Ο πατριωτισμός στην Ελλάδα-Δίκτυο 21
Το
τελευταίο διάστημα με έχει απασχολήσει αρκετά η δράση ομάδων όπως του
Δικτύου 21 και πώς αυτές επηρεάζουν την πολιτική ζωή της χώρας. Μία απλή
έρευνα στο διαδίκτυο θα δώσει κάποια πολύ βασικά στοιχεία της δράσης
τους. Πρόκειται για οργανώσεις με νομική υπόσταση, δηλώνουν ότι δε
μετέχουν στις πολιτικές διαμάχες, αλλά στηρίζουν πολιτικές που θεωρούν
ότι συμφωνούν στις βασικές αρχές τους και επιδιώξεις τους. Πολύς λόγος
γίνεται τελευταία για την υποστήριξή του Δικτύου 21 στο πρόσωπο του Α.
Σαμαρά.
Πολλά λέγονται κι ειπώθηκαν για την εν λόγω οργάνωση, κάποια από τα οποία θα ήθελα να παραθέσω προς κοινή γνώση, με κάθε όμως επιφύλαξη και για αυτό προτρέπω μία περεταίρω έρευνα από τους ενδιαφερόμενους προς διασταύρωση στοιχείων. Καταρχάς άτομα όπως Φ. Κρανιδιώτης, Λυκουρέζος και Ζουράρις είναι στενά συνδεδεμένα με την ομάδα. Πολλά έχουν ακουστεί επίσης και για τον πρώην αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, για το ρόλο του πρώην δημάρχου Καλύμνου στην κρίση με τα Ίμια και για τις υπόγειες διαδικασίες στη χορήγηση ασύλου στον Οτσαλάν από την Ελλάδα και τις ενδεχόμενες συνέπειες που μπορεί να είχε αυτή η κίνηση. Δε θα επεκταθώ τέλος στην παρουσία μελών του Κ.Κ.Ε. σε πατριωτικούς σχηματισμούς και τι σχέση μπορεί να έχουν οι απόψεις του Μαρξ με τις τιμές προς τους αρχαίους ημών προγόνους. Δεν επιθυμώ να παραθέσω γενικά οτιδήποτε στοιχείο μπορώ να βρω στο διαδίκτυο αλλά να διατυπώσω τις επιφυλάξεις μου σχετικά με την εν λόγω ομάδα και κάθε άλλη η οποία στο όνομα των κοινών επιδιώξεων των ατόμων της νομίζει ότι έχει το δικαίωμα να δρα στο όνομα όλων των πολιτών που βρίσκονται στα όρια του ελληνικού κράτους.
Για να εκκινήσω τη σκέψη μου, θα ήθελα καταρχάς να διατυπώσω την άποψη ότι ένα έθνος χαρακτηρίζεται κατά κύριο λόγο από τη γλώσσα του, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, τη θρησκεία του και τον πολιτισμό του. Αρχαία Ελλάδα πλέον σήμερα δεν υπάρχει ούτε ως αντίληψη, ούτε ως γλώσσα και νομίζω θα συμφωνήσουμε ούτε ως DNA. Το στοιχείο για το οποίο είμαστε περήφανοι για την αρχαία Ελλάδα, νομίζω επίσης θα συμφωνήσουμε ότι είναι ο πολιτισμός της. Και αυτός βέβαια ανήκε σε μία ελίτ, η οποία είχε την πολυτέλεια να σκέφτεται ελεύθερη και αδέσμευτη. Να μου επιτραπεί να κάνω την παρατήρηση και σύγκριση: Η πνευματική άνοδος στην αρχαία Ελλάδα συντελέστηκε μετά τη θεσμοθέτηση της δουλείας που έδωσε τη δυνατότητα στους ελεύθερους να αφιερώσουν περισσότερη ώρα και σκέψη στο συλλογισμό μη καταναλώνοντας την ενέργειά τους στο πώς θα εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Οι πνευματικές αποδόσεις των Εβραίων στην Ευρώπη και το γεγονός ότι κατάφεραν κι έβγαλαν τόσους φιλόσοφους, επιστήμονες και ιδεολόγους στα πλαίσια μιας ελεύθερα σκεπτόμενης κοινωνίας, ήταν η συγκέντρωση κεφαλαίων που υπήρχε στις οικογένειές τους με αποτέλεσμα αυτοί να ακολουθούν την ανάλογη παιδεία και να έχουν την άνεση της ελεύθερης σκέψης, χωρίς επίσης να έχουν ανάγκη να ματώσουν για τα απαραίτητα. Πιθανώς να ήταν και η απεμπλοκή τους από την επικρατούσα θρησκεία στα κράτη που ζούσαν (καθολικισμός, προτεσταντισμός) και για να συγκρίνω, η μη απεμπλοκή των Ελλήνων από την ορθοδοξία τους απέτρεψε σε κάποιο ίσως ελάχιστο βαθμό μεταξύ των άλλων να έχουν ανάλογες επιδόσεις.
Η παραπάνω σύγκριση έγινε για να καταστήσω σαφές ότι τόσο οι Εβραίοι, όσο και οι Έλληνες που και οι δύο θεωρούν τους εαυτούς τους σπουδαία έθνη ανά τον κόσμο, απλώς είχαν βρει ένα τρόπο, μία δίοδο αν θέλετε ανάπτυξης του πνεύματος. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι αυτή η ανάπτυξη δε συντελέστηκε ούτε εξαιτίας κάποιας συγκεκριμένης ευφυΐας, ούτε κάποιου ιδιαίτερου χαρακτηριστικού στο DNA τους που τους προσδίδει κάποια ανωτερότητα. Εκτός κι αν ταυτίσουμε τη δολοπλόκο φύση και πονηριά, ή αν θέλετε το εύκρατο κλίμα, τη γεωγραφική περιοχή και άλλα στοιχεία που συνέβαλαν στο φαινόμενο, με κάποιο χαρακτηριστικό που μπορεί να κληρονομηθεί και άρα να μας δώσει το δικαίωμα του νόμιμου κληρονόμου αυτών. Και αναφέρω τα παραπάνω για να παρουσιάσω το πεδίο άντλησης επιχειρημάτων εναντίον οργανώσεων όπως το Δίκτυο.
Κανένας άνθρωπος σε τούτο τον κόσμο που ονομάζεται πολίτης της εκάστοτε χώρας, επειδή τυγχάνει να γεννηθεί στην εν λόγω χώρα, δεν είναι υποχρεωμένος να στερείται ελευθερία κινήσεων και απόψεων στα κοινά επειδή οι απόψεις του δεν ταυτίζονται με το κοινό αίσθημα περί εθνικής συνέχειας του κράτους στο οποίο ζει και δρα. Καμία οργάνωση στα πλαίσια και στο όνομα της προστασίας των αξιών και παραδόσεων του παρελθόντος δεν έχει δικαίωμα να δρα εκ μέρους του συνόλου και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να προσδιορίσει το τι είναι κοινό παρελθόν. Στο βαθμό που ο διεθνής σιωνισμός δρα εναντίον των συμφερόντων της Ελλάδας, στον ίδιο βαθμό ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός όπως τον αντιλαμβάνονται στη σύγχρονη Ελλάδα έχει βλάψει τα εδάφη τούτα. Πείτε μου ποιος έδωσε αφορμή για την κατάληψη της Κύπρου και ποιος επιχείρησε να εισβάλει ως την Άγκυρα πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή; Οι πατριώτες. Και επειδή το σύστημα είναι χαοτικό μεταξύ αιτίου και αιτιατού και μπορούν να γίνουν διάφορες υποθέσεις με μία κωμική χροιά διατυπώνω τα εξής: Θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε τους Τούρκους που εκδίωξαν τους ελληνόφωνους χριστιανούς από τα εδάφη τους για να τους εγκαταστήσει ο Βενιζέλος στη Μακεδονία και να είμαστε σε θέση να μιλάμε σήμερα για ελληνικότητα της Μακεδονίας στο σύνολό της; Γιατί αλλιώς θα πασχίζαμε για την ελληνικότητα του σύγχρονου ελληνικού μόνο τμήματος της Μακεδονίας (όλοι γνωρίζουν πόσοι στη Μακεδονία μιλούσαν ελληνικά το 1912). Θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε τους Λατίνους διότι μας κατέλαβαν σχηματίζοντας τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία σε μια περίοδο παρακμής για την Ελλάδα; Να τους ευχαριστήσουμε που θαύμασαν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και τον διέδωσαν, συμβάλλοντας και στην επικράτηση της ελληνικής γλώσσας σα διεθνή γλώσσα της εποχής και εν συνεχεία ως γλώσσα γραφής των ευαγγελίων (κάποιων);
Στην ουσία ταυτίζουμε το χριστιανισμό με τον ελληνισμό επειδή η διεθνής τότε ελληνική γλώσσα συνέβαλε στο να διαδοθούν οι ιδέες του χριστιανισμού και είναι η γλώσσα στην οποία γράφτηκαν τα ευαγγέλια. Η ελληνική όμως γλώσσα ήταν διεθνής εξαιτίας των Ρωμαίων και όχι των Ελλήνων. Θεωρούμε τους εαυτούς μας ως τους πρώτους που ασπάστηκαν το χριστιανισμό και αντιπαραβάλουμε τους Έλληνες με τους Εβραίους ως το αντίπαλο δέος. Ξεχνάμε όμως (ή δεν το γνωρίζουμε), αυτό που διατύπωσαν μεγάλοι διανοούμενοι όπως ο Camus στα βιβλία τους, ότι το μέρος των χριστιανών που επιχείρησε να αφαιρέσει από το χριστιανισμό την ιουδαϊκή φιλοσοφία και να διατηρήσει ένα στοιχείο του ελληνικού τρόπου σκέψης αφορίστηκε ή καταπολεμήθηκε από διαρκείς συνόδους και χριστιανούς αυτοκράτορες. Το θέλουμε ή όχι ο σύγχρονος χριστιανισμός κουβαλάει τον ιουδαϊσμό και υπό αυτή την προοπτική απομακρύνεται ακόμα περισσότερο από το αρχαίο πνεύμα.
Με τον ίδιο τρόπο, ο σύγχρονος ελληνισμός χρησιμοποιεί μία γλώσσα η οποία ίσως να θεωρείται δυσκολότερη, περίπλοκη και εκφραστική σε σύγκριση με άλλες, αλλά η σχέση της με την αρχαία, απέχει πολύ από το να κάνουμε οποιαδήποτε αντιπαραβολή. Και είναι λογικό να δεχτούμε ότι μια ζωντανή γλώσσα εξελίσσεται και προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες ανάγκες αυτών που τη χρησιμοποιούν. Στο βαθμό λοιπόν που η αρχαία γλώσσα απλοποιήθηκε κι έγινε δημοφιλής ξεπερνώντας τα σύνορά της επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στον ίδιο βαθμό η διεθνής αυτή γλώσσα (που γράφτηκαν κάποια Ευαγγέλια), εξελίχθηκε περεταίρω για να προκύψει η σημερινή. Συνεπώς αν δεν υπήρχε απλοποίηση της γλώσσας, δε θα γινόταν διεθνής, δε θα υπήρχε το ελληνικό στοιχείο και συμβολή στο χριστιανισμό και ίσως τότε να καυχιόμασταν περί συνέχειας των αρχαίων λόγω της διατήρησης της γλώσσας, αλλά σίγουρα χωρίς το χριστιανικό στοιχείο. Γιατί προσωπικά μου είναι αδιανόητη κάποια συγγένεια μεταξύ Ιουδαϊσμού και αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας.
Συνεπώς τόσο η συνέχεια της γλώσσας, όσο και η αποδοχή του Ελληνισμού ως άξιου κληρονόμου του χριστιανισμού με κάποιο επιχείρημα πέραν αυτού της απλοποίησης της γλώσσας και θαυμασμού των αρχαίων από τους Ρωμαίους, πάσχει. Αντιστοίχως πάσχει και ο συλλογισμός ότι οι Νεοέλληνες αποτελούν τους κυριότερους συνεχιστές του πολιτισμού των αρχαίων. Ούτε τις συνήθειές τους και τα ήθη τους διατηρούμε, ούτε τη θρησκεία τους, ούτε τη γλώσσα τους, ούτε την καλλιέργειά τους. Θεωρώ ότι δεν απαιτούνται ιδιαίτερα επιχειρήματα για να αντιπαραθέσω σε αυτή την άποψη. Κάποια πράγματα είναι πασιφανή, για αυτούς βέβαια που δεν έχουν εξαρχής την τάση να πιστέψουν τη μία ή την άλλη άποψη.
Ο ορθολογισμός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του αρχαίου πνεύματος και άξιοι συνεχιστές του είναι ο δυτικός κόσμος και οι ισχυροί του, ενώ ο πατριωτισμός και η εθνική υπερηφάνεια μάλλον μόνο κατόπιν συναισθηματικής έντασης μπορούν να προκύψουν και είναι απόροια αρνητικών συναισθημάτων και συμπλεγμάτων. Αν υπάρχει διεθνής Σιωνισμός, τότε ναι, αυτοί θεωρώ ότι είναι οι άξιοι συνεχιστές του αρχαίου πνεύματος όπως το περιγράφετε, που κατέχουν μια αλήθεια αδύνατον να την κατανοήσει ο κοινός νους και δικαίως, με τη λογική σας πάντα, είναι αφέντες του κόσμου. Αν όχι πνευματικά, τότε υλικά. Διότι οι εθνικιστές και πατριώτες, εγχώριοι και μη, με τη στενή τους σκέψη, μόνο το ρόλο που έπαιζε ο δούλος της Αρχαίας Ελλάδας μπορούν να παίξουν. Μη ξεχνάτε ότι πολλοί από τους μεγάλους Εβραίους φιλόσοφους της Ευρώπης (αν όχι όλοι) βασίστηκαν στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και όχι στις διδαχές της δικής τους θρησκείας.
Ποιο το νόημα κ. Ζουράρη με μοναδικά σας όπλα τη γνώση σας της αρχαίας ελληνικής, την ευστροφία σας και τη γραφικότητά σας να μάχεστε για κάποιο ελληνικό πνεύμα που υποτίθεται θα έπρεπε να διαδοθεί στους κόλπους της σύγχρονης Ελλάδας; Αισθάνεστε ότι η σοφία και το πνεύμα το οποίο εσείς μάχεστε για τη διάδοσή του, αν εν τέλει αυτό επιτευχθεί, θα σας καταστήσει μπροστάρη και πρωτεργάτη αυτού του κινήματος; Γνωρίζετε πολλούς συμπολίτες σας κύριοι, που επιχειρούν να καταστήσουν τις γνώσεις τους αναγκαίες στο σύνολο του λαού, ώστε να επιβληθούν εκ των υστέρων μέσω του προβαδίσματος που θα έχουν ως βετεράνοι, ειδικοί και ειδήμονες στη γνώση αυτή; Γιατί κατά την ταπεινή μου γνώμη κάτι τέτοιο διαφαίνεται και με κινήματα όπως τα προαναφερθέντα.
Δυστυχώς το κοινό μας μέλλον σε αυτό τον τόπο που έτυχε να γεννηθούμε θα καθορίζεται πάντα από έχοντες τη μυστική γνώση. Στα ίδια μονοπάτια που βάδισε ο Πυθαγόρας, στα ίδια μονοπάτια που βάδισαν οι Ροδόσταυροι, οι Μασόνοι, οι Σιωνιστές τώρα επιχειρείτε σαν γραφικοί που είστε να βαδίσετε κι εσείς.
Πολλά λέγονται κι ειπώθηκαν για την εν λόγω οργάνωση, κάποια από τα οποία θα ήθελα να παραθέσω προς κοινή γνώση, με κάθε όμως επιφύλαξη και για αυτό προτρέπω μία περεταίρω έρευνα από τους ενδιαφερόμενους προς διασταύρωση στοιχείων. Καταρχάς άτομα όπως Φ. Κρανιδιώτης, Λυκουρέζος και Ζουράρις είναι στενά συνδεδεμένα με την ομάδα. Πολλά έχουν ακουστεί επίσης και για τον πρώην αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, για το ρόλο του πρώην δημάρχου Καλύμνου στην κρίση με τα Ίμια και για τις υπόγειες διαδικασίες στη χορήγηση ασύλου στον Οτσαλάν από την Ελλάδα και τις ενδεχόμενες συνέπειες που μπορεί να είχε αυτή η κίνηση. Δε θα επεκταθώ τέλος στην παρουσία μελών του Κ.Κ.Ε. σε πατριωτικούς σχηματισμούς και τι σχέση μπορεί να έχουν οι απόψεις του Μαρξ με τις τιμές προς τους αρχαίους ημών προγόνους. Δεν επιθυμώ να παραθέσω γενικά οτιδήποτε στοιχείο μπορώ να βρω στο διαδίκτυο αλλά να διατυπώσω τις επιφυλάξεις μου σχετικά με την εν λόγω ομάδα και κάθε άλλη η οποία στο όνομα των κοινών επιδιώξεων των ατόμων της νομίζει ότι έχει το δικαίωμα να δρα στο όνομα όλων των πολιτών που βρίσκονται στα όρια του ελληνικού κράτους.
Για να εκκινήσω τη σκέψη μου, θα ήθελα καταρχάς να διατυπώσω την άποψη ότι ένα έθνος χαρακτηρίζεται κατά κύριο λόγο από τη γλώσσα του, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, τη θρησκεία του και τον πολιτισμό του. Αρχαία Ελλάδα πλέον σήμερα δεν υπάρχει ούτε ως αντίληψη, ούτε ως γλώσσα και νομίζω θα συμφωνήσουμε ούτε ως DNA. Το στοιχείο για το οποίο είμαστε περήφανοι για την αρχαία Ελλάδα, νομίζω επίσης θα συμφωνήσουμε ότι είναι ο πολιτισμός της. Και αυτός βέβαια ανήκε σε μία ελίτ, η οποία είχε την πολυτέλεια να σκέφτεται ελεύθερη και αδέσμευτη. Να μου επιτραπεί να κάνω την παρατήρηση και σύγκριση: Η πνευματική άνοδος στην αρχαία Ελλάδα συντελέστηκε μετά τη θεσμοθέτηση της δουλείας που έδωσε τη δυνατότητα στους ελεύθερους να αφιερώσουν περισσότερη ώρα και σκέψη στο συλλογισμό μη καταναλώνοντας την ενέργειά τους στο πώς θα εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Οι πνευματικές αποδόσεις των Εβραίων στην Ευρώπη και το γεγονός ότι κατάφεραν κι έβγαλαν τόσους φιλόσοφους, επιστήμονες και ιδεολόγους στα πλαίσια μιας ελεύθερα σκεπτόμενης κοινωνίας, ήταν η συγκέντρωση κεφαλαίων που υπήρχε στις οικογένειές τους με αποτέλεσμα αυτοί να ακολουθούν την ανάλογη παιδεία και να έχουν την άνεση της ελεύθερης σκέψης, χωρίς επίσης να έχουν ανάγκη να ματώσουν για τα απαραίτητα. Πιθανώς να ήταν και η απεμπλοκή τους από την επικρατούσα θρησκεία στα κράτη που ζούσαν (καθολικισμός, προτεσταντισμός) και για να συγκρίνω, η μη απεμπλοκή των Ελλήνων από την ορθοδοξία τους απέτρεψε σε κάποιο ίσως ελάχιστο βαθμό μεταξύ των άλλων να έχουν ανάλογες επιδόσεις.
Η παραπάνω σύγκριση έγινε για να καταστήσω σαφές ότι τόσο οι Εβραίοι, όσο και οι Έλληνες που και οι δύο θεωρούν τους εαυτούς τους σπουδαία έθνη ανά τον κόσμο, απλώς είχαν βρει ένα τρόπο, μία δίοδο αν θέλετε ανάπτυξης του πνεύματος. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι αυτή η ανάπτυξη δε συντελέστηκε ούτε εξαιτίας κάποιας συγκεκριμένης ευφυΐας, ούτε κάποιου ιδιαίτερου χαρακτηριστικού στο DNA τους που τους προσδίδει κάποια ανωτερότητα. Εκτός κι αν ταυτίσουμε τη δολοπλόκο φύση και πονηριά, ή αν θέλετε το εύκρατο κλίμα, τη γεωγραφική περιοχή και άλλα στοιχεία που συνέβαλαν στο φαινόμενο, με κάποιο χαρακτηριστικό που μπορεί να κληρονομηθεί και άρα να μας δώσει το δικαίωμα του νόμιμου κληρονόμου αυτών. Και αναφέρω τα παραπάνω για να παρουσιάσω το πεδίο άντλησης επιχειρημάτων εναντίον οργανώσεων όπως το Δίκτυο.
Κανένας άνθρωπος σε τούτο τον κόσμο που ονομάζεται πολίτης της εκάστοτε χώρας, επειδή τυγχάνει να γεννηθεί στην εν λόγω χώρα, δεν είναι υποχρεωμένος να στερείται ελευθερία κινήσεων και απόψεων στα κοινά επειδή οι απόψεις του δεν ταυτίζονται με το κοινό αίσθημα περί εθνικής συνέχειας του κράτους στο οποίο ζει και δρα. Καμία οργάνωση στα πλαίσια και στο όνομα της προστασίας των αξιών και παραδόσεων του παρελθόντος δεν έχει δικαίωμα να δρα εκ μέρους του συνόλου και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να προσδιορίσει το τι είναι κοινό παρελθόν. Στο βαθμό που ο διεθνής σιωνισμός δρα εναντίον των συμφερόντων της Ελλάδας, στον ίδιο βαθμό ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός όπως τον αντιλαμβάνονται στη σύγχρονη Ελλάδα έχει βλάψει τα εδάφη τούτα. Πείτε μου ποιος έδωσε αφορμή για την κατάληψη της Κύπρου και ποιος επιχείρησε να εισβάλει ως την Άγκυρα πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή; Οι πατριώτες. Και επειδή το σύστημα είναι χαοτικό μεταξύ αιτίου και αιτιατού και μπορούν να γίνουν διάφορες υποθέσεις με μία κωμική χροιά διατυπώνω τα εξής: Θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε τους Τούρκους που εκδίωξαν τους ελληνόφωνους χριστιανούς από τα εδάφη τους για να τους εγκαταστήσει ο Βενιζέλος στη Μακεδονία και να είμαστε σε θέση να μιλάμε σήμερα για ελληνικότητα της Μακεδονίας στο σύνολό της; Γιατί αλλιώς θα πασχίζαμε για την ελληνικότητα του σύγχρονου ελληνικού μόνο τμήματος της Μακεδονίας (όλοι γνωρίζουν πόσοι στη Μακεδονία μιλούσαν ελληνικά το 1912). Θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε τους Λατίνους διότι μας κατέλαβαν σχηματίζοντας τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία σε μια περίοδο παρακμής για την Ελλάδα; Να τους ευχαριστήσουμε που θαύμασαν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και τον διέδωσαν, συμβάλλοντας και στην επικράτηση της ελληνικής γλώσσας σα διεθνή γλώσσα της εποχής και εν συνεχεία ως γλώσσα γραφής των ευαγγελίων (κάποιων);
Στην ουσία ταυτίζουμε το χριστιανισμό με τον ελληνισμό επειδή η διεθνής τότε ελληνική γλώσσα συνέβαλε στο να διαδοθούν οι ιδέες του χριστιανισμού και είναι η γλώσσα στην οποία γράφτηκαν τα ευαγγέλια. Η ελληνική όμως γλώσσα ήταν διεθνής εξαιτίας των Ρωμαίων και όχι των Ελλήνων. Θεωρούμε τους εαυτούς μας ως τους πρώτους που ασπάστηκαν το χριστιανισμό και αντιπαραβάλουμε τους Έλληνες με τους Εβραίους ως το αντίπαλο δέος. Ξεχνάμε όμως (ή δεν το γνωρίζουμε), αυτό που διατύπωσαν μεγάλοι διανοούμενοι όπως ο Camus στα βιβλία τους, ότι το μέρος των χριστιανών που επιχείρησε να αφαιρέσει από το χριστιανισμό την ιουδαϊκή φιλοσοφία και να διατηρήσει ένα στοιχείο του ελληνικού τρόπου σκέψης αφορίστηκε ή καταπολεμήθηκε από διαρκείς συνόδους και χριστιανούς αυτοκράτορες. Το θέλουμε ή όχι ο σύγχρονος χριστιανισμός κουβαλάει τον ιουδαϊσμό και υπό αυτή την προοπτική απομακρύνεται ακόμα περισσότερο από το αρχαίο πνεύμα.
Με τον ίδιο τρόπο, ο σύγχρονος ελληνισμός χρησιμοποιεί μία γλώσσα η οποία ίσως να θεωρείται δυσκολότερη, περίπλοκη και εκφραστική σε σύγκριση με άλλες, αλλά η σχέση της με την αρχαία, απέχει πολύ από το να κάνουμε οποιαδήποτε αντιπαραβολή. Και είναι λογικό να δεχτούμε ότι μια ζωντανή γλώσσα εξελίσσεται και προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες ανάγκες αυτών που τη χρησιμοποιούν. Στο βαθμό λοιπόν που η αρχαία γλώσσα απλοποιήθηκε κι έγινε δημοφιλής ξεπερνώντας τα σύνορά της επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στον ίδιο βαθμό η διεθνής αυτή γλώσσα (που γράφτηκαν κάποια Ευαγγέλια), εξελίχθηκε περεταίρω για να προκύψει η σημερινή. Συνεπώς αν δεν υπήρχε απλοποίηση της γλώσσας, δε θα γινόταν διεθνής, δε θα υπήρχε το ελληνικό στοιχείο και συμβολή στο χριστιανισμό και ίσως τότε να καυχιόμασταν περί συνέχειας των αρχαίων λόγω της διατήρησης της γλώσσας, αλλά σίγουρα χωρίς το χριστιανικό στοιχείο. Γιατί προσωπικά μου είναι αδιανόητη κάποια συγγένεια μεταξύ Ιουδαϊσμού και αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας.
Συνεπώς τόσο η συνέχεια της γλώσσας, όσο και η αποδοχή του Ελληνισμού ως άξιου κληρονόμου του χριστιανισμού με κάποιο επιχείρημα πέραν αυτού της απλοποίησης της γλώσσας και θαυμασμού των αρχαίων από τους Ρωμαίους, πάσχει. Αντιστοίχως πάσχει και ο συλλογισμός ότι οι Νεοέλληνες αποτελούν τους κυριότερους συνεχιστές του πολιτισμού των αρχαίων. Ούτε τις συνήθειές τους και τα ήθη τους διατηρούμε, ούτε τη θρησκεία τους, ούτε τη γλώσσα τους, ούτε την καλλιέργειά τους. Θεωρώ ότι δεν απαιτούνται ιδιαίτερα επιχειρήματα για να αντιπαραθέσω σε αυτή την άποψη. Κάποια πράγματα είναι πασιφανή, για αυτούς βέβαια που δεν έχουν εξαρχής την τάση να πιστέψουν τη μία ή την άλλη άποψη.
Ο ορθολογισμός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του αρχαίου πνεύματος και άξιοι συνεχιστές του είναι ο δυτικός κόσμος και οι ισχυροί του, ενώ ο πατριωτισμός και η εθνική υπερηφάνεια μάλλον μόνο κατόπιν συναισθηματικής έντασης μπορούν να προκύψουν και είναι απόροια αρνητικών συναισθημάτων και συμπλεγμάτων. Αν υπάρχει διεθνής Σιωνισμός, τότε ναι, αυτοί θεωρώ ότι είναι οι άξιοι συνεχιστές του αρχαίου πνεύματος όπως το περιγράφετε, που κατέχουν μια αλήθεια αδύνατον να την κατανοήσει ο κοινός νους και δικαίως, με τη λογική σας πάντα, είναι αφέντες του κόσμου. Αν όχι πνευματικά, τότε υλικά. Διότι οι εθνικιστές και πατριώτες, εγχώριοι και μη, με τη στενή τους σκέψη, μόνο το ρόλο που έπαιζε ο δούλος της Αρχαίας Ελλάδας μπορούν να παίξουν. Μη ξεχνάτε ότι πολλοί από τους μεγάλους Εβραίους φιλόσοφους της Ευρώπης (αν όχι όλοι) βασίστηκαν στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και όχι στις διδαχές της δικής τους θρησκείας.
Ποιο το νόημα κ. Ζουράρη με μοναδικά σας όπλα τη γνώση σας της αρχαίας ελληνικής, την ευστροφία σας και τη γραφικότητά σας να μάχεστε για κάποιο ελληνικό πνεύμα που υποτίθεται θα έπρεπε να διαδοθεί στους κόλπους της σύγχρονης Ελλάδας; Αισθάνεστε ότι η σοφία και το πνεύμα το οποίο εσείς μάχεστε για τη διάδοσή του, αν εν τέλει αυτό επιτευχθεί, θα σας καταστήσει μπροστάρη και πρωτεργάτη αυτού του κινήματος; Γνωρίζετε πολλούς συμπολίτες σας κύριοι, που επιχειρούν να καταστήσουν τις γνώσεις τους αναγκαίες στο σύνολο του λαού, ώστε να επιβληθούν εκ των υστέρων μέσω του προβαδίσματος που θα έχουν ως βετεράνοι, ειδικοί και ειδήμονες στη γνώση αυτή; Γιατί κατά την ταπεινή μου γνώμη κάτι τέτοιο διαφαίνεται και με κινήματα όπως τα προαναφερθέντα.
Δυστυχώς το κοινό μας μέλλον σε αυτό τον τόπο που έτυχε να γεννηθούμε θα καθορίζεται πάντα από έχοντες τη μυστική γνώση. Στα ίδια μονοπάτια που βάδισε ο Πυθαγόρας, στα ίδια μονοπάτια που βάδισαν οι Ροδόσταυροι, οι Μασόνοι, οι Σιωνιστές τώρα επιχειρείτε σαν γραφικοί που είστε να βαδίσετε κι εσείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου