Πονηρή αντίδραση Βενιζέλου ενάντια στο μνημόνιο και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ *

(Δημοσιεύθηκε την 1/8/2012 στο www.facebook.com/constantinos.nakkas.9)

     Διαβάζω με προσοχή τα άρθρα που περιγράφουν την αντίδραση του Βενιζέλου στα νέα μέτρα που «πρέπει» να ληφθούν. Ενημερώθηκα από τα ΜΜΕ και την «υποχώρηση» που έκανε μπροστά στον μεγάλο «κίνδυνο».

Έρχεται, δηλαδή, o Βενιζέλος να αντιδράσει σε όσα τον προηγούμενο χρόνο είχε αποδεχτεί, οργανώσει, μεθοδεύσει, επιβάλει, εγγυηθεί.

Εξασφαλίζει έτσι, τόσο το μελλοντικό ποσοστό του, αφού ως γνωστό οι Έλληνες ξεχνάμε γρήγορα, όσο και τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης (φαινομενικά τουλάχιστον, αφού στην πραγματικότητα είναι στο ίδιο στρατόπεδο) στη δεξιά πολιτική του Σαμαρά.

Με τον «πονηρό» αυτό τρόπο, πετυχαίνει τα ανθελληνικά του σχέδια. Ενώ αυτοπροβάλλεται ως κριτής του μνημονίου, υιοθετώντας την στρατηγική της επιμήκυνσης, αποκλείει την κατάργησή του (αφού ούτε καν σκέφτεται κάτι τέτοιο) ως ανέφικτη, συνεπώς χαρακτηρίζει εκτός τόπου και χρόνου όσους πιστεύουν ότι αυτό είναι εφικτό.

Με την τακτική του αυτή, εξασφαλίζει τόσο την πολιτική του επιβίωση όσο και την επιβίωση του μελλοντικού πολιτικού σχηματισμού που δημιουργεί μαζί με την ΔΗΜ.ΑΡ. Το χειρότερο όμως είναι ότι εξασφαλίζει την πλήρη εφαρμογή των μνημονίων (όπως έχουν αποφασιστεί από τις κυβερνήσεις στις οποίες μετείχε) και όσων αυτά (τα μνημόνια) συνεπάγονται σε βάρος της Εθνικής ανεξαρτησία και των συμφερόντων του Ελληνικού λαού.

Εξασφαλίζει επομένως, την επιβίωση του με ποσοστά που θα του δίνουν τη δυνατότητα συμμετοχής σε μελλοντικές κυβερνήσεις μνημονικής συνεργασίας, συνεργασίες που δεν θα μπορούσε να γίνουν με άλλη παράταξη πλην της ΝΔ.

Το «κόλπο» είναι καλό και ωραία οργανωμένο σε συνεργασία με τον Κουβέλη (αλλά μήπως και τον Σαμαρά;).

O νέος πολιτικός φορέας που θα σχηματίσουν, θα προσπαθήσει να απορροφήσει «ποσοστά αντίδρασης στο μνημόνιο» από τον ΣΥΡΙΖΑ (ή όπως θα λέγεται το κόμμα της Κουμουνδούρου μετά το συνέδριο), «ποσοστά αντίδρασης» που κατευθύνθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ λόγω της πίστης-προσδοκίας των ψηφοφόρων, ότι o Αλέξης θα μπορούσε να αντιδράσει στην εκχώρηση της Εθνικής κυριαρχίας και στην προσπάθεια ξεπουλήματος του Εθνικού πλούτου.

Όσο o ΣΥΡΙΖΑ δεν προσπαθεί να αποδεσμευτεί από τους ιδεολογικούς δογματισμούς του παρελθόντος που θέτουν στο επίκεντρο της συζήτησης την αριστερή ιδεολογία πριν και πάνω από το εθνικό συμφέρον της ύπαρξης της Ελλάδας ως ανεξάρτητο κράτος και δεν επιχειρεί να τοποθετήσει στο επίκεντρο των συζητήσεων την ανάγκη δημιουργίας ενός Ελληνικού Κοινωνικού Μετώπου ενάντια στο ξεπούλημα του Δημόσιου πλούτου και την εκχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας υιοθετώντας εργαλεία κατάλληλα (προσαρμόζοντας την αριστερή ιδεολογία στις απαιτήσεις των καιρών) για την επίτευξη του Στόχου και Δράσεις αποτελεσματικές για την προάσπιση των Εθνικών συμφερόντων, τόσο προσπάθειες σαν αυτή των Βενιζέλου και Κουβέλη θα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος με την ανοχή-στήριξη του Σαμαρά και των «δανειστών» μας, προσπάθειες που αποβλέπουν στη δημιουργία των κατάλληλων πολιτικών συσχετισμών που θα εξασφαλίσουν ότι η «αμετάκλητα και άνευ όρων» εκχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας θα πάρει νομική μορφή… «αμετάκλητη».

Ο «ποιητής» της Ιστορίας κάνει λόγω για «Ιστορική Ευκαιρία» και όχι για ιστορικές ευκαιρίες. Ας μην αφήσουμε λοιπόν να μας προσπεράσει η μία και μοναδική Ιστορική ευκαιρία που μας δίνεται. Δεύτερη δε θα έχουμε.

*Του Κωνσταντίνου Νάκκα