Φτάνει το ξύλο!

Το καλό με τον Κούλη είναι ότι ξυπνάει τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ενώ σίγουρα χρειάζεται επικοινωνιακή αντεπίθεση δεν πρέπει να ξεχνάμε και την πράξη...και όταν είσαι κυβέρνηση έχεις αυτό το ατού.
Βέβαια επικοινωνιακή αντεπίθεση περιμέναμε και από την ΕΡΤ αλλά αυτή μέχρι στιγμής κρατά ουδέτερη στάση με αποτέλεσμα να φτάσει σε τηλεθέαση τα επίπεδα της ΝΕΡΙΤ.
Αφού σας κατηγορούν που σας κατηγορούν στην ΕΡΤ για κυβερνητική προπαγάνδα δώστε τους κυβερνητική προπαγάνδα...τουλάχιστον να ισχύει.

• Ή θα τα διπλώσουμε και θα περιμένουμε να πέσει η πίτα για να τη φάμε
• ...Ή θα περάσουμε στην αντεπίθεση με όσα μέσα διαθέτει η Αριστερά.. Έντυπα, ηλεκτρονικά, διαδικτυακά. Και κυρίως μπίρι - μπίρι, που πάει να πει προσωπική συζήτηση, ανθρώπινη επαφή, πρόσωπο με πρόσωπο συζήτηση.
• Αλλά κινηθείτε πιο ζωηρά κι εσείς οι από πάνω. Όχι μόνο με ανακοινώσεις και από εχθρικές τηλεοράσεις.

Γράφει ο Θανάσης Καρτερός στην ΑΥΓΗ


Πρέπει να το παραδεχτούμε. Στη μάχη της επικοινωνίας, της προπαγάνδας, και τελικώς της αλήθειας, τρώμε ξύλο. Κατά περίπτωση μάλιστα ξύλο άγριο. Έντυπο, ηλεκτρονικό, τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό, καφενειακό, αλλά πάντως ξύλο. Ένας χαιρέκακος γελοιογράφος θα μπορούσε να σκιτσάρει μια ομάδα από τραυματίες, με μελανιασμένα μάτια, σπασμένα χέρια, μπανταρισμένα κεφάλια και πόδια στον γύψο, με επιγραφή: "Η Μαχόμενη Κυβέρνηση Τσίπρα". Διότι ελάχιστοι είναι -αν υπάρχουν- οι υπουργοί, οι υφυπουργοί, οι αναπληρωτές και οι επίκουροι, που να μην έχουν υποστεί το απαραίτητο μπούλινγκ. Μερικοί μάλιστα, με πρώτο τον Τσίπρα, πολύ περισσότερο από το απαραίτητο.

Και δεν είναι μόνο τα πρόσωπα, είναι και οι πολιτικές. Μας παίρνουν κάθε μέρα τα σπίτια, τις συντάξεις, τα δικαιώματα, τα χωράφια, τις γυναίκες και το κωνσταντινάτο φλουρί. Ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται για όλα τα δεινά της δικαιοσύνης που δεν άλλαξε μέσα σε μερικούς μήνες, της αστυνομίας που δεν συμμορφώθηκε μέσα σε μερικές εβδομάδες, του κρατικού μηχανισμού που δεν έγινε σύμμαχος του πολίτη από τον Σεπτέμβρη. Και του καπιταλισμού φυσικά, που εξακολουθεί να υπάρχει προς ντροπή της αριστερής κυβέρνησης. Αυτό το τελευταίο είναι μάλιστα το πιο αγαπημένο των εξ αριστερών, που ανασύρουν για τη γούνα μας ράμματα παρελθόντων δεκαετιών, φλερτάροντας και με πατρόν σοσιαλφασισμού.

Αυτή είναι η κατάσταση, και όσον αφορά τους από 'κεί δεν πρόκειται να αλλάξει. Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη. Όσον αφορά όμως τους από 'δώ, δύο είναι οι δρόμοι. Ή θα τα διπλώσουμε και θα περιμένουμε να πέσει η πίτα για να τη φάμε, με εμπιστοσύνη στη δύναμη των ιδεών μας και λοιπά. Ζήσε μαύρε μου, δηλαδή, να φάει τριφύλλι κι ο Μητσοτάκης, που προέβλεψε ότι η κυβέρνηση τελευτά αυτόν ακριβώς τον μήνα. Ή θα περάσουμε στην αντεπίθεση με όσα μέσα διαθέτει η Αριστερά -και διαθέτει πολλά και αποτελεσματικά. Έντυπα, ηλεκτρονικά, διαδικτυακά. Και κυρίως μπίρι - μπίρι, που πάει να πει προσωπική συζήτηση, ανθρώπινη επαφή, πρόσωπο με πρόσωπο συζήτηση.

Αυτά για τους αποκάτω. Αλλά κινηθείτε πιο ζωηρά κι εσείς οι από πάνω. Όχι μόνο με ανακοινώσεις και από εχθρικές τηλεοράσεις. Στον κόσμο! Να σας δει ο βομβαρδισμένος από Μνημόνια και προπαγάνδα από κοντά. Να μιλήσει, να ζητήσει, να διαφωνήσει, να προτείνει. Συζητάμε το ασφαλιστικό με τους ασφαλίζοντες. Με τους ασφαλισμένους, γιατί όχι; Με όσους υποχρεώνονται να δουλεύουν κυριακάτικα, γιατί όχι; Με τους αγρότες, γιατί όχι; Είστε υποχρεωμένοι να κάνετε αχώνευτα πράγματα; Καλώς. Εξηγήστε όμως, και εξηγηθείτε. Από κοντά, όχι μόνο από παράθυρα. Στο κάτω - κάτω, κανένας αριστερός, επαναστάτης, ριζοσπάστης, μεταρρυθμιστής δεν έγινε ηγέτης του λαού του από το γραφείο του...