...και τώρα τίθεται το βασικό ερώτημα.Θα είχαμε κυβέρνηση αν ο Αλέξης έφευγε? Φυσικά και δεν θα είχαμε,οπότε για ποιο ταξίδι μιλάμε?
Αυτό που δεν μας λένε οι πλατφορμιστές είναι ότι η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα δεν είναι κυβερνητική επιλογή αλλά αντιπολιτευτική(δηλαδή εκ του ασφαλούς).
Αρκετά με την αριστερά που μένει στο περιθώριο.Έχουμε την μοναδική ευκαιρία σε όλη την Ευρώπη να αποδείξουμε ότι η αριστερά μπορεί να επωμιστεί την ευθύνη διακυβέρνησης ενός κράτους
Γεωργία Σάντα στο Ιδεολόγιο
Γεωργία Σάντα στο Ιδεολόγιο
Σύντροφοι και συντρόφισσες μην εγκαταλείπετε την μάχη νομίζοντας ότι έτσι είστε πιο αριστεροί. Κάνετε λάθος. Αντιμετωπίστε τις προκλήσεις της εποχής μας έτσι όπως είναι και όχι όπως θα θέλατε να είναι. Βγείτε και μιλήστε με τον κόσμο, όχι τον δικό σας κόσμο. Πηγαίνετε και μιλήστε με οικογενειάρχες που μας ψήφισαν, νοικοκυρές, ακόμη και νέους και συζητήστε μαζί τους. Έχετε ξεκοπεί από την πραγματικότητα…
Επειδή , τόσο στην τελευταία Κ.Ε., όσο και στη συνέντευξη που έδωσε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο ραδιοσταθμό Κόκκινο 105,5 FM, στον Κώστα Αρβανίτη, άκουσα κάποιους συντρόφους στην μεν, και τον κο Αρβανίτη στο δε, να αναφέρονται στον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, θάθελα πραγματικά να ρωτήσω – αλήθεια, ξέρετε τι σημαίνει δημοκρατικός συγκεντρωτισμός? Και πως αυτός σε ορισμένες περιπτώσεις εξελίχθηκε? Και σε άλλες πάλι όχι..
Αυτό το ρωτώ γιατί ο καθένας από εμάς έχει από πίσω του μία ιστορία.
Μιλάω βέβαια για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες οι οποίοι προέρχονται από αριστερούς χώρους και γενικά συγκαταλέγονται στους προερχόμενους από, είτε κομμουνιστικές ρίζες, είτε ευρωπαϊκές ανανεωτικές, εναλλακτικές, τροτσκιστικές, εργατικές σοσιαλιστικές κλπ
Επειδή οπωσδήποτε οι συνθήκες αυτές, της κρίσης, τόσο ανθρωπιστικής όσο και οικονομικής, καθώς και κοινωνικής, ριζοσπαστικοποιούν τον κόσμο γενικότερα ώστε να βλέπουμε απλούς πολίτες όχι μόνο να αντιστέκονται στις πολιτικές της βαρβαρότητας αλλά και να ακολουθούν αυτούς που τους είπαν για πρώτη φορά την αλήθεια. Τους αριστερούς πολιτικούς, μαζί με τους, σ’ αυτή την φάση, συμμάχους τους, τους Ανεξάρτητους Έλληνες (ΑΝΕΛ), οι οποίοι μέχρι στιγμής έχουν φερθεί σπαθί απέναντι στην Κυβέρνηση και την συμφωνία που έχουν υπογράψει, στεκούμενοι όρθιοι, με ορθό λόγο απέναντι στο παλαιό πολιτικό κατεστημένο.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι ακριβώς θέλουν οι σύντροφοι και συντρόφισσες μας που με μεγάλη υπερηφάνεια δηλώνουν ότι δεν θα ψηφίσουν το πράγματι 3ο μνημόνιο γιατί αυτό αντιστοιχεί με προδοσία του κόσμου και των πολιτών που τους ψήφισε για να τους αντιπροσωπεύσουν στη Βουλή των Ελλήνων υπερασπίζοντας τα συμφέροντά τους. Αν το δούμε έτσι ξεκομμένο, πράγματι αυτό φαίνεται να είναι η υπόθεση.
Άμα όμως το δούμε σφαιρικά, στη μεγαλύτερη εικόνα του, θα δούμε ότι είναι ένα πολύ μικρό βήμα προς το στόχο μας που είναι μέσω του δημοκρατικού δρόμου να φτάσουμε στο στρατηγικό μας στόχο που είναι ο σοσιαλισμός. Γιατί το λέω αυτό? Απλούστατα, στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη αγορά όπου το πάνω χέρι το έχουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα χρηματιστήρια, οι ιδιωτικές τράπεζες, η ολιγαρχική πλουτοκρατία που ορισμένοι απ’ αυτούς έχουν και μαύρο χρήμα γιατί συνδέονται με τα καρτέλ των ανθρώπων που κάνουν trafficking (σημερινό δουλεμπόριο + πορνεία), συνδέσεις με κυκλώματα ναρκωτικών καθώς και εμπόριο όπλων, μη εξαιρώντας τη διαφθορά σε πολλά κράτη της Ευρώπης (Βλέπε Βέλγιο και Ολλανδία πρώτοι πελάτες στη παιδική πορνεία στη Ταϋλάνδη και Φιλιππίνες), (Βλέπε Γερμανία με διαφθορείς για τα προϊόντα τους με δωροδοκίες υψηλού επιπέδου) κ. άλλες θα δούμε πόσο δύσκολο και σχεδόν απίστευτο ήταν σ’ αυτό το γενικό κλίμα (όπου δεν αναφέρομαι στο τι γίνεται παγκόσμια – Μέση Ανατολή, πόλεμοι, εμφύλιοι, ΙΣΙΣ, Αφρική κλπ κλπ), να εκλεγεί σε μία μικρή χώρα της Ευρώπης – την Ελλάδα – μία κυβέρνηση καθαρή. Εντελώς καθαρή. Χωρίς να έχει διασυνδέσεις με διάφορα «λόμπυ» εξουσίας ολόκληρου του κράτους, των δομών και μηχανισμών του, χωρίς προηγούμενη κυβερνητική εμπειρία, με ηγέτες νέους κυρίως ανθρώπους μίας γενιάς που δεν γεύτηκε ούτε τη δικτατορία του Παπαδόπουλου – Ιωαννίδη, που όμως ήταν αποφασισμένοι να βοηθήσουν ώστε ο λαός μας, αυτός ο θαρραλέος λαός να αντισταθεί και να προσπαθήσει να σταθεί πάλι όρθιος με αξιοπρέπεια, που ούτε στον ύπνο τους δεν τον έχουν δει οι πλουτοκράτες.
Και αφού γίνανε τα γνωστά, με την καθυστέρηση τόσων μηνών για τη διαπραγμάτευση, όπου ναι, πράγματι υπήρχε η υποτίμηση της θέσης και φύσης των ηγετών της Ε.Ε. και η υπερτίμηση των δικών μας δυνατοτήτων, φτάσαμε σ’ αυτό το αποτέλεσμα που σίγουρα δημιουργεί προβλήματα και αγωνία όχι μόνο στους συντρόφους και συντρόφισσες που λένε όχι, αλλά και στους συντρόφους και συντρόφισσες που λένε ναι, και μάλιστα είμαι σίγουρη ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινώντας από τον Πρωθυπουργό και καταλήγοντας σε κάθε ένα μέλος της κυβέρνησης έχουν όχι μόνο την αγωνία αλλά και το υπέρμετρο βάρος της ευθύνης του τι θα συμβεί από εδώ και πέρα.
Πώς θα μπορέσουμε ως αριστεροί και δημοκράτες να βοηθήσουμε αλλά και να βοηθηθούμε από τον ίδιο τον κόσμο που μας δείχνει μία τρομερή εμπιστοσύνη, βλέποντας το διαφορετικό ήθος της κυβέρνησης μας και έχοντας αντιληφθεί την καθαρότητα και την αλήθεια των λόγων μας. Και κυρίως μία εκτελεστική εξουσία που νοιάζεται για τον μη προνομιούχο, για τον κόσμο της εργασίας, κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ στον Ελληνικό λαό διότι και οι κυβερνήσεις που είχε μέχρι σήμερα πάντα εξυπηρετούσαν είτε το ντόπιο είτε το ξένο κεφάλαιο. Ποτέ τους δικούς του πολίτες με εθνική συνείδηση και πάντα με ιδιοτέλεια για τα «δικά τους, και προσωπικά συμφέροντα» γι’ αυτό και βλέπουμε οι κανονισμοί της Βουλής πόσα προνόμια έδιναν στους Βουλευτές.
Και μέσα σ’ όλο αυτό ξαφνικά μία τεράστια ομάδα συντρόφων μας (άνδρες και γυναίκες) αποφασίζουν να αψηφήσουν την εμπιστοσύνη που τους έδειξε ο Ελληνικός λαός και να εγκαταλείψουν τη μάχη. Δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη της συγκεκριμένης συμφωνίας διότι νομίζουν ότι προδίδουν τον λαό. Λάθος σύντροφοι, προδίδεται τον λαό τώρα,γιατί με διαχειριστή (εφόσον δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική) την δική μας κυβέρνηση ίσως υπάρξει και κάποιος τρόπος – που καλό είναι να μην το διακηρύχνουμε παντού, ούτε να το δημοσιοποιούμε και πολύ – ώστε αφού σφίξουμε για άλλη μια φορά τα δόντια εμείς αλλά και όλοι οι πολίτες βάζοντας πλάτη σε μία κυβέρνηση που δείχνει φώς στο βάθος της αναγκαστικής πορείας και που δεν είναι αδιάφορη για τα μέτρα που θα προτείνουν οι λεγόμενοι «δανειστές» και όπου μπορεί, θα δίνει τις μάχες της, μελετώντας συγχρόνως και ποιους τομείς της οικονομίας πρέπει να αναπτύξει ώστε να μη βρίσκεται συνεχώς στο έλεος του συγκεκριμένου συστήματος. Και όλα αυτά θα τα κάνει πράξη έχοντας δίπλα της τον κόσμο.
Ένα βασικό λάθος που κάνουν οι σύντροφοι που υποστηρίζουν το ΟΧΙ είναι ότι η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ δεν είναι κυβέρνηση μόνο για τους αριστερούς,είναι κυβέρνηση όλων των πολιτών. Αυτό είναι κάτι που εσείς δεν το σκέφτεστε σύντροφοι.
Ο κόσμος στην Ελλάδα δεν ζήτησε ούτε να γίνει επανάσταση σήμερα, ούτε να χρεοκοπήσει εντελώς, να κλείσουν οι τράπεζες όλες, να καταλάβουν την Τράπεζα της Ελλάδας, να γίνουν όλα κρατικά, να έχουμε παράλληλο νόμισμα με αποτέλεσμα να μην γίνονται εισαγωγές προϊόντων και επίσης για εξαγωγές δεν το συζητώ καθόλου, άσε δε, την απόλυτη στάση πληρωμών. Ούτε μισθοί, ούτε συντάξεις, ούτε απολύτως τίποτα. Και θα επαναλάβω εδώ, δεν τα λέω με την έννοια που τρομοκρατούν τους πολίτες η αντιπολίτευση της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ. Πώς θα προχωρήσουμε? Είδατε κάποια χώρα να διατίθεται να μας συνδράμει οικονομικά? Οι Ρώσοι (και μην τους μπερδεύεται με τους Σοβιετικούς) αλλά και οι Κινέζοι ( «σοβαροί» κομμουνιστές κι’ αυτοί) είπαν στον σφο Αλεξη Τσίπρα και δύο ότι θέλουν την Ελλάδα στο €. Γιατί ? Για τα δικά τους συμφέροντα προφανώς. Οι άλλες χώρες που επισκέφθηκε ο σφος Πρωθυπουργός της Λατινικής Αμερικής είναι σε πολύ δυσχερή οικονομική κατάσταση για να μπορούν να μας βοηθήσουν. Εσείς λοιπόν, σύντροφοι, αφού ρίξετε την πρώτη Αριστερή Κυβέρνηση μετά πώς θα προχωρήσετε? Με τι συμμάχους θα κάνετε τις μάχες σας? Ας μας πει επιτέλους ο οικονομολόγος μας σφος Λαπαβίτσας, το σχέδιο της σωτηρίας της πατρίδας μας μαζί με τον σφο Λαφαζάνη και τη σφσα Παπαδόγιαννη και όλους τους άλλους και άλλες, την εναλλακτική λύση μήπως τελικά έρθουμε εμείς σε εσάς, παλεύοντας μέσα στον κόσμο να δει ότι αυτή πράγματι υπάρχει.. Δεν μας πείθεται, δεν μας πληροφορείται έστω μέσα στα όργανα του κόμματος…
Εγώ με το φτωχό μου το μυαλό το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι μάλλον θέλετε να είστε πάλι αντιπολίτευση γιατί είναι πιο εύκολο. Πρώτη φορά Αριστερά χρεοκοπία! Αυτό θα κατορθώσετε εάν επιμένετε. Μακάρι να ήταν αλλιώς η πραγματικότητα αλλά δυστυχώς δεν είναι.
Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, που είναι ένα οργανωτικό στοιχείο, που δημιούργησε ο ευφυέστατος τότε Λένιν το 1903 όταν δημιούργησε το Κόμμα Νέου Τύπου, το κόμμα των Μπολσεβίκων (το κόμμα δηλαδή της Πλειοψηφίας) όπου αποτέλεσε μία από τις βασικές καταστατικές αρχές οργάνωσης των Κομμουνιστικών Κομμάτων από τότε.
Αυτό ήταν μία καταστατική αρχή που επιβλήθηκε από τα πάνω προς τα κάτω του κόμματος. Και ενώ υποτίθεται ότι έχει αμφίδρομη σχέση, στην πράξη έχει μονόδρομο σχέση δηλαδή τα κάτω όργανα του κόμματος πρέπει να υπακούν πάντα στα ανώτερα όργανα (έστω και αν διαφωνούν με τις αποφάσεις αυτών) και επειδή ήμουν από το 1972 μέλος της αντιδικτατορικής ΚΝΕ (όπου ήμασταν τρείς και ο κούκος – όχι στην ΑΝΤΙ ΕΦΕΕ) και γνωρίζω την λειτουργία του (που σε συνθήκες παρανομίας είναι λογικό να λειτουργεί μόνο ο συγκεντρωτισμός παράλληλα με τους κανόνες της παρανομίας), δεν είναι όμως λογικό να ισχύει αυτό σε συνθήκες ειρήνης και αστικής δημοκρατίας όπου το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν είναι παράνομο.
Το ΚΚΕ βγήκε από την παρανομία με την κατάργηση του Ν.509 στα τέλη του 1974 με την αλλαγή από τα πάνω μεταξύ Χούντας και Κ. Καραμανλή, ως απόρροια της κρίσης του Κυπριακού (κατοχή) και της μη εξυπηρέτησης πλέον των Αμερικανών από τους Χουντικούς.
Στη μακρόχρονη λοιπόν κομματική μου ζωή στην ΚΝΕ και στο ΚΚΕ έζησα τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό ως κάτι που δυσχέραινε την λειτουργία του κόμματος διότι όποιος ή όποια οργάνωση είχε ιδέες ή προτάσεις οι οποίες δεν έρχονταν από την καθοδήγηση, αυτόματα άρχισαν να αποκαλούνται «αναθεωρητικές», αναποτελεσματικές, αντιδραστικές, και τέλος προβληματικές, μέχρι που η καθοδήγηση του κόμματος έφτασε να καταργήσει δύο πάρα πολύ άξιες και δυνατές Αχτίδες της Κομματικής Οργάνωσης της Αθήνας, την Εργατική Αχτίδα και την Αχτίδα των Επιστημόνων. Και εκείνη την εποχή το ΚΚΕ μετά την δικτατορία σφοι και σφσες είχε πάρα πολύ μεγάλη δύναμη.
Έτσι, δεν μου κάνει εντύπωση η σημερινή στάση του ΚΚΕ, όπου οποιαδήποτε άλλη ιδέα ή ο πλουραλισμός είναι κάτι που το τρομοκρατεί, έχει την εντύπωση ότι «πρέπει – νομοτελειακά να είναι ο ηγέτης» και ότι λέει να μην αμφισβητείται από κανέναν, διότι μόνο «εκείνοι» οι σοφοί και ορθόδοξοι Μαρξιστές Λενινιστές γνωρίζουν την « μία και πραγματική αλήθεια», έτσι νομίζω, ότι καταλαβαίνει ο καθένας, που καταλήγουμε… σε ολοκληρωτικό καθεστώς.
Μου κάνει όμως εντύπωση ότι οι σφοι που συντάσσονται με το όχι είναι υπέρ του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Υπάρχει τέτοια οργανωτική λειτουργία στο καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ? Όχι. Γιατί λοιπόν αφού είναι υπέρ του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού δέχτηκαν να γίνουν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ? Γιατί στο 1ο Συνέδριό μας δεν έβαλαν αυτό το θέμα στην ομάδα εργασίας που επεξεργάζονταν τις θέσεις για το καταστατικό? Μήπως είναι και υπέρ της δικτατορίας του προλεταριάτου ? Εδώ λοιπόν σύντροφοι και συντρόφισσες μπαίνει ένα θέμα ιδιαίτερα σοβαρό. Είμαστε ένα κόμμα των Μελών του, χρειάζεται η ηγεσία καθώς και η Κυβέρνηση να σκύψουν πάνω στις ΟΜ μας και να ακούνε… και εδώ πράγματι υπάρχει μεγάλο έλλειμμα. Όμως είμαστε όλοι σύντροφοι, και πρέπει να ακολουθήσουμε την πολιτική απόφαση του 1ου μας Συνέδριου.
Άρα, εφόσον το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ πήρε την πολιτική απόφαση: μέσω του δημοκρατικού δρόμου να φτάσουμε στον στρατηγικό μας στόχο τον Σοσιαλισμό, πώς, αφού πιστεύετε στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, πρέπει να υπακούετε στο ανώτατο σώμα του Κόμματος, που είναι το Συνέδριο, εσείς όμως αποφασίσατε να αθετήσετε στη πράξη τον δημοκρατικό δρόμο και ουσιαστικά καλείτε τον λαό χωρίς καμία προϋπόθεση, χωρίς κανένα σοβαρό σχέδιο, να αρνηθεί τόσο το €, όσο και το να είναι στην Ε.Ε. και να είναι η Ελλάδα μόνη της, διότι όπως αναφέραμε πιο πάνω δεν υπάρχουν σύμμαχοι αυτή τουλάχιστον τη στιγμή, και άρα ποιο δημοκρατικό δρόμο αφού θα έχουμε έρθει σε ρήξη με όλους.
Εγώ δηλαδή, που δεν θέλω να λειτουργεί το κόμμα στο οποίο μετέχω με τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, δεν τον θέλω γιατί ξέρω πώς λειτουργεί στη πράξη. Και ένα παιδί του δημοτικού να ρωτήσεις γι’ αυτές τις δύο λέξεις (έννοιες) δίπλα δίπλα θα σου πει ότι η πιο δυνατή από τις δύο είναι ο συγκεντρωτισμός. Ο Λένιν την περίοδο που σκέφτηκε αυτή την οργανωτική λειτουργία για το κόμμα των Μπολσεβίκων επιχειρηματολογώντας, τους είπε ότι «έτσι θα έχουμε ενότητα στη δράση και οι αποφάσεις μας θα παίρνονται συλλογικά». Ήξερε όμως την αλήθεια, και επιβαλλόταν στις συγκεκριμένες συνθήκες για να έχει ένα κόμμα μονολιθικό σαν μια γροθιά, που έπρεπε να αντιμετωπίσει όχι μόνο τους αστούς με τον Κερένσκι που ανέβαινε η δύναμή τους τη συγκεκριμένη στιγμή, αλλά κυρίως το Τσαρικό καθεστώς. Μην ξεχνάτε δε, ότι ο κόσμος του ήταν οπλισμένος διότι υπήρχε και ο πόλεμος… Στην πορεία μετά από 70 χρόνια «υπαρκτού σοσιαλισμού» μέσα σε ένα μήνα κατέρρευσαν τα πάντα… γιατί με τη βία και το συγκεντρωτισμό, με τη δημιουργία νέας τάξης , της κομματικής τάξης , της δημιουργίας νομενκλατούρας και έναν ηγέτη σαν τον Στάλιν η δομή της συγκεκριμένης κοινωνίας όχι μόνο δεν παρήγαγε σοσιαλιστικό εποικοδόμημα στηριγμένο στις βασικές αρχές της ανθρώπινης αξίας αλλά λειτούργησε τελείως αντίστροφα…
Οι εποχές έχουν αλλάξει πάρα πολύ. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο καπιταλισμός έχει κάνει πίσω, κάθε άλλο. Έχει γίνει πιο επιστημονικός, πιο ιδεατός και έχει πράγματι βρει νέους τρόπους εκμετάλλευσης για να έχει κέρδος, κυρίως διχάζει τον κόσμο της εργασίας (μέσω των συνδικάτων και του συνδικαλισμού) και επίσης χρεώνει τους λαούς και τις χώρες μέσω του υπέρμετρου καταναλωτισμού. Αυτό ειδικά το τελευταίο ευτυχώς είναι ένα από τα θετικά που έφερε η κρίση και ο κόσμος γενικά σκέφτηκε σοβαρά ποια είναι η αλήθεια της ζωής, το ήθος, η αλληλεγγύη, η παύση της φτωχοποίησης κλπ…. Με αποτέλεσμα πολλοί να φύγουν από το «εγώ» και να ενταχθούν στο «εμείς».
Σύντροφοι και συντρόφισσες μην εγκαταλείπετε την μάχη νομίζοντας ότι έτσι είστε πιο αριστεροί. Κάνετε λάθος. Αντιμετωπίστε τις προκλήσεις της εποχής μας έτσι όπως είναι και όχι όπως θα θέλατε να είναι. Βγείτε και μιλήστε με τον κόσμο, όχι τον δικό σας κόσμο. Πηγαίνετε και μιλήστε με οικογενειάρχες που μας ψήφισαν, νοικοκυρές, ακόμη και νέους και συζητήστε μαζί τους. Έχετε ξεκοπεί από την πραγματικότητα. Αυτό το ποσοστό που μας ψήφισε δεν είναι όλοι αριστεροί. Είναι άνθρωποι από όλες τις κοινωνικές τάξεις εκτός της πραγματικής πλουτοκρατίας. Μη φοβάστε την μετάλλαξή μας σε κάτι άλλο. Έχουμε περάσει πάρα πολλά εμείς και οι οικογένειές μας για να τα προδώσουμε όλα έτσι απλά. Θα παλέψουμε μέχρι τέλος για αλλαγή στην πατρίδα μας, αλλά και για αλλαγή στην Ευρώπη.
Λυπάμαι που το λέω αλλά πιστεύω ότι υποτιμάτε τους πολίτες της χώρας μας που υποστηρίζουν τον Πρωθυπουργό και σύντροφό μας, αλλά και τους άλλους λαούς της Ευρώπης ότι δεν θα είναι ικανοί να παλέψουν και αυτοί για άλλες ανθρώπινες πολιτικές ενάντια στη λιτότητα. Δηλαδή στο βάθος, πιστεύετε ότι το σημερινό καθεστώς που επικρατεί τόσο στην Ευρώπη όσο και αλλού δεν θα αλλάξει ποτέ. Δεν μπορούμε να το αντιπαλέψουμε από τα μέσα. Άρα φεύγετε με τη συνείδησή σας καθαρή και αφήνετε τον κόσμο με το παλιό πάλι πολιτικό κατεστημένο να τους λέει πόσο άχρηστοι είναι αυτοί οι Αριστεροί…..
Υ.Γ. Βεβαίως και είχαμε υποσχεθεί «όχι στα μνημόνια» αλλά μην ξεχνάτε ότι εμείς δεν μιλάμε ούτε για success story, ούτε για νίκη στην διαπραγμάτευση με τα θηρία, ούτε λέμε ψέματα. Αυτά όλα τα υπολογίζει ο λαός μας και είναι δίπλα μας, αυτό πρέπει να το κατανοήσετε όσο βαρύ και αν είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου