Στην Κούβα δεν υπάρχουν black Fridays..

Black Fridays και οι ορδές των εξαθλιωμένων robots του υπερκαταναλωτικού καπιταλισμού ορμούν ανυπόμονα να στηρίξουν τα πολυκαταστήματα για ένα ακόμα tablet, smartphone και smarttv επειδή τους λείπει και είναι αναγκαίο για την επιβίωση τους..
Στην Αμερική παίζουν ξύλο για ένα μπλουζάκι παραπάνω, στην Αγγλία παθαίνουν παροξυσμό πάνω από τα πλυντήρια..
Τώρα και στην Ελλάδα...




Γράφει ο Κλέαρχος Δημητριάδης



Δεν μπορώ να ελέγξω το αίσθημα της αηδίας και της μιζέριας που μου βγάζει αυτή η κατάντια..
Όλοι έρμαια των ψεύτικων αναγκών που μας δημιούργησαν.. πιονάκια και μαριονέττες στο παιχνίδι τους..
Μας μοίρασαν δανικά χρήματα, μας έφτιαξαν πλαστές κοινωνίες..
Μας έδειξαν την καλή ζωή της πολυτέλειας, μας έβαλαν τους στόχους να την πετύχουμε..
Μας έκαναν πλύση εγκεφάλου για να την ονειρευόμαστε, μας έκαναν εξαρτημένους..
Τόσο που ξεχάσαμε να ζούμε..
Ξεχάσαμε να δουλεύουμε για να ζούμε, ζούσαμε για να δουλεύουμε..
Ξεχάσαμε να αγαπάμε, μάθαμε ν ανταγωνιζόμαστε..
Και αφού κρεμάστηκαν όλες μας οι αισθήσεις στο όραμα της τέλειας ζωής και αφού χάσαμε την ανθρωπιά μας στο κυνήγι της, μας στέρησαν ότι είχαμε καταφέρει να αποκτήσουμε.
Είναι το μυστικό της δέσμευσης..
Σου δείχνω το δρόμο για να κατακτήσεις τη ζωή σου, σε βάζω να τρέχεις να τη φτάσεις, σου δημιουργώ αυταπάτες, σε βάζω να χρεωθείς σε μένα ενώ σου υπόσχομαι τον παράδεισο και μόλις νομίζεις πως τα καταφέρνεις σε διαλύω.. Σ εξαθλιώνω και σ εκμηδενίζω για να σε κρατώ αλυσοδεμένο στις απαιτήσεις μου..
Είναι το μυστικό του καπιταλισμού..
Μας μίλησαν για ελεύθερες αγορές και ίσες ευκαιρίες μέσω αξιοκρατίας, οι πιστοί οπαδοί του συστήματος αυτά συνεχίζουν και μας υπόσχονται μέχρι και σήμερα, κάθε μέρα που περνάει..
Ο κόσμος που έταξαν καταρρέει και όμως… Οι στυλοβάτες του καπιταλισμού συνεχίζουν να μας πουλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.. Συνεχίζουν να μας δείχνουν τις χώρες που οι ίδιοι έχουν χρόνια καταστρέψει για να μας αποδείξουν πόσο καλά είμαστε εμείς οι υπόλοιποι.. Στην Ευρώπη δείχνουν την Αφρική, στην Αμερική την Ασία, η Δύση δείχνει την Ανατολή και ο Βορράς το Νότο…
Πάντα θα υπάρχει αυτός που εξαθλιώνεται περισσότερο για να παίζει το μέτρο σύγκρισης και να επιβεβαιώνει την ουτοπία της καλοπέρασης..
Η αλήθεια φυσικά είναι ότι όλοι μας είμαστε αναλώσιμοι αριθμοί που χρησιμοποιούνται στα χέρια των λίγων ανά περίπτωση και σύμφωνα με το σχέδιο.. Μια ομάδα τεχνοκρατών σε διάφορες ηγετικές θέσεις κάνουν κουμάντο και μας σέρνουν σαν υπνωτισμένους από τη μύτη για να γεμίζουμε τα ταμεία των πολυεθνικών τους και των τραπεζών τους.. Κι εμείς τρέχουμε να τους ικανοποιήσουμε ποδοπατώντας μεταξύ μας ο ένας τον άλλο..
Κατά τα άλλα, η Κούβα είναι μια φτωχή χώρα μέσα στην παρακμή και ταλαιπωρημένη από το δυνάστη που δεν ήταν αρεστός στους πυλώνες του καπιταλισμού..
Βλέπετε, στην Κούβα δεν υπάρχουν black Fridays που μοιράζουν όλα τα στοκ από gadgets και παπούτσια adidas σε εικονικές τιμές ευκαιρίας γιατί οι αλυσίδες των πολυκαταστημάτων δεν θα μπορούσαν να ξεφορτωθούν αλλιώς και να βγάλουν και κέρδος..
Δεν έχουν τηλεπαιχνίδια που μοιράζουν λεφτά, ούτε εκπομπές μαγειρικής που μοιράζουν λεφτά, ούτε reality game shows και talent shows που μοιράζουν λεφτά και αξιοζήλευτες καριέρες..
Εκεί δεν χτυπιούνται τα παιδιά τους να γίνουν όλοι τραγουδιστές, ούτε έχουν όλοι μια τηλεόραση που χαρίζει την μοναδική ψυχαγωγία αποχαυνώνοντας τη μέση νοημοσύνη μέσα από άθλιο χιούμορ.. Εκεί δεν έχουν μια τηλεόραση που πανικοβάλει μέσα από την μονομερή προπαγάνδα της πολυφωνίας ανάλογα με τη διαπλοκή και το νταβατζιλίκι της..
Εκεί ο κόσμος δεν κλείνεται στο σπίτι του μ ένα υπολογιστή ή ένα κινητό στο χέρι για να ξεγελάσει τη μοναξιά του ή να βιώσει ξανά τη χρησιμότητα που του στέρησαν, αλλά βγαίνει έξω επικοινωνεί, ερωτεύεται, γελάει, χορεύει, τραγουδά..
Εκεί ο δυτικός πολιτισμός δεν έχει αγγίξει την ανθρώπινη επαφή και η τεχνολογία δεν είναι το μέσο της ψευδαίσθησης ενός καλύτερου κόσμου..
Εκεί ο κόσμος δεν μεγαλώνει με πρωτόκολλο και savoir vivre, δεν φτιάχνει ψυχολογίες μέσα από το shopping therapy, δεν παθαίνει κατάθλιψη από την μόνιμη οικονομική και κοινωνική καταπίεση, δεν αρρωσταίνει όταν δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει, ούτε πεθαίνει από αυτό, ούτε χάνει τον εαυτό του μέσα από αυτό..
Εκεί ο κόσμος δεν ψάχνει το υποκατάστατο της πραγματικής του ζωής που εμείς οι υπόλοιποι τυχεροί πολίτες του δυτικού αξιοκρατικού καπιταλισμού έχουμε χάσει..