Ο εξευτελισμός των πυλώνων της ζωής μας

Παντού, πάντοτε και συνειδητά, το Σύστημα προσπαθεί να ταυτίσει στο θυμικό του πολίτη, τους θεσμούς και τις κοινωνικές δομές (Βουλή, Πανεπιστήμια, Συνδικαλισμός, Κοινωνική Ασφάλιση, Κοινωνικοί Αγώνες, κ.α.) με τα σάπια άτομα και στελέχη τα οποία, το ίδιο το Σύστημα, φύτεψε μέσα σε αυτά… Οι πουλημένοι συνδικαλιστές πρέπει να αναζητούνται στο λήμμα «Συνδικαλισμός», όχι στο λήμμα «Εξαγορά συνειδήσεων». Τους δολοφόνους της Marfin πρέπει να τους βρείτε σώνει και καλά, στο λήμμα «Διαδήλωση» και όχι στο «Προβοκάτορες». Οι θάνατοι στα κρατικά νοσοκομεία πρέπει να ταυτίζονται αυτόματα με την έννοια «κακός γιατρός» και όχι με την υποχρηματοδότηση του συστήματος υγείας. Η έννοια «ανεργία» με την έννοια «ανικανότητα – τεμπελιά» και όχι με την έννοια «καπιταλιστική κρίση». Στόχος; Όχι η κάθαρση του οποιουδήποτε θεσμού, αλλά η θανάτωση ή έστω ο εξευτελισμός του τελευταίου και σε τελική ανάλυση η κατάργηση των (με αίμα κατακτημένων) δικαιωμάτων των λαών.


Κώστας Κάππα στο artinews.gr


Όλοι θα θυμόσαστε το αποκρουστικό σύνθημα της Πλατείας, “Να καεί, να καεί το μπ……ο η Βουλή”. Εάν φούντωνε αυτό, το αναπόφευκτο επόμενο σύνθημα θα ήταν (το αλήστου μνήμης για τους παλαιότερους), «Ένας λοχίας θα μας σώσει!». Δεν θα επιχειρηματολογήσω παραπάνω για το πόσο ύπουλη, εκτός από χυδαία, είναι αυτή η ύβρις, για έναν αρχαιοελληνικό θεσμό, το Κοινοβούλιο, ο οποίος έγινε το σήμα κατατεθέν του πολιτισμού μας σήμερα. Είναι σαν να έχεις κτίσει μία πανέμορφη πολυκατοικία με όλα τα comforts αλλά λόγω κακών επιλογών, οι περισσότεροι ενοικιαστές να είναι βρώμικοι και άξεστοι. Αντί λοιπόν να πετάξεις έξω τους βρωμύλους και να αλλάξεις κριτήρια επιλογής, εποικίζοντας το κτήριο με υγιείς ανθρώπους, μαζεύεις τους συνιδιοκτήτες που έφτυσαν αίμα για να κτίσουν την πολυκατοικία και φωνάζετε όλοι μαζί «να καεί, να καεί το μπ……ο η πολυκατοικία μας!».

Παντού, πάντοτε και συνειδητά, το Σύστημα προσπαθεί να ταυτίσει στο θυμικό του πολίτη, τους θεσμούς και τις κοινωνικές δομές (Βουλή, Πανεπιστήμια, Συνδικαλισμός, Κοινωνική Ασφάλιση, Κοινωνικοί Αγώνες, κ.α.) με τα σάπια άτομα και στελέχη τα οποία, το ίδιο το Σύστημα, φύτεψε μέσα σε αυτά… Οι πουλημένοι συνδικαλιστές πρέπει να αναζητούνται στο λήμμα «Συνδικαλισμός», όχι στο λήμμα «Εξαγορά συνειδήσεων». Τους δολοφόνους της Marfin πρέπει να τους βρείτε σώνει και καλά, στο λήμμα «Διαδήλωση» και όχι στο «Προβοκάτορες». Οι θάνατοι στα κρατικά νοσοκομεία πρέπει να ταυτίζονται αυτόματα με την έννοια «κακός γιατρός» και όχι με την υποχρηματοδότηση του συστήματος υγείας. Η έννοια «ανεργία» με την έννοια «ανικανότητα – τεμπελιά» και όχι με την έννοια «καπιταλιστική κρίση». Στόχος; Όχι η κάθαρση του οποιουδήποτε θεσμού, αλλά η θανάτωση ή έστω ο εξευτελισμός του τελευταίου και σε τελική ανάλυση η κατάργηση των (με αίμα κατακτημένων) δικαιωμάτων των λαών.

Όλα τα παραπάνω δεν αφορούν μόνο στα «βαριά» θέματα. Ο εξευτελισμός των πυλώνων της ζωής μας περνάει και στην καθημερινότητα. Θυμηθείτε για παράδειγμα ότι το (ταλαντούχο κατ’ εσάς) παιδί σας, δεν χρειάζεται πλέον να πάει για κάποια χρόνια σε Ωδείο, αρκεί να πάρει μέρος στο «The voice» και να ‘σου η καινούργια ντίβα της νυκτερινής Αθήνας! Δεν έχει φωνή αλλά κάποιο άλλο ταλέντο; Δεν θα φάει τα νιάτα του να το καλλιεργήσει επιστημονικά, εξ’ άλλου μόνο τα κρεμμύδια και οι πατάτες καλλιεργούνται! Το παιδί, με διαδικασίες «fast-track» θα αναδειχθεί στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο». Εάν δε το παιδί σας ξέρει μόνο να ξύνεται (αλλά να ξύνεται εκφραστικά) υπήρχε και θα ξανα-υπάρξει το «Big Brother»… Χρειάζεται να αναφέρω ότι οι παλιοί δημοσιογράφοι ήταν όλοι επιστήμονες της κοινωνίας και της Ελληνικής γλώσσας; Διαβάστε τα κείμενα του Γιώργου Βότση και συγκρίνετέ τα με αυτά της πλειοψηφίας των σημερινών δημοσιογράφων. Ποιος λοιδορείται για τα σημερινά χάλια; Η Επιστήμη της Δημοσιογραφίας τελικά, όχι οι πληρωμένοι αγράμματοι κονδυλοφόροι!

Όταν ο τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος, ο πουλημένος δημοσιογράφος, ο κακός καθηγητής, ο φακελάκιας γιατρός, η κακιασμένη γειτόνισσα, ο ξεφτιλισμένος συνδικαλιστής και ο χαπάκιας δρομέας σας φέρνουν εμετό, μην πνίγετε με αυτόν το κοινωνικό κράτος, το δικαίωμα στην Ενημέρωση, στην Παιδεία, στην Υγεία, στη Λαϊκή Αλληλεγγύη, στον Αγώνα και στον Αθλητισμό. Το Σύστημα βολεύεται και σας παραπλανεί με τους πρώτους και ζητά από εσάς να «τελειώσετε την δουλειά».

Είναι πανεύκολο να ρίχνουμε κατάχαμα τους πυλώνες της Κοινωνίας μας και να τους απαξιούμε. Είναι δύσκολο, χρονοβόρο αλλά μακροπρόθεσμα ελπιδοφόρο, να σηκώνουμε ή να κρατάμε τους πυλώνες όρθιους και εκεί πάνω, τα κάθε λογής χαμερπή, είτε να μην διανοούνται να σκαρφαλώσουν είτε εάν έχουν ήδη ανήθικα ανέβει ή τοποθετηθεί, να μην αντέχουν, να ζαλίζονται και να πέφτουν.