Σήμερα πέθανε ένας καλός παπάς!

Σήμερα πέθανε ένας καλός παπάς!

Δεν τον γνώριζα προσωπικά. Διάβασα ξανά το βιογραφικό του. 

Λυπήθηκα όταν θυμήθηκα ότι ένα από τα οράματά του, αυτό της ακτοπλοϊκής σύνδεσης της Κρήτης, μεγαλούργησε προφυλαγμένη στον κόρφο του. Ύστερα είδε  το όραμα να γίνεται χρηματιστηριακό παιχνίδι με δυσάρεστα επακόλουθα, και είμαι βέβαιος για τη στεναχώρια που του εδώσαμε όλοι εμείς οι συμπολίτες του, τότε που τρέχαμε σαν τρελοί στα γκισέ των τραπεζών να πουλήσουμε τις μετοχές που είχανε οι μανάδες μας φυλαγμένες στο μερδικό μας, ένα εύκολο κι όμορφο κέρδος. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία...


Έχω γνωρίσει καλούς παπάδες και κακούς παπάδες, δεν έχει λοιπόν σημασία το σχήμα, καθεαυτό. Ένας Άνθρωπος με κεφαλαίο το «Α» πρέπει να ήταν αυτός ο Ειρηναίος... Πάντα άκουγα εξαιρετικές γνώμες, ακόμα κι από τους πιο αυστηρούς, γι’ αυτόν τον παπά που μπήκε μπροστά, αναζητώντας την ανάπτυξη και την προκοπή μέσα από τη Δικαιοσύνη και τη βοήθεια του Θεού, για όποιους, τέλος πάντων τη ζητούσαν αυτή τη βοήθεια, χωρίς μισανθρωπισμό, χωρίς αποκλεισμούς.

Δικαιοσύνη!

Και δεν είναι εύκολο για κάποιον εν ζωή να τον αγαπάνε οι πάντες και να μην ακούς κακή κουβέντα από τους μοχθηρούς και τους μνησίκακους. Πρόθυμος πάντα για να τον συμβουλεύονται οι «ταγοί». Άλλο ζήτημα που δεν άκουγαν τις συμβουλές του, αυτοί οι «ταγοί» και δεν πορευόμαστε με Δικαιοσύνη και ιδού τα αποτελέσματα. Η κατρακύλα συνεχίζεται.

Καλός παπάς θα πρέπει να ήταν λοιπόν, πάει έφυγε πλήρης ημερών μέσα σε μια κοινωνία, που όμως, δε μπορεί,  θα τα μάθαινε στο ησυχαστήριο του, πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Κι εμείς συμπεριφερόμαστε ως να μην συμβαίνει τίποτα...Μεγάλη θα πρέπει να ήταν η στεναχώρια του παππούλη, κι εμείς με την απάθειά μας, μπορεί και να τον στείλαμε μιαν ώρα αρχύτερα τον παππούλη...


Εγώ έτσι το βλέπω, αλλά μπορεί και να κάνω λάθος...


Σκέφτηκα και σχολίασα, πικρόχολα ίσως, στο άκουσμα της θλιβερής είδησης: «Αν όλοι αυτοί οι “ταγοί” που άρχισαν ήδη να “λυπούνται” και να “συλλυπούνται”, αν όλοι αυτοί του έμοιαζαν, έστω, στο μικρό του δαχτυλάκι του παππούλη, ετούτος ο τόπος δε θα πήγαινε κατά διαόλου. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει…»

Θυμήθηκα κι αυτό που έγραφα σε ένα παλιότερο σχόλιο και θα το επαναλάβω εδώ:


Έχουν δίκιο όσοι λένε ότι το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η στάση πληρωμών ή η χρεοκοπία αλλά η απουσία Δικαιοσύνης.


Στην απαίτηση για απόδοση Δικαιοσύνης θα έπρεπε να ομονοούμε όλοι, κι οι δεξιοί κι οι αριστεροί και όλοι εμείς οι υπόλοιποι.

Αλλά έχομε άλλες λάβρες τώρα που μας κυνηγάει ο δοσατζής κι έχομε μάθει να θεωρούμε την Δικαιοσύνη τυφλή. Με την... καλή έννοια!

Η κοινωνία μας, υπό διάλυση, ο τόπος στο σφυρί, μπιρ παρά ξεπούλημα, κι ο εκφασισμός συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς, ορμώμενος από σκοτεινά πολιτικά γραφεία, περνώντας ανάμέσα από τα ράφια των μεγαλομπακάλικων με τα ληγμένα προϊόντα: χιλιάδες συμπολίτες είναι πια εξαθλιωμένοι, η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο, η πλειοψηφία κοιτάζομε ακόμα την πάρτη μας κι «απού μπορεί κι απάνω ντου», που λέμε και στο χωριό μου...

Η αλληλεγγύη είναι μόνο για τους κουμπάρους του πολιτικού μας συστήματος που ένα φύσημα θέλει να καταρρεύσει. Μόνο που πρέπει να φυσήξομε πολλοί μαζί...

Δικαιοσύνη, λοιπόν, ήθελε ο παππούλης, όπως θα την ήθελε κι ο Χριστός τούτες τις μέρες που ξεκινάνε τα Πάθη του -και δεν άντεξε ο παππούλης τις μέρες της Σταύρωσης. Τα γράφω εγώ αυτά, που είμαι άθεος, αλλά να, κάπως έτσι δε θα σκεφτότανε ο παππούλης? Ας πάει στο καλό...
http://my-pillow-book.blogspot.gr