Χρ. Βερναρδάκης: Η πάλη των τάξεων δεν τελειώνει με την υπογραφή μιας συμφωνίας

• ...δεν είναι τωρινό το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται απολύ παλιά από τον ενιαίο Συνασπισμό. Δεν ήταν μία δημοκρατική δομή κόμματος, ήταν ένα φιλελεύθερο μόρφωμα που επέτρεπε τα κόμματα μέσα στο κόμμα, δεν λειτούργησε ποτέ ως κόμμα των μελών, αλλά ως κόμμα των μηχανισμών, πολλών κι επάλληλων, τοπικών και κεντρικών μηχανισμών, κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη διαδικασία που βλέπουμε σήμερα. Και δεν αποδίδεται αυτό μόνο στην Αριστερή Πλατφόρμα. Υπάρχει μια ιστορική παρεξήγηση το να μπερδεύεις την εσωκομματική δημοκρατία με τον φιλελευθερισμό, και μάλιστα με τον αναρχο-φιλελευθερισμό

Ακούστε όλη την συνέντευξη στο ΚΟΚΚΙΝΟ

«Η πάλη των τάξεων δεν τελειώνει με την υπογραφή μιας συμφωνίας, αντιθέτως ανοίγει μια νέα ιστορική περίοδος που θα κριθούν όλοι, ανάλογα με το τι μπορούν να προσφέρουν στις νέες συνθήκες», τόνισε μεταξύ άλλων, ο αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Χριστόφορος Βερναρδάκης, μιλώντας στο Κόκκινο και τον Γιώργο Ανανδρανιστάκη.

Ο υπουργός εκτίμησε πως οι εκλογές θα γίνουν στις 20 Σεπτεμβρίου, και δήλωσε ότι έπρεπε να προκηρυχθούν:

«Προφανώς έπρεπε να γίνουν εκλογές, δε ξέρω τι είδους κυβέρνηση θα προέκυπτε από τη σημερινή Βουλή, διότι πρώτα απ' όλα αυτή η κυβέρνηση εκλέγη με άλλη λαϊκή εντολή, χρειάζεται μια επαναδιατύπωση της λαϊκής εντολής και στις νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί. Αυτό είναι το πιο δημοκρατικό, να μην εξαντλείς την τετραετία όπως άλλες, προηγούμενες κυβερνήσεις, ενώ υπήρχε δυσαρμονία μεταξύ της λαϊκής βούλησης και της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Υπάρχει και θέμα σύνθεσης του κυβερνώντος κόμματος, δηλαδή της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ»

Αναφερόμενος στην επόμενη ημέρα της συμφωνίας και την "ήττα" του ΣΥΡΙΖΑ, εκτίμησε πως:

«Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε ένα στρατηγικό και πολιτικό σταυροδρόμι και πρέπει να πει, να δώσει έναν οδικό χάρτη διεξόδου από τη σημερινή οικονομική και κοινωνική κρίση, με δεδομένο ότι έχει υπογραφεί αυτή η συμφωνία, αλλά πάνω στην οποία θα πρέπει να βρει αντισταθμίσματα, διαφορετικές εναλλακτικές πολιτικές, άλλα γήπεδα άσκησης της εξουσίας, στα πλαίσια ενός συσχετισμού που έτσι κι αλλιώς είναι δυσμενής. Η πάλη των τάξεων δεν τελειώνει με την υπογραφή μιας συμφωνίας, αντιθέτως ανοίγει μια νέα ιστορική περίοδος, που θα κριθούν όλοι ανάλογα με το τι μπορούν να προσφέρουν στις νέες συνθήκες.


Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη μια πολιτική και στρατηγική ήττα έναντι ενός αντιπάλου, του πολύ ισχυρού συστήματος εξουσίας εντός κι εκτός της χώρας.
Η μεγάλη αλλαγή του Ιανουαρίου δημιούργησε μια στρατηγική από τη πλευρά των αντιπάλων που είχε τρία μεγάλα σκέλη:

- η επιβολή της λιτότητας, το να μη σπάσει ο κρίκος της λιτότητας
- το να υπάρξει η Αριστερή παρένθεση
- Να διασπαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, κι εννοώ την πολιτική του μορφοποίηση, το κόμμα, αυτή η δομή πολιτικής αντιπροσώπευσης των λαϊκών τάξεων, η οποία δημιουργήθηκε μέσα από συγκρούσεις, ατέλειες, διαδικασίες πολύχρονες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απαντήσει πως η συμφωνία δεν είναι το πολιτικό μας πρόγραμμα , είναι το αποτέλεσμα ενός ταξικού πολιτικού και κοινωνικού συσχετισμού δύναμης στην Ελλάδα και την Ευρώπη, που δεν μπορέσαμε να υπερβούμε, και θα προσπαθήσουμε να αλλάξουμε αυτούς τους συσχετισμούς. Κι ένα από πό τα εργαλεία που μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό, είναι προφανώς ένα κυβερνητικό πρόγραμμα στις νέες συνθήκες και η άσκηση πολιτικής στις νέες συνθήκες. Για αυτό θέλεις άλλη κυβέρνηση και άλλο κόμμα. »

Στο σημείο αυτό, συνέδεσε το εσωκομματικό ζήτημα, λέγοντας πως ήταν αναμενόμενο:

«Διότι δεν είναι τωρινό το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται απολύ παλιά από τον ενιαίο Συνασπισμό. Δεν ήταν μία δημοκρατική δομή κόμματος, ήταν ένα φιλελεύθερο μόρφωμα που επέτρεπε τα κόμματα μέσα στο κόμμα, δεν λειτούργησε ποτέ ως κόμμα των μελών, αλλά ως κόμμα των μηχανισμών, πολλών κι επάλληλων, τοπικών και κεντρικών μηχανισμών, κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη διαδικασία που βλέπουμε σήμερα. Και δεν αποδίδεται αυτό μόνο στην Αριστερή Πλατφόρμα. Υπάρχει μια ιστορική παρεξήγηση το να μπερδεύεις την εσωκομματική δημοκρατία με τον φιλελευθερισμό, και μάλιστα με τον αναρχο-φιλελευθερισμό. Αυτό δεν δημιούργησε δομές δημοκρατίας, δημιούργησε πολλά επίπεδα πολιτικών στρατηγικών, τα οποία πρέπει να αλλάξουν. Είναι ένα επίδικο ζήτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ.»