Είναι ένας αγώνας δρόμου ανάμεσα στην κυβέρνηση να τρέξει την κάθαρση από την κόπρο του Αυγεία και από την άλλη της διαπλοκής να προλάβει να σπείρει αγανάκτηση κατά την κυβέρνησης.
Γιαυτό θέλει γοργούς ρυθμούς απ όλα τα στελέχη της κυβέρνησης και τα μέλη της.Δεν είναι καιρός για χαλάρωση ούτε για παρέκκλιση από τον στόχο(μην ασχολείστε με τους πλατφόρμες).
Το έχει επισημάνει ο Καρτερός στο πολύ καλό του άρθρο ΕΔΩ
Η κυβέρνηση οφείλει όπως λέει και ο Ανδρέας να προωθήσει άμεσα επιθετικές πολιτικές κρατικής παρέμβασης.
Γράφει ο Andreas Mp
Συγνώμη ζήτησε το Βήμα της Κυριακής για το προ μηνών πρωτοσέλιδο-με πηχαίους τίτλους-δημοσίευμα του ότι ο Κατρούγκαλος είχε στήσει φάμπρικα μέσω του δικηγορικού του γραφείου ώστε να παίρνει προμήθειες για τις επαναπροσλήψεις στο δημόσιο των απολυμένων πελατών του. Η συγνώμη και η ανάκληση του ρεπορτάζ δεν είναι στην πρώτη σελίδα, αλλά καταχωνιασμένη στις μέσα σελίδες, και αποτελεί το λογικό αποτέλεσμα: Πρώτον ότι το ρεπορτάζ ήταν στημένο και, δεύτερον, ότι πολύ σύντομα θα αναγκαζόταν να καταβάλλει αποζημίωση στο δικαστήριο.
Συγνώμη ζήτησε και ο Καμπουράκης του Mega αφού πρώτα ισχυρίστηκε ότι με το νέο ασφαλιστικό θα υποστούν μεγάλες μειώσεις οι συντάξεις. Όπως συγνώμη ζήτησε και μία άλλη φυλλάδα που έκανε πρώτο θέμα μια δήθεν είδηση πως το δεξί χέρι του Τσίπρα, ο Παππάς, έπαιρνε μίζες-έχοντας στήσει και ειδικό γραφείο για αυτές τις δουλειές στην Συγγρού-για διεκπεραίωση υποθέσεων των ψηφοφόρων του.
Στις απτόητες εφημερίδες αυτή την βδομάδα την σκυτάλη πήρανε δήθεν αποκαλύψεις για τον διορισμό του ενός ή του άλλου συγγενή σε υπουργεία και άλλους οργανισμούς. Οι εφημερίδες συναγωνίζονται το διαδίκτυο ανοιχτά σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα δρόμου ποιος θα κάνει την πιο εκκωφαντική εκστρατεία λάσπης. Ούτε που τους απασχολεί που έχουνε αρχίσει να φαίνονται ολότελα αναξιόπιστοι. Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, το μεροκάματο να βγαίνει.
Η φάση για ένα μεγάλο κομμάτι της άρχουσας τάξης είναι: Νυν υπέρ πάντων ο αγών να μην χάσουν τους καταχρεωμένους ομίλους τους, να μην πληρώσουν τα εξώφθαλμα παράνομα δάνεια τους, να μην αποκαλυφτούν οι λίστες με τις καταθέσεις στο εξωτερικό. Ασφαλώς η μάχη αυτή συνοψίζεται στην προσπάθεια να πέσει, να κουρευτεί η ισχύς αυτής της κυβέρνησης. Αρωγός και οι ξένοι δανειστές, που απειλούν ακόμα με όπλο την διαχείριση μέσω δανείων της χρεοκοπημένης αυτής οικονομίας, μιας χώρας ευρισκόμενης στο μάτι ενός γεωπολιτικού κυκλώνα.
Σε αυτή την μάχη επιστρατεύουν ευφάνταστα γκάλοπ, προμοτάρουν με όρους μάρκετινγκ ως άφθαρτο, εργατικό και άξιο έναν τρίτης γενιάς Μητσοτάκη! Είναι προφανές το πολιτικό τους κενό, το κενό εκπροσώπησης της μειοψηφίας του ΝΑΙ, η οποία εξαιρετικά σύντομα θα επιτεθεί ξανά επί τη ευκαιρία του ασφαλιστικού και διαμέσου των κλάδων που έχουνε γράψει μεταπολεμικά την πλατιά ιστορία της-και κρατικοδίαιτης-κυριαρχίας των συντεχνιών: Δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί και πάει λέγοντας. ''Πεινάνε οι ιδιώτες γιατροί'' που λέει και ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, και χρυσοστόλιστος δήμαρχος Αμαρουσίου, ο Πατούλης.
Για την ιστορία, οι ιδιώτες γιατροί είχανε ξαναβγεί στους δρόμους για να αποτρέψουν την δημιουργία του ΙΚΑ στην δεκαετία του 1930. Από πολλές απόψεις η κοινωνική τους ευαισθησία-μιλάμε πάντα για την κακή τους πλειονότητα, και όχι για όλους, μακριά από εμάς οι γενικεύσεις-επαληθεύεται ξανά σε διαδηλώσεις των ελίτ, ενάντια στην κυβερνητική απόπειρα το μάρμαρο να το πληρώσει και το 35% της κοινωνίας που περνά ακόμα εξαιρετικά καλά ενώ η κοινωνία πεινά υλικά και πνευματικά.
Οι κοινωνικές συμμαχίες ξεκαθαρίζουν για όποιον θέλει να βλέπει τα πράγματα έτσι. Αποκαλύπτεται, πάλι για όποιον θέλει να το δει, ότι δεν υπάρχει ο μύθος του 99% που πολεμά με το 1%, αλλά ότι το σύστημα βασίζεται σε μια συμμαχία του 30% κόντρα στην υπόλοιπη κοινωνία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τώρα προσπαθεί να κάνει μια δίκαιη διαχείριση της φτώχειας. Αλλά για να πάρει με το μέρος του αποφασιστικά-και οργανωτικά, κινηματικά-μεγάλα κομμάτια από τον κόσμο εργασίας οφείλει εξαιρετικά άμεσα να προωθήσει επιθετικές πολιτικές κρατικής παρέμβασης για την παραγωγική ανασυγκρότηση.
Αρκούν οι καλές προθέσεις, όταν μάλιστα πρέπει να επιβιώνουν στον πόλεμο τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά, για να επιβιώσει μια κυβέρνηση μειοψηφίας, ενώ το αντίπαλο στρατόπεδο δεν χάνει τον καιρό του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου