Γεωργία Σάντα στο ιδεολόγιο
Αγαπητές συντρόφισσες, αγαπητοί σύντροφοι,
Πιστεύω ότι οι συμπολίτες μας δεν ξεχνούν εύκολα, μετά από την τρομερή φτωχοποίηση τους, την ανθρωπιστική κρίση που βιώνουν και τα απάνθρωπα μέτρα της λιτότητας που ζουν καθημερινά, ποιος ευθύνεται γι” αυτή την κατάσταση. Έξι σχεδόν χρόνια με το παλιό πολιτικό καθεστώς των «αστών πολιτικάντηδων» με τα ψέματα, τις κλεψιές, τη φοροδιαφυγή της πλουτοκρατίας, του success story, οι λεγόμενοι «νοικοκυραίοι» της μεσαίας τάξης μετατράπηκαν σε νεόπτωχους, και οι φτωχοί έγιναν ακόμη πιο φτωχοί.
Μία λοιπόν από τις πιο σκληρές μορφές βίας που μπορεί να επιβληθεί στον άνθρωπο – έλεγε ο Γκάντι – είναι η φτώχεια.
Επειδή είμαστε ένας λαός της Θάλασσας όταν βλέπετε κάποιες φορές τον ήλιο μέσα από τα σύννεφα υπάρχουν κάποιες ακτίνες φωτός που κάνουν την εικόνα, ιδιαίτερα πάνω από τη θάλασσα μαγευτική. Αυτές οι ακτίνες φωτός έγιναν ορατές στο κόσμο της Ελλάδας μετά την εμφάνιση και διεκδίκηση της εκτελεστικής εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Περάσαμε, κι αυτό το έκανε ο σφος Αλέξης Τσίπρας, από την γνωστή θέση της άμυνας της Ελληνικής Αριστεράς στην επίθεση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα διαμαρτυρίας, είναι κόμμα εξουσίας…
Σήμερα, με ευθύνη του ίδιου του Πρωθυπουργού μας, αναγκαστήκαμε να φέρουμε ένα 3ο μνημόνιο, το οποίο όμως πάρθηκε μετά από απίστευτους εκβιασμούς και κυριολεκτικά με το όπλο στον κρόταφό του, και ως εναλλακτική από πλευράς των «εταίρων – δανειστών» υπήρχε μόνο η χρεοκοπία και μάλιστα η άτακτη χρεοκοπία.
Δεν είναι όμως όλα μαύρα.
Οι σύντροφοί μας βουλευτές, γυναίκες και άντρες, που ψήφισαν ναι στη συμφωνία σίγουρα είχαν το ίδιο συνειδησιακό πρόβλημα με τους συντρόφους που ψήφισαν όχι. Γιατί εκτός της ενοχικής συνείδησης και του ήθους και της αλήθειας να είναι δίπλα στον κόσμο των μη προνομιούχων είδαν ότι είχαν χάσει αυτή τη μάχη με μία συμφωνία πάρα πολύ σκληρή και σίγουρα ερχόμενη ως 3ο μνημόνιο. Ψήφισαν λοιπόν ναι για την πατρίδα μας την Ελλάδα, γιατί αλλιώς θα υπήρχε η πλήρης καταστροφή. Αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, ούτε το λέω λόγω τρόμου ή φόβου. Αυτό δυστυχώς είναι η πραγματικότητα. Όμως σε κανένα εμπόδιο μπροστά οι Αριστεροί δεν κάνουν πίσω. Σ” αυτή τη περίπτωση ισχύει το ίδιο.
Χάσαμε τη μάχη όχι όμως τον Πόλεμο. Και τώρα πια χωρίς ψευδαισθήσεις, χωρίς ρομαντισμούς πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε έναν ανελέητο πόλεμο, όχι επί ίσης όροις αλλά με έναν αντίπαλο που έχει την χρηματοπιστωτική εξουσία σε όλα τα επίπεδα καθώς και στο πλευρό του την παγκόσμια πλουτοκρατική ολιγαρχία.
Εμείς όμως έχουμε στο πλευρό μας α) τον ηρωικό Ελληνικό λαό και β) το δίκιο και την ανθρωπιά.
Και επειδή οι ανθρώπινες κοινωνίες αποτελούνται από ανθρώπους που έχουν μυαλό και σκέφτονται και έχουν και καρδιά και συναισθήματα δημιουργήθηκαν σ” όλη την Ευρώπη αλλά και σε άλλες ηπείρους, κινήματα υπέρ της Ελλάδας και του λαού της, με ένα κοινό σύνθημα : Είμαστε όλοι Έλληνες. Αυτό το συγκεκριμένο σύνθημα, αυτή η συγκεκριμένη διακήρυξη ισοδυναμεί σήμερα με το ότι είμαστε υπέρ της Δημοκρατίας, είμαστε Δημοκράτες και δεν θα αφήσουμε να επικρατήσει στην γηραιά ήπειρο το έλλειμμα της δημοκρατίας και η επέκτασή της.
Έτσι, καταφέραμε σε όλο τον κόσμο να δείξουμε ποια είναι η πραγματική φύση και θέση της σημερινής ηγεσίας της Ε.Ε. Επίσης, επειδή ήταν ολοφάνερο πια ότι είχε εντελώς χαθεί οποιαδήποτε νότα Δημοκρατική στην ηγεσία της Ε.Ε. αναγκάστηκαν και κόμματα Σοσιαλιστικά αλλά και Σοσιαλδημοκρατικά να έρθουν δίπλα μας. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική που σκοτώνει τους λαούς και συμπεριφέρεται ως Φεουδάρχης άλλων εποχών θέλοντας να μετατρέψει τους λαούς της Ευρώπης και κυρίως στο Νότο, αλλά όχι μόνο, σε δουλοπάροικους. Τους ανήκουν τα πάντα, εμείς, οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας, η εργασία μας, το φαγητό που τρώμε κλπ κλπ. Προσπαθούν και μέχρι στιγμής το καταφέρνουν να ελέγχουν τη δική μας ζωή όχι για κάποια αξία ανώτερη αλλά για το ΚΕΡΔΟΣ. Το κέρδος… Όμως εμείς σε όλους τους τόνους έχουμε διακηρύξει » Ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη» .
Επανέρχομαι λοιπόν στο 1ο μας Συνέδριο, το 2013. Η πολιτική μας απόφαση ήταν: προχωράμε μέσω του δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό.Όταν παίρναμε αυτή την απόφαση, ποιος είπε ότι θα μας είχαν στρώσει και λουλούδια στο πέρασμά μας?
Σαφώς και είναι ιστορικές στιγμές γιατί αυτό είναι το δυσκολότερο πράγμα που μπορεί να επιτευχθεί σήμερα. Και σίγουρα πιστεύω ότι στο άμεσο μέλλον και άλλοι λαοί θα καταδικάσουν με το κοινοβουλευτικό σύστημα των χωρών τους (εκλογές) την υπέρμετρη λιτότητα. Σιγά σιγά οι συσχετισμοί θα είναι υπέρ των λαών και όχι υπέρ αυτής της σημερινής ηγεσίας. Η ακόμη υπάρχει και το σενάριο ότι εάν συνεχίσει σ” αυτό το δρόμο η Ε.Ε. χωρίς να ακούει τους λαούς της – κάποια στιγμή θα διαλυθεί.
Στην Ελλάδα σήμερα, έχουν χαθεί τόσα κατακτημένα, σε επίπεδο τόσο εργασιακό όσο και κοινωνικό, εκτός από το οικονομικό, που πραγματικά ξεκινάμε σχεδόν από το 0. Διότι η προηγούμενη εταιρική συγκυβέρνηση μας άφησε και καμένη γη… Απ” την άλλη, βλέπουμε ότι η πολυτασικότητα μέσα στο κόμμα μας (που στην ουσία δεν είναι τάσεις αλλά φράξιες – κόμμα μέσα στο κόμμα ) δεν μας έκανε καλό αλλά πάρα πολύ κακό.. Έχω μιλήσει πολλές φορές για την ενότητα του κόμματος, το ίδιο έκανα και με τη διάσπαση του ΚΚΕ (όταν ήμουν μέλος του και έφυγα στο 13ο Συνέδριο) το ίδιο έκανα και στις ΟΜ του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετείχα πάντα αναφερόμενη στην έννοια και λέξη «σύντροφος» που σημαίνει ότι σε δυσκολότερες συνθήκες από σήμερα θα ήμασταν δίπλα δίπλα στα ίδια χαρακώματα. Θα δίναμε ο ένας για τον άλλο την ίδια του τη ζωή…
Δυστυχώς πολλοί σύντροφοι κυρίως νεώτεροι δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Όμως ο σφος Λαφαζάνης, η σφσα Νάντια, και άλλοι που έχουν περάσει από την δικτατορία, όπως και εγώ, πώς δεν το καταλαβαίνουν? Ο πιο εύκολος δρόμος είναι να πεις όχι. Όχι μπορείς να πεις μόνο εάν έχεις από τα πριν προετοιμάσει το κόμμα, την κοινωνία και την Κυβέρνηση, με τέτοιο τρόπο που να μην έχεις παράπλευρες απώλειες που συνήθως είναι ο απλός πολίτης. Όταν δεν υπάρχει δεκάρα ή σέντ τσακιστό στις τράπεζες οι οποίες δεν θα άνοιγαν, όταν δεν έχεις φροντίσει για υλικά αγαθά και πρωτεύοντα προϊόντα (π.χ. φάρμακα) κ.άλ. πώς θα πεις όχι? Κι” ότι γίνει? Ρωτάμε τους συντρόφους μας ποια είναι η εναλλακτική? Υπάρχουν πολλές απαντούν … Πολύ αόριστο. Με τη κατάληψη της Τράπεζας της Ελλάδος θα μπορούσες να δώσεις μέλλον στην σημερινή κατάσταση? Κάτω από ποιες προϋποθέσεις? Ουσιαστικά λοιπόν – πρώτη φορά Αριστερά – χρεοκοπία…
Αυτό δεν μπορούσε να συμβεί. Συμφωνώ με τον σφο Θωμά Μπίζα και σας παραθέτω το blogspot :http://andi-drasi.blogspot.gr/2015/07/blog-post_19.html#more όπου το προσυπογράφω.
Και τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι ο πατέρας μου ο Απόστολος Σάντας ο οποίος κατά βάση ήταν ένας αισιόδοξος και ρομαντικός άνθρωπος, πραγματικά ιδεολόγος, όταν μιλούσε σε διάφορες επετείους για την Εθνική Αντίσταση και τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο πάντα έλεγε: » Μία μικρή χώρα της κατεχόμενης Ευρώπης έδωσε μαθήματα ελευθερίας και δημοκρατίας, σε αυτήν και σ” όλο τον κόσμο, και ότι κανείς δυνάστης όσο παντοδύναμος και νά” ναι δεν μένει αιώνια«.
Υπάρχουν λύσεις, τις οποίες θα μελετήσουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα όπως τα αντισταθμιστικά μέτρα και επίσης τα συμπεράσματα του λογιστικού ελέγχου του χρέους, τα συμπεράσματα για τις ευθύνες που υπάρχουν και πως έφτασε στην Ελλάδα το 1ο μνημόνιο και το χρέος, αξιοποίηση της άποψης του ΔΝΤ για κούρεμα του χρέους, καθώς και το εξαιρετικό αίτημα μας που είναι απαιτητό από χθες κιόλας, της απόδοσης του κατοχικού δανείου με τους τόκους του, που μας οφείλει η Γερμανία.
Οι σύντροφοι μας που παλεύουν στην Ευρωπαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, και πρώτος ο σφος Στέλιος Παππάς έχουν έναν σχέδιο για εναντίωση στα σχέδια των μεγάλων δυνάμεων όπως ο Καναδάς και η ΗΠΑ με το CETA και το TTIP αντίστοιχα, όπου αποτελούν εμπορικές συμφωνίες που θα είναι σαν να μας επιφέρουν 10 μνημόνια μαζί. Γι” αυτές τις συμφωνίες θα πρέπει επίσης, το Υπουργείο Εμπορίου μας καθώς και σφοι μας δημόσιοι υπάλληλοι να καταθέσουν τις γνώσεις και τις απόψεις καθώς και τις προτάσεις τους γι” αυτές, σύμφωνα με τους Νόμους του κράτους μας και εάν δεν υπάρχουν να γίνουν μελέτες ώστε να προωθηθούν νόμοι να μας προστατεύουν από τέτοιου είδους συμφωνίες.
Πρέπει να υπάρξει συγκεκριμένη ομάδα που θα βοηθάει τόσο τους ευρωβουλευτές μας στην πάλη τους, όσο και να συμμετάσχουμε πιο ενεργά στο κίνημα που έχει αναπτυχθεί ήδη σε ανεπτυγμένες χώρες καπιταλιστικές της Ευρώπης εναντίον αυτών των συμφωνιών.
Πιστεύω ότι ο αγώνας συνεχίζεται, και στο τέλος,
Θα νικήσουμε ! Venceremos !
Γεωργία Σάντα
19/07/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου