Η Κυρία Πρόεδρος...της μισής αλήθειας

Όλοι έχουμε ακούσει ομιλίες δικηγόρων.Τι λένε? Την μισή αλήθεια,την μισή αλήθεια που βολεύει τον πελάτη τους...την άλλη μισή αλήθεια θα την ακούσεις από τον αντίπαλο δικηγόρο
Posted by Giannis Athanasios Papas on Πέμπτη, 23 Ιουλίου 2015

Δε συμβαίνει όμως το ίδιο και την πραγματική ζωή, όταν δεν ρητορεύουμε απλά για να δημιουργήσουμε εντυπώσεις αλλά ο λόγος έχει πραγματικές συνέπειες, αντίστοιχες με τη θεσμική θέση αυτού που τον εκφέρει.


Από την καλύβα ψηλά στο βουνό


Προξενούσε θλίψη χθες και σήμερα η Πρόεδρος της Βουλής. Όχι τόσο με τις φτηνιάρικες μεθοδεύσεις παρακώλυσης των διαδικασιών, που θύμιζαν διαδικασίες φοιτητικού συλλόγου της δεκαετίας του 1980 (αυτές γνωρίζω από πρώτο χέρι – μπορεί να υπάρχουν αντίστοιχα φαινόμενα και σε άλλες δεκαετίες) αλλά με όσα έλεγε από το βήμα.

Γιατί είναι αληθές ότι έγινε θεσμικό πραξικόπημα εις βάρος της χώρας μας από τα θεσμικά όργανα και την ηγεσία της ΕΕ. Ότι η Ελλάδα υπέστη οικονομική τρομοκρατία και στυγνό εκβιασμό. Ότι περιφρονήθηκε η εκφρασμένη άποψη του ελληνικού λαού, στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Ότι βιάστηκε βάναυσα η κοινοβουλευτική διαδικασία με τα υπερ- κατεπείγοντα προαπαιτούμενα, των εκατοντάδων σελίδων που όφειλαν να ψηφιστούν ουσιαστικά χωρίς συζήτηση και χωρίς περιθώρια τροποποιήσεων. Ότι με όλα αυτά και μετά απ’ όλ’ αυτά υπάρχει σοβαρό ζήτημα εθνικής κυριαρχίας.

Λες και δεν τα ξέραμε! Λες και δεν τα ξέρει αυτά ο πρωθυπουργός, που πήρε «την ευθύνη της υπογραφής», ώστε να μπορούν να κρύβονται πίσω της διάφοροι και να λένε ό,τι τους κατέβει, χωρίς κόστος – αλλά και χωρίς την παραμικρή συναίσθηση ευθύνης.

Γιατί η κυρία Πρόεδρος, όπως και πολλοί άλλοι του κλίματος της ανευθυνότητας, δε μπαίνουν καν στον κόπο να εξετάσουν με την ίδια ή έστω με μικρότερη αναλυτική υπομονή την εναλλακτική που είχε η χώρα και ο Τσίπρας αν δεν υπέκυπτε στον εκβιασμό. Τι θα σήμαινε η ρήξη και η άμεση χρεοκοπία για τη χώρα, για την οικονομία, την παραγωγή, αλλά και τις λαϊκές μάζες. Τι θα σήμαινε η ρήξη όχι μόνο για την εθνική ανεξαρτησία, αλλά για την ίδια την υπόσταση της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Γιατί η κυρία Πρόεδρος δεν έθιξε καθόλου το ζήτημα ότι η χώρα δεν ήταν προετοιμασμένη ούτε κατ’ ελάχιστον για να αντιμετωπίσει τις άμεσες και τις μεσοπρόθεσμες συνέπειες μιας τέτοιας ρήξης.

Αλλά στα φοιτητικά αμφιθέατρα, όπου έμεινε προσκολλημένη, όπως και στις κομματικές συνεδριάσεις, η ανευθυνότητα μάλλον επιβραβεύεται και δίνει πόντους στον φέροντα.

Δε συμβαίνει όμως το ίδιο και την πραγματική ζωή, όταν δεν ρητορεύουμε απλά για να δημιουργήσουμε εντυπώσεις αλλά ο λόγος έχει πραγματικές συνέπειες, αντίστοιχες με τη θεσμική θέση αυτού που τον εκφέρει.