Φτάνει πια με το αυτομαστίγωμα!

Όχι άλλο μοιρολόγια,όχι άλλο λόγια.

Ο κόσμος ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ για να κυβερνήσει στα δύσκολα...στα εύκολα επέλεγε άλλους.

Υπάρχουν άνθρωποι γεμάτο όρεξη να προσφέρουν για την χώρα,μην τους αφήσετε να μαραζώσουν.

Αφήστε πίσω αυτούς που κοιτάνε πρώτα τα μαγαζάκια τους και βρείτε αυτούς που κοιτάνε πρώτα την Ελλάδα


Τάσος Παππάς στην Εφημερίδα των Συντακτών


Η θρηνολογία συνεχίζεται. Αυτή δεν είναι κυβέρνηση, αυτό δεν είναι κόμμα, πρόκειται για σύναξη χαροκαμένων ανθρώπων που οδύρονται για το κακό που τους βρήκε στα καλά καθούμενα.

Οι λέξεις που στολίζουν τα άρθρα, τις συνεντεύξεις και τις παρεμβάσεις των περισσότερων στελεχών της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ είναι «ήττα», «συντριβή», «πανωλεθρία», «καταστροφή», «κατακραυγή».

Εντάξει, το έχουμε καταλάβει ότι δεν την ήθελαν αυτή τη συμφωνία -ποιος σοβαρός και εχέφρων άνθρωπος και μάλιστα αριστερός θα την ήθελε.

Εντάξει, το έχουμε συνειδητοποιήσει ότι εκβιάστηκαν από έναν υπέρτερο και αδίστακτο αντίπαλο και αναγκάστηκαν να υποκύψουν.

Εντάξει, το έχουμε εμπεδώσει ότι δυσκολεύονται πάρα πολύ να πείσουν τους εαυτούς τους -συνεπώς και τους πολίτες που εμπιστεύτηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ- ότι μπορεί η χώρα να ορθοποδήσει όσο είναι εγκλωβισμένη στη συνταγή της λιτότητας.

Ομως κι αυτοί οφείλουν επιτέλους να απαντήσουν καθαρά στο ερώτημα: Θέλουν να κυβερνήσουν κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες;

Και εδώ δεν χωράνε υπεκφυγές, μισόλογα και θεωρητικά σχήματα δανεισμένα από άλλες εποχές.

Οι συνεχείς κρίσεις αυτολύπησης, από ένα σημείο και μετά, δεν λειτουργούν θεραπευτικά, γίνονται έμμονη ιδέα, αποκτούν χαρακτηριστικά συνδρόμου και οδηγούν στην πλήρη παραίτηση.

Το κεφάλαιο της συμπάθειας που έχουν εξασφαλίσει γιατί παρουσιάζονται (και πράγματι είναι) ως θύματα ενός μοχθηρού αντιπάλου γρήγορα θα εξανεμιστεί.

Αν πιστεύουν ότι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, ότι είναι δυνατόν να λειανθούν οι πιο επαχθείς πλευρές του μνημονίου και να μειωθούν τα βάρη στα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, ότι υπάρχει ελπίδα να ανατραπούν σύντομα οι δυσμενείς συσχετισμοί στην ευρωζώνη, οπότε έχει νόημα να το παλέψουν, πρέπει να ανασκουμπωθούν, να οργανωθούν, να καταστρώσουν ένα σχέδιο άμυνας και να αρχίσουν να κυβερνούν.

Από την άλλη πλευρά, και εκείνοι που έχουν καταλήξει στην εκτίμηση ότι το νέο μνημόνιο είναι πράξη προδοσίας, ότι ο πρωθυπουργός παραβίασε τις αρχές και το πρόγραμμα και ότι με ευθύνη του το κόμμα μεταλλάσσεται σε νεοφιλελεύθερο σχηματισμό, πρέπει να αποφασίσουν:

•Θα μείνουν και θα αγωνιστούν για να επιστρέψει στις ρίζες του;

•Θα προκαλέσουν την πτώση της κυβέρνησης και την αλλαγή της ηγεσίας;

•Θα δοκιμάσουν την τύχη τους αυτόνομα στον πολιτικό στίβο;

Και εδώ δεν χωράνε υπεκφυγές και μισόλογα.