Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Και έτσι και γιουβέτσι!




Τάσος Παππάς στην Εφημερίδα των Συντακτών


Τις τελευταίες μέρες που η κατάσταση στο επίπεδο της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους είχε φτάσει σε οριακό σημείο και το δίλημμα «συμφωνία πάση θυσία ή χρεοκοπία» ήταν στην πρώτη γραμμή, τα κόμματα της αντιπολίτευσης (εκτός ΚΚΕ) και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης εκτόξευαν εκκλήσεις στον πρωθυπουργό να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να εγκαταλείψει τις άγονες «κόκκινες γραμμές» του, να εξοβελίσει τις εξτρεμιστικές φωνές από το περιβάλλον του και να πράξει το πατριωτικό καθήκον του, γιατί σε διαφορετική περίπτωση η κοινωνία θα εξεγερθεί και η Ιστορία θα είναι αμείλικτη μαζί του.

Πρωτοσέλιδα με δραματικούς τίτλους και φόντο την ελληνική σημαία και δελτία ειδήσεων με εναρκτήριο λάκτισμα τη λέξη τελεσίγραφο έδιναν τον τόνο.

Ξέρουμε λοιπόν πολύ καλά πώς θα αντιμετωπίσει το μπλοκ αυτό τον Τσίπρα σε περίπτωση ρήξης.

Μπορούμε όμως να υποθέσουμε βασίμως πώς θα τον αντιμετωπίσει και στην επιθυμητή γι’ αυτούς εκδοχή.

Δεν πρόκειται φυσικά να πανηγυρίσει για να μην του δώσει την ευκαιρία να εμπεδώσει την εικόνα του υπεύθυνου ηγέτη που πήρε τη σωστή και εθνικά επωφελή απόφαση. Θα αρχίσει δειλά να ασκεί κριτική επί της ουσίας της συμφωνίας.

Στη συνέχεια θα πρέπει να περιμένουμε κλιμάκωση.

Γκρίνια γιατί χάθηκε πολύτιμος χρόνος σε άσκοπες συζητήσεις και λεονταρισμούς, τα μέτρα θα χαρακτηριστούν σκληρά (όντως θα είναι) γιατί θα πλήξουν τόσο τους εργαζομένους τους οποίους εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα μεσαία στρώματα (με την αύξηση της έμμεσης και της άμεσης φορολογίας), τα οποία στις τελευταίες εκλογές μετακινήθηκαν μαζικά από την κάλπη του παλιού συναινετικού δικομματισμού στην κάλπη της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Ο στόχος προφανής: να υπονομευθεί η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τις κοινωνικές δυνάμεις που αποτελούν τον κορμό της ελληνικής κοινωνίας και δίνουν πλειοψηφίες.

Ταυτοχρόνως θα ξεκινήσει η εκστρατεία αποδόμησης του ίδιου του πρωθυπουργού.

Θα θυμίζουν τι έλεγε προεκλογικά, τι υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό, τις αυταπάτες περί άλλου δρόμου που καλλιέργησε και τα χοντρά ψέματα που εκστόμισε για να υφαρπάξει την ψήφο των πολιτών.

Ολο αυτό το αφήγημα θα πλαισιωθεί από το κρίσιμο ερώτημα: Μπορεί αυτή η κυβέρνηση με τη συγκεκριμένη σύνθεση να εγγυηθεί στους εταίρους και στους πολίτες της χώρας ότι θα εφαρμόσει ένα σχέδιο που βρίσκεται στον αντίποδα της στρατηγικής του κόμματος-κορμού της (ΣΥΡΙΖΑ);

Θα δίνουν αρνητική απάντηση και έτσι θα τροφοδοτήσουν την ήδη ανοιχτή συζήτηση για μια άλλη κυβέρνηση, από την παρούσα Βουλή (προς Θεού όχι εκλογές) με σαφή φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό.

Μ’ άλλα λόγια, χωρίς τους σταλινικούς της Αριστερής Πλατφόρμας και τους εθνικιστές των ΑΝ.ΕΛΛ. Το σχέδιο αυτό διακινούν εδώ και καιρό και ελπίζουν να πάρει σάρκα και οστά. Τώρα, αν αυτό έχει μπόχα εκτροπής, δεν τους ενδιαφέρει.


Ανάγωγα


Αν υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές, να δω με ποιες λέξεις θα αντικαταστήσουν τα κανάλια τις προσφιλείς τους «βόμβα» και «τελεσίγραφο». Μπορεί όμως να κρατήσουν το ίδιο εκρηκτικό ρεπερτόριο για να φωτογραφίζουν τους νέους δράστες. Για παράδειγμα: «βόμβα Λαπαβίτσα κατά της συμφωνίας» ή «τελεσίγραφο Λαφαζάνη στον Τσίπρα». Ομάδα... που κερδίζει δεν την αλλάζεις.

ΚΑΜΑΡΩΣΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΩΝ


Τα κανάλια έχουν χρόνων εμπειρία στο να κάνουν αυτή την δουλειά.Εγώ κάνω χάζι με τους τηλεθεατές  που υποτίθεται ότι έχουν ξυπνήσει...


Από το ΟΛΥΜΠΙΑ


Στον πίνακα βλέπετε την μείωση του καθαρού μισθού ελέω αύξησης των εισφορών.
Τι καταλαβαίνετε; Ε λοιπόν λάθος καταλάβατε. Απλά το κανάλι ξέχασε να σημειώσει ότι η κάτω στήλη είναι η ΕΤΗΣΙΑ μείωση!!
Δηλαδή, πάνω έχεις τον μηνιαίο μισθό και κάτω την ετήσια παρακράτηση. ΑΠΑΤΗ; Όχι. Δημοσιογραφία των νταβατζήδων.

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Το χειρότερο που θα μπορούσε να γίνει είναι μια άτακτη φυγή προς εκλογές




Όταν πας στο μέτωπο οφείλεις να εξασφαλίσεις τα μετόπισθεν για να μην βρεθείς ανάμεσα σε δυο πυρά.

Αυτή την έσχατη ώρα η κυβέρνηση δεν μπορεί να πάει ούτε σε ρήξη αφού δεν έχει κανένα σχέδιο (αδικαιολόγητα) αλλά ούτε και σε αναίμακτη συμφωνία αφού πήγε απροετοίμαστη(δικαιολογημένα)

Η κατάπαυση πυρός θα ήταν το καλύτερο που μπορεί να κερδίσει δίνοντας την χρόνο να προετοιμαστεί καλύτερα και για την ρήξη και για μια τελική συμφωνία αφού φυσικά καθαρίσει τα μετόπισθεν

Το χειρότερο που θα μπορούσε να γίνει είναι μια άτακτη φυγή προς εκλογές με διασπασμένο τον Σύριζα κάτω από καθεστώς χρεοκοπίας και τρομοκρατίας των ΜΜΕ (λυπάμαι που το λέω αλλά μερικοί αυτό σκέφτονται για λύση)


Του Κώστα Βαξεβάνη στο Κουτί της Πανδώρας


Υπέρ των μέτρων της κυβέρνησης ή κατά; Είναι νέο μνημόνιο ή δεν είναι; Στην πραγματικότητα το ερώτημα είναι αν μπορούσε να γίνει κάτι άλλο ή όχι. Η συμφωνία που προωθεί η κυβέρνηση δεν είναι ούτε σκίσιμο του μνημονίου ούτε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Υπάρχουν κοστολογημένα μέτρα γύρω στα 7,8 δις ευρώ. Αυτά τα μέτρα σήμερα συγκρίνονται από τα ΜΜΕ με τα μέτρα του mail Χαρδούβελη και εμφανίζονται ως δυσβάστακτα μέτρα. Γίνεται μια σκόπιμη σύγχυση για το ότι το θέμα δεν είναι πόσο κοστολογούνται τα μέτρα αλλά ποιούς αφορούν. Θα υπάρξουν 8 δις από οριζόντιο κόψιμο μισθών και συντάξεων, από φορολόγηση των πάντων, ή από αναλογική συνεισφορά του καθενός; Και το βασικότερο, με κάποια προοπτική ή χωρίς μέλλον; Σε αυτό οφείλει να απαντήσει ξεκάθαρα η κυβέρνηση και όχι με διαρροές.

Όσοι επί μήνες κινδυνολογούσαν πως η Οικονομία καταρρέει αν δεν υπάρξει συμφωνία, πως η χώρα καταστρέφεται, μπαίνουν τώρα στην κριτική της συμφωνίας.
Αυτό το «ευρώ πάση θυσία» γίνεται «όχι το δικό μας ευρώ». Το δεύτερο που παρατηρώ, είναι πως η απαίτηση πολλών να μην υπάρξουν μέτρα, ταυτίζεται με την αντίληψη να μην υπάρχουν φόροι. Ενάντια σε ό,τι επικρατεί ως κυρίαρχη αντίληψη, οι φόροι δεν είναι κάτι κακό, αν επιστρέφουν στην κοινωνία. Αν δηλαδή οι φόροι χρησιμοποιούνται για τις κοινωνικές δαπάνες και τη λειτουργία του κράτους και όχι για να ταΐζουν τους κηφήνες και τη διαπλοκή είναι προοδευτικό μέτρο. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι οι φόροι αλλά το «ποιοί φόροι» και κυρίως σε «ποιούς φόροι». Αν λοιπόν προκύπτουν μέτρα 8 δις, τα οποία καλούνται να πληρώσουν αυτοί που πρέπει αλλά δεν πλήρωσαν ποτέ, αυτά τα μέτρα είναι μια διαφορά.

Έτσι ο χαρακτηρισμός «επώδυνα μέτρα» μπορεί να είναι εκ του πονηρού. Ως σήμερα οι δημοσιονομικές παρεμβάσεις γίνονταν με κόψιμο των κοινωνικών δαπανών και επίθεση οριζόντια στην κοινωνία. Τα νέα μέτρα σύμφωνα με την κυβέρνηση, οδηγούν τις παρεμβάσεις αυτές στα εισοδήματα, δηλαδή στην είσπραξη από αυτούς που έχουν εισοδήματα και όχι στις κοινωνικές δαπάνες που εκ των πραγμάτων ευνοούν τα φτωχότερα στρώματα. Είναι διαφορετικό μέτρο αυτό που εξασφαλίζει 1 δις από κόψιμο των δαπανών για τα νοσοκομεία, από το μέτρο που εξασφαλίζει 1 δις από φορολόγηση εισοδημάτων πάνω από 500.000 ευρώ το χρόνο. Στην πρώτη περίπτωση η κυβέρνηση παίρνει τα μέτρα της κοινωνίας για να την ενταφιάσει, ενώ στη δεύτερη παίρνει μέτρα για την κοινωνία.

Δεν υπάρχουν όμως μόνο αυτά τα μέτρα. Υπάρχουν και μέτρα από τα άλλα, που συνεχίζουν να βαρύνουν τους πάντες ως έμμεσοι ή έκτακτοι φόροι. Αυτά τα μέτρα συνεχίζουν να επιβαρύνουν και τα φτωχότερα στρώματα. Και ενώ αυτά είναι συγκεκριμένα, οι διαβεβαιώσεις για πάταξη της λαθρεμπορίας ή της φοροδιαφυγής είναι αόριστες. Πρέπει να γίνουν συγκεκριμένες και αποτελεσματικές για να λειτουργήσουν ως αντίβαρο στην κοινωνία. Τέτοια προοπτική δεν υπάρχει. Βασικές λειτουργίες του κράτους, όπως της Δικαιοσύνης, του ΣΔΟΕ, των διωκτικών μηχανισμών, είναι ακόμη παραδομένες στη διαφθορά και τη διαπλοκή. Συνεχίζουν να αδικούν την κοινωνία και να υπηρετούν τα χειρότερα κομμάτια της. Άρα τα άδικα μέτρα που επιβαρύνουν αυτούς που δεν θα έπρεπε, δεν αίρονται με κάποιες ανταποδοτικές λειτουργίες από το κράτος. Τι σημασία έχει να προβλέπεις μεγάλη φορολογία για τα μεγάλα εισοδήματα, όταν αυτά καταφέρνουν να είναι αδήλωτα;

Μπορούσαμε χωρίς όλα αυτά τα μέτρα; Η άποψή μου είναι πως ναι. Αυτό απαιτεί όμως ένα μεγάλο βαθμό πολιτικής συνειδητότητας από τους πολίτες και όχι μόνο από την κυβέρνηση. Η απόφαση για ρήξη θα ήταν αποτελεσματική για την Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά με σκληρό κόστος. Όταν η Ελλάδα προσκυνάει ως εικόνισμα το τραπεζικό ΑΤΜ ακόμα και αν δεν έχει δικά της λεφτά μέσα, δεν μπορεί να κάνει τη ρήξη. Οι πολίτες αυτής της χώρας, παραδομένοι επί χρόνια στο φόβο και την εικονικότητα, στη διαστρέβλωση και την προπαγάνδα, έμαθαν να κρίνουν με όρους που είναι ασύμφοροι. Με την αγωνία για τις αγορές με τις οποίες δεν σχετίζονται, με το άγχος για το χρηματιστήριο που δεν ξέρουν ούτε πού πέφτει, με το φόβο για το αύριο που δεν γνωρίζουν. Μπορεί να γίνει η ρήξη; Ίσως και να μπορεί. Αλλά πρέπει να την αποφασίσει ο καθένας από εμάς με κάθε κόστος και όχι δι’ αντιπροσώπου απ’ τον καναπέ. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις για το «Μένουμε Ευρώπη» ακόμη και αν είχαν τη γραφικότητα των διοργανωτών τους, απέδειξαν πως η κοινωνία ανησυχεί για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας ,ακόμη και αν είναι πρόδηλο πως αυτή είναι μαύρη ή επιζήμια. Απολογείται στο στερεότυπο και όχι στην ουσία.

Η κυβέρνηση έχει την ευθύνη να φύγει από την μέγγενη του εκβιασμού από τον ευρωπαϊκό παράγοντα που θα επανέλθει με το επιχείρημα της χρηματοδότησης. Είναι υποχρεωμένη να αναμοχλεύσει στην Ευρώπη όλα τα πολιτικά θέματα που θα ξαναθέσουν το ερώτημα «τι Ευρώπη θέλουμε». Αλλά κυρίως είναι υποχρεωμένη να ασχοληθεί με το εσωτερικό μέτωπο και να αποκαταστήσει τη χώρα. Η γραφειοκρατία, η διαφθορά, η παθογένεια στο Δημόσιο τομέα, η προσκόλληση του Ιδιωτικού τομέα στο Δημόσιο, η έλλειψη Δικαιοσύνης δεν σχετίζονται με τα οικονομικά μέτρα. Ας σταματήσουν λοιπόν οι υπουργοί να κρύβονται πίσω απ την διαπραγμάτευση και ας δείξουν πώς εννοούν τα μέτρα υπέρ της κοινωνίας. Όσο δημιουργείς πολιτική και κοινωνία με τηλεοπτικούς όρους και εμφανίσεις, τόσο τα media και όχι η πολιτική και η κοινωνία θα καθορίζουν το μέλλον.

Η ρήξη μπορεί να μην βρίσκεται πάνω στο τραπέζι, υπάρχει όμως μέσα στο συρτάρι.



1.Ο σύριζα έκανε μεγάλο λάθος που δεν προετοίμασε τον κόσμο για ρήξη.
2.Η ρήξη είναι σχεδιασμός και όχι μια ζαριά
3.Πάρτε τώρα την παράταση που σας δίνετε και εκμεταλλευτείτε την ως προς:
Α. Κάθαρση της διαπλοκής
Β. Καταστρώστε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο Β και C και D και κάντε τα γνωστά στον κόσμο
4.Φέρτε κοντά τον κόσμο που σας στήριξε
5.Επανέλθετε στην διαπραγμάτευση με τον κόσμο έμπρακτα στο πλευρό σας και την διαπλοκή στις τρύπες τους.

Για τα παραπάνω το μόνο που χρειάζεται είναι θέληση.
Αν βλέπουμε όμως τα στελέχη της κυβέρνησης στα πανελ των καναλιών αυτό δεν δείχνει θέληση κύριοι.
Αποδείξτε στον κόσμο ότι έχετε θέληση και όρεξη!


Του Πέτρου Παπαβασιλείου στο altsantiri


Παρακολουθώντας με μεγάλη προσοχή τα σχόλια αναγνωστών γύρω από το ζήτημα της συμφωνίας (και των μέτρων που αυτή περιλαμβάνει) καταλήγω σε ένα βασικό συμπέρασμα: ότι η συμφωνία που φαίνεται να κλείνει η κυβέρνηση με τους δανειστές, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η πιστή αντανάκλαση των ίδιων των αδιεξόδων της κοινωνίας, του εκλογικού σώματος, του ΣΥΡΙΖΑ, της Ευρώπης ολόκληρης.

Αν δεχθούμε ότι η λαϊκή εντολή που απέσπασε ο Αλέξης Τσίπρας στις 25 Ιανουαρίου ήταν η ανατρεπτική, ως ένα βαθμό, διαχείριση των πραγμάτων, εντός ευρώ, η συμφωνία που απέσπασε η κυβέρνηση, ακριβώς αυτή την εντολή εξυπηρετεί. Και εξηγούμαι:

-Το προηγούμενο διάστημα το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης κατηγορήθηκε πως υποπίπτει σε αντιφάσεις ή ότι δεν έχει σαφή προσανατολισμό. Πώς, όμως, θα αποφύγει κανείς τις αντιφάσεις, όταν ολόκληρο το οικοδόμημα της ευρωζώνης είναι μία αντίφαση απ΄ την κορφή ως τα νύχια; Ή όταν η Αθήνα όφειλε να βρει ισορροπία ανάμεσα σε τρεις θεσμούς με διαφορετικές προσεγγίσεις και συμφέροντα;

-Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να έχασε στους αριθμούς (μέτρα 7,9 δισ. ευρώ), κέρδισε όμως σε επίπεδο πολιτικών συμβολισμών. Ολόκληρος ο πλανήτης έμαθε το ελληνικό πρόβλημα και τις θέσεις της Αθήνας. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμο στο άμεσο μέλλον. Ο πρωθυπουργός δεν διέθετε την πολυτέλεια του χρόνου ώστε να προλάβει να αναδειχθεί νικητής και στους αριθμούς. Με ποδοσφαιρικούς όρους, δεν είχαμε χρόνο να γυρίσουμε το ματσάκι. Οι σύμμαχοι αποδείχθηκαν δούρειοι ίπποι και η οικονομία είχε (και εξακολουθεί να έχει) ανάγκη τις δόσεις της.

-Ο σκληρός πυρήνας των αντιδραστικών της ευρωζώνης δεν υπέστη μεν ήττα, ωστόσο ένας από τους βασικούς εκφραστές του, ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, κινδυνεύει με περιθωριοποίηση, ενώ ο Γερούν Ντάϊσελμπλουμ είναι αμφίβολο εάν θα ανανεώσει τη θητεία του στην προεδρεία του Eurogroup. Από την άλλη, Φάϊμαν, Ολάντ, Μέρκελ, Μοσκοβισί και Σαπέν επισήμως μπορεί να τηρούν αποστάσεις, ανεπισήμως, όμως, φέρονται να έχουν αποδεχθεί πλήρως την ορθότητα των ελληνικών απόψεων.

-Οι επιλογές που είχε μπροστά του ο πρωθυπουργός, πλην της συμφωνίας, ήταν η ρήξη εντός ή εκτός ευρώ. Θα αποτύπωνε αυτή η κίνηση την εντολή των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου; Πόσο έτοιμη είναι, στα αλήθεια, η ελληνική κοινωνία να διαχειρισθεί μία τέτοια κατάσταση, με τα συλλαλητήρια «μένουμε Ευρώπη» και «μένουμε Ελλάδα» να διαδέχονται το ένα το άλλο; Εκτός αυτού, μία ρήξη, τώρα, ακόμα κι αν την επιδιώκαμε, θα προκαλούσε εμπλοκές, δεδομένου ότι η ταχύτερη τεχνική προεργασία για τη μετάβαση σε ένα άλλο νομισματικό καθεστώς απαιτεί τουλάχιστον ένα διάσημα έξι μηνών.

-Δύο είναι οι βασικοί λόγοι που οδήγησαν τον κ. Τσίπρα στο να αποφύγει -στην παρούσα φάση- τη σύγκρουση: η δρομολόγηση των διαδικασιών που αφορούν στον αγωγό φυσικού αερίου και η (άμεσα) μελλοντική σύμπραξη με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ΕΚΤ για την κατάρτιση ενός ειδικού και ανεξάρτητου προγράμματος χρηματοδότησης της Ελλάδας, μακριά από ΔΝΤ και δεσμεύσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα. Το σχέδιο αυτό έχει ήδη συζητηθεί και θα επανέλθει μετά τον Μάρτιο του 2106.

-Όσο για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, παραπέμπεται σε βάθος τετραετίας, γιατί αντικειμενικά και υποκειμενικά δεν είναι δυνατή η άμεση υλοποίησή του, τουλάχιστον σε όλες τις εκφάνσεις του. Όσοι «χτίσουν» την πολεμική τους πάνω στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θα εκτεθούν στα μάτια της κοινής λογικής. Κάποιες εξαγγελίες έχουν ήδη πάρει σάρκα και οστά, ενώ κάποιες άλλες θα μετουσιωθούν σε ρυθμίσεις τους επόμενους μήνες.

Υ.Γ.1: Όταν κατηγορείς κάποιον πρέπει να είσαι σίγουρος ότι είχε άλλες καλύτερες επιλογές, αλλά δεν τις αξιοποίησε από άγνοια ή σκοπιμότητα.

Υ.Γ.2: Η ρήξη μπορεί να μην βρίσκεται πάνω στο τραπέζι, υπάρχει όμως μέσα στο συρτάρι. Και θα βγει, εάν δεν ευοδωθεί η υλοποίηση του ανεξάρτητου προγράμματος χρηματοδότησης, το οποίο αναφέραμε παραπάνω. Πάντως, όποτε κι αν επανέλθει, θα είναι καλύτερα προετοιμασμένη, θα συνοδεύεται από προσφυγές σε δικαστήρια – και πιθανότατα θα έχει τη σφραγίδα της λαϊκής ετυμηγορίας…