Η απάντηση βγαίνει αβίαστα...από τότε που τα καθίκια βγάζουν κέρδος
- Κάπως έτσι ξεκινάς έναν πόλεμο απ'το πουθενά, δημιουργείς αμέτρητους νεκρούς, αφήνεις διαλυμένους ανθρώπους ψυχολογικά και σωματικά, τους φέρνεις στην χώρα σου να δουλέψουν σαν σκλάβοι κι όσους περισσεύουν τους πετάς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στο τέλος ξαναχτίζεις τις πόλεις που κατέστρεψες με τις δικές σου κατασκευαστικές και μόλις έχεις υλοποιήσει ένα πολύ καλά καταρτισμένο και αποτελεσματικό σχέδιο
Θα σας πω μια ιστορία που δεν θα πιστέψετε πως συμβαίνει το 2015 στον πλανήτη μας.
Ζούμε σε ένα σύστημα το οποίο βάζει πάντα το κέρδος πάνω απ'τον άνθρωπο. Ας μην υποκρινόμαστε άλλο, ζούμε σ'ένα σύστημα που μετράει νούμερα, υπολογίζει κέρδη, ζυγίζει ζημιές κι εκτελεί το σχέδιο. Αν στο σχέδιο υπάρχουν νεκροί, βασανισμένοι, βιασμένοι, ψυχικά κατεστραμμένοι δεν έγινε και πολύ μεγάλο θέμα. Παράπλευρες απώλειες για να πετύχει το σχέδιο. Μόνο αυτό μετράει, το σχέδιο.
Έτσι και στη Συρία, εφαρμόστηκε ένα φοβερά προμελετημένο σχέδιο από μια χούφτα ανθρώπων που ήθελαν δύναμη, χρήμα, εξουσία, επιρροή. Γιατί μάθαμε πως αυτά μετράνε στο καπιταλιστικό σύστημα στο οποίο μεγαλώνουμε όλοι. Και για να τα πετύχεις αυτά πρέπει να έχεις σχέδιο.
Το σχέδιο είναι να βγει το σύστημα απ'την κρίση. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να λειτουργήσουν οι πιο κερδοφόρες και πιο ανήθικες βιομηχανίες (όπλων, διακίνησης ανθρώπων, κατασκευαστικές), να πεθάνουν κάποιοι άνθρωποι και να ανοίξει ο δρόμος για νέες αγορές. Όλα αυτά είναι δυνατόν να επιτευχθούν με μια κίνηση. Πόλεμος.
Τα έχει πει χρόνια πριν ο Κάρολος:
"Οι αστικές σχέσεις έγιναν πάρα πολύ στενές για να περιλάβουν τα πλούτη που δημιουργήθηκαν από αυτές. Πώς ξεπερνά η αστική τάξη τις κρίσεις; Από τη μια μεριά καταστρέφοντας αναγκαστικά μάζες από παραγωγικές δυνάμεις. Από την άλλη, κατακτώντας καινούριες αγορές και εκμεταλλευόμενη πιο βαθιά τις παλιές. Πώς λοιπόν; Προετοιμάζοντας πιο ολόπλευρες και πιο τεράστιες κρίσεις και ελαττώνοντας τα μέσα για να προλαβαίνει τις κρίσεις"
Στη Συρία αυτή τη στιγμή βγάζουν λεφτά οι βιομηχανίες όπλων. Βομβαρδιστικά, αυτοκίνητα, όπλα που παρέχονται στον ISIS από Αμερική για να σφάξουν ανθρώπους στο έδαφος της Συρίας με τις πλάτες της ΕΕ. Βρίσκεις ένα πρόσχημα και ξεκινάς τον πόλεμο. Συμβαίνει παντού, θα μπορούσε να συμβεί κι εδώ.
Κάποιοι θα μείνουν και θα πολεμήσουν κάποιοι θα φύγουν. Αυτοί που θα φύγουν θα πρέπει να χρυσοπληρώσουν ανθρώπους που έχουν μια βάρκα και γνωριμίες για να μεταφέρουν αυτούς και την οικογένεια τους. Δεύτερο σημείο της ιστορίας που βγαίνει κέρδος.
Δεν θα φτάσουν όλοι στην Ευρώπη αφού στο δρόμο θα πρέπει να μη βυθιστούν απ'τα λιμενικά των ευρωπαϊκών χωρών, να γλυτώσουν από νάρκες, συρματοπλέγματα, δουλεμπόρους που εγκαταλείπουν τη βάρκα καθώς και την παγωμένη θάλασσα.
Όσοι φτάσουν στη στεριά θα έχουν να αντιμετωπίσουν καταστολή της αστυνομίας, ρατσιστικές επιθέσεις, στρατόπεδα συγκέντρωσης, πλιάτσικο απ'τους κατοίκους (στη Χίο προχτές κάποιοι κάτοικοι έκλεβαν τις φουσκωτές βάρκες πριν καλά καλά φτάσουν στη στεριά).
Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες και η φρούρηση των ανθρώπων γίνεται από ιδιωτικές εταιρίες security.
Τρίτο στάδιο που υπάρχει κέρδος.
Στη συνέχεια θα σπεύσουν πολιτικοί να παίξουν με την τραγωδία των ανθρώπων, προβαλλόμενοι είτε ως φιλεύσπλαχνοι που θέλουν να τους βοηθήσουν είτε ως ρήτορες μίσους που θέλουν να τους κατηγορήσουν για όλα τα άσχημα που συμβαίνουν.
Κάποιοι θα περάσουν με πολύ κόπο στις επόμενες χώρες όπου τους περιμένει πάλι αστυνομία, στρατός, στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Όσοι τελικά καταφέρουν να φτάσουν σε χώρες όπως Γερμανία, Αυστρία, Φινλανδία, Σουηδία θα αποτελέσουν πρώτης τάξεως φθηνό εργατικό δυναμικό. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα οι εταιρίες που θα προσλαμβάνουν πρόσφυγες πολέμου να γίνονται πιο ανταγωνιστικές αφού θα έχουν μειώσει το κόστος παραγωγής των προϊόντων τους, αφού θα τους πληρώνουν για ένα κομμάτι ψωμί. Εξάλλου, σε κάποιον που τα έχει χάσει όλα, μπορείς να του φερθείς όπως θες, σωστά;
Τέταρτο σημείο που βγαίνει κέρδος
Ακόμα, όταν θα τελειώσει ο πόλεμος με τους επιτιθέμενους συνήθως να νικάνε, όλα θα έχουν γίνει Γης μαδιάμ. Ερειπωμένα κτήρια, διαλυμένα δίκτυα ύδρευσης κι ηλεκτρισμού, μπάζα παντού. Για να κατοικήσει κανείς σ'αυτές τις πόλεις θα πρέπει να τις ξαναχτίσει. Τότε είναι η στιγμή που μπαίνουν στο παιχνίδι οι κατασκευαστικές ξένων συμφερόντων και κλείνουν συμφωνίες.
Πέμπτο κερδοφόρο σημείο.
Κάπως έτσι ξεκινάς έναν πόλεμο απ'το πουθενά, δημιουργείς αμέτρητους νεκρούς, αφήνεις διαλυμένους ανθρώπους ψυχολογικά και σωματικά, τους φέρνεις στην χώρα σου να δουλέψουν σαν σκλάβοι κι όσους περισσεύουν τους πετάς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στο τέλος ξαναχτίζεις τις πόλεις που κατέστρεψες με τις δικές σου κατασκευαστικές και μόλις έχεις υλοποιήσει ένα πολύ καλά καταρτισμένο και αποτελεσματικό σχέδιο. Συγχαρητήρια, απ'τα πιο καλοδουλεμένα κι έξυπνα σχέδια!
Αυτοί έχουν μετρήσει, έχουν ζυγίσει, έχουν σχεδιάσει. Εμείς γιατί είμαστε τόσο καθίκια και κάνουμε σα να μη συμβαίνει τίποτα; Πότε σταματήσαμε να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, επειδή έχει άλλο χρώμα, άλλη θρησκεία, άλλη εθνικότητα, άλλη κουλτούρα; Μη νομίζεις πως είσαι ασφαλής επειδή μένεις στην Ελλάδα ή πως "αυτά δεν γίνονται εδώ". Να θυμάσαι, μια αφορμή χρειάζεται.
Δες τι συμβαίνει δίπλα σου, στον άνθρωπο που τον πατάει ένας άλλος άνθρωπος. Αν μπορούσες θα το σταματούσες;
Κλείνω με μια απορία που τριγυρνάει στο κεφάλι μου όλες αυτές τις μέρες παρακολουθώντας όλα αυτά που γίνονται με τους πρόσφυγες: "Ειλικρινά, από πότε σαν άνθρωποι γίναμε τόσο καθίκια;"
ΥΓ: Στον αντίποδα όλης αυτής της λαίλαπας απανθρωπιάς και εκμετάλλευσης βρίσκονται οι αλληλέγγυοι, οι εξεγερμένοι, όσοι σπεύδουν να βοηθήσουν με κάθε μέσο τους πρόσφυγες που καταφθάνουν,όσοι παίρνουν ένα τουφέκι και πάνε να πολεμήσουν στο πλευρό τους, όσοι προσπαθούν να ρίξουν κόλλα στα γρανάζια της μηχανής που υλοποιεί το παραπάνω σχέδιο αποκαλύπτοντας, ενημερώνοντας και πολλοί άλλοι ακόμα.
Ένα πολλαπλό έγκλημα συντελείται μπροστά στα μάτια μας, στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν υπήρχαν μόνο το 1940 του Χίτλερ , σκλαβιά δεν υπήρχε μόνο το 1780 στην Αμερική (σήμερα υπάρχουν 35.800.000 σύγχρονοι σκλάβοι στον κόσμο) και κάποιοι βγάζουν πολλά λεφτά απ'τον ανθρώπινο πόνο. Η ανοχή και η απάθεια συντηρεί αυτές τις νοσηρές καταστάσεις. Μόνο ένα πράγμα μπορεί να ανατρέψει ένα σχέδιο, ένας παράγοντας που δε μπορεί να μετρηθεί, να υπολογιστεί, να ζυγιστεί κι αυτό είναι οι άνθρωποι που ξυπνάνε και στέκονται στο πλευρό όσων υποφέρουν και φωνάζουν μαζί τους: " Φτάνει πια!"
Ζούμε σε ένα σύστημα το οποίο βάζει πάντα το κέρδος πάνω απ'τον άνθρωπο. Ας μην υποκρινόμαστε άλλο, ζούμε σ'ένα σύστημα που μετράει νούμερα, υπολογίζει κέρδη, ζυγίζει ζημιές κι εκτελεί το σχέδιο. Αν στο σχέδιο υπάρχουν νεκροί, βασανισμένοι, βιασμένοι, ψυχικά κατεστραμμένοι δεν έγινε και πολύ μεγάλο θέμα. Παράπλευρες απώλειες για να πετύχει το σχέδιο. Μόνο αυτό μετράει, το σχέδιο.
Έτσι και στη Συρία, εφαρμόστηκε ένα φοβερά προμελετημένο σχέδιο από μια χούφτα ανθρώπων που ήθελαν δύναμη, χρήμα, εξουσία, επιρροή. Γιατί μάθαμε πως αυτά μετράνε στο καπιταλιστικό σύστημα στο οποίο μεγαλώνουμε όλοι. Και για να τα πετύχεις αυτά πρέπει να έχεις σχέδιο.
Το σχέδιο είναι να βγει το σύστημα απ'την κρίση. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να λειτουργήσουν οι πιο κερδοφόρες και πιο ανήθικες βιομηχανίες (όπλων, διακίνησης ανθρώπων, κατασκευαστικές), να πεθάνουν κάποιοι άνθρωποι και να ανοίξει ο δρόμος για νέες αγορές. Όλα αυτά είναι δυνατόν να επιτευχθούν με μια κίνηση. Πόλεμος.
Τα έχει πει χρόνια πριν ο Κάρολος:
"Οι αστικές σχέσεις έγιναν πάρα πολύ στενές για να περιλάβουν τα πλούτη που δημιουργήθηκαν από αυτές. Πώς ξεπερνά η αστική τάξη τις κρίσεις; Από τη μια μεριά καταστρέφοντας αναγκαστικά μάζες από παραγωγικές δυνάμεις. Από την άλλη, κατακτώντας καινούριες αγορές και εκμεταλλευόμενη πιο βαθιά τις παλιές. Πώς λοιπόν; Προετοιμάζοντας πιο ολόπλευρες και πιο τεράστιες κρίσεις και ελαττώνοντας τα μέσα για να προλαβαίνει τις κρίσεις"
Στη Συρία αυτή τη στιγμή βγάζουν λεφτά οι βιομηχανίες όπλων. Βομβαρδιστικά, αυτοκίνητα, όπλα που παρέχονται στον ISIS από Αμερική για να σφάξουν ανθρώπους στο έδαφος της Συρίας με τις πλάτες της ΕΕ. Βρίσκεις ένα πρόσχημα και ξεκινάς τον πόλεμο. Συμβαίνει παντού, θα μπορούσε να συμβεί κι εδώ.
Κάποιοι θα μείνουν και θα πολεμήσουν κάποιοι θα φύγουν. Αυτοί που θα φύγουν θα πρέπει να χρυσοπληρώσουν ανθρώπους που έχουν μια βάρκα και γνωριμίες για να μεταφέρουν αυτούς και την οικογένεια τους. Δεύτερο σημείο της ιστορίας που βγαίνει κέρδος.
Δεν θα φτάσουν όλοι στην Ευρώπη αφού στο δρόμο θα πρέπει να μη βυθιστούν απ'τα λιμενικά των ευρωπαϊκών χωρών, να γλυτώσουν από νάρκες, συρματοπλέγματα, δουλεμπόρους που εγκαταλείπουν τη βάρκα καθώς και την παγωμένη θάλασσα.
Όσοι φτάσουν στη στεριά θα έχουν να αντιμετωπίσουν καταστολή της αστυνομίας, ρατσιστικές επιθέσεις, στρατόπεδα συγκέντρωσης, πλιάτσικο απ'τους κατοίκους (στη Χίο προχτές κάποιοι κάτοικοι έκλεβαν τις φουσκωτές βάρκες πριν καλά καλά φτάσουν στη στεριά).
Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες και η φρούρηση των ανθρώπων γίνεται από ιδιωτικές εταιρίες security.
Τρίτο στάδιο που υπάρχει κέρδος.
Στη συνέχεια θα σπεύσουν πολιτικοί να παίξουν με την τραγωδία των ανθρώπων, προβαλλόμενοι είτε ως φιλεύσπλαχνοι που θέλουν να τους βοηθήσουν είτε ως ρήτορες μίσους που θέλουν να τους κατηγορήσουν για όλα τα άσχημα που συμβαίνουν.
Κάποιοι θα περάσουν με πολύ κόπο στις επόμενες χώρες όπου τους περιμένει πάλι αστυνομία, στρατός, στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Όσοι τελικά καταφέρουν να φτάσουν σε χώρες όπως Γερμανία, Αυστρία, Φινλανδία, Σουηδία θα αποτελέσουν πρώτης τάξεως φθηνό εργατικό δυναμικό. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα οι εταιρίες που θα προσλαμβάνουν πρόσφυγες πολέμου να γίνονται πιο ανταγωνιστικές αφού θα έχουν μειώσει το κόστος παραγωγής των προϊόντων τους, αφού θα τους πληρώνουν για ένα κομμάτι ψωμί. Εξάλλου, σε κάποιον που τα έχει χάσει όλα, μπορείς να του φερθείς όπως θες, σωστά;
Τέταρτο σημείο που βγαίνει κέρδος
Ακόμα, όταν θα τελειώσει ο πόλεμος με τους επιτιθέμενους συνήθως να νικάνε, όλα θα έχουν γίνει Γης μαδιάμ. Ερειπωμένα κτήρια, διαλυμένα δίκτυα ύδρευσης κι ηλεκτρισμού, μπάζα παντού. Για να κατοικήσει κανείς σ'αυτές τις πόλεις θα πρέπει να τις ξαναχτίσει. Τότε είναι η στιγμή που μπαίνουν στο παιχνίδι οι κατασκευαστικές ξένων συμφερόντων και κλείνουν συμφωνίες.
Πέμπτο κερδοφόρο σημείο.
Κάπως έτσι ξεκινάς έναν πόλεμο απ'το πουθενά, δημιουργείς αμέτρητους νεκρούς, αφήνεις διαλυμένους ανθρώπους ψυχολογικά και σωματικά, τους φέρνεις στην χώρα σου να δουλέψουν σαν σκλάβοι κι όσους περισσεύουν τους πετάς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στο τέλος ξαναχτίζεις τις πόλεις που κατέστρεψες με τις δικές σου κατασκευαστικές και μόλις έχεις υλοποιήσει ένα πολύ καλά καταρτισμένο και αποτελεσματικό σχέδιο. Συγχαρητήρια, απ'τα πιο καλοδουλεμένα κι έξυπνα σχέδια!
Αυτοί έχουν μετρήσει, έχουν ζυγίσει, έχουν σχεδιάσει. Εμείς γιατί είμαστε τόσο καθίκια και κάνουμε σα να μη συμβαίνει τίποτα; Πότε σταματήσαμε να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, επειδή έχει άλλο χρώμα, άλλη θρησκεία, άλλη εθνικότητα, άλλη κουλτούρα; Μη νομίζεις πως είσαι ασφαλής επειδή μένεις στην Ελλάδα ή πως "αυτά δεν γίνονται εδώ". Να θυμάσαι, μια αφορμή χρειάζεται.
Δες τι συμβαίνει δίπλα σου, στον άνθρωπο που τον πατάει ένας άλλος άνθρωπος. Αν μπορούσες θα το σταματούσες;
Κλείνω με μια απορία που τριγυρνάει στο κεφάλι μου όλες αυτές τις μέρες παρακολουθώντας όλα αυτά που γίνονται με τους πρόσφυγες: "Ειλικρινά, από πότε σαν άνθρωποι γίναμε τόσο καθίκια;"
ΥΓ: Στον αντίποδα όλης αυτής της λαίλαπας απανθρωπιάς και εκμετάλλευσης βρίσκονται οι αλληλέγγυοι, οι εξεγερμένοι, όσοι σπεύδουν να βοηθήσουν με κάθε μέσο τους πρόσφυγες που καταφθάνουν,όσοι παίρνουν ένα τουφέκι και πάνε να πολεμήσουν στο πλευρό τους, όσοι προσπαθούν να ρίξουν κόλλα στα γρανάζια της μηχανής που υλοποιεί το παραπάνω σχέδιο αποκαλύπτοντας, ενημερώνοντας και πολλοί άλλοι ακόμα.
Ένα πολλαπλό έγκλημα συντελείται μπροστά στα μάτια μας, στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν υπήρχαν μόνο το 1940 του Χίτλερ , σκλαβιά δεν υπήρχε μόνο το 1780 στην Αμερική (σήμερα υπάρχουν 35.800.000 σύγχρονοι σκλάβοι στον κόσμο) και κάποιοι βγάζουν πολλά λεφτά απ'τον ανθρώπινο πόνο. Η ανοχή και η απάθεια συντηρεί αυτές τις νοσηρές καταστάσεις. Μόνο ένα πράγμα μπορεί να ανατρέψει ένα σχέδιο, ένας παράγοντας που δε μπορεί να μετρηθεί, να υπολογιστεί, να ζυγιστεί κι αυτό είναι οι άνθρωποι που ξυπνάνε και στέκονται στο πλευρό όσων υποφέρουν και φωνάζουν μαζί τους: " Φτάνει πια!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου