- «Ήμουν στο τρίτο έτος όταν με μια υπογραφή βρέθηκα στον δρόμο και έπρεπε να κρατηθώ όρθια σαν άνθρωπος και παράλληλα να ισορροπήσω με τις ανάγκες της οικογένειας, τα μαθήματα και τον αγώνα που αποφασίσαμε να δώσουμε» συνεχίζει η Βάσω που δεν το έβαλε κάτω.
Μετά το απολυτήριο νυχτερινού Λυκείου, πέρασε στις πανελλήνιες και πήρε πτυχίο από το ΑΠΘ, αλλά δεν εγκαταλείπει τον αγώνα των καθαριστριών: "Αν παραιτηθώ από τη διεκδίκηση, θα είναι ήττα που δεν μπορώ να αποδεχτώ στη ζωή μου"
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΤΣΑΚΟΣ στην ΑΥΓΗ 29.11.2014
Πριν μέρες ένα «κόκκινο γάντι» υψώθηκε μέσα στο ΑΠΘ. Για την Βάσω Κουκλίδου η κίνηση αυτή δεν ήταν διαμαρτυρία, αλλά επιβράβευση ενός προσωπικού αγώνα που οι συνθήκες την υποχρέωσαν να δώσει με άνισους όρους. Μια καθαρίστρια που βρέθηκε στον δρόμο μαζί με 594 ακόμη γυναίκες. Η διαθεσιμότητα και η απόλυση δεν στάθηκαν εμπόδια στη συνέχιση του προσωπικού της αγώνα και στις 13 Νοεμβρίου η Βάσω κατάφερε να πάρει το πτυχίο από το Τμήμα Ψυχολογίας. Στην ορκωμοσία φόρεσε το κόκκινο γάντι του αγώνα, καθώς «η διεκδίκηση της δουλειάς, της αξιοπρέπειας και της δικαίωσης δεν τερματίστηκε με την απόκτηση ενός πτυχίου».
Η ιστορία της ξεκινά από τα Γιαννιτσά, όπου εργαζόταν ως καθαρίστρια στην εφορία. «Η ζωή τα έφερε έτσι που νωρίς αναγκάστηκα να εγκαταλείψω το λύκειο» λέει η Βάσω και συμπληρώνει πως «όταν τα παιδιά μεγάλωσαν, αποφάσισα να τελειώσω το σχολείο». Στα Γιαννιτσά νυχτερινό Λύκειο δεν υπήρχε και έτσι αναγκάστηκε να παρακολουθεί μαθήματα στη Θεσσαλονίκη. «Όλα αυτά τα χρόνια, μετά τη δουλειά στην εφορία, έπαιρνα το λεωφορείο και πήγαινα στη Θεσσαλονίκη» λέει η πτυχιούχος Ψυχολογίας.
Οι επιδόσεις της στα μαθήματα και η παρότρυνση της οικογένειάς της την οδήγησαν στην απόφαση το 2010 να πάρει μέρος στις πανελλήνιες, με τη μία επιτυχία να διαδέχεται την άλλη. «Όταν πέρασα στη σχολή, πήρα απόσπαση για τη Θεσσαλονίκη» λέει η Βάσω, που εκείνη τη χρονιά ξεκίνησε έναν νέο αγώνα με νέους στόχους και νέες προοπτικές. «Μετακόμισα και προσάρμοσα τα ωράρια της δουλειάς με την παρακολούθηση των μαθημάτων» θυμάται η Βάσω τα πρώτα χρόνια των σπουδών της. Η ζωή της, όμως, ανατράπηκε όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων 595 ζωές.
«Ήμουν στο τρίτο έτος όταν με μια υπογραφή βρέθηκα στον δρόμο και έπρεπε να κρατηθώ όρθια σαν άνθρωπος και παράλληλα να ισορροπήσω με τις ανάγκες της οικογένειας, τα μαθήματα και τον αγώνα που αποφασίσαμε να δώσουμε» συνεχίζει η Βάσω που δεν το έβαλε κάτω. Δίνοντας το "παρών" στις κινητοποιήσεις των καθαριστριών, συνέχισε να παρακολουθεί τα μαθήματα ώς το πτυχίο. «Ναι, το σκέφτομαι πως το επόμενο βήμα πρέπει να είναι ένα μεταπτυχιακό» λέει, γνωρίζοντας όμως πως «όλα αυτά κοστίζουν και είναι απαγορευμένα όνειρα». Στο ερώτημα αν η προοπτική που της δίνει ένας πανεπιστημιακός τίτλος θα την απομακρύνει από τον αγώνα των καθαριστριών η Βάσω είναι απόλυτη. «Αυτές οι γυναίκες είναι η δεύτερη οικογένειά μου» λέει και δηλώνει πως «θα συνεχίσω τον αγώνα στο πλευρό αυτών των γυναικών γιατί, αν παραιτηθώ από τη διεκδίκηση, θα είναι ήττα που δεν μπορώ να αποδεχτώ στη ζωή μου».
Η ιστορία της ξεκινά από τα Γιαννιτσά, όπου εργαζόταν ως καθαρίστρια στην εφορία. «Η ζωή τα έφερε έτσι που νωρίς αναγκάστηκα να εγκαταλείψω το λύκειο» λέει η Βάσω και συμπληρώνει πως «όταν τα παιδιά μεγάλωσαν, αποφάσισα να τελειώσω το σχολείο». Στα Γιαννιτσά νυχτερινό Λύκειο δεν υπήρχε και έτσι αναγκάστηκε να παρακολουθεί μαθήματα στη Θεσσαλονίκη. «Όλα αυτά τα χρόνια, μετά τη δουλειά στην εφορία, έπαιρνα το λεωφορείο και πήγαινα στη Θεσσαλονίκη» λέει η πτυχιούχος Ψυχολογίας.
Οι επιδόσεις της στα μαθήματα και η παρότρυνση της οικογένειάς της την οδήγησαν στην απόφαση το 2010 να πάρει μέρος στις πανελλήνιες, με τη μία επιτυχία να διαδέχεται την άλλη. «Όταν πέρασα στη σχολή, πήρα απόσπαση για τη Θεσσαλονίκη» λέει η Βάσω, που εκείνη τη χρονιά ξεκίνησε έναν νέο αγώνα με νέους στόχους και νέες προοπτικές. «Μετακόμισα και προσάρμοσα τα ωράρια της δουλειάς με την παρακολούθηση των μαθημάτων» θυμάται η Βάσω τα πρώτα χρόνια των σπουδών της. Η ζωή της, όμως, ανατράπηκε όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων 595 ζωές.
«Ήμουν στο τρίτο έτος όταν με μια υπογραφή βρέθηκα στον δρόμο και έπρεπε να κρατηθώ όρθια σαν άνθρωπος και παράλληλα να ισορροπήσω με τις ανάγκες της οικογένειας, τα μαθήματα και τον αγώνα που αποφασίσαμε να δώσουμε» συνεχίζει η Βάσω που δεν το έβαλε κάτω. Δίνοντας το "παρών" στις κινητοποιήσεις των καθαριστριών, συνέχισε να παρακολουθεί τα μαθήματα ώς το πτυχίο. «Ναι, το σκέφτομαι πως το επόμενο βήμα πρέπει να είναι ένα μεταπτυχιακό» λέει, γνωρίζοντας όμως πως «όλα αυτά κοστίζουν και είναι απαγορευμένα όνειρα». Στο ερώτημα αν η προοπτική που της δίνει ένας πανεπιστημιακός τίτλος θα την απομακρύνει από τον αγώνα των καθαριστριών η Βάσω είναι απόλυτη. «Αυτές οι γυναίκες είναι η δεύτερη οικογένειά μου» λέει και δηλώνει πως «θα συνεχίσω τον αγώνα στο πλευρό αυτών των γυναικών γιατί, αν παραιτηθώ από τη διεκδίκηση, θα είναι ήττα που δεν μπορώ να αποδεχτώ στη ζωή μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου