Μαδώντας τη μαργαρίτα - του Θανάση Καρτερού

• Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως. Ζούμε μια περίοδο που τα προβλήματα του κόμματος γίνονται πρόβλημα της χώρας. Κι αυτό δεν μπορεί να εξελίσσεται χωρίς τεράστια ζημιά. Διότι ο πολίτης απαιτεί από την κυβέρνηση το απλό: να κυβερνήσει
• Και είναι επίσης ο λαός που πρέπει να αποφασίσει ποιους εμπιστεύεται να τον κυβερνήσουν στις νέες συνθήκες.
• Και το κόμμα; Το κόμμα λοιπόν θα κάνει τη δουλειά του. Η οποία, μεταξύ άλλων, απαιτεί να δίνει προτεραιότητα στη γνώμη του κυρίαρχου λαού...

ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ στην ΑΥΓΗ

Δεν είναι και η καλύτερη εικόνα αυτή που προκύπτει αν έχει κανείς το κουράγιο να παρακολουθήσει τις δηλώσεις πολλών -και ποικίλων απόψεων- βουλευτών και υπουργών τις τελευταίες μέρες. Άλλος θέλει εκλογές. Άλλος δεν τις θεωρεί απαραίτητες. Άλλος ελίσσεται -δεν θα ρίξουμε την κυβέρνηση, αρκεί να μην εφαρμόσει όσα υπέγραψε. Άλλος προκρίνει τις κομματικές διαδικασίες, χωρίς τις οποίες, λέει, δεν νοείται οποιαδήποτε απόφαση. Άλλος προκρίνει το Σύνταγμα και την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας. Μαδώντας τη μαργαρίτα, εν ολίγοις. Ή άλλος το μακρύ του κι άλλος το κοντό του.

Φυσικό είναι, θα πείτε, όσο ο πρωθυπουργός κρατάει κλειστά τα χαρτιά του, να διατυπώνονται διάφορες απόψεις. Ανάλογα και με τις βλέψεις του καθενός φυσικά. Και την κατεύθυνση που επιθυμεί να πάρουν τα πράγματα. Διότι δεν είναι το ίδιο για παράδειγμα οι άμεσες εκλογές με τις εκλογές αφού προηγηθεί μια βασανιστική κομματική διαδικασία. Για πολλούς και διάφορους λόγους, που έχουν να κάνουν με το ίδιο το κόμμα και όσα εκπέμπει προς τα έξω. Αλλά και με τον χρόνο, που σε περιπτώσεις πολιτικής κρίσης μπορεί να παίξει -και παίζει- ένα καθοριστικό ρόλο.

Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως. Ζούμε μια περίοδο που τα προβλήματα του κόμματος γίνονται πρόβλημα της χώρας. Κι αυτό δεν μπορεί να εξελίσσεται χωρίς τεράστια ζημιά. Διότι ο πολίτης απαιτεί από την κυβέρνηση το απλό: να κυβερνήσει. Και διότι, όπως ήρθαν τα πράγματα, έχει συντελεστεί το κύριο: η συμφωνία με τους δανειστές. Και μπορεί κανείς να την καταγγέλλει ή να αποδέχεται την αναγκαιότητά της. Αλλά δεν έχει νόημα να επιδιώκει την ανατροπή της με κομματικές διαδικασίες.

Έγινε ένα βήμα πίσω, το οποίο το κόμμα δεν είχε προβλέψει και προγραμματίσει. Μάλιστα. Μια συμφωνία εκτός κομματικού προγράμματος. Επίσης μάλιστα. Αλλά το πράγμα ήδη έχει πάει πια πολύ πέρα από το κόμμα. Αφορά όλο τον ελληνικό λαό και τη ζωή του. Άρα είναι ο λαός που πρέπει κυρίαρχα να αποφανθεί αν καλώς ο πρωθυπουργός υπέγραψε όσα υπέγραψε. Και είναι επίσης ο λαός που πρέπει να αποφασίσει ποιους εμπιστεύεται να τον κυβερνήσουν στις νέες συνθήκες.

Και το κόμμα; Το κόμμα λοιπόν θα κάνει τη δουλειά του. Η οποία, μεταξύ άλλων, απαιτεί να δίνει προτεραιότητα στη γνώμη του κυρίαρχου λαού...