Ο Δραγασάκης έχει άγνοια και όχι οι μπουρδολόγοι...

• Πρώτον, οι περισσότερες τράπεζες στην Ευρωζώνη δεν βρίσκονται υπό τον έλεγχο της ΕΚΤ. 
• Δεύτερον, αυτό το "παράλληλο" τραπεζικό σύστημα, των συνεταιριστικών και αναπτυξιακών τραπεζών, υπάρχει ήδη από τον 18ο αιώνα στην Ευρώπη -και λειτουργεί και σήμερα, σε 80 χώρες του πλανήτη.
• Αυτές οι τράπεζες έχουν εκ του ιδρυτικού καταστατικού τους την αποστολή να φροντίζουν τις αποταμιεύσεις των απλών ανθρώπων και να χρηματοδοτούν τις δανειακές ανάγκες ενός δήμου, μιας περιφέρειας ή ενός συνεταιρισμού.

Από την ΑΥΓΗ


Άστραψε και βρόντηξε το σύμπαν για τη δήλωση - βόμβα, όπως γράφτηκε, του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη, περί παράλληλου τραπεζικού συστήματος, που δεν θα το ελέγχει η ΕΚΤ. "Πρέπει να στηρίξουμε τις συνεταιριστικές τράπεζες στη χώρα και μετά να φτιάξουμε τις δικές μας τράπεζες", είπε και έσπευσαν όλοι να τον κατηγορήσουν τουλάχιστον για άγνοια του ευρωπαϊκού πλαισίου.

Κι όμως ο Δραγασάκης δεν προχώρησε σε "επικίνδυνη" επίδειξη άγνοιας. Ούτε είπε κάτι το... ανατρεπτικό.

Πρώτον, οι περισσότερες τράπεζες στην Ευρωζώνη δεν βρίσκονται υπό τον έλεγχο της ΕΚΤ. Μόνο οι λεγόμενες "συστημικές" -128 στο σύνολο- εντάσσονται πλήρως στην τραπεζική ένωση. Και τη μεγάλη μάχη γι' αυτό την έδωσε πρώτος ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που δεν ήθελε με τίποτε να τεθούν υπό τον έλεγχο της ΕΚΤ οι Sparkassen (οι τηρουμένων των αναλογιών συνεταιριστικές τράπεζες) της Γερμανίας.

Δεύτερον, αυτό το "παράλληλο" τραπεζικό σύστημα, των συνεταιριστικών και αναπτυξιακών τραπεζών, υπάρχει ήδη από τον 18ο αιώνα στην Ευρώπη -και λειτουργεί και σήμερα, σε 80 χώρες του πλανήτη. Κυρίως στην... καρδιά της Ευρωζώνης -στη Γερμανία, την Αυστρία, την Ιταλία, το Λουξεμβούργο και την Ισπανία-, αλλά και στην Πολωνία, την Αλβανία, τη Νορβηγία, ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου υπάρχουν και σήμερα 1.500 S&Ls (Savings and Loan), που στήθηκαν με την ίδια λογική.

Αυτές οι τράπεζες έχουν εκ του ιδρυτικού καταστατικού τους την αποστολή να φροντίζουν τις αποταμιεύσεις των απλών ανθρώπων και να χρηματοδοτούν τις δανειακές ανάγκες ενός δήμου, μιας περιφέρειας ή ενός συνεταιρισμού. Η βασική δουλειά τους δεν είναι να κερδίζουν χρήματα, όπως μια "κανονική" τράπεζα, αλλά να υπηρετούν αυτούς που τις ίδρυσαν, την Τοπική Αυτοδιοίκηση ή έναν επαγγελματικό κλάδο. Βέβαια, μετά την απορρύθμιση του τραπεζικού κλάδου στη δεκαετία του 1980, κάποιες από αυτές τις τράπεζες υπερέβησαν τα όρια της αποστολής τους -και έκαναν ανάλογα εγκλήματα απληστίας με τις "κανονικές"- αλλά πολλές δεν παρασύρθηκαν και συνεχίζουν και σήμερα αφενός να φροντίζουν για την ασφάλεια των καταθετών τους, αφετέρου να λειτουργούν ως "αιμοδότες" του κλάδου που τις έφτιαξε.

Ας αφήσουν, λοιπόν, τις κραυγές οι επαΐοντες κι ας μην πιστώνουν στον Δραγασάκη ότι ανακάλυψε την πυρίτιδα.