Διάβασα για το πόσο ευσυνείδητος διευθυντής είναι ο Νίκος Ροκαδάκης. Ξεσκέπασε υποθέσεις παράνομων συνταξιοδοτήσεων και άλλων σκανδάλων, μας λένε οι τοπικοί βουλευτές. Όντως το έκανε. Την εποχή που οι κυβερνήσεις Παπανδρέου ή Σαμαρά - Βενιζέλου χρειάζονταν μερικά πρωτοσέλιδα που να δείχνουν ότι η διαφθορά αγγίζει το λαό (κι όχι τους άρχοντες...), ώστε να περάσουν μειώσεις συντάξεων, κόψιμο επιδομάτων (ξέρετε, αυτά που έκοβε ο τότε "υπογράφων Β. Κεγκέρογλου", που είναι το ίδιο πρόσωπο με εκείνον που βγαίνει στα κάγκελα σήμερα).
Candiot στο candianews.gr
Φαίνεται ότι εκείνοι που κυβέρνησαν 40 χρόνια και κατέστρεψαν, από κάθε πλευρά, τον τόπο και τους ανθρώπους του, θεωρούν πως η σημερινή κυβέρνηση υπάρχει κατά δική τους παραχώρηση και άρα είναι μειωμένων δικαιωμάτων. Δε δικαιούται, για παράδειγμα, να απομακρύνει τους κομματικούς διοικητές των νοσοκομείων, επειδή απλά είναι οι άνθρωποι του συστήματός τους. Κι όταν μάλιστα οι "δικοί τους" παρέμειναν ένα χρόνο ακόμα, χωρίς να φύγουν κι όλοι, αφού κάποιοι κρίθηκαν πετυχημένοι και παραμένουν. Και θα αντικατασταθούν με άλλη διαδικασία, κι όχι αυτή της τοποθέτησης των αποτυχόντων βουλευτών και άλλων κομματικών στελεχών, όπως έκαναν τα τελευταία τουλάχιστο 40 χρόνια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Η κυβέρνηση, κατά την αντίληψή τους, είναι μειωμένων δικαιωμάτων, άρα δεν δικαιούται να αλλάξει τους διοικητές σε οργανισμούς, εκείνους τους ανθρώπους των προηγούμενων. Και να τοποθετήσει όχι τους "δικούς της", αλλά ανθρώπους με τους οποίους θα μπορέσει να ασκήσει την δική της πολιτική. Και το υποστηρίζουν εκείνοι που δημιούργησαν ένα απολύτως κομματικό κράτος, το οποίο στην πραγματικότητα ακόμα ασκεί την εξουσία στην Ελλάδα. Εκείνοι που δεν προλάβαιναν να καθίσουν στις κυβερνητικές καρέκλες και άλλαζαν τους πάντες, συχνά όχι μόνο με κομματικό κριτήριο, αλλά βολεύοντας και τους κομματάρχες του προσωπικού τους μηχανισμού.
Η κυβέρνηση δεν δικαιούται να αλλάξει, για παράδειγμα, τον διευθυντή του ΙΚΑ στο Ηράκλειο.
Δεν δικαιούται και γι αυτό ενοχλήθηκαν τρεις βουλευτές του Ηρακλείου, που εκπροσωπούν ακριβώς αυτό το σύστημα και τις αντιλήψεις που κατέστρεψαν τον τόπο. Λευτέρης Αυγενάκης, της ΝΔ, Βασίλης Κεγκέρογλου, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, υπουργός από την αρχή της θητείας του οποίου τοποθετήθηκε ο κ. Ροκαδάκης στη θέση αυτή, και Σπύρος Δανέλλης του Ποταμιού και ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2014. Έκαναν κοινή ερώτηση μάλιστα! ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι! Και χαρακτηρίζουν δίωξη επειδή η διοίκηση του ΙΚΑ αποφάσισε ότι ο άνθρωπος που 5 χρόνια και 2 μήνες, δηλαδή από τον Οκτώβριο του 2010, ήταν στην ίδια θέση, δεν μπορεί να παραμείνει σε αυτήν!
Ο κ. Κεγκέρογλου, πάνω στην ιερή αγανάκτησή του ξέχασε βέβαια να πει ότι όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του στο υπουργείο, άλλαξε ακόμα και τον οδηγό του υφυπουργείου ενώ είχε και καμιά δεκαριά ειδικούς συμβούλους, κάποιους από τις τοπικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ!
Στο ίδιο κλίμα της "ιεράς οργής", η ΝΔ Ηρακλείου αλλά και η γνωστή Χριστοφιλοπούλου του ΠΑΣΟΚ. Όλοι τους, από τους τοπικούς μέχρι τους κεντρικούς του συστήματος που χάραξε πάνω στην Ελλάδα την έννοια της διαφθοράς, της αναξιοκρατίας, των ημετέρων, σκαρφαλώνουν στα κάγκελα για να κραυγάσουν υπέρ της... "αξιοκρατίας"! (Ας υποθέσουμε ότι αυτή η απόφαση για τον Ν. Ροκαδάκη είναι όντως αναξιοκρατική, δεν μας εξήγησαν όλοι τούτοι οι υπηρέτες του συστήματος γιατί δεν επέβαλαν τους όρους της αξιοκρατίας από το 1821 που κυβερνούν...)
Α, μας είπαν κι ότι ο παραλογισμός των κυβερνώντων αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μόλις τον Ιούνιο ου 2015 απένειμαν δημόσιο έπαινο στον σήμερα "διωκόμενό" τους! Δεν ξέρω αν τον δικαιούτο ή όχι τον έπαινο -μαζί με πολλούς άλλους υπαλλήλους τα ονόματα των οποίων υπάρχουν στη σχετική απόφαση του καλοκαιριού- ο Ν. Ροκαδάκης. Όμως τον έπαινο δεν τον απένειμε η σημερινή κυβέρνηση ή σημερινή διοίκηση του ΙΚΑ, αλλά, λίγο πριν αποχωρήσει, ο μόνιμος διοικητής του ΙΚΑ, Ροβέρτος Σπυρόπουλος, τον οποίο συνδέουν γνωστές σχέσεις με τον μέχρι τώρα διευθυντή. Απλά για την ιστορία...
Διάβασα για το πόσο ευσυνείδητος διευθυντής είναι ο Νίκος Ροκαδάκης. Ξεσκέπασε υποθέσεις παράνομων συνταξιοδοτήσεων και άλλων σκανδάλων, μας λένε οι τοπικοί βουλευτές. Όντως το έκανε. Την εποχή που οι κυβερνήσεις Παπανδρέου ή Σαμαρά - Βενιζέλου χρειάζονταν μερικά πρωτοσέλιδα που να δείχνουν ότι η διαφθορά αγγίζει το λαό (κι όχι τους άρχοντες...), ώστε να περάσουν μειώσεις συντάξεων, κόψιμο επιδομάτων (ξέρετε, αυτά που έκοβε ο τότε "υπογράφων Β. Κεγκέρογλου", που είναι το ίδιο πρόσωπο με εκείνον που βγαίνει στα κάγκελα σήμερα).
Θα μου πείτε, δηλαδή κακώς αποκάλυψε τέτοιες υποθέσεις; Αντιθέτως, μπράβο και τιμή του που το έπραξε, ακόμα κι αν αυτό χρησιμοποιήθηκε επικοινωνιακά από τα Megaλα κανάλια του συστήματος για να απαξιωθεί ακόμα περισσότερο η ζωή των Ελλήνων.
Όμως από την πρώτη υπόθεση που αποκαλύφθηκε (και εδώ και αλλού) έχω μια απορία: ο τάδε πονηρός Ηρακλειώτης, Μοιριανός, Αλικαρνασσώτης μόνος του έκανε την απάτη; Χωρίς τη συμμετοχή άλλων χρήσιμων; Ούτε υπάλληλοι, ούτε διευθυντάδες έπαιρναν χαμπάρι; Μόνος του υπέγραφε; Αλλά κυρίως, χωρίς να έχει κάποιον μπάρμπα στην Κορώνη; Κάποιον ο οποίος "κατόπιν ενεργειών του", φρόντιζε να βγάλει την παράνομη σύνταξη; Κάποιον βουλευτή, για παράδειγμα, που είχε τον δικό του διευθυντή ή υπάλληλο για τις "εξυπηρετήσεις" του; Δεν άκουσα ποτέ ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές από την υπηρεσία ή τους παρεμβαίνοντες πολιτικούς... Μαθαίναμε κατά τύχη όσα βόλευαν επικοινωνιακά έναν - έναν τους μνημονιακούς στόχους...
Θυμήθηκα όμως και τους μνημονιακούς στόχους! Καλά, σε τοπικό επίπεδο, ως διευθυντής που μάλιστα είχε στενή σχέση και με την πολιτική ηγεσία (συμπεριλαμβανομένου και του "μόνιμου" διοικητή του ΙΚΑ), εκείνος δεν ήταν ο πρωταγωνιστής της υλοποίησης; Απολύσεις διοικητικών, απολύσεις γιατρών, κλείσιμο υποκαταστημάτων. Αυτή την πολιτική δεν υπηρέτησε πιστά; Ή μήπως έκανε κάτι άλλο και δεν πήραμε χαμπάρι;
Συμπερασματικά, οι εκπρόσωποι του συστήματος της αναξιοκρατίας, της διαφθοράς, της μίζας, του κράτους των ημετέρων, πώς βρίσκουν το θράσος να αρθρώνουν την έννοια της "δίωξης"; Πόσο αμνήμονες και ανόητους θεωρούν τους πολίτες, αυτούς που χρησιμοποιούν ως ψηφοφόρους τους για την αναπαραγωγή της δικής τους, προσωπικής και κομματικής, εξουσίας;
Για τον Νίκο Ροκαδάκη, τον οποιοδήποτε, δηλαδή, Νίκο Ροκαδάκη, καλό θα ήταν και να θυμίζουμε και να θυμόμαστε όλη την πορεία και όχι όσα βολεύουν ένα σύστημα το οποίο καλά υπηρέτησε και εκείνος, από τη θέση του. Η θυματοποίηση κάνει συμπαθή τα πρόσωπα, αλλά μόνο όταν η μνήμη είναι αδύναμη ή η γνώση ανεπαρκής.
Στο κάτω - κάτω, ποιος γεννήθηκε να είναι μονίμως διευθυντής, υπουργός, βουλευτής ή ό,τι άλλο;
Και ποιος είναι εκείνος που θα αμφισβητήσει τη δυνατότητα της διοίκησης ή της κυβέρνησης να κάνει τις δικές επιλογές για να εφαρμόσει τη δική της πολιτική;
Από τότε που χάθηκε η μνήμη και η έννοια της ντροπής, χάλασε τούτος ο τόπος, Λευτέρη, Βασίλη, Σπύρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου