Λουτσιάνα Καστελίνα: Η ευρωπαϊκή Αριστερά διασπάται όταν αντιμετωπίζει το θέμα της διακυβέρνησης

• Εάν εγκαταλείψουμε το ευρωπαϊκό επίπεδο, θα χάσουμε και την τελευταία ελπίδα να διασφαλίσουμε ακόμη και μια ελάχιστη δημοκρατία σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο
• Πρέπει να το παραδεχθούμε: η ευρωπαϊκή Αριστερά διασπάται όταν αντιμετωπίζει το θέμα της διακυβέρνησης και της εξουσίας.
•  Στο θέμα της διακυβέρνησης διασπάστηκε η Αριστερά της Ιταλίας, της Νορβηγίας, της Δανίας, της Ολλανδίας, της Γαλλίας. Η Αριστερά πρέπει να αρχίσει να λειτουργεί με τη λογική της επιλογής λύσεων για το κάθε πρόβλημα.
• Θα είναι καλύτερα για τους ανθρώπους που πλήττονται από την κρίση να επιστρέψει η ελληνική Αριστερά στο 10% και να κυβερνά η Νέα Δημοκρατία; Μου φαίνεται μια άθλια σκέψη.

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΓΗ: ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΟΛΟΣ


Η Ροσάνα Ροσάντα και η Λουτσιάνα Καστελίνα δίνουν τη μάχη μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης εκδίδοντας σε λίγες ημέρες ένα ηλεκτρονικό βιβλίο για την Ελλάδα. Τα δύο ιστορικά στελέχη της ιταλικής δημοκρατικής κομμουνιστικής Αριστεράς και από τους ιδρυτές του «Μανιφέστο» προσέφεραν στην «Αυγή» τη διπλή εισαγωγή του βιβλίου, ενώ η Λουτσιάνα Καστελίνα εξηγεί στην εφημερίδα μας τους λόγους που τις ώθησαν σε αυτή την απόφαση.

* Με τη Ροσάνα Ροσάντα έχετε πάρει πολύ θερμά την ελληνική κρίση...

Σε λίγες ημέρες θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή e-book για την Ελλάδα. Θα συμπεριλαμβάνει κείμενα που έχουν γράψει μεταξύ άλλων ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης, ντοκουμέντα του ΣΥΡΙΖΑ. Θα έχει δύο εισαγωγές, μία της Ροσάνα Ροσάντα και μία δική μου. Και οι δυο μας έχουμε μια κοινή θέση: είμαστε με το Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ.

* Γιατί είστε υπέρ του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ;

Αυτό εξηγούμε στο βιβλίο. Πριν από οτιδήποτε άλλο θα ήθελα να σου πω κάτι σημαντικό. Καταλαβαίνω τον αισθάνεται ο καθένας σας. Την ψυχική του κατάσταση μετά από όσα συνέβησαν. Τις ρήξεις που έγιναν. Το γεγονός ότι πρόκειται για πολύ σύνθετα προβλήματα που έχουν πολλές όψεις. Που γεννούν πάθη και έντονα συναισθήματα. Χρειάζεται μια πιο ήπια συζήτηση και ένας πιο αδελφικός και συντροφικός τόνος. Δεν υπάρχουν φίλοι και εχθροί, αλλά μια δύσκολη συζήτηση που μας αφορά όλους. Πολλοί από εμάς, από την ιστορική ομάδα του «Μανιφέστο», αλλά και η εφημερίδα, ταχθήκαμε υπέρ του Τσίπρα. Για έναν βασικό λόγο. Πρέπει πάντα να εκτιμούμε ανάμεσα σε δύο λύσεις ποια είναι η καλύτερη ή η λιγότερο επιζήμια. Ποια είναι καλύτερη από μια άλλη ή ποια είναι λιγότερο κακή. Τι ήταν λιγότερο επικίνδυνο και επώδυνο για τον ελληνικό λαό;


* Φθάνει όμως αυτό για έναν αριστερό; Πώς είδατε τις διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη;

Η Ευρώπη συμπεριφέρθηκε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Η επιλογή ήταν απλή.

Ή τα παρατάς και αφήνεις να διαχειριστεί αυτή τη συμφωνία η Δεξιά, γνωρίζοντας ότι η διαχείριση της συμφωνίας απαιτεί επιλογές. Είναι πολύ σημαντικός ο τρόπος που θα διαχειριστεί κανείς τη συμφωνία. Γνωρίζοντας ότι αυτό θα επηρεάσει τη ζωή των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων. Τι κάνεις; Αφήνεις αυτούς τους ανθρώπους στα χέρια της Νέας Δημοκρατίας;

Ή παραμένεις στην κυβέρνηση γιατί αποτελεί εγγύηση για μεγαλύτερη δικαιοσύνη, ότι οι άνθρωποι θα προστατευθούν καλύτερα; Όχι γιατί μου αρέσει ο Τσίπρας, αλλά γιατί με ενδιαφέρει να σωθούν οι άνθρωποι.


* Θα μπορούσε να υπάρξει και η εναλλακτική επιλογή της εξόδου από το ευρώ...

Φαίνεται ότι, εάν κάποιος έφευγε από το ευρώ, δεν θα πλήρωνε το χρέος! Το χρέος θα έτρεχε και θα έπρεπε να αποπληρωθεί μέσα σε τρισχειρότερες συνθήκες. Όλοι μας ξέρουμε ότι η Γερμανία θα μπορούσε να βγει από το ευρώ, γιατί είναι ισχυρή και μπορεί να αντιμετωπίσει τον διεθνή ανταγωνισμό. Μικρές χώρες, όπως η Ελλάδα, ή ακόμη και η Ιταλία, αποτελούν καρυδότσουφλα στον ωκεανό της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτές που αποκαλούμε αγορές θα προκαλούσαν μια πραγματική σφαγή.


* Τι έννοια έχει τότε η παραμονή στην Ευρώπη;

Μπορούμε να τη στείλουμε στον διάολο; Είναι μια μεγάλη συζήτηση. Μου φαίνεται ότι είναι εκτός πραγματικότητας αυτοί που το λένε και μάλιστα με μεγάλη ευκολία. Μου φαίνεται ότι κανείς δεν μπορεί να διαχειριστεί με δημοκρατικό τρόπο την παγκοσμιοποίηση. Θα οδηγηθούμε σε έναν αγώνα όλων εναντίον όλων; Όπου οι ισχυροί θα κερδίζουν; Ή μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα διασφαλίσουμε έναν περισσότερο δημοκρατικό τρόπο διαβίωσης; Ο μόνος τρόπος για να το κάνουμε είναι να ελπίζουμε ότι αυτό θα γίνει σε περιφερειακό επίπεδο.

Η Ευρώπη αποτελεί μια από αυτές. Πρέπει να πούμε ότι ίσως στην Ευρώπη μπορούμε να εγγυηθούμε έναν πολιτικό και δημοκρατικό έλεγχο. Στην Ευρώπη περισσότερο από κάθε άλλη περιφέρεια του πλανήτη. Το λέει ο Μπαλιμπάρ, ακόμη και ο Τόνι Νέγκρι. Η Ευρώπη είναι το πεδίο της αντιπαράθεσης. Απλά γιατί αποτελεί μια γωνιά του κόσμου που η ιστορία της και οι αγώνες της, τα κινήματα και οι ταξικοί αγώνες οδήγησαν στην κατάκτηση των μεγαλύτερων πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Είναι μια κληρονομιά που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να την πετάξουμε ή να την εγκαταλείψουμε. Αυτό είναι το πεδίο που ίσως, και λέω ίσως, έχουμε την ελπίδα να κατακτήσουμε ένα νέο συσχετισμό δυνάμεων. Εάν εγκαταλείψουμε το ευρωπαϊκό επίπεδο, θα χάσουμε και την τελευταία ελπίδα να διασφαλίσουμε ακόμη και μια ελάχιστη δημοκρατία σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Είναι εύκολο να στείλεις στον διάολο την Ευρώπη, αλλά μετά τι κάνεις; Τι θα σήμαινε η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ; Να μην μπορεί να αγοράσει φάρμακα, να εισαγάγει καύσιμα για τα επιβατικά πλοία που συνδέουν τα νησιά; Να οδηγήσει στην πτώση του τουρισμού, που αποτελεί έναν μεγάλο πόρο;

Η μονομερής έξοδος από το ευρώ είναι δυνατή όταν έχεις μια ισχυρή οικονομία.


* Λέγεται ότι ο Σόιμπλε ήθελε την έξοδο της Ελλάδας, ίσως για μια πενταετία...

Της Ελλάδας και όποιου θα την ακολουθούσε, γιατί δεν θα ήταν μόνη της. Πιστεύει ότι θα πρέπει να ξεφορτωθεί τα κράτη που δεν του χρειάζονται; Μα μπορεί να το κάνει η Ελλάδα από μόνη της; Θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα μέτωπο των χωρών του Νότου για να φύγουν από το ευρώ. Μα για να το δημιουργήσεις αυτό, εάν μπορέσεις, πρέπει να είσαι μέσα.


* Η κυβέρνηση όμως της Αριστεράς αποδέχθηκε ένα Μνημόνιο...

Δεν νομίζω ότι τα Μνημόνια των σοσιαλιστών και της Δεξιάς είναι ίδια με τη συμφωνία που υπογράφτηκε, γιατί χάρις στις αντιστάσεις του Τσίπρα μπήκε στο τραπέζι το θέμα του χρέους, της αναδιάρθρωσής του ή της επιμήκυνσής του. Είναι σημαντικό ότι μπήκε στο τραπέζι. Εάν δεν ήταν ο Τσίπρας, όλοι θα συνέχιζαν να προσποιούνται ότι το χρέος σας είναι βιώσιμο. Αυτή είναι μια μεγάλη κατάκτηση για να σχηματίσεις ένα μέτωπο. Η κυβέρνησή σας κατάφερε να διασφαλίσει σημαντικές επενδύσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.


* Ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάστηκε και η ευρωπαϊκή Αριστερά κατακερματίζεται για το θέμα της Ελλάδας. Γιατί δεν μπορούμε να παραμείνουμε ενωμένοι;

Πρέπει να το παραδεχθούμε: η ευρωπαϊκή Αριστερά διασπάται όταν αντιμετωπίζει το θέμα της διακυβέρνησης και της εξουσίας. Η Αριστερά ακόμη και σε χώρες, που δεν είχε τη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, βρέθηκε σε καταστάσεις που το μέγεθός της ήταν σημαντικό για τον σχηματισμό κυβερνήσεων. Ή ήταν αναγκαία για να αποφευχθεί η νίκη δεξιών δυνάμεων ή ήταν ανεπαρκής για να αντέξει τους νέους συσχετισμούς και ρόλους. Στο θέμα της διακυβέρνησης διασπάστηκε η Αριστερά της Ιταλίας, της Νορβηγίας, της Δανίας, της Ολλανδίας, της Γαλλίας. Η Αριστερά πρέπει να αρχίσει να λειτουργεί με τη λογική της επιλογής λύσεων για το κάθε πρόβλημα. Ποια είναι η καλύτερη; Ποια είναι η λιγότερο επιζήμια; Υπάρχει και η άλλη λύση, να είσαι μονίμως σε μια γωνιά στην αντιπολίτευση και να μην επηρεάζεις τις εξελίξεις ή να περιμένεις να κάνεις την επανάσταση και να κατακτήσεις τα χειμερινά ανάκτορα. Θα είναι καλύτερα για τους ανθρώπους που πλήττονται από την κρίση να επιστρέψει η ελληνική Αριστερά στο 10% και να κυβερνά η Νέα Δημοκρατία; Μου φαίνεται μια άθλια σκέψη.


* Για πολλούς το μεταναστευτικό κύμα τροφοδοτεί τον λαϊκισμό, τον ρατσισμό και τη ξενοοφία...

Πρέπει να καταλάβουν ένα πράγμα, ότι η Ευρώπη δεν θα ξαναγίνει ποτέ πια αυτό που ήταν. Η παγκοσμιοποίηση δεν απελευθέρωσε μόνο την κίνηση των κεφαλαίων, αλλά και τις μετακινήσεις των πληθυσμών, των μεταναστών και των προσφύγων. Είναι δυνατόν να βλέπουμε τις σκηνές που είδαμε στα παράλια της Τουρκίας; Οι λαϊκιστές, οι ρατσιστές και οι ξενόφοβοι πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να σταματήσουν τους ανθρώπους από το να αναζητήσουν κάτι καλύτερο στη ζωή τους ή να ξεφύγουν από τους πολέμους. Θα είμαστε μια διαρκώς και περισσότερο πολυεθνική ήπειρος. Ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα αποτελούμε μια ήπειρο με μικρή έλευση μεταναστών σε σχέση με τις άλλες ηπείρους ή περιφέρειες του πλανήτη. Θα πρέπει λοιπόν να προετοιμαστούμε για αυτές τις αλλαγές. Η Ευρώπη φρούριο κάνει κακό στον εαυτό της.