Πάνω στην αντίστροφη μέτρηση, εγώ δεν παραιτούμαι...

Αν ο Τσίπρας δεν υποχωρεί με εκβιασμούς ή αν δεν κουράζεται από το μόνιμο και ατελείωτο γρονθοκόπημα, δεν μένει παρά να πέσει από τον ίδιο τον λαό που τον ανέβασε επί τρεις συνεχόμενες εκλογές... Η λαϊκή στήριξη είναι ο συμπαγέστερος τοίχος που έχουν μπροστά τους και αποτελεί ένα μόνιμο ανυπέρβλητο εμπόδιο...
Και θα κάνουν τα πάντα για να γκρεμιστεί... χρησιμοποιώντας κάθε πιθανό μέσο, από απανωτή τρομοαναπαραγωγή μέχρι πλυντήριο δημιουργίας εντυπώσεων, από αλλεπάλληλες συκοφαντίες μέχρι επίδειξη δυνάμεων, αρκεί να καταρρεύσουν τα είδωλα και να εκμηδενιστεί ο "ενοχλητικός"...
Και όλα αυτά, την ώρα που ο δείκτης του ρολογιού κάνει την πρώτη του βαριά κίνηση για να ξεκολλήσει επιτέλους από το ναδίρ της Ιστορίας, μια κίνηση που προκαλεί δονήσεις πολλών σεισμικών ρίχτερ... κι ενώ για πρώτη φορά εμφανίζεται ένας Πρωθυπουργός που αγνοεί τη θύελλα και αφουγκράζεται τον παλμό του κόσμου εστιάζοντας επιμελώς πάνω στο πρόβλημα... 

Τις τελευταίες ημέρες πήραμε μία γεύση από έναν πραγματικό πόλεμο με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα στο εσωτερικό, πλέον, της χώρας, πέραν αυτού που μαίνεται με τα συμφέροντα των δανειστών...

Μπροστά στον κίνδυνο της απώλειας των διακινητών τους, οι βαρώνοι των οικονομικών και πολιτικών καρτέλ πέταξαν ανοικτά στο τραπέζι, όλους τους κρυμμένους άσσους από τα μανίκια τους... ΕΣΡ, Digea, μέχρι και το δικαστήριο των Βρυξελλών κινητοποίησαν πανικοβλημένοι και αν χρειαστεί μέχρι και εξωγήινους θα βρουν για να τους στηρίξουν... 

Και φυσικά..., στα χέρια τους κρατούν το πιο δυνατό τους χαρτί... Μετά τον αντιπερισπασμό Σόιμπλε, που εμφανίζεται στα κανάλια τους κατά περίπτωση και κατά το δοκούν, το βαρύτερο πυροβολικό τους δεν είναι άλλο παρά η αντοχή και η υπομονή του ίδιου του ελληνικού λαού..., που έχει περάσει πολλά, που έχει φτάσει στα όρια του και τα έχει ξεπεράσει και που είναι ευάλωτος στις περίτεχνες προπαγάνδες των ηθικών αυτουργών... 

Και εδώ είναι η παγίδα... 

Αν ο Τσίπρας δεν υποχωρεί με εκβιασμούς ή αν δεν κουράζεται από το μόνιμο και ατελείωτο γρονθοκόπημα, δεν μένει παρά να πέσει από τον ίδιο τον λαό που τον ανέβασε επί τρεις συνεχόμενες εκλογές... Η λαϊκή στήριξη είναι ο συμπαγέστερος τοίχος που έχουν μπροστά τους και αποτελεί ένα μόνιμο ανυπέρβλητο εμπόδιο...
Και θα κάνουν τα πάντα για να γκρεμιστεί... χρησιμοποιώντας κάθε πιθανό μέσο, από απανωτή τρομοαναπαραγωγή μέχρι πλυντήριο δημιουργίας εντυπώσεων, από αλλεπάλληλες συκοφαντίες μέχρι επίδειξη δυνάμεων, αρκεί να καταρρεύσουν τα είδωλα και να εκμηδενιστεί ο "ενοχλητικός"...
Και όλα αυτά, την ώρα που ο δείκτης του ρολογιού κάνει την πρώτη του βαριά κίνηση για να ξεκολλήσει επιτέλους από το ναδίρ της Ιστορίας, μια κίνηση που προκαλεί δονήσεις πολλών σεισμικών ρίχτερ... κι ενώ για πρώτη φορά εμφανίζεται ένας Πρωθυπουργός που αγνοεί τη θύελλα και αφουγκράζεται τον παλμό του κόσμου εστιάζοντας επιμελώς πάνω στο πρόβλημα... 

Κανένας από τους υποστηριχτές της μετριότητας και της τσέπης δεν θέλουν να έχουν έναν τέτοιο άνθρωπο μέσα στα πόδια τους... και θα συνεχίσουν να εφεύρουν κάθε πιθανό τέχνασμα μέχρι να τον δουν να σωριάζεται ηττημένος και να πανηγυρίζουν πάνω στα θλιβερά απομεινάρια του..., καραδοκώντας την στιγμή, που ο λαός του κουρασμένος πια να συλλέγει από τα βάραθρα τα θρύψαλα της αξιοπρέπειας και των δυνάμεων του για να αντέχει, θα σταματήσει να τον στηρίζει και θα τους τον παραδώσει αμαχητί... 

Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο τέχνασμα από την διατήρηση και τη συντήρηση της ανασφάλειας..., της δυσπιστίας..., της καχυποψίας..., της απογοήτευσης..., του φόβου...
Ανασφάλεια για την επανάληψη εφιαλτικών εποχών...
Δυσπιστία για την ικανότητα ή την αποφασιστικότητα...
Καχυποψία για την διαφορετικότητα...
Απογοήτευση για την επίτευξη των στόχων...
Φόβο για την πιθανή εγκατάλειψη...

Ειδικά τώρα, που ελάχιστοι από εμάς έμειναν αλώβητοι από την κραιπάλη της οικονομικής ασέλγειας των τελευταίων ετών και οι αντοχές έχουν ρετάρει παραπαίοντας από την κατάθλιψη στην οργή και από την οργή στην κατάθλιψη..., είναι η καλύτερη στιγμή τους για να απαλλαγούν από κάποιον που παλεύει να διυλίσει τον κώνωπα του δικαίου ακροβατώντας ανάμεσα στις πιέσεις των ολιγαρχών και στην οριακή υπομονή των πολιτών... 

Για να κτιστούν, όμως, νέα και γερά οικοδομήματα, πρέπει πρώτα να ισοπεδωθούν τα παλιά και ξεχαρβαλωμένα κτίσματα, πρέπει πρώτα να αποδομηθούν τα σαθρά θεμέλια και να αναδομηθούν νέα και στιβαρά... 

Και αυτά δεν γίνονται βιαστικά, παρορμητικά και αλόγιστα..., ούτε αποτελούν υπόθεση μίας μαγικής ημέρας εξωπραγματικών διαστάσεων..., ούτε είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου, τη στιγμή ειδικά που οι αντιστάσεις θεριεύουν ολοένα και περισσότερο..., αντίθετα μοιάζει με κουίζ για δυνατούς λύτες...

Αυτό, προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε... και να παραιτηθούμε... 

Πάνω στην αντίστροφη μέτρηση, λοιπόν, εγώ δεν παραιτούμαι..., ειδικά που τώρα γύρω μου διαδραματίζονται κοσμογονίες και επιτεύγματα...  

Γιατί, κάπως έτσι αφοπλίζει κάποιος το δυνατότερο όπλο, που μπορεί να διαθέτει ένας Πρωθυπουργός που στοχεύει στο όραμα του Ηγέτη... και που μόνο την ικανοποίηση του θριάμβου στους επίδοξους νικητές του, δεν θέλει να χαρίσει..., έτσι... από ευσυνειδησία και φιλότιμο, έτσι.. από πείσμα και υπερηφάνεια..., μοιάζοντας να έχει βάλει στοίχημα με τον εαυτό του για το ακατόρθωτο..., κι εγώ δεν θέλω να τους κάνω αυτή τη χάρη... 

Είναι στο χέρι του να μας κρατήσει κοντά του και δίπλα του.. και να μας το αποδεικνύει με κάθε τρόπο και κάθε μέρα, είναι στην επιλογή μας να μην του αφήσουμε το χέρι... και να το αποδεικνύουμε με κάθε τρόπο και κάθε μέρα..., αν δε θέλουμε να μένει και να νιώθει μόνος του...