ΠΕΡΙ «ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ», ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ…

Στην Ελλάδα ποτέ δεν υπήρχαν σοβαρά κινήματα και δεν ξέρω τι  ακριβώς φταίει
Το δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο κατά την γνώμη μου ήταν και η ταφόπλακα των κινημάτων

• Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον έχει , αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους, αποκοπεί οριστικά απ τα λεγόμενα «κινήματα» και το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Ας στήσει τα δικά του, γιατί η προσφυγική κρίση απέδειξε πως το μπορεί.

Γράφει ο Βασίλης Φαναράκης


Λίγες μέρες πριν σαν Νεολαία Σύριζα Λάρισας είχαμε μια ιδιαιτέρως  «ευχάριστη»  εμπειρία.Την ώρα της συνέλευσης μας στα γραφεία του κόμματος ομάδα «αλληλέγγυων» ή «αναρχικών» ή «άγριων νεολαίων» ή όπως αλλιώς προτιμούν να  αυτοπροσδιορίζονται οι γνωστοί  θρασύδειλοι τραμπούκοι, εισέβαλαν μέσα κι αφού «ευγενέστατα» μας πέταξαν έξω επιδόθηκαν στο γνωστό θεάρεστο έργο τους: καταστροφές , λεηλασίες μέχρι κι αρπαγή χρημάτων! (για να πάρουν κάνα γάλα στους προσφυγές ας ελπίσουμε…).

Δε θα ξεχάσω ποτέ τη θλίψη του τοπικού γραμματέα μας όταν μου λεγε αμέσως μετά πως «δε περίμενα ποτέ άτομα που μασταν μαζί τόσα χρόνια στα κινήματα να μου μιλήσουν έτσι, σοκαρίστηκα..». Εγώ πάλι καθόλου. Διότι για τον συρφετό που αρέσκεται να αυτοαποκαλείται «αναρχοαυτόνομος», «κινηματικός» και «αλληλέγγυος» γενικώς κι αορίστως δεν είμαστε πλέον τίποτε άλλο από «συστημικά μνημονιακά σκουλήκια» (διατύπωση εξαγριωμένου πιτσιρίκου) . Συνεπώς στο δικό τους αρρωστημένο μυαλό είμαστε ήδη απέναντι. Στο δικό μας μυαλό όμως ; Εμείς ποια στάση οφείλουμε να τηρούμε σε τέτοιες καταστάσεις ; Σε ποια πλευρά «ανήκουμε» τελικά ως σύγχρονη Αριστερά ;

Ας πάρουμε, όσο μπορούμε, τα πράγματα απ την αρχή λοιπόν. O ΣΥΡΙΖΑ (του Αλαβάνου, όχι ο Συνασπισμός του Κωνσταντόπουλου για να μαστε ξεκάθαροι..) ήταν, αρχικά ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας της ριζοσπαστικής Αριστεράς με διάφορες τάσεις, συνιστώσες, ομάδες ή και άτομα. Είναι άσκοπο, νομίζω, να κρυφτούμε πίσω απ το δάκτυλο μας και να αρνηθούμε ότι ,ορισμένοι έστω, απ αυτούς που πλαισίωναν τον τότε ΣΥΡΙΖΑ είχαν μια προνομιακή σχέση «φιλίας και συνεργασίας» ( στο κινηματικό επίπεδο και μόνο να μη παρεξηγούμαστε) με αντίστοιχες  ομάδες και άτομα του α/α χώρου. Αυτό φάνηκε ανάγλυφα τον Δεκέμβρη του ’08 όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε να υποκύψει στις πιέσεις του πολιτικού και μιντιακού  κατεστημένου και να καταδικάσει μετα βδελυγμίας  την αυθόρμητη νεανική εξέγερση ( που βεβαιότατα ο α/α χώρος  έσπευσε να καπελώσει αλλά όπως και να το κάνουμε οι μαθητές τότε δε βγήκαν  να κυνηγήσουν ομαδικά πόκεμον αλλά επειδή ένας συνομήλικος τους εκτελέστηκε εν ψυχρώ..).

Κι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή του την στάση την πλήρωσε ακριβά. Το κατεστημένο τον κατέταξε ,άμεσα ,περίπου ως «συνοδοιπόρο των κουκουλοφόρων» , φτιάχτηκαν  περίτεχνες θεωρίες για να «εξηγήσουν»(δηλ. να τρομοκρατήσουν) στους «φιλήσυχους και νομοταγείς πολίτες»  πως ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα κατσαπλιάδων που στόχευε στην αποσταθεροποίηση της χώρας παρέα με κάτι μασόνους κι εξωγήινους πράκτορες. Κι αυτά δε τα λέγε κάποια γραφική Ακροδεξιά μόνο αλλά κι αρκετοί «προοδευτικοί» της  τάχαμου «Κέντρο-αριστεράς» …

Στο μεταξύ όμως κύλησε πολύ νερό στ αυλάκι , τόσο που τ αυλάκι ξεχείλισε : ήρθε η κοσμογονία των μνημονίων, o ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση ενώ ο α/α χώρος, όπως έχω γράψει και αλλού ,παρέμεινε πεισματικά κλεισμένος στη ψευτο-επαναστατική μιζέρια του ανίκανος εν τέλει να κεφαλαιοποιήσει ή έστω να  διαχειριστεί τις συνέπειες της κρίσης στην κοινωνία αλλά και στην ίδια την νεολαία κι ουσιαστικά αρνούμενος  να μπει στη διαδικασία της σοβαρής αυτοκριτικής για τις απανωτές πανωλεθρίες που υπέστη τα τελευταία χρόνια (βλ. ενδεικτικά: Άγιος Παντελεήμονας, Μαρφίν, το τσάκισμα της «αντιφασιστικής» περιπόλου με τις μηχανές κ.α.)
Θα μπορούσε κάλλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ ,αν το θελε, να κόψει κάθε δεσμό με το χώρο αυτό απ τη στιγμή που χε γίνει φανερό πως ήταν πλέον «κόμμα εξουσίας» και πολύ περισσότερο απ τη στιγμή που ένα, όχι και τόσο μικρό, κομμάτι αυτού του χώρου μετά το Δεκέμβρη είχε ολοφάνερα στραφεί προς την ένοπλη τρομοκρατία (απόρροια των συνεχών αδιεξόδων και ηττών που προανέφερα).
O ΣΥΡΙΖΑ όμως μένοντας πιστός στην «κινηματική» λογική που τον έφερε στη θέση που τον έφερε (ή που εκείνος θεωρούσε ότι τον είχε φέρει) συνέχισε να δείχνει την αμέριστη συμπαράσταση του όποτε το ζητούσαν οι περιστάσεις (περίπτωση Στρατούλη, Σακκά, Ρωμανού κ.α.)  για να εισπράξει συνήθως, για το ευχαριστώ, την καχυποψία αυτού του χώρου αν όχι και την ανοικτή του αποδοκιμασία!

Ειδικά οι περιπτώσεις των Σακκά και Ρωμανού είναι οι πλέον ενδεικτικές: ο πρώτος είναι σίγουρα ο πιο ευνοημένος από πλευράς δικαιοσύνης δηλωμένος  αναρχικός της μεταπολίτευσης (ας γίνει μια σύγκριση με όσα τράβηξαν επί πολλά χρόνια με τις αρχές ο Χριστόφορος Μαρίνος ή ο Σερίφης …)  και τελικά  θα μπορούσε να ταν τώρα ελεύθερος  αλλά προτίμησε να τα τινάξει όλα στον αέρα και να εξαφανιστεί μη τυχόν και φανεί στα «συντρόφια» των Πυρήνων ότι ναι… συριζαίος ( όπως σε μια επιστολή –μνημείο «αναρχικού» παραληρήματος  τον κατηγορούσε ευθέως απ τις φυλακές ο Τσάκαλος!) ενώ ο δεύτερος, κλεισμένος φανατικά σ έναν δικό του κόσμο, δε φάνηκε να παίρνει καθόλου πρέφα ότι για πρώτη φορά στην περίπτωση του κινητοποιήθηκε ένα ευρύ φάσμα κόσμου για τον σώσει και αφού πια «αθώωσε»  με δηλώσεις του τον φονιά του φίλου του, συνεχίζει κάθε τόσο να μιλάει για «μαυρο Δεκέμβρη», «μαύρη Άνοιξη» , «μαύρο καλοκαίρι», «μαύρο Πάσχα» κτλ. Αποδεικνύοντας περίτρανα πως απ την «αναρχία» στην ψυχοπαθολογία είναι τελικά ένα τσιγάρο δρόμος…

Κι ας έρθουμε εν κατακλείδι στα «καθ ημάς» λέγοντας κάποια πράματα που (θα πρέπε να) είναι αυτονόητα. Καταρχάς να φωνάξουμε επιτέλους δυνατά το εξής: οι αρχές κι οι αξίες που αντιπροσωπεύει η Αριστερά δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ σχέση με τις όποιες τυχόν «αξίες» και «αρχές» μπορεί να έχει ο α/α χώρος. Δε θυμάμαι να είδα πουθενά γραμμένο πως βασική αρχή της Αριστεράς διαχρονικά  είναι οι τραμπουκισμοί (όπου μας παίρνει) τα «μπουκαρίσματα» σε σπίτια (που εντελώς αυθαίρετα ορίζουμε εγκαταλελειμμένα) , τα καψίματα και τα σπασίματα «για τη φάση» (κι ας πάει να κόψει το λαιμό του όποιος βλάκας «μικροαστός» έκανε την αποκοτιά να στήσει μαγαζάκι εκεί που γίνονται κάθε φορά τα επεισόδια) και βεβαίως το τελευταίο μέγα «κατόρθωμα» της εισβολής σε εκκλησία εν ώρα λειτουργίας και της ρίψης μολότοφ στο προαύλιο μονής!! Το επόμενο στάδιο φαντάζομαι θα ναι το «σπάσιμο» κανενός γάμου ή καμιάς βάφτισης !! Για να μη μιλήσω για τις συνεχείς καταστροφές γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ που θυμίζουν πρακτικές φασιστοειδών. Δε ξέρω τι άλλο πρέπει να γίνει για να αντιληφτούμε  επιτέλους ποσό επικίνδυνα και αποκομμένα απ την κοινωνία (ή μάλλον πόσο  ΕΝΑΝΤΙΑ στην κοινωνία) είναι αυτά τα «παλληκάρια με τα μαύρα».
Δυστυχώς απ τις αρχές της δεκαετίας του ’90 εμφανίστηκε αυτό το καινούργιο «φρούτο» που ονομάστηκε «κινηματική αριστερά» (βλ. πχ Δίκτυο) και προσπάθησε ως άλλος Φρανκεσταιν να φτιάξει ένα μεταλλαγμένο υβρίδιο μεταξύ Αριστεράς κι Αναρχίας.  Δεν αμφισβητώ την τιμιότητα των προσώπων που το δοκίμασαν αυτό, ούτε τις καλές τους προθέσεις . Και σε αρκετές περιπτώσεις κι εφόσον η Αριστερά ήταν βυθισμένη στη μετά την πτώση του «υπαρκτού», μιζέρια της, αυτό ίσως και να λειτουργούσε κάπως αλλά τώρα που περάσαμε  σε άλλο στάδιο ας παραδεχτούμε πως το «πείραμα του Δρος Μορώ» απέτυχε οριστικά. Η υπόθεση του «Ορφανοτροφείου» στη Θεσσαλονίκη ήταν μόνο η αφορμή. Στην ουσία υπολόγιζαν πως θα γινόταν με το ΝΟ ΒΟRDER κι απλά βρήκαν κατι άλλο για να αποδείξουν στη «πελατεία» τους(εφήβους κι αργόσχολους νέους) πόσο «κακός» και «συστημικός» έχει γίνει ο Συριζας. Τι χαμε τι χάσαμε δηλαδή …

Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον έχει , αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους, αποκοπεί οριστικά απ τα λεγόμενα «κινήματα» και το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Ας στήσει τα δικά του, γιατί η προσφυγική κρίση απέδειξε πως το μπορεί. Στο συνέδριο ας γίνει η αρχή για την πλήρη και σαφή αλλαγή στρατηγικής του κόμματος και το ξεπέρασμα των αγκυλώσεων του 4% που ουκ ολίγοι κουβαλούν ακόμη μέσα τους όταν μας λένε να «συζητήσουμε» και να τα «βρούμε» με τους μπράβους που διαλύουν βίαια τις εκδηλώσεις μας (βλ. Αγία Παρασκευή πρόσφατα) ξεχνώντας πως η όλη «γοητεία» του α/α χώρου είναι ο άκρατος κι άνευ όρων «αντισυστημισμός» που θα χαθεί αυτόματα αν κάτσουν και μιλήσουν με υπουργούς.
Αν μιλάμε σοβαρά όταν λέμε για «Εθνική Αναγέννηση» και για την «Νέα Ελλάδα» του 2021 τότε είμαστε υποχρεωμένοι απ την ίδια την Ιστορία να ρίξουμε όλες τις δυνάμεις εκεί ακριβώς κι όχι να ασχολούμαστε και σπαταλάμε φαιά ουσία για σκοτεινές περιθωριακές γκρούπες την στιγμή που η ίδια η κοινωνία τους έχει γυρίσει την πλάτη(αφού πρώτα της την γύρισαν συνειδητά αυτοί από καιρό).
Όπως εχει πει κι ο ίδιος ο σύντροφος πρόεδρος, «τα σκυλιά γαβγίζουν το καραβάνι προχωρά».