Η κυβέρνηση δεν έπεσε. Δεν έπεσε ακόμη, είναι το σωστό.

Ακούω από τους πλατφορμιστές να λένε ότι έπρεπε να πάμε σε ρήξη.Η αλήθεια είναι ότι ναι βέβαια θα πήγαινες σε ρήξη αλλά κυβέρνηση δεν θα υπήρχε για να την διαχειριστεί αφού θεωρείτε βέβαιο ότι θα την έριχνε ο Πάκης.Κυβέρνηση θα ξαναείχαμε μετά τις εκλογές που αυτές θα γινόταν εν μέσω άτακτης χρεωκοπίας,τράπεζες να μην βγάζουν ούτε ένα ευρώ,τα κανάλια να είναι ανοιχτά και να ρίχνουν λάδι στην φωτιά και απρόβλεπτες καταστάσεις στους δρόμους.Ποιος έχει αμφιβολία για την κυβέρνηση που θα είχαμε μετά από τέτοιες εκλογές...αν είχαμε εκλογές...

Σε ρήξη μπορείς να πας μόνο με προεκλογικό πρόγραμμα που να περιγράφει λεπτομερώς τα βήματα της ρήξης ώστε να έχεις την έμπρακτη στήριξη του κόσμου και να προχωρήσεις την ρήξη εν πλήρη γνώση των πολιτών...αν ψηφίσουν το πρόγραμμά σου.

Καλό είναι να λες τα επαναστατικά σου αλλά για να τα εφαρμόσεις πρέπει να κυβερνάς.Κόψτε την μαλακία!


Γιώργος Ανανδρανιστάκης στο ΚΟΚΚΙΝΟ


Εφημ. ΑΥΓΗ, Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

Δεν έχει νόημα να αναρωτιόμαστε τι θα έκανε η κυβέρνηση της Αριστεράς, αν επέλεγε τη ρήξη με τους δανειστές. Την επόμενη της ρήξης δεν θα υπήρχε κυβέρνηση της Αριστεράς, ο Τσίπρας δεν θα έμενε να φορτωθεί όλα τα αμαρτήματα της Μεταπολίτευσης, μέσα σε συνθήκες απόλυτου χάους.

Κι αν, παρά ταύτα, αποφάσιζε να μείνει, το παλαιό κατεστημένο θα τον ανέτρεπε τάχιστα. Είχε τις δυνατότητες να το πράξει, θυμηθείτε τον Μεϊμαράκη που ζήτησε δημοσίως από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παραιτηθεί, εφόσον δεν υπάρξει συμφωνία, και θα αντιληφθείτε τι εννοώ.

Η επαχθής συμφωνία υπεγράφη και η κυβέρνηση της Αριστεράς παρέμεινε στη θέση της. Η πίεση από τον κόσμο είναι, προς το παρόν, σχετικώς περιορισμένη, το 70% θεωρεί τη συμφωνία αναγκαίο κακό, το 64% θέλει να την εφαρμόσει ο Τσίπρας, το 42, 5% είναι διατεθειμένο να ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Περιορισμένη, έως ανύπαρκτη, είναι και η πίεση της αντιπολίτευσης, οι εκλογές θα ήταν χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου, ιδίως για τη Ν.Δ., που μόλις και μετά βίας καβατζάρει το 20%.

Η κυβέρνηση δεν έπεσε. Δεν έπεσε ακόμη, είναι το σωστό. Η απόφαση των 39 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να μην υπερψηφίσουν τη συμφωνία έκανε το έδαφος άκρως ολισθηρό και το γλίστρημα μπορεί να επισυμβεί ανά πάσα στιγμή. Η καταψήφιση συνιστά ντε φάκτο άρση εμπιστοσύνης κι ας λένε οι καταψηφίσαντες ότι στηρίζουν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Ακόμη κι αν η δήλωση αυτή είναι ειλικρινής, ο πρωθυπουργός δεν την αποδέχεται, η κυβέρνηση είναι πλέον μειοψηφική και τούτο έχει αναπόδραστα ημερομηνία λήξης. Το απώτατο όριο είναι ο Δεκέμβριος και η ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό, που επέχει θέση ψήφου εμπιστοσύνης. Αν ο προϋπολογισμός καταψηφιστεί από τους διαφωνούντες, πάμε αμέσως, είτε σε κυβέρνηση ειδικού σκοπού χωρίς τον Τσίπρα είτε σε εκλογές.

Το πιθανότερο σενάριο είναι οι εκλογές, οι οποίες πρέπει να είναι οι εκλογές της απόλυτης ειλικρίνειας. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πει στον κόσμο τι ακριβώς σκοπεύει να κάνει με τη συμφωνία που θα έχει υπογράψει λίγες εβδομάδες πριν, ποια σημεία θα εφαρμόσει κατά γράμμα, ποια θα επαναδιαπραγματευτεί, ποια θα αμφισβητήσει. Πρέπει να περιγράψει επακριβώς τα μέτρα που θα πάρει για να αντισταθμίσει τις επιπτώσεις της συμφωνίας, πότε θα ληφθούν, ποιους θα αφορούν, πόσο θα κοστίσουν, που θα βρεθούν τα λεφτά. Επακριβώς, χωρίς γενικούς αφορισμούς και θελκτικές υποσχέσεις. Πρέπει, επίσης, να περιγράψει λεπτομερώς τι θα κάνει στους τομείς που δεν σχετίζονται άμεσα με τη συμφωνία, τι θα κάνει με τη διαπλοκή, τη διαφθορά, την Παιδεία, τα δικαιώματα.

Στις εκλογές ο λαός θα κληθεί να επιλέξει ένα σαφές, λεπτομερές και κοστολογημένο πρόγραμμα και την κοινοβουλευτική ομάδα που θα το φέρει σε πέρας. Ομάδα συμπαγής, που θα ψηφίζει με τον ίδιο τρόπο σε όλα τα νομοσχέδια. Αν είναι να μείνουμε στα σημερινά, όπου κάποιοι λένε «ναι» στα ευχάριστα και «όχι» στα δυσάρεστα, τότε να λείπουν οι εκλογές, καλύτερα να πάμε κατευθείαν στην οικουμενική, να μη χάνουμε και χρόνο.