Μόνο αν καταστραφείς και ο ίδιος κατανοείς αυτούς που κατέστρεψαν τα αφεντικά σου...αυτό είναι το λάθος των εργαζομένων
- Κάποια στιγμή το ανεξέλεγκτο τραπεζικό σύστημα άρχισε να ζορίζεται. Όχι από κάποια κυβέρνηση αλλά από την Τράπεζα της Ελλάδος που με τη σειρά της έπρεπε να δίνει λόγο στην Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα
- Γιατί μόλις αρχίζουν τα δύσκολα όλοι θυμούνται πως ένα «μαγαζί» δεν είναι μόνο τα ακριβοπληρωμένα και επώνυμα στελέχη αλλά και η καθαρίστρια η Τασία και η τηλεφωνήτρια η Μαρία και ο κλητήρας ο Γιάννης και ο Παναγιώτης ο οδηγός.
- Φταίει και η κυβέρνηση που έβαλε το χεράκι της, φταίνε και οι τράπεζες που ζητάνε τα λεφτά τους, φταίνε και οι αχάριστοι εργαζόμενοι των 800 ευρώ που ζητάνε και αυτοί τα λεφτά τους. Μα προς θεού δεν φταίνε οι μέτοχοι.
- Μέχρι να βρούνε τον «μουτζούρη» της υπόθεσης να του φορτώσουν το τελευταίο χαρτί της παρτίδας. Κι αν δεν τους βγει η παρτίδα με την κυβέρνηση και τις τράπεζες τότε τον «μουτζούρη» θα τον φορτώσουν στην Τασία, την Μαρία, τον Γιάννη και τον Παναγιώτη.
Από το enimerosi24.gr
Στα δύσκολα βλέπεις «γίνονται ίσοι ούλοι και αφεντικά και δούλοι»…
Πριν δύο χρόνια (περίπου έξι μήνες πριν έρθει στην εξουσία αυτή η κυβέρνηση) οι μέτοχοι μιας μεγάλης επιχείρησης συμφώνησαν με κάποιες τράπεζες να ανακεφαλαιοποιηθούν τα δάνεια της εταιρείας τους υπό τον όρο να προχωρήσουν άμεσα σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. «Θα βάλουμε κι εμείς πλάτη» είπαν οι τράπεζες, «θα βάλετε κι εσείς κανένα φράγκο» είπαν στους μετόχους. Αφεντικά και τραπεζίτες έδωσαν τα χέρια. Έπεσαν και υπογραφές. Εν τω μεταξύ, οι μέτοχοι κάλεσαν δυο φορές τους εργαζόμενους να πάρουν μέρος στο σχέδιο ανασυγκρότησης της εταιρείας μειώνοντας μισθούς και καταργώντας επιδόματα. Ήταν κι αυτό βλέπεις μέρος της συμφωνίας με τις τράπεζες, είπαν τα μεγάλα αφεντικά.
Οι μήνες πέρασαν, τα χρόνια πέρασαν, οι μισθοί μειώθηκαν και ξαναμειώθηκαν, κάποιοι δεν άντεξαν και παραιτήθηκαν αλλά η ΑΜΚ – στο όνομα της οποίας πετσοκόπηκαν και οι μισθοί – δεν έγινε. Η επιχείρηση αυτά τα χρόνια εξακολουθούσε να βάζει στα ταμεία της παρά την καθίζηση της αγοράς 3 με 5 εκατ. ευρω το μήνα, όπως παραδέχονται δημοσίως και τα διευθυντικά της στελέχη. Κάποια στιγμή το ανεξέλεγκτο τραπεζικό σύστημα άρχισε να ζορίζεται. Όχι από κάποια κυβέρνηση αλλά από την Τράπεζα της Ελλάδος που με τη σειρά της έπρεπε να δίνει λόγο στην Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα μιας και μια νέα ανακεφαλαιοποίηση των συστημικών τραπεζών ήταν στα σκαριά. Εκ των πραγμάτων οι τραπεζίτες έπρεπε να ανακτήσουν τη χαμένη τους μνήμη. Να θυμηθούν υποσχέσεις και χειραψίες του παρελθόντος. Ο ένας τραπεζίτης έπρεπε να λογοδοτήσει στον άλλον και στις τράπεζες να λογοδοτήσουν κάποιοι επιχειρηματίες.
Κάπως έτσι κύλησε η ιστορία και οι τράπεζες έκαναν αυτό που έκαναν όλα αυτά τα χρόνια για τη «μαρίδα» των πελατών τους. Δέσμευσαν τους λογαριασμούς της επιχείρησης. Όχι για τα χρέη αλλά για τη μη αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου. Απλά πράγματα που δεν είναι δύσκολο να τα καταλάβει ακόμα και ο γνωστός σε όλους μας «δεν σας καταλαβαίνω». Η δέσμευση αυτή όπως ήταν φυσικό προκάλεσε ένα ντόμινο αρνητικών επιπτώσεων τόσο για την επιχείρηση όσο και για τους εργαζόμενούς της. Αυτούς που είχαν ήδη υποστεί απανωτές μειώσεις αποδοχών στο όνομα της ανακεφαλαιοποίησης των υποχρεώσεων της επιχείρησης. Αυτούς που όλοι θυμούνται όταν το καράβι μπάζει νερά και αρχίζει να μπατάρει. Γιατί μόλις αρχίζουν τα δύσκολα όλοι θυμούνται πως ένα «μαγαζί» δεν είναι μόνο τα ακριβοπληρωμένα και επώνυμα στελέχη αλλά και η καθαρίστρια η Τασία και η τηλεφωνήτρια η Μαρία και ο κλητήρας ο Γιάννης και ο Παναγιώτης ο οδηγός. Στα δύσκολα βλέπεις «γίνονται ίσοι ούλοι και αφεντικά και δούλοι». Μόνο που όταν οι «δούλοι» σηκώσουν κεφάλι και διεκδικήσουν δεδουλευμένα και απαντήσεις, μετατρέπονται σε εξιλαστήρια θύματα και κάποιοι αρχίζουν να τους δείχνουν με το δάχτυλο και τους κολλάνε ρετσινιές. Και την Τασία και την Μαρία και τον Γιάννη και τον Παναγιώτη. Και η μεγάλη «οικογένεια» χωρίζεται ξανά στα δύο. «Εσείς θα μας κλείσετε το μαγαζί με τις απεργίες σας» φωνάζουν οι από πάνω στους από κάτω. Και πολλαπλασιάζονται οι «κακοί» της υπόθεσης. Φταίει και η κυβέρνηση που έβαλε το χεράκι της, φταίνε και οι τράπεζες που ζητάνε τα λεφτά τους, φταίνε και οι αχάριστοι εργαζόμενοι των 800 ευρώ που ζητάνε και αυτοί τα λεφτά τους. Μα προς θεού δεν φταίνε οι μέτοχοι. Κι όποιος τολμήσει να το ξεστομίσει θέλει το κακό της εταιρείας. Μα όσοι οι φταίχτες άλλοι τόσοι και οι αμέτοχοι. Όσοι οι εγκλωβισμένοι άλλοι τόσοι και οι ψεύτες. Μέχρι να βρούνε τον «μουτζούρη» της υπόθεσης να του φορτώσουν το τελευταίο χαρτί της παρτίδας. Κι αν δεν τους βγει η παρτίδα με την κυβέρνηση και τις τράπεζες τότε τον «μουτζούρη» θα τον φορτώσουν στην Τασία, την Μαρία, τον Γιάννη και τον Παναγιώτη. Και δεν θα είναι και η πρώτη φορά απ” όσο θυμόμαστε. Γιατί και το λουκέτο του Alter στους τεχνικούς πήγαν να το φορτώσουν κάποτε, μην το ξεχνάτε. Γι αυτοί λοιπόν πρέπει να ξέρετε πως «ΠΕΡΝΑΜΕ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ ΕΔΩ ΣΤΑ ΚΑΜΑΡΙΝΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ…». Να βγει στον κόσμο πως τώρα οι από πάνω απειλούν τους από κάτω.
Ένας απλήρωτος και υποψήφιος «μουτζούρης»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου