Το κακό είναι ότι επιζητούν την αξιοπιστία στο διαδίκτυο που όμως γι αυτούς είναι ακόμη ανεξερεύνητο πεδίο και την πατάνε πολλές φορές.
Δήμος Χλωπτσιούδης στο TVXS
Και όπως ήταν αναμενόμενο προκηρύχθηκαν εκλογές. Από την αρχή είχαμε ταχθεί κατά της λογικής περί ψήφου εμπιστοσύνης εντός της Βουλής. Οι εκλογές ήταν αναγκαίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ (όποιο κομμάτι κι αν δει κανείς) δεν έπρεπε να δεχτεί να γίνει μία ΝΔ που εκλέχθηκε με άλλο πρόγραμμα και εφάρμοσε άλλο.
Και όσο και να μιλάμε κάποιοι για ήττα και αναγκαία υποχώρηση, δεν παύει ο βασικός μοχλός του προγράμματος να έχει αλλάξει. Ο προγραμματισμός στόχος κατά της λιτότητας και των μνημονίων (παρά τα όποια -σημαντικά είναι η αλήθεια- κέρδη) δεν επιτεύχθηκε. Και αυτό έρχεται σε αντιδιαστολή με της εντολή της 25ης Γενάρη.
Ο λαός έχει την υποχρέωση να νομιμοποιήσει ή να αποστρατεύσει τον Τσίπρα. Και ο Τσίπρας είχε τη δημοκρατική υποχρέωση να προσφύγει σε αυτόν ακόμη μία φορά. Η προσφυγή στη λαϊκή νομιμοποίηση/ετυμηγορία/συμμετοχή δεν είναι δραπέτευση, αλλά βασική δημοκρατική στάση όταν αλλάζει μονομερώς το Κοινωνικό Συμβόλαιο. Ο φόβος των εκλογών από τα κόμματα της αντιπολίτευσης που ήδη γρεμοτσακίστηκαν στη λαϊκή συνείδηση μέσα στη συμπίεση του πολιτικού χρόνου στα χρόνια της κρίσης, δεν αναιρεί την αναγκαιότητα, ειδικά από τη στιγμή που η κυβέρνηση έχασε τη νομιμοποίηση.
Ήδη το τοπίο ενόψει της νέας εκλογικής σύγκρουσης μοιάζει να έχει τακτοποιηθεί. Τα απολιθώματα του παλιού δικομματισμού σε αγαστή συνεργασία με το ποτάμι και τα μίντια θα στοχοποιήσουν όλες τις πτέρυγες του -πάλαι ποτέ ενιαίου- ΣΥΡΙΖΑ. Αν και οι εξελίξεις τρέχουν, δε θα στοχοποιηθεί μόνο η αριστερή πτέρυγα.
Η στήριξη που παρέχουν τα μίντια στα "φιλοευρωπαϊκά" κόμματα είναι χαρακτηριστική. Εδώ και 2-3 μήνες έχουν επιδοθεί σε έναν σκληρό αγώνα αποπροσανατολισμού κι αποδόμησης της κυβέρνησης επιμένοντας σε ειδήσεις για την εσωκομματική αντιπολίτευση. Η κριτική προς την στην αντιπολίτευση έχει εκμηδενιστεί, κάτι που όμως δεν έκαναν όταν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολίτευση.
Αντίθετα, ασκούν όση κριτική δεν άσκησαν τόσα χρόνια για κοινωνικά θέματα στις προηγούμενες κυβερνήσεις... Επιστρατεύουν εικόνες ένδειας και ταλαιπωρημένων μεταναστών (με λανθάνουσα εθνικιστική κριτική αφυπνίζοντας κι επενδύοντας στα ρατσιστικά ένστικτα και στερεότυπα), προβάλλουν εργασιακές -δίκαιες- διεκδικήσεις κι απεργίες, θυμήθηκαν τις ελλείψεις σε Υγεία και Παιδεία.
Για το σύστημα ο "μνημονιακός" ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα επικίνδυνος. Ακυρώνει άδειες μεγάλων επιχειρήσεων, στοχεύει στη βελτίωση των εργασιακών δικαιωμάτων, επιθυμεί το δημόσιο έλεγχο φορέων του δημοσίου, θέλει προσλήψεις στο δημόσιο και να δώσει στηρίγματα στη μεσαία τάξη μειώνοντας τις παρενέργειες της κρίσης, στηρίζει τα λαϊκά στρώματα-θύματα της κρίσης...
