Η κουτοπονηριά του Λεβέντη

Ο Λεβέντης τις τελευταίες ημέρες μας είπε ότι:

1. O Καραμανλής ελέγχει τον Καμμένο και θα τον βγάλει από την συγκυβέρνηση 
2. Το ΠΑΣΟΚ με το Ποτάμι συνωμοτούν να ρίξουν την κυβέρνηση

Άρα το μόνο κόμμα που θα μπορούσε να συγκυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό του Λεβέντη

Επειδή όμως ξεχνάμε εύκολα:

Ο Λεβέντης είναι αυτός που μαζί με την ΧΑ και το ΚΚΕ καταψήφισε τα περισσότερα νομοσχέδια και όλως τυχαία η πρώτη του καλή κουβέντα για τον ΣΥΡΙΖΑ συνοδεύτηκε με την υπερψήφιση του τελευταίου νομοσχεδίου(για το σύμφωνο συμβίωσης).

Τον τελευταίο που θα μπορούσες να εμπιστευτείς σε μια κυβέρνηση είναι τον κουτοπόνηρο.
...
Και όσοι βγάζουν ανακοινώσεις δίνοντας βάση στα λεγόμενα του Λεβέντη για τον ποταμίσιο βουλευτή ας το προσέξουν

Του Θανάση Καρτερού στην ΑΥΓΗ

Ορίστε. Έβαλε φωτιά, σου λένε σοβαρές εφημερίδες, στο πολιτικό σκηνικό ο Βασίλης Λεβέντης. Γιατί δήλωσε ότι σε λίγες εβδομάδες ο Καραμανλής μπορεί να δώσει εντολή στον Καμμένο να φύγει από την κυβέρνηση. Κι εκείνος θα πειθαρχήσει, άρα ο Τσίπρας θα αναγκαστεί να διαπραγματευτεί. Με ποιον; Με τον ίδιο, φυσικά, και με τον Μεϊμαράκη. Διότι αυτό θέλουν ο λαός και η νεολαία - κυβέρνηση συνεργασίας, στην οποία δεν έχουν θέση το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, γιατί το μόνο που κάνουν είναι να βρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτά περίπου, στην ουσία τουλάχιστον. Κι εδώ σου έρχεται να πεις: Καλά να πάθετε. Σε ποιους; Μα σε κείνους τους δικούς μας που εδώ και κάποιο καιρό έχουν αναλυθεί σε ύμνους για τον Λεβέντη. Δημιουργώντας την εντύπωση στον κόσμο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξερογλείφεται να συμπράξει μαζί του. Και, ακόμα χειρότερο, την εντύπωση στον ίδιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, η σταθερότητα, αλλά και η χώρα, κρέμονται από τη στάση του. Για να μην πούμε από τίποτε άλλο και παρέμβει ο εισαγγελέας.

Έλεος, ρε παιδιά. Ο Λεβέντης δεν είναι χθεσινός. Τον βλέπουμε και τον ακούμε δεκαετίες ολόκληρες. Και το γεγονός ότι ένας αριθμός Ελλήνων αποφάσισε να τον ψηφίσει στις τελευταίες εκλογές και να τον στείλει στη Βουλή δεν σημαίνει ότι άλλαξε. Έγινε, ας πούμε, μαχητής για τα συμφέροντα των αδικημένων. Ή απέκτησε την πολιτική ισορροπία που είναι απαραίτητη για να μη γκρεμοτσακιστούν κάποια μέρα όσοι βρεθούν πλάι του. Η είναι σε θέση να μετράει τα λόγια και τις πράξεις του.

Εντάξει, αν αποφασίσει κάποια στιγμή να ψηφίσει μαζί με τους βουλευτές του το τάδε ή το δείνα «δύσκολο» νομοσχέδιο, καλώς να το κάνει. Αλλά όχι και να αφήνουμε να αιωρείται, με μια εντελώς υποκριτική αβροφροσύνη, ότι είναι δυνατόν και να τα βρούμε μαζί του. Διότι δεν είναι, εκτός πια κι αν ορισμένοι δεν καταλαβαίνουν πού πατούν και πού πηγαίνουν. Κι ότι όποιος πατήσει στη σανίδα του Λεβέντη θα βουλιάξει στο πανελλήνιο χάχανο, που είναι χειρότερο κι από την πιο εμπαθή καταγγελία.

Να μην τσακωθούμε βέβαια μαζί του. Αλλά όχι και να τον ανυψώνουμε σε Ναπολέοντα της πολιτικής ζωής. Διότι τότε δικαιολογημένα θα μας θεωρήσει η αμείλικτη κοινή γνώμη Ιωσηφίνες...