Άρης Σπηλιωτόπουλος, ο… προβεβλημένος - του Niko Ago

Το λαιφ σταιλ στην Ελλάδα τα έχει βάλει με τους μετανάστες που μας κλέβουν τα παγκάκια,βρομίζουν τις πλατείες και τις παιδικές χαρές,χαλάνε την εικόνα των τουριστικών προορισμών...και αυτό γίνετε μόνο στην Ελλάδα γιατί στην Ευρώπη παρόμοιες δηλώσεις θα έφερναν γενική κατακραυγή όχι μόνο από τον αριστερό χώρο



Του Niko Ago στο altsantiri

«Η ΝΔ, επί Σαμαρά «φλέρταρε» με το λαϊκισμό», δήλωσε ο Άρης Σπηλιωτόπουλος σε συνέντευξή του. Την οποία μάλιστα, η δημοσιογράφος που την πήρε την παρουσίασε ως πολύ μεγάλη επιτυχία, επειδή, όπως έγραψε, «μετά από ένα χρόνο, έσπασε τη σιωπή του ένα τόσο προβεβλημένο άτομο». Επίσης, τον παρουσιάζει ως «υπέρμαχο του μεσαίου χώρου».

Το ότι λογαριάζεται ως δημοσιογραφική επιτυχία η συνέντευξη με τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, δεν σηκώνει συζήτηση, ούτε και σχόλιο. Είναι, εξάλλου, καθαρά προσωπική επιλογή του κάθε δημοσιογράφου, που τοποθετεί τον πήχη των δικών του επαγγελματικών επιτυχιών. Άρα, αν η συνάδελφος θεωρεί επιτυχία τη συνέντευξη με τον Άρη, επειδή είχε ένα χρόνο περίπου να μιλήσει, ένα τόσο «προβεβλημένο άτομο», δεν υπάρχει λόγος να της το χαλάμε. Άσχετα αν η αξία ενός πολιτικού μετριέται με το πόσο επιτυχημένος υπήρξε στο έργο του και όχι με το πόσο πολύ προβλήθηκε από τα ΜΜΕ. Κάθε πολιτικός, λιγότερο ή περισσότερο, έχει πάνω του τα φώτα των μίντια αλλά αυτό, αλίμονο, δεν τους κάνει και άξιους. Τα παραδείγματα αμέτρητα. Ένα από αυτά, ο ίδιος ο Άρης Σπηλιωτόπουλος.

Αλλά, «υπέρμαχος του μεσαίου χώρου» ο Άρης, από πότε; Από που προκύπτει αυτό; Επειδή το λέει ο ίδιος ή επειδή το λέει η δημοσιογράφος; Μα, «φιλελεύθεροι» δηλώνουν ακόμα και οι Βορίδης, Γεωργιάδης και Πλεύρης σημαίνει ότι είναι κιόλας; Ο ίδιος ο Άρης, εξάλλου, πολύ πρόσφατα, στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, ως υποψήφιος Δήμαρχος της Αθήνας – στις οποίες, με καμάρι και υπερηφάνεια δέχθηκε στο ψηφοδέλτιο τον ακροδεξιό Θ. Πλεύρη- έδωσε ξεκάθαρα το στίγμα του. «Να μην παραδοθεί η Αθήνα στους μετανάστες» ήταν μια από τις δηλώσεις του «υπέρμαχου του μεσαίου χώρου», στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, συμπλέοντας ακριβώς με τον Αντώνη Σαμαρά, που είχε υποσχεθεί «ανακατάληψη των πόλεων» από τους «βάρβαρους της κοινωνίας», μετανάστες. Αρκεί απλώς αυτή του η δήλωση, συν του γεγονότος πως ζητούσε να γίνει δημοψήφισμα για το αν πρέπει να γίνει τζαμί στην Αθήνα- η μόνη πρωτεύουσα της Ευρώπης, χωρίς ναό για μουσουλμάνους- ενώ, όσο ήταν υπουργός Παιδείας είχε υπογράψει ο ίδιος την απόφαση ανέγερσης.

Και οι δηλώσεις του Σαμαρά και αυτές του Άρη, λοιπόν, θα έβγαιναν εύκολα από το στόμα κάποιου ακροδεξιού ρατσιστή που λαϊκίζει. Δύσκολα, όμως, από κάποιον που δηλώνει «υπέρμαχος του μεσαίου χώρου». Όσο… προβεβλημένος κι αν είναι. Και αν για τον Σαμαρά ξέρουμε ποιος είναι και τι πρεσβεύει- ακόμα και ο Άρης το λέει- για τον Άρη το υποδηλώνουν τα λεγόμενά του. Επειδή, λοιπόν, έκανε ένα χρόνο να μιλήσει, δίνοντας μια… τεράστια δημοσιογραφική επιτυχία στη συνάδελφο, δεν σημαίνει κιόλας ότι ξεχάστηκαν και τα όσα έχει πει και κάνει. Ακόμα κι αν γίνει (ή έγινε;)… Πρέσβης εκ προσωπικοτήτων(!), όπως ανέφερε μερίδα του Τύπου, στα μέσα της Άνοιξης. Είπαμε, στην Ελλάδα ισχύει απόλυτα το «ο,τι δηλώσεις είσαι», αλλά όχι κι έτσι.