Για το σύστημα αυτά καθιστούν επικίνδυνο τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσα και να κερδίσουν από τη νέα συμφωνία, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παύει να είναι ένα αντινεοφιλελεύθερο κόμμα-κυβέρνηση, που δεν πιστεύει σε όσα υποχρεώθηκε να συμφωνήσει. Ήδη κορυφώνονται οι αντιδράσεις περί κινδύνου χρεοκοπίας και νέου μνημονίου (sic)...
Χαρακτηριστικότερη όλων είναι η στάση των μέσων επικοινωνίας υπέρ της “Ελληνικός Χρυσός” και η αγωνία αποδόμησης των Φωτίου και Χριστοδουλοπούλου. Ενώ χιλιάδες Έλληνες και πρόσφυγες, σε μία πρωτοφανής έκταση κρίση ένδειας, αναζητούν λίγο -συννεφιασμένο και βροχερό ακόμα- ουρανό για να ξεφύγουν από την ακραία φτώχεια και τις σκόνες του πολέμου, χολή και φασιστικό μίσος στάζει κατά της κυβέρνησης...
Και ενώ η κυβέρνηση δίνει έναν άνισο/σισύφειο αγώνα -με την ισχυρή συμμετοχή δομών και κινημάτων αλληλεγγύης- και προσπαθεί να αντιμετωπίσει την διπλή ανθρωπιστική κρίση στη χώρα, το πολιτικό σύστημα της χώρας, προσπαθεί να αποδομήσει κάθε πολιτική υπεράσπισης των αδύναμων με κριτικές ρατσιστικής έμπνευσης και δίνοντας έδαφος στους εκπροσώπους της ακροδεξιάς σαμαρικής κυβέρνησης, του αδιάφορου ποταμιού και των απολιθωμάτων του ΠΑΣΟΚ (που ξέχασαν κάθε κοινωνικό προοδευτισμό μπροστά στην ανάγκη αντιπολίτευσης) να φορέσουν το προσωπείο του ανθρωπισμού.
Δήμος Χλωπτσιούδης στο TVXS
Και όπως ήταν αναμενόμενο προκηρύχθηκαν εκλογές. Από την αρχή είχαμε ταχθεί κατά της λογικής περί ψήφου εμπιστοσύνης εντός της Βουλής. Οι εκλογές ήταν αναγκαίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ (όποιο κομμάτι κι αν δει κανείς) δεν έπρεπε να δεχτεί να γίνει μία ΝΔ που εκλέχθηκε με άλλο πρόγραμμα και εφάρμοσε άλλο.
Και όσο και να μιλάμε κάποιοι για ήττα και αναγκαία υποχώρηση, δεν παύει ο βασικός μοχλός του προγράμματος να έχει αλλάξει. Ο προγραμματισμός στόχος κατά της λιτότητας και των μνημονίων (παρά τα όποια -σημαντικά είναι η αλήθεια- κέρδη) δεν επιτεύχθηκε. Και αυτό έρχεται σε αντιδιαστολή με της εντολή της 25ης Γενάρη.
Ο λαός έχει την υποχρέωση να νομιμοποιήσει ή να αποστρατεύσει τον Τσίπρα. Και ο Τσίπρας είχε τη δημοκρατική υποχρέωση να προσφύγει σε αυτόν ακόμη μία φορά. Η προσφυγή στη λαϊκή νομιμοποίηση/ετυμηγορία/συμμετοχή δεν είναι δραπέτευση, αλλά βασική δημοκρατική στάση όταν αλλάζει μονομερώς το Κοινωνικό Συμβόλαιο. Ο φόβος των εκλογών από τα κόμματα της αντιπολίτευσης που ήδη γρεμοτσακίστηκαν στη λαϊκή συνείδηση μέσα στη συμπίεση του πολιτικού χρόνου στα χρόνια της κρίσης, δεν αναιρεί την αναγκαιότητα, ειδικά από τη στιγμή που η κυβέρνηση έχασε τη νομιμοποίηση.
Ήδη το τοπίο ενόψει της νέας εκλογικής σύγκρουσης μοιάζει να έχει τακτοποιηθεί. Τα απολιθώματα του παλιού δικομματισμού σε αγαστή συνεργασία με το ποτάμι και τα μίντια θα στοχοποιήσουν όλες τις πτέρυγες του -πάλαι ποτέ ενιαίου- ΣΥΡΙΖΑ. Αν και οι εξελίξεις τρέχουν, δε θα στοχοποιηθεί μόνο η αριστερή πτέρυγα.
Η στήριξη που παρέχουν τα μίντια στα "φιλοευρωπαϊκά" κόμματα είναι χαρακτηριστική. Εδώ και 2-3 μήνες έχουν επιδοθεί σε έναν σκληρό αγώνα αποπροσανατολισμού κι αποδόμησης της κυβέρνησης επιμένοντας σε ειδήσεις για την εσωκομματική αντιπολίτευση. Η κριτική προς την στην αντιπολίτευση έχει εκμηδενιστεί, κάτι που όμως δεν έκαναν όταν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολίτευση.
Αντίθετα, ασκούν όση κριτική δεν άσκησαν τόσα χρόνια για κοινωνικά θέματα στις προηγούμενες κυβερνήσεις... Επιστρατεύουν εικόνες ένδειας και ταλαιπωρημένων μεταναστών (με λανθάνουσα εθνικιστική κριτική αφυπνίζοντας κι επενδύοντας στα ρατσιστικά ένστικτα και στερεότυπα), προβάλλουν εργασιακές -δίκαιες- διεκδικήσεις κι απεργίες, θυμήθηκαν τις ελλείψεις σε Υγεία και Παιδεία.
Για το σύστημα ο "μνημονιακός" ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα επικίνδυνος. Ακυρώνει άδειες μεγάλων επιχειρήσεων, στοχεύει στη βελτίωση των εργασιακών δικαιωμάτων, επιθυμεί το δημόσιο έλεγχο φορέων του δημοσίου, θέλει προσλήψεις στο δημόσιο και να δώσει στηρίγματα στη μεσαία τάξη μειώνοντας τις παρενέργειες της κρίσης, στηρίζει τα λαϊκά στρώματα-θύματα της κρίσης...
Για το σύστημα αυτά καθιστούν επικίνδυνο τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσα και να κερδίσουν από τη νέα συμφωνία, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παύει να είναι ένα αντινεοφιλελεύθερο κόμμα-κυβέρνηση, που δεν πιστεύει σε όσα υποχρεώθηκε να συμφωνήσει. Ήδη κορυφώνονται οι αντιδράσεις περί κινδύνου χρεοκοπίας και νέου μνημονίου (sic)...
Χαρακτηριστικότερη όλων είναι η στάση των μέσων επικοινωνίας υπέρ της “Ελληνικός Χρυσός” και η αγωνία αποδόμησης των Φωτίου και Χριστοδουλοπούλου. Ενώ χιλιάδες Έλληνες και πρόσφυγες, σε μία πρωτοφανής έκταση κρίση ένδειας, αναζητούν λίγο -συννεφιασμένο και βροχερό ακόμα- ουρανό για να ξεφύγουν από την ακραία φτώχεια και τις σκόνες του πολέμου, χολή και φασιστικό μίσος στάζει κατά της κυβέρνησης...
Και ενώ η κυβέρνηση δίνει έναν άνισο/σισύφειο αγώνα -με την ισχυρή συμμετοχή δομών και κινημάτων αλληλεγγύης- και προσπαθεί να αντιμετωπίσει την διπλή ανθρωπιστική κρίση στη χώρα, το πολιτικό σύστημα της χώρας, προσπαθεί να αποδομήσει κάθε πολιτική υπεράσπισης των αδύναμων με κριτικές ρατσιστικής έμπνευσης και δίνοντας έδαφος στους εκπροσώπους της ακροδεξιάς σαμαρικής κυβέρνησης, του αδιάφορου ποταμιού και των απολιθωμάτων του ΠΑΣΟΚ (που ξέχασαν κάθε κοινωνικό προοδευτισμό μπροστά στην ανάγκη αντιπολίτευσης) να φορέσουν το προσωπείο του ανθρωπισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου