Παραγωγή κουτόχορτου - Πως λειτουργεί η μηχανή παραγωγής ψευδών και συκοφαντιών

Θα μπορούσαμε να χωρίσουμε σε κατηγορίες τους αποδέκτες του κουτόχορτου:

1. Τα κομματικά στελέχη που με αυτό τον τρόπο θέλουν να επιδείξουν την υπακοή τους στο κόμμα
2. Τους σαλταρισμένους που έχουν πάθει υστερία με το χάσιμο της κουτάλας
3. Τους αντισύριζα κάθε πολιτικού χώρου(ακόμη και αυτού του ΣΥΡΙΖΑ)
4. Αυτούς που θέλουν να προσφέρουν καλή υπηρεσία στον Κυριάκο-Διαπλοκή προσδοκώντας προσωπικά οφέλη(Πορδοσάλτες)
5. Στους κυβερνητικούς για να τους αποσπάσουν την προσοχή από την παραγωγή έργου αλλά και να τους προκαλέσουν κόπωση(εγώ πχ έχασα όλη την μέρα στο να ξεσκεπάσω την αλητεία με το μοντάζ του πρωτοσέλιδου της ΑΥΓΗΣ) 
6. Στον σκόπιμα ανενημέρωτο πολίτη...αυτόν που φροντίζουν να τον κρατούν σε πνευματική καταστολή ώστε να μην αναπτύξει κριτική σκέψη

Στις δυο τελευταίες κατηγορίες επενδύουν χύνοντας το δηλητηριασμένο κουτόχορτο για να μπορέσουν να αναρριχηθούν ξανά τους στην εξουσία




Του Δημήτρη Τρίμη στην Εφημερίδα των Συντακτών


Οι «δημοσιογραφικές αποκαλύψεις» που επιδιώκουν να πλήξουν την ηθική και την αξιοπιστία προσώπων της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ (και οι οποίες αμέσως υιοθετούνται και μετατρέπονται σε πολιτικές επιθέσεις κατά των ίδιων αντιπάλων στόχων) κατά κανόνα οικοδομούνται πάνω σε ανυπόστατα ή έστω τραβηγμένα από τα μαλλιά «γεγονότα».

Τα παραδείγματα έχουν πυκνώσει σε τέτοιο βαθμό που δεν έχει πλέον νόημα η συζήτηση περί του αυγού και της κότας, δηλαδή αν ο κίτρινος Τύπος καθοδηγεί την ηγεσία της Ν.Δ. και των πολιτικών κεντροδεξιών δορυφόρων της ή το αντίστροφο.

Η μηχανή παραγωγής ψευδών και συκοφαντικών επιθέσεων κατά της κυβέρνησης και των προσώπων της λειτουργεί ενιαία και η διαδικασία είναι η εξής:

• 1. Εντοπίζεται κάτι -μια διάταξη, π.χ, μια εγκύκλιος, ένα κουτσομπολιό από τα υπουργεία, μια διαφοροποίηση στη Βουλή ή μια δήλωση, συνέντευξη, ομιλία, εκτίμηση, μια απαισιόδοξη μελέτη για τα οικονομικά ή την προσωπική ή την επαγγελματική ζωή κάποιου στελέχους, οι φιλίες του, οι δουλειές του, τα πτυχία του και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σαν σκάνδαλο ή, στην πιο απλή περίπτωση, σαν επιβεβαίωση μιας επερχόμενης νέας καταστροφής.
• 2. Η υπηρεσία του εντοπισμού σκανδάλων προσφέρεται είτε από τις διάφορες «ομάδες αλήθειας» του νεοφιλελεύθερου αστικού χώρου και των ιδρυμάτων (ΣΕΒ, ΙΟΒΕ, τράπεζες, κλαδικές εργοδοτικές οργανώσεις κ.λπ.) είτε από τις μονταζιέρες και τα επικοινωνιακά επιτελεία της Ν.Δ. είτε από πρόθυμους «δημοσιογράφους» φιλικών ΜΜΕ, μεγάλων ή μικρών, έντυπων ή ηλεκτρονικών, ψηφιακών, περιφερειακών κ.ο.κ.
• 3. Δεν είναι σίγουρο εάν υπάρχει στρατηγική διοχέτευσης και κλιμάκωσης της προπαγανδιστικής επίθεσης ή απλώς αποδίδει η ευγενής άμιλλα και η ιδιωτική πρωτοβουλία των ταλιμπάν της Δεξιάς. Πάντως, καθημερινά, έρχεται στο φως μέσω των ΜΜΕ μια αντικυβερνητική οσμή σκανδάλων με πολλά ή λιγότερα ψέματα και με συστηματική διασπορά υποθετικών σεναρίων που μπλέκονται έντεχνα με την «πραγματικότητα» και τον ήδη δηλητηριασμένο με δυσπιστία και κακοήθεια δημόσιο χώρο.
• 4. Ακολουθεί μπαράζ κομματικών καταγγελιών που μεταφέρουν τις «αποκαλύψεις», τις ερωτήσεις στη Βουλή, τα νέα ρεπορτάζ και άλλες καταγγελίες κ.ο.κ.
• 5. Μετά γίνεται «ταμείο». Στον απολογισμό, μετρούν πόσοι άλλοι κομματικοί, κοινωνικοί, αυτοδιοικητικοί, επιστημονικοί, επαγγελματικοί φορείς υιοθέτησαν και αναπαρήγαγαν το προπαγανδιστικό, παραπλανητικό ή συκοφαντικό τους σενάριο. Μετρούν, τώρα με τις τεχνολογικές εξελίξεις, πιο εύκολα ποια και πόσα ΜΜΕ μετέδωσαν τη λάσπη, πόσες επισκέψεις είχαν οι δικές τους ιστοσελίδες, τα social media, πόση τηλεθέαση, πόσους ακροατές παγίδεψαν κ.λπ.
• 6. Ετοιμάζονται για το επόμενο χτύπημα τύπου Αίγινας και ελονοσίας, ψάχνοντας με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους καθετί που θα περιέχει έστω και ίχνος υποψίας οποιουδήποτε είδους σκανδάλου. Λόγου χάρη, εάν στην Αίγινα έχει κι άλλος Συριζαίος εξοχικό, τι σύνταξη λάμβανε η θεία της βουλευτού που «έκοψε τις επικουρικές», πόσα έβγαζε ο τάδε όταν ήταν καθηγητής σε ξένο πανεπιστήμιο, αν ένας σύμβουλος υπουργού δεν είναι πιστός ορθόδοξος χριστιανός και αρκούντως τουρκοφάγος, μακεδονοφάγος, αλβανοφάγος, γνήσιος πατριώτης, εάν άλλος σε υπουργείο έχει ένα κάδρο με τον Μαρξ ή μια φωτογραφία από την παραλία κ.λπ.

Η παραπάνω ρουτίνα είναι η μόνη ουσιαστικά πολιτική παρέμβαση της δεξιάς αντιπολίτευσης στις μέρες μας. Προτείνει ένα ακατανόητο και αντιφατικό οικονομικό μοντέλο (νέο «αντιμνημονιακό μείγμα πολιτικής» το ονομάζει, όπως και επί Σαμαρά στα Ζάππεια), κατά το οποίο δεν θα υπάρχουν φοροκαταιγίδες και μεγάλες ασφαλιστικές εισφορές, δεν θα πληρώνεται ο ΦΠΑ, δεν θα υπάρχει ο σπάταλος δημόσιος τομέας, αλλά θα έχει έρθει η ανάπτυξη και συνεπώς τα λεφτά θα πέφτουν από τον ουρανό. Και περιμένει την αποτυχία του Τσίπρα ώς τότε.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η, κάτω από τη ζώνη, επικοινωνιακή πολιτική του κουτόχορτου δουλεύει μόνο γιατί υπάρχει η άριστη συνεργασία με τα πρόθυμα ΜΜΕ, που έχουν πέσει στη μαχητική αντιΣΥΡΙΖΑ αγκαλιά του κ. Μητσοτάκη μπας και ξανάρθουν στα πράγματα μαζί του, όπως τους παλιούς καλούς καιρούς της φούσκας με τα δανεικά και της διαπλεκόμενης ντόλτσε βίτα με τα χρηματιστήρια, τις επιδοτήσεις, τα τραπεζικά θαλασσοδάνεια και τις κρατικές μπίζνες.

Και μία κακία: Αν θέλαμε θα μπορούσαμε να σας δώσουμε κάθε μέρα μια ανάλογη χαλκευμένη είδηση-σκάνδαλο, ότι λ.χ. ελέγχονται από τις αρχές στελέχη και πρώην υπουργοί της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ για παράνομη εξαγωγή κεφαλαίων και για κυκλώματα διαφθοράς και φοροδιαφυγής στα κοσμικά νησιά. Αλλά αν δεν υπάρξουν επαρκείς ενδείξεις, δεν θα σας αποκαλύψουμε τα ονόματα...