ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΟΔΟΣ ……ΡΙΤΑ ΣΑΚΕΛΑΡΙΟΥ

Ο Λευτέρης ζει κάπου στο Περιστέρι και έχει 2 παιδιά. Γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 60 στην ίδια περιοχή, από πατέρα οικοδόμο και μάνα νοικοκυρά. Φτωχικά δύσκολα παιδικά χρόνια, αλλά χωρίς άγχος και ιδιαίτερες απαιτήσεις. Η μπάλα ήταν η «Θεά» του. Το απόλυτο εργαλείο που συσπείρωνε την παρέα του στην γειτονία και πέρναγαν οι ώρες στο κλοτσοσκούφι. Πάθος όμως, είχε και με τα μαστορέματα, τα κατσαβίδια και κάθε λογής συναρμολόγηση. Η εποχή ήταν πολιτικά περίεργη και ανακατωμένη. Χούντα, συλλήψεις, συλλαλητήρια κτλ. 

Την ζωή του μικρού Λευτέρη δεν την απασχολούσαν όμως τα πολιτικά τότε. Μπάλα, σχολείο, και καμιά βόλτα τις Κυριακές με την οικογένεια. Στο σχολείο είχε κάποια προβλήματα με τους δασκάλους, επειδή δεν μπορούσε να καταλάβει την καθαρεύουσα, τις οξείες και τις περισπωμένες. Το μυαλό του ήταν στην μπάλα και στην παρέα. Οι δάσκαλοι …..δεν τον καταλάβαιναν όμως και τραβούσαν τις φαβορίτες, έριχναν ξυλιές κτλ. Η Χούντα έπεσε και ήρθε η μεταπολίτευση. Ο Λευτέρης τελείωσε το σχολείο στα τέλη του 70 και έφυγε για φαντάρος. Γυρνώντας ως πολίτης στην ζωή του ασχολήθηκε ως μηχανικός αυτοκίνητων στο συνεργείο του θειού του. Πολιτικά η κατάσταση ήταν πιο ήρεμη σχετικά αλλά οι πληγές από την χούντα και τον εμφύλιο δεν είχαν κλείσει. Τότε ακούει ότι η χώρα «μπήκε» στην ΕΟΚ. Κάτι άλλαζε όμως και νέες ελπίδες γέμιζαν τον κόσμο με ένα νέο σύνθημα «ΑΛΛΑΓΗ» . Ο Αντρέας ( από τους λίγους ηγέτες που τον φώναζαν με το μικρό του όνομα) μιλούσε με απλή πολιτική γλώσσα, λαϊκή. Παρέσερνε με τον λόγο του τα πλήθη και με συνθήματα την ΑΛΛΑΓΗ, ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ κτλ. Ο λαός, μαζί και ο Λευτέρης τον Οκτώβρη του 81 ξεχύθηκαν στους δρόμους όταν το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές. Ελπίδες για νέα πράγματα γεννήθηκαν. Η χαρά που πήρε μετά από λίγο καιρό, όταν έμαθε ότι καταργήθηκε με νόμο το ξύλο στα σχολεία ήταν μεγάλη. Κλείσαν πια οι παιδικές του πληγές. Η αντίληψη του όμως για το κράτος και τις δυνάμεις που είχε, δεν ήταν και οι καλύτερη. Η ζωή του πλέον ήταν…. γήπεδο, καφεδάκι και μπαρότσαρκες.Μακριά μαλλιά, δερμάτινα, λίγο αλητεία και δουλεία στο συνεργείο, ακούγοντας Ρίτα Σακελαρίου. Στα τέλη του 80 γνωρίζει την Ελπίδα και την παντρεύεται. Ο θείος του βγαίνει σε σύνταξη και του αφήνει δικό του το συνεργείο όπως του έλεγε από χρόνια. Όλα μοιάζουν ιδανικά για να ξεκινήσει την οικογενειακή του ζωή. Πολιτικά όμως απογοητεύεται όταν την ίδια εποχή, η κυβέρνηση παίρνει σιγά σιγά όλα όσα έταξε και έκανε 8 χρόνια. Νέες λέξεις ακούει …ΦΠΑ, ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ, ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΑΑΣΤΡΙΧ και ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ. Παράξενα του φάνηκαν αυτά, αλλά είπε στον εαυτό του οκ! συνεχίζουμε μέσα στην ενωμένη Ευρώπη. Τον έπεισαν οι πολιτικοί ότι θα έχει μεγαλύτερη ασφάλεια και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ συνέχισαν να εναλλάσσονται στην κυβέρνηση. Δυο όμορφα παιδιά ήρθαν και άλλαξαν την ζωή του. Οι υποχρεώσεις μεγάλωσαν, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Πάλεψε, μεγάλωσε το συνεργείο και πήρε δυο μαστορόπουλα στην δουλεία του. Όλα καλά μέχρι την εποχή του Χρηματιστηρίου. Τότε τον έπεισε ένας ξάδελφος να παίξουν 15 εκατομμύρια δραχμές σε κάποια αμοιβαία κεφάλαια…..ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. 

Ο Λευτέρης δανείζεται να σώσει την δουλεία του. Η εποχή για δάνεια, ευτυχώς είναι καλή. Παίρνει επαγγελματικό δάνειο να καλύψει τις άμεσες ανάγκες του συνεργείου και λέει δόξα τον θεό, γιατί έφτασε στα όρια του μετά το πατατράκ του χρηματιστήριου. Αρχές του 2000 ο Κολοκοτρώνης, ο Παπανικολάου και η λεγόμενη ΧΗΝΑ αποσύρονται από την οικονομική ζωή των ελλήνων και ένα νέο νόμισμα εμφανίζεται με γέφυρες, αψίδες και αστεράκια ….Το ΕΥΡΩ. Η πρώτη και μεγάλη αλλαγή που παρατηρεί είναι οι απότομες αυξήσεις στα προϊόντα. 50 δραχμές το μπουκαλάκι το νερό πριν, 170 δραχμές την άλλη μέρα στο ευρώ. Αλλά δεν έτρεχε τίποτα μιας και οι στρόφιγγες του δανεισμού ήταν ανοιχτές. Τόσο ανοιχτές και με τόση διαφήμιση στην τηλεόραση που έκαναν τον Λευτέρη να κάνει το επόμενο βήμα στην ζωή του. Αποφασίζει με την γυναίκα του να πάρουν νέο δάνειο για την αγορά ενός σπιτιού. Όνειρο ζωής του κάθε Έλληνα ένα κεραμίδι δικό του, να στεγάσει τα όνειρα του και την φαμίλια του. Δυο τα δάνεια πια, αλλά δεν τον τρομάζουν. Η δουλεία πάει καλά, το μεροκάματο μπαίνει σπίτι και τα έξοδα τα βολεύει. ΟΛΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ. Ο γιος του μεγάλωσε πια και πέρασε ηλεκτρολόγος-μηχανικός στην Ξάνθη. Τα έξοδα μεγαλώνουν, αλλά «έχει ο θεός» έλεγε ο Λευτέρης. Υγεία υπάρχει, η Ελπίδα τον αγαπά, τα παιδιά του είναι μια χαρά.

Το 2008 όμως, αλλάζουν πολλά. Φτερνίστηκε η Αμερική και αρρώστησε ο κόσμος όλος. Μια τράπεζα λέει πτώχευσε και παρέσυρε ντόμινο τα πάντα. Οι εικόνες που βλέπει από την Αμερική στο «γυαλί» δεν είναι και οι καλύτερες. Κόσμο και κοσμάκη να τον πετάνε έξω απ το σπίτι του με την βοήθεια της αστυνομίας. Ανησυχεί για το μέλλον μιας και ο ίδιος έχει δάνεια. 

Τον Δεκέμβρη του 08, ανήμερα στην γιορτή της κόρης του, της Νίκης, έρχονται κι άλλα άσχημα νέα. Ένας έφηβος εκτελείτε από αστυνομικό και ένα τσουνάμι νεολαίας διεκδικεί καλύτερο μέλλον και δικαιοσύνη, ενώ ταυτόχρονα όλα τα αστικά κέντρα της χώρας είναι σε κατάσταση εξέγερσης. Οι καταστάσεις του θύμισαν τις μέρες του πολυτεχνείου, όταν ήταν πιτσιρίκος. Ένα από εκείνα τα βράδια τον πήραν τηλέφωνο από την ασφάλεια και τον ειδοποίησαν ότι συνέλαβαν τον γιό του για «κατοχή και χρήση αυτοσχέδιας βόμβας». Το παιδί του το συνέλαβαν στα Εξάρχεια με την παρέα του, να έχουν 5 μπουκάλια μολότοφ σε σακίδιο. Η ζωή του φίλου μας του Λευτεράκη ταράζεται. Αυτόφωρο δικαστήριο την άλλη μέρα και η ζωή-μέλλον του γιου του είναι στα χέρια τριών δικαστών. Ευτυχώς η απόφαση ήταν δυο χρόνια ποινή, με αναστολή όμως. Γυρνώντας στο σπίτι οι σχέσεις τους είναι σε κρίση. Ο Λευτέρης να του φωνάζει και να προσπαθεί να τον συνετίσει και ο γιος του να αντιδρά και να καταγγέλλει τον πατέρα του, το κράτος , και όλους εκείνους που του φτιάχνουν το μέλλον. Δεν του φτάναν όλα αυτά, αρχίζει να πέφτει σιγά σιγά κι ο τζίρος στο συνεργείο. Κάποιες στιγμές παθαίνει κρίσεις πανικού η ακόμα και κατάθλιψης. Έχει όμως την Ελπίδα δίπλα του να τον στηρίζει και να τον δυναμώνει ψυχολογικά όταν χρειάζεται. Ανασφάλεια επικρατεί γενικά στον κόσμο και τον φθινόπωρο του 2009 έρχεται στην εξουσία ο Γιωργάκης ο γιος του Αντρέα με σύνθημα ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ και Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΔΑΝΙΑ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ. Δεν επενδύει ο Λευτέρης όμως πάνω του, ούτε σε κανέναν άλλον. Τους έχει καταλάβει χρόνια τώρα τι παραμυθατζήδες και λαμόγια είναι. Αυτό που ξέρει μονό, είναι ότι τα έξοδα μεγαλώνουν. Τον Μάιο του 2010 από το Καστελόριζο ο Γιωργάκης λέει στους Έλληνες ότι χρωστάμε τόσα πολλά που για να γλιτώσουμε, θα χρεωθούμε τα διπλάσια από το ΔΝΤ και την Ευρώπη. Κάτι δεν πάει καλά εδώ σκέφτεται ο Λευτέρης. Ποια λογική λέει, ότι για να γλυτώσεις από χρέος που δεν βγαίνει, θα βάλεις το διπλάσιο χρέος. 

Ιούνιο της ίδιας χρονιάς διαβάζει, ότι σε ένα άρθρο της δανειακής σύμβασης με την Τρόικα, οι πολιτικοί παραδίδουν την χώρα «άνευ όρων και αμετάκλητα» στους ξένους δανειστές και ότι έχει μέσα. Μίσος ταξικό άρχισε να τον κυριεύει. Γαμώ τον καπιταλισμό σας αναφώνησε και τα ντόπια τσιράκια σας. 3 χρόνια πέρασαν από τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 08 και εκεί που έβριζε το γιο του, βρέθηκε μαζί του στο σύνταγμα να ρίχνει μούντζες, κλωτσές, πέτρες στα ΜΑΤ, να τρώει χημικά και ξύλο. Παραλίγο θα μάθαινε να φτιάχνει και μολότοφ, αλλά η καταστολή ήταν μεγάλη και η ΠΛΑΤΕΙΑ διαλύθηκε. Η δουλεία του δεν περπατά πια. Το αυτοκίνητο και ότι δουλείες είναι γύρω από αυτό, ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ. 

Μάρτιος 2013. Τα χρέη και τα χαράτσια έχουν πλέον πνίξει την οικογένεια του Λευτέρη. Απλήρωτα δάνεια, απλήρωτα χαράτσια, λογαριασμοί ηλεκτρικού, νερού και….. κλείνει το συνεργείο του. ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ και ΧΑΟΣ. Δεν πάει άλλο σκέφτεται. Το μυαλό του σκοτεινιάζει. Το διαμέρισμα που χρωστάει είναι στον 4ο όροφο και αρχίζει να φλερτάρει με το κενό. Μια εικόνα όμως σαν θαύμα του έρχεται στο μυαλό. Ο Λευτέρης και η Ελπίδα χαρούμενοι και αγκαλιά να φωτογραφίζονται μπροστά στην καλντέρα της Σαντορίνης σε ανέμελες διακοπές του παρελθόντος. Σταματά…Όχι λέει μέσα του. Θα παλέψω και θα βρω κι άλλους να το παλέψουμε μαζί να φτιάξουμε «νέο περιβόλι» αφού πρώτα «χαλάσουμε» το παλιό, το σάπιο. Αρχίζει και μιλάει με κόσμο γύρω του. Μετέχει σε συνελεύσεις γειτονιάς και οργανώνουν δράσεις αλληλεγγύης και αντίστασης. Δεν σκέφτεται πια πως θα πληρώσει τους λογαριασμούς, τα χαράτσια και τα δάνεια…..είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ !!! 

Πριν λίγο καιρό ήταν έτοιμος να φουντάρει απ τον 4ο και τώρα είναι ΖΩΝΤΑΝΟΣ. Δίνει βοήθεια σε πιο φτωχούς από αυτόν και προσπαθεί να συσπειρώσει κόσμο αδρανή και φοβισμένο, πείθοντας τους να αφήσουν τον φόβο και τον καναπέ πίσω τους. Αρχίζει η οργάνωση. Ο λαός σιγά σιγά μαζεύεται και μιλά για τα προβλήματα του και πως θα τα αντιμετωπίσει. Ο Λευτέρης αναλαμβάνει δράσεις αντίστασης και αλληλεγγύης όπου μπορεί. 

Μια μέρα τον Μάιο του 13 τον ειδοποιεί η γυναίκα του ότι ένα συνεργείο της ΔΕΗ ήρθε να τους κόψει το ηλεκτρικό ρεύμα. Γυρίζει γρήγορα στο σπίτι του, αφού πρώτα πηρέ «ένα τηλέφωνο». Σε χρόνο μηδέν ο ίδιος , οι φίλοι και η γειτονιά είναι εκεί. Το ρεύμα δεν κόπηκε. Το συνεργείο των εργολάβων της ΔΕΗ φεύγει άρον άρον κάτω από την γενική κατακραυγή. ΝΙΚΗ....η πρώτη νίκη. Υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ σκέφτηκε. Όχι δεν είδε την γυναίκα του αυτή την φορά. Είδε την ελπίδα μέσα από τα μάτια των φίλων και συντρόφων του. Τέσσερα παιδιά απο αυτούς που έτρεξαν να βοηθήσουν, ήταν από τον ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ χώρο. Νέους συμπολεμιστές βρήκε στην μάχη απέναντι στον πολιτικό καρκίνο. Η Ρίτα Σακελλαρίου τραγούδησε μέσα στο μυαλό του, «ιστορία μου αμαρτία μου, λάθος μου μεγάλο». Τόσα χρόνια ήμουν αδρανής και γω. Δεν μετείχα στα κοινά και δεν έλεγχα την εκάστοτε εξουσία. Αυτό ήταν το έγκλημα απέναντι στα παιδιά μου και τον φτωχό λαό. 

Συνεχίζουμε είπε μέσα του….έχουμε πολλή δουλεία ακόμα. 

27 Οκτωμβριου 2013……………ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ!!!

Nikos Morfeas

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2013/08/blog-post_1419.html#ixzz2dLHQpWz4