Στο Βερολίνο το 1938 ιδρύθηκε μια σχολή που οι απόφοιτές της προορίζονταν για νύφες των S.S.
•Οι «Νύφες» ορκιζόταν «αφοσίωση στο Χίτλερ, το Χίμλερ και τη ναζιστική ανωτερότητα μέχρι το θάνατό» τους.
•Μάθαιναν πλύσιμο, μαγείρεμα, φροντίδα των παιδιών και διακόσμηση.
•«Αυτή είναι μια σημαντική συμμετοχή στην πορεία ανάτασης του λαού μας» δήλωνε η Γερτρούδη Σολτζ-Κλινκ, διευθύντρια του «σχολείου».
Όχι μόνο δεν είναι έξυπνο το σποτ και απολιτίκ αλλά είναι η επιτομή της ναζιστικής ιδεολογίας που σήμερα έχει αλλάξει όνομα λόγω του βρώμικου παρελθόντος και ονομάζεται νεοφιλελευθερισμός.
Κυριάκος Αργυρόπουλος στο altsantiri
Στο άδειο σκηνικό, με το λευκό φόντο της «αθωότητας» και της «αγνότητας», κάτι σαν νοηματική αντιστροφή της εξαιρετικής ιδέας του Lars Von Trier στο Dogville, τοποθετούνται τα καθαρά και όμορφα πρόσωπα, ντυμένα με μονόχρωμα μπλουζάκια.
Τα άτομα καλοκουρδισμένα και συντονισμένα αρχίζουν να βγάζουν τα μπλουζάκια τους. Η ιδέα είναι έξυπνη, κάθε ένας φοράει διαφορετικού χρώματος μπλουζάκι και κάθε φορά που το βγάζει εμφανίζεται ένα επίσης διαφορετικού χρώματος κάτω από το προηγούμενο.
Η κάμερα εστιάζει στο σώμα, τονίζεται η εναλλαγή των χρωμάτων και ο τηλεθεατής αυτό πρέπει να το καταλάβει. Η κάμερα εστιάζει στα πιο όμορφα από τα πρόσωπα των ανθρώπων που συμμετέχουν στο σποτ. Το πλάνο ανοίγει ξανά και πλέον όλοι οι συμμετέχοντες συντονισμένα, βγάζουν και την τελευταία χρωματιστή μπλούζα και αποκαλύπτεται η κεντρική ιδέα του σποτ, η τελευταία μπλούζα που έμεινε και φοράνε όλοι, είναι η φανέλα της Εθνικής.
Συγκίνηση. Η «Εθνική υπερηφάνεια» που τα τελευταία χρόνια εκφράζεται σχεδόν αποκλειστικά από τις επιτυχίες των εθνικών ομάδων, αποκτά και επίσημα πολιτική διάσταση. Οι ακίνητοι μέχρι εκείνη τη στιγμή σκυθρωποί πολίτες, αρχίζουν να χαμογελούν και ξεκινούν την πορεία τους προς τα εμπρός με την ευτυχία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Προσπερνάνε με ένα άλμα τα χρωματιστά πεταμένα μπλουζάκια και βάζουν όπως τονίζει η εκφωνήτρια του σποτ, «το εθνικό συμφέρον πάνω από όλα».
Παρακολουθώντας την συγκεκριμένη διαφήμιση για πρώτη φορά, θα έβαζα στοίχημα ότι ήταν του Ποταμιού. Είναι το κόμμα που μεταξύ άλλων, έγινε κόμμα για να καταγγείλει τα κόμματα και την πολιτική, παίζοντας σε μία κρίσιμη ιστορικά περίοδο, το ρόλο που απαιτούσε την περαιτέρω απαξίωση της πολιτικής, των κομμάτων και της δημοκρατίας.
Θα έβαζα στοίχημα και θα το έχανα. Γιατί όπως φαίνεται ο ρόλος του Ποταμιού σαν «κόμμα» τελείωσε. Ο λαγός έκανε τη δουλειά του, έδωσε στην κούρσα ρυθμό και τώρα στο προσκήνιο μπαίνουν δυναμικά οι πρωταγωνιστές (και η ειρωνεία είναι ότι δεν θα είναι ο Θεοδωράκης μέσα σε αυτούς).
Το συγκεκριμένο σποτ, δημιουργήθηκε από το επικοινωνιακό επιτελείο της ΝΔ και προβάλλει το πιο ουσιαστικό μήνυμα που θέλει να περάσει η Συγγρού.
Ο συμβολισμός της διαφήμισης είναι σαφέστατος. Δεν έχουμε πια ανάγκη τις ιδεολογίες, γιατί έχουμε ιδεολογία το μνημόνιο, δεν έχουμε ανάγκη τα κόμματα και τις διαφορές τους. Η ΝΔ φαίνεται να υποστέλλει με την κυκλοφορία αυτού του σποτ, την κομματική σημαία και αυτό δεν το κάνει για να αυτοτιμωρηθεί, αλλά λειτουργεί ως ύστατη προσπάθεια επιβίωσης και επανίδρυσης, όχι του κράτους, αλλά του ίδιου του κόμματος. Προσπαθώντας να καταργήσει τα κόμματα και να εμφανιστεί ως ενωτική δύναμη, επιχειρεί να διώξει από τις πλάτες της, τα Ζάπεια, και την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη άσκηση πολιτικής που γνώρισε αυτός ο τόπος.
Επιχειρώντας να μας πείσει ότι δεν υπάρχουν κόμματα και ιδεολογίες, το μόνο που θέλει είναι να αναγάγει σε κυρίαρχη και αποκλειστική ιδεολογία, την ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονίων που τα εξυψώνει σε εθνικό στρατηγικό στόχο.
Η προσπάθεια να μας πείσει να ξεπεράσουμε τα κόμματα έχει φυσικά και πιο ταπεινά ελατήρια. Η εξίσωση όλων των κομμάτων και η προσβολή της δημοκρατίας που αναδύεται από το σποτ (η Δημοκρατία λειτουργεί με κόμματα) θέλει να εγκλωβίσει τους αναποφάσιστους σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο σκέψης. Η ΝΔ έχοντας εξαντλήσει τα όρια της συσπείρωσης των ψηφοφόρων της, κερδίζει πλέον μόνο όταν χάνει ΣΥΡΙΖΑ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει όταν οι ψηφοφόροι θεωρούν ότι όλα τα κόμματα είναι ίδια και κυρίως όταν επιλέγουν να μην ψηφίσουν.
Το σποτάκι, εάν δεν ήταν επικίνδυνο για τη δημοκρατία, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εξαιρετικά πετυχημένο. Θα ήταν και αποτελεσματικό εάν οι πολίτες όντως θεωρούσαν ότι η ΝΔ δεν είναι πια η ΝΔ και έχει αναβαπτισθεί επειδή άλλαξε πρόεδρο. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί, αλλά η αίσθησή μου είναι ότι οι πολίτες, μπορεί να δείχνουν ότι αδιαφορούν, μπορεί να έχουν περισσότερη υπομονή πολλές φορές και από την πρωταγωνίστρια του Lars Von Trier, αλλά λωτοφάγοι δεν είναι και είναι βέβαιο ότι επιδιώκουν την κάθαρση. Όχι με λοβοτομή, αλλά με ψήφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου