Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΛΟΤΗΤΑΣ (εξαιρετικό)

Λάο Τσε
"Διώξε τους πολυμαθείς και τους σχολαστικούς...
Μακριά από τους επιδέξιους και τους κατακριτές....
Ξερίζωσε τους κερδοσκόπους και τις μηχανές...
Και αν αυτά δεν επαρκούν,τότε ας έρθει η καθαρή απλότητα της ζωής"
Λαό Τσε
"Το να γνωρίζεις ότι δε γνωρίζεις,είναι η ύψιστη σοφία.
Το να μην γνωρίζεις και να κάνεις τον γνώστη,είναι μια ασθένεια.
Αν δεις αυτή την ασθένεια θα την ξεπεράσεις."

• Δεν κατανοούμε ακόμη και σήμερα πως η πολιτική  δεν είναι μόνο μια διαδικασία κορυφής. Η πολιτική γεννιέται στους συλλόγους της πόλης, στο χωριό ,μέσα στην οικογένεια, στην εκκλησία ,στην γειτονιά, στην πολυκατοικία, στο ίδιο το άτομο.
• Δεν μπορεί κάπου θα υπάρχουν πραγματικοί, απλοί άνθρωποι που μιλάνε μια πιο ανθρώπινη γλώσσα χωρίς πολλούς   -ισμούς  και κάνουν καλύτερο καθημερινά τον κόσμο μέσα τους και γύρω τους  χωρίς  να το διατυμπανίζουν και να το κάνουν δόγμα.

Από το redwest.gr

Αν ένα πράγμα έχει κουράσει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τα χρόνια της κρίσης είναι αυτή η μυθική κατάσταση που «όλοι τα γνωρίζουν όλα». Ιδιαιτέρως αυτοί που με στόμφο, φανατισμό και παραδειγματισμό τοποθετούν τον εαυτό τους  είτε στους  αντιμνημονιακούς, είτε στους μνημονιακούς ,είτε στους επαναστάτες αριστερούς ,είτε στους αθεράπευτα φιλελεύθερους, είτε στους δραχμιστές, είτε στους αντιιμπεριαλιστές…είναι τόσοι πολλοί οι διαχωρισμοί  που ενίοτε χάνεις το μέτρημα.

Οι περισσότεροι μιλάνε  εξ ονόματος και αντιπροσωπεύουν κάτι ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν.

Η « μεγάλη αλήθεια», η  «σωστότερη  ανάλυση»  ,η «μοναδική διέξοδος»…  όλη αυτή δηλαδή η ακατάσχετη μπουρδολογία  που κυριάρχησε στην ιδιωτική και δημόσια  ζωή  αυτή την πενταετία και ήρθε να προσθέσει ένα επιπλέον βάρος στο ψυχολογικό και σωματικό σώμα μιας κοινωνίας  που δεν είχε τόση  σχέση με όλα αυτά  και έπεσε κάπως άγαρμπα και ανορθόδοξα σε όλη αυτή την φλυαρία.

Όταν  προσπάθησε ο κόσμος να αντιληφθεί τι του συνέβη ,βρέθηκε μπροστά σε μερικούς απίστευτους τύπους  που χρησιμοποιούσαν ένα λεξιλόγιο που ούτε οι ίδιοι δεν καταλάβαιναν, να προσπαθούν να εξηγήσουν μέσα από πολλούς  -ισμούς την αφήγηση και τον μύθο που είχαν πλάσει στο κεφάλι τους. Άλλοι  ένοιωσαν την ανάγκη να πιαστούν από αυτούς. Άλλοι ανακάλυψαν παγκόσμιες συνομωσίες και προδοσίες .Γυρέψανε νέους σωτήρες, νέες αυθεντίες να πάρουν την θέση των παλιών που κατέρρεαν στα μάτια τους.

Γίναμε οικονομολόγοι, αναλυτές, διπλωμάτες ,στρατηγοί σάμπως  και όλοι αυτοί που ήταν τέτοιοι ,ήξεραν τι έλεγαν. Ή μάλλον ήξεραν πολύ καλά και τι έλεγαν και για ποιον το έλεγαν.

Όλοι αποφανθήκαμε για όλα. Διαβάσαμε την Ευρωπαϊκή και Ελληνική νομοθεσία ενός αιώνα μέσα σε μια-δύο μέρες το πολύ. Πήραμε θέση ,επιλέξαμε γωνία  και αρχίσαμε έναν ανηλεή πόλεμο σε όποιον «εχθρό»  είχε διαφορετική γνώμη από εμάς.

Εντρυφήσαμε στην «υψηλή πολιτική» δήθεν  και ξεχάσαμε το «εν οίδα ότι ουδέν οίδα» του Σωκράτη, που σημαίνει επίγνωση της «άγνοιας» και της αβεβαιότητας  και τη διαρκή καθάρια  παρατήρηση για να μάθεις, για να καταλάβεις.

Ξεχάσαμε πως η πολιτική παράγεται σε μοριακό επίπεδο μες στο άτομο και στην καθημερινότητα του και φτάνει με μια αναλογική βαθμίδα έως την διακυβέρνηση.

Δεν κατανοούμε ακόμη και σήμερα πως η πολιτική  δεν είναι μόνο μια διαδικασία κορυφής. Η πολιτική γεννιέται στους συλλόγους της πόλης, στο χωριό ,μέσα στην οικογένεια, στην εκκλησία ,στην γειτονιά, στην πολυκατοικία, στο ίδιο το άτομο.

Στην Ελλάδα, η μετεμφυλιακή αφήγηση ,ο δυϊσμός και η διάσπαση  κεντάνε ακόμη πάνω στο σώμα της κοινωνίας  μυθολογικά και υπερβατικά στοιχεία που λίγη σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Η κανονικότητα  που θέλει από την μια τους «αριστερούς άθεους συμμορίτες»  και απ’ την άλλη τους  «Γερμανοτσολιάδες  δοσίλογους  δεξιούς»  απέχει  έτη φωτός από αυτό που το απλό άτομο βίωνε ως πραγματικότητα του καιρού του. Επί της ουσίας ούτε που καταλάβαινε όλη αυτή την παράνοια που τον περιτριγύριζε.

Χρειάζεται μια καθολική υπέρβαση και μια επανανοηματοδότηση της πολιτικής με επίκεντρο  την απλότητα.

Δεν γίνεται.

Δεν μπορεί όλοι οι κομμουνιστές να είναι τόσο βαρύγδουποι και βλοσυροί σαν τον Μπογιόπουλο που νομίζει πως αποτελεί μετενσάρκωση του Λένιν.

Δεν γίνεται όλοι οι δεξιοί να είναι σαν τον Άδωνι ,τον Σαμαρά και τον Κυριάκο.

Δεν μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του συνταγματολόγο ο Βενιζέλος.

Δεν γίνεται να παίρνεις 0.8% στις εκλογές και να νομίζεις πως είσαι η επαναστατική αριστερά επειδή γυρίζεις ντοκυμαντέρ.

Δεν είναι  δυνατόν να σου λένε γύρνα στη δραχμή ή στα IOY οικονομολόγοι όπως ο Βαρουφάκης, ο Λαπαβίτσας  και ο Καζάκης  με τις λαμπρές καριέρες στα ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια.

Δεν μπορεί ο Λαφαζάνης μετά από 20 χρόνια βουλευτικής καριέρας να σου λέει «έξω απ την Ε.Ε. -επανάσταση λαέ»  και  κάποιοι  να παραμυθιάζονται.

Δεν μπορεί κάπου θα υπάρχουν «μνημονιακοί»  που δεν  είναι αλήτες, ρουφιάνοι, προδότες και Γερμανόφιλοι.

Κάπου θα υπάρχουν αντιμνημονιακοί που είναι …και λίγο λαμόγια.

Κάπου θα υπάρχουν αριστεροί που θα γράφουν και λίγο στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το «μαρξισμό»  και θα ανάβουν κανένα κερί σε καμιά εκκλησία χωρίς να βγάζουν φλύκταινες.

Δεν μπορεί κάπου θα υπάρχουν πραγματικοί, απλοί άνθρωποι που μιλάνε μια πιο ανθρώπινη γλώσσα χωρίς πολλούς   -ισμούς  και κάνουν καλύτερο καθημερινά τον κόσμο μέσα τους και γύρω τους  χωρίς  να το διατυμπανίζουν και να το κάνουν δόγμα.

Γ.Κ.