pot puri

Χωρίς καθυστέρηση και οπλισμένος με νόμιμη άδεια οπλοφορίας και μαζί με άλλους τρεις σωματώδεις φίλους κατάλληλους για την περίπτωση ΗΛΙΑΣ  ΣΜΥΡΝΗΣ
http://www.e-apopsi.gr/

Το 1969 αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και στα 19 του το 1970, ταξίδεψε στις Η.Π.Α. για σπουδές στην Ιατρική. Του άλλαξε γνώμη μια διάλεξη του νομπελίστα οικονομολόγου Γκαλμπρέϊθ και ως το 1974, σπούδασε οικονομικά στο Amherst College, όπου παρουσίασε τη διδακτορική διατριβή του με θέμα «Σχέσεις Πολυεθνικών Εταιρειών και Κυβερνήσεων».
 Το 1976 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τον όρισε υπεύθυνο του Σπουδαστικού Τμήματος και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΟΝΝΕΔ. Είναι όμως, πολιτικό τέκνο του Ευάγγελου Αβέρωφ, τον οποίο ο Σαμαράς χαρακτηρίζει «δάσκαλό» του. Ο δημοσιογράφος Σταύρος Ψυχάρης αποκάλυψε ότι ο Αβέρωφ το 1984, τον προτιμούσε ως διάδοχό του, ήταν όμως μόλις 33 ετών.
 http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%A3%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82_%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82

 Ο οικονομολόγος Στέφανος Μανουηλίδης θα θυμηθεί για την παρέα: «Ο Γιώργος μάς έκανε πλάκες. Θυμάμαι ότι είχε συστήσει σε εμένα και στον Αντώνη Σαμαρά δύο πολύ όμορφες κοπέλες. Τις καταφέραμε και μας έδωσαν τηλέφωνα. Την επομένη, αρχίσαμε να τηλεφωνάμε. Ο ένας αριθμός έβγαινε σε μια εκκλησία. Στον άλλο αριθμό απαντούσε μια συνταξιούχος, η οποία δεν είχε ιδέα. Το είχε στήσει ο Γιώργος».
 http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4671000

 Για να τον δέχτηκε στο ΜΒΑ του το Harvard, φαντάζομαι, εάν δεν είχε κάποια σημαντική εργασιακή εμπειρία – τουλάχιστον 3 χρόνια όπως συνηθίζεται – στη χειρότερη θα πρέπει να αποτελούσε κάποιο είδους σημαντικής εξαίρεσης! 
  http://maga.gr/2012/03/05/samaras-epikindynos/

Για πρώτη φορά συναντηθήκαμε το 1975 στην ΟΝΝΕΔ, όταν ο Αντώνης Σαμαράς ,μαζί με τον Παπαληγούρα και τον Βύρωνα Πολύδωρα, διορίστηκαν στη Διοίκησή της οργάνωσης από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

 http://kefaloniapress.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=9066&Itemid=152

 

  Το 1975 υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΟΝΕΔ

 http://www.e-apopsi.gr/

Ο Αντώνης  Σαμαράς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Μαΐου 1951, γιος του διακεκριμένου καρδιολόγου και διευθυντή του Ευαγγελισμού Κωνσταντίνου Σαμαρά και της Θεσσαλονικιάς Ελένης Ζάννα. Από την πλευρά του πατέρα του είναι ανιψιός του παλιού βουλευτή Μεσσηνίας της ΕΡΕ Γεωργίου Σαμαρά, του οποίου ακολούθησε τα χνάρια στην πολιτική και από το γένος της μητέρας του εγγονός του παλιού βενιζελικού βουλευτή Θεσσαλονίκης και Υπουργού Αλέξανδρου Ζάννα και δισέγγονος της συγγραφέως Πηνελόπης Δέλτα. Η γιαγιά του, Βιργινία Ζάννα, διεκδίκησε τον τίτλο της πρώτης ελληνίδας βουλευτού. Κατήλθε ως υποψήφια της κεντρώας παράταξης ΕΠΕΚ - Φιλελεύθεροι στην επαναληπτική εκλογική αναμέτρηση της 18ης Ιανουαρίου 1953 στη Θεσσαλονίκη, αλλά ηττήθηκε από την υποψήφια του δεξιού Ελληνικού Συναγερμού, Ελένη Σκούρα.

Αποφοίτησε το 1969 από το Κολλέγιο Αθηνών (συνιδρυτής του ο Στέφανος Δέλτα, σύζυγος της Πηνελόπης Δέλτα), στο οποίο φοιτούσε και ο κατά ένα χρόνο μικρότερός του Γιώργος Παπανδρέου, προτού ο ίδιος και η οικογένειά του πάρουν τον δρόμο της εξορίας κατά τη διάρκεια της Χούντας. Οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν και πάλι λίγα χρόνια αργότερα, στο Κολλέγιο Άμχερστ της Μασαχουσέτης, όπου ο Γιώργος Παπανδρέου σπούδαζε Κοινωνιολογία και ο Αντώνης Σαμαράς Οικονομικά. Μάλιστα, θα συγκατοικήσουν για ένα διάστημα στη φοιτητική εστία του Κολεγίου. Ο Αντώνης Σαμαράς θα συνεχίσει τις σπουδές του στο Χάρβαρντ, στη διοίκηση επιχειρήσεων, και θα υποστηρίξει τη διδακτορική του διατριβή για τις «Σχέσεις των πολυεθνικών εταιρειών και κυβερνήσεων».

 

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/biographies/487#ixzz2B6NoLkXw

Ένας άλλος της παρέας, ο Φίλιππος Τσιάρας (σήμερα διεθνώς αναγνωρισμένος καλλιτέχνης), σχολιάζει σχετικά ότι «εάν δεν ήταν η Χούντα, πιθανώς οι δυο τους δεν θα δένονταν με αυτή τη φιλία … οι πολιτικές σταδιοδρομίες τους θα καθορίζονταν από το ποιος θα ήταν στην εξουσία στην Ελλάδα».

Ο συμφοιτητής αργότερα του Σαμαρά στο Χάρβαντ Μάρσαλ Τοπλάνσκι θυμάται ότι φορούσε πολύ συχνά μπλε σακάκι στις εξόδους του τη δεκαετία του ’70, ενώ ο Τσιάρας λέει για τον Παπανδρέου ότι προτιμούσε τα τζιν και τα μπλουζάκια, αλλά και μία… κιθάρα.

Ο Σαμαράς «ήταν ιδιαίτερα παθιασμένος με ότι καταπιανόταν», λέει ο Τοπλάνσκι, σήμερα επικεφαλής της τεχνολογικής Wise Window στην Καλιφόρνια. «Τον απασχολούσε η Ελλάδα και το μέλλον της, αλλά και η επιστροφή του για να ξεχωρίσει εκεί». Οπως θυμάται χαρακτηριστικά, σε ένα γεύμα που παρέθεσε κάποτε σε ελληνικό εστιατόριο, σιγουρεύτηκε ότι όλοι ήξεραν ποιο πιάτο έτρωγαν, ενώ εάν δεν τους άρεσε φρόντισε να πάρουν κάτι άλλο.

Μαζί από τα πρώτα χρόνια

Το Κολέγιο Αθηνών όπου φοίτησαν, ιδρύθηκε μεταξύ άλλων και από έναν προπάππου του Σαμαρά, ενώ φιλοξένησε εκτός από τον Γ.Παπανδρέου και τον πατέρα του, Ανδρέα. Του προσέφερε έτσι από την εφηβεία τη δικτύωση με τις μεγάλες οικογένειες της Αθήνας, με παιχνίδια τένις και πάρτι στα πριβέ κλαμπ, θυμάται η Λία Δανιόλου, στέλεχος της ΝΔ που τον γνωρίζει από την παιδική τους ηλικία. Μάλιστα, στα 17 κέρδισε το εφηβικό πρωτάθλημα τέννις στην Ελλάδα.

«Ηταν εμφανές ότι διέθετε την ποιότητα ενός ανθρώπου των αθλημάτων… σε αυτή την κρίσιμη ηλικία, η άθληση σου δίνει εμπιστοσύνη στον ευατό σου», θυμάται ο αναπληρωτής αντιπρύτανης στο Πανεπιστήμιο Σίτι στο Λονδίνο, Ντίνος Αρκουμάνης.

Αυτή την αυτοπεποίθηση πήρε μαζί του και στο Αμχερστ, θυμάται ο καθηγητής του Βάλτερ Νίκολσον. «Ηταν ένας από τους πλέον γοητευτικούς φοιτητές που δίδαξα», θυμάται για τον νέο που πήρε το πτυχίο του στα οικονομικά με την κορυφαία διάκριση magna cum laude (με εξαιρετικούς επαίνους). Στη συνέχεια πήγε στο Χάρβαρντ για να σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων, ενώ ο Παπανδρέου κοινωνιολογία στο LSE του Λονδίνου.

Παράλληλη πορεία δεκαετιών

Σήμερα, οι δύο άνδρες φαίνονται να ακολουθούν σχεδόν διαμετρικά αντίθετες πορείες.

Ο Σαμαράς «είναι αποφασισμένος και ξεροκέφαλος… όταν πιστεύει κάτι δεν αλλάζει. Δεν συμβιβάζεται», σχολιάζει ο Θεόδωρος Βάρδας του ΣΕΛΠΕ, που τον γνωρίζει τέσσερις δεκαετίες. Όπως εκτιμά ο Γιώργος Καρβούνης, διαχειριστής κινδύνου στην Κύπρο και την Federal Bank of the Middle East, «εάν πάρει την εξουσία και οι αρχές του είναι λάθος, η σφοδρότητα με την οποία υποστηρίζει τα πιστεύω του μπορούν να οδηγήσουν σε λάθος δρόμο τη χώρα».

«Συνεχίζει να χάνει ευκαιρίες για να αναδειχθεί σε αξιόλογο αντιπολιτευτικό αντίπαλο… δεν είναι ο καπετάνιος που κυβερνά το πλοίο της αντιπολίτευσης στην Βουλή» εκτιμά -και με την πιο βρετανική οπτική του- ο Γιανς Μπαστιάν, από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Ο Παπανδρέου παρουσιάζεται… φιλοσοφημένος για τη φιλία του με τον πολιτικό του αντίπαλο. Σε συνέντευξή του στις 19 Ιουλίου σχολίασε ότι «έχουμε μία μακρόχρονη προσωπική σχέση», αλλά στην πολιτική συγκρουόμαστε, αλλά και διερευνούμε πιθανές προσεγγίσεις. … Κάποια στιγμή, μετά από καμιά δεκαετία, μπορεί να κάτσουμε με ένα ποτήρι κρασί, να σκεφτούμε ξανά όσα συνέβησαν και να κάνουμε μία εκτίμηση για το πώς πήγαν τα πράγματα στην Ελλάδα».