Η κυβέρνηση χρειάζεται αυτή την στιγμή ένα νομοσχέδιο εκτός μνημονίου που να επαναφέρει τον λαό στο πλευρό της
- Η αντίληψη της υποταγής πριν καν ο διαιτητής σφυρίξει την έναρξη του ματς είναι η δεξιά αντίληψη της ζωής
Γράφει ο βρωμόστομος στο τρύπιο ευρώ
Τις πρωινές ώρες τής 13ης Ιουλίου η χώρα συνθηκολόγησε και υποχρεώθηκε να κουβαλήσει στις πλάτες της κι ένα τρίτο επαχθές μνημόνιο. Το υπενθυμίζω όχι για να σας κάνω μάθημα πρόσφατης πολιτικής ιστορίας, αλλά γιατί φαίνεται πως αρκετοί στο πολιτικό σύστημα παριστάνουν πως το αγνοούν στην προσπάθειά τους να στηρίξουν το επιχείρημά τους πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι απατεώνας (οι δεξιοί) ή προδότης (οι Αριστεροί). Ολοι τους, πάντως, βασίζονται σε "αν" που είναι αδύνατο πλέον να επιβεβαιωθούν ή να διαψευστούν...
Η δεξιά κριτική στον πρωθυπουργό εστιάζει στο ότι λόγω της σκληρούς διαπραγμάτευσης οι οικονομικοί δείκτες επιδεινώθηκαν και γι' αυτό τώρα αναγκαζόμαστε να αποδεχόμαστε σκληρά μέτρα, όπως στο συνταξιοδοτικό. Ενδεχομένως αν στις 26 Ιανουαρίου ο Αλέξης Τσίπρας, την ίδια ημέρα που ορκιζόταν στο σημερινό του αξίωμα, υπόγραφε ένα τρίτο μνημόνιο αυτό να μην περιλάμβανε τους τιμωρητικούς όρους τού Ιουλίου από πλευράς Γερμανίας για το ότι ήμασταν "άτακτοι". Ενδεχομένως, επίσης, αν στις 28 Οκτωβρίου 1940 η Ελλάδα παραδινόταν στους ιταλούς να μην ζούσε, πάλι τιμωρητικώς, στη συνέχεια τη χειρότερη και πιο άγρια κατοχή που υπέστη λαός κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, να μην είχαν πεθάνει από την πείνα εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας ούτε να είχαν λάβει χώρα σφαγές όπως στο Δίστομο και στα Καλάβρυτα. Η αντίληψη της υποταγής πριν καν ο διαιτητής σφυρίξει την έναρξη του ματς είναι η δεξιά αντίληψη της ζωής, η οποία βεβαίως είναι θεμιτή αλλά έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα, πέρα από όλα τα άλλα: δεν παράγει χρυσές σελίδες Ιστορίας και πρότυπα για τις γενιές που θα μας ακολουθήσουν...
Υπάρχει, βεβαίως, και η αριστερή κριτική, σύμφωνα με την οποία κακώς ο Αλέξης Τσίπρας συνθηκολόγησε, αφού θα μπορούσε να τινάξει όλη την Ευρώπη στον αέρα στην περίπτωση Grexit. Εχουν περάσει, ωστόσο, δύο μήνες και βάλε από τις εκλογές κι ακόμα δεν έχω διαβάσει, απλούστατα γιατί δεν έχει γραφεί, το τί περιλαμβάνει το περιβόητο Σχέδιο Β' για επιστροφή στη δραχμή, το οποίο βεβαίως κάποιοι υπόσχονταν από την προεκλογική περίοδο. Κανένας μας δεν είναι χαρούμενος που οι τράπεζες δόθηκαν στους ιδιώτες για πενταροδεκάρες ή που κινδυνεύουν με ψαλίδι και οι χαμηλότερες συντάξεις. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, πως αν δεν υπήρχε συμφωνία τον Ιούλιο κι αν δεν πραγματοποιούταν η πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση την επόμενη ημέρα δεν θα είχαμε ούτε τράπεζες, άρα ούτε καταθέσεις, ούτε Δημόσιο που να μπορεί να πληρώνει έστω ένα ευρώ για συντάξεις. Φυσικά οι δραχμιστές μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, όπως ακριβώς και οι οπαδοί οποιασδήποτε θρησκείας, από τη στιγμή που όπως κανένας μας δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξη ή όχι θεού έτσι και ουδείς είναι δυνατό να γυρίσει το χρόνο πίσω και να αποφασίσει έξοδο από την Ευρωζώνη ώστε να αποδειχθεί ποιός είχε δίκιο και ποιός άδικο...
Το σαββατιάτικο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών δεν είχε κανένα ουσιαστικό νόημα. Εγινε μόνο και μόνο για να εκθέσει ο Αλέξης Τσίπρας εκείνους που ναι μεν ψήφισαν το μνημόνιο και προηγουμένως είχαν κόψει 12 φορές τις συντάξεις και είχαν υπογράψει το PSI, το οποίο "κούρεψε" και τα ασφαλιστικά ταμεία, και τώρα παριστάνουν τους αντάρτες και δεν ψηφίζουν τους εφαρμοστικούς του νόμους. Ολα αυτά, ωστόσο, είναι κομματικά παιχνίδια, από όλες τις πλευρές, τα οποία ελάχιστα ενδιαφέρουν τον πληττόμενο λαό, ο οποίος δεν βλέπει οδό διαφυγής. Η κυβέρνηση διαχειρίζεται την θερινή της ήττα, για την οποία έκανε πολλά για να την αποτρέψει αλλά δεν παύει να είναι μια ήττα...
Γι' αυτό και θα χρειαστεί πολύ περισσότερα από επικοινωνιακά τρικ προκειμένου να φέρει πίσω το χαμόγελο στον έλληνα. Σε αυτά, πάντως, δεν μπορεί να περιλαμβάνεται η λύση τής οικουμενικής και η επιστροφή από την πίσω πόρτα όσων χρεοκόπησαν τη μεταπολίτευση. Ο Αλέξης Τσίπρας ανάλαβε το πηδάλιο ενόσω η ψαρόβαρκα βρισκόταν βαθιά χωμένη στην "τέλεια καταιγίδα". Την ώρα, ωστόσο, που τα κύματα απειλούν να τη σκεπάσουν ολοκληρωτικώς δεν ωφελεί να συζητάμε για το τί μας έφερε ως εδώ αλλά πώς θα σωθούμε. Κι όταν το σκάφος έχει μπάσει νερά οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται από συσκέψεις αλλά από τους καπετάνιους και μόνο από αυτούς, η πραγματική αξία των οποίων αποκαλύπτεται στη διαχείριση της φουρτούνας. Τους επόμενους μήνες, επομένως, θα κριθεί αν η χώρα έχει βρει τον δικό της Βλ. Πούτιν ή αν θα πρέπει να ετοιμάζεται ο επόμενος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου