Πού είναι το σχέδιο Β;

Οι υπογράφοντες παραδέχονται ότι «χρειαζόμαστε ένα δικό μας σχέδιο Β για να αποτρέψουμε το σχέδιο Β των πιο αντιδραστικών και αντιδημοκρατικών δυνάμεων στην Ευρώπη. Ενα σχέδιο χωρίς αποκλεισμούς, ελκυστικό για την πλειονότητα των Ευρωπαίων». Συμπέρασμα: Οι άλλοι έχουν σχέδιο, η ριζοσπαστική Αριστερά όχι. Θα αρχίσει να το συζητά στη διεθνή διάσκεψη που προτείνουν οι πέντε να γίνει τον Νοέμβριο.



Τάσος Παππάς στην Εφημερίδα των Συντακτών


Το κείμενο-μανιφέστο για την Ευρώπη, που υπογράφουν Μελανσόν (Γαλλία), Φασίνα (Ιταλία), Λαφοντέν (Γερμανία), Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκης (Ελλάδα), έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Με τις επισημάνσεις τους για την Ευρώπη και την ευρωζώνη δύσκολα κάποιος που ανήκει στην Αριστερά θα διαφωνήσει. Τι λένε:

■ Το ευρώ έχει μετατραπεί σε εργαλείο οικονομικής κυριαρχίας της Ευρώπης από μια ολιγαρχία που κρύβεται πίσω από τη γερμανική κυβέρνηση.

■ Πρέπει να εξαφανιστεί ο ζουρλομανδύας του νεοφιλελευθερισμού και να καταργηθεί το δημοσιονομικό σύμφωνο.

■ Πρώτο καθήκον, να τερματιστεί η ασυδοσία του Eurogroup. Δεύτερο καθήκον, να τελειώσει το πρόσχημα ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι απολιτική και ανεξάρτητη. Τρίτο καθήκον, να εργαστούμε ο καθένας στη χώρα του για την πλήρη επαναδιαπραγμάτευση των ευρωπαϊκών συνθηκών.

Ως εδώ, όλα καλά και ωραία. Τα ζόρια αρχίζουν μετά, δηλαδή στο τι έχουμε και στο τι απαιτείται να κατακτήσουμε:

■ Οι υπογράφοντες παραδέχονται ότι «χρειαζόμαστε ένα δικό μας σχέδιο Β για να αποτρέψουμε το σχέδιο Β των πιο αντιδραστικών και αντιδημοκρατικών δυνάμεων στην Ευρώπη. Ενα σχέδιο χωρίς αποκλεισμούς, ελκυστικό για την πλειονότητα των Ευρωπαίων». Συμπέρασμα: Οι άλλοι έχουν σχέδιο, η ριζοσπαστική Αριστερά όχι. Θα αρχίσει να το συζητά στη διεθνή διάσκεψη που προτείνουν οι πέντε να γίνει τον Νοέμβριο.

■ «Για να πετύχει αυτό το σχέδιο απαιτείται ένα υψηλό επίπεδο προετοιμασίας». Συμπέρασμα: Ούτε σχέδιο υπάρχει ούτε υψηλό επίπεδο προετοιμασίας για να συνταχθεί αυτό το σχέδιο, που πρέπει να είναι και ελκυστικό για να διεκδικήσει τις ψυχές και τα μυαλά των ανθρώπων.

■ «Κανένα ευρωπαϊκό έθνος δεν μπορεί να προχωρήσει προς την απελευθέρωσή του όντας σε απομόνωση». Συμπέρασμα: Οι μονομερείς ενέργειες απέναντι σ’ έναν ισχυρό και αδίστακτο αντίπαλο, όσο ηρωικές κι αν είναι, δεν θα έχουν τύχη χωρίς συμμαχίες και χωρίς υποστήριξη από μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Η «απελευθέρωση μιας χώρας», κατά το «σοσιαλισμός σε μια χώρα», είναι αυταπάτη.

■ «Οι άλλοι έχουν ένα σχέδιο Β για την Ελλάδα, να τη βγάλουν από την ευρωζώνη με τον χειρότερο τρόπο, με την καταστροφή του τραπεζικού της συστήματος». Συμπέρασμα: Οι άλλοι έχουν σχέδιο για την Ελλάδα, η ριζοσπαστική Αριστερά όχι.

Πρώτο ερώτημα: Αν τα πράγματα είναι έτσι όπως τα περιγράφουν οι πέντε, είχε περιθώρια η ελληνική κυβέρνηση να κάνει κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που έκανε; Αν δεν είχε εναλλακτική λύση, όπως προκύπτει από τα συμφραζόμενα του κειμένου-μανιφέστου, γιατί οι δύο από τους πέντε (Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου) κατηγορούν τον Τσίπρα -ο ένας ότι ενέδωσε, η άλλη ότι πρόδωσε; Θα προτιμούσαν μια ρήξη με μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας, μόνο και μόνο για να ισχυριστούν μετά ότι η κυβέρνηση έμεινε συνεπής; Επί των ερειπίων;

Δεύτερο ερώτημα: Οι τρεις από τους πέντε εκπροσωπούν μεγάλες χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία). Αυτές οι χώρες είναι σε θέση, λόγω μεγέθους, παραγωγικών δυνατοτήτων και πολιτικού εκτοπίσματος, να αντέξουν την πίεση και να επιβιώσουν εκτός ευρωζώνης. Η μικρομεσαία, χρεοκοπημένη, καταχρεωμένη και οικονομικά εξαρτημένη από την Ευρώπη Ελλάδα θα μπορούσε;

Ανάγωγα

«Με την εκλογή Κόρμπιν, το Εργατικό Κόμμα είναι πλέον απειλή για την εθνική, οικονομική και οικογενειακή ασφάλεια». Ποιος το είπε αυτό; Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, της κοιτίδας του κοινοβουλευτισμού, Ντέιβιντ Κάμερον. Για όσους λένε πως ψεκασμένοι υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα. Υπάρχουν και στις δήθεν προηγμένες πολιτικά χώρες της Ευρώπης, και μάλιστα κατέχουν υψηλές, τις υψηλότερες, θέσεις εξουσίας.