλολιάκου,  τη βαριά πειραιώτικη μαγκιά του Γιάννη Λαγού ή  την αγρινιώτικη προφορά του Κώστα Μπαρμπαρούση. Σε κάθε περίπτωση, ούτε για «Έλληνες εθνικιστές» πρόκειται, ούτε για (απλούς) οπαδούς του εθνικοσοσιαλισμού ή θεωρητικούς θιασώτες των ναζιστικών θεωριών περί «ανώτερης ράτσας». Όπως προκύπτει από την ευθεία γραμμή που ξεκινάει το 1980  και φτάνει στα πογκρόμ του 2013, πρόκειται για ναζί εν ενεργεία, ναζί στην πράξη. Και με τη «θεωρητική» βούλα, αν θέλετε. Και αυτό δεν προκύπτει (μόνο ή τόσο) από τα εξώφυλλα με τις σβάστικες. Το γνωρίζουν καλά όλα τα θύματα των άνανδρων επιθέσεών της, την ώρα που οι χρυσαβγίτες υλοποιούν την δική τους εκδοχή του «Aufartung».

 * Το «χρυσαβγίτικης» με βήτα, από το «αβγό», σύμφωνα με την προτροπή του Νίκου Σαραντάκου (goo.gl/RkeUc)

 Ευχαριστούμε τον Δημήτρη Ψαρρά και την Α-Μ. Δ.

http://enthemata.wordpress.com/2013/03/31/kleon-2/

---

[1] Βλ. «Ιός», «Καλοκαίρι με τον Αδόλφο», Ελευθεροτυπία, 25.9.2005 (goo.gl/RBUpR) και Spy-Jungle Report, «Η διεθνής ναζιστική δικτύωση της Χρυσής Αυγής»,  Unfollow, τχ. 13 (Μάρτιος 2013).

[2] Δημήτρης Ψαρράς, Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής, Πόλις, Αθήνα 2012, σ. 157 (http://blo.gr/9ua).

[3] Kurt P. Tauber, «German Nationalists and European Union», Political Science Quarterly, τόμ. 74, τχ. 4 (Δεκέμβριος 1959), σ. 570 κ.ε. (goo.gl/0z6kg).

[4] Στο ίδιο, σ.  573.  Αufartung:  Όρος του ναζιστικού φυλετικού ευγονισμού, που σημαίνει  φυλετική βιολογική αναγέννηση μέσω της εξόντωσης των κατωτέρων.

[5] Βλ. Ιστολόγιο XYZ Contagion, Οι επωμίδες και τα εκρηκτικά του Νίκου Μιχαλολιάκου της Χρυσής Αυγής – Ψεύτης, βλαξ, καταδότης και Γιώτα-4, 4.5.2012 (goo.gl/o8X21).

[6] Νίκος Μιχαλολιάκος, Εχθροί του καθεστώτος. Χρυσή Αυγή 1993-1998, Ασκαλών, Αθήνα 2000, σ. 25.

[7] Jose L. Rodriguez Jimenez, Antisemitism and the Extreme Right in Spain (1962-1997), Analysis of Current Trends in Antisemitism (ACTA), τ. 15, 1999 (goo.gl/zcLov).

[8] περ. Χρυσή Αυγή, τχ. 10 (Μάιος-Ιούνιος 1983), σ. 16.