Ο Φέλιξ πολύ σωστά γράφει ότι ο Καραμανλής περίμενε την μέρα που θα επιστρέψει...και τον ξεσκεπάζει.
Όταν στο δημοψήφισμα πίστεψε ότι θα κερδίσει το ΝΑΙ βγήκε,μετά από 7 χρόνια σιωπής,στο γυαλί να κάνει βαρυσήμαντο διάγγελμα με ύφος ηγέτη.
Σου λέει πέφτει η κυβέρνηση και εγώ δεν θα βάλω το χεράκι μου ώστε να επωφεληθώ από την ενδεχόμενη οικουμενική που θα σχηματιστεί αν βγει το ΝΑΙ?
Κουτοπονηριά?Τυχοδιωκτισμός?...η απλή βλακεία?
Ο τύπος δεν έκανε τίποτα όταν έπρεπε και μπορούσε.Το κατάλαβε πολύ αργά και τώρα νόμιζε ότι θα μπορούσε να επανορθώσει.
Αλέξη,να τον προσέχεις.
Πάνο,απομόνωσε τον...η μάλλον κάνε αυτό που δεν είναι ικανός να κάνει...βοήθησε την κυβέρνηση να ξεμπερδέψει με την διαπλοκή
Ο Κωστάκης όχι μόνο ήταν ένα τεράστιο μηδενικό αλλά και είχε την μεγαλύτερη ευθύνη για την καταστροφή της χώρας και της παράταξης του....δεν μιλάμε πλέον για λαική δεξιά αλλά για ένα καθαρά φιλελέ κόμμα
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ
Γράφει ο Φέλιξ στο Κουτί της Πανδώρας
Στην περιπετειώδη εσωκομματική μάχη στη ΝΔ, επιτέλους κατάφεραν να εκλέξουν Πρόεδρο τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και αυτοί που μετά βίας κατάφεραν να εκλέξουν Πρόεδρο σε μια εποχή που ακόμη και τα ψώνια τα κάνεις ηλεκτρονικά, αφού σφάχτηκαν και αλληλοκατηγορήθηκαν με τρόπο που δεν τους κατηγόρησαν ούτε οι πολιτικοί τους αντίπαλοι, τώρα βεβαιώνουν πως ο Κυριάκος θα τους κατατροπώσει όλους.
Ο Κυριάκος δεν νίκησε. Για μια ακόμη φορά νίκησαν οι συναλλαγές, οι συμφωνίες των φατριών, άντε και μερικοί επικοινωνιολόγοι. Από την άλλη μεριά, δεν έχασε ο Μεϊμαράκης αλλά ο Καραμανλής. Αυτό, δυστυχώς γι’ αυτόν, είναι αλήθεια.
Ο Κώστας Καραμανλής, πρωθυπουργός αυτής της χώρας σε καιρό μεγάλης ευθύνης, έμεινε εφτά χρόνια σιωπηλός, χωρίς καμιά πολιτική παρέμβαση ή δήλωση, περιμένοντας προφανώς τη μέρα ή την νύχτα που θα καταφέρει να επιστρέψει. Ακόμη και την ώρα που η χώρα ήταν μετέωρη πάνω από τον γκρεμό, ο ανιψιός του θείου του, δεν άνοιξε το στόμα του να αρθρώσει μια ανησυχία ή έστω μια λέξη. Να προτείνει μια λύση. Εξαίρεση βέβαια αποτέλεσε το δημοψήφισμα, όπου και αυτός όπως όλο το συντηρητικό σύστημα που πίστεψε πως μπορεί να τελειώσει με τους αριστερούς καταληψίες της εξουσίας, άνοιξε το στόμα του και είπε ΝΑΙ.
Ως τότε, διάφοροι τύποι, μας πληροφορούσαν πως «κύκλοι του Καραμανλή» ήταν βέβαιοι «πως ο Πρόεδρος επιθυμεί τρίγωνα Πανοράματος». Ο ίδιος ο Πρόεδρος το μόνο που εξέφραζε ήταν η διάθεσή του να το ρίχνει έξω και να περνάει καλά.
Παρασκηνιακά ωστόσο o Καραμανλής εμφανιζόταν δραστήριος, να κινεί νήματα στο χώρο της ΝΔ και να επιβάλει λύσεις. Χωρίς πολιτικό κόστος, κάπου από τα ορεινά της Βουλής και τα παραθαλάσσια της ζωής του, ο Καραμανλής εξέφραζε την πολιτική του διάθεση. Απείρως πιο δημοκράτης από τον προκάτοχό του Σαμαρά και τον ακροδεξιό κύκλο του, έδειχνε να δικαιώνεται γιατί επέλεξε η ΝΔ να καταλαμβάνει τον κεντροδεξιό χώρο. Ούτε οι δημοκρατικές του πεποιθήσεις όμως τον έβγαλαν από το καβούκι για να περιφρουρήσει το κόμμα του.
Στην εκλογή Προέδρου, επέλεξε τη στήριξη Μεϊμαράκη, ενός πολιτικού δηλαδή ηττημένου που θύμιζε έντονα το παρελθόν. Από την ασφάλειά του και πάλι ο Καραμανλής, κίνησε νήματα μηχανισμών και ανθρώπων θεωρώντας πως ο ίδιος δια του Μεϊμαράκη θα κυβερνήσει και πάλι το κόμμα.
Αυτή τη φορά τιμωρήθηκε. Ακόμη και αυτός ο συντηρητικός κόσμος της ΝΔ, θεώρησε πως έχει δικαίωμα να διαφύγει από την τροχιά της παλαιοκομματικής μανιέρας τιμωρώντας τον Καραμανλή ως βαρύ και βουβό απομακρυσμένο όραμα. Επέλεξε βέβαια έναν ακόμη Μητσοτάκη, αλλά αυτό είναι ακριβώς το αντίθετο: η τιμωρία του κόσμου της ΝΔ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου