Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου στο altsantiri
Είναι προδότης ο Τσίρπας, επικίνδυνος ο Ν.Παπάς, αποστάτης ο Λαφαζάνης, υπονομευτής οΒαρουφάκης, ανεξέλεγκτη με προσωπική ατζέντα η Ζωή Κωνσταντοπούλου, αμφιλεγόμενου ήθους η Νάντια Βαλαβάνη, «ύποπτος» ο Αλέξης Μητρόπουλος και χωρίς τέλος το λουρί της μάνας;
Τι είναι αυτό το κυνήγι μαγισσών που έχουν εξαπολύσει όλες οι πλευρές χωρίς μέτρο, ειρμό, έρμα και αυτοσεβασμό, στην πιο δύσκολη στιγμή της χώρας από τη μεταπολίτευση;
Κρίση συνείδησης, κρίση ταυτότητας ή μήπως ο φαύλος κύκλος των ειδικών συμβάσεων από τις οποίες διέπονταν πάντα η δομή της Αριστεράς;
Γιατί είναι πιο αριστερός ο Λαφαζάνης που το 1990 διέγραφε από το ΚΚΕ την Αριστερή Διαφωνία επειδή αντιδρούσε στο «βρώμικο» 89;
Γιατί είναι πιο υποταγμένος ο Τσίπρας τον οποίο »άδειασε» το 2010 ο Φ.Κουβέληςπροκειμένου να συγκροτήσει τη ΔΗΜΑΡ, θεωρώντας ανατριχιαστικά ριζοσπαστικό τον Αλέξη;
Λες και δεν μας φτάνει το απόλυτο πολιτικό παράδοξο που ζούμε, με τη συμπολίτευση να αντιπολιτεύεται και την αντιπολίτευση να συμπολιτεύεται, βιώνουμε και την ανθρωποφαγία μεταξύ των «συντρόφων», την ίδια ώρα που τα πολιτικά ζόμπι καμώνονται τους ζωντανούς για να γίνουν κήνσορες της δημόσιας ζωής, αυτοί πού επί πέντε χρόνια δεν ήταν παρά οι θεράποντες του μνημονιακού καθεστώτος…
Έλεος συντρόφισσες και σύντροφοι της όποιας όχθης !
Αν η ιστορία της ελληνικής Αριστεράς- εκτός από τους αγώνες της- είναι και η ιστορία των διασπάσεων της, τούτες οι μέρες που ο άνεμος μας κυνηγά, μοιάζουν σαν να βγήκαν από το«Μηδέν και το άπειρο«, αυτό το εμβληματικό βιβλίο του Καίστλερ, πού γράφτηκε πριν από 75 χρόνια και είναι σαν να γράφτηκε σήμερα…
«Ένα εξαιρετικό βιβλίο που αναδεικνύει τις παγίδες της οχύρωσης πίσω από την ιδεολογία, τη δύσκολη επιλογή της ισορροπίας ανάμεσα στο ατομικό και το συλλογικό, ανάμεσα στο κόμμα και την κοινωνία, ανάμεσα στους πρώην «θύτες» και τα τωρινά «θύματα». Παράλληλα, ιδιαίτερα επίκαιρο αν ανατρέξει κανείς ακόμα και στη σύγχρονη ελληνική ιστορία και στις δυσκολίες του ριζοσπαστικού πολιτικού κινήματος να ξεπεράσει τον εαυτό του και να κοινωνικοποιήσει τις θέσεις και τις επιδιώξεις του με αποφασιστικό τρόπο, » διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου και είναι σαν να διαβάζουμε το εξώφυλλο του σήμερα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου