Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

Ο εθνάρχης έγινε ρόμπα στο twitter ( #karamanlis_gate)


Μια απλή ανάγνωση των όσων έχει καταγράψει η ιστορία θα αρκούσε να νοιώσει ντροπή κάθε δημοκρατικός πολίτης που συμπολίτες του θεωρούν εθνάρχη τον Καραμανλή

  • Έκανε ένας άνθρωπος την κρίση ευκαιρία κι αμέσως να τον φάτε! Αυτοί είστε!
  • -Ο Καραμανλης συνεργαζοταν με τους Ναζι -ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΝΤΥΝΟΤΑΝ ΩΡΑΙΑ.ΟΧΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΤΟΝ ΛΕΤΣΟ
  • Σταματήστε να χτυπάτε τον εθναρχη, σε λίγο θα πείτε ότι έφυγε με άλλο όνομα στο εξωτερικό για κάτι σκάνδαλα .. ουπς
  • Περίεργο πάντως, που σοκάρεστε με το γεγονός, πως Δεξιός υπήρξε Συνεργάτης Ναζί..
  • Ντροπή σας να βρίζετε τον άνθρωπο που έδωσε δικαίωμα ψήφου στα δέντρα



Ενδεικτικά αποσπάσματα από την βιογραφία του.


  • Εισήλθε στην πολιτική με το Λαϊκό Κόμμα, δίπλα στον Α. Αργυρό, με το οποίο εκλέχθηκε αμέσως βουλευτής Σερρών, πρώτη φορά το 1935, σε ηλικία 28 ετών. Επανεξελέγη βουλευτής τον επόμενο χρόνο, τον Ιανουάριο του 1936, στις τελευταίες εκλογές πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αργότερα, η εφημερίδα Ελευθερία τον κατηγόρησε ότι, σε εκείνες τις δεύτερες εκλογές, κέρδισε την έδρα παραπλανώντας τους ψηφοφόρους του ως τότε προστάτη του, Α. Αργυρού, ο οποίος έμεινε έτσι εκτός Βουλής,
  • Όταν ξέσπασε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940 επικαλείται το πρόβλημα της βαρυκοΐας του και δεν στέλνεται στο μέτωπο. Το 1941 γράφεται στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Στη διάρκεια της κατοχής συμμετέχει στην Αθήνα σε μια ομάδα νέων επιστημόνων, μεταξύ των οποίων και οι Ξ. Ζολώτας, Κ. Τσάτσος, Αγγ. Αγγελόπουλος, Γρ. Κασιμάτης, που συζητούν για το μέλλον της χώρας, χωρίς να εμπλακούν σε κάποια αντιστασιακή δραστηριότητα.[4]
  • Σε αυτές επανίδρυσε το κόμμα του Συναγερμού με το νέο όνομα Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις (Ε.Ρ.Ε.) και με αυτό κέρδισε την πρώτη του κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με την εφαρμογή του λεγόμενου «τριφασικού» εκλογικού συστήματος, παρά το γεγονός ότι η ΕΡΕ, σε απόλυτους αριθμούς ψήφων, είχε έρθει δεύτερο κόμμα (ΕΡΕ 47,3%, Δημοκρ. Ένωση 48,15%). Το εκλογικό αυτό σύστημα προέβλεπε πλειοψηφικό και ενισχυμένη αναλογική στις περιφέρειες που ήταν πρώτο κόμμα η ΕΡΕ και απλή αναλογική στις υπόλοιπες, εξασφαλίζοντας έτσι στην ΕΡΕ τον μέγιστο αριθμό εδρών. Ο τρόπος με τον οποίο επικράτησε στις εκλογές έγινε αντικείμενο διεθνούς κριτικής ως εκλογικό πραξικόπημα και ξεκάθαρη νοθεία της λαϊκής βούλησης και ήδη από το 1956 ο πρωθυπουργός πια Καραμανλής έδειχνε τάσεις αυταρχισμού.[14]. Σχεδόν αμέσως μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας ξεκίνησε τις δυσμενείς μεταθέσεις δημοκρατικών αξιωματικών και επέβαλλε στην ηγεσία του στρατεύματος ανθρώπους που συνδέονταν με την ακροδεξιά και αντιδημοκρατική οργάνωση ΙΔΕΑ.[εκκρεμεί παραπομπή] Ο αρχηγός του ΙΔΕΑ, Αντιστράτηγος Σόλων Γκίκας, ήταν στενός φίλος, βουλευτής και Υπουργός του Καραμανλή.[15] Εξασφάλισε επίσης την πλειοψηφία στις εκλογές του 1958 και του 1961. Οι τελευταίες έμειναν στην Ιστορία ως εκλογές «βίας και νοθείας» μολονότι αυτές δε διεξήχθησαν από την κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά από υπηρεσιακή κυβέρνηση υπό τον Κ. Δόβα, το σχηματισμό της οποίας το Κέντρο χαιρέτησε ως δική του νίκη, επειδή είχε λανθασμένα πιστέψει ότι θα διεξάγονταν επί ίσοις όροις.[16] Σε αυτές τις εκλογές σημειώθηκε όργιο παρενοχλήσεων και ξυλοδαρμών με στόχο αριστερούς και κεντρώους πολίτες[εκκρεμεί παραπομπή], ενώ πρωτοφανής ήταν και η νοθεία, με πιο χαρακτηριστικό το παράδειγμα των 218 χωροφυλάκων που ψήφισαν παράνομα στο νεοκλασικό της Ρηγίλλης[17]. Όλες αυτές οι ενέργειες προβλέπονταν από το σχέδιο ΠΕΡΙΚΛΗΣ, στο οποίο το γενικό πρόσταγμα είχαν ο Αρχηγός της ΚΥΠ Αλέξανδρος Νάτσινας και ο Διευθυντής Στρατιωτικού Γραφείου και στενός φίλος του Καραμανλή Βέρρος[εκκρεμεί παραπομπή]. Το σχέδιο είχε μελετήσει και εγκρίνει προσωπικά ο ίδιος ο Καραμανλής[18] και οι μετέπειτα προσπάθειες του να αρνηθεί τις ευθύνες του προκάλεσαν τη χλεύη των πολιτών.[19]
  • Ο Καραμανλής, με τη βοήθεια της ΚΥΠ του Νάτσινα, δημιούργησε την περίοδο 1955-1963 ένα πρωτοφανές για τα ελληνικά χρονικά αστυνομικό κράτος, με τους έμμισθους πράκτορες των Σωμάτων Ασφαλείας και της ΚΥΠ να ξεπερνούν τους 60,000.[32] Αυτός ο αριθμός πρακτόρων ήταν αναλογικά ο μεγαλύτερος ανάμεσα στις Δυτικές χώρες, ενώ ξεπερνούσε και σχεδόν όλες τις κομμουνιστικές, ακόμη και την περίφημη Στάζι της Ανατολικής Γερμανίας: συγκεκριμένα, το 1962 οι ελληνικές υπηρεσίες ασφαλείας διέθεταν 60,000 πληροφοριοδότες σε πληθυσμό 8,3 εκατομμυρίων ανθρώπων, και οι Ανατολικογερμανικές 100,000 σε πληθυσμό 17 εκατομμυρίων.[32]
  • Στην ηγεσία της Ε.Ρ.Ε. τον διαδέχθηκε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Στις 24 Ιουλίου 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επανήλθε θριαμβευτικά στην Ελλάδα, μετά την κατάρρευση της δικτατορίας υπό το βάρος του πραξικοπήματος στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή στη μεγαλόνησο. Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτοί που κάλεσαν τον Καραμανλή να αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου ήταν τα ίδια τα στελέχη της Χούντας των Συνταγματαρχών, όπως ο Ναύαρχος Αραπάκης και ο Στρατηγός Γκιζίκης, με πρωτοβουλία του Ευάγγελου Αβέρωφ.[36]
  • Άλλες αστοχίες της περιόδου 1974-1980 ήταν η γενικευμένη διαρροή θεμάτων των πανελληνίων εξετάσεων, με τον Καραμανλή να μην αποδέχεται την παραίτηση του Υπουργού Παιδείας Βαρβιτσιώτη[40] οι καταστρεπτικές πυρκαγιές στην Πάρνηθα το 1977 με 5,000 στρέμματα δάσους να καίγονται και η αδυναμία (κατ'άλλους, αδιαφορία) του Καραμανλή και του Υπουργού Δημόσιας Τάξης, απόστρατου Στρατηγού Αναστάσιου Μπάλκου, να διώξουν χουντικούς αξιωματικούς από την Αστυνομία Πόλεων και τη Χωροφυλακή.[41] Τέλος, έγινε στόχος κριτικής και σάτιρας για την μεγάλη και πολυτελή κατοικία του (το ανάκτορο της Πολιτείας) στην περιοχή της Πολιτείας, όπου έζησε το διάστημα 1980-1998.[42]
http://el.wikipedia.org


στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)