ΣΚΟΡΔΟΜΥΙΓΑ

 

Τη μυρωδιά αυτή την οσμίζομαι όλο και περισσότερο.

Βλέπω εξαθλιωμένους γύρω μου που ακόμη ζουν στην αυταπάτη του καπιταλιστικού ονείρου.

Ότι δηλαδή τάχα θα καταφέρουν αυτοί να επιβιώσουν μέσα στην καταστροφή, ενώ γύρω τους θα γίνεται ολοκαύτωμα.

Βλέπω κατεστραμμένους ανθρώπους να μην τείνουν τα χέρια τους να τα ενώσουν με τους υπόλοιπους κατεστραμμένους.
Και προτιμούν να σκύψουν το κεφάλι στις κάθε λογής εξουσίες, με το χέρι απλωμένο προσμένοντας σε ένα ξεροκόμματο.

Τους βλέπω να επιδιώκουν να είναι αυτοί οι όμηροι που θα απελευθερώσει χαριστικά ο απαγωγέας-σύστημα, ελπίζοντας πως θα ανατινάξει μόνο όλους τους άλλους.
Δεν επιδιώκουν την απονομή δικαιοσύνης.
Αλλά να είναι οι προνομιούχοι σε ένα καθεστώς αδικίας.

Και γι' αυτό παίζουν κωλοτούμπες και μόνο στο άκουσμα του κάθε Αραβο-καρχαρία που τάζει αναπτυξιακούς παραδείσους με αντάλλαγμα γην και ύδωρ.

 

Οι άνθρωποι που τρώνε σκόρδα, μυρίζουν σκόρδο.

Οι άνθρωποι που θέλουν να φάνε όλα τα σκόρδα όλων των υπόλοιπων ανθρώπων μυρίζουν σκατίλα.

Κι αυτή μεταδίδεται μέσω της μύγας του κέρδους.

Όποιος έχει θεό το κέρδος, η μύγα αυτή τον ακολουθεί παντού.

Η μύγα αυτή που περιφέρει και διαδίδει την οσμή της σκατίλας.
Και τελικά καταλήγουν να μυρίζουν σκατίλα κι αυτοί που τρώνε μισό σκόρδο, βαρώντας παλαμάκια σ' αυτούς που τρώνε πολλά σκόρδα, πάρα πολλά σκόρδα, όλα τα σκόρδα όλων των υπόλοιπων ανθρώπων.

http://toixo-toixo.blogspot.gr/2013/02/blog-post_6.html