Πρόσεξε, Αλέξη...θα σε γλείψουν πάλι.

• Θα σε γλείψουν πάλι. Θα σε αβαντάρουν, όπως έκαναν και τους πρώτους μήνες μετά τον Ιανουάριο, θα σου παραστήσουν τους φίλους και θα έρθουν μετά, την κατάλληλη στιγμή, να σε δαγκώσουν σαν φίδια

Πρόσεξε Αλέξη, γιατί εδώ δεν είναι η ελπίδα σε αφθονία, όπως ήταν στις 25 Ιανουαρίου. Εδώ είναι τα τσακισμένα κομμάτια μας που σου εναποθέτουμε. Τα τραύματά μας. Από το υστέρημά μας σου δίνουμε την ψήφο αύριο, όχι από το πλεόνασμά μας.

του Νίκου Μωραΐτη στο altsantiri

Πρόσεξε Αλέξη.

Γιατί το δάκρυ που κρατήθηκες και δεν έριξες εσύ χθες στο Σύνταγμα, κρατιόμουν να μην το ρίξω κι εγώ, βλέποντάς σε από την τηλεόραση.

Γιατί την ώρα που η Αριστερά της Ευρώπης ήσασταν πιασμένοι χέρι χέρι και τα μεγάφωνα έπαιζαν το Bella Ciao, ένιωθα μέσα μου να φουντώνει όλη αυτή η μνήμη που έχω από παιδί, όλη αυτή η αγωνία των παππούδων μου, των γονιών μου, των φίλων μου, του φτωχού που δεν είδα, του πρόσφυγα που δεν γνώρισα, για έναν πιο δίκαιο κόσμο.

Πρόσεξε Αλέξη, γιατί αύριο δεν θα κρατάς στα χέρια σου μία ψήφο αλλά το πιο ευαίσθητο πράγμα στον κόσμο: τα απομεινάρια ενός ονείρου.

Τα όνειρα τα υπηρέτησες έξι μήνες παλεύοντας στη διαπραγμάτευση, τα τσαλαπάτησες με το Μνημόνιο, σε είδαμε που έπεσες και σηκώθηκες ξανά, μέτρησες τις πληγές σου, πέσαμε και σηκωθήκαμε κι εμείς, μετρήσαμε τις δικές μας πληγές, μαζέψαμε και περιθάλψαμε τα τσαλαπατημένα όνειρά μας και σου τα εναποθέτουμε πάλι. Ξέροντας τα λάθη σου, αναγνωρίζοντας την καθαρότητά σου.

Πρόσεξε Αλέξη, γιατι εδώ δεν είναι η ελπίδα σε αφθονία, όπως ήταν στις 25 Ιανουαρίου. Εδώ είναι τα τσακισμένα κομμάτια μας που σου εναποθέτουμε. Τα τραύματά μας. Από το υστέρημά μας σου δίνουμε την ψήφο αύριο, όχι από το πλεόνασμά μας. Αν ένας πολιτικός ξοδέψει το πλεόνασμα ενός λαού, μπορεί να συγχωρηθεί. Αν ξοδέψει το υστέρημά του, τέλος.

Πρόσεξε Αλέξη, γιατί εδώ δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη. Ούτε για να θαμπωθείς από τον κοσμοπολίτικο σνομπισμό του Γιάνη με το ένα νι, ούτε για να αναδείξεις άλλη μία αυθάδη κακομαθημένη, επειδή είναι κόρη του πρώην προέδρου.

Ξέρουμε ότι δεν είναι η δεύτερη ευκαιρία σου. Η πρώτη, που με νύχια και με δόντια προσπάθησαν να σου αφαιρέσουν, είναι. Αλλά είναι πρώτη και τελευταία.

Εδώ υπάρχει ένας λαός κομματιασμένος. Ένας λαός ηττημένος από όλο το παλιό κομματικό σύστημα, ο οποίος κάνει τη μεγαλειώδη πράξη: να σου συγχωρήσει ακόμη και το μνημόνιο που έφερες, αρκεί να εργαστείς προς όφελός του.

Πρόσεξε Αλέξη γιατί για κάποια πράγματα δεν χρειάζονται χρήματα. Κυρίως για αυτά εκλέγεσαι αύριο. Για όσα δεν προϋποθέτουν λεφτά αλλά πολιτική βούληση. Όπως το τεράστιο θέμα της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Θα σε γλείψουν πάλι. Θα σε αβαντάρουν, όπως έκαναν και τους πρώτους μήνες μετά τον Ιανουάριο, θα σου παραστήσουν τους φίλους και θα έρθουν μετά, την κατάλληλη στιγμή, να σε δαγκώσουν σαν φίδια για τη σύντροφό σου, το σχολείο των παιδιών σου, τον πνευματικό σου πατέρα, για ό,τι σκεφτούν. Είναι αρπακτικά, άνθρωποι της μίζας, της βαλίτσας, της βρόμικης δουλειάς κάτω από το τραπέζι. Αν δεν τους βάλεις στη θέση τους, θα τους δεις πανίσχυρους, να σκορπούν καινούργια λάσπη στον ανεμιστήρα, να παίζουν ξανά με τους δημοσκόπους τους, να ρίχνουν την κυβέρνησή σου, γιατί αυτό ξέρουν να κάνουν: να συναλλάσσονται με το πολιτικό σύστημα ανεβοκατεβάζοντας μιζαδόρους και μιζολήπτες.

Αύριο, θα είναι η πρώτη φορά που αυτός ο λαός, στα έξι χρόνια της κρίσης, θα επανεκλέξει πρωθυπουργό. Με άδεια την τσέπη και παρά την άδεια τσέπη.

Είναι μεγάλη τιμή, είναι μεγάλη ευθύνη. Έχεις κάθε λόγο να βουρκώνεις. Κι ο αριστερός του «σχεδόν πενήντα χρόνια βάσανα και διωγμοί», έχει κάθε λόγο να βουρκώνει κι αυτός από απέναντι. Αν δεν διαφυλάξεις ως κόρη οφθαλμού αυτό το συλλογικό δάκρυ, τότε δεν θα έχει χαθεί απλώς μία κυβέρνηση, μία διετία ή μία τετραετία. Θα έχει χαθεί, για αυτόν εδώ τον τόπο, το βλέμμα των ανθρώπων που είδαν αλλιώς τον κόσμο.