Ούτε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να εφαρμοστεί μέσα στην ΕΕ έτσι όπως είναι σήμερα(πόσο μάλλον εντός κρίσης) αλλά ούτε και η έξοδο από την ΕΕ δεν μπορεί να γίνει χωρίς την έγκρισή της από τον ελληνικό λαό.
Καλό είναι να υπάρξει έντιμη πορεία στη συνέχεια.Ούτως η άλλως το πρώτο βήμα,να φύγουν από την διακυβέρνηση της χώρας οι πολιτικοί που μας έφεραν έως εδώ,έγινε.Το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα σε αυτούς απευθύνονταν.Ας μην επιτρέψουμε την επιστροφή τους!
Γράφει ο vromostomos στο τρύπιο ευρώ
Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πραγματοποιηθεί όσο πιο άμεσα είναι δυνατό, πριν η σχιζοφρένεια γίνει ανίατη. Η ενότητα ενός κόμματος δεν μπορεί να θεωρείται αυτοσκοπός όταν είναι πλέον ολοφάνερο ότι οι δύο βασικοί πυλώνες του έχουν εντελώς διαφορετική άποψη για το μέλλον τού τόπου. Για την Αριστερή Πλατφόρμα και τους συνοδοιπόρους της η επιστροφή στη δραχμή δεν είναι "Plan Β" αλλά "Plan A". Αδυνατώ, επομένως, να ασπαστώ το επιχείρημα της ομάδας Λαφαζάνη πως αυτή έχει μείνει πιστή στις προγραμματικές δεσμεύσεις τού ΣΥΡΙΖΑ όταν σε αυτές αποκλειόταν η αλλαγή νομίσματος...
Πράγματι, η κυβέρνηση της Αριστεράς είχε υποσχεθεί κατάργηση των μνημονίων, όπως όμως επίσης και τον ευρωπαϊκό δρόμο τής χώρας. Να υπενθυμίσω ότι, προσώρας τουλάχιστον, δεν έχει υπογράψει τρίτο μνημόνιο και καλό θα είναι να περιμένουμε την κατάληξη της διαπραγμάτευσης, η οποία μπορεί να κρύβει εκπλήξεις. Ας υποθέσουμε, ωστόσο, πως ο Αλέξης Τσίπρας υπογράφει το τρίτο μνημόνιο κάτω από την πίεση μιας ασύντακτης χρεοκοπίας και του κινδύνου επιστροφής στο εθνικό νόμισμα δίχως ένα σχέδιο διαχείρισής της που να μην περιλαμβάνει την οικονομική γενοκτονία. Δεν θα το έχει πράξει, όμως, δίχως να έχει πολεμήσει για μια καλύτερη λύση ούτε γιατί ασπάστηκε στα σαράντα του τη νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία...
Συμφωνώ με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη πως η συζήτηση για τη δραχμή πρέπει να πάψει να είναι απαγορευμένη. Ούτε χθες, ωστόσο, τον άκουσα να μου αναλύει το σχέδιό του-ένα όποιο σχέδιο τέλος πάντων- προκειμένου να εγκαταλείψουμε το ευρώ χωρίς οι συνέπειες να είναι σοβαρότερες από αυτές των μνημονίων για το λαό. Είναι πράγματι εθνικώς αναγκαίο υπό το φως τού ήλιου και υπό συνθήκες απόλυτης διαφάνειας να καταρτιστεί ένα Σχέδιο Β', και μάλιστα με τη συμμετοχή όλων των κοινοβουλευτικών τουλάχιστον κομμάτων τα οποία δεν ασπάζονται το νεοναζισμό...
Το έχω γράψει χίλιες φορές και το ξαναγράφω όσο αυτονόητο κι αν είναι: αντί να διεξάγουμε εισαγγελικές έρευνες για όποια εναλλακτικά σχέδια συζητήθηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα, τα οποία αλίμονο αν δεν είχαν συζητηθεί με τη Γερμανία να επιθυμεί πλέον κι ανοιχτά το Grexit, ας αναδιανείμουμε τις δυνάμεις μας στο να μην μας βρει το ανεπιθύμητο κακό απροετοίμαστους. Κι αλίμονο αν επιτρέψουμε σε τσιράκια των ξένων τοκογλύφων, όπως η γ.γ. Δημοσίων Εσόδων Κ. Σαββαΐδου, να παίζουν και το ρόλο των ντετέκτιβ για λογαριασμό των θεσμών αντί να είναι τα ίδια υπόλογα για δοσιλογισμό...
Διαβάζεται αντιφατικό, αλλά η μακροημέρευση της κυβέρνησης της Αριστεράς περνά μέσα από τη διάσπασή της. Μόνο όταν ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι θα αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τέτοια δυναμική μονιμότητας ώστε να αποτελέσει οριστικώς παρελθόν το σενάριο της αριστερής παρένθεσης. Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις: δεν εννοώ πως πρέπει να μεταλλαχθεί σε ΠΑΣΟΚ ή Ποτάμι, αλλά πως οφείλουμε να αποτρέψουμε τη μεταμόρφωσή του σε ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Μ-Λ ΚΚΕ ή οποιοδήποτε άλλο κόμμα τής εξωπραγματικής-εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Οσο έχουμε ακόμα δημοκρατία ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η παρέα του είναι ελεύθεροι να σχηματίσουν το δικό τους κόμμα τής δραχμής και να ζητήσουν την ψήφο τού ελληνικού λαού στις επερχόμενες εκλογές. Είναι σαφώς πιο έντιμο από το να στηρίζουν μη στηρίζοντας τη σημερινή κυβέρνηση...
Κι από την άλλη, όσοι μείνουν στο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένοι να ξεπεράσουν τις παιδικές ασθένειες του κυβερνητισμού και να φτιάξουν ένα σύγχρονο αριστερό κόμμα το οποίο θα συνδυάζει το ριζοσπαστισμό με τη ρεαλιστική κι αποτελεσματική διαχείριση της καθημερινότητας. Και να έχουν υπόψη πως είναι ευκταία η σύγκρουση με τη διαπλοκή και τη διαφθορά αλλά μακροπρόθεσμα η μάχη θα κριθεί στο κατά πόσο θα έχουν βελτιώσει την ποιότητα ζωής τής συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών. Ακόμα, δηλαδή, κι αν καταλήξουν όλοι οι ολιγάρχες στη φυλακή αυτό δεν θα μπορέσει να ισοσταθμίσει μια σοβαρή απώλεια εισοδημάτων για τους μικρομεσαίους. Για όλα αυτά απαιτείται, πέρα από ένα σχέδιο τελευταίας καταφυγής σε παράλληλο νόμισμα ή στη δραχμή, κι ένα πλάνο μέτρων κοινωνικής δικαιοσύνης που θα ανακουφίζουν τις μνημονιακές πολιτικές. Κανένας, άλλωστε, δεν θα μπορεί να επιβραβεύει εσαεί οράματα κι αγώνες με τις τσέπες και το στομάχι του άδειο....
Γράφει ο vromostomos στο τρύπιο ευρώ
Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πραγματοποιηθεί όσο πιο άμεσα είναι δυνατό, πριν η σχιζοφρένεια γίνει ανίατη. Η ενότητα ενός κόμματος δεν μπορεί να θεωρείται αυτοσκοπός όταν είναι πλέον ολοφάνερο ότι οι δύο βασικοί πυλώνες του έχουν εντελώς διαφορετική άποψη για το μέλλον τού τόπου. Για την Αριστερή Πλατφόρμα και τους συνοδοιπόρους της η επιστροφή στη δραχμή δεν είναι "Plan Β" αλλά "Plan A". Αδυνατώ, επομένως, να ασπαστώ το επιχείρημα της ομάδας Λαφαζάνη πως αυτή έχει μείνει πιστή στις προγραμματικές δεσμεύσεις τού ΣΥΡΙΖΑ όταν σε αυτές αποκλειόταν η αλλαγή νομίσματος...
Πράγματι, η κυβέρνηση της Αριστεράς είχε υποσχεθεί κατάργηση των μνημονίων, όπως όμως επίσης και τον ευρωπαϊκό δρόμο τής χώρας. Να υπενθυμίσω ότι, προσώρας τουλάχιστον, δεν έχει υπογράψει τρίτο μνημόνιο και καλό θα είναι να περιμένουμε την κατάληξη της διαπραγμάτευσης, η οποία μπορεί να κρύβει εκπλήξεις. Ας υποθέσουμε, ωστόσο, πως ο Αλέξης Τσίπρας υπογράφει το τρίτο μνημόνιο κάτω από την πίεση μιας ασύντακτης χρεοκοπίας και του κινδύνου επιστροφής στο εθνικό νόμισμα δίχως ένα σχέδιο διαχείρισής της που να μην περιλαμβάνει την οικονομική γενοκτονία. Δεν θα το έχει πράξει, όμως, δίχως να έχει πολεμήσει για μια καλύτερη λύση ούτε γιατί ασπάστηκε στα σαράντα του τη νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία...
Συμφωνώ με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη πως η συζήτηση για τη δραχμή πρέπει να πάψει να είναι απαγορευμένη. Ούτε χθες, ωστόσο, τον άκουσα να μου αναλύει το σχέδιό του-ένα όποιο σχέδιο τέλος πάντων- προκειμένου να εγκαταλείψουμε το ευρώ χωρίς οι συνέπειες να είναι σοβαρότερες από αυτές των μνημονίων για το λαό. Είναι πράγματι εθνικώς αναγκαίο υπό το φως τού ήλιου και υπό συνθήκες απόλυτης διαφάνειας να καταρτιστεί ένα Σχέδιο Β', και μάλιστα με τη συμμετοχή όλων των κοινοβουλευτικών τουλάχιστον κομμάτων τα οποία δεν ασπάζονται το νεοναζισμό...
Το έχω γράψει χίλιες φορές και το ξαναγράφω όσο αυτονόητο κι αν είναι: αντί να διεξάγουμε εισαγγελικές έρευνες για όποια εναλλακτικά σχέδια συζητήθηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα, τα οποία αλίμονο αν δεν είχαν συζητηθεί με τη Γερμανία να επιθυμεί πλέον κι ανοιχτά το Grexit, ας αναδιανείμουμε τις δυνάμεις μας στο να μην μας βρει το ανεπιθύμητο κακό απροετοίμαστους. Κι αλίμονο αν επιτρέψουμε σε τσιράκια των ξένων τοκογλύφων, όπως η γ.γ. Δημοσίων Εσόδων Κ. Σαββαΐδου, να παίζουν και το ρόλο των ντετέκτιβ για λογαριασμό των θεσμών αντί να είναι τα ίδια υπόλογα για δοσιλογισμό...
Διαβάζεται αντιφατικό, αλλά η μακροημέρευση της κυβέρνησης της Αριστεράς περνά μέσα από τη διάσπασή της. Μόνο όταν ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι θα αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τέτοια δυναμική μονιμότητας ώστε να αποτελέσει οριστικώς παρελθόν το σενάριο της αριστερής παρένθεσης. Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις: δεν εννοώ πως πρέπει να μεταλλαχθεί σε ΠΑΣΟΚ ή Ποτάμι, αλλά πως οφείλουμε να αποτρέψουμε τη μεταμόρφωσή του σε ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Μ-Λ ΚΚΕ ή οποιοδήποτε άλλο κόμμα τής εξωπραγματικής-εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Οσο έχουμε ακόμα δημοκρατία ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η παρέα του είναι ελεύθεροι να σχηματίσουν το δικό τους κόμμα τής δραχμής και να ζητήσουν την ψήφο τού ελληνικού λαού στις επερχόμενες εκλογές. Είναι σαφώς πιο έντιμο από το να στηρίζουν μη στηρίζοντας τη σημερινή κυβέρνηση...
Κι από την άλλη, όσοι μείνουν στο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένοι να ξεπεράσουν τις παιδικές ασθένειες του κυβερνητισμού και να φτιάξουν ένα σύγχρονο αριστερό κόμμα το οποίο θα συνδυάζει το ριζοσπαστισμό με τη ρεαλιστική κι αποτελεσματική διαχείριση της καθημερινότητας. Και να έχουν υπόψη πως είναι ευκταία η σύγκρουση με τη διαπλοκή και τη διαφθορά αλλά μακροπρόθεσμα η μάχη θα κριθεί στο κατά πόσο θα έχουν βελτιώσει την ποιότητα ζωής τής συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών. Ακόμα, δηλαδή, κι αν καταλήξουν όλοι οι ολιγάρχες στη φυλακή αυτό δεν θα μπορέσει να ισοσταθμίσει μια σοβαρή απώλεια εισοδημάτων για τους μικρομεσαίους. Για όλα αυτά απαιτείται, πέρα από ένα σχέδιο τελευταίας καταφυγής σε παράλληλο νόμισμα ή στη δραχμή, κι ένα πλάνο μέτρων κοινωνικής δικαιοσύνης που θα ανακουφίζουν τις μνημονιακές πολιτικές. Κανένας, άλλωστε, δεν θα μπορεί να επιβραβεύει εσαεί οράματα κι αγώνες με τις τσέπες και το στομάχι του άδειο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου