Που πάνε τα δάνεια;

Που πάνε τα δάνεια;

Του Γιώργου  Δελαστίκ*
Ρεζίλι έχει γίνει διεθνώς η Ελλάδα ως η χώρα-κορόιδο που δανείζεται εκατοντάδες δισεκατομμύρια μετατρεπόμενη οικιοθελώς σε υπόδουλο προτεκτοράτο, προκειμένου να πληρώνει ηλιθίως τους κάθε είδους κερδοσκόπους που θησαυρίζουν ξεπουπουλιάζοντάς την! Έχουμε φτάσει ως κράτος στο πρωτοφανές σημείο ξεφτίλας να αποκομίζει κέρδη της τάξης του 40% ή 80% εμπορευόμενη ελληνικά ομόλογα ακόμα και...

η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα! Η κυβέρνηση «Κουίσλινγκ» Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη ικετεύει τώρα τους Ευρωπαίους να της δώσουν ως βοήθεια τα … κέρδη (!) που έχει βγάλει η ΕΚΤ από τα ελληνικά ομόλογα.

Δεν υπάρχει κατηγορία κερδοσκόπων που να μην κάνει Πάσχα στην υγεία των Ελλήνων. Στις 21 Δεκεμβρίου 2012 η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ πλήρωσε «στη ζούλα», αθόρυβα, χωρίς κανένας να το πάρει χαμπάρι, στο ακέραιο της τιμής του ένα ομόλογο αξίας 250 εκατομμυρίων ευρώ σε κερδοσκοπικό οίκο – «γύπα» που είχε αρνηθεί να μπει στο «κούρεμα» του Βενιζέλου κι έτσι αποκόμισε κέρδος αστρονομικό. Άλλος οίκος -γύπας» περιμένει να εισπράξει 240 εκατομμύρια στις 26 Μαρτίου, ενώ ακολουθούν τρεις ακόμη τον Απρίλιο, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, που θα κάνουν πολύ πιο γερή μπάζα, εισπράττοντας 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ. Και η ΕΚΤ πάντως θα κάνει πάλι το δικό της πάρτι εις υγείαν των κορόιδων. Στις 20 Φεβρουαρίου θα πάρει ένα πολύ διακριτικό «ορντέβρ» 140 εκατομμυρίων, αλλά και τα δύο κύρια πιάτα θα έρθουν το Μάιο και τον Αύγουστο, οπότε η εθελόδουλη κυβέρνηση της Αθήνας θα πρέπει να πληρώσει στην ΕΚΤ 4,1 και 1,9 δισεκατομμύρια ευρώ αντιστοίχως – δηλαδή 6 δισ. συνολικά! Δεν θα μείνουν παραπονεμένοι φυσικά και οι υπόλοιποι δανειστές. Μέσα στο πρώτο τρίμηνο της νέας χρονιάς, η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει περίπου 2 δισ. ευρώ σε τόκους και το υπόλοιπο του έτους άλλα 4,6 δισεκατομμύρια – δηλαδή πάνω από 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ συνολικά για τόκους μέσα στο 2013.

Δεν έχουμε τελειώσει ακόμη. Στις 11 Ιανουαρίου η κυβέρνηση πρέπει να πληρώσει έντοκα γραμμάτια ύψους 3,4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Θα τα αποπληρώσει ή θα αναγκάσει τις ανακεφαλαιοποιημένες ελληνικές τράπεζες να δεχθούν να τα αντικαταστήσουν με νέα έντοκα γραμμάτια. Θα το μάθουμε σε πέντε μέρες, αν και ο αρχικός προγραμματισμός είναι αυτή τη φορά να πληρωθούν τα έντοκα γραμμάτια ώστε να μπορούν να εκδοθούν άλλα μετά από μερικούς μήνες, όταν η κατάσταση γίνει ακόμα πιο ασφυκτική από πλευράς ρευστότητας του Δημοσίου. Δεν ξεχνάμε φυσικά ότι για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, έχουν ήδη εκταμιευτεί 16 δισ. ευρώ και αναμένεται να τους δοθούν μέσα στον Ιανουάριο άλλα 7,2 δισ., ανεβάζοντας το συνολικό ποσό για τις τράπεζες στα 23,2 δισ. ευρώ, τα οποία χρεώνεται ο ελληνικός λαός. Δεν έχουμε επίσης καθαρή εικόνα αυτή τη στιγμή αν τα 11,3 δισ. ευρώ της επαναγοράς των ομολόγων θα υπολογιστούν στις εισροές των δανειακών δόσεων συνολικού ύψους 52,4 δισ., ευρώ που έχει ανακοινωθεί ότι θα λάβει η κυβέρνηση Σαμαρά μέχρι τα τέλη Μαρτίου. Η ουσία πάντως είναι ότι όλα τα δάνεια πέφτουν καταβόθρα της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, όπως το διαμόρφωσαν τα «δίδυμα της συμφοράς» Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου, Παπαδήμου – Βενιζέλου και Σαμαρά – Στουρνάρα, οι οποίοι πρέπει να πληρώσουν τα δεινά που συσσώρευσαν στον ελληνικό λαό.

Το οικονομικό έγκλημα που έχουν διαπράξει είναι ασύλληπτο. Από το Μάιο του 2010 που ο κατάπτυστος Γιώργος Παπανδρέου οδήγησε την Ελλάδα στο καθεστώς εσχάτης υποτέλειας του Μνημονίου μέχρι και το Δεκέμβριου του 2012, δηλαδή μέσα σε μόλις δυόμισι χρόνια, οι αχρείοι αυτοί πολιτικοί εγκληματίες «φέσωσαν» τη χώρα με νέα δάνεια ύψους 182,9 δισ. ευρώ! Πρόκειται για ποσό ασύλληπτο, καθώς σε δυόμισι δανείστηκαν ποσό ίσο …με το ΑΕΠ της Ελλάδας το 2013, το οποίο εκτιμάται στον προϋπολογισμό από την κυβέρνηση ότι θα είναι 183 δισ. ευρώ και πιθανότατα θα είναι μικρότερο! Δανείστηκαν το ΑΕΠ της χώρας σε δύομισι χρόνια υποδουλώνοντας οικονομικά και πολιτικά την Ελλάδα, εξαθλίωσαν τους Έλληνες στερώντας τους μεσοσταθμικά το ένα τρίτο του εισοδήματός τους, κατέλυσαν όλες τις εργασιακές κατακτήσεις και δικαιώματα ενός αιώνα και ως απόρροια αυτής της πολιτικής τους, έχουν φέρει τη χώρα σε κατάσταση ουσιαστικής χρεωκοπίας, κάνοντας ταυτόχρονα πιο πλούσιους τους δανειστές και όλους τους κερδοσκόπους του πλανήτη. Δεν πρόκειται για ανικανότητα εκ μέρους των ηγετών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Πρόκειται για ανελέητη εντολή και απαίτηση των Γερμανών καπιταλιστών να φτωχύνει δραματικά όλος ο πληθυσμός της Ελλάδας, αλλά και της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας κλπ. και εν συνεχεία για συνειδητή επιλογή του Σαμαρά, του Βενιζέλου, του Παπανδρέου και όλης αυτής της αισχρής συνομοταξίας πολιτικών να υλοποιήσουν το γερμανικό στόχο, φορτώνοντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερο οικονομικό βάρος στα λαϊκά στρώματα, εκπληρώνοντας έτσι το ταξικό μέρος της αποστολής τους.

Όσο ο λαός τους ανέχεται και δεν εξεγείρεται νομίζοντας ότι κάποιο θαύμα θα γίνει και η κατάσταση θα βελτιωθεί με μαγικό τρόπο, οι Γερμανοί και οι ντόπιοι γερμανοτσολιάδες θα λιώνουν αδίστακτα και ανελέητα τους εργαζόμενους, τους νέους, τους μικρομεσαίους, τους συνταξιούχους. Ή αυτοί ή εμείς – και για την ώρα αυτοί έχουν το πάνω χέρι.

* «Πριν»  Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013.

Από vathikokkino

Tελικά, η πραγματικότητα απεδείχθη ανώτερη κάθε φαντασίας.

Πώς το FBI σε συνεργασία με τις τράπεζες κατέστειλε το κίνημα Occupy-Ναόμι Γουλφ

Πηγή:ΕΝΘΕΜΑΤΑ

 Tελικά, η πραγματικότητα απεδείχθη ανώτερη κάθε φαντασίας. Στοιχεία που μόλις είδαν το φως της δημοσιότητας δείχνουν ότι η βίαιη καταστολή του κινήματος Occupy Wall Street, το φθινόπωρο του 2011 –τόσο σκοτεινήτότε–, δεν συντονίστηκε απλώς από το FBI, το DHI (Τμήμα Εσωτερικής Ασφάλειας) και τις τοπικές αστυνομίες. Την επιχείρηση καταστολής (η οποία περιελάμβανε, όπως ίσως θυμάστε, βίαιες συλλήψεις, διάλυση ομάδων, εκτόξευση δακρυγόνων στα κεφάλια των διαδηλωτών, δέσιμό τους με χειροπέδες τόσο σφιχτά με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τους, τον ασφυκτικό αποκλεισμό τους για ώρες, χωρίς να μπορούν καν να ικανοποιήσουν τις σωματικές τους ανάγκες) συντονίστηκε από το FBI και το DHI, σε συνεργασία με τις μεγάλες τράπεζες.

Το Partnership for Civil Justice Fund (PCJF) πέτυχε μια πρώτης τάξης δημοσιογραφική επιτυχία, εξασφαλίζοντας τα τεκμήρια αυτά. Και, βέβαια, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης θα έπρεπε να ντρέπονται, καθώς αποδείχθηκε, για άλλη μια φορά, ότι οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί είναι οι μόνοι φορείς πληροφόρησης που αναδεικνύουν ζητήματα καταπάτησης της ελευθερίας και των πολιτικών δικαιωμάτων στην Αμερική. Το έγγραφο (βλ. goo.gl/eC95C)αποκαλύπτει την ύπαρξη ενός τρομακτικού δικτύου, στο οποίο συμμετείχαν το DHS, το FBI, η αστυνομία, αντιτρομοκρατικά κέντρα για τη δίωξη του οικονομικού και πολιτικού εγκλήματος, επιχειρήσεις και υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα — και όλοι οι παραπάνω φορείς ανέπτυξαν τόσο στενή επαφή και συνεργασία μεταξύ τους, ώστε τελικά να δημιουργηθεί μια νέα τερατώδης οντότητα, η οποία, σε κάποιες περιπτώσεις, είχε και όνομα: Domestic Security Alliance Council. Το έγγραφο αποκαλύπτει ότι το έργο αυτής της νέας οντότητας σχεδιαζόταν σε κεντρικό επίπεδο και υλοποιούνταν κατά τόπους. Με λίγα λόγια, τα τεκμήρια δείχνουν πώς η αστυνομία και το DHS εργάζονταν, για λογαριασμό των τραπεζών, και σε συνεργασία μαζί τους, για να εντοπίσουν, να συλλάβουν και να εξουδετερώσουν πολιτικά Αμερικανούς πολίτες που κινητοποιούνταν και διαμαρτύρονταν ειρηνικά.

Τα τεκμήρια, που είδαν το φως της δημοσιότητας τη βδομάδα μεταξύ των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, αποκαλύπτουν ένα οργουελικής σύλληψης και πλοκής σχέδιο που ξετυλίγεται σε όλη την επικράτεια, στη μία πόλη μετά την άλλη: σε έξι αμερικανικά πανεπιστήμια, η πανεπιστημιακή αστυνομία έδινε πληροφορίες στο FBI για τους φοιτητές που μετείχαν στο Οccupy, εν γνώσει των πανεπιστημιακών αρχών· τράπεζες συνεργάζονταν με αξιωματούχους του FBI, για την ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με διαδηλωτές που είχαν συλληφθεί από υπαλλήλους της ιδιωτικής ασφάλειας των τραπεζών· το FBI εκπονούσε, στην αρχή κάθε μήνα, σχέδια για τη διάλυση των διαδηλώσεων και άλλων εκδηλώσεων του Occupy και τα κοινοποιούσε στους εκπροσώπους των τραπεζών και των άλλων οργανισμών τους οποίους έθεταν στο στόχαστρό τους οι διαδηλωτές· υπήρχαν ακόμα και απειλές δολοφονίας των ηγετών του Occupy Wall Street από πυρά ελεύθερων σκοπευτών –από ποιους; πού–, που παρέμειναν άγνωστες, σε αντίθεση με την πάγια τακτική του FBI να ενημερώνει όσους κινδυνεύουν, στις περιπτώσεις απειλής εναντίον κάποιου πολιτικού ηγέτη.

Όπως είπε η Mara Verheyden-Hilliard, διευθύντρια του PCJF, τα ντοκουμέντα δείχνουν ότι, εξαρχής, το FBI –αν και αναγνώριζε ότι το ΟWS ήταν, στην πραγματικότητα, ένα μη βίαιο κίνημα– παρ’ όλα αυτά το χαρακτήρισε επανειλημμένα “τρομοκρατική απειλή”. Και επεσήμανε τη στενή συνεργασία των τραπεζών, του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης και τουλάχιστον ενός τοπικού παραρτήματος της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ με το FBI και το DHS. “Τα έγγραφα αυτά, που εμείς θεωρούμε ότι αποτελούν απλώς την κορυφή του παγόβουνου, ανοίγουν μια χαραμάδα, από την οποία μπορούμε να δούμε πώς το FBI οργάνωσε, σε εθνικό επίπεδο, μια επιχείρηση επιτήρησης, παρακολούθησης και φακελώματος ειρηνικών διαδηλωτών, που μετείχαν στο κίνημα Occupy.Τα έγγραφα αυτά δείχνουν επίσης ότι οι υπηρεσίες του FBI λειτουργούν, de facto, ως το μακρύ χέρι της Wall Street και της επιχειρηματικής Αμερικής”.

Τα έγγραφα αποκαλύπτουν μια εντυπωσιακή γκάμα: στο Ντένβερ του Κολοράντο, το τοπικό γραφείο του FBI και μια “Ομάδα Εργασίας για την Καταπολέμηση της Τραπεζικής Απάτης” συναντήθηκαν με αντικείμενο την παρακολούθηση του κινήματος. Το τοπικό παράρτημα της Κεντρικής Τράπεζας στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια, με την ιδιωτική του υπηρεσία ασφαλείας, παρακολουθούσε το Occupy Tampa και την Ένωση Βετεράνων της Τάμπα για την Ειρήνη, διοχετεύοντας τις πληροφορίες που συγκέντρωνε στο τοπικό γραφείο FBI του Ρίτσμοντ, το οποίο, με τη σειρά του, κατέτασσε τις δραστηριότητες του Occupy στην κατηγορία της “εσωτερικής τρομοκρατίας”. Η Αντιτρομοκρατική Ομάδαστο Άνκορατζ της Αλάσκας παρακολουθούσε το Occupy Anchorage. Στο Τζάκσον του Μισισίπι, η Αντιτρομοκρατική εξέδωσε ένα επείγον σήμα “αντιτρομοκρατικής ετοιμότητας” για τη δραστηριότητα που ανέπτυσσε το Occupy στους κόλπους των φοιτητών. Και πάλι στο Τζάκσον, το FBI και η Ομάδα Ασφαλείας Τραπεζών –φτιαγμένη από πολλές ιδιωτικές τράπεζες– συναντήθηκαν για να συζητήσουν πώς θα αντιμετωπίσουν την “Ημέρα Καθιστικής Διαμαρτυρίας εναντίον της Ασυδοσίας των Τραπεζών” — και, αν θυμάστε, η αντιμετώπιση ήταν βίαιη. Το FBI της Βιρτζίνια έστειλε, με τη σειρά του, αυτές τις κρατικές πληροφορίες για μέλη του κινήματος Occupy στο κέντρο αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Το FBI του Μέμφις παρακολουθούσε το ΟWS στο πλαίσιο της αντιτρομοκρατικής του ομάδας. Και πάει λέγοντας, για 100 σελίδες. [...]

Έχουμε λοιπόν μια νέα εξέλιξη: η στενή συνεργασία του επιχειρηματικού τομέα, του DHS και του FBI σημαίνει ότι οποιοσδήποτε από εμάς μπορεί να έχει την τύχη των WikiLeaks. [...] Το γεγονός ότι η παρακολούθηση των οικονομικών δραστηριοτήτων και η καταστολή όσων έχουν διαφορετική άποψη συνδέονται και εκπορεύονται από κοινά κέντρα ανοίγει μια τεράστια πληγή για τα δικαιώματα των και την κοινωνία των πολιτών, καθώς τα στοιχεία για το εισόδημα των πολιτών και άλλα οικονομικά στοιχεία, που διαθέτουν πλέον οι τράπεζες, τίθενται τώρα στην υπηρεσία της παρακολούθησης της διαφορετικής άποψης.

Ας θυμηθούμε ότι το 90% από τις δωρεές για τα WikiLeaks μπλοκαρίστηκαν — εξαιτίας του τρόπου που λειτουργεί το Pay Pal και της παρέμβασης του DHS. Είναι αρκετά περίπλοκο να ποινικοποιήσεις και να διώξεις τη διαφωνία. Πόσο απλό, αντίθετα, είναι να βάλεις την ταμπέλα “τρομοκρατική οργάνωση” και να καταπνίξεις ένα κίνημα, στερώντας του κάθε χρηματοδότηση!

Γιατί λοιπόν όλη αυτή η τεράστια πίεση για τη δημιουργία κέντρων αντιμετώπισης της τρομοκρατίας με σύμπραξη ιδιωτών και κράτους, τη στρατιωτικοποίηση των αστυνομικών τμημάτων που προωθεί το DHS κ.ο.κ.; Ο λόγος δεν είναι, και δεν ήταν ποτέ, η αντιμετώπιση των “τρομοκρατών”. Ούτε καν η αντιμετώπιση της πολιτικής αναταραχής. Ο λόγος είναι ότι, αυτή τη στιγμή, συντελούναι τεράστια εγκλήματα που μπορεί να αποκαλυφθούν από πολίτες — κι αυτό μας αφορά όλους.

*Η Naomi Wolf είναι συγγραφέας του βιβλίου “The Beauty Myth and Give Me Liberty: A Handbook for American Revolutionarie”. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην “Guardian”, στις 29.12.2012

http://enthemata.wordpress.com/2013/01/05/nwoolf/

Η Ελλάδα περιορίζεται από το κουστούμι της το οποίο δεν μπορεί να βγάλει.

Η Ελλάδα στη θηλιά του Ευρώ: Ένα κουστούμι που δεν της ταιριάζει

Της Κάισα Έκις Έκμαν

Tο προφητικό άρθρο που παρατήθεται πιο κάτω, δημοσιεύτηκε πριν απο περισσότερο από ένα χρόνο, στις 8 Αυγούστου 2011 στη  σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter, ναυαρχίδας του σουηδικού τύπου, και περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα όπως την είδε η ίδια μαι αναγνωρισμένη ευηπόληπτη δημοσιογράφος, αντίθετα με την κυρίαρχη προπαγάνδα των ευρωπαϊκών ΜΜΕ.


Πώς θα νιώθαμε αν όλα όσα μας ανήκαν πουλιόνταν για να ξεπληρώσουμε δάνεια από τα οποία δεν είδαμε ποτέ όφελος; Αν οι μισθοί μας μειώνονταν στο μισό και τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν σε ξένες τράπεζες; Και αν εμείς, ενώ προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε στο όριο διαβίωσης, ως επιστέγασμα όλων αποκαλούμασταν τεμπέληδες και κακομαθημένοι; Αν κάποιος εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση, μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι Έλληνας αυτή τη στιγμή. Έχω μόλις επιστρέψει από την Ελλάδα. Σε μία χώρα που βρίσκεται σε κρίση επικρατεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Μια καχεξία και απελπισία, αναμεμιγμένη με την πολιτική αφύπνιση που ακολουθεί μεγάλα γεγονότα και προκαλεί ευφορία. Ξαφνικά, οι χαμηλοί μισθοί και η δυσκολία πληρωμής των λογαριασμών, από ατομικό πρόβλημα του καθενός, απέκτησαν κοινό πολιτικό περιεχόμενο. Ορισμένοι σκέφτονται να μεταναστεύσουν. Άλλοι να ρίξουν την κυβέρνηση. Μια αναγκαία αντιασφυξιογόνα μάσκα κρέμεται σε πολλά σπίτια, ως ανάμνηση των διαδηλώσεων των 28 και 29 Ιούνη, οπότε το κοινοβούλιο υπερψήφισε το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα. Δεν νομίζω ότι έχω βρεθεί παλιότερα σε χώρα όπου όλοι μα όλοι που συνάντησα να συμφωνούν. Είναι όλοι αγανακτισμένοι με το ευρώ, με τη Γερμανία, με την κυβέρνησή τους και με τους εαυτούς τους που την ψήφισαν. Ύστερα από μια βδομάδα στην Αθήνα, μπορώ να πω ότι αν ήμουν Ελληνίδα, θα ήμουν κι εγώ αγανακτισμένη.

Αυτά που μαθαίνουμε για την Ελλάδα από τις σουηδικές εφημερίδες είναι πάνω κάτω ότι οι Έλληνες δουλεύουν πολύ λίγο και αμείβονται πολύ καλά. Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας μας, Άντρες Μπόρι, έχει δηλώσει ότι «οι Έλληνες βγαίνουν στη σύνταξη στα 40». Στο άρθρο «Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την Ελλάδα» της 17/6 στην Dagens Nyheter γραφόταν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα». Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έκανε έκκληση στους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο και να μην κάνουν τόσο πολύ καιρό διακοπές. Όλα αυτά καρυκευμένα με τη συνηθισμένη μπούρδα περί ενός τεράστιου και μη αποτελεσματικού κράτους. Τώρα θα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα τους δανείσει ακόμα περισσότερα χρήματα, αυτό θα μπορούσε να βάλει σε μια τάξη τα πράγματα, άρα γιατί διαμαρτύρονται; Τι τραγικός αχταρμάς παραπληροφόρησης! Και τι τραγική έλλειψη αλληλεγγύης προς μία χώρα που οφείλουμε τώρα να υποστηρίξουμε! Οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη – 42 ώρες τη βδομάδα σύμφωνα με τη Eurostat, την στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 803 ευρώ. Το πραγματικό όριο ηλικίας δεν είναι τα 40 χρόνια, όπως ισχυρίζεται ο Άντερς Μπόρι, αλλά τα 61,4.

Πρόκειται δηλαδή για έναν από τους πιο σκληρά εργαζόμενους και ταυτόχρονα πιο χαμηλά αμειβόμενους λαούς της Ευρώπης. Όμως έχουν μια χώρα που εξαρτάται από τον τουρισμό και όχι από κάποια αμιγώς δικιά της μεγάλη παραγωγή. Και μια χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο. Όπου ο κόσμος δεν εμπιστεύεται το κράτος ενώ το κράτος δεν παρέχει στους πολίτες του ούτε τις βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Και το οποίο, ως επιστέγασμα όλων, βρίσκεται στη θηλιά του ευρώ. Κάθε εθνικό νόμισμα μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ρούχο. Κάθε χώρα φορούσε μέχρι πρότινος το ρούχο που της ταίριαζε. Μπορούσε να το στενέψει και να το φαρδύνει αν ήταν ανάγκη. Για παράδειγμα, μπορούσε να υποτιμήσει το νόμισμά της σε περίοδο κρίσης, ή να αυξομειώνει τα επιτόκια ανάλογα με τι ανάγκες της. Όταν όμως εισήχθη το ευρώ, όλες οι χώρες έπρεπε ξαφνικά να φορέσουν τα ίδια ρούχα. Μόνο που τα μέτρα των ρούχων πάρθηκαν για να ταιριάζουν σε ορισμένες μόνο χώρες – όπως τη Γερμανία και τη Γαλλία. Για άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, το εν λόγω κουστούμι δεν ταίριαζε.

Η Ελλάδα κυβερνάται για δεκαετίες από δύο «δυναστείες» – τη συντηρητική Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, με δύο οικογένειες στην κορυφή, μία στο κάθε κόμμα. Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν πάρει μεγάλα δάνεια, αλλά λίγοι ξέρουν τι δρόμο πήραν τα χρήματα των δανείων. Πολλά από αυτά έχουν εξαφανιστεί στη διαφθορά και σε σκοτεινά συμβόλαια. Λέγεται ότι η κατασκευή ενός δρόμου στην Ελλάδα κοστίζει πολύ περισσότερο απ’ ότι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς παρεμβάλλονται πάρα πολλοί μεσάζοντες. Ο λαός δε θέλει να πληρώνει φόρους μιας και δεν παίρνει τίποτα ως ανταπόδοση από το κράτος. Ενα μεγάλο μέρος των φορολογικών εσόδων πηγαίνει στη στήριξη μιας κρατικής γραφειοκρατίας που υπάρχει για να εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό της. Ταυτόχρονα οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες αποτελούν πονεμένη ιστορία για τον κόσμο. Ένας ασθενής πρέπει να πληρώσει φακελάκι στο γιατρό για να τον φροντίσει, ενώ οι Έλληνες μαθητές χρειάζονται ιδιαίτερα μαθήματα για να ανταποκριθούν στις σχολικές εξετάσεις. Και μέσα σ’ όλα αυτά, ήρθε η οικονομική κρίση το 2008. Η Ελλάδα, η οικονομία της οποίας εξαρτάται από τον τουρισμό, επλήγη ακόμα πιο σκληρά. Υπό άλλες συνθήκες, η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποτιμήσει το εθνικό νόμισμα για βγει η χώρα από την κρίση. Όμως μετά την εισαγωγή του ευρώ, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Η Ελλάδα περιορίζεται από το κουστούμι της το οποίο δεν μπορεί να βγάλει. Κι έτσι το κουστούμι καταστρέφεται – μόνο που αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί, καθώς το ίδιο φοράνε και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι προτιμότερο λοιπόν να πετσοκοφτεί αυτός που το φοράει.

Αυτό ονομάζεται «εσωτερική υποτίμηση» και σημαίνει απλά ότι αντί να υποτιμηθεί η αξία του νομίσματος περικόπτεται το εισόδημα του λαού. Κατ’ απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι Έλληνες κρατικοί γραφειοκράτες έβαλαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο. Οι μισθοί θα συμπιεστούν και μεγάλα τμήματα γης θα ιδιωτικοποιηθούν. Παραλίες, αεροδρόμια, εθνικές οδοί και κατά το ήμισυ όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις θα ξεπουληθούν. Στην πλατεία Συντάγματος κυκλοφορεί μια φήμη ότι η Ακρόπολη θα εξαγοραστεί από μια γερμανική εταιρεία. Έμενα στο σπίτι κάποιων νέων που ανήκουν στη «γενιά των 700 ευρώ». Σύντομα θα μεταμορφωθούν στη «γενιά των 500 ευρώ». Είναι στην ηλικία μου – 30 χρονών και πάνω – όχι τόσο νέοι τελικά, όπως νιώθουν πιο νέοι απ’ ότι είναι καθώς ακόμα αναρωτιούνται τι θα κάνουν στο μέλλον. Κανείς τους δεν έχει παιδιά. Το να κάνουν παιδιά είναι κάτι αδιανόητο γι’ αυτούς. Είναι μορφωμένοι, έχουν πολλά χρόνια πανεπιστημιακών σπουδών στο ενεργητικό τους, όμως δουλεύουν ευκαιριακά ως διακοσμητές γάμων. Ο ασφαλέστερος τρόπος να βρουν μια σταθερή δουλειά ήταν παλιότερα δια μέσου του κράτους, όμως αυτό πρόκειται τώρα να αλλάξει. Η κατάσταση αυτή δεν είναι εντελώς άγνωστη· το ίδιο ισχύει για τη γενιά μας σε όλη την Ευρώπη. Μόνο που στην Ελλάδα συμπιέζονται επιπλέον οι μισθοί μέχρι το κατώτερο όριο, με πρόσχημα την κρίση.

Στην πλατεία Συντάγματος διοργανώνεται κάθε απόγευμα συνέλευση. Όταν βρέθηκα εκεί στα μέσα του Ιούλη, ο αρχικός ενθουσιασμός είχε κάπως υποχωρήσει. Οι συμμετέχοντες δεν ήταν πια χιλιάδες, παρά εκατοντάδες. Ο καθένας μπορούσε να πάρει το λόγο και να μιλήσει ενώ τα θέματα ήταν διάφορα: από προτάσεις για γενική απεργία μέχρι εκκλήσεις να μην κλέβονται αντικείμενα από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία. Ορισμένες ελληνικές λέξεις στριφογυρίζουν επίμονα στο μυαλό μου. Μία από αυτές είναι ο «Ισημερινός», που Σημαίνει Εκουαδόρ. Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα, ήταν ένας μεγάλος ήρωας για την πλατεία. Τρεις στους τέσσερις Έλληνες επιθυμούν η Ελλάδα να ακολουθήσει το παράδειγμα του Εκουαδόρ και της Αργεντινής: να κηρύξει στάση πληρωμών του χρέους. Ένας στους τέσσερις θέλει να φύγει η χώρα από το ευρώ. Αυτό που πρέπει να καταλάβει κανείς είναι ότι οι Έλληνες δεν είναι εξοργισμένοι με ένα αναγκαίο κακό – παρά με ένα μη αναγκαίο κακό. Το πακέτο στήριξης που δόθηκε στην Ελλάδα δεν επιλύει την κρίση, παρά αναγκάζει τη χώρα να βυθιστεί βαθύτερα σ’ αυτήν. Αντί να γίνουν επενδύσεις στην ύπαιθρο, να φτιαχτεί κάποια παραγωγή που να μην βασίζεται στον τουρισμό, να χτιστεί κράτος πρόνοιας και να γεμίσει ο λαός αισιοδοξία, περικόπτονται τα εισοδήματα του κόσμου. Το ΔΝΤ, διαβόητο για τις πολιτικές λεηλασίας του στον τρίτο κόσμο, τα μάζεψε και έφυγε από τη Λατινική Αμερική. Τώρα κατασπαράσσει τα άκρα της Ευρώπης. Θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί;

Κάισα Έκις Έκμαν
 http://odosdrachmis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_5064.html

Οι μετανάστες έρχονται για το ευρώ

Οι μετανάστες έρχονται για το ευρώ

                                                                                  από Από τον Αλέκο Αλαβάνο

 

 

Το συμπέρασμα ότι το ευρώ φταίει για τη μετανάστευση στη χώρα μας εξέφρασε ο Αλέκος Αλαβάνος, παρουσιάζοντας έκθεση που ετοίμασε η ομάδα «Σχέδιο Β».Σύμφωνα με την έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 540 μετανάστες, κυρίως στο κέντρο της Αθήνας, στα αγγλικά, τα γαλλικά ή τα ελληνικά, το 86% των μεταναστών τάσσεται υπέρ του ευρώ στην Ελλάδα και 10% υπέρ της δραχμής, ενώ το 74% επιθυμεί να πάει σε άλλη χώρα της ευρωζώνης σε περίπτωση που η Ελλάδα εκδώσει εθνικό νόμισμα.Η έρευνα, βεβαίως, απέχει πολύ από αυτές που γίνονται με επιστημονικό τρόπο, αλλά, σύμφωνα με τον Αλέκο Αλαβάνο «τα αποτελέσματα είναι τόσο σαφή, ώστε να εκμηδενίζουν σχεδόν την οποιαδήποτε ατέλεια στην έρευνά μας».
«Το κεντρικό συμπέρασμα είναι ότι το δίλημμα του νομίσματος έχει βαρύνοντα ρόλο στο μεταναστευτικό. Το σκληρό ευρώ είναι ένας από τους κύριους λόγους του μεγάλου ρεύματος προς τη χώρα μας» δήλωσε χαρακτηριστικά σε εκδήλωση ο πρώην Πρόεδρος του ΣΥΝ.
Τα συμπεράσματα της έρευνας του Plan B έχουν ως εξής:
ΕΡΩΤΗΣΗ 1η: Το ευρώ ως νόμισμα της Ελλάδας έπαιξε ρόλο στην απόφασή σας να την επιλέξετε ως χώρας διαμονής; (540 απαντήσεις)

Ναι: 69% (374)
Όχι: 28% (148)
ΔΓ/ΔΑ: 3% (18)
Κατά ομάδα προέλευσης:
Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Ινδία:
Ναι: 90%
Όχι: 4%
ΔΓ/ΔΑ: 6%
Αφρική:
Ναι: 89%
Όχι: 9%
ΔΓ/ΔΑ: 2%
Υπόλοιπη Ασία (Αφγανιστάν, Φιλιππίνες, Ταιλάνδη), Αραβικές χώρες (Ιράκ, Συρία, Αίγυπτος, Λίβανος):
Ναι: 56%
Όχι: 44%
ΔΓ/ΔΑ: 0%
Αλβανία:
Ναι: 24%
Όχι: 74%
ΔΓ/ΔΑ: 2%
Υπόλοιπη Ευρώπη (Πολωνία, Γεωργία, Ρωσία, Βουλγαρία, Ρουμανία):
Ναι: 41%
Όχι: 57%
ΔΓ/ΔΑ: 2%
Ερώτηση 2η: Θεωρείτε ότι για σας είναι καλύτερο η Ελλάδα να έχει ως νόμισμα (540 απαντήσεις):
Το Ευρώ: 86% (464)
Τη Δραχμή: 10% (55)
ΔΓ/ΔΑ: 4% (21)
Κατά Ομάδα Προέλευσης:
Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Ινδία:
Το Ευρώ: 94%
Τη Δραχμή: 1%
ΔΓ/ΔΑ: 5%
Αφρική:
Το Ευρώ: 92%
Τη Δραχμή: 6%
ΔΓ/ΔΑ: 2%
Υπόλοιπη Ασία, Αραβικές χώρες:
Το Ευρώ: 85%
Τη Δραχμή: 12%
ΔΓ/ΔΑ: 3%
Αλβανία:
Το Ευρώ: 71%
Τη Δραχμή: 23%
ΔΓ/ΔΑ: 6%
Υπόλοιπη Ευρώπη:
Το Ευρώ: 70%
Τη Δραχμή: 28%
ΔΓ/ΔΑ: 2%
Ερώτηση 3η: Σε περίπτωση που η Ελλάδα αποχωρήσει από το ευρώ και εκδώσει δικό της εθνικό νόμισμα, τη δραχμή, επιθυμείτε (540 απαντήσεις):Να πάτε σε άλλη χώρα της Ευρώπης που έχει το ευρώ: 74% (401)
Να μείνετε στην Ελλάδα με την δραχμή: 11% (57)
Να επιστρέψετε στην πατρίδας σας: 14% (75)
ΔΓ/ΔΑ: 1% (7)
Κατά ομάδα προέλευσης:
Πακισταν, Μπαγκλαντες, Ινδία:
Χώρα ευρώ: 83%
Ελλάδα με δραχμή: 3%
Επιστροφή: 12%
ΔΓ/ΔΑ: 2%
Αφρική:
Χώρα ευρώ: 85%
Ελλάδα με δραχμή: 6%
Επιστροφή: 9%
ΔΓ/ΔΑ: 0%
Υπόλοιπη Ασία, Αραβικές Χώρες:
Χώρα ευρώ: 73%
Ελλάδα με δραχμή: 12%
Επιστροφή: 12%
ΔΓ/ΔΑ: 3%
Αλβανία:
Χώρα ευρώ: 59%
Ελλάδα με δραχμή: 18%
Επιστροφή: 22%
ΔΓ/ΔΑ: 1%
Υπόλοιπη Ευρώπη:
Χώρα ευρώ: 48%
Ελλάδα με δραχμή: 35%
Επιστροφή: 17%
ΔΓ/ΔΑ: 0%
real.gr

ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ!

ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ!

 

Του ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΣΚΑΠΕΡΔΑ

 

Ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Irvine, Στέργιος Σκαπέρδας μιλάει στο Capital.gr για τις επιπτώσεις του PSI και του μνημονίου και παράλληλα αναλύει τις εναλλακτικές επιλογές της Ελλάδας, υπογραμμίζοντας ότι η συνταγή της λιτότητας οδηγεί την Ε.Ε. στην καταστροφή.

Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Μαριόλη

Κύριε Σκαπέρδα, Πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση, παραμένοντας στο ευρώ;

Θα είναι πολύ δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο. Αυτό που μπορεί να γίνει για να αντιστραφεί το κλίμα είναι να δημιουργήσει η ΕΚΤ έναν πληθωρισμό της τάξης άνω του 4%. Αυτό θα αρχίσει να κάνει το δημόσιο χρέος βιώσιμο, όμως η αποστολή της ΕΚΤ είναι να κρατάει τον πληθωρισμό σε χαμηλά επίπεδα. Και δεν εννοώ τις πράξεις μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης, τα LTRO, γιατί τα χρήματα αυτά δεν πηγαίνουν στην πραγματική οικονομία. Θα πρέπει να δοθούν χρήματα στα κράτη με τη μορφή “helicopter drop”, όπως έλεγε και ο Μίλτον Φρίντμαν για το τι θα έπρεπε να γίνει στη Μεγάλη Ύφεση. Θα πρέπει δηλαδή να διατεθούν πολλά κεφάλαια για να έρθει ανάπτυξη ξανά.

Το θέμα είναι ότι η συγχρονισμένη λιτότητα που υιοθέτησε η Ευρωζώνη οδηγεί σε κρίση όλες τις χώρες της ένωσης. Όποιος έχει δει από κοντά άλλες παρόμοιες κρίσεις καταλαβαίνει ότι η πολιτική που ακολουθείται είναι τρελή. Ήδη βλέπουμε ότι οι Ολλανδοί - υπέρμαχοι της θέσπισης ορίων στα ελλείμματα - έχουν πρόβλημα περικοπής δαπανών και αύξησης των εσόδων και δεν ξέρουν πως να το κάνουν. Το μόνο που καταφέρνουν οι πολιτικές της Ευρωζώνης είναι να μεταθέτουν το πρόβλημα για αργότερα χωρίς να δίνεται ουσιαστική λύση.

Έχετε ταχθεί αρκετές φορές υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Επιμένετε σε αυτή τη θέση και μετά την ολοκλήρωση του PSI;

Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η ανεργία δεν θα έφτανε πάνω από το 20% αν είχαμε παραμείνει στη δραχμή, γιατί αναγκαστικά οι κυβερνήσεις θα ήταν πιο συγκρατημένες - το ευρώ τις έκανε πιο ανεύθυνες, κάτι που δεν το περίμενε κανείς - και γιατί η χώρα θα είχε τη δυνατότητα υποτίμησης. Το γεγονός ότι λόγω του ευρώ δεν μπορεί να γίνει εξωτερική υποτίμηση παίζει μεγάλο ρόλο για την βαθιά ύφεση που περνάμε και δυστυχώς θα συνεχίσουμε να βιώνουμε.

Πλέον η έξοδος από το ευρώ θα είναι πιο περίπλοκη για έναν βασικό λόγο. Γιατί όλο το χρέος είτε έχει γίνει επίσημο προς χώρες της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, είτε σε ένα μικρότερο ποσοστό του 20% υπόκειται στο αγγλικό δίκαιο. Αυτό σημαίνει ότι είναι πιο δύσκολο να μετατραπεί σε δραχμές, γεγονός που καθιστά την έξοδο από την Ευρωζώνη πιο πολύπλοκη. Ωστόσο εκτιμώ ότι τελικά αυτό θα το αποφασίσει ο ελληνικό λαός, το πολιτικό σύστημα, αλλά ίσως μετά από συνεχιζόμενη οδυνηρή οικονομική και κοινωνική διολίσθηση.

Τελικά, προσωπικά νομίζω πως η έξοδος από το ευρώ είναι η λιγότερο χειρότερη λύση, όμως πρόκειται για μία “συγκρουσιακή” λύση, καθώς κατά πάσα πιθανότητα θα αναγκασθεί η χώρα να έρθει σε σύγκρουση με τους εταίρους της. Η μεγαλύτερη ευκαιρία που είχαμε ήταν μέχρι την συμφωνία για το PSI και τη δεύτερη δανειακή σύμβαση. Χωρίς να γίνει δημόσιος διάλογος, η χώρα δέθηκε χειροπόδαρα για πολλά χρόνια.

Πως κρίνετε τις επιλογές της Ελλάδας; Μπορεί το χρέος να γίνει βιώσιμο εκτός ευρώ;

Η έξοδος από το ευρώ θα είναι πολύ οδυνηρή, όμως η ανάπτυξη θα έλθει μέσα σε ένα χρόνο. Αυτό έχει δείξει η ιστορία, γιατί η αναπροσαρμογή της οικονομίας γίνεται πολύ γρήγορα, στην περίπτωση της Ελλάδας περισσότερο με την υποκατάσταση των εισαγωγών και όχι τόσο με την αύξηση των εξαγωγών ή του τουρισμού.

Όμως και τα δύο σενάρια – της εξόδου από το ευρώ από τη μία και της συνεχιζόμενης λιτότητας, με δεσμευμένους λογαριασμούς και επιτρόπους από την άλλη – είναι πολύ δύσκολα. Πρέπει να καταλάβουμε πως ότι έχει αποφασιστεί έως σήμερα είναι προς όφελος των πιστωτών και όχι των ελληνικών συμφερόντων.

Παραμένοντας στο μονοπάτι του μνημονίου το σίγουρο είναι ότι θα συνεχιστεί η ύφεση. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν, η δημόσια κατανάλωση αναμένεται να υποχωρήσει μέχρι το 2014, σε σχέση με το 2009 θα μειωθεί ονομαστικά πάνω από 40%, άρα 50% σε πραγματικούς όρους. Οι Ευρωπαίοι αναμένουν μέρος της “χαμένης” δημόσιας κατανάλωσης να καλυφθεί από τις ιδιωτικές επενδύσεις και τις εξαγωγές, για να μην μειωθεί πολύ το ΑΕΠ, κάτι που είναι παράλογο με τις σημερινές συνθήκες, γιατί τόσο η ιδιωτική κατανάλωση όσο και οι επενδύσεις θα μειώνονται.

Αν μέσα σε 5 χρόνια μειωθεί η δημόσια κατανάλωση κατά 50%, είναι λογικό να συρρικνωθεί το ΑΕΠ κατά 30%, άρα και το έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι πολύ δύσκολο να υποχωρήσει στο επιθυμητό επίπεδο. Τα νούμερα δεν βγαίνουν και αυτό φαίνεται εύκολα από τις προβλέψεις της τρόικας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Υπάρχουν περιθώρια αισιοδοξίας;

Αν συνεχίσουμε έτσι θα βιώνουμε υψηλότερη ανεργία και χαμηλότερο επίπεδο του ΑΕΠ μέχρι να φτάσουμε στον πάτο - ουσιαστικά οδεύουμε στην καταστροφή. Δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος γιατί οι εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν είναι δύσκολες. Αυτό που επείγει είναι δημόσιος διάλογος για το που πάμε, χωρίς ευχολόγια (όπως το να μιλάμε για ανάπτυξη όταν ξέρουμε ότι σε τέτοια λιτότητα δεν μπορεί να έρθει ανάπτυξη).

Χρειάζεται ανάδειξη νέων προσώπων και ίσως νέων πολιτικών φορέων και αποφάσεις του συνόλου της κοινωνίας μας για το που βαδίζουμε. Πως θα εξυπηρετηθεί το χρέος όταν οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό, για ποια παραγωγική τάξη μιλάμε; Οι Έλληνες πολίτες πρέπει να γίνουν λιγότερο “ιδιώτες” και περισσότερο “πολίτες”, να συμμετέχουν περισσότερο στα κοινά

Αναρτήθηκε από Theodore στις 7:29 μ.μ.
http://www.odosdrachmis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_3723.html 

Η δίκη του The Mall και η ομερτά των ΜΜΕ

Η δίκη του The Mall και η ομερτά των ΜΜΕ

Είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο της τελευταίας 20ετίας - και το πιο κρυφό.
Ίσως γιατί σε αυτό εμπλέκονται δύο πρωθυπουργοί, επτά υπουργοί και ο πιο πλούσιος Έλληνας στον κόσμο.
Η υπόθεση του Mall Athens, του «μεγαλύτερου αυθαίρετου της Ευρώπης», επρόκειτο να εκδικασθεί σε τελευταίο βαθμό από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας στις 8 Μαΐου. Αλλά για μία ακόμα φορά η υπόθεση πήρε αναβολή.
Μυστηριωδώς (;), ακόμα και η ύπαρξη της δίκης αποσιωπείται από τα ΜΜΕ.
Όπως άλλωστε συμβαίνει εδώ και 9 χρόνια που το σκάνδαλο του Mall βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ίσως γιατί στη δίκη του Mall διακυβεύεται κάτι πολύ σημαντικό.
Αν η πλευρά Λάτση χάσει, το Mall θα πρέπει να κατεδαφισθεί ή έστω η εταιρεία Lamda να καταβάλει στο Δημόσιο πρόστιμα για κάθε αυθαίρετο τετραγωνικό (από τα 75.000.)! Οι άδειες των δεκάδων καταστημάτων και των κινηματογράφων θα ανακληθούν ή δεν θα ανανεωθούν ξανά. Οι λιγοστοί πολίτες του Μαρουσιού που πριν από 8 χρόνια ξεκίνησαν τον δικαστικό αγώνα θα έχουν κερδίσει τον Λάτση, τον Σημίτη, τον Καραμανλή.
Όμως, εδώ παίζεται κάτι πιο μεγάλο κι από το ίδιο το σκάνδαλο. Εδώ είναι το μυστικό: Το 2003, η τότε κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το «πρόβλημα» με την αντισυνταγματικότητα του Mall, σκαρφίστηκε ένα τέχνασμα ώστε να περνάει αντισυνταγματικές διατάξεις χωρίς να μπορεί το ΣτΕ να τις κρίνει. Από τότε, η εξωφρενική πατέντα δουλεύει συνέχεια, στην ουσία καταργώντας το ΣτΕ: χθες εκτροπή Αχελώου, σήμερα Βοτανικός, αύριο ίσως Ασωπός.
Αυτό διακυβεύεται στη δίκη του Mall: Θα επιβιώσει το ΣτΕ, η μόνη δημόσια αρχή που μπορεί να σταματάει τις εκάστοτε κρατικές αυθαιρεσίες; Ή θα χάσουμε οι πολίτες ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα προστασίας που μας απέμεινε..

Αν θέλετε η δίκη του Mall να πάψει να είναι μυστικό,  αν θέλετε να σπάσει επιτέλους η ομερτά των ΜΜΕ, μάθετε περισσότερα  (με ντοκουμέντα και υλικό που αποδεικνύει τα παραπάνω και για πρώτη φορά δημοσιεύεται) στο www.facthemall.gr.

Αναρτήθηκε από συσπειρωση αριστερων μηχανικων στις 9:00 π.μ. 
http://syspeirosiaristeronmihanikon.blogspot.gr/2013/01/mall.html?spref=fb 

Θα έρθεις, επιτέλους, πλεούμενο φως;

Δύο Φιλιππινέζες ανεβαίνουν τα σκαλιά του Αγίου Διονυσίου. Είναι προπαραμονή Πρωτοχρονιάς και ψιλοβρέχει. Στην εσοχή της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας ένας άνθρωπος ισχνός έχει κρύψει το πρόσωπό του ανάμεσα στα γόνατα. Στα πόδια του στέκεται ένα άδειο κύπελλο. Λίγο πιο πάνω, ένας παρόμοιος δεν έχει κρύψει το πρόσωπό του, το βλέμμα του είναι καρφωμένο σε μια ζελατίνα χάμω, με φωτογραφίες δύο παιδιών, ο τίτλος λέει «είμαι νηστικός, έχω παιδιά». Παραδίπλα, στην περίτεχνη αυλόθυρα της οικίας Σλίμαν, κόσμος μπαινοβγαίνει βιαστικά από το μπαζάρ του Νομισματικού Μουσείου. Στον γαλλικό φούρνο-καφέ οι προθήκες είναι στολισμένες με γκαλέτ ντυ ρουά, μπριός, κις, τάρτες. Είναι ζεστά και ήρεμα, οι πωλήτριες μιλούν ευγενικά, ζευγάρια με ψώνια πίνουν ζεστή σοκολάτα. Η λεωφόρος κοντοστέκεται ολιγόχρωμη λίγο πριν ανάψουν τα φώτα.
Την παραμονή ξυπνάω από ηλεκτρικά κάλαντα με beat box, μία-δύο-τρεις-τέσσερις φορές απανωτά, ύστερα το καλαντο-αυτοκίνητο μαρσάρει και κυλάει στην κατηφόρα. Στα αθηναϊκά στέκια τηρούνται οι παραδόσεις αλκοόλ και συναντήσεων· με κασκόλ και τραγιάσκες στα πεζοδρόμια. Ευχές, φίλοι από παλιά, τσουγκρίσματα, περιλήψεις βίων και προσδοκίες για το μέλλον, ευχές για υγεία και τύχη. Τύχη: φέτος την επικαλούνται όλοι παντού.
Το βαρύ παρόν τρυπώνει διαρκώς απ’ τις χαραμάδες: Αποκρύψεις, παραποιήσεις, τα γκόλντεν μπόις που ξιππάζονται, η αδικία και η ανισότητα. Ο περσινός θυμός κατασταλάζει φέτος σε ψυχρή, πικρή επίγνωση· σε ψυχρό μίσος, έλλογο σχεδόν, για το ψέμα, την κοροϊδία, την εξαπάτηση. Και σε περιφρόνηση, ανάμικτη με απελπισία, για την εθελοδουλία. Το παρατεταμένο σοκ, αφού περέλυσε τις πρώτες αντιστάσεις, τώρα παρέρχεται, αλλά εν τω μεταξύ πολλοί έχουν πληγεί καίρια, δεν ελπίζουν καν ότι θα βρεθούν στην προτέρα κατάσταση.
Οι πιο ψυχωμένοι, παρά τα πλήγματα, προσαρμόζονται και συνεχίζουν την ζωή τους εν ετέρα ισορροπία· μέρα τη μέρα, δημιουργοί και εφευρέτες του βίου, ακουμπώντας σε οικογένεια, αγαπημένα πρόσωπα, φίλους. Σκέφτονται πιο βαθιά, ποιητικά, χωρίς ποτέ να χάνουν την επαφή με τη σκληρή πραγματικότητα. Ακούω έναν τέτοιο ψυχωμένο συνομήλικο, φίλο απ΄τα παλιά, κάτω απ’ το ουράνιο τόξο που στέφει τη σκυθρωπή Αθήνα και τη μεταμορφώνει. Η σκέψη του μεταμορφώνει και το δικό μου βλέμμα, φωτίζει το τούνελ του 2013, του πιο δύσκολου από τα δύσκολα χρόνια που σφράγισαν το δέρμα μας.
Στη βιαστική Σόλωνος ψιχαλίζει, στην Αλεξάνδρας όχι. Η φουρνάρισσα μαθαίνει ότι πάω για ένα τελευταίο τσούγκρισμα και κερνάει μια δεκάδα λαχταριστά κουλούρια και τέσσερις ελιόπιτες: «να τις ζεστάνετε λίγο, για το κρασί». Η παρέα ενθουσιάζεται, αναμίξ ηλικίες και γενεές, κρασιά τσουγκρίζουν με ξέχειλες μπίρες και βότκες, τελευταία νέα για μωρά και εφήβους. Ακόμη μια φορά παρατηρώ την εκλεπτυσμένη αισθητική της νεότερης γενιάς· δεν βλέπεις διαφορετικά πράγματα στα νεανικά μαγαζιά του Βίλατζ, του Μπρούκλιν, της Βαρκελώνης, το αθηναϊκό hippy chic έχει χαρακτήρα, ένταση, εύρος.
Αναρωτιέμαι: Πώς θα σταθούν όρθια αυτά τα παιδιά στα σκοτεινά χρόνια που έρχονται; Είναι στυλάτα, είναι και ανθεκτικά; Θα επινοήσουν νέους εαυτούς, θ’ αντέξουν, θα ανοίξουν παράπλευρους δρόμους. Ελπίζω μόνο να μη χάσουν τη γλώσσα, να μη φτωχύνουν μες στα κρεολικά αγγλικά, να ενσωματώσουν ποιήματα και τραγούδια στη φωνή τους. Οπως και να ‘χει, με εγκαρδιώνουν, αισθάνομαι ότι η ζωή κυλάει από γενιά σε γενιά, σαν το ουράνιο τόξο που ένωσε Λυκαβηττό και Ακρόπολη, τον Μιχαήλ Μητσάκη και τον Ταχτσή με τον Περικλή και τον Απόστολο Παύλο: συνέχειες, τομές, διάρκειες.
Αυτό που ζούμε τώρα είναι ρήξη, είναι γκρεμός, λυκόφως. Πώς θα είναι η απένταντι όχθη;
«Κερί,
να σφραγιστεί το άγραφο
που μάντεψε
το όνομά σου
που αποκρυπτογραφεί
το όνομά σου.
Θα έρθεις, επιτέλους, πλεούμενο φως;
Δάχτυλα, κερωμένα κι αυτά,
τραβηγμένα μέσα από ξένα
πονεμένα δαχτυλίδια.
Σαν το κερί λιώνουν τα άκρα τους.
Θα έρθεις, επιτέλους, πλεούμενο φως;
Κενές από χρόνο οι κερήθρες του ρολογιού,
γαμήλιο το σμάρι των μελισσών,
έτοιμο για ταξίδι.
Ελα, πλεούμενο φως.»
(Πάουλ Τσέλαν, Με γράμμα και ρολόι)
Δεν είναι οχτώ ακόμη, αλλά έχει νυχτώσει. Ανάμεσα σε αστράκια μπαρ και βιαστικούς τελευταίους, φρουροί με πλήρη εξάρτυση φυλάνε τα σβηστά γραφεία ενός άδειου κόμματος.
http://vlemma.wordpress.com/2013/01/05/pleoumeno-fos/ 

“Να φυλάγεσαι από εκείνους που θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους ήσυχα και ειρηνικά. Είναι αδίστακτοι.”

Η πραγματική λίστα με τους Προδότες (ΙΙΙ) (εναλλακτικός τίτλος: “Οι Νοικοκυραίοι”)

 

 

 

 

 

 

Rate This

Η πραγματική λίστα με τους προδότες, εμπλουτίζεται σε αυτό το τρίτο μέρος της, δυστυχώς, με το μεγαλύτερο μέρος του “λαού”, της “κοινής γνώμης”, της “σιωπηρής πλειοψηφίας”, των “οικογενειαρχών”, των “νοικοκυραίων”, των “φιλήσυχων πολιτών”, και πάει λέγοντας…

Όπως είπε και ο Claes Andersson:

“Να φυλάγεσαι από εκείνους που θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους ήσυχα και ειρηνικά. Είναι αδίστακτοι.”

“Οι άνθρωποι αυτοκτονούν επειδή έχουν προϋπάρχοντα ψυχολογικά προβλήματα, κι επειδή τους ωθεί η παλαβή αριστερά στο να αυτοκτονούν, για να αμαυρώσουν την εικόνα της κυβέρνησης, και να αποτρέψουν τον τουρισμό και τις επενδύσεις. Η αυτοκτονία είναι μία “μόδα” που ακολουθούν κάποιοι πολίτες στη βάση σοβαρών ψυχολογικών ασθενειών, όπως: Δραχμολαγνεία, Λαϊκισμός, Καταστροφολογία, Συνομωσιολογία, και Μανία Αμφισβήτησης.”

Αυτά είναι τα λόγια που θα πει στο άμεσο μέλλον κάποιος νεοφιλελεύθερος έμμισθος παπαγάλος –επικαλούμενος, μάλιστα, τη λογική.

Συνεχίζοντας εσύ να βλέπεις τηλεόραση, συνεχίζοντας να φοβάσαι, συνεχίζοντας να ελπίζεις πως όλα θα πάνε καλά, θα έρθει και η στιγμή που θα αναπαράγεις κατά γράμμα και αυτά τα λόγια, όπως κάνεις με όλα αυτά που σου υπαγορεύει η περίφημη “νεοφιλελεύθερη λογική”.

Θα έρθει η στιγμή που θα κουνήσεις καταφατικά το κεφάλι με νόημα στο άκουσμα αυτών των λόγων,

όπως κούνησες καταφατικά το κεφάλι με νόημα στο “Μαζί τα φάγαμε τα λεφτά”,

όπως κούνησες καταφατικά το κεφάλι με νόημα στο “Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες”,

όπως κουνάς καταφατικά το κεφάλι με νόημα στο “Έλα μωρέ, έτσι κάνουν όλοι”,

όπως κούναγες καταφατικά το κεφάλι με νόημα στο “Ωχ, αδερφέ, εγώ θα σώσω το Ρωμαίικο;”

Θα ήθελα να επαναλάβω εδώ τα λόγια του Κορνήλιου Καστοριάδη:

 

- Εξαιρέσεις δεν βλέπετε κύριε Καστοριάδη να υπάρχουν; Εξαιρέσεις εντοπισμένες, κυρίως, στον 19ο και τον 20ό αιώνα;

- Καστοριάδης: “Ε, υπάρχουν δυο-τρεις εξαιρέσεις:

Ο Τρικούπης, ο Κουμουνδούρος, το Βενιζελικό κίνημα, στην πρώτη περίοδό του.

Αλλά, τα αποτελέσματά τους, τα όποια αποτελέσματα, καταστράφηκαν από τη δικτατορία του Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, το ρόλο του Παλατιού, τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, την ΠΑΣΟΚοκρατία.

Στο μεταξύ, μεσολάβησε ο Σταλινισμός, που κατόρθωσε να διαφθείρει και να καταστρέψει αυτό που πήγαινε να δημιουργηθεί ως εργατικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα.

Τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε ακόμη.

Μου ζητάτε να σας εξηγήσω. Μπορείτε να μου εξηγήσετε εσείς, γιατί οι Έλληνες που σκοτώνονται εννέα χρόνια για να απελευθερωθούν από τους Τούρκους, θέλησαν αμέσως μετά ένα βασιλιά;

Και γιατί, αφού έδιωξαν τον Όθωνα έφεραν τον Γεώργιο;

Και γιατί μετά ζητούσαν “Ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά”;”

- Μα, οι δικές σας απαντήσεις ενδιαφέρουν κυρίως, μη ρωτάτε εμένα, όσον αφορά αυτά τα ερωτήματα, που εσείς θέτετε, εγώ τί να πω; Θα θέλατε, λοιπόν, να διατυπώσετε εσείς τις απόψεις σας;

- Καστοριάδης: “Σύμφωνα με την παραδοσιακή αριστερή άποψη, όλα αυτά τα επέβαλε η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις, και η μαύρη αντίδραση.

Μπορούμε όμως να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλε στον ελληνικό λαό, ερήμην του ελληνικού λαού;

Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν κατάλαβε τι έκανε;

Δεν ήξερε τι ήθελε;

Δεν ψήφιζε;

Τί ψήφιζε;

Τί ανεχόταν;

Σε μια τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο.

Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία.

Αν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα.

Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα.”

- Πώς την εννοείτε αυτή την ευθύνη;

- Καστοριάδης: “Δεν δικάζουμε κανέναν. Μιλάμε για ιστορική και πολιτική ευθύνη.

Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία.

Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσπιστούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων.”

- Θέλετε να πείτε ότι, αντιθέτως, σε άλλες χώρες, της Δυτικής Ευρώπης, αυτά γίνονται;

- Καστοριάδης: “Εκεί αυτό έγινε. Ο μακαρίτης ο Γεώργιος ο Καρτάλης έλεγε, κάνοντάς μου καζούρα στο Παρίσι το ’56: “Κορνήλιε, ξεχνάς ότι στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση;”

Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή όπου ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του.

Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης:

“Ωρέ, εγώ θα το διορθώσω το Ρωμαίικο;”.

Ναι, κύριε, εσύ θα το διορθώσεις το Ρωμαίικο, στον χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι.”_

Αλλά, όπως είχε πει και ο Βολταίρος:

“Είναι δύσκολο να ελευθερώσεις ανόητους από τις αλυσίδες που σέβονται.”

Κι εσύ, αν αντέχεις να συνεχίσεις την ανάγνωση, πρέπει να καταλάβεις πως αναπαράγεις άκριτα όλα αυτά που σου λένε.

Ζεις όπως σου λένε.

Καταναλώνεις όπως σου λένε.

Μεγαλώνεις τα παιδιά σου όπως σου λένε.

Διασκεδάζεις όπως σου λένε.

Αγοράζεις βιβλίο στο παιδί σου, μόνο όταν σου πουν να του πάρεις το νέο Χάρι Πότερ.

Διαβάζεις τον “Κώδικα DaVinci“, όχι επειδή διαβάζεις λογοτεχνία, σε κουράζει άλλωστε το διάβασμα, αλλά επειδή σου είπαν να αγοράσεις αυτό το βιβλίο.

Και θα το δεις και στον κινηματογράφο, γιατί σου είπαν να πας να το δεις.

Και η αλήθεια είναι πως δεν κατάλαβες, ούτε καν αυτή τη μέτρια και ρηχή ταινία, επειδή ήταν “ψαγμένη”. Αλλά νιώθεις υποχρεωμένος να πεις ότι σου άρεσε.

Θέατρο θα δεις μόνο αν παίζουν ηθοποιοί που αναγνωρίζεις από την τηλεόραση.

Ακούς μόνο σκυλάδικα, και δεν μπορείς να ακούσεις άλλη μουσική.

Ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο και παθιάζεσαι, ενώ γνωρίζεις τη σαπίλα του, γιατί δεν θέλεις να ασχοληθείς με τη ζωή σου.

 

Γιατί δεν έχεις ζωή.

Είσαι ένας δούλος, που σου προσφέρουν σκουπίδια μόνο, για να ξεχνιέσαι.

Και ήλπιζα -ο ανόητος- πως όταν θα καταντήσεις να σε ταΐζουν σκουπίδια, όταν θα καταντήσεις να ταΐζεις σκουπίδια τα παιδιά σου, θα εξεγειρόσουν

Αλλά φαίνεται πως δεν αρκεί τόση εξαθλίωση.

Θες κι άλλη.

Όταν σου είπαν πως στο κομμάτι εκείνο του χαρτιού που ονομάζουμε ταυτότητα δεν θα αναγράφεται το θρήσκευμά σου εξεγέρθηκες.

Μάζεψε ο Χριστόδουλος 3,000,000 υπογραφές!

Τί πίστεψες; Πως ο Θεός στον οποίο πιστεύεις, όταν θα φτάσεις ενώπιόν του, θα σου ζητήσει ταυτότητα, βρε ζώο;

Αλλά εσύ εξεγείρεσαι όταν σου λένε.

Χαίρεσαι όταν, και όπως, σου λένε.

Σκύβεις το κεφάλι όπως σου λένε.

Κάνεις τον μαλάκα όπως σου λένε.

Για τα παιδιά σου, λες, πως το κάνεις.

Φίλε μου, τα παιδιά που βλέπουν πως οι γονείς τους σκύβουν το κεφάλι, θα μάθουν να σκύβουν το κεφάλι.

Τα παιδιά θα αποφύγουν να γίνουν δούλοι, μόνον όταν οι γονείς τους είναι ελεύθεροι.

Το παιδί που του λες πως θα το βολέψεις με τις άκρες που έχεις, το κάνεις παθητικό και δουλικό.

Διαμορφώνεις έναν μικρό δούλο, που θα μεγαλώσει και θα γίνει ένας ενήλικας δούλος.

Όπως εσύ.

Μόνο ο ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να παραδεχτεί τα λάθη του.

Και η παραδοχή του λάθους είναι το πρώτο βήμα για την ενηλικίωση.

Είναι το πρώτο βήμα για την ελευθερία.

Πήγαινε στον καθρέφτη και πες το: “Είμαι δούλος”. Και μετά πες: “Δεν θέλω να είμαι δούλος πια”. Και μετά βγες έξω και κάνε “ξελευθερία” όπως όταν έπαιζες κρυφτό μικρός, και ήθελες να είσαι αυτός που θα φτύσει τελευταίος, έτσι ώστε να πεις “φτου ξελευθερία για όλους”.

Κι ελπίζω να ήσουν από αυτά τα παιδιά που ήθελαν να κάνουν “ξελευθερία για όλους”, γιατί αν ήσουν από τα παιδιά που προσπαθούσαν να είναι οι πρώτοι που θα φτύσουν, έτσι ώστε να ξεμπερδεύουν, μάλλον μετά από τόσα χρόνια, σου αρέσει που είσαι δούλος, είναι πιο βολικό, και πιο καθησυχαστικό. Πόσο μεγάλη θα είναι η έκπληξή σου όμως, όταν ο αφέντης σου, θα έρθει μέσα στην πατρίδα, τη θρησκεία, και την οικογένεια που κρύβεσαι -γιατί ξέρει πού κρύβεσαι- και θα σε ξετρυπώσει. Γιατί ξέρει πώς σκέφτεσαι, και πού δουλεύεις, και πού διασκεδάζεις, και πού ξενογαμάς. Και γιατί τα ξέρει όλα αυτά; Γιατί αυτός σου είπε να τα κάνεις. Γιατί κάνεις ό,τι σου λέει. Δεν το ήξερες; Δεν σε είχα για τόσο ανόητο. Θα έρθει, που λες, μέσα στο σπίτι σου, και θα σε φτύσει, και θα σε ξαναβάλει στη φυλακή αν χρειαστεί. Και τότε μη ζητήσεις “φτου ξελευθερία για όλους”, γιατί κανείς δεν μπορεί στην πραγματικότητα να ελευθερώσει κάποιον άλλο. Για να ελευθερωθείς πρέπει να θέλεις. Είναι σαν το γνωστό ανέκδοτο: “-Πόσοι ψυχαναλυτές χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα; -Ένας, αρκεί να θέλει και η λάμπα ν’ αλλάξει.”

κείμενο αφιερωμένο στην μελλοντική σου ελευθερία

Διογένης ο σκύλος

http://mavrhlista.wordpress.com/2013/01/04/%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BB%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B9%CE%B9/ 

Είμαστε οι κομπάρσοι που σκοτωνόμαστε πρώτοι στο καουμπόϊκο, προκειμένου ν' αρχίσει η πλοκή.

Σαν τα χελιδόνια

Αυτές τις μέρες χαιρέτησα παλιούς φίλους, που 'χαμε καιρό να βρεθούμε, οι οποίοι διασκορπίζονται στις χώρες της Ευρώπης για μια καλύτερη τύχη.
Ένας παράτησε την αβέβαιη και χαμηλόμισθη δουλειά που 'χε εδώ και φεύγει για Κύπρο, όπου του προσφέρουν πολλά περισσότερα και σε καλό πόστο, αξιοποιώντας το πλούσιο βιογραφικό του.
Ένας άλλος παράτησε την -στα όρια του εργασιακού εξευτελισμού- δουλειά του, όπου δούλευε πρωί-βράδυ και πληρωνόταν ως δούλος, πήρε τα μπογαλάκια του και πάει Γερμανία, όπου βρίσκεται και εργάζεται εδώ και αρκετούς μήνες η επί χρόνια σύντροφός του.

Πριν μερικούς μήνες χαιρετησα μια φίλη που βρήκε μια αξιοπρεπή δουλίτσα στη Σουηδία, δίνοντας τέλος στην πολυετή ανεργία της.
Είχε προηγηθεί ένας φίλος που πήγε Ολλανδία αρχικά, δεν τα κατάφερε και τελικά κατέληξε στο Βέλγιο βρίσκοντας μια δουλειά που του εξασφαλίζει τα βασικά, αυτά που δεν μπορούσε να ικανοποιήσει εδώ και τελικά κατάφερε και τράβηξε εκεί και τη γυναίκα του.
Μια άλλη φίλη έφυγε για Ντουμπάι, αξιοποιώντας την εντυπωσιακή της εμφάνιση και την καλή γνώση των αγγλικών, πιάνοντας δουλειά ως αεροσυνοδός.
Και αρκετοί άλλοι γνωστοί, γείτονες κλπ ψάχνονται, ετοιμάζονται ή έχουν ήδη φύγει μετανάστες στς χώρες της Ευρώπης, αφήνοντας πίσω τους την τριτοκοσμική πλέον Ελλάδα, η οποία όχι μόνο δεν ενδείκνυτο για αξιοποίηση των ονείρων τους, αλλά αδυνατούσε κιόλας να τους θρέψει!

Η γενιά μου καταστράφηκε από την πτώχευση.
Μας βρήκε πάνω εκεί που φτιαχνόμασταν και μας έκανε ένα απίστευτο και ασήκωτο πισωγύρισμα, το οποίο, όσοι ακόμη υπομένουμε, γνωρίζουμε πως μας θάβει διά΄παντός κάτω από τη χρηματιστική λυματολάσπη του.

Όσα κι αν συζητάμε τα τελευταία χρόνια, τα γεγονότα ξεφεύγουν κάθε φαντασίας και πρόβλεψης.
Η μετανάστευση για τη χώρα μας φάνταζε μια τελειωμένη ιστορία, γραφικά μελοδραματική, στα όρια της τραγικωμωδίας μέσα απ' τα τραγούδια του Καζαντζίδη, τις ταινίες του Ξανθόπουλου και τις διηγήσεις των παλιών.
Τώρα δεν μπορούμε να τραγουδήσουμε πια γι' αυτήν, γιατί δεν υπάρχει πια το μυστήριο της οριστικής φυγής.
Έτσι εύκολα όπως έφυγαν, έτσι εύκολα θα ξαναρθούν ίσως αύριο. Ίσως και ποτέ.
Και υπάρχει και το Skype βρε αδερφέ, για να πούμε δυο κουβεντούλες με τους ξενιτεμένους.
Έτσι δεν υπάρχει πια η αίσθηση "φεύγει και δε θα τον ξαναδώ ποτέ μου".

Η σύγχρονη μετανάστευση δεν είναι ποιητική.
Εξακολουθεί όμως να είναι τραγική, έστω και χωρις τη θεατρική της υπόσταση.
Άνθρωποι που είχαν εδώ τη ζωή τους, τη δουλειά τους, τον άντρα ή τη γυναίκα τους, την οικογένειά τους, το σπίτι τους, τους φίλους τους, τα βιώματα και τις αναμνήσεις τους, βλέποντας το παρόν ζοφερό και το μέλλον εφιαλτικό, εξαναγκάζονται σε ακούσια φυγή, σαν τα χελιδόνια που φεύγουν το φθινόπωρο για να πάνε εκεί που αντέχουν να ζήσουν.

Ουσιαστικά δεν είναι μετανάστες από την Ελλάδα σε μιαν άλλη χώρα
Στην πραγματικότητα αναγκάζονται να αποδεχτούν το ρόλο των μελών ενός πολυεθνικού νομαδικού λαού, δίχως σπίτι και πατρίδα, δίχως ζωή και στέριωμα, που μετακινείται όπου υπάρχει κάθε φορά λίγο ψωμί, όπου περισσεύει κάτι απ' τους γλάρους και τα περιστέρια.
Αυτή η φυλή είναι λευκή, μαύρη, κίτρινη και κόκκινη και μεταφέρεται σε κάθε γωνιά του κόσμου όπου υπάρχει "ανάπτυξη". Ώσπου να σταματήσει κι εκεί, να πεταχτούν έξω σαν στιμμένες λεμονόκουπες υπό τις ιαχές των  όψιμων και κατόπιν αναπτυξιακής εορτής ρατσιστών και να αναζητήσουν την τύχη τους σε άλλη Γη, σ' άλλα μέρη, που κανέναν δεν ξέρουνε και κανείς δεν τους ξέρει...



Κακά τα ψέματα, στην Ελλάδα πλέον δεν αντέχεται η ζωή.
Μια χώρα, ένας λαός που πετάχτηκε ως μεζεδάκι στα νύχια των μαύρων πανθήρων της υφηλίου, σιγοκαίγοντας τα ζωντανά κύτταρα αυτού του πάλαι ποτέ ζωντανού οργανισμού, μοιάζει με σαλιγκάρι που πετιέται ζωντανό στο τηγάνι και η μόνη λύση που βρίσκει είναι η απόδραση λίγο πριν ψηθεί.
Μας λήστεψαν, μας καταστρέφουν κάθε δυνατότητα ανάνηψης και μας σιγοψήνουν καθημερινώς επιχειρώντας να εξουδετερώσουν μέχρι και το τελευταία ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας μας.

Δεν ξέρω. Ίσως οι σημερινοί έφηβοι και τα σημερινά παιδιά να είναι ευτυχή όπως εκείνα μετά τον πόλεμο, γιατί ξεκινούν με ελάχιστα και ίσως όταν φτάσουν σε παραγωγική ηλικία (σε δέκα- δεκαπέντε χρόνια) τα πράγματα να έχουν φτιάξει και να μπορέσουν κι αυτά να ζήσουν καλύτερα από εμάς.
Οι μεγαλύτεροι από εμάς, οι συνταξιούχοι κι αυτοι που οδεύουν προς τη σύνταξη, πέρασαν ως επί το πλείστον τη ζωή τους κανονικά και άνετα και ακόμη κι αν δυσκολεύονται τώρα έχουν τουλάχιστον να τρέφονται με το πλούσιο παρελθόν τους και τις όποιες αποταμιεύσεις ή τα απομεινάρια των δικαιωμάτων τους.

Όσο για μας που 'μαστε στη μέση;
Εμείς καταστραφήκαμε, μάγκες. Εμείς, όταν ίσως έρθει η όποια αλλαγή στα πράγματα, θα είμαστε σε τέτοια φυσική και εργασιακή ηλικία, ώστε δε θα καταφέρουμε να απολαύσουμε τα οφέλη της.
Εμείς είμαστε οι χαμένοι μπροστινοί του πολέμου που καλύπτουμε για να ζήσουν οι υπόλοιποι.
Είμαστε οι κομπάρσοι που σκοτωνόμαστε πρώτοι στο καουμπόϊκο, προκειμένου ν' αρχίσει η πλοκή.



Εμείς στιβαγμένοι στις ουρές άλλοτε της Εφορίας, άλλοτε των πρεσβειών, άλλοτε του ΙΚΑ κι άλλοτε του ΟΑΕΔ, βιώνουμε τον καθημερινο εφιάλτη της παντελούς έλλειψης ορίζοντα κι ελπίδας.
Το εφιάλτη του πισωγυρισματος στηνα δυναμία επίβίωσης.
Εμείς που διασκορπιζόμαστε καθημερινά στην υφήλιο σαν ψίχουλα στο τραπέζι ανακατεμένοι από την δίνη των συνεχώς εφιαλτικότερων εξελίξεων.
Εμείς που θυσιαζόμαστε ως Ιφιγένειες για να σαλπάρουν τα πλοία και ψάχνουμε απεγνωσμένα για την Άρτεμη που θα 'ρθει να μας σώσει, όπως λέν οι μύθοι.
Και κάθε μέρα που περνά, να πιστεύουμε όλο και λιγότερο πως θα 'ρθει η θεά να μας γλιτώσει από την καρατόμηση.

Περιμένουμε τον από μηχανής θεό, αφού συμφωνήσαμε πως αυτά πρέπει να τα υποστούμε. Ή έστω δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.
Περιμένουμε τον από μηχανής θεό, αφού συμφιλιωθήκαμε με το Τέρας.
Το Τέρας της διαρκούς πτώχευσης, της εξαθλίωσης, το Τέρας του διαρκούς εξευτελισμού της νοημοσύνης μας με τις αλλεπάλληλες αόρατες "σωτηρίες" που μας προσφέρουν στο πιάτο οι "εταίροι" μας και οι εταίρες τους.

Αποδεχτήκαμε το παιχνίδι του Τέρατος, όπως και το ότι αυτό θα βάζει πάντα τους κανόνες σ' αυτό.Αποδεχτήκαμε πως θα χάνουμε για πάντα.
Κι έτσι πήραμε τους δρόμους, άλλος  στη Γερμανία, άλλος στο Βέλγιο, άλλος στη Σουηδία κι άλλος στο Ντουμπάι.
Κι εμείς εδώ, να κρυφοκοιτάμε από το μισόκλειστο πατζούρι, μπας και ξημερώσει σήμερα κι άλλος Ήλιος βγει, σ' άλλη θάλασσα, άλλη Γη...

Αναρτήθηκε από Μαζεστίξ
http://toixo-toixo.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html 

Αργός Θάνατος.

Αργός Θάνατος.

Ζούμε συγκλονιστικούς καιρούς.

Μέρα με τη μέρα βιώνουμε συγκλονιστικές καταστάσεις.

Εικόνες και περιγραφές φτάνουν στα μάτια και στα αυτιά μας.

Αποκαλύπτονται απίστευτες ιστορίες.

 Ανθρώπων και ομάδων.

Βλέπουμε κάποιον στην tv να κλαίει,να οδύρεται...να απειλεί,

να διαμαρτύρεται...να εκλιπαρεί...

να ψάχνει φαγητό στα σκουπίδια...να κοιμάται σε πεζοδρόμιο.

Το προσπερνούμε ή το καταπίνουμε. 

Μας διηγούνται ιστορίες ανθρώπων που υποφέρουν.Που έχουν

ήδη φτάσει στην Εξαθλίωση.Ιστορίες απελπισμένων.

Θανατοποινίτες...

Ανθρωποι που καταδικάζονται...Εις Θάνατον. 

 

 Το μακρύ χέρι της "σωτηρίας" φτάνει παντού.

Μπαίνει σε σπίτια,δουλειές,στο Κράτος,στη Ζωή.

Σήμερα σε μένα...αύριο σε σένα.

Καθημερινά διευρύνει τους ορίζοντες του.

Αμείλικτο, ανάλγητο.

Το μακρύ χέρι της "σωτηρίας" που κατευθύνει η κυβέρνηση και

οι Συνεταίροι της.

* Είναι αυτό που ορίζει την "αγοραστική ισχύ" της Ζωής

 του κάθε Ανθρώπου,της κάθε κοινωνικής Ομάδας.

Των Πολλών και των Ολίγων.

* Είναι αυτό που επιλέγει να σώσει τραπεζίτες,πλουτοκράτες,

λαμόγια και ημέτερους.

* Είναι αυτό που έχει εκδώσει καταδικαστική απόφαση για την

πλειοψηφία του Λαού.

* Είναι αυτό που μας καταδίκασε σε Θάνατο.

Αργό.

Εξευτελιστικό.

Απάνθρωπο.

Ταξικό.
http://politikokoraki.blogspot.gr/2013/01/blog-post_2986.html#more 

ΞΕΡΑΔΙΑ…

ΞΕΡΑΔΙΑ…(Ε, αυτός ο «λαός» δεν ξέρει τι του γίνεται)

Από το kartesios

Δεν ξέρει ο Παπακωνσταντίνου πού έδωσε τη λίστα, ποιος έσβησε ονόματα, γιατί δε χρησιμοποιήθηκε όπως έπρεπε. Ξεράδια! Να τον χώσουν στον Κορυδαλλό μέχρι να θυμηθεί. Όχι με τους σταρ κρατούμενους. Με τους βαρυποινίτες. Να μη βγει μέχρι να θυμηθεί. Ε, το πρώτο βράδυ που θα πάει να πάρει το μπάνιο του, θα κουνηθεί το μυαλό του και θα τα θυμηθεί όλα.

Δεν ξέρει ο Βενιζέλος τι…παιζόταν με τη λίστα, δεν ξέρει γιατί την έκρυβε τόσο καιρό, δεν ξέρει ποιος έσβησε τα ονόματα. Ξεράδια! Στην πείνα. Στέρηση τροφής μέχρι να θυμηθεί. Δυο μέρες μόνο με άπαχο γιαούρτι και θα μιλήσουν τ’ άντερά του. Τα πάντα θα θυμηθούν. Ποιες πολιτικές ευθύνες και παπαριές; Ποια κάδρα και πιθανές ενοχές; Δε μπορεί να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να εκνευρίζουν τον κόσμο.

Αλλά ποιον κόσμο; Αυτόν που κάθισε να δει την εκπομπή της Στεφανίδου και να απολαύσει το σίχαμα της Ξάνθης να ξαναβιάζει, να ξαναξεκοιλιάζει και να ξανακαίει την άτυχη κοπέλα; Αυτός ο κόσμος είναι στον κόσμο του. Όλοι όσοι είδαν αυτή την εκπομπή κι ύστερα δήλωσαν «ενοχλημένοι» είναι για λοβοτομή. Σ’ αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν συζητήσεις. Όταν τ’ αντέχεις ως τηλεθεατής, έχεις τελειώσει σαν άνθρωπος. Δε με νοιάζει αν ο τηλεθεατής ξέρει ή όχι ότι εκμεταλλεύονται τα πιο βρώμικα ένστικτά του. Ξεράδια! Αυτός ταΐζει με ποσοστά τη νοσηρότητα.

Και δεν είναι μόνο η Στεφανίδου και το κοινό της. Είναι όλο το σύστημα. Αυτό το σίχαμα είναι στη φυλακή. Πώς έγινε κι έδωσε τηλεφωνική συνέντευξη σε τηλεοπτικό σταθμό; Ποιος θα τελειώσει όλους τους δεσμοφύλακες και τον διευθυντή της φυλακής που άφησαν το σίχαμα να εγκληματήσει δεύτερη φορά; Δεν ξέρει ο Ρουπακιώτης τι γίνεται στο υπουργείο του και στις φυλακές του; Ξεράδια! Να σηκωθεί να φύγει η μίρλα αυτή.

Διευθυντές τμημάτων δίωξης ναρκωτικών πουλούσαν ναρκωτικά, έκλεβαν ναρκωτικά, ελευθέρωναν εμπόρους ναρκωτικών, προστάτευαν τη μεταφορά των ναρκωτικών από τα σύνορα ως την Αθήνα και γενικώς μια Κολομβία στο χειρότερο. Τι θα πει «μεμονωμένα περιστατικά»; Πρώτη φορά τα μεμονωμένα περιστατικά είναι περισσότερα από τον κανόνα. Ποιοι γιατροί και πολεοδομίες και δήμοι έχουν διαφθορά; Αυτοί οι αστυνομικοί είχαν κάνει δικό τους κράτος με υπουργικό συμβούλιο βαρόνους των ναρκωτικών.

Ποια «μεμονωμένα περιστατικά»; Θα μας τρελάνουν; Οι αστυνομικοί στην κυριολεξία γαμάνε και δέρνουν μέσα στα τμήματα για να ψυχαγωγηθούν, πουλάνε προστασία σε πόρνες, είναι μπλεγμένοι σε εμπόριο ναρκωτικών και παραμένει ο άλλος υπουργός να τους προσφέρει πολιτική προστασία. Δεν ξέρει ότι πρέπει να ελέγξει τα πόθεν έσχες όλων των αστυνομικών; Ξεράδια! Ξέρει, αλλά φοβάται. Διότι είναι όμηρος των αστυνομικών.

Διότι αυτοί τον πάνε και τον φέρνουν μέχρι και στη χέστρα του σπιτιού του. Αν τον αφήσουν 5 λεπτά χωρίς προστασία θα χτυπάνε σαν καστανιέτες τα δόντια του από το φόβο. Κι από πάνω μάς λένε ότι είναι κρίμα κι άδικο να τους μειώσουν κι άλλο τους μισθούς. Σιγά ρε Δένδια! Δεν ξέρεις ότι τον μισθό τον έχουν μόνο για τα τσιγάρα τους; Ε αν δεν το ξέρεις, ξεράδια!

Κι έχεις τον παπάρα τον χωριατλεμέ βουλευτή της ΝΔ που παίρνει αμπάριζα τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες της εκλογικής του περιφέρειας για να ανακοινώσει ότι σε συνεργασία με τον μητροπολίτη θα δίνει την αποζημίωσή του από τη συμμετοχή του στις επιτροπές, «προς βοήθεια των αδυνάτων, διότι ξέρω τις δυσκολίες που περνούν». Ξεράδια ξέρει! Τις δυσκολίες τους τις ξέρει, το ότι αυτός ο ίδιος με τα γαμωμνημόνια τις προκάλεσε δεν το ξέρει;

Σαν να είναι κάποιος κυνηγός, πυροβολεί πουλιά κι όσα δεν σκοτώνει, αλλά μόνο τα πληγώνει τα παίρνει σπίτι για να τα φροντίσει να γίνουν καλά. Δε μπορεί να σκοτώνει πληγωμένα πουλιά. Ο φιλόπτηνος! Τον λες και μαλάκα. Κι ο Μητροπολίτης θα βοηθήσει στο θεάρεστο έργο του βουλευτή, ο οποίος πρώτα καταδίκασε με την ψήφο του τους πολίτες σε εξαθλίωση κι ύστερα ανακοινώνει με ντελάληδες ότι θα τους μοιράσει από ένα παξιμάδι.

Αυτή είναι η κοινωνία σε τέσσερις από τις χιλιάδες πράξεις της. Δε φτάνει ένα «γαμώ την κοινωνία σας». Ναι, ξέρω, δεν υπάρχει ένας πραγματικός ηγέτης να καθοδηγήσει τον «λαό». Ξεράδια! Να δει Στεφανίδου ο «λαός», να στηρίξει Βενιζέλο και ΠΑΣΟΚ, να ξαναψηφίσει τον βουλευτή της ΝΔ που τόσο ξεδιάντροπα τον ξεφτιλίζει, να στηρίξει τους αστυνομικούς «που κυνηγάνε τους αλήτες τους αναρχικούς» από τους οποίους κινδυνεύει η νομιμότητα, η ομαλότητα και η τάξη όπως την περιγράψαμε πιο πάνω. Ε, αυτός ο «λαός» δεν ξέρει τι του γίνεται. Ξεράδια, λοιπόν.

http://paganeli.wordpress.com/2013/01/03/%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1/