Γράφει ο Νικόλαος Μίχος
Τίποτα πιο ηρωικό τελικά για μερικούς το να την κοπανάς πριν τη μάχη, αφήνοντας την απελευθερωμένη πόλη στα χέρια των προηγούμενων κατακτητών που βρίσκονται σε οίστρο διακυβέρνησης με τα σάλια να τρέχουν και το μάτι τους να γυαλίζει....
Κάθεσαι και διαβάζεις δηλώσεις πρώην βουλευτών και υπουργών του Σύριζα που μεταλαμπάδευσαν την πολιτική τους ευφυΐα μαζί με το πολιτικό τους σαρκίο - κάποιοι εξ αυτών μεταλαμπάδευσαν και τα δυο ουκ ολίγες φορές από τον έναν πολιτικό φορέα σε άλλο, άσχετο - και σου κάνει εντύπωση όχι μόνο η στάση τους που εκδηλώθηκε αμέσως μετά την αποπομπή τους στην ουσία μιας και ως βαρίδια λειτουργούσαν με την άτυπη εσωτερική αντιπολίτευση που ως παραμάγαζο είχαν στήσει από τον Γενάρη ακόμα, αλλά και για τις δηλώσεις τους που όσο κι αν θες να τις δεις ουδέτερα, μίσος στάζουν εκτός από οργή...
Τόσο οργισμένοι, θυμωμένοι και πονεμένοι βρε παιδιά? Μα ποιος σώφρων αρχηγός κόμματος θα σας κρατούσε να το παίζετε αντιπολίτευση καθώς δεν είχατε καταλάβει κατά τα φαινόμενα ότι βρισκόσασταν στην κυβέρνηση? Ναι ξέρω, ο Σύριζα δεν ήταν κόμμα αλλά ένωση προνηπιακών συνιστωσών όπου το κάθε παιδάκι είχε το λόγο του σ΄όλα κι έκανε ό,τι ήθελε...
Όπως και νάχει, εκεί στα όρη και στις ραχούλες που θα στηθεί η Κυβέρνηση του Βουνού, βρείτε κανένα λιθάρι και κοπανήστε το ξερό σας μπας και συνέλθετε...
...αν δε βρείτε, χτυπάτε το γερά πάνω στο πρόχειρο ταμπούρι που στήσατε. Και μην ξεχνάτε ο πολιτικός μοναχισμός κι ασκητισμός μπορεί να μοιάζει με τον χριστιανικό στο ότι βασίζονται σε δόγματα, αλλά ξεκολλήστε και λίγο, άγιοι κι όσιοι της πολιτικής δεν υπάρχουν... Τη στιγμή που ήσασταν μπροστά σε όλα, μάρτυρες της κάθε στιγμής της διακυβέρνησης Σύριζα, μωρία ανείπωτη να σκίζετε τα ιμάτιά σας ως άλλοι φαρισαίοι, μειώνοντας την κάθε προσπάθεια ακόμα και τη δική σας. Μιλάμε για εντελώς ζαβά πράγματα... Και δε σας πάει καθόλου, πανάθεμά σας...
Κι άντε οι δήθεν φοβεροί και τρομεροί δογματικοί... αυτοί οι τυχοδιώκτες που σέρνονται μαζί τους - και μου θυμίζουν τις εταίρες που ακολουθούσαν τους στρατούς σ' αρχαίες εποχές που πάει στην ευχή λειτούργημα επιτελούσαν - απλώνοντας πέπλα πολύχρωμα κι αρώματα μεθυστικά, σε τι ακριβώς ελπίζουν και πού ποντάρουν? Στη λήθη του λαού?
... μάλλον στην ηλιθιότητά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου