Άλλωστε όποιος δικαστής δεν ήταν σαν τα μούτρα τους και δεν έκανε γι' αυτήν τη "δουλειά", έχει ξεβραστεί ήδη από το χυλό της δικαστικής διαπλοκής.

Δικαστική Αυγή

Τι ήταν αυτό που άλλαξε τη γνώμη του εισαγγελέα που το 2006 είδε ποινικές ευθύνες σε οκτώ μπάτσους για την κακοποίηση του φοιτητή Αυγουστίνου και πριν λίγες μέρες εισηγήθηκε την αθώωση των έξι εξ αυτών και την αναστολή των άλλων δύο, υιοθετώντας έτσι την αρχική εκδοχή πως ο φοιτητής κακοποιήθηκε από την... ζαρντινέρα;
Τι ήταν αυτό που τον έπεισε πως τελικά οι ζαρντινιέρες διακατέχονται από χρυσαυγίτικο μίσος και βιαιοπραγούν εναντίον όποιας φάτσας δεν τους αρέσει;
Τι ήταν αυτό που επηρέασε τη δικαστική του συνείδηση;

Όχι, αγαπητοί μου, δεν είναι ο χρηματισμός, δηλαδή η μίζα.

Ο δικαστής και ο εισαγγελέας δε χρειάζεται να τα αρπάξουν για να γίνουν προστάτες της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας.
Διότι απλούστατα το δικαστικό σώμα αποτελεί την πιο βρώμικη πλευρά ολόκληρου του συστήματος εξουσίας στην πατρίδα μας.
Ωχριούν μπροστά τους οι πολιτικοί αφέντες. Αυτοί είναι αναλώσιμοι.
Φεύγουν κι έρχονται άλλοι ίδιοι.
Οι δικαστές όμως μένουν.

Οι δικαστές είναι το κράτος.
Αν ο Άρειος Πάγος και το Συμβούλιο της Επικρατείας έβγαζαν πόρισμα ότι π.χ. το Μνημόνιο είναι παράνομο και αντισυνταγματικό, τότε αυτό δε θα είχε εφαρμοστεί ποτέ.
Αλλά το δικαστικό σώμα συνελήφθη πρόθυμο να εξυπηρετήσει την πολιτική και οικονομική εξουσία του τόπου.
Ο Άρειος Πάγος τη μια μέρα έβγαζε παράνομο το χαράτσι και την άλλη μέρα, με αντάλλαγμα την πλήρη ασυλία του δικαστικού σώματος από οποαδήποτε συμμετοχή στα οικονομικά και κοινωνικά βάρη που σηκώνουμε σχεδόν όλοι οι πολίτες της χώρας, έβρισκε το κατάλληλο προαποφασισμένο "παράθυρο" του νόμου προκειμένου να γίνει πράξη το θέλημα Σαμαρά.

Γιατί λοιπόν μας φαίνεται περίεργο που ο εισαγγελέας τελικά κατέληξε στην ενοχή της ζαρντινιέρας;
Γιατί μας φαίνεται περίεργο που το δικαστικό σώμα εξευτελίζει για άλλη μια φορά τη δημοκρατία;
Αυτή είναι η δουλειά του άλλωστε: να είναι το πιστό σκυλί των αφεντικών.
Μαντρόσκυλο, θα έλεγα.

Ο Αυγουστίνος όταν χτυπήθηκε απήχθη κυριολεκτικά από τους ασφαλίτες, την ώρα που πολίτες που παρακολουθούσαν το περιστατικό επενέβαιναν απαιτώντας να μάθουν ποιοι είναι.
Αφού απήχθη και κρατήθηκε μυστικά ένα βράδυ χτυπημένος στο κρατητήριο, μεταφέρθηκε με κανόνες νονών της νύχτας (ξέρουν καλά απ' αυτά οι μπάτσοι) και απαγωγέων σε νοσοκομείο και στον Αυγουστίνο που επίμονα ρωτούσε να του πουν πού βρίσκεται, ο κάθε μπάτσος του απαντούσε ότι βρίσκεται σε διαφορετικό σημείο.

Όλα αυτά, τα σκυλιά των δικαστικών εδράνων τα βρίσκουν απολύτως φυσιολογικά και δε συτνάσσουν κατηγορίες εναντίον κανενός!
Το ότι υπάρχει πλήρες βίντεο με την αναίσχυντη βιαιοπραγία και κακοποίηση του Αυγουστίνου από τα σκουλήκια της ασφάλειας μοιάζει επίσης φυσιολογικό!
Δέν ιδρώνει το αυτί κανενός όμως.

Όχι γιατί είναι κακοί άνθρωποι και δεν επιδεικνύουν "ανθρωπιά".
Αλλά γιατί αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος τους.
Πρέπει να το αντιληφθούμε καλά αυτό: οι δικαστές είναι οι θεματοφύλακες των πιο βρώμικων εξουσιών.
Ας μην περιμένουμε από αυτούς λοιπόν απολύτως τίποτα!
Ας μην επικαλούμαστε τη "Δικαιοσύνη" (εδώ γελάνε) για τίποτα. Είναι ανώφελο!
Κι όπως έγραφα και στο πρόσφατο παρελθόν, όταν οι δικαστές απεργούσαν, να τους φτύσουμε όλοι αν τους πετύχουμε σε οποιαδήποτε κινητοποίηση.
Γιατί αυτοί, οι δικαστές, είναι τα σκυλιά, οι φύλακες των βρώμικων εξουσιών που καταστρέφουν τις ζωές μας.



Το δικαστικό σώμα είναι μια "Παράγκα", όπως αυτή που έχει αποκαλυφθεί επανειλημμένα πως λειτουργεί στη σκιά του επαγγελματικού αθλητισμού.
Και εκεί οι "δικαστές", σητν προκειμένη περίπτωση οι διαιτητές, δε χρειάζεται απαραίτητα να τα αρπάξουν από κάποιον για να ευνοήσουν το μεγάλο αφεντικό.
Επειδή απλούστατα γνωρίζουν πως ο ρόλος τους είναι να ευνοούν το αφεντικό!
Τα αρπάζουν όταν πρόκειται για ήσσονος σημασίας υποθέσεις.
Για τις μεγάλες γνωρίζουν τί πρέπει να κάνουν προκειμένου να μην απορριφθούν από την κλίκα.
Έτσι λοιπόν κι οι δικαστές, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο διαιτητεύουν την ελληνική δημόσια κι ιδιωτική ζωή.

Η κάθαρση, αν ποτέ γίνει, θα πρέπει να ξεκινήσει πρώτα από τους δικαστές.
Να ξηλωθεί αυτός ο βρώμικος ιστός που ενώνει και επιτρέπει τη συναλλαγή μεταξύ εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας.
Διότι, σύμφωνα με την αρχή της διάκρισης των εξουσιών του Μοντεσκέ, ο ρόλος της δικαστικής εξουσίας είναι να ελέγχει την τήρηση των νόμων από τις άλλες δύο (νομοθετική και εκτελεστική εξουσία) και να παρεμβαίνει όπου το κρίνει απαραίτητο.

Το πρόβλημα δεν είναι προσωπικό του τάδε ή του δείνα δικαστή.
Είναι συνολικό και αφορά σύσσωμη την τάξη αυτήν.
Άλλωστε όποιος δικαστής δεν ήταν σαν τα μούτρα τους και δεν έκανε γι' αυτήν τη "δουλειά", έχει ξεβραστεί ήδη από το χυλό της δικαστικής διαπλοκής.
Χάριν παραδείγματος, αναφέρω τη δικαστίνα Μαρία Μαργαρίτη που κατήγγειλε με παρρησία τα δικαστικά αίσχη στην περιοχή της, αποπόμεφθηκε απ' το Σώμα και κατέληξε να κάνει απεργία πείνας για να την ακούσει κάποιος.
Και προφανώς τα ΜΜΕ, προστατευόμενα από τους δικαστές, ανταπέδωσαν την προστασία αυτή αποσιωπώντας έκτοτε την υπόθεση και η δικαστίνα έφτασε στο BBC για να την προβάλουν.
Και ακόμη και μετά απ' αυτό, μόνο στο διαδίκτυο ακούστηκε η περίπτωσή της.
Τα ΜΜΕ σώπασαν.
Γιατί;
Γιατί οι δικαστές είναι η εξουσία πίσω απ' όλες τις εξουσίες.
Γιατί χωρίς τους δικαστές δε γίνεται τίποτα.
http://toixo-toixo.blogspot.gr/2013/01/blog-post_20.